ადამიანის ცხოვრება შედგება რამდენიმე ეტაპისგან.
ცხოვრებაში ყველა ადამიანს აქვს თითო შანსი.
გახდეს მილიონერი, იყოს ბედნიერი, ჰქონდეს წინსვლა და ასე შემდეგ.
მთავარია ზუსტად დაიჭირო წამი და შემდეგ ცხოვრება იმ მთაზე აგიყვანს, საიდანაც ჩამოსვლა აღარ მოგინდება.
- შენ რომელი გამოიყენე?
ირონია იგრძნობა მოსაუბრის ხმაში, ზუსტად იცის რა პასუხსაც მოისმენს.
ადამიანის ბუნება ხომ ასეთი უჩვეულოა, მაინც უნდა იმ ადგილს დაუბრუნდეს, რაც უკვე დიდი ხნის წინ გაიარა.
წუთიერი პაუზის შემდეგ, რომელიც წუთად კი არა საუკუნედ უფრო გაიწელა ორივესთვის, როგორც იქნა ხმა ამოიღო.
- მე ვერცერთი.
___________

თავი პირველი
ფროილაინი

არაფერი ახსოვს წუხანდელი ღამიდან.
მხოლოდ გაფუჭებული და არეული კადრები მოძრაობენ ქაოსურად, ამ კადრებს კი ერთმანეთთან ვერ აკავშირებს, არაფერი გამოდის და საბოლოო სურათს ვერ იღებს.
ჯერ კიდევ შოკშია.
საკუთარ თმებს ხელით ათამაშებს და ფანჯრიდან ოდნავ შემოპარული შუქის ფონზე ათვალიერებს თმის ფერს, სპილენძი, ზუსტად სპილენძის ფერი, ბრჭყვიალა თმა აქვს.
ახსენდება როგორ ეხებოდა თმაში და ძლიერად ქაჩავდა.
ცდილობს წამოდგეს მაგრამ ჰგონია, რომ ყველამ ყველაფერი იცის.
შემოძარცვული და გაშიშვლებული დგას გრძნობების ამარა.
ახლა რა მოხდება
უსასრულოდ უტრიალებს ეს კითხვა თავში და თვალებს მტკივნეულად ატრიალებს.
ეს რა გავაკეთე ღმერთო
რომ ჰკითხოთ თვითონაც ვერ გეტყვით ვისი ან რისი შერცხვა.
ნუთუ მართლა რელიგიურ ასპექტში იდანაშაულებს თავს.
არც თვითონ იცის და ალბათ ვერც გაერკვევა.
_______________

