ერთი თვე იმდენად სწრაფად გავიდა რომ ორგანულად მიაჩნდა ყოველი წამი.ტითქოს მთელი ცხოვრება ამ გრაფიკით გაატარა და უცხოს ვერაფერს ხედავდა. როგორც ყოველთვის შეეჩვია სიტუაციას, მეორგო, კომფორტული გარემო მოიწყო და ყველაფერი შეისწავლა. ამ ხნის განმავლობაში ერთხელაც არ უნახავს ალექსანდრეს ოჯახისწევრებიდ ა საცოლე. მხოლოდ „ნაცნობები“ სხვადასხვა გოგო ,უმეტესად გოგონები სტუმრობდნენ ღამით და დილით მათი კვალიც არ ჩანდა. თიკოს და ლიკას კარგად გაუგო , იმდენად საყვარელი გოგონები იყვნენ დისტანციის დაცვის სურვილიც არ ჰქონდა. ბევრი რამ მათგანაც გაიგო და სიმშვიდეც შეიგრძნო. ზაფხულის ცხელ დღეებს ბატონი ძირითადად სპორტულ კლუბში ატარებდა. უამრავი აქტივობით იყო დაკავებული დღის განმავლობაში იმდენ ენერგიას ხარჯავდა ცურვის, თამაშის და უბრალოდ გართობის დროს რომ ენერგოვამპირს ჰგავდა. მარიამი უბრალოდ უყურებდა იწვა შეზლონგზე, იჯდა მაყურებლის სკამზე როცა თამაშობდა და ესეც კი აცლიდა ძალას და წამში ეძინებოდა ბალიშზე თავის დადებისას. ალექსანდრეს კი სულ რამდნეიმე საათი ეძინა ისიც დილით. შეეძლო შუადღის ორზე ამდგარიყო ანდაც დილაადრიან გაეღვიძა და იმდენ ხანს ევარჯიშა სახლის ტრენაჟორების ოთახში რომ დაღამებულიყო. ერთ დღეს ბიჭებთან ერთად იმდენს დალევდა რომ ყველა გათიშული იყო მეორე დღეს კი წვეულებაზე წვენის გარდა არაფერი გაესინჯა. ეწეოდა მხოლოდ კლუბში , დალევის დროს ან სახლში აივანზე ყოფნისას. იცვამდა საოცრად გემივნებიანად და იყო ყოველთვის მოწესრიგებული. ვერ იტანდა უწესრიგობას სახლში ეს გოგონებისგან იცოდა და ისინიც იმდენად ყურადღებიანები იყვნენ რომ მტვრის ნაწილაკსაც კი არ ტოვებდნენ სადმე. ალექსანდრეს ოთახს ყოველთვის ლიკა ალაგებდა თიკომ მე იქ არასდროს შევსულვარო , ერთხელ შემთხვევით სუნამო გავუტეხე და მას მერე ლიკუნას გადააბარა თავისი ოთახიო. დალის გარდა სახლში საჭმელს არავინ აკეთებდა. თორნიკე და გაბრიელი არ ჩანდნენ, როგორც გაიგო გაბრო ისვენებდა თორნიკე კი საქმეებს აგვარებდა.
დილით ადრე გაეღვიძა ფარდების გადაწევა დაავიწყდა და მზე პირდაპირ თვალებში ანათებდა , იძულებული იყო ამდგარიყო. მოწესრიგდა თხელი მოკლე სარაფანი ჩაიცვა ,თმა მაღლა შეიკრა და კაბის შესაფერი ფეხსაცმელი მოირგო. სახლში შესულს სრული სიმშვიდე დახვდა, დერეფანს გაუყვა და ალექსანდრეს ტრენაჟორებით სავსე ოთახამდე მიაღწია ,არც შემცდარა ბატონი იქ იყო . ჯერ ვერ შენიშნა შემდეგ მაღლა აიხედა და რკინის ძელზე ჩამოკიდებულს თვალი ააყოლა. ყურსასმენები მოერგო ტელეფონი შორტის ჯიბეში ჩაედო და ისე აკეთებდა აზიდვებს. თვალები რომ გაახილა და მარიამს შეხედა ერთი ხელი მშვიდად აუშვა რკინას და ყურსასმენები მოიხსნა
-ამ დროს რატომ ხარ აქ?
-როგორ ახერხებ ამას ვერ მეტყვი?
