#დემეტრესთან.
აფთიაქში შევედი.
–სიცხის დამწევი წამალი მინდა.
–რომელი მოგართვათ?
–არვიცი ყველაზე ეფექტური.
–რამდენი წლის ადამიანისთვის გინდათ?
–16–17
–გასაგებია.
რაღც წამალი მომაწოდა,მანქანაში ჩავჯექი და ნიკუშას სახლისკენ წავედი.
#მარიამი
-ნინი მელაპარაკებოდა და მართობდა თუმცა გაცინების თავიც არმქონდა ჯერ მციოდა მერე მცხელოდა ცოტახანში დავბუსხვევები დამეწყო.
–სადაა? გავიგე როგორ გაიღო ოთახის კარი და შემოვიდა სერიოზული სახით „მისტერ სერიოზულობა“
–წევს, უთხრა ნინიმ და ჩემზე ანიშნა.
–მგონი ვკვდები და მეჩვენება. ამოვიბურტყუნე და დემეტრეს შევხედე ცალხელში წყალი ეჭირა ცალხელში კიდევ ის წამალი რომელსაც ვსვავდი.სერიოზულად მარიამ? შევუძახე ჩემ თავს.
–ახლა რა? ჩემი გმირი უნდა გახდე სუსტად ამოვიბურტყუნე და წამოჯდომა ვცადე.
–დაგეხმარები, მოვიდა დემეტრე და ხელი ფრთხილად მომხვია.
–დაუჯერებელია შენი დასახმარებელი როგორ გავხდი.
–ახლა მაინც მოისვენე რამის 40 მდე გაქვს სიცხე.
წამალი დავლიე და დავწექი იმის მერე არაფერი მახსოვს.
#დემეტრე
–ეს გოგო ნამდვილი გიჟია ვუთხარი ნინის და ოთახიდან გამოვედი
–ჰო გიჟი და საყვარელი დამიქნია ნინიმ თავი და ისიც გამომყვა.
–ამმ მისმინე ნინი ღამე დახედე ხოლმე აფტიაქში მითხრეს, მოვიგონე სისულელე რატო არც მე ვიცი.
–აა აფთიაქში... კი რათქმაუნდა დამაიმედა ნინიმ და ქვემოთ ჩავიდა.
–როგორაა შემომხედეს ბიჭებმა.
–რავი როგორ უნდა იყოს წამალი დალია და დაიძინა.
–ჯერ ადრეა ცხრაც არაა და რამე გავაკეთოთ. თქვა ნიკუშამ.
–რაუნდა ვქნათ თქვა ალექსმა.
–რავი პიცა გამოვიძახოთ და რამე მოვიფიქროთ იქამდე მოიმარჯვა მობილური დათუნამ.
–მე ვიციი! დაიყვირა ნინიმ
–აბა? შეხედა ლევანმა.
–თამაში არაა რაღც მოვიფიქრე.
–თქვი მერე ნუ დაგვღალე. ამოვიხვნეშე და შევხედე.
–მალე ახალი წელი მოვა ხოდა ვიფიქრე სვანეთში წავიდოდი\ტ ან ბაკურიანში.
ყველამ ერთად გავიცინეთ.
–აუ! რა გაცინებთ?! გაბრაზდა ნინი.
–კაი კაი არაფერი მივიდა ლევანი და ჩაეხუტა.
ეს რაიყო?! ლევანი როდის მერე იქცევა ესე? ჯანდაბა ლევანი შე ოხერო ჩამეცინა ჩემთვის.
–დემე რაგაცინებს? შემომხედა დათუნამ.
–არაფერი ბიჭო რაღაც გამახსენდა.
–აა ოკეი.
დაახლოებით ერთი საათი ვლაპარაკობდით. როცა ზარი დარეკეს კარებზე.
–ბიჭო პიცა! სულ დამავიწყდა წამოხტა ალექსი და კარისკენ გაიქცა დათნაც გაეკიდა.
–ვაი რაკაი სურიაქვს შემოვიდნენ პიცის ყუთებთან ჩახუტებულები.
–ოდესმე რამე გეშველებათ გაიცინა ლევანმა.
ალექსი და დათუნა დაფიქრდნენ ერთმანეთს გადახედეს და ერთდ დაიყვირეს.
–არა!
–რაგაყვირებთ ბიჭო დაუჭყიტა თვალები ნიკუშამ ძინავს მარიამს.
–არ მძინავს შემოფრატუნდა ფერწასული მარიამი.
–როდის გაიღვიძე?
–ახლა, წყალი მინდოდა.
–მოგიტან წამოხტა ნინი ლევანის მკლავებიდან.
მარიამი დივანთან მოვიდა და ფრთხილად დაჯდა არვიცი რატომ მაგრამ ასეთს რო ვხედავდი სუნთქვა მეკვროდა.
–მაჩვენე რამდენი გაქვს.. მივიდა ნიკუშა და შუბლზე ხელი დაადო ამაზე ცოტაარიყოს ცუდი შეგრძნება მქონდა მუცელში.
–ცოტა დაგიწია ჩაილაპარრაკა და გვერძე მიუჯდა.
