არ ახსოვს როგორ გაიარა სავადმყოფოს დერეფანი ,როგორ ჩაუარა თავ აწეულმა ამირანს და მთელს მის ოჯახს .როგორ მიუახლოვდა მამამის და ჩახრინწული ხმი ამოთქვა რომ მისი ნახვა უნდოდა.არ უკითხავს როგორ იყო ? რა ჭირდა და საერთოდ ცოცხალი იყო თუნმკვდარი მხოლოდ ის უნდოდა რომ დაენახა ,კიდევ ერთცელ ენახა . არც ის ახსოვს როგორ შევიდა პალატაში და დახურულ კარს აეკრა და გამოტყდა საკუთარ თავს გამოუტყდა რომ უსუსური იყო ,პირველად ცხოვრებაში და ისიც ვის წინ ? გოგონას წინ რომელიც სულ რაღაც 2 კვირაა მის ცხოვრებაში გამოჩნდა.
კარგა ხანს იდგა ასე კართან და სახე მოქცეული შეყურებდა უზარმაზარ პალატაში მწოლ ლიზას. უცნაირი აზრები მოსდიოდა და ალბათ მისი გონება ცდილობდა არ ეფიქრა ან ეფიქრა მაგრამ ყველაფერზე ოღონდ მომხდარზე არა.მაგალითად ამ წამს იმაზე ფოქრობდა რომ დიდი ოთახი იყო ,უამრავი სივრცე და ადგილი ან იქნებ თავად ლიზა იყო პატარა და იმიტომ ჩანდა ოთახი ასეთი დიდი? ბოლოს ლიზამდეც მივიდა მისი გონება და რამოდენიმე ნაბიჯი გადადგა .რა სიამოვნებით გავიდოდა უკან ,რა სიამოვნებით დაი**დებდა ფეხებზე ,მაგრამ რომ არ შეეძლო ეს იყო პრობლემა .სხვასთან და სხვა დროს უბრალოდ ადგებოდა და წავიდოდა იმ ღამესვე თუმცა თავს გამართლება მოუძებნა და ვალდებულებებს დააბრალა თავისი ღელვა ,ვალდებლებები რომელიც საკუთარი ცოლის წინაშე ქონდა.ვერაფერს გრძნობდა იქამდე სანამ კარგად არ შეავლო თვალი მძინარე გოგოს ფრთამოტეხილი ანგელოზივით მშვიდი რომ იყო და ისე ეძინა თითქოს ამქვეყნიური არ იყო. კარგა დააკვირდა ,ცდილობა რამე მაინც ამოეკითხა მის სახეზე , ხელი როდის აუკანკალდა ვერ შენიშნა თუმცა ჰაერში რომ გაშალა და მოინდომა ლოყაზე შეხებოდა მაშინ მიხვდა რომ უხილავი ბარიერი იცავდა ამჯერად მისგან და სინდისის გრძნობას რომელსაც აქამდე ღრმად ეძინა მის სხეულში ,გაეღვიძა და ტვინს უღრღნიდა. სწრაფად მომუჭა გაშლილი ხელი და უკან წაიღო.არა არ იყო ღირსი კიდევ ერთხელ შეხებოდა,განა არ იყო საკმარისი რაც ქნა ? არა საკმარისზე მეტიც ქნა და ახლა შედეგსაც ნათლად ხედავდა რითი დამთავრდა მისი ეს უთავბოლო აკვიატება , ვნება და ავხორცობა რასაც ამ გოგოს მიმართ გაცნობის წამიდან გრძნობდა. საკუთარ თავს გულწრფელად კითხა და უღირდა კი რამოდენიმე წუთი სიამოვნება ახლა აქ დგომად და სიკვდილს გამოგლეჯილი ლიზას ყურებად? პსუხიც სწრაფად იპოვა რომ კი უღირდა ,რომ საოცრად ისიამოვნა ,მაგრამ ყველაფერს გაიღებდა ყველაფერი სხვანაირად რომ ყოფილიყო ,ალბათ ისე ჩაეჭიდებოდა რომ საერთოდ არ გაუშვებდა გუშინ .კარგად შეათვალიერა დ ბოლოს მისი მზერა გადახვეულ ხელებსაც მიწვდა აი აქ ჯერ კიდევ ამაყი ლევანი უეცრად გაქრა და თავი გააქნია “რა გავაკეთე ? ან შენ რა გააკეთე? “ სახეზე ნერვიულად მოისვა ხელები და სცადა მხრებში გაშლილი იყო თუმცა მარტივი არ იყო .არასდროს ყოფილა მოძალადე ,არასდროს ხიბლავდა ნაძალადევი სექსი ,პირიქით ორმხრივ ვნებაას აღმერთებდა და რა დაემართა? ნუთუ იმდენად სწყუროდა ეს გოგო რომ ასე მარტივად გაადაბიჯა საკუთარ თავს ან ახლა რატომ ღრღნიდა დანაშაულის გრძნობა რომ ყველაფერი მისი არაადამიანობის გამო მოხდა? რტომ დატანჯა ეს გოგო ყველას გამო ? რატომ აზღვევინა სულიერად და ფიზიკურად ყველაფერი ამ ერთს? იმიტომ რომ ასე გამოხატა თავისი მოწონება? არა ვერსად გაექცა იმ აზრს რომ მნიშვნელოვანი ნაწილი იყო მისი ცხოვრების ეს გოგო და როგორ უჭირდა მსთან ურთიერთობა ,მაგრამ ამის მერე საერთოდ როგორ უნდა უყუროს ?
-მპატიებ? ერთ დღეს ალბათ მაპატიებ. ამოიბუტბუტა და სწრაფად გადაუსვა ხელი შუბლზე.-ან იქნებ შურისძიება გინდა? დაველოდები მაგ დღესაც და გეფიცები დაგეხმარები კიდეც რომ იმაზე მეტად გამანადგურო ვიდრე დაგეგმავ. არადა დიდიხანია განადგურებული ყავდა ,გაუჭირდა მაგრამ გამოტყდა ,ჯე კიდევ მაშინ შეარყია ბატონი ლევანი უდარდელად რომ შემოხტა მაგიდაზე და მის წინ დატრიალდა.
