ფეხზე წამოვხტი და დავლურის სოლოთი შევვარდი იოსთან და გაბისთან,თან ვყროყინებდი:
-ქორწილია... გრიალიაა.. გრიალიი... ტრიალიიიიი იო ამყევიიი-თან დავლუსრს ვცეკვავდი და თან იოს ვეჯიკავებოდი რომ ფეხზე ამდგარიყო. და ახლა უკვე ორ ხმაში დავიწყეთ
-ქორწილია გრიალიაა გრიალი ტრიალიიიიი ნიაააა გაბიიიი იიიი იახანა ცავიდაა ქორწილია გრიალია აეეეეეეე-ოთხივემ დავამთავრეთ და სიცილით დაბლა გავწექით,მაგრამ ჰოი შესდექ ბედაურო, კარზე ზარია. ძლივს წამოვიმართე და კარისკენ წავედი და კართან "ქვედა მეზობელო ძალასა შენსა" იდგა. დაგვერხა.
-უკაცრავად,თუ შეიძლება თქვენი შვილი გააჩერეთ ძალიან ხმაურობს და ძილის საშუალებას არ გვაძლევს-მორცხვად,მაგრამ აშკარა ბრაზით ამოილაპარაკა ქალბატონმა. შვილიოო ახლა გამასვენეთ. მთელი ძალისხმევა დამჭირდა რომ არ გამცინებოდა...
-კარგით ქალბატონო-ვუთხარი და აწ უკვე ჩემს შვილს გავძახე-იოანე დედი ცოტა წყნარად შეწუხდა ხალხი დეე-რაც შემეძლო მთელი ემოცია ჩავაქსოვე,რამაც ქალბატონს ღიმილი მოჰგვარა. მია არ გაგეცინოს!
-კაქი დედიტო-აშკარად იოანეა,რომელიც ნიას და გაბრიელს პირზე ხელს აფარებს და პატარა ბავშვივით ტლიპინებს. და აი ახლა მე ვწევარ ზალაში,ტახტზე და დამტირიან.... აღარ შემიძლია თავის შეკავება.
-კარგით ქალბატონო და ბოდიში შეწუხებისთვის-კარი ფრთხილად მივხურე და ახლა გირჩევთ,რომ ყურებზე ხელი მიიფაროთ თორემ ვეჭვობ ჩემს სიცილს თუ ჭიხვინს მადაც გაიგებთ. მართალია კარი მიხურული იყო თან ბოლო ხმაზე ვრიხრიხებდით,მაგრამ ჩემი კარგი ყურთასმენის წყალობით მაინც გავიგე როგორ ღქვა ქვედა მეზობელმა "გიჟი ოჯახიღა აკლდა ამ სამეზობლოს"-ო .. აი ახლა კი მართლა ძალიან ცუდად ვარ. აქეთ მე ვკვდები სიცილით და იქით ისინი. ცოტა რომ მოვსულიერდით გადავწყვიტეთ,კლუბში წავსულიყავით. სახლში წამოვედით გამოსაცვლელად. მე და ნიამ რაღათქმაუნდა ერთნაირად ჩავიცვით. ამდროს გაბოც გამოვიდა ოთახიდან. უხ რა სიმპათიურია ჩემი ძმა რომ არ იყოს დავკერავდი. სახლიდან გამოვედით,იოანეს გავუარეთ და კლუბის გზას დავადექით. კლუბის სიტუაცია დიდად არ მხიბლავს,მაგრამ დალევა მიყვარს ძალიან. და აი შევდგით კლუბში ფეხი და უკვე გამაღიზიანებელი სუნი მეცა:სიგარეტისთვის და ალკოჰოლის სუნი,რომელსაც თან ერწყმის სუნამოსა და ოფლის სუნი. ახლა გული ამერევა. ბაღთან მივედით და აი დაიწყო გართობა. ერთ ჭიქას მეორე მოჰყვა... მეორეს-მესამე და უკვე ისეთი მთვრალი ვარ რომ საკუთარი სახელიც არ მახსოვს. გარეთ ვაპირებდი გასვლას როდესაც ნაცნობი სხეული შევნიშნე.მიკა იყო. მანაც შემამჩნია და ჩემკენ დაიწყო წამოსვლა. ოოოჰ მეორე მიკაც... მოიცა რაა? ერთი მიკა... მეორე მიკა... მიკა... მიკააა. მგონი რაღაც მელანდება. თავი გავაქნიე და მეორე მიკა გაქრა. კიდევ კარგი..