ფერადი სამკუთხედი
ლანა კანდელაკი

ლანა კანდელაკი, რომელიც მთელი დღის მანძილზე მუშაობდა და ათასი რჯულის ადამიანთან მოუწია კონტაქტი, დაღლილი და შუბლზე ხელაფარებული, ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში ჩაესვენა სავარძელში. ფეხები სახელურებზე გადაჭიმა და მობილურში ნაცნობი ნომერი მოიძია.
- დი რას შვრები? - გაწელილი ალიოს შემდეგ ძლივს მოასწრო თქმა.
- მანქანა გავრეცხე და ახლა გამოვდიარ, მორჩი მუშაობას? - თითქოს მიუხვდა ჩანაფიქრს
- კი, ათასი ივენთი დავგეგმე ამ წუთას მოვრჩი ყველაფერს, ნახევარ საათში ვიქნები ჩვენს ადგილას, ირინკას გაუარე და წამოდით. გეხვეწები არ მალოდინოთ რა, ისედაც გადავიწვი ამდენი არაბის და თურქის შემყურე, დროით იცოდე. - სათქმელი ლექსივით ჩამოარაკრაკა, დაქალს დაემშვიდობა და თავისი ნივთები აიღო.
ნახევარი საათი არ დასჭირვებია ნაცნობ კლუბში მისასვლელად, ჯერ ხალხი არც იყო მოსული, მხოლოდ რამოდენიმე ადამიანი დადიოდა ალინთულ-დალინთული. ზიზღით გადახედა და ბარმენთან მაღალი ქუსლების კაკუნით მივიდა.
- ოხ, ლანაჩკაც მოსულა, სადარიან დაქალები? - გადაკოცნა ნაცნობი მეგობარი და იდაყვებით ბარს დაეყრდნო.
- მოვლენ, რას შვრები შენ? დღეს რაღაცა ხალხი არ ჩანს - თვალებით მოათვალიერა იქაურობა და კომფორტულად მოთავსდა სკამზე.
- დღეს გაჩასია ზავიდენია და ხალხიც მოვა. შენ რას დალევ? როგორც ყოველთვის? - ბარმენული მახსოვრობითა და სიამაყით წარმოსთქვა, თან ჭიქას დასწვდა
- არაყი დამისხი, დღეს შენი მაიმუნობების თავი არამაქვს - გაეცინა ლანას და დიანას მიწერა, აქ ვარ გელოდებითო
- მშვიდობა გაქვს? - კითხა წარბაწეულმა და არყით სავსე ჭიქა წინ დაუდო.
- კი უბრალოდ, გადავიწვი უკვე, ათას სი*ს ვუღიმი, ხან ეს არ მოსწონთ ხან ის, თავიანთი გოიმური ზამაშკებით თავი მომაბეზრეს, ვუხსნი ადამიანურად რომ მე უნდა დავგეგმო ივენთი და ეს ჩემი მოვალეობაა, ვეუბნები ასე არ გამოვა, ისე არ გამოვა, არ ესმით არაფერი, არ ესმით და რა ვუყო, მეორე ასეთი შემთხვევა აღარ მექნება, ახლა მიქარული მაქვს ნაღდად - საკუთარი რეპუტაციის დავარდნის შიშით გადაუშვა არაყი სასულეში და სიმწრისგან კბილები გააჭრიალა.
კარებში დალანდა დიანა და ირინკა, ბარმენს მაგიდაზე ანიშნა აქ ვიქნებითო, შეკვეთაც მისცა და გოგოებთან ერთად გადაინაცვლა.
- დღეს იმდენი უნდა დავლიო, ხვალ არაფერი აღარ მახსოვდეს, ორშაბათიდან ისედაც ყელამდე ნეხ*ში ჩავჯდები. - გაბრაზებულმა კიდევ ერთი ჭიქა გადაუშვა, რაზეც დაქალების თანხმობა და სიცილი მიიღო.
ხალხი ნელ-ნელა მართლა შემოიკრიბა, განათებაც უფრო გააქტიურდა და ახლა მხოლოდ ფერადი ხაზები ანათებდა იქაურობას, ათასმა გაურკვეველმა მოძრაობამ იმატა კლუბში, ზოგი გოგო ისე იყო მიწებებული პარტნიორს, ტანსაცმლის ბარიერი, რომ არა უეჭველი დაორსულდებოდნენ.
ჩანთიდან პატარა ცელოფანი ამოაძვრინა ირინკამ, გოგოებს გადახედა და ეშმაკურად ჩაიცინა.
- დიტომ დამითრია, ენის ქვეშ დაიდეთ და მერე საცეკვაო მოედანი კი არა, მთელი გალაქტიკა ვეღარ დაგიტევთ, მიდი მიდი ახლა ნუღა ზოზინობთ - თითებში გაუკვეხა გოგოებს ფერადი აბები.
- ენის ქვეშ რა უნდა გოგო ვალიდოლი კი არარის, გადაყლაპე პირდაპირ - გაიცინა დიანამ და დაქალს თვალებით ანიშნა რა გოიმკა ხარო.

