ასაკი ყველაფერს ცვლის 13

დილით საკმაოდ ადრე გამეღვიძა დღეს ხომ ბედობა იყო, იცით რარაცნაირი დამოკიდებულება მაქვს ამ დღესთან დაკავშირებით, თითქოს ის რაც ამ დღეს დამებედება და ამ დრეს მოხდება მთელი წელი გამყვება, დილით თუ ვიმსჯელებტ საკმაოდ კარგად დაიწყო, ჩემ გოგოსთან ჩახუტებულს გამეღვიძა, ფრთხილად წამოვდექი და სამზარეულოში გავედი საუზმისთვის, ყავა გავიკეთე და მარიამიც გამოფრატუნდა
-აუ მეც გამიკეთე რა
-ახლავე
მარიამს ყავა დავუსხი და მისაღებში გავედიტ, ნერვიულად ატრიალებდა ხელში ტელეფონს და საკმაოდ ჩაფიქრებული ერთ წერტილს მისჩერებოდა, საკმაოდ კარგად ვიცი მისი ფსიქოლოგია, ამიტომ ზუსტად ვიცოდი ახლა რასაც გრძნობდა
-მარ, ნუ ნერვიულობ გთხოვ
-აბა რა ვქნა? სკოლაში რო გამიბაზრდეს აზრობ რა მოხდება?
-კი, და არ გაგიბაზრდება, ეგ შენი უფლებების დარრვევაა და მაგისთვის შეგვიძლია საბას ვუჩივლოთ და საერთოდ სისხლის სამართლის საქმე აღვძრათ ან კიდევ მოვკლათ დავჩეხოთ და ჩვენ თვითონ ჩავჯდეთ ციხეში.
ეს ყველაფერი წამში სერიოზული სახით ჩამოვარაკრაკე, მარიამი მიყურებდა და სიცილი ძლივს შეიკავა
-აუ რა გიჟი მყავხარ რა, რა ვქნა მართლა?..უცებ დაუსერიოზულდა სახე
- უთხარი ვინც ხარ
-რააა? გაგიჯდი?
-არა სრულიად ნორმალურ აზროვნებაზე ვარ, ჯობს შენით უტხრა და შეხვდე, დღესვე!
-მეშინია
-ოდესმე არაასწორი რჩევა მომიცია?
-არა
-ჰოდა ის გააკეთე რაც გითხარი მიდი მიწერე
მარიამმა საბას მიწერა რომ მისი ნახვა უნდოდა დღესვე, ისიც რათქმაუნდა სიხარულით დასთანხმდა, ოდნავ შეშინებული და საყვარელი ადამიანის ნახვით გაბედნიერებული დაქალი სახლისკენ გავისტუმრე და დივანზე ჩამოვჯექი, ჩემი ანსამბლის გოგოები იკრიბებოდნენ დღეს ვარკეთილში და იქ უნდა გავსულიყავი, გუკა მირეკავდა და სავარაუდოდ ნახვასაც მთხოვდა
-ხო გუკ
-რას შვები მარწყვო?
-აუ მარწყვი მინდაააა, არაფერს შენ
-რავიი მნახავ დღეს?
-გვიან თუ გნახავ თორე ისე დღეს ჩემი ანსამბლის გოგოები ვიკრიბებით და იქ უნდა წავიდე
-ტერიტორიულად სადაა?
-ვარკეთილში
-გაგიყვანო?
-არა არ მინდა
-კაიი მიდი მიყვარხარ
-მეც
ხალისიანად გავუთიშე გუკას და მომზადება დავიწყე, შავი კაბა ჩავიცვი და ფეხზე ბათინკები, თმა ოდნავ დავიხვიე მსუბუქი მაკიაჯიც და ეგა ვარ, თქვენც წარმოიდგენთ ჩემი დაკონკრეტების გარეშე, რა იტრიალებდა სუხიშვილების გოგოების შეკრებაზე, რა ცეცხლს დავანთებდით, ქართული ცეკვები უცხოური და რაც გინდა მგონი ყველაფერი, რათქმაუნდა დასალევიც არ გვაკლდა, ჰოდა ტაშ ფანდურის მორჩენის შემდეგ საქმე ისევ სიყვარულს, ისევ გრძნობებს მიადგა. 7ივე მე მომაჩერდა.
-აბა კაწ, შენ გყავს ეხლა შეყვარებული და გვიტხარი, რა არის სიყვარული და ვაფშე გიყვარს კი ის ბიჭი?