–ხო ვიცი გაიცინა მარიამმა.
–გოგო?! ლაპარაკის თვი არგაქვს და იცინი შემოვიდა წყლით ხელში ნინი.
–დიახაც! ხვალ კარგად ვიქნები ამოიბურტყუნა და ნიკუშას მხარზე ჩამოდო თავი.
ეს ჩემთვის უკვე ზედმეტი იყო ფეხზე ვდგებოდი სიბრაზისგან,როცა ნინიმ ხელი დამიჭირა და უკან დამაბრუნა.
–დემე ნიკუშა მას დასავით უყურებს და შენ ეს იცი.
–მართალი ხარ რა დამემართ არვიცი ვუჩურჩულე ნინის.
–მანდ რას ბურტყუნებთ? შემოგვხედა დათუნამ.
–არაფერს ენა გამოუყო ნინიმ და დივანს მიეყრდნო.
–პიცა მეც მინდა თქვა მარიამმა და მიმოიხედა.
–გამომართვი მიაწოდა ალექსმა.
–მადლობა გაუღიმა მარიამმა.
მოდი რამე საშინელებას ვუყუროთ წამოიძახა ალექსმა.
–არა დღეს 20 წლისთავი ჰარი პოტერის გამოსვლიდან ამიტომ როგორც ავადმყოფი მის ყურებას ვითხოვ!
–ვაიმეეე როგორ დაგვავიწყდა გაიქანა ნინიმ ხელი თავში.
–კარგი რაგჭირს იმედია თავს არდაილურჯებ გადახედა ლევანმა და ჩაიცინა.
ეს მარიამმაც დააფიქსირა ზუსტად ვიცოდი,რომ ისიც ხვდებოდა როგორ მოწონდათ ერთმანეთი ლევანს და ნინის.
–ნინი უნდა გელაპარაკო
–ლევანი სალაპარაკო მაქვს
ერთად ვთქვით მე და მარიამმა.
–რახდება მესამე მსოფლიო ომი იწყება? გაკვირვებული იყურებოდა ალექსი.
–კარგი? წამოდგა ნინი და მარიამმს გაყვა.
მეც წამოვიყვანე ლევანი ეზოში.
–რახდება ბიჭო?
–რა რახდება გამოლენჩებული რო უყურებ ვერ ეტყვი?
–რაა?
–შენ მემგონი სულ გაგიჟდი.
–მე კიარა შენ გაგიჟდი ვერგავიგე რა გინდა.
–ნინი!
–აუუ დემე შენ ძმობას ვფიცავარ ყოველწუთს მინდა რო ვუთხრა პროსტა ნიკუშასი ცალკე მიტყდება და ნი...
–ჩემი ნუ გიტყდება კარებთან ატუული ნიკუშა წაბებს ათამაშებდა.
–მე გავალ ვთქვი და გაღიმებული გამოვედი..
#მარიამთან
–დროზე მოყევი!
–რა მოვყვე.
–რა შეყვარებული რის შეყვარებული და რატო უციცინებ თალებს ლევანის?
–არვუციცი..
–ნინი!
–ხო კარგი კარგი. ბავშვობიდანნ ძალიან მომწონს პროსტა სულ დასავით მიყურებდა და ეხაც ამიტომაც არ ჩავთვალე საჭიორდ მეთქვა.
–გაგიჟდი რა და რა ძმა დარწმუნებულივარ ძაან უყვარხარ.
–ოო კაი რა!
–რა კაი რა გოგო გამოფხიზლდი შევანჯღრიე და ოთახიდან გამოვედი კიბეზე ჩავდიოდი როცა ფეხი დამიცურდა და ვვარდებოდი უკვე ვგლოვობდი ჩემს დალურჯებულ წელს როცა საკმაოდ რბილად დავეშვი.
–სიცხე არ გეყო? ახლა მკლავებშიც მივარდები ხო? ჩამომხედა დემეტრემ.
–უკაცრავად მაგრამ თქვენზე უკეთესი მყავს ვისაც შემიძლია მკლავებში ჩვუვარდე სარკაზმული ღიმილი გადავირტყი სახზე და წამოვდექი. ასე გაღიმებული დავტოვე თქვენი დემეტრე.
ბევრი ვითამაშეთ და ვიცინეთ ბევრიც ვჭამეთ წამლის ზემოქმედების ქვეშ ვიყავი და სიცხე არ მქონდა. დემეტრესთნ არმისაუბრია სახლში ადრე წავიდა მერე დასაძინებლად ავედით მე და ნინი ლევანიზე ვილაპარაკეთ და ნინი ისე გამოტყდა თვს დავდებდი უყვარდა შემდეგ ალექსი და დათუნა გავპასტეთ.
–გაიქეცი ნინი!
–ახლა გაჩვენებ მთელი სახლი მოვირბინეთ ნიკუშა კიდე ჩვენ დაგსვდევდა არაფერი მოიტეხოთო ლევანი კომპიუტერში ბიჭების ბიზნესის საქმეებს აკეთებდა და ერთი ორჯერ გამოგვხედავდა.
უცბად დემეტრე შემოვიდა ჩვენს ოთახში და ხელში ამიყვანა.