ლანა
15 წუთი თუ იქნებოდა გასული, როცა იგრძნო როგორ მოემატა ტონუსი, იგრძნო როგორ დაუარა სისხლმა მთლიანად და როგორ მიაღწია ტვინს, შემდეგ კიდევ გააპო რაღაც უბანი და სადღაც ჩამრთველის ფუნქციაც შეითავსა, რაღაც აინთო. განათდა და გაფერადდა. ყველაფერს იმდენად დაკვირვებულად გრძნობდა, ეგონა დედამიწიდან ავმაღლდი და უეჭველი ღმერთი ვარო. ხალხი კი მისი ანგელოზები.
გრძნობდა როგორ ტრიალებდა ყველაფერი ფერად სამკუთხედში, ხან რგოლებად ხან ისევ სამკუთხედებად, ტრიალებდა და თან აბუჟებდა, ეგონა თვალებიდან ოფლი გადმოუვიდოდა.
ცეკვას და სასმელს უფრო უმატა, ვიღაც ეტმასნებოდა, ვიღაცას თვითონ ეტმასნებოდა.
ბედნიერების ზენიტში იმყოფებოდა და ერთადერთი რაც უნდოდა, არასდროს დასრულებულიყო ის რასაც განიცდიდა.
იგრძნო ვიღაც ეფერებოდა თმებში, მაგრამ საერთოდ არ ადარდებდა, პირიქით სიამოვნებდა და აღგზნებადობა უფრო მატულობდა, მზერა ებინებოდა და ახლა უკვე ყველაფერს კრისტალებში ხედავდა. თან იცინოდა და ელექტრონული მუსიკა კიდევ უფრო უსწორებდა.
ბიჭს, ვისთან ერთადაც ცეკვავდა და მთელი ერიტიული დილემა გადალახა, საერთოდ არ იცნობდა, უბრალოდ სიამოვნებდა მასთან ერთად ყოფნა, ცეკვა, სიგიჟე, განცდები და ყველაფერი.
ისეთ კაიფში იყო, მთელი 23 წელი რომ არ დაესიზმრებოდა.
ნელ-ნელა კაცების საპირფარეშოში გადაიწია, ნახევრად ბიჭის მაისურზე იყო ჩაბღაუჯებული, ბიჭი, რომლის სახელიც არ იცოდა, გამალებით კოცნიდა ყელში და თან შარვალს ხდიდა.
აშკარაც ეტყობოდათ რომ ორივე გათამამდა, ხელი ლაჯებს შორის შეაცურა და იგრძნო როგორ გამოჟონა ბლანტმა სითხემ, რომელმაც კიდევ უფრო გააცხელა მისი ორგანიზმი. ვნება მორეული კვნესა აღმოხდა, როდესაც ორი თითი ისე ტრიალებდა მის სა*ოში, როგორც მიქსერი. ფეხებს ვერ აჩერებდა და დაუოკებლად უკრთოდა მთელი ორგანიზმი. შემდეგ იგრძნო ენა და ამან საერთოდ შეშალა ჭკუიდან, ეჩვენებოდა თითქოს მის თავთან ანგელოზი იდგა და მხართან ეშმაკი ეჯდა. ბიჭმა, რომელიც ალბათ უფრო ისარგებლა ამ მდგომარეობით, ქამარი შეიხსნა და ხელის ერთი მოძრაობით გადაატრიალა, უკნიდან ისე მიუდგა როგორც ძაღლი და ცოტა ორმაგი ტკივილის შემდეგ, როგორც იქნა შეასრიალა დამბაჩა.
ორივეს ერთდროული კვნესა აღმოხდა.
დენდარტყმულივით იკლაკნებოდა ერთიც და მეორეც, სასწაული სანახაობა იყო.
წუთიერი მოძრაობების შემდეგ ორივემ ერთდროულად უმატა კვნესას და თეთრმა სითხემაც გააპო ლანას ორგანიზმი.
საპირფარეშოდან ისე გამოვიდა, საერთოდ არ ახსოვს სახლში როგორ მიიტანეს. თუმცა გრძნობდა მწვავე ტკივილს მუცლის არეში და ვარდისფერ სითხეს ფეხებზე. ფეხები ეწებებოდა ერთმანეთს, ალბათ ისე მოუსვა ძაღლის პოზის მოყვარულმა ბიჭმა, ხელსახოციც არ მიუწოდებია.