-ადამიანი არ არსებობს ისე მოკვდეს რომ ერთხელ მაინც არ შეიგრძნოს ის რასაც სიყვარული ჰქვია, ცხოვრებაში ერთხელ მაინც არ შეისისხლხორცოს და მიისაკუთროს მეორე ადამიანი, სიყვარულს ესე ვერ აღწერ იცით? ალბათ სიყვარულია როცა, გახსენდება მასტან გატარებული თითოეული წამი, ვერ ივიწყებ, პირველ შეხებას, პირველ კოცნას, პირველ ჩახუტებას. პირველად რომ შეიგრძენი მისი სუნი და ყველგან რომ თან დაგსდევს, ყველგან გრძნობ. ალბათ სიყვარულია როცა მოკლემეტრაჟიანი ფილმივით თვალწინ გიდგას მისი თვალები, პირველად რომ მის თვალებს ცახედე ის გრძნობა რომ გეუფლება ყოველ მის დანახვაზე. ალბათ, სიყვარულია როცა სამყარო უიმისოდ ნაცრისფერია, მასტან ერთად კი ვარდისფერ სათვალეს ირგებ და ღრუბლებში დაფრინავ. სიმრერა რომ არ იცი და მაინც ბედნიერებისგან გემღერება. ალბათ სიყვარულია, როცა შენსა და მას შორის არსებობს ერთობის უხილავი ძაფი. სიყვარული ღვთიური გრძნობაა, გრძნობა რომელსაც ვერ უარყოფ, ზურგს ვერ აქცევ. სიყვარულია როცა, ბანალური და გადაცვეთილი ფრაზების კი შენთვის ჭეშმარიტებაა. სიყვარული ის არის როცა რეალობა შენს სიზმრებზე უკეთესია.
-აუ ეს მაგარი შეყვარებულია გოგოებო
-იიიი გაცელდით გოგოოო
და იცით ამ ყველაფრის ლაპარაკისას ვისი თვალები მედგა თვალწინ? ვისი სუნი „მიღიტინებდა“ ნესტოებში? გუკასი? არა, „ჩემი ტრენერის“ მისი ღიმილი მედგა თვალწინ და ვერ ვივიწყებდი, ვერც იმას ვაანალიზებდი რატომ ის და არა გუკა.
სადღაც 10 საათისკენ გამოვედი გოგოებისგან, გუკამ მომაკითხა და მასთან ავდიოდიტ სახლში, ვკვდებოდი ისე მაინტერესებდა მარიამთან და საბასთან რა მოხდა, მარიამს მივწერე თუმცა მერე გეტყვიო და ტავიდან მომიშორა.
გუკა ჩემს მახლობლად ცხოვროობდა, მისები სახლში არ იყვნენ ამიტომ თამამად ავაჭერი მასთან, ულამაზესი სახლი ჰქონდა, აი მართლა ძაან საოცრება.
-რამეს დალევ?
-საკმარისად დავლიე უკვე, ყავა მინდა რაა
-ოქეიი
საკმაოდ ნასვამი ვიყავი და ყავის დალევა გადავწყვიტე ცოტა რომ გამოვფხიზლებულიყავი, მე და გუკა მისაღებში დივანზე ვიყავით მიწოლილები ნაძვისხის ნათურები სახეზე გვანათებდნენ, და უხმოდ ვტკბებოდით ერთმანეთის ჩახუტებით, ხარბად ვისუნქავდი მის სუნს, სუნს რომელიც თავბრუს მახვევდა. ჩვენს საყვარელ სიმღერას ვუსმენდით „Kisses back”. ვერცერთი ვბედავდით ხმის ამოღებას, არცერთს გვინდოდა ეს იდილია დაგვერღვია, იმის გაცნობიერებაც მიჭირდა თუ რა ბედნიერი ვიყავი ამ მომენტში, ალბათ ყველაფერს ვიმსახურებდი გუკასგან ამხელა სიყვარულის გარდა. ისე მაგრად მხვევდა ხელებს, თიტქოს ეშინოდა ვინმეს ჩემი თავი არ წაერთმია მისთვის, მეზიზღებოდა ჩემი თავი, მეზიზღებოდა დიახ იმიტომ რომ ვერ შევძელი ბოლომდე შემეყვარებინა, ვერ შევძელი თორნიკე დამევიწყებინა. აი ამიტომ.
ორივე ფიქრებშ გართული ვიყავით როცა უეცრად შუქი აინთო, მიწის გასკდომა მერჩივნა როცა ოთახში ემილი და გუკას დედა დავინახე.
-დედა, მოხვედი?
