-სასამართლომ გამოიტანა განაჩენი ეჭვმიტანილის სასარგებლოდ. ჩემთვის მონიჭებული უფლება მოვალეობებით ვაცხადებ რომ ბრალდებულ დაჩი გელაშვილს მოეხსნას ყოველგავარი ბრალდება და განთავისუფლებულ იქნას სასამართლო დარბაზიდან დაუყოვნებლივ. მოსარჩელის საქმე გადაეცემა .....
-მაპატიეთ თქვენო ღირსებავ მინდა რომ მე ვიყო აღნიშნულ საქმეზე მოსარჩელე.
-ვაკმაყოფილებ თქვენს მოთხოვნას. საქმე გადმოგეცემათ მომდევნო მსვლელობისათვის.
ამოვისუნთქე.. ჩვენ ეს შევძელით ახლა დანარჩენი ვიქტორიამ იდარდოს. ნატუკა სკამიდან წამოფრინდა და დაჩის მაგრად მოეხვია. დაჩის თვალებში შვება და ბედნიერება ამოვიკითხე. მათ მივუახლოვდი და მოვემზადე ფსიქოლოგიურად რომ ნატუკა დაჩის დატუქსავდა ჩვენი ტყუილისათვის და მეც ბოდიში მინდოდა მომეხადა.
-ხომ გეუბნებოდი გამოგვივათქო რომ არ მიჯერებდი.
-როდის არ გიჯერებდი? -გავაპროტესტე ,რადგან ბოლოს თვითონ იყო ჩავარდნილი ვაჟბატონი დეპრესიაში.
-მე მეუბნება იოანე. -პასუხი ნატუკამ გამცა და ალბათ სახეზე გაოცებაც შემეტყო.
-რამე გამოვტოვე?
-ვუთხარი იოანე. ასე ძალიან ვერ ვატკენდი გულს.
-ნახეე, რა მაგარი მსახიობი ვყოფილვარ.. -გაიკრიჭა ნატუკა მაგრამ მე არ მეცინებოდა. ისე განვიცდიდი მის მდგომარეობას. მაპატიე იოანე. დაჩიმ მითხრა არ შეიმჩნიოო.
-კარგი რაა. გული მისკდებოდა შენ რომ გიყურებდი.
-თებეამაც ცეცხლზე დაგდო ხოო? ძალიან გაგიბრაზდა.
-მეც ვიცოდი. -ყურში თებეას ხმა ჩამწვდა და ყველამ ერთდროულად მისკენ გავიხედეთ. კარში იდგა ბავშვებით ხელში. დაჩიმ მაშინვე კატალეასთან მიირბინა და მონატრებული შვილი ჩაიხუტა. სანამ ისინი სიყვარულობდნენ ნატუკამ დოინჯი შემოირტყა და თებეას დასატუქსად მოემზადა.
-შენ როდის დაიწყე ჩემგან რაღაცეების დამალვა ქალბატონო?
-როცა შენ დამიმალე მაშინ.
-კარგით რაა. როგორც იყო იყო. მთავარია ყველაფერი კარგად დამთავრდა.
-ჯერ არაფერი დამთავრებულა.... თუ ვეუბნებოდით გოგოებს რაღატო ვწვალობდით?
-აუ რა ვიცი იოანე. მაგრამ კარგი ისაა რომ ერთმანეთს არ გაუმხილეს სიმართლე თორე ჩვენზე ადრე გახსნიდნენ ამ საქმეს.
-ზუსტადააც. ჩვენ შერლოკი და უოტსონი ვართ ოღონდ ქალები. -ხელი გადახვია ნატუკამ თებეას და ჩაეხუტა. ისევ ერთად ვართ. ჩვენ, ჩვენი გოგონები და კიდეც ჩვენი გოგონები.
-წამო რაა სადმე ვჭამოოთ. მომენატრა ნორმალური საჭმელი.
-რა უმადური ხარ. ხომ მომქონდა შენთვის საჭმელი?
-კი მოგქონდა იოანე მაგრამ იმდენი დამშეული პატიმარი რომ მომჩერებოდა მარტოს რა ნამუსით გადამივიდოდა ლუკმა ყელში და ვუნაწილებდი და ბოლოს ისინი უფრო მეტს ჭამდნენ ვიდრე მე.
