(ესმა)
მძინარეს რაღაც უცნაური ხმა ჩამესმოდა, ვიფიქრე ძილს გავაგრძელებთქო მაგრამ რომ აღარ გაჩერდა წამოდგომა ვიკადრე. ხმას დავუკვირდი და მაგიდისკენ გავიხედე ოხ ესმა რა ვეღარ ისწავლე კომპიუტერის გამორთვა ძილის წინ, რა იცი რომელ დაერტყმულს მოუნდება დილის ცხრა საათზე დარეკვა. ზლაზვნით წამოვდექი და ლეპტოპს ხელი დავავლე ესევ საწოლს მოვუჯექი და ახლაღა დავაკვირდი ეკრანს, რომელზეც ალექსანდრე იყო გამოსახული, ამას რაღა უნდა ხო მშვიდობაა სად გავახსენდი ვფიქრობდი ჩემთვის და თან ზარს ვუპასუხე.
-ოჰ როგორც იქნა იკადრე პასუხის გაცემა.-თვალები გადაატირალა ალექსმა.
-კარგი რა ალექს ასე გულთბილად მოკითხვაც არ იყო საჭირო რავიცი არამიშავს, კი კარგი ამინდია, კაი აბა კარგად-გავეკრიჭე მე.
-მოიცა გოგო რა კარგად საქმე მაქვს.- ოჰოო ეს საინტერესოა ალექსი და ჩემთან საქმეე.
-ჰმმ საინტერესოა.
-მოკლედ საქართველოში ვაფორმებ ერთ-ერთ ბიზნესმენთან ხელშეკრულებას და დასწერებაა აუცილებელი. მე ვერ ვახერხებ ჩამოსვლას ამიტომ შენ უნდა მიშველო, უბრალოდ ჩემიწარმომადგენელი იქნები დანარჩენს იურისტები მიხედავენ შენ ხელს მოაწერ და ესაა. მართლა ძლიან მნიშვნელვანი ხელშეკრულებაა გთხოვ დამეხმარე რა, ვიკას ვთხოვდი მაგრამ გუშინ მითხრა აკადემიაში გამოფენისთვის ვემზადებიო არ მინდა მოვაცდინო თანაც შენ ასეთუისე გამოცდილებაც გაქვსა ამ საკითხში.-მუდარანარევი ხმით მეუბნებოდა ალექსი.
-კარგი ხო მაგრამ სანაცვლოდ ჩემთვის ერთი სურვილი გექნება-გავეკრიჭე მე.
-ოღონდ ახლა მიშველე და რაც გინდა იმას გავაკეთებ.-მოეშვა ალე.
-შეხვედრა როდისაა?-დავინტერესდი უცებ.
-თერთმეტის ნახევარზე.
-და სად უნდა მივიდე?
-მძღოლი მოგაკითხავს დათქმულ დროს და თვითონ მიგიყვანს.-გამიცინა ალემ.
-ოჰოო თვითმომსახურებითთ საინტერესოაა-გამეცინა მეც.
-კარგი წავედი მეჩქარება და აბა შენ იცი გახსოვდეს ამ ხელშეკრულებაზეა ჩემი და ჩემი ბიზნესის ბედი დამოკიდებული.-დაუსერიოზულდა უცებ ხმა.
-გასაგებია ბოს კბილებით დავიცავ ხელშეკრულებას-გავეკრიჭე და ხელი შუბლზე მივიდე.
-ოხ არაფელი გეშველება-თავი გააქნია ლექსომ-კარგი წავედი მე შაბათს გნახავ იმედია დამხვდებით სადაქალო აეროპორტში-გაჩერდა უცებ.
-შენ სადაქალო თუ ბაბი გაინტერესებს?-ნიშნისმოგებით ვკითხე მე.
-ოხ ესმა საიდან მოიტან ასეთ სისულელეებს?-ამოიოხრა ალემ, მაგრამ მაინც შევატყე დაბნეულობა სახეზე.
-კაი კაი არ გაწითლდე დაგხვდებით აბა რას ვიზამ წავედი მოვემზადე შენი და კომპანიის ბედი უნდა გადავარჩინო-გავეკრიჭე და სამან ისევ იტყოდა "ოხ ესმა რა გეშველებაო" გავუთშე.
აბაზანიდან ნახევარ საათში გამოვედი.კლასიკური შავი კაბა, თეთრი მაიკა, და ზედ შავი კოსტუმი მოვიცვი, თმა ცხენის კუდად გავიკეთე ჩანთაში ტელეფონი ჩავაგდე და ოთახიდან გავედი.