-რას -ძირს ჩამოხტა და შორტი გაისწორა . შემდეგ ბოთლით წყალი აიღო და დალია
-წუხელ სახლში დაბრუნდით სამ გოგოსთან ერთად ...სამთან არც მეტი არც ნაკლები გვიან დამეძინა ეზოში ვიყავი და დავინახე როგორ გამოვიდნენ ერთი ქერა ,ერთი შავგვრემანი და ერთი რიჟა იყო ... მას მერე აივანზე იჯექით და თორნიკეს ელაპარაკებოდით იმხელა ხმაზე დაუღრიალე თორნიკე ნუ აჭიანურებ დროზე დაასრულე საქმეო მთელს ეზოში ისმოდა ხმა ... ახლა კი აქ ხართ სულ მთლად სველი და კიდევ აგრძელებთ ვარჯიშს ... და ბოლოს მეც მინდა
-რა გინდა სამი ქალი ერთი ქერა ერთი შავგვრემანი და ერთი წითური ? აიარე სულ ვიცოდი რომ ნორმალურ ქალს ბექა არ მოეწონებოდა ... როგორ შეიძლება მის მსგავს წიგნის ჭიას კოცნის საშუალება მისცე და მითუმეტეს მაგასთან დაწვე .ალბათ ორ წამში ათავებს რო მერე ადგეს და იმეცადინოს
-დილიდან კარგ ხასიათზე ხარ ... შესანიშნავია გუშინ კი დაცოფე ყველა
-ქერები უფრო მოგწონს თუ შავტუხები მარიამ?
-გეყოფა!
-სერიოზულად გეკითხები ... მე ლეზობოსელები მიყვარს და
-ალექსანდრე!
-რა გინდა რააა ...გისმენ
-ენერგია მჭირდება... მითუმეტეს მომავალში როცა აქედან წავალ . ვგრძნობ რომ რაც უფრო მემატება საქმე მით უფრო ვიღლები და ვზარმაცდები . როცა მუშაობა მომიწევს რამდენიმე წუთიანი ძილი ვერ გავუძლებ
-ენერგიის ცვლა უნდა მოახდინო სწორად... ისეთ რამეზე უნდა დახარჯო რაც უკან დაგიბრუნებს ბუმერანგივით შენს ენერგიას
-რომ გაჩერდე არ შეგიძლია?
-ისე ნაბიჯს არ დგამ და ასე მაინც დამყვები უკან - ტუჩის კუთხე ჩატეხა და კიდევ ერთხელ ასწია უზარმაზარი გირა
-ეგ რამდენი კილოა?
-100 მგონი...ცდი?
-დღეს ერთი თვე გავიდა ჩემი აქ მოსვლის დღიდან და ვგრძნობ რომ უკვე შემიძლია გავუგო გლეხებს რომლებიც ბატონს კლავდნენ !
-რა ცუდ ხასიათზე ხარ დილიდან ...რამდენს ლაპარაკობ მარიამ? ერთთვიანი დუმილის შემდეგ ამეტყველდი? - წამოჯდა და მარიამს მკლავზე მოხვია ხელი წინ დაისვა და მშვიდად შეხედა- კარგად ხარ?
-წუხელ ვფიქრობდი მომავალზე ... როცა წავალ იქ სხვა ქვეყანაში უცხო გარემოში ...ხალხტან შეჩვევა არ მიჭირს უბრალოდ უჩინარი ვხდები და მორჩა მაგრამ იმდენად რთული საქმე მექნება რომ... მე გამოცდილებაც არ მაქვს იქნებ თეორიულად ვერ გამოვიყენო ჩემი ცოდნა .მეშინია რომ ძალა არ მეყოფა და ბოლოს მაინც მიღალატებს საკუთარი თავი
-მე რა შემიძლია?
-ცხოვრების ჯანსაღი წესის მიმდევარი უნდა გავხდე და შენთან ერთად უნდა ვივარჯიშო
-თუ ვერ შეამჩნიე მარტო ვარჯიში მიყვარს
-ერთით მეტი გამონაკლისი იქნება
-ნუთუ
-ალექსანდრე
-მარტივად რომ მიიღო ენერგია და დადებითი მუხტი არ გინდა?
-როგორ
-საყვარელი გაიჩინე ... ჩემი ნაცნობების ინტერესი უკვე გამოიწვიე ერთი გაუღიმე და რიგი დადგება ამოირჩიე მერე-უცებ წამოდგა და გასასვლელისკენ წავიდა
-ნუ იქნები ბოროტი!