-ვაიმე. ჩემი გულკეთილი. -თავზე ხელი გადავისვი და მოვეხვიე.
-გადი რას მესიყვარულები.
-რა გიჟები ხართ. წამო, წამო ვჭამოდ და მერე დავიშალოთ. ყველას დასვენება გვინდა.
-და კიდე რაღაც რაღაცეები. -წარბები აათამაშა დაჩიმ და კოცნა გაუგზავნა ნატუკას. ნატუკა ჭარხალივით გაწითლდა. ჯერ კიდევ ვერ მიეჩვია ეს გოგო დაჩის ასეთ ქმედებებს.
-დეგენერატი ხარ დაჩი.
-დეგენერატი არა. თავის ოჯახზე შეყვარებული კაცი ვარ მე.
-გაჩერდი თუ არა დამბურძგლა, რა სენტიმენტალური გამხდარხარ ციხეში.
-კარგი რა იოანე. როდის არ მითქვამს რომ ყველანი ძალიან მიყვარხართ და თქვენ რომ ჩემი ოჯახი ხართ.
-გითქვამს დაჩი გითქვამს. ჩვენც გვიყვარხარ. -თებეა დაჩისთან მივიდა და ლოყაზე მაგრად აკოცა.
-ნატუკა არ გინდა მიბაძო თებეას? ოღონ.. -ჩაიცინა და ტუჩები გამოუბზიკა. მიუახლოვდა ნატუკა და ყურში რაღაც ჩასჩურჩულა. უცებ დაჩიმ თვალები დაჭყიტა და აშკარა იყო რომ რარაც ძალიან სასიამოვნო უთხრა. თვალებიდან სულ ჭინკები უცვიოდა.
-საღამოს გეგმებს აწყოობთ? -არ დავაყოვნე მეც კითხვის დასმა. ნატუკამ გამომხედა. დაჩის ბავშვი გამოართვა და თებეასთან ერთად გარეთ გავიდა. დაჩიმ ხელი წამოწია
-დაარტყი ძმა.
-რატო? რა გითხრა ასეთი?
-ამ საღამოს ჯეკპოტს მოვიგებ. -ხელები ერთმანეთზე გაუსვა და ეშმაკურად ჩაიცინა.
-მართლა დეგენერატი ხარ.
-ვიცი.
საღამო ხალისიანად გავატარეთ. როგორ მომნატრებია ასეთი გიჟური საღამოები. მიუხედავად იმისა რომ უკვე მშობლები ვართ ბავშვებმა პირიქით მეტი მხიარულება შემატეს საღამოს. თითქოს ისინიც გრძნობდნენ ჩვენს ბედნიერებას და სულ იცინოდნენ. უფრო ჭყიპინი ერქვა რასაც ისინი აკეთებდნენ მაგრამ მაინც.
-კარგით ბავშვებო დასვენება მინდა ჯობია ჩვენ წავიდეთ.
-დასვენება თუ?
-გეყოფა იოანე, ნუ დამტოვებ ხახამშრალს ამ საღამოს. -დამეკრიჭა დაჩი და ყველას გაგვეცინა.
-წადით წადით. ბავშვიც ცოდოა. -თებეამ მხარი დაუჭირა დაჩის. გავაცილეთ და უკან რომ შემოვბრუნდით ჩემი პატარას მომღიმარი თავლები შემომეფეთა. ჩემი ტკბილიი გოგო. ხელში ავიყვანე და მისი კისრიდან ხარბად შევისუნტქე ტკბილი ჰაერი. არა მაინც რა გემრიელი მყავს. ფუმფულა და რბილი კანი აქვს. შოკოლადის სუნი ასდიოდა, ლამის ჩაკბეჩა მოგინდებოდა ადამიანს. მხარზე მომებღაუჭა.
-თებეა პამპერსი რომ გავხადო შეიძლება?
-რატომ უნდა გახადო. ახალი გამოცვლილი აქვს.
-ისე, თავისუფლად იყოს. ცოდოა ჩახუთული ხომ არ იქნება სულ.