ბაბიმ რომ დამინახა ასე გამოწყობილი გაკვირვებულმა შემომხედა.
-რამე ხდება და მე არ ვიციი?
-კეეე ალემ დამირეკა რომელიღაც ფირმასთან ხელშეკრულებას აფორმებს და აუცილებელია იქ ვინმე მისი წარმომადგენელი იყოს ამიტო გადასარჩენად მე მიხმო -გავეკრიჭე მე და სამზარეულოს მაგიდასთან ჩამოვჯექი-ყავას გამიკეთებ თუ სხვა ბინის ძებნა დავიყოთ.
-გაგიკეთებ ხო მაინც უსაქმოდ ვარ და თანაც მენანება ეს ბინა დასაწვავად- დამეჭყანა ბაბი.
საათს გავხედე და ეკვე ათი შესრულებულიყო.ბაბიმ ყავა გააკეთა დავლიეთ და ამასობაში ნახევარი საათიც გავიდა. სიგნალის ხმა გავიგონე გარეთ გავიხედე და კორპუსტან შავი მანქანა იდგა. მივხვდი მე მელოდებოდა აბა ახლა ჩემს მეზობელ ლამარას თაყვანისმცემლების მიღების ლიმიტები სამოცდაათს რომ გადაცა მის მერე ამოეწურა. ბაბის დავემშვიდობე და მანქანაში ჩავჯექი. თხუთმეტ წუთიანი მგზავრობის შემდეგ მანქანიდან გადავედი და უზარმაზარი კომპანიის წინ აღმოვჩნდი. მძღოლს გავხედე ხომარ შეეშალა და სხვაგან ხომარ მომიყვანთქო.
-ქალბატონო ესმა მეცხრე სართულზე აბრძანდით და მდივანი აგიხსნით ყველაფერს.-მითხრა მძღოლმა და წავიდა.რაიყო შე კაი ადამიანო მეტი მაღალზე ვერ ადი ცხრა რაარის ვფიქრობდი და თან ლიფტში შევედი. მეცხრე სართულზე რომ ავედი მაგდასთან მჯდომი საყვარელი წითური თმიანი გოგო დამხვდა.
-გამარჯობა მე ესმა წიკლაური ვარ აქ თათბირი ტარდება და მე ალექსანდრე ლაბაძის წარმომადგენელი ვარ.-ჩამოვურაკრაკე გოგოს.
გოგონამ ჩემი სიტყვების გაგონებაზე დაბნეული ცისფერი თვალები მომანათა სკითხავი სათვალე შეისწორა და წამოდგა.
-გამარჯობა ქალბატონო ესმა მე ლიზი ხაჩიძე ვარ ბატონი ლექსოს მდივანი კრება საკონფერენციო ოთახში ტარდება დერეფნის ბოლოს მარჯვენა კარი.-ჩამოარაკრაკა გოგონამაც. ლექსოს გაგონებაზე ის იდიოტი გამახსენდა თუმცა მალევე გადავიფიქრე, მეეჭვება ისე დაწყევლილიც ვიყო რომ მაიცდამაინც მასთან აფორმებდეს ხელშეკრულებას ალექსი. დერეფანს გავუყევი და დიდ ოთახში აღმოვჩნდი სადაც დიდი ოვალური მაგიდა იდგა ლამაზი სავარძლით, კედელზე უზარმაზარი ეკრანი ეკიდა, კედლები კი თეთრად იყო შეღებილი. მაგიდის თავში სავარძელი შეტრილებული იყო აშკარაა შიგ ვიღაც იჟდა თუმცა შემობრუნებას არ ჩქარობდა. კარი ისევ გაიღო და შიგნით სათვალიან, ორმოც წელს გადცილებული, მაღალი კაცი შემოვიდა.უკან მოჰყვა ასევე მაღალი, ჭაღარაშეპარული, დაახლოებით იგივე ასაკის კაცი და კარი მიხურეს. მაგიდას მიუსხდნენ და მეც დასაჯდომად მიმითითეს. როცა ყველა მზად ვიყავით თAვში მდგარი სავარძელი გაირხა და შემოტრიალდა. აი ეფექტიც ამას ქვიაააა, რა ჯანდაბას აკეთებს ეს დინოზავრების უკანასკნელი შთამომავალი და დიკაბრიოს გარენათესავი აქ? მოიცა რა დიკაბრიო მართლა რა ჯანდაბა უნდა აქ. ვაჟბატონიც მე მიყურებდა აშკარა იყო არ გაჰკვირვებია ჩემი აქ დანახვა. მოიცა ანუ იცოდა აქ რომ მოვდიოდიი? ალექს აგკუწავ, იმ ერთ სურვილს გამოვიყენებ და გთხოვ თავი მოიკლა მარ მინდა ციხეში ჩაჯდომა.