-მიაკოო-ღიმილით მომიახლოვდა
-მიკუნაა-მეც გავუღიმე და გადასაკოცნად გავიწიე...
-გუშინდელის მერე კიდევ კლუბში დადიხარ?-შემომცინა და თავისი ქოლგეითის ღიმილი დამანახა. იცინე,იცინე და ერთხელაც იქნება მაგ ოცდათორმეტივე კბილს ჩამოგიღებ.
-ერთი დღეც არ შეიძლება მაგ ირონიის გარეშე?- მეც გავუღიმე,მაგრამ აშკარად ვერ მიხვდა რა ვუთხარი,ამიტომ გავაგრძელე-ანუ ერთი დღეც არ შეიძლება ეგ ირონია რომ მოიშოროთქო? რას ვერ მიხვდი ბატო? დედამ არაფერი გასწავლა?-სიცილით ვკითხე,მას კი თავისი ქოლგეითის ღიმილი სახიდან ჩამოერეცხა და თვალები ჩაუშავდა. აშკარად რაღაც ცუდად წამოვაყრანტალე.
-არა,არაფერი არ უსწავლებია-ზიზღით ამოილაპარაკა და მე შემომხედა
-მეე... მე ბოდიში-ამოვისლუკუნე შეშინებულმა
-შენი ბოდიში არაფერში მჭირდება-შემომიბღვირა,ხელი მკრა და გიჟივით გავარდა. არვიცი რა მოხდა მაგრამ აშკარად გული ვატკინე. გულჩვილი არასდროს ვყოფილვარ,მაგრამ ახლა ამ სიტუაციამ ისე იმოქმედა ჩემზე,რომ ტირილი დავიწყე და გარეთ სკამზე დავჯექი. ნეტავ რა მოუვიდა მიკას? ისეთი რა ვუთხარი? იქნებ დედაზე ვთქვი რამე ცუდად? ვერაფერი გამეგო. კიდევ დიდხანს ვიჯექი და ვსლუკუნებდი. მერე წამოვდექი შინ წასვლა გადავწყვიტე,როდესაც ხელზე დამქაჩეს. მიკა იყო.
მიკას შესახებ
ბევრი ლაყბობა არ უყვარს ჩვენს ავალიანს ამიტომ მოკლედ ვიტყვი რომ არ გაბრაზდეს. მიკა ავალიანი,20 წლის. ჰყავს შვილი დემეტრე, რომელიც ერთი წლისა. დემეს დედა მიკას ძალიან უყვარდა. აღმერთებდა, ყველა'ფერზე მეტად უყვარდა. როცა შვილი გაუჩინა ხომ საერთოდ. მაგრამ მას შემდეგ შესძულდა,რაც ერთი კვირის დემეტრე მას"მიუგდო" და თვითონ მიკას საუკეთესო მეგობართან ერთად გაიქცა. მის შემდეგ იმ ქალზე არავინ საუბრობს. ასე რომ მხოლოდ დემეტრე და მიკა... მამა-შვილი არიან სამყაროს წინააღმდეგ. ძმა ჰყავს ნიკოლოზი რომელიც მასზე ორი წლით დიდია, მაგრამ იმდენად ჰგავნან ერთმანეთს რომ ტყუპებიც კი ჰგონიათ ხალხს. ასევე ჰყავს რძალი თათუშკა... მისი ძმადნაფიცი კი ლაზარე გასვიანია.. ყველაზე მხიარული ადამიანი ვინც კი არსებობს..
მიკასთან
დილით სამსახურში მივედი თუ არა კაბინეტში ლაზარე შემომივარდა
-მოვედი ფისო! ხომ არ მოიწყინე ჰაა?-წარბები ამითამაშა..
მოვიდა და ხელზე მეამბორა. მერე რომ ვეუბნები პიდარასტი ხართო სწყინს და აი როგორ იქცევა.
-გადი ლაზარე იქეთ-შევუბღვირე ძმაკაცს დ კომპიუტერში ინფორმაციის ძებნა დავიწყე
-ოუუ შნე მე გული მომიკალი. ახლა აღარ გინდა სააკაშვილი ხოო?-მითხრა "სლუკუნით" და ვითომ აქვითინდა.