-კარგი გახადე მაგრამ თუ რამეს იზამს შენ თავს დააბრალე იცოდე.
-არაფერსაც არ იზამს ჩემი გოგო ჭკვიანია. -თეთრი ბარკლები გაწითლებული ქონდა სულ, საწოლზე დავწექი და ტიტლიკანა გულზე დავიწვინე. ზურგზე და ტაკუნებზე ხელი გადავისვი და აშკარად ესიამოვნა. თავი დამადო გულზე და გაიტრუნა. მალე კრუტუნიც დაიწყო და გამეცინა.
-რა გაცინებს იოანე. - კარადიდან თავი გამოყო თებეამ. ბავშვის ტანსაცმელს ალაგებდა თან უხაროდა პატარა კაბების თვალიერება.
-კნუტივით კრუტუნებს.
-ეგრე გამოხატავს სიყვარულს.
-იცი, არ მეგონა ასე თუ გამიადვილდებოდა მამობა.
-ჯერ სადა ხარ. მერე ნახე რომ გაიზრდება და ბიჭები რომ დაუწყებენ დევნას. მერე შეყვარებულს რომ გაიჩენს და მერე რომ გათხოვდება.
-არაა, ნუ აჩქარებ მოვლენებს. მე ვერ შევეგუები რომ ჩემგან წავიდეს. სხვას ვერ მივცემ.
-ნუ ეგოისტობ. შენ რა გააკეთე უკეთესი მე რომ მომიყვანე ცოლად. მეც ხომ სხვისი შვილი ვარ.
-მერე რაა. მე შენი მშობლებისთვის არ წამირთმევია შენი თავი. შენ თვითონ წამოდი ჩემთან.
-ეგრე წავა მერე თებეაც სხვასთან.
-აუ შეენი..
-ახლა რაღა იყო?
-დამაფსა ამ საძაგელმა. -ვიგრძენი როგორ გამითბა და გამისველდა სხეული თანდათან. თებეამ სიცილი ვეღარ შეიკავა და ფხუკუნი დაიწყო.
-ხომ გეუბნებოდი. აი, თურმე ხანდახან მეც უნდა დამიჯერო.
-კარგი რაა. ორივე დედაშვილი ერთნაირები ხართ?
-მე რაღა შუაში ვარ?
-არაფერი, არაფერი. მოდი გამომართვი დამიხედე.
-შენ ხომ კარგი მამა ხარ. მიდი ადექი. გაამშრალე, გაწმინდე და ჩააცვი პამპერსი.
-მე ვინ მომხედავს?
-შენ დიდი ბიჭი ხარ უკვე როგორმე მიხედავ შენს თავს. -ავიყვანე ბავშვი. ფრთხილად დავაწვინე და თებეას მითითებით ათასი პროცედურა ჩავუტარე, ბოლოს თებეამ აიყვანა და ახლა მეორე დავალება მომცა. -ყოჩაღ ახლა შეგიძლია შენც იბანავო. მე კესანეს დავაძინებ.
-მადლობთ თქვენო უდიდებულესობავ.
-არაფრის. -შარვლის კიდეზე ხელი მოიკიდა და ძველი რევერანსი გამიკეთა. თან ეცინებოდა. სააბაზანოს მივაშურე და შხაპის ქვეშ დგომამ თითქოს მეტად მომგვარა შვებამ. მთელი ამ დღეების დარდი და საფიქრალი ჩამომრეცხა და ამოვისუნთქე. ახლა ყველაფერი კარგად იქნება. სხეულზე თებეას თითების შეხება ვიგრძენი და თვალები ვჭყიტე. ჩემზე ზურგიდან იყო აკრული. მისი თითები ჩემს მკერდზე და პრესზე დასრიალებდა. მხარზე მაკოცა. მერე კისერში. ისე მესიამოვნა მთელს სხეულზე ტაომ დამაყარა.
-მომენატრე. -ყურთან მისმა ხმამ გაიელვა და კოცნა დატოვა თან. მისკენ შევბრუნდი. შიშველი იდგა ჩემს წინაშე. მისი სხეული უფრო გალამაზებული მომეჩვენა. მკერდი შევსებია. ალბათ ბავშვის გამო. ხელი მისკენ წავიღე და მკერდზე გადავუსვი. გაეცინა. -გაზრდილია ხო?