- გამარჯობა ქალბატონო ესმა მე ლადო ვარ-თქვა ერთ-ერთმა, როგორც მივხვდი ადვოკატმა-ბატონი ლქსოს ადვოკატი-დაამტკიცა ჩემი მოსაზრება მან.
-მე კი დავითი ბატონი ალექსის ამ შემთხვევაში კი თქვენი ადვოკატი.-თქვა მეორე კაცმაც.-ჩვენ უკვე ყველაფერი გარკვეული გაქვს, მხარეები შეთანხმებულები არიან და მხოლოდ ხელის მოწერაღა დარჩა-თქვა დავითმა და საბუთები გამომიწოდა. მე თვალ გადავავლე დაავრწმუნდი რომ ყველფერი სწირად იყო და ხელი მოვაწერე. ახლა ადვოკატი მაკაკას მიუბრუნდა, მან საბუტები გამართვა და ადვოკატებს მიუბრუნდა
-გთხოვთ ცოტა ხნით დაგვტოვოთ.-განაცხადა მტკიცე ხმით. ადვიკატებიც უკან მოუხედავად გავიდნენ ოთახიდან.
-ეს რას ნიშნავს?-ვიფეთქე მაშინვე.
- როგორც ვხედავ ჩაცმა გცოდნია-ჩაიცინა გველმა.
-კი ვიცი უბრალოდ განსაკუთრებულ სტუმრებს შიშველი ვხვდები ხოლემ მეტი ეფექტისთვის- დავისისინე მე.
-აჰა ანუ მე განსაკუთრებული ვარ?-ისე გაიცინა ალბათ ეგონა სიტყვაზე დამიჭირა.
-ეგ არ იცოდი? განსაკუთრებული ხარ აბა რა ხარ, ყოველ დღე იარ მსტუმრობს დინოძავრებს უკანასკნელი გადმონაშთი- გამეცინა მე
-იცი მგონი ხელის მოწერა გადავიფიქრე-გამწარებული ხმით მან.
-რასს ნიშნავს გადაიფიქრე ეს ხელშეკრულება ალექსანდრესტვის და მისი კომპანიისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია.-წამოვდექი ფეხზე გამწარებული.
-ასე თუარის მაშინ ერთი პირობით დავტანხმდებიბი ხელის მოწერას-თავისი თავით კმაყოფილმა უცებ იპოვა გამოსავალი.
-რა პირობით?-ამოვიგმინე მე.
-ერთი დღე იმუშავებ ჩემთან როგორც მდივანი.-მკაცრი და შეუვალი იყო მისი ხმა. აი ზუსტად ახლა ჭირდება ამას დახმარება.
-მეტი საქმე არ მაქვს შენთან ვიმუშაო და სიცოცხლე გავიმწარო.
-მე შენის იცოცხლის მხოლოდ ერთი დღის, რამდენიმე საათს ვითხოვ, თუ არადა პრობელმა არ მაქვს უბრალოდ მაინტერესებს როგორ ჩახედავ შენს მეგობარს თვალებში როცა დაინახავ როგორ იძიერება მისი კომპანია და კოტრდება.-ის ხმაში ოდნავი სიბრალულიც არ იყო. სხვა რა გზა გაქვს ესმა შენ დაპირდი ალეს რომ მის კომპანიას დაიცავდი ახლა კი დროა პირობა შეასრულო.
-კარგი თAნახა ვარ მაგრამ საღამოს რვაზე უკვე სახლში უნდა ვიყო-განვაცხადე მკაცრად.
-ძალიან კარგი მეტხანს მინც ვერ აგიტანდი- თქვა და ცალყბად ჩაიცინა. ადვოკატებს დაუძახა ხელი მოაწერა, საბუთები თვითონ აიღო და კაბინეტი დავტოვეთ. მე ლიზისთან მიმიყვანა მითხრა ყველაფერს აგიხსნისო და კაბინეტში შევიდა.ემ ამოვიოხრე და ლიზის გვერდით მივუჯექი.
-რა ჯოჯოხეთია ამდვილი ლუციფერია როგორ უძლბ არ მესმის- ამოვგმინე და ლიზის გავხედე.