–რას აკეთებ?
–ცოლად მომყავხარ.
–გაგიჟდი?
–არა.
–დემეტრე დამსვი! დემეტრე!
–მაშინ მითხარი რო გიყვარვარ
–მე მეე მიყვარხარ ამოვიბურტყუნე და დემეტრეს მივეხუტე.
–მარიამ! მარიამ! გაიღვიძე გაშტერებული ნინი მიყურებდა.
–რახდება?
–ძილში ბოდავდი.
სიზმარი იყო კარგია მართლა კარგია გავიმხნევე თავი.
–მომეჩვენა თუ დემეტრეს სახლეს ახსენებდი?
–მე? არა! ალბათ მოგეჩვენა დაივიწყე გადავბრუნდი და თვალები დავხუჭე.
–კი როგორ არა! გაიცინა ნინიმ და შუქი ჩააქრო.
მეორე დღეს მოვწესრიგდი და ქვემოთ ჩავედი ნინის ეძინა როცა დედაჩემმა დამირეკა.
–ხო ნანუკა.
–მარიამ სამსახურიდან მივლინებაში მივდივარ ერთი კვირით და გამოდი რო დაგემშვიდობო.
–ვაი დღეს 25 ოქტომბერია.
–ხო გამო
–კაიი მოვალ 15 წუთში.
–კარგიი
ბავშვებო მე უნდა წავიდე დედაჩემი მიდის მივლინებაში და უნდა დავემშვიდობო.
–ოკეიი მოდი მერე გასძახა ალექსმა.
–კაიი
–გინდა გაგიყვანოთ? კითხა დათუნამ.
–არმინდა დათუჩ გავისეირნებ ცოტას.
–კარგიი თურამეა დარეკე.
–ოკეი.
სახლიდან გამოვედი და გზას გავუყევი გზაზე გადავედი როცა ვიღაც იდიოტმა კინაღამ დამარტყა.
–ჰეი! სულ გამოშტერდი?! დავუყვირე და ის ველური დავინახე დღს ზედმეტად სერიოზული სახითმიყურებდა.
–ჩაჯექი!
–არმინდა წავალ.
–ჩაჯექი მიგიყვან.
ამჯერად დავემორჩილე და ჩავჯექი მთელი გზა ხმა არ ამოუღია.
–რაიყო ვინმე უნდა გეცემა და ქვეყნიდან გააღწია და ვერ პოულობ? ვუთხარი სარკაზმულა ხმა არ გაუცია წინ იყურებოდა. სახლთან მიმიყვანა და შემომხედა.
–ჩემი მისამართი საიდან იცი?
–გითვალთვალებ ხოლმე.
–ოჰო ხუმრობის ხასიათზეც დამდგარხარ გავუცინე და კარი მივკეტე.
#დემეტრესთან
არადა არ მიხუმრია,მაგრამ ეს არიყო მთავარი ვუყურებდი როგორ შედიოდა სახლში და როგორ იცინოდა თითქოს..თითქოს არვიცი მანქანა სწრაფად დავქოქე და იმ ადგილს მოვშორდი ყვავილების მაღაზიასთან გავაჩერე და ყვავილები ვიყიდე ბევრი ვარდები წიტელი და თეთრი სასაფლაოზე ავედი და თეთრი ვარდები ნიაკოს დავუდე წითელი ლილეს ხოლო მინდვრის ყვავილები რეზის მას ყოველთვის უყვარდა მინდვრის ყვავილები ისეთი ლამაზი არიყო როგორც ვარდი, მაგრამ განსაკუთრებული იყო მისთვის.
–კარგად ხარ? მომესმა ლევანის ხმა რომელიც ნიკუშასთან,ალექსთან და დათუჩასთან ერთდ იდგა. გულში სიხარული ვიგრძენი, რომ ბიჭებს არ დაავიწყდა.
–მადლობა ბიჭებო.
–რისი მადლობა ჩვენ ძმები ვართ და ერთდ ვიქნებით ყოველთვის.
თავი დავაქნიე გაღიმებულმა.
–ბოდიში დაგვაგვიანდა მოვიდა ნინი და მარიამის მოყვა.
–მარიამ აქ რაგინდა? შეხედა ლევანიმ გაკვირვებულმა.
–მე დედაჩემი გავაცილე და წამოვედი ჩენ ხო მეგობრები ვართ არა? შემომხედა მარიამმა და გამიღიმა, ამ გოგოს ჩემს ცხოვრებაში სიხარული შემოქონდა.
მარიამი გვერძე მომიჯდა და გადმომხედა.
–მაპატიე დილისთის.
–არაფერია.
ცოტახანი იქ ვიყავით შემდეგ კი მანქანებში გადავნაწილდით მე დათუნა და დემეტრე ერთ მანქანაში ვიჯექით.
–მისმინეთ ხვალ ნინის დაბადებისღეა და რამე სიურპრიი გავუკეთოთ რა!
–ბაზარიარაა
–კარგი იდეა გადმომხედეს ბიჭებმა.


P.S შემიფასეთ <3 შემდეგი დაიდება ხვალ იმედია მოგეწონათ <3