-პატარა არც არასოდეს ყოფილა. -ორივეს გაგვეცინა. მკლავები კისერზე მომხვია და კოცნის ინიციატივაც თვითონ გამოიჩინა. ისევ ის ტკბილი გემო მე რომ მაგიჟებს და ასე ძლიერად რომ მიყვარს. მისი თითები ჩემს თმაში დაცურავდა. წელზე მაგრად მოვხვიე ხელი და სხეულზზე ავიკარი. მისი თბილი ტანის შეხება უფრო მახელებდა. მისი ტუჩებიდან ყელზე გადავინაცვლე მერე მკერდზე. -საძინებელში გავიდეთ კარგი?
-აბა საწოლში ერთფეროვნება არ მხიბლავსო?
-მეღადავები?
-არა. -თებეამ ინიციატივა გამოთქვა რომ სექსი სააბაზანოში გვქონდეს. ეს ძალიან სასიამოვნო სიახლე იყო ჩემთვის. მისმა ამ თამამმა ნაბიჯმა მეც მეტად მომანდომა მისი თავი. გახელებით დავეწაფე მის ტუჩემს და მის სხეულზე თითებს დავაყოლებდი. ისევ მინდოდა თავიდან შემესწავლა მისი ჩემთვის უკვე ნაცნობი სხეული. რაც მეტად ვუმატებდი ფერებას მეტად იღზნებოდა. სხეული უთრთოდა. უხეშად შევაბრუნე და ახლა ზურგით მივიწებე. კი ვიყავი აღგრზნებული მაგრამ საღად აზროვნება შემიძლია ამ დროს და მერე მივხვდი რომ თებეასთან ახე უხესად მოქცევა არ შეიძლებოდა და ყურშუ ვუთხარი
-მაპატიე უხეშად გამომივიდა,
-არაფერია, მომეწონა. -გამიღიმა და თავი კისერზე გადამადო. მუცელზე ხელი მოვხვიე და ზურგზე ვუჯიკე რომ გადაყუდებულიყო. წინ წაიხარა და ხელები შხაპის კაბინას მიაბჯინა. ნელ ნელა მისი სხეული ბოლომდე დავიმორჩილე. თავიდან სემეცოდა მეთქი არ ვატკინო რაიმეთქო მაგრამ მისმა სითამმამემ მიბიძგა რომ ავჩქარებულიყავი და მივხვდი რომ სიამოვნებდა. მეც ბოლომდე მივენდე ვნებას და საუკეთესო ორგაზმი იყო ჩემს ცხოვრებაში. საყვარელ ქალთან განხვავებულ გარემოში მონატრებულზე. გულმკერდი გამალებით აუდიოდა და ჩამოუდიოდა. მალე დამშვიდდა და მომშორდა. მაინც ჩემსკენ მივიზიდე და კიდევ ერთხელ დავეკონე მის ტუჩებს. ასუ უფრო მარტივად დამშვიდდებოდა და აღარც შერცხვებოდა.
-საუკეთესო ხარ იცი?
-შენ თუ მეუბნები ალბათ ეგრეა.
-ძალიან მიყვარხარ თებეა.
-მეც მიყვარხარ იოანე. შენ ჩემი სამყარო ხარ.
-თქვენ ხართ ჩემი სამყარო თებეა.
-კარგი გამიშვი ახლა და მორჩი ბანავს.
-რომ არ გაგიშვა? ხომ არ გავიმეოროთ?
-იოანე..
-რაა, არ შეიძლება თუ?
-გამიშვი. დილისთვის შემოინახე ძალები. -ლოყაზე მაკოცა. პირსახოცი მოიხვია და ხალათი შემოიცვა. გავიდა და მეც დავასრულე ბანაობა. ოთახში რომ გავედი ბავშვი გამოყვანილი ყავდა თებეას და ჩვენთან ეწვინა საწოლში. ჩემს ანგელოზს მშვიდად ეძინა. კურდღელივით აცმაცუნებდა პაწია დახატულ ტუჩებს. ტკბილ ძილს მივეცი ჩემს სიყვარულებთან ერთად. ბოლოს როდის გავიღვიძე ასე გამოძინებულმა და დამშვიდებულმა აღარ მახსოვს. ახალშობილივით სიმშვიდეს ვგრძნობდი. და როგორც ყოველთვის სიმშვიდე ტელეფონმა დაარღვია. ლუკა იყო. მივხვდი რომ ვიქტორიასთან დაკავშირებით მირეკავდა ასე დილააადრიან.