-არ მინდა ,შურისძიება შენი სტილია.თავი გაანძრია ლიზამ და ვალი აახილა,თუმცა ისე გაუჭირდა ეგონა გირები ეკიდა წამწამებზე და ქვემოთ ექაჩებოდნენ. შეცბა ,არ ელოდა ლევანი რომ გაიღვიძებდა და სწრაფად გაიმართა წელში .რატომ უნდოდა და რომ ისევ ისეთი ქვა გამიჩენილიყო ვერ გაიგო მაგრამ შინაგანი ძალა არ უშვებდა რომ გულწრფელად ენახვებინა რომ უკანასკნელ ნაძირალად თვლიდა თავს.
-მწყურია. სწრაფად შეუვსო ჭიქა და გაუწოდა მაგრამ მალევე მიხვდა რომ თავად მიუწევდა დაელევინებინა. ფრთხილად მიუტანა ჭიქა ტუჩებთან უძალოდ გაისველა ენა და ოდნავ წამოწეული თავი ისევ ბალიშზე დადო.
-არ მინდოდა ასე მომხდარიყო . ხმა ჩაეხრინწა ისევ ლევანს თუმცა მაინც თქვა რადგან რაღაც არ ასვენებდა ,წელში გამართული კი იდგა მაგრამ ერთიანად ეძახდა სხეულის ყველა ნაწილი რომ დამნაშავე იყო.
-ვიცი. ოდნავ დაკრა გათეთრებულ ტუჩებზე ღიმილმა ლიზას. ერჩივნა გაელანძღა ეთქვა რომ ყველაფერი მისი ბრაალია რომ ურჩხულია ან რაიმე ეგეთი , თავი უფრო უარესად იგრძნო ლევანმა.
-თუ იცოდი აბა რატომ ქენი ?
-ჰჰჰ ლევან , შენ შენას ისწორებ და არ გაინტერესებს არავინ ,მაგრამ ჩემი სიკვდილი რომ არ გინდა ეგ ვიცი,თუმცა რა მნიშვნელობა აქვს როგორ მომკლავ ? ცოცხალი და შინაგანად მკვდარი ვიქნები თუ ნამდვილად მკვდარი ჩემთვის განსხვავება არაა.
-არ ვიცი რა მინდოდა. არც შენი შინაგანად მოკვლა მინდა და არც ნამდვლად.
-არავისი არ გინდა შენ ,უბრალოდ ყოველთვის მაინც მასე აკეთებ. ისევ გაიიმა -ტიპი ხარ ეგეთი რასაც ეხები შენ თუ არა მერე თავისით მაინც კვდება. გინდა არ გინდა არ ვიცი ,მაგრამნყოველგვარბადამიანურ გრძნიბებს რომ მოკლებული ხარ სააბოლოოდ დავრწმუნდი.
-არ მინდა რომ კიდევ ერთხელ ქნა სისულელე.არ მიაქცია ყურადღება ლიზას ნათქვამს არ აპირებდა სიტყვებს გამოკიდებლიყო და არც ქონდა უფლება.
-აღარ ვიზამ ,შემდეგში პირდაპირ შენ მოგკლავ.თვალი თვალში გაუყარა და კარგად შეათვალიერა ,არა რა ეტყობა რომ რამეს ნანობდა ან მართლა ნერვიულობდა.ისევ ისეთი იდგა ოლიმპოელი ღმერთივით,საცრად მშვიდი სახე და ჩვეული გაყინული მზერა. “ნაგავი ,მოვიდა აქ და შურისძიებასაც ხომ მთხოვს ,აფერისტი”
-ეგ უკეთესი ვარიანტია ,ცოტახნისწინანდელი ხმა დაუბრუნდა .
-და აი დავუბრუნდით კატათაგვობანას. ჩაილაპარაკა ლიზამ
-არაფერს არ ვუბრუნდებით! ბრძანებასავით გაისმა მისი ხმა.-მინდა რომ იცხოვრო , ისწავლო ,ხატო და რაც გინდა ის აკეთო გესმის ? ხელწბით დაეყრდნო საწოლს და ზემოდან გადახედა.-ჩემი ჯიბრით იყავი ყველაზე მაგარი გოგო , მინდა რომ თვალები გიბრწყინავდეს და ის ლიზა ვნახო პირველად რომ გავიცანი. ხელი აწია და გადაბრუნებული თითები ჩამოუსვა სახეზე. -იმდენად კარგი ხარ , ხმა და მზერა ერთიანად გაუთბა -დამიჯერე ყველაფერს იმსახურებ ამქვეყნად.
-როდის აქეთ გახდი ასეთი მოწყალე?
-აზრი არ აქვს არა? თავი გააქნია ლევანმა შენთვის ჩემი კარგი და ცუდიც ერთიდაიგივეა გასწორდა და ჩვეულ სახეს დაუბრუნდა .
-ერთიდაიგივეც აღაარა.იცი სად ხარ ჩემს თვალში ? ნულის ქვემოთ ასე რომ არ მჭირდება შენი ვითომ სინდისის ქეჯნა . ეგ რომ გქონოდა ახლა აქ არ ვიქნებოდით. მართალი იყო რა უნდა ეპასუხა ? რომ მოესმინა და საკუთარი სურვილები სინდისზე მაღლა არ დაეყენებინა ახლა ეს გოგო ამდენს ვერ გაუბედავდა ,მაგრამ ერჩივნა ისევ ასე ყოფილიყვნენ ,ელაპარაკებოდა მაინც. - თავს თუ დამნაშავედ გრძნობ შეგიძლია ჩემთვის ერთი რამე გააკეთო? ახლა ამ კარიდან გადი და საერთოდ გაქრი ჩემი ცხოვრებიდან.
-ჰმ ცალყბად გაიღიმა ლევანმა -ვინ გითხრა რომ თავს დამნაშავედ ვგრძნობ ? მე უბრალოდ გითხარი რომ სისულელეა ჩემს გამო .
-შენი ვალი მოიხადე?