-კი
ემილი გამოიქცა და მთელი ძალით ჩამეფსკვნა
-ემ, ჩემო ლამაზო
-დე, ეს ჩემი შეყვარებულია, კატერინა
-სასიამოვნოა... თბილად გამიღიმა
-ჩვენ წავალთ, ქურთუკს ხელი დავავლე და კიბეებზე ჩავირბინე. სადარბაზოსთან შევჩერდი რომ სუნთქვა დამერეგულირებინა და გუკაც წამომეწია.
-სად გარბიხარ კაწ
-ვაიმე, როგორ შემრცხვა ღმერთო
-კატერინა, მაინც გაგიცნობდა უახლოეს მომავალში და
-კაი რა გუკა, ასეთ სიტუაციაში ნამდვილად არ მინდოდა
-ჩემი ბრალია, არ ვიცოდირომ დაბრუნდებოდნენ
-კაი შენ რა შუაში ხარ
-მოდი ცემტან როგორ აწითლდი გოგოო
გუკა ჩამეხუტა და სახლამდე მიმაცილა, შხაპი მივიღე და გემრიელად შევწექი ლოგინში როცა კარზე ზარი გაისმა, თავიდან შემეშინდა, სახლში მარტო ვიყავი და ღამის 12 საათზე არავის ველოდებოდი. დანას ხელი ჩავავლე და კარებისკენ წავედი
-ვინ არის?
-გუდიანი კაციიიი....სიცილით მომაძახა მარიმმა
-უიმე გაგიხმეს ეგ თავი შემოეთრიე
-არა რააა, გურუ ხარ ჩემო გოგო გურუ
-რა მოხდა?
-საბა ვნახედა ვაფშე არ ქონდა ცუდი რეაქცია
-წამო დავწვეთ და მომიყევი ყველაფერი, დაჟე მეცმაქ გუკაზე მოსაყოლები
საძინებლისკენ წავედით, ლოგინში კონფორტულად მოვკალათდით და დაიწყო საბასა და მარიამი ლავ სთორე
-ესეიგი ვნახე გგოგო, ხოდა აუ რა სახეაონდა იციიი, და შენო ჩემი სკოლელი არა ხარო კიითქო და იტოკში არაფერს არ იტყვის და მაგრა ვიზასავეთ და რავი შეყვარებულები ვართ
-ღმეეეერთოო შენ უშველე ამ არსებას!
-პირველივე ნახვაზე რა იყოთ გამწარებულები იყავით?
-აუ რავიცი რაა
-ეს ნახე რა ეს სპლიყვი
-მიდი მოყევი გუკაზე
ყველაფერი დეტალურად ვუამბე და პირდაღებული მისმენდა
-აუ შენც არ ხარ ნაკლები
-აუ გუკამ მომწერა
„პატარა, დედაჩემმა თქვა შენზე, რა ლამაზი გოგო იყოო რატო წახვედით ეგრე მალე ძაან მომეწონაო“
„ვაიმე მართლააა?“
„კი ჩემო ფერია“
„აუ რა კაია, მეკიდე ძაან მრცხვენოდა“
„დაიკიდე რა, მიყვარხარ“
„მეც, ძილინებისა“
„შენც მარწყვო“


-აუ რა კარქები ხართ ჩაქრით თქვენა
-დაიძინე რააა...ვუთხარი სიცილიტ და საბანში ჩავიმალე


გადიოდა დღეები, არაფერი მნიშვნელოვანი არ ხდებოდა, გუკას დღითიდღე ვეჩვეოდი, ერთად უფრო მეტ დროსვატარებდით, მაკა ჩამოვიდა. კაკისთან ცივილური ურთიერტობაც ჩამოუყალიბდა, ყველაზე ღადაობა კი იცით რა იყო? კაკიმ გამოგვიცხადა ახალი ცხოვრების თანამგზავრი მყავსო, და ის სილიკონისსახიანი საღეჭის რეზინივით წელვადი ქალი წარგვიდგინა, იცით რა დამემართა? ტ ო ქ ს ი კ ო ზ ი. აი მართლა, იავნარი იწურებოდა და სასკოლო საქმეებში უფრო გართული ვიყავი, მუდმივად რეპეტიტორები მყავდა, გუკასაც უფრო დავუახლოვდი, და ყველაზე მაგარი ამბავი კი ის იყო რომ სუხიშვილების დასში გადავიდოდი მალე, ეს იყო საოცრება ჩემთვის! ასე ბედნიერად გავიდა ერთი თვე და უკვე თებერვლის შუა რიცხვები იყო როდესაც მოხდა ის, რაც არ უნდა მომხდარიყო, და რაც სრული შოკი იყო. მოხდა ის, რამაც მთელი ჩემი ცხოვრება თავდაყირა დააყენა.