-გისმენ ლუკა რა ხდება?
-თქვენს კართან ვარ გამიღებთ?
-ზარი რატომ არ დარეკე?
-თქვენ ხომ პატარა ბავშვი გყავთ სახლში და იმიტომ.
-კარგი ახლავე მოვალ.... მობრძანდი ლუკა.
-დილამშვიდობისა ბატონო იოანე. მაპატიეთ ასე დილაადრიან რომ შეგაწუხეთ.
-არაუშავს ლუკა. ვიცი რომ საქმე გაქვს თორე ისე არ მოხვიდოდი.
-შემისწავლეთ ხომ უკვე?
-ადვილად შემიძლია ადამიანებია ამოცნობა. კარგი ადამიანი ხარ შენ.
-მადლობთ....
-ვინ მოვიდა ასე ადრიანად იოანე? -ოთახში თებეა შემოვიდა და ფეხზე წამოუდგა ლუკა.
-დილამშვიდობის ქალბატონო. მაპატიეთ თუ შეგაწუხეთ.
-ნუ მომმართავ ლუკა ქალბატონოთი. არ მსიამოვნებს. ჩვენ მეგობრები ვართ? -რა? მეგობრებიო? ნუთუ ერთმანეთს იცნობენ? გონებაში ამომიტივტივდა პირველად თებეას სახელი რომ გაიგონა მაშინ ხომ თქვა. -მეც ვიცნობდი ერთ თებეას.
-კარგი თებეა როგორც შენ გინდა.
-თქვენ რა ერთმანეთს იცნობთ?
-კი იოანე ვიცნობთ. უნივერსიტეტში გავიცანით ერთმანეთი.
-მერე ახლა უნდა ვიგებდე მაგას.
-რა არსებითი მნიშვნელობა აქვს იოანე?
-არაფერი. მერე ვილაპარაკოთ თებეა.
-მაპატიეთ ბატონო იოანე. იქნებ წავიდე. არ მინდა ჩემს გამო პრობლემები შეგექმნათ ოჯახში.
-სულაც არა ლუკა. პირიქით. კარგია, უფრო მეტად დავრწმუნდი რა პატარაა ეს სამყარო.
-ეგ ირონიულად თქვით ხომ?
-კი, სწორად მიხვდით.
-კარგით,. როგორც არის. სჯობს საქმეზე ვილაპარაკო. ვიქტორიამ გაქცევა სცადა და საბაჟოზე დააკავეს. უკვე წინასწარი დაკავების იზოლატორშია გადაყვანილი და მე როგორც ამ საქმის მოსარჩელემ და პროკურორმა მინდა ვიქტორიას შესახებ მითხრათ თუ კიდევ რაიმე გაქვთ სათქმელი დარჩენილი. -ცოტა გადამიარა საუბარში თებეაზე გაბრაზებამ და ვიქტორიაზე გაცნობის დღიდან ყველაფერი მოვუყევი. -ამ ყველაფრის საფუძველზე პირობას გაძლევთ რომ დიდხანს აღმოჩნდება ციხეში ვიქტორია და პლიუს კიდე ვიზრუნებ რომ მისი წილიც თქვენს საკუთრებასი გადმოვიდეს.
-არ იქნებოდა ურიგო. კარგი ადვოკატი ხარ შენ და ვიცი რომ შეძლებ.
-მადლობთ კიდევ ერთხელ ნდობისათვის. ახლა კი წავალ. მივხედავ საქმეს. -გავაცილე ლუკა და ახლა დროა ლუკას და თებეას ნაცნობობის ყველა დეტალში გავერკვე.
-თებეა...
-გისმენ იოანე.
-დაიწყებ ახლა მოყოლაას?
-აუ კარგი რაა.
-რა კარგი რაა თებეა..