-ხო ზუსტად და კი შემიძლია გავქრე ,იმიტომ კი არა რომ შენ ასე გინდა .სიბრაზემ აალაპარაკაა ლევანი -იმიტომ რომ არაფერი დამრჩენია შენნაირ ბავშვთან.
-გუშინ არ ფიქრობდი რომ ბავშვი ვარ .საკუთარ თავში დარწმუნებული ტონით წარმოთქვა ,გახსენებაც არ უნდოდა გუშინდელის მაგრამ დღეს ისე იქცეოდა ეს თავხედი კაცი თითქოს გუშინ ის არ იყო გაგიჟებული.
-ხო და ზუსტად გუშინდელის მერე ვფიქრობ. არა პოტენციალი დიდი გაქვს.
-გინდა რაღაც მოგიყვე ? ბავშვობიდან გართულება მაქვს ჭამაზე,განსაკუთრებით მეზიზღება ხორცი და იცი რამდენნაირ საჭმელს მიკეთებდნენ ,ვერც კი შეამჩნევდი რომ ხორცი ერია ,მაგრამ აი გემოზე რომ ხვდები და ერთი გრამის გადაყლაპვასაც რომ გულისრევამდე მიყავხარ მასე მჭირდა ,მთელ სისხლში რომ გაქვს გამჯდარი სიძულვილი და შეიძლება გემრიელია ,ნოყიეი მაგრამ სიტყვა ხორციც რომ გულს გირევს აი ზუსტად იგივე მჭირს შენზე. მარტო შინაგანად კი არ მძულხარ ფიზიკური ნიშნებითაც კი ვგრძნობ .
-ხოო? წარბები აზიდა ლევანმა .-გისმენდი და შემიძლია მხოლოდ ის გითხრა რომ გაგვიმართლა მე და ხორცეულობას.
-რომ გაეთრიო აქედან არა ? სადამდეც ეყო მის ხმას ენერგია იქამდე აუწია ტონს .
-არა რომ გავეთრიო არა ,შემიძლია გავბრძანდე. ბოლოს მაინც მოუწია ლევანსაც ხმის გამკაცრება .
-ხო და გაბრძანდი ,გაფრინდი ,რაც გინდა ის ქენი ოღონდ აქედან მოშორდი.
-წავალ ,წავალ.თბილად გაუღიმა . -ჭკუით იყავი და ნუ იქცევი სულელი ბავშვივით, შენი სიცოცხლის ფასი ამ ქვეყნად არაფერი არაა და გაუფრთხილდი თუ გულიდან რამის ამოღება გინდა მხოლოდ ის უნდა ამოიღო ,ფეთქვა კი არ უნდა შეაწყვეტინო. შენზე დიდი ვარ და იმაზე მეტი გამოცდილება მაქვს ვიდრე შეიძლება მქონდეს ასე რომ დამიჯერე ესეც გაივლის ,ხვალ ახალი დილა გათენდება და მზე უფროდაუფრო გაანათებს ყოველ მომდევნო დღეს.
-მერე გამოჩნდები შენ და დააბნელებ,რატომ არსებობენ შენნაირი ქმნილებები ? რაც გაგიცანი მას მერე ვფიქრობ . შენნაირი მონსტრები იბადებიან თუ ყალიბდებიან? გაგაჩნია კი სული ? არა არ გაგაჩნია როგორ შეიძლება გაგაჩნდეს. ან რამ გაგხადაა ასეთი ან ვინ ? ან რა მოგწონს საკუთარ თავში ? ზიზღით ახედა ჭერს,არა ლევანს არ ელაპარაკებოდა უფრო თავისთვის ლაპარაკობდა . - როგორ შეიძლება ამდენ ცინიზმს სიბოროტეს და ავხორცობას ატარებდე ახალგაზრდა კაცი ,რომელსაც მართლა ყველაფერი გაქვს იმისთვის რომ ნამდვილი ადამიანი იყო. მოდიხარ აქ და მეუბნები გამოცდილება მაქვსო ? რა გამოცდილება ? რა გამოსცადე მითხარი ტკივილი ? მეეჭვება .წყენა ? ოჯახის ღალატი ? ძალადობა ? რაში გაქვს გამოცდილება გინდა გითხრა ? როგორ ატკინო ,დატანჯო აწამო როგორ უღალატო და როგორ იძალადო . ჰმ არა ბატონო ,არა არ მინდა ასეთ გამოცდილებას მიზიარებდე და თან რომ უნდა დაგიჯერო კიდეც ,შენი არაკაცობით მიღებული გამოცდილება არბმჭირდება არააფერში. დადუმებული იდგა, უსმენდა და სიტყვას ვერ პოულობდა რომ გაეჩუმებინა.შეიძლება თავად ამართლებდა თავის მეთოდებს და კმაყოფილიც იყო ,ყველაფერს იღებდა რაც უნდოდა ამ თავისი თვისებებით ,მაგრამ პირველი არ იყო ვინც ასე მოიხსენიებდა ,მილიონჯერ წამოუძახებია მამამისს იგივე მაგრამ ამ გოგოს სიტყვებს თითქოს გალესილი ბოლო ქონდა და სათითაოდ ესობოდა მის სხეულს. პირი გაუშრა ,ყელიც კი აეწვა სიმწრისგან და ვერც ის გაბედა რომ აეყვირა ან რა უფლება ქონდა , თითქმის ყველა უფლება გუშინ დატოვა თავისივე ნებით და ვნებას გაადაყოლა.
-კარგი ,მართალი ხარ. ხელები ჰაერში აწია გნებდებიო.
-სამწუხაროდ.
-ალბათ გვიანია ჩემი შეცვლა ,როგორც შენ თქვი შესისხლხორცებული მაქვს ასეთი ქცევა,მაგრამ შეცდომას ნუ დაუშვებ . აქამდე მოელვარე მწვანე თვალები ჩანისვლოდა და ჩამქრალი მიაჩერდა.
-არ დავუშვებ.