-სულაც არარის ასეთი ძალიან კარგი უფროსია რასაც მის აუტალენ მეგობარზე ვერ ვიტყვით, რომელიც ჩვენსკენ მოემართება- სახე დამანჭა ლიზიმ და ლიფტისკენ გაიხედა. ოჰოო აუტანელის არ ვიცი და გარეგნობით ნამდვილად არ ჩამოუვარდება ლექსოს, მაღალი გამხდარი, თუმცა დაკუნთული, აჩეჩილი წაბლისფერი თმებით და ყავისფერი თვალებით სავსე ტუჩებით და სწორი ცხვირით. უჰჰ კაი ბაღანაა გავიფიქრე ჩემთვის და ჩემივე ფიქრებზე გამეციან.
-ბამარჯობა ლიზი ბიზი როგორ ხარ?-იკითხა სიცილით.
-გაგიმარჯოთ ბატონო ლაშია, ბატონი ლექსო კაბინეტშია, თავისუფალაი და შეგიძლიათ შეხვიდეთ.- უთხრა ლიზიმ და ბიჭს ახედა.
-ოჰო ლიზი სათვალე შეიცვალეე?-იკითხა დამცინავი ტონით.
-დიახ ბატონო ლაშა შევიცვალე მას შედეგ რაც სიფათში მოგდეთ ხელი გამეკრა და სათვალე ძის გადავარდა, სამწუხაროდ თQვენს სისულელეებს ჩემი სათვალე შეეწირა- უთხრა სევე დამცინავი ტონით, ბიჭს სახე აელეწა. მათ შემხედვარე სიცილი ამიტყდა.
-შენ ვინ ხარ ლამაზოო?- გადმომხედა ლაშამ
-ქალბატონი ესმა ბატონი ალექსანდრეს წარმმადგენელია და საღამომდე ბატონი ლექსოს მდივანი.- გნუმარტა ლიზიმ.
-მოიცა რაო რა თქვი რა გქვიაა?- დაიბნა უცებ.
-ესმა ქვია ესმა- უთხრა აშკარად გაღიზიანებულმა ლიზიმ.
--არ არსებობსს, შენ ის სახელგანთქმული ესმა ხარ ლექსოს შეიშევწლ რომ შეახტი, მარაზიაში კი პიდა*ასტად შერაცხეე? შენმა დაქალმა კიდე ვიკა ქვია მგონი ჩემი მეორე ძმაკაცის ნიკას ცოლად გაასაღა თავი.-გაოცებული შემომციცინებდა ლაშა.
-კი და ისიც გეცოდინება ნიკა როგორ დადიოდა სმურფივით ლურჯი თმებით მთელი დღე და თუარ გამასწრებ აქედან ლურჯ კიარა თმა საერთოდ აღარ შეგრჩება- ჩავიცინე მე.
ლაშამ ეტყობა იფიქრა ამას ჭკუა არ დაუშლისო და დრაკონის კაბიკეტისკენ გაემართა.
-მოიცა რაც იმ იდიოტმა თქვა სიმართლეაა?-გაკვირვებულმა შემომხედა ლიზამ.
-კი რაიყოო?
-დედააა შენ ვინ ყოფილხარ გოგოოო- გადაიხარხარა ლიზიმ.
-შენ და ლაშას დაძაბული ურთიერთობა გაქვსთ?- ვცადე თემა გადამეტანა.
-უფრსწორად ურთიერთობა საერთოდ არ გავქვს, მის იდოტურ რეპლიკებს თუარ ჩავთვლით ჩემს სათვალეზე- წამოწითლდა და თავი დახარა ლიზიმ.
-ამ საქმესი ექსპერტი არ ვარ, უფროსწორას სიყვარულის საერთოდ არ მჯერა მაგრამ, თუარ ვცდები ლაშა გიყვარს არა?- შევაპარე მე.
-არა რა სისულელეა-წამოიყვირა უცებ.
-კარგად მალავ
-ვიცი
-რამდენი ხანია?-ვკითხე ისევ.
-რაც მუშაობა დავიწყე მის მერე- ექვსი თველა. ამ კომპანიას ბატონი ალეკო მართავდა ლექსოს მამა, მე მასთან ვმუშაობდ ალხა ბტონი ლექსო ჩამოვიდა და მამამისის ადგილი დაიკავა. ლაშა ბატონ ალეკოსთან მაშინ მოვიდა როცა სამსახურში ამიყნანეს საზღვარგარეთიდან რამოდენიმე დღით იყო ჩამოსული და ალეკოსთან საქმე ქონდა, ემ ირონულად შემომხედა და გევრდი ამიარა . მას შემდეგ ყოველ ჯერზე რაღაც რეპლიკებს მესვრის. გუშინინ ვეღარ მოვითმინე და სახეში ვუტავაზე, გამარებული გავარდა. და გუშინ არც კი გამოჩენილა.-დამთავრა ისტორიის მოყოლა ლიზიმ და თავი ჩახარა. რაღაცის თქმას ვაპირებდი მაგდაზე დადებული ტელეფონის ხმა, რომ გაისმა
-დიახ ბატონო ლექსო-უპასუხა ლიზიმ
-დიახ ახლავე გადავცემ-უთხრა და გაუთიშა
-ესმა ბატონ ალექსანდრე გიბარებს კაბინეტში შემოვიდესო.