-გაა.დი ლაზარე გააადი-შევუბღვირე
-ეჰ.. არადა "რა დროშა მოგვცა მიშამა რა დროშაა წითელი გრძელტარიანიიი"-წაიღიღინა და აროხროხდა.
-ძმობას გაფიცებ პირდაპირ მითხარი! რა გინდა?- ვუთხარი შეწუხებული ხმით. მისი ასეთი ქცევა ავის მომასწავებელია.
-შენი კარგად ყოფნის გარდა? კლუბში მინდა რომ წამოხვიდე.-მითხრა და შრეკში რომ ვირია (თუ კატა რა მნიშვნელობა აქვს) იმის თვალებით შემომხედა.
-და ამის გამო დადგი ამხელა წარმოდგენა?-ვკითხე გულწრფელად გაკვირვებულმა.-კიდევ რაღაც გაქვს სათქმელი. შენ მე ვერ გამასულელებ გასვიანო. თქვენ აბა
-ბიჭო გოგოს მოტაცება მინდა ტოოო-თქვა და სახეზე ხელები აიფარა
-შენ შიგ ხოარ გაქვს ბიჭო? რა მოტაცება ეე? რომელი საუკუნეა?
-რავქნა მიყვარს -ამოილაპარაკა და მდივანზე გაწვა
-მერე იმის გამო რომ გიყვარს,გოგოს ცხოვრებას უნგრევ?თუარ უყვარხარ შეეშვი ცოდოა ბიჭოოო.
-ვუყვარვარ პროსტა არ აღიარებს
-ხოდა ერთი კვირა დააცადე და თუარ აღიარა მერე მოვიფიქროთ რამე.ახლა კიდე წადი და მუშაობა მაცადე. 3-4 საათში მოვრჩები. და გზაში რომ ვიქნები დაგირეკავ.
-აუუუ შენ მე მაგდემ მიკუუშ? გული მტკივა ფისოოო-მითხრა და კარში რასაც ჰქვია გახტა,ჩემი ნასროლი კალამი რომ აეცილებინა. იმდენი საქმე მქონდა დრო როგორ გავიდა ვერ გავიგე. ტელეფობის ზარმა მომიყვანა აზრზე. რა ჭირი თუარა ლაზარე.
-გისმენ ლაზარე-ვუთხარი მობეზრებულად და თავები გადავატრიალე.
-ნუ ატრიალებს მაგ თვალებს. 3-4 საათშიო და ექვსი საათია გელოდები ტოო.. ასე უნდა დავიწყება ძვირფასო? ახლავე აქ თუარ გაჩნდები, იცოდე მაისურის ქვეშ რაღაცებს შევიტენი ვითომ ორსულად ვარს პონტში. და სკანდალს მოგიწყობ თუ როგორ გაგვწირე მე და შენი შვილი. და როგორ მოღალატე ვიღაც სტილისტი დემექსასთან-მითხრა ქალის წიკვინა ხმით. ეს ამის გამკეთებელია მერწმუნეთ.
-ორ წუთში გარეთ დამხვდი კაი
-გელი ფისო ღრრრ-ამის თქმა იყო და უნდა შემწგინებია,როცა გათიშა. შემომაკვდება ტოო.გასაღები ავიღე და წავედი. გაჩერებული არ მქონდა მანქანა,რომ ჩახტა და გადამკოცნა,თან ტუჩები "გამობზეკილი" ჰქონდა და საღეჭ რეზინს ზერსკად ღეჭავდა. ხანდახან მართლა ქალივით იქცევა.
-აქედანვე გაფრთხილებ: 1.კლუბში რომ შევალთ ფისოთი აღარ მომმართო. 2. ვით არ მოიქცე. 3.და რამეზე რომ გაგიბრაზდები არ დაიწყო ორსულად ვარ და ნუ მანერვიულებო. 4.არავითან შემთხვევაში არ იარო ტუჩებდაბზეკილმა-ვუთხარი და თითოეული მოქმედების გახსენებაზე გამეცინა.
-კაი ფის... კიარადა კაი ტოოო-უცებ შეაწორა და გაიჯგიმა.კლუბში შევედით თუარა ლაზარემ ხელი გაიშვირა
-აი ბიჭო ის გოგოა
-რა გოგო?
-აი მოტაცებათქო რომ გითხარი-ამიხსნა და მეც დაინტერესებულმა მის ხელს თვალი გავაყოლე და ოღონდ ეს არ იყოს. იქ მია იდგა. ჩემი მორცხვი სტუმარი. არა ლაზარე შენ ის არ გიყვარს.