-ჩემი და შენი ურთიერთობა არ გამოდის აშკარად.გულდაწყვეტილმა ჩიღიმა.-გამოჯანმრთელებას გისურვებ.კარი უკან მოუხედავად გააღო და კარი მაგრად გახურა. თავი რომ აწია სვავით დაადგა თავზე ამირანი და მისდაგასაოცრად დემნა რომელსაც მისი დაცვა ევალებოდა კუთხეში იდგა დავ წარბიც არ შეიხარა.მშვიდად უყურა როგო დაარტყა ამირანმა . ოდნავ შებარბაცდა და სწრაფად გასწორდა ტუჩზე ხელი მოისვა და ჩაიცინა
-ყოჩაღ მამიკო ღოჩაღ,შვილისთვის უნდა გაბედო ,მაგრამ შენ ვინ დაგარტყავს ? ნაკლებად მოექეცი.
-ასეთი ნაბი*ვარი როგორ ხარ?
-აი ესე უბრალოდ ვარ! მხრები აიჩეჩა და ირონიით აათვალიერა ამირანი რომელსაც ტუჩები გალურჯებოდა. მისი შვილს რომ მისნაირად მოქცეოდა უბრალოდ დაარტყამდა ? დარტყამდა კი არ ალბათ ნაწილებად დაჭრიდა მაგრამ ამ გოგოს არაფერში გაუმართლა ,გულწრფელად მიეწურა გული და შეეცოდა მისნაირი რომ გადაიკიდა და რომ ვერავინ გააჩერა . დედამისიც შენიშნა რომელმაც მზერა აარიდა და კედელს შეხედა. “და მსოფლიო ჩემს წინააღმდეგაა” ტუჩზე კიდევ ერთხელ გაისვა ხელი და მძიმედ წავიდა ლიფტისკენ ისე შეყვა დემნა ხმა არ ამოუღია მანამ სანამ კარები არ დაიკეტა
-ამირანს რომ არ დაერტყა მე დაგარტყამდი.
- ყველამ პირი შეკარით? ჩაიცინა
-რა გაცინებს ? ვის დასცინი სარკეში ჩაიხედე კისერში წაწვდა დემნა და ლიფტის კედლისკენ სადაც სარკე იყო მიაბრუნა - არ გრცხვენია ? არ გრცხვენია შეხედე შენ თავს რმ უყურებ? რას დაემსგავსე ? კაი ეგ მეთოდები გავიგეთ საქმეში მე თვითონ ვასრულებ კიდეც ,მაგრამ ეს გოგო ? არ გეყო რაც ჭამე და დაბადებისდღეზე ქენი ? მერე ხო აღიარე შევცდიო მარა არა განა გამოასწორე და გაუფრთხილდი პირიქით. როდის აქეთ ექცევი ქალებს ესე და მითუმეტეს ამ გოგოს ? თან თან სახეზე გეწერა რომ მოგწონს ის კი არა ბოლოს დავიჯერე რომ შეგიყვარდა,მარა სად შეგიძლია შენ იყვარულის მოვლა.
-სხვა ქალებთან არ დამჭირვებია დემნა ,ისინი კისერზე მეკიდებიან.
-და არ შეგეძლო მოგეცადა? დაგეცდია ,გეცადა და იქნებ გეკიდებოდა.
-არ მინდოდა მოცდა, არ ვიცი რას მიშვება მაგამ სისხლს მიდუღებს .
-ხო და ეხლა სამუდამოდ გამოემშვიდობე. მარა რაში გადარდებს არა? უკვე მიიღე რაც გინდოდა ეხლა ჯანდაბაში წასულა არა? ფუ რა ამაზრზენი კაცი გახდი. რაც ამიანს გადაეკიდე სულ აიღე თავზე ხელი. დასჯილი ბავშვივით შეჰყურებდა თავის გამოსახულებას და ვერც კი შეამჩნია რომ დიდიხნის წინ გაიღო . მანქანამდე უძალოდ მივიდა და სავარძელს მიესვენა.
-არა დემნა . კაი ხნის დუმილი დაარღვია.
-რა არა? დაუღრინა დემნამ.
-არაა სულ ერთი , მივიღე კი რაც მინდოდა მაგრამ მაინც არაა სულ ერთი. სახეზე აიფარა ხელები და ამოიგმინა -ვაჰ რა იდიოტი ვარ.
-გვიანია მოთქმა . არ შეუცვლია ტონი დემნას კიდე რომ არ შეეშვა და ისევ გააგრძელო მტაცებელივით ტრიალი მის გარშემო შენ იქნები ველაზე *** კაცი და ერთი წუთი აღარ დავრჩები შენთან ,ფეხებზე მკი*ია შენი კონტრაქტი შენი უსაფრთხოებაც და საერთოდ შენც.
-დამიჯერე დემნა მასთან ერთი ღამე ,მის სიკვდილად არ მიღირს.
-არდა მთელცხოვებად გიღირს და იმიტომაც არ გაუშვი შანსი.
-არ მეგონა რომ ამას იზამდა და არაფერს არ ვიზამდი რომ მცოდნოდა. არ ვიცი ვნანიბ თუ არა და არც ის ვიცი სინდისი მაწუხებს თუ არაა ერთადერთი ის მინდა რომ კაგად იყოს.
-სანამ შენ იარსებებ კარგად ვერ იქნება.
-რავქნა მეც თავი მოვიკლა ?
-არა ან ისწავლე ადამიანობა და ნორმალური ურთიერთობა ამ გოგოსთან ან თავი დაანებე . პიველი თავადვე არ ენდომება ასე რომ მეორე დაგრჩა.
-ვანებებ ,მართლა სატანა ხომ არ ვარ. დაუყვირა დემნას საქციელით გაღიზიანებულმა და სწრაფად დაუბრუნდა უფროსის პოზიციას .წინ იყურე და მორჩი ლაყბობას .
-ხო სიმართლე მწარეა.
-ძალიან. დაეთანხმა ლევანი . აუ ეხლა ის გიჟი რო გაიგებს გიგი იგულისხმა და ამოიგმინა.
სასტუმროში შესულმა პირდაპირ ბარისკენ გადაუხვია.
-ჯერ ადრეა დალევისთვის ლევან.