-მარტომ ივარჯიშე ნებას გაძლევ ხომ იცი ...ალტერნატიული ვარიანტიც შემოგთავაზე მეტს რატომ ითხოვ?-კიბისკენ დაიძრა მარიამი ისევ უკან მიჰყვებოდა. საძინებელში შევიდა შორტიც მოიშორა და პირდაპირ სააბაზანოს მიაშურა
-შენი აზრით ხშირად ვთხოვ ადამიანებს რამეს? რომ არ მჭირდებოდეს ხომ არ შეგაწუხებდი არა?
-ხმას ნუ უწევ ნუ მაიძულებ გამოვიდე...
-ალექსანდრე!
-მარიაამ გითხარი მე პასუხი! ნერვებს ნუ მომიშლი თორემ პრობლემად თუ აგდამექცევიდ ამშვიდების ნაცვლად გაგიშვებ და ისე ჩავშლი შეთანხმებას როგორც შემოგთავაზე !
მარიამი ორი წუთი ბოლს უშვებდა ყურებიდან შემდეგ ცხვირწინ მიხურული კარი გამოხსნა და სააბაზანოში შეიჭრა. ბატონი უზარმაზარ ჯაკუზში იწვა და მკლავები კიდეებზე ჰქონდა ჩამოდებული კარი რომ გაიღო უცებ წამოიწია და მარიამს ახედა
-რას ვითხოვ ასეთს? კარგად ვიცით ორივემ რომ მე და შენ ერთად რატომ ვართ ხომ შეიძლება რომ თხოვნა შემისრულო და დამეხმარო
-ვარჯიშს დახმარება არ სჭირდება სულელური თხოვნაა . შეგიძლია როცა აუზზე ვიქნები დარბაზში ტრენერი აირჩიო და ის დაგეხმარება
-არ მჭირდება ვიღაც ტრენერი!- ჯაკუზის კიდეზე ჩამოჯდა და დაბღვერილმა გახედა ალექსანდრეს
-ხომ ხარ ღირსი წელში გაწყვეტამდე გავარჯიშო და ერთი კვრია ფეხზე ადგომა ვერ შეძლო
-ვერ გამიმეტებ - გაიღიმა ქაფი ააცალა და შეუბერა
-რა ვარ ასეთი საოცრეაბ ერთ თვეში როგორ წახვედი ხელიდან ხედავ?
-სულ არ ვფიქრობ ასე
-ფიქრი რა საჭიროა ... აბაზანაში ხარ ჩემთან ერთად და სულ არ გაინტერესებს
-ქაფის იმხელა ფენა გადევს ზემოდან ტანსაცმელი ვერ გფარავს ასე ...რომც არ გფარავდეს კომპლექსები არ გაქვს და მე მორცხვი არ ვარ... აბა როდის ვიწყებთ?
-ტელეფონი მომაწოდე მირეკავენ- ხელი გაშალა უცებ და აზუზუნებულ მობილურს გახედა
-სად გაიგონე ... ამ ასაკში ასეთი სმენა როგორ გაქვს- გაიცინა და საძინებელსი გავიდა. მობილური აიღო და უკან დაბრუნდა -ინებე
-გისმენ ...
-სად ხარ აპოლონო?
-აბაზანაში ... უბრალოდ რომ დაგერეკა არ შეიძლებდოა?
-გირეკავდი არ მიპასუხე და ვიფიქრე ბარემ მის სახეს დავინახავ-თქო მოიცა აბაზანაში ტელეფონი არ შეგაქვს და ჩემ გამო იტანტალე ?
-გაბრიელ რა გინდა? ისეთი ფერი გაქვს უკვე ვეღარც გცნობ
-ნუ მეღადავები შე ჩემა არ ვარ ეგეთი შავი ...
-მარიამ ნახე ერთ წუთს მოდი
-ვინოოო? - ისე უცებ წამოიყვირა და აიფარა თვალებზე ხელი ალექსანდრეს ხარხარი აუტყდა- რა უნდა მნახოს შე ჩემა ...ვაფშე მარიამს რა უნდა შენ ჯაკუზში ში* ხო არ გაქ ბიჭო შენ .... არააა როგორ ვიფიქრე რო შენ ქალთან იცხოვრებდი. მარიამისგან არ ველოდი ასეტ უგემოვნობას თორემ შენგან ყველაფერია მოსალოდნელი შემეშვით საერთოდ თორნიკეს გავუხეთქავ თავს რომ ჰკითხო სულ არ მოგწონს ...ფუუუ გამიფუჭე განწყობა და რა გამამხიარულებს ახლა მე
-რომ გაჩუმდე და მოიშორო ეგ ხელი არ გინდა?
