ვდგები,ჩემს წითელ ატლასის ღამის პერანგზე ვიხურებ თხელ ატლასის ხალათს.მეც მიკვირს ამ შუა ივლისში რა მოხურვა მომინდა,მაგრამ კონდინციონერი ჩართული,რომ დაგრჩება აღარც უნდა გიკვირდეს ადამიანს.ხო სულ დამავიწყდა მე მარტო ვცხოვრობ.2 ოთახიანი საკუთარი ბინა მაქვს.მოწყობილი ისე როგორც მე შემეფერება.ალბათ 10-9 წლის წინ ,აღარც კი მახსოვს ეს დრო კარგად,ამ ბინაში ერთი ბედნიერი ოჯახი ცხოვრობდა.მე,დედაჩემი,მამაჩემი და ბებია.მუდამ მეგონა,რომ ეს სახლი ჩემთის იყო შექმნილი და ახლა 19წლის ასაკშიც ასე მგონია.ამიტომაც შემოვრჩი დროისგან გაცვეთილ ბინას მხოლოდ მე.გავრიბვარ,მეუბნება ვიღაც გაექეცი ამყველაფერს,მიატოვე,ირბინე,მალე,ჩქარა თორემ ჩაგყლაპავს აქაურობა-ო.მაგრამ არა ადგილიდან არ ვიძვრი,მივყვები ჩემი ცხოვრების დინებას.რთული მოსაყოლია თუ რატომ ვცხოვრობ მარტო.ალბათ ნელ-ნელა დამცდება რამე ამის შესახებ,რაც ცოტა რთულია ჩემთვის.ამასობაში ჩემი ყავაც გაკეთებულა,უმეტესი ზაფხულის ჩემი დილაასე იწყება,ყავა მუსიკები და ფიქრი.ახლა მთელ სახლში “The neighbourhood-Afraid” გაისმის.ვზივარ ფანჯარასთან და ვიყურები ჰორიზონტზე.კარგი ამინდია,მაგრამ წლებია ამინდს ვეღარ ვგრძნობ.არადა იყო პერიოდი,როდესაც ამინდი ჩემს ხასიათს განაპირობებს.ახლა ხასიათითაც დამოუკიდებელი ვარ,აღარაფერს ემორჩილება.ძალიან რთული ხასიათი მაქვს.როგორ მიყვარს ამ სიმღერის სიტყვები,მიყვარს როდესაც რაღაც ჩემს სულში აღწევს.
იცი?!მაინტერესებს.სახლშიარ,მარტო,ყავის ფინჯნით ხელში,მშვენიერი ხედი,უამრავი ცუდი და კარგი ფიქრი,სიმღერა. ეს მარტოობა თუ თავისუფლება?!ბევრი მიფიქრია ამაზე და ალბათ ორივე.თავისუფლება სწორი არჩევნის გაკეთებაა და მე ეს გავაკეთე.ჩემთვის ეს სწორია.ჩემი ერთ-ერთი არჩევანია მარტოობაც,რაც სწორია.ჩემი თავი მაქვს ნაპოვნი,მაგრამ თან ვეძებ.გესმის?!
რამისაა ვიღაცამ კარები ჩამომიღოს.კარები გავაღე და ვის ვხედავ.
-შეგეძლო გეთქვა ლანა შენ რომ იყავი და ჩემი კარები გამოსაცვლელი არ გაგეხადა.
-აბა ამ დილაუთენია მე თუ არა ინ იქნებოდა.
-კი როგორ არა,ამ დილაუთენია 3ის 15 წუთზე შენ თუ არა ვინ იქნებოდა.
-მშია.
-მეც.ჩავიცვამ და გავიდეთ.
-კაი მალე.
არჩევანი ჯინსის შორტზე,თეთრ ტოპზე და ბოტასებზე გავაკეთე.მოვწესრიგდი და გავედით.
-კარები ჩვაკეტო დამელოდე.
-ეზოსთან ვარ გაზი ან რამე არდაგრჩეს როგორც მაშინ წყალი როდაგრჩა.კაი აუზი კიგამოვიდა ისე.კიდე გვეცადა.
-გადი რა,მე როეს დამცინებს.
ჩავკეტე კარები და გავედი ეზოდან მეც.
-გამარჯობა ბარბარე.-გაოგნებული ვიურები იქით-აქეთ.ზემოდან გადმომძახა გუშინდელი საღამოს ბიჭმა თურმე.მზერა დავიჭირე.