-არ მაინტერესებს ხელი აუქნია დემნას
-ხო იცი რო ვერ იტან სასმელს.
-არც ეგ მადარდებს . ბარს მიუჯდა.
-ცუდად გამიიყურები ,ყველა გიცნობს და..
-მკი*ია დემნა. დალევა მინდა და მორჩა. ვისზე ანიშნა ბარმენს და დემნას ცერად ახედა -დაჯექი თუ უკვე ჩემთან დაჯდიმაც ტეხავს ?
-სასმელი ვერ გიშველის .გვერდით მიუჯდა დემნა და მხარზე ხელი დაკრა და სცადა გაეხსენებინა ბოლოს როდის ნახა ასეთი ლევანი .-შარში ხარ ლევან ,შარში და თან იმაში რომელიც თავადვე დაგეგმე.
-გყვარებია დემნა ? მოულოდნელად თემა შეცვალა.
-მყვარებია და ეხლაც მიყვარს ჩემი ცოლი. ხაზ გასმით წარმოთქვა ბოლო სიტყვა.
-ცოლი ,ცოლი მეც მყავს ბეჭედს დახედა და სულმოუთქმელად ჩაცალა ვისკი და მთლიანად ბოთლზე ანიშნა ბარმენს მომეციო.
-გყავს,მაგრამ შენ ქმარი ხარ ?
-არ ვარ. მითხარი როცა გიყვარს როგორია? ბოლოს სკოლაში ვიყავი შეყვარებული და სახელიც აღარ მახსოვს გაიხსენა ბავშვობის დროინდელი გრძნობა რომელიც საერთოდ არ გავდა ახლანდელ მის გრძნობებს.
-აი ისეთი ეხლა რა დღეშიც ხარ გაეცინა დემნას.
-ანუ შეყვარებული ვარ იმ პატარა მეტიჩარაზე? ხმანუნებურად გაუთბა ლიზას გახსენებაზე.
-და თან როგორ. ამოიოხრა დემნამ .
-თუ მიყვარს რატო ვტანჯავ ?
-არ ვიცი შენ თავს კითხე ,იქნებ იმიტომ რომ შენივე თავის გეშინია და შეყვარებული ლევანის.
-მე არავისი მეშინია.
-გეშინია ერთი ვიღაცის და ეგეც შენი თავია. ასე რომნსაკუთარ თავს თუ არ ასწავლე ჭკუა რაც არ უნდა გაგინოთ და გითხრათ არ გამოგივა არაფერი. თითქმისბარ შეუსვენია ისე ცლიდა ჭიქას ჭიქაზე ვერასდროს თვრებოდა არასდროს შველოდა სასმელი. მარტო უსიამოვნო შეგრძნებას უტოვებდა ოდნავ აბრუვებდა და ისიც რამოდენიმე საათში უვლიდა.ახლა რატომ გადაწყვიტა რომ სასმელი უშველიდა არ იცოდა ალბათ თავის დასატანჯათ უფრო ვიდრე საშველად.
-მეტი აღარ დალიო ,გავალ ბიჭებს დავხედავ და მოვალ. დემნამ თვალით ანიშნა ბარმენს რომ აღარ მიეცა მეტი სასმელი. ბარიდან გადიოდა როცა გიგის მოკრა თვალი და მის შეშლილ სახეს
-სადა ?
-ბარში . თვალით ანიშნა დემნამ.
-მოვკლავ . არ ვიცი რა გაკეეთა და არც მინდა ვიცოდე ,მაგრამ მაინც მოვკლავ. მისკენნდაიძვრებოდა დემნას რომ არ შეეჩერებინა
-შეეშვი,აზრი არ აქვს ლაპარაკს ,ცდილობს არ აღიაროს მაგრამ წაშლილია.
-ხო 10 წუთიანი სინანული რომ იცის ?
-გიგი არ გინდა ,მიდი და ნახავ რასაც გავს .
-არც ადრე გავდა ადამიანს . გაბრაზებული წავიდა და მხრებში წაწვდა -რა დღეში ხარ ბიჭო შენ? ფეხზე თითქმის თრევით წამოაგდო და მიაბრუნა.
-გიგი,გელოდებოდი. ამღვრეული თვალები ძლივს გაუსწორა მეგობარს და ჰაერში აწელ მუშტს ახედა.-ეგ ცოტაა ჩემთვის ,მინიმუმ იარაღი დაგჭირდება მაქსიმუმ საწამებლად რამე და დიდად მასიამოვნებ. მოწყვეტით დაეშვა ისევ ბარის სკამზე და ჭიქაში დარჩენილი წვეთები გამოცალა.
-რა დაგემართა? სადამდე დაეშვი ? ადამიანი არ ხარ? რა დაგიშავა ასეთი? ისევ წამოაყენა ამჯერად კარგად ამოუდგა გვერდში და დაიჭირა - წამოდი .
-ჯერ არ დამიმთვარებია.
-დაამთავრე. საწოლამდე ძლივს მიიტანა და მიაგდო . ზიზღი აათვალიერა ლევანი რომელიც არც მას ენახა ასეთ დღეში და წეღან რომ 10 წუთიან სინანულს ახსენებდა სულ არ გავდა იმ ლევანს.
-იცი რა ნაგავი ვარ,ბუტბუტი დაიწყო იცი რა ვუქენი იმ ანგელოზივით გოგოს ? იცი რა მდგომარეობამდე მივიყვანე? ბოლო იმედი ქონდა და მგონი ეგაც ფეხით გავსრისე. მითხარი ეხლა ვინ ვარ მე ?
-იცი ვინც ხარ.
-არ ვიცი , აქამდე ვიტყოდი ვიცითქო ეხლა არ ვიცი , გული გტკიებია ? საწოლზე წამოჯდა და მუშტი მიირტყა მკერდზე მემგონი ეგ მტკივა,აქამდე ზიზღით რომ მიყურებდა თვალები ახვა ქონდა ,დღეს თვალებშიც ზიზღი ვნახე და ჰო აი აქ მიჭერს ისევ მკერდზე დაიდი ხელი. უცნაური ფერი გაუხდა თვალები და წამით გიგისაც კი მოეჩვენა რომ წყლიანი იყო.