-მარიამ ჩამოვალ მე აქედან და ვილაპარაკებთ მე და შენ. კარგ ექიმთან მიგიყვან... იქნებ უგემოვნო ხალხსაც კურნავენ ასე უცებ როგორ ჩაიცვი თმაც არ გაქ სველი?
-ახლა სანამ ალტერნატიულ გამოსავალს იპოვნი შენი აზრის გასამყარებლად მოკეტე და თქვი რა გნდა
-ვაიმე მართლა როგორი შავი ხარ... წვერი გაიპარსე და ისე წამოდი თორემ აეროპორტში თალიბანის წევრი ეგონები ვინმეს და დაგაპატიმრებენ
-მარიამ შენც ამის ჭკუაზე აგდახვედი ხო? ყოჩაღ ახლა სულ მთლად დაემსგავსები ყველაფერთან ერთად გველური ხუმრობაც დაიწყე
-ნწ ნწ ნწ საბრალო გაბრისიტო
-გულისამრევია უკვე შენი ყურება ვაფშე და ვთიშავ .... მელაპარაკება აქ ჯაკუზიში წამოგორებული - უცებ აჯაჯხანდა და გათიშა წამსვე
-გიჟია...რა უნდა ჩემი ლავიწების ნახვამ გააკვრივა ნეტა?!
-კიდევ დიდხანს იქნები აქ?
-რა გინდა?
-დალი საუზმეს მოამზადებდა უკვე
-დაიწყე და შემოგიერთდდები მეც
-კარგი...ტელეფონი წავიღო?
-მოაშორე აქედან და მადროვე მშვიდად ყოფნა
-კარგი ...კარგი ბატონო მივდივარ ვქრები -სწრაფად გავიდა, კარი მიხურა და შემდეგ საძინებლიდანაც გავიდა.
მეორე დილიდან მთელი გრაფიკი შეცვალა, უკვე ძილის და კვების დროც . ალექსანდრეს ყურებაც კი ღლიდა ისე ვარჯიშობდა ,მაგრამ თავად მარტივ დავალებებს ასრულებდა ნელ-ნელა გრძნობდა ენერგიის მომატებას და კმაყოფილებას.
ალექსანდრესთან შევიდა საძინებელში . საწოლზე იწვა მუცელზე ედო ლეპტოპი და თან მობილურით ვიღაცას ურეკავდა
-შეიძლება?
-შემოო...თორნიკეს ვურეკავ და არ მპასუხობს ! ბოლოს როდის ველაპარაკე გახსოვს?
-ორი დღის წინ და გითხრა ამ საღამოს რბოლაზე მივდივარო
-მერე მე რა ვუთხარი გაიგონა?
-მეეჭვება დაეჯერებინა!
-ის თუ ახლა სადმე სასტუმროშია წამოგორებული ერთობა და მობილური მიგდებული აქვს გავატყავებ! ...ოჰ მიპასუხეთ ბატონო თორნიკეეე ? პირველი წინადადება კი თქვა ქართულად მაგრამ შემდეგ შეშინებული წამოიწია ლეპტოპი გვერდით გადააგდო და რამდნეიმე წუთიანი საუბრის შემდეგ მარიამმა მხოლოდ ის გაიგო რომ თორნიკეს რაღაც სჭირდა.
-რა ხდება?
-ფეხი აქვს მოტეხილი ...ხელი ნაღრძობი.ორი ნეკნი გატეხილი და ტვინის შერყევა ! ახლა პალატაში წევს შეუტანენ ტელეფონს და დაველაპარაკები ...ოხ მე შენი თორნიკე ! ხო გაგაფრთხილე არ წახვიდე ვერ მოუგებ მაგათ-თქო - მობილური რომ განათდდა წამსვე უპასუხა-დამენახე თორემ რომ ცამოვალ მრთელ ძვლებსაც დაგისხვრევ იცოდე
-ნუ ღრიალებ თავი მტკივა ..მარუსა როგორ ხარ?
-რას გავხარ !