-შეგეძლო მაისური ჩაგეცვა და ისე მომსალმებოდი.
-ესე არ მოგწონვარ?
-თუნდაც ისე რატო უნდა მომწონდე.-წავედით ლანა,გვეჩქარება.
ამ დროისგანმავლობაში ლანა გაოგნებული გვიყურებდა ხან ერთს ხან მეორეს.
-არა სად გვეჩ..
-გვეჩქარება,გვშია.
გავცდით ქუჩას და დამაყარა კითხვები.ვინ იყო ეს ბიჭი?იქ რაუნდოდა?საიდან გიცნობს?რასიმპატიურია რათ უნდა მაისური მაგას?
-ახალი მეზობელია.გუშინ გამეჩითა ჩემ ადგილას.საღამოსკენ.ღიღინებდიო და მაინეტრესებდა რაზე ფიქრობდიო.
-აჰააჰაჰ,ნუ როგორ იციან ხოლმე რა.
-წამო მაღაზიაში სიგარეტი მაქვს საყიდეული.
ვიყიდე Sobranie Black და წავედით Mcdonald-ში.სანამ იქ ჩავსკდით და გამოვედი გახდა 7საათი.პირდაპირ სახლში წამოვედი,ლანაც სახლში ავიდა.წამოვწექი ვიფიქრე წავიკითხავდი,მაგრამ რაღაც გული ვერ დავუდე და ფანჯარაზე შემოვჯექი მუსიკებს ავუწიე და მივაშტერდი ცას.სახლის მოპირდაპირე მხარეს სილუეტი დავლანდე,რომელიც ხელს იქნევდა.ოხ ეს ის ბიჭია.მშვიდად ავუწიე ხელი და ნელი მოძრაობით დავუქნიე.ხელით მანიშნა ჩამოდიო,დავფიქრდი და სახლში უაზროდჯდომას ჯობდა გავსულიყავი.კარგითქო თავი დავუქნიე.
ამოვიცვი შორტებიდა მაისური გადავიცვი.გავედი ეზოდან და კარებთან დამხვდა.
-გამარჯობა.
-გამარჯობა.ვიფიქრე მაისურის ჩაცმა არ დაავიწყდესთქო.არ დაგვიწყებია.
-არადა ისე უკეთესი ვიყავი.-გულდაწყვეტილმა გადმომხედა.
-შეიძლება ასეც ითქვას.-ეშმაკური სახით ავხედე.
-გამოგიჭირე.-და მხიარულად გადაიხარხაარა
-უფრო თავი გამოგაჭერინე.ჩემი სახელი იცი მე კი არა.
-რა მნიშნელობააქვს ისე სახელს?ადამიანზე დაკრული სტიკერია.
-აბა რამით ხო უნდა განვსხვავდებოდეთ ერთმანეთისგან?
-შენ ისედაც გეტყობა რომ განსხვავდები.შენი აზრით რა მქვია?
-საბა?-არა.გიორგი?-არა.ნიკუშა?-არა.
-ო დამანებე თავი თუ არც მეტყვი რა.
-ალექსანდრე.
შევხტი.-ვიფიქრე და არ გითხარი მართლაა.
-კი როგორ არა.-და გაიცინა
-თუ არც დაიჯერებ.
-მჯერა.რამდენი წლის ხარ ბაბი?
-19.შენ?
-20.რას საქმიანობ?
-მეორე კურსზე ვარ.ზაფხულში ვცდილობ დავისვენო.
-მე მესამე კურსზე ვარ.რაზე აბარებ?
-ჟურნალისტიკა,შენ?
-ტურიზმი.
-ჰმმ კარგიადა გამეცინა თან შესამჩნევად
-რაგაცინებს?
-არა მეც ვფიქქრობდი მაგ განხრით წასვლას და დამთხვევაზე გამეცინა.
-დამთხვევები არ არსებობს.
-მეც ასე ვთვლი.
-ესეც დამთხვევა როამაა?
-არა.დამთხვევები არ არსებობს.
ხელზე ნაზი შეხება ვიგრძენი.მთელ სხეულში რაღაცამ დამიარა,თითებზე ხელი გადამისვა შემდეგ თმაზე ჩამომისრიალა ხელი,სახეზე დამიწყო თვალიერება.-ძილინებისა ბაბი.გავშეში ვერაფერი ვუთხარი,გონს რომმოვეგე მარტო ვიდექი.ხელები მოგონებებს ინახავენ.