- ვაი შე გამო**ებულო , ტვინში გიჭერს შენ ტვინში ,ფუ რა ნაძირალა ხარ ,გოგო გიყვარს და იმის მაგივრად სიყვარული ანახო სიკვდილის პირას მიგყავს ? რა უნა ველაპარაკო შენისთანას?
-არაფერი,მხრები აიჩეჩა ბავშვივით და ისევ საწოლზე გადაწვა რა უნდა მელაპარაკო როცა ისიც კი არ ვიცი რმ გამაცხოველა.
კაი მე გავაგრძელებ ,ფეხზე წამოვდგები შიგნით დავიტოვებ,ის რას იზამს ? ჭერს მიშტერებოდა და ვის უსვამდა კითხვებს არ იცოდა. ისეთი პატარაა,აი ისეთი ცხოვრებაშინრომ არაფერი არ უნახია ჯერ და თავის ტკივილი ყველაზე დიდი ტკივილი რომნეგონა ცხოვრებაში და ჰოპ გამივეცხადე მე.
-სამაგიეროდ კარგად გააგებინე 3 თუ 2 კვირაში რო შენზე დიდი ტკივილი არ არსებობს.
-გინდა გაგაცინო ? მეც მტკივა ეს გოგო .
-ხვალ თუ გემახსოვრება ეგ სიტყვები და ისევ ეგრე იფიქრებ ესეგი არ ყოფილხარ მთლად წყალწაღებული. ხელი ჩაიქნია და ოთახში შემოსულ დემნას გვერდი აუარა -ყურადღება მიაქციე რომ ჭკუით იყოს რა ..
-ამის ჭკუა რაცაა ყველამ ვიცით . ამოიგმინა დემნამ და თავი დაუქნია. სასმელმა თავისი ქნა და წასთვლიმა ,ძიძობით დაღლილი დემნა ცოტახანს მოსაწევად გავიდა თუმცა უკან დაბრუნებულს აღარც ლევანი დახვდა და არც თავისი მანქანის გასაღები. თავი უკმაყოფილოდ გადაქნია და ტელეფონი მოიმარჯვა თუმცა ზარინიქვე ოთახში გაისმა. გარეთ ნერვიულად გავიდა და ერთადერთი იმით იმშვიდებდა რომ მთვრალი ლევანი მთვრალი არასდროს იყო დიდხანს და სწრაფად უვლიდა სიმთვრალე მითუმეტეს გამოძინებულს
-ჩვეულწბრივად გამოიყურებოდა ?
-კი .
ერთადერთი სანერვიულო ის იყო რომ მისი სიფიცხის გამო წინასწარ ვერასდტოს გაიგებდა კაცი რა მოუვიდოდა თავში აზრად . ეჭვიც არ შეპარვია რომ სავადმყოფოში მივიდოდა თუმცა რისთვის ? მთავარი კითხვა ეს იყო.
სწრაფი ნაბიჯით გაიარა ჰოლი ლევანმა და ის იყო პალატის კარი უნდა შეეო რომ ექთანმა შეაჩერა
-უკვე 9 საათია ნახვის საათები დამთავრდა .
-მე მისი ქმარი ვარ .სწრაფად მოიშველია სტატუსი და ექთანს აბა სცადე და გამაჩერე მზერა მიაპყრო. ბოლოს როგორც იქნა ნაცნობი სახე გაიხსენა ექთანმა და ისიც რომ მათი ერთერთი და ყველაზე საპატივსაცემო კაცის შვილი იყო თოე ისე კარგი არაფერი ქონდა გაგებული ამ კაცზე და ხელით ანიშნა შებრძანდითო. კარი ხმაურით შეაღო და ასევწ ხმაურით მიკეტა საწოლზე წამომჯდარი ლიზა შეკრთა და სწრაფად მოაშორა თვალი გადაშლილ წიგნს . გაფართოვებული თვალებით მიაჩერდა მამაკაცს რომელიც აშკარად სხვანირი იყო ,უცნაურად აწეწილი თმა ,ჩაშავებული თვალებით და დაკუჭული ტანსაცმელით..-ნუ გეშინია . ხელი ჰაერში აწია ამშვიდდის ნიშნად და ნელა წავიდა კუთხეში მდგარი სკამისკენ . მძიმედ ჩამოჯდა და მიხვდა როგორ ესიამოვნა მის ყველა დაჭიმლ ძვალს მოსვენება.თავი უსკდებოდა და ყველა ბედნიერებასთან ერთად კუჭი ეწვოდა სასმელისგან.არცერთი იღებდა ხმას ლიზა ისევ გაოგნებული უყურებდა და ვერაფრით ეპოვა მის აქ ყოფნის მიზეზი .სამაგიეროდ ლევანი იყო ძალიან მშვიდი და მონუსხული შეყურებდა ისევ ფერმკრთალ გოგოს რომელიც დილას ნამდვილად არ ჩანდა კარგად ახლა უკვე საწოლშიც წამოსკუპებულიყო და წიგნს კითხულობდა. -რატომ მიყურებ ? ხმა ამოიღო ბოლოს ლევანმა და თმაზე გადაისვა ხელი -ხო მთლად კარგად ვერ გამოვიყურები .
-ნასვამი ხარ ?ძალიან არ შეტყობიალევანს თუმცა აშკარად იგრძნო როგორ გაიფრქვა ჰაერში ალკოლის სუნი.
-ცოტა . თითებით ანიშნა
-რა გინდა ? უფრო დაიძაბა ლიზა და კარს გახედა თითქოს ვინმეს ეძებდა ,მააგრამ დახურული კარების გარდა ვერავინ და ვერაფერი დაინახა წიგნს ჩაებღაუჭა და მიიხუტა .
-არაფერი , გააგრძელე კითხვა . მე გიყურებ.
-უკაცრავად ?
-გიყურებთქო რა ვერ გაიგე სულელო ბავშვო ? სკამინოდნავ წინ გამოაჩოჩა
-იცოდე თუ მომეკარები ვიყვირებ .