-აა ის გოგო ლურჯი კაბა რომ აცვია?-ზუსტად ვიცოდი მიწაზე რომ ამბობდა მაგრამ თავს ვისულელებდი.
-არა ბიჭოოო... აი ის დახეული ჯინსი და თეთრი ტოპი რომ აცვია.აი ის ყველაზე ლამაზი რომაა-აღტაცებით ლაპარაკობდა ლაზარე.
-ხო შეჩ. ლამაზია-ვუთხარი და სასმლის ასაღებად წავედი. სადაც მიას მოვკარი თვალი. ოხ ეს ჭინკა წეღან კლუბის მეორე ბოლოში არ იდგა?. მისკენ წავედი და მანაც გამიღიმა. ცოტახნით ასე ვსაუბრობდით,შემდეგ კია დედა მიხსენა. გავმწარდი და ხელი ვკარი,გარეთ გამოვვარდი. საქმე ისაა რომ დედამ მიმატოვა და საყვარელს გაჰყვა. მის მერე ის ჩემთვის მკვდარია. მაგრამ მია რა შუაში? თან "მომავალი სარძლოა" ტეხავს. არც იცოდა და არასწორად მოვექეციმ იქნებ ბოდიში მოვუხადო? მაგრამ მე სხვას ბოდიში მოვუხადო? არაა... სჯობს დავწყნარდე და სხვადროს დაველაპარაკები. ცოტახნით გავლა გადავწყვიტე,როდეასც მიას მოვკარი თვალი. სკამზე იჯდა,ტიროდა და ხმამაღლა ბურდღუნებდა "მაპატიე მიკა,რაღაც ცუდად გითხარი,მაგრამ რაა? იქნებ დედა არ უნდა მეხსენებია? ან იქნებ ჩემი ლაპარაკის მანერა არ მოგეწონა? ჯანდაბა ნეტავ რამოხდა... არვიცი მაგრამ მაპატიე რაა" გავიგე როგორი გრძნობებით ლაპარაკობდა და სინდისის ქენჯნა ვიგრძენი. წამოდგა და წასვლა დააპირა,მაგრამ მე მივედი და გავაჩერე.
-მიაკო მისმინე! ვიცი ცუდად მოგექეცი,მაგრამ უბრალოდ ძალიან გავმწარდი,ისეთ რამეს შეეხე რაც მაბრაზებს. არ უნდა გამეკეთებინა ის რაც გავაკეთე და მართლა ვნანობ. მია მეე.... მეეე..-ჯანდაბა მიჭირს ბოდიშის მოხდა. მია ჩამეხუტა,კი გამიკვირდა მაგრამ მერე მეც მოვხვდე ხელი.
-მიკუნა მაპატიე რაა.-მითხრა და უფრო მომეკარო. ყელში მისი თბილი სითხე ვიგრძენი და გამაჟრჟოლა. რას ვაკეთებ? ის ჩემს საუკეთესო მეგობარს უყვარს. აზრზე მოდი მიკა. ხელები უხეშად მოვიშორე.
მიასთან
ისე მსიამოვნებდა მისი ჩახუტება,რომ მინდოდა სულ ასე ვყოფილიყავით. უცებ ხელები უხეშად მომაშორა. თითქოს გავიყინე,როგორ მათბოვდა თურმე მისი ხელები.
-მია უნდა წავიდე-?მითხრა და სასწრაფოდ მომშორდა. კარგადო მომაძახა და რასაც ჰქვია გაფრინდა. კლუბის შესასვლელთან ვიღაცას შეასკდა და მთელი სასმელი ზედ დაეღვარა. ერთი გემრიელად შეიკურთხა და კლუბში გაუჩინარდა. მე შემოვტრიალდი და წამოსვლას ვაპირებდი, თეთრ მანქანაში მჯდომი მიკა რომ დავინახე. მეღადავებიით?.. რას მიშვება ეს ბიჭი ასეთს.ყველგან მას ვხედავ, თვალები მაგრად დავხუჭე,გავახილე და ის იქ აღარ იყო. უნდა ვაღიარო გული დამწყდა. ნიას სმს მივწერე მივდივართქო და ფეხით გავუყევი გზას. და მაინც როგორი იდუმალი ხარ მიკა.
.............
ახლა ამის გაგრძელება მომინდა. ვნახოთ რა იქნება. შეაფასეთ თან