-დაიწყო ჩემი ტანჯვა.-ამოვიოხრე და ზლაზვნით წავედი კაბინეტისკენ.
-დავაკაკუნე და შევედი
-დიახ ბატონო ლუციფერ რა გნებავთ?-ვიკითხე ყალბი ღიმელით.
-შენს თავს მომართევ ლანგრით?-დაისმა უცებ ბოხი ხმა.
-სამწუხაროდ არ მემეტება მაგისთვის.
-კარგი მაშინ ყავა და ერთი კოლა ლაშასთვის- განაცხადა ლუციუსმა.
ახლავეთქო ვთქვი და ლიზის კაფეტერიის გზის სწავლება ვთხოვე. ძლივს მივაგენი. კოლა ვიუიდე ერთი ჭიქა ყავა და გამყიდველს ერთი კოვზე მარილიც ვთოხვვე, მოწიწებით ჩავყავრე ყავაში და მოვურიე. კაბინეტში შევედი და კარი გამოვიხურე თუმცა ლიზიმდეც არ ვიყავი მისული ლიციფერის ხმა რომ შემომესმა.
-ესმა მოგკლავვვ-დაიგრგვინა მან, ყოჩაღ ესმა მისია N1 წარმატებით შეასრულე შევაქე ჩემი თავი და კაბინეტში შევბრუნდი სადაც ლაშა სიცილისგან ცუდად იყო ლუციფერი კი გამწარებული სახით მიბღვერდა.
-გისმენთ ლიციფერ.
-ეს რა არის?-ყავაზე მანიშნა მან.
-ყავა უნდა იყოს-მხრები ავიჩეჩე მე.
-ხო უნდა იყოს მაგრამ ამრილიანია- დაიგრგვინა ისევ.
-მერეე?
-მერე ის რომ მე მარილიან ყავას არ ვსვამ- შემომიბღვირა მან.
-მერე მე რას მიყვირი საიდან უნდა მცოდნოდა? ხომარ დამესიზმრებოდა გეთქვათ და პიმპილას ჩავყრიდი.- ვუთხარი მშვიდად.
-ეს არსება შემიწირავს ამოიოხრა მან.-კარგი ჩადი კაფეტერიაში და შაქრიანი ყავა მაომითანე შაქარი მხოლოდ ორი კოვზი-მოიოხრა და ჯავარძელში ჩაესვენა.
მე გავედი ჩავედი კაფეტერიაში ვიყიდე ყავა და ისევ ავედი უფროსსთან.
- მაგიდაზე დადე მე ავიღებ-განაცხადა მან.
-არა იყოს ბარემ მანდ მოგართმევთ- ვუთხარი წყნარი ხმით.მის მაგიდას შემოვუარე და ყავის მაგიდაზე დადგმისას სრულიად შემთხვევით ლუციუსის ტანზე ღმოჩნდა.
-ვფც შემთხვევით მომივიდა არ მინდოდა მართლა.- მოვისაწ.... თავი.
-ესმა მოგლავვ- ისევ დაიგრგვინა უფროსმა. მოკლედ რა, რა ბრაზიანი უფროსი მყავს ერთს ვერ გაეხუმრები, ყავა ვეღარ გადამისხია შიშით- იცოდე კიდევ ერთხელ გააკეთებ მსგავს რამეს და იმ კონტრაქტს ვერ ეღირსები.- თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა ლუციფერი.
კაბინეტიდან გამოვედი ვიცოდი მართლა არ მომცემდა კონტრაქტს და ლიზის წყნარად მივუჯექი რომელიც მიხვდა რაც ხდებოდა და სიცილს ვეღარ იკავებდა, წამებში კი მისმა კისკისმა გააპო არემარე. ძლივა არ ვიპოვე ადამიანი, რომლის სიცილიც ყურს არ გამიხვრეტს.

წინასწარ ბოდიში შეცდომებისტვის ვიცი საკმაოდ იქნება ვერ ვასწრებ თვალის გადავლებას.
მადლობა რომ კიტხულობთ <3<3