-არ მოგეკარები , ეწყინა და გული დაწყდა კიდეც მის მიახლოვებაზე ასეთი რეაქცია რომ ქონდა და პირველინიმას ფიქობდა რომ რამეს დაუშავებდა ესეიგი იმ დონემდე იყო მის თვალში ლევანის პიროვნება განადგურებული სავადმყოფოშიც კი წარმოიდგინა რომ რამეს დაუშავებს ? არა არაფერს არ დაუშავებს ვერაფერს ვერ დაუშავებს დაშავება რომ შეძლებოდა მაშინ ესვროდა.-არაფერს დაგიშავებ ,არც გუშინ მინდოდა რამის დაშავება უბალოდ საკუთარ თავს ვერ მოვუხერხე ვერაფერი და ასე გამოვიდა .
-ისევ თავიდან ვიწყებთ დილანდელ საუბარს ? ხმა გაუღიზიანდა
-არაფერს ვიწყებთ ლიზ. აქ სალაპარაკოდ არ ვარ,უნდა გიყურო . ალხეინად გადაიდო ფეხიფეხზე და კომფორტულად მოთავსდა
-შენ ავადმყოფი ხომ არ ხარ ? რა უნდა მიყურო ,არ გითხარი არ მინდა შენი დანახვათქო .წადი აქედან . ხელით კარისკენ ანიშნა.
-არ წავალ უფროსწორად ვერ წავალ ,რაღაცას ვარკვევ. სერიოზულად ჩაილაპარაკა .
-ღმერთო რა დავაშავე ამოიკვნესა და სწრაფად გადმოხტა საწოლიდან -მე წავალ .
-წადი . ხელით ანიშნა შეგიძლია და ლიზას ეჭვნარევ მზერას ღიმილი შეაგება. რას იტუვი ჩემს პალატაში ჩემი ქმარია და მაწუხებსო ? აქ ყველა მიცნობს დამიჯერე აზრი არაქვს. ფეხზე წამოდგა და ფრთხილად გადადგა რამოდენმე ნაბიჯი.
-არ მომეკარო.თვალები მოჭუტა და საწოლის კიდეს აეკრო იმს შიშით რომ შეიძლება კიდე შეხებოდა.
-არ გეკარები . წელზე მოკიდა ორივე ხელი და ერთი მსუბუქი მოძრაობით ისევ საწოლზე შემოსვა . იქვე მიგდებული წიგნი კალთაში ჩაუდო და თავის ადგილზე დაბრუნდა . ისევ კომფორტულად მოთავსდა და გაუღიმა -გააგრძელე , მინდა გიყურო წარმოიდგინე რომ აქ არ ვარ ,არ ვარსებობ ან უფრო სახალისო რამეს გეტყვი მოვკვდი.
-ხო ეგ ნამდვილად მარტივია. ხარ თუ არ ხარ მაინც არ არსებობ ასე რომ პრობლემას ის მიქნის აქ რატომ ხარ და კიდე რა თამაშს იწყებ ?
-არაფერს არ ვიწყებ რაღაცას ვარკვევთქო.მიდი მიდი გააგრძელე.
-არ შემიძლია ,უკვე სახეზე მოედო ალმური და ხმაც ნერვიული გაუხდა . -სულს მიხუთავ გესმის ?
-სუნთქვა უნდა ისწავლო . გაუღიმა ისევ
-მასხრად მიგდებ ? გინდა რო გამაგიჟო ?მოგწონს ესეთ დღეში რომ ვარ ?არ გეყო არ იყო საკმარისი რაც ქენინ ? ერთიანად აკანკალდა.
-კარგი ,არ გინდა ფეხზე წამოდგა და ერთი ნაბიჯის გადადგმა დაჭირდა რომ საწოლთან გაჩენილიყო ისე ჩამოუჯდა არც კი შეხებია.
-თავს როდის დამანებებ ? საცოდავად ამოიკნავლა და ბალიშს მიეყრდნო.ხელის გლები გაისვა სახეზე და უკვე მერამდენედ იწმინდავდა თუ მალავდა ცემს ამ მოძრაობით. ყველაზე მეტად მოწონდა ამ დროს ლევანს . როგორ ცდილბდა დაემალა თავისი გრძნობა და ამ ერთი მაგრამ ველაზე საყვაელი მოძრაობით მაინც ყიდიდა თავს.
-დაგანებე უკვე ,მაგრამ ვერავინ ამიკრძალავს შენს ნახვას . აი ხედავ არც გეხები. -და სანამ კიდევ ერთხელ მეტყვი რამე საშინელებას არც ისეთი ცუდი ვარ როგორიც ვჩანვარ .
-შენ რა იცი როგორი ჩანხარ ? რაც ხარ ის ჩანხარ . გამბედავად შეეპასუხა.
-და შენც ,რაც ხარ ის ხარ ? არეული მზერა შეავლო მის სახეს. ააფერი უპასუხა და ისევ თავად გაგრძლა -მაშინ ძალიან კარგი ხარ. თბილად გაუღიმა და ხელი წაიღო რომ ლოყაზე შეხებოდა თუმცა გაუბედავად მომუჭა და ისევ საწოლს დაეყრდნო . პირდაპირ უყურებდა ლიზა და ასეთიც და ისეთიც სიმპატიური ეჩვენწბოდა მაგრამ დამპალ ვაშლს უფრო ამსგავსებდა გარედან რომ ლამაზია. სწრაფად მოიშორა მის სიმპატიურობაზე ფიქრი და ინტერესით შეავლო თვალი.
-რა გინდა ლევან ?
-მართლაც ნეტავ რა გინდა ლევან ? გაიმეორა კითხვა და საკუთარ ხელებს დააშტერდა -არ ვიცი ჩემო ლამაზო ,არ ვიცი მაგრამ ზუსტად ვიცი რომ ამ წამს შენი ყუება მინდა.
-ავადმყოფი მანიაკი ხარ .
-თუ ასე გსურს ვარ.
-გიჟი ხარ
-ვარ.თავი დაუქნია
-ცივსისხლიანი
-ეგეც ვარ.
-ცხოველი .უკვე ნერვები ეშლებოდა ლიზას .
-ეგ ნამდვილად ვარ . ისევ გაეცინა .ალბათ კიდევ უამრავ შესამკობ სიტყვას უპოვიდა ექთანს რომ არ შემოეღო კარი ნემსით ხელში.
-უკაცრავად , დამმაშვიდებლის დროა . თბილად გაუღიმა ექთანმა ორივეს , რომელებიც მის თვალში საყვარელ მოჭუკჭუკე წყვილს გავდნენ და თავი უხერხულადაც კი იგრძნო მყუდროების დარღვევისთვის
-არ მინდა . ჯიუტად გახედა ახალგაზრდა ფორმიან ქალს არადა ძალიანაც უნდოდა მშვიდა მიიძინებდა დილამდე და ერთი ღამით მაინც დაივიწყებდა ყველაფერს ,მაგრამ მისი დაძინება იმას ნიშნავდა რომ ლევანი რას გაკეეთებდა არ იცოდა .წავიდოდა თუ არა ,ან საერთოდ რა ჯანდაბად მივიდა ?
-უნდა . მკაცრად გაისმა ლევანის ხმა და წამოდგა რომ ადგილი დაეთმო ექთანიისთვის .
-აუცილებელია . გოონას გაუღიმა ისევ ქალმა -არ გატკენთ .
-არ მინდა სწრაფად შეცვალა ვარიანტი ლიზამ -იცით არ მინდა ჯერ დავიძინო ჩემი ქმარია სტუმრად და მინდა ცოტა დრო გამოვიყენო .
-ამოიყენებ სწრაფად უპოვა ვენა ქალმა ,თქვენს მეუღლეს შეუძლია დარჩეს .
-არა ,არ შეუძლია თავი გადაქნია ,ბევრი საქმეები აქვს და თანაც ხომ არაა ნებადართული ? არ მინდა პრობლემწბი შეგიქმნათ თქვენს მორიგეობაზე .
- რათქმაუნდა შემიძლია დავრჩე ,სააქმებზე მნიშვნელივანი ნამდვილადა ჩემი ცოლი . ეშმაკურმა ღიმილმა გადაურბინა სახეზე და თვალი აარიდა ნემს რომელიც ერთი მოძრაობით შეუყვანა ვენაში.
-არაა საჭირო ზრდილობიანად სცადა კიდევ ერთცელ ექთანი დაერწმუნებინა რომ მას არ ქონდა ულება ღამე ვინმე დაეტოვებინა -მართლა არ მინდა შეგაწუხოთ ,ხომ შეიძლება გაგიგონ ?
-დარწმუნებული ვარ არავინ არაფერს იტყვის ბატონ ლევანს ყველა ვიცნობთ. ქალმა კიდევვერთხელ გაიღიმა და ამემშვიდობისა უსურვა . რამის გასკდა ნერვებისგან თან სახელითაც რომ მოიხსენიეს და როგორ უცბად გასდის ყველგან რაც უნდა . ნაწყენმა გახედა კარს და მომღიმარ ლევანისგან ზურგით გადაბრუნდა გაცეცხლებული ბალიში ჩაბღუჯა და თვალები ძალით მოხუჭა თორემ შეიძლება წამომხტარიყო და ისეთი კონცერტი გაემართა მთელს საავადმყოფოს თავზე დაიხვევდა ,მაგრამ რას მოიგებდა ? “კიდევ ერთხელ დავარწმუნებ ყველას რომ გიჟი ვარ” პირით აიწყო სუნთქვა რომ როგორმე დამშვიდებულიყო და თან ყოველნამოსუნთქვას ითვლიდა ალბათ ათამდეც არ იყო მისული რომ თვალები მოუდუნა სხეულში სიმსუბუქემ დაუარა და ისე გაითიშა ვერც გაიგო. შეამჩნია როგორ მოუდუნდა თცელი სხეული და დაძაბული წოლა ბუნებრივმა შეცვალა ,გაბედულა მიუახლოვდა და კმაყოფილმა დახედა .საწოლთან ჩაიმუხლა და ახლა უკვე დაუფიქრებლად აუსვა თითები ლოყაზე და ცხვირზე -რომ იცოდე რა პატარა და ტკბილი ხარ . ხმამაღლა მოუვიდა და თავის თავზე თვითონვე გაბრაზდა სწრაფად წამოიჭრა ფეხზე და ნერვიულად მოისვა სახეზე ხელი “რას აკეთებ ლევან? რა დაგმართა ამ ერთი ბეწო გოგომ ? რამ გადაგრია ,არა შენთვის ასეთი მნიშვნელოვანი არაა “ საკუთარ თავს ელაპრაკებოდა კარგახანს და გონებამ გადაწყვიტა რომ წასულიყო ,თუმცა სხელმა და გულმა ერთიანად დაჯაბნეს მისი აზრები და ისევ იმ სკამისკენ წაიყვანა ფეხებმა. ისევ კომფორტულად მოკაალათდა და თვალი არ მოუშორებია მისგან ზურგით მწოლი სილუეტისთვის ,ანდახან სმენასაც კი ძაბავდა რომ კარგად მოესმინა მისი სუნთქვა.

ან ეს რომანი შემიწირავს ,ან მე ვაჯობებ და ბოლომდე გავალ ,აი რა აღარ მიწოდეს ლევანის გამო და ბოლოს ძაან მაგარი იყო თურმე სოფლელი გოიმი ვარ და კრიტიკაზე ვვარდები ? კრიტიკაზე რომ ვვარდებოდე და უარყოფით აზრზზე რაც საკმაოდ ბევრია გეყოლებოდათ თურქული სერიალის გმირების მგავს ლევანი . რაც შეხება ჩემს მკითხველს მადლიბა თქვენ რომ უამრავი ხართ და მელოდებით .მართლა არ ვიცი როგორ ვწერ ,მგონია რომ სიკვდილს ვუყურებ თვალებში და მადლობა რომ ღელავთ ჩემს ჯანმრთელობაზე .