-აუუ მართლა? სარკეში არ ჩამიხედავს ვერ ვინძრევი ყველაფერი მტკივა
-მეტის ღირსი არ ხარ? რომ გეუბნები და არ მიჯერებ ხომ იცი ბოლოს რაც გემართება რით ვერ ისწავლე ჭკუა?
-მოვიგე ასე რომ შეცდი!
-რომ მოგეტეხა კისერი მერე მოგებული იქნებოდი ხო?
-კაი დამშვიდდი, ნუ ნერვიულობ არ მოვკვდები
-ხვალ ჩამოვალ ... ხო გივლიან მანდ ნორმალურად თუ გამოვუშვა ვინმე
-კიიი მამიკოოო საკაიფო ექთნები ჰყავთ! სად ჩამოხვალ ათასი საქმეა ...შნე უნდა მიხედო ჩემ მაგივრად! აქ რას გამიკეთებ
-მარიამს გამოვუშვებ!
-დიდი ბოდიში ,მაგრამ არაჩვეულებრივი ექიმები ჰყავთ აქ, ექთნებიც და მედდებიც ასე რომ დამშვიდდი !
-შენი საქმე საკუთარი თავის მოვლაა და ვერ მაოხერხე როგორც ვხედავ , ასე რომ ბრზანებებს ნუ მაძლევ მაქედან!
-არ გათიშოოო
-რა გინდა!
-მთელი კვირა მირეკავდა თეონა ... შეხვედრა მინდა რაღაც საქმე მაქვსო! მერე აღარ დაურეკავს და გაარკვიე რა ხდება
-თეონა ვინღაა
-სადღაც ერთი წლის წინ ვხვდებოდი... წითური გოგო
-კარგი ვიპოვი ... დაგირეკავ მერე და იცოდე მიპასუხე
-ახლა წამალი უნდა გამიკეთონ და გათიშულს დამეძინება. მე დაგირეკავ რომ გავიღვიძებ
-მოიცა!
-რა ..
- გაწიე ეგ მობილური მთელი ტანი დამანახე !
-არ გაუკეთებიათ ოპერაცია მეორე ფეხს ვამოძრავებ ...აჰა ნახე და დამშვიდდი!
მობილური რომ გადადო სახეზე ჩამოისვა ხელები და მარიამს გახედა
-ფეხი არ მოგიტეხავს? იწვება ცოტა ხნით და გადაუვლის!
-ვიცი ,მაგრამ არ შემიძლია აქ ვიჯდე და საბუთებში ჩავძვრე როცა იქ აგდია მარტო დალეწილი! გყავს ისეთი ადამიანი რომლის ტკივილიც ასმაგად გტკენს? ამჯერად ვერ მიხვდები როგორ ვარ !
-არავინ მყავს მსგავსი ,მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომაზროვნების დაგარვის ნებას მოგცემ!ამ საღამოს თუ შეხვედრაზე არ წახვალ , მიზეზად შენი ძმის ავადმყოფობას ვერ დაასახელებ!
-რომელი საათია
-ოთხი საათი გაქვს ! დედაშენმა რამდენჯერმე დარეკა და გაგაფრთხილა რომ არ დაიგვიანო !
-ვგრძნობ კიდევ ერთ სიურპრიზს მიმზადებენ !
-გინდა რომ თორნიკესთან წავიდე?
-აზრი არ აქვს,თუ ვერ ვნახავ მაინც ვერ დავმშვიდდები! ჩემთან დარჩი ,ხვალ დილით ერთად წავიდეთ ! მოემზადე ,პირველად გექნება პატივი ჩემი მშობლების გაცნობის .ორივემ იცის უკვე შენს შესახებ
-არ არის საჭირო ახლა საუბარი... მე დაგტოვებ . მარტო რომ იქნები უფრო შეძლებ დამშვიდებას
-ოთხი საათი მაქვს ხომ?
-სადმე მიდიხარ?
-მანქანით გავივლი ...წამოხვალ?
-მომზადებისთვის დრო დამჭირდება...
-ხო , რა თქმა უნდა . ძნელია ქალად რომ იბადები - ოდნავ გაიღიმა ,მობილური აიღო და კარისკენ დაიძრა.
მარიამი თავისი სახლიდან უყურებდა როგორ დაბრუნდა ზუსტად წასვლამდე ნახევარი საათით ადრე, სწრაფად შევიდა სახლში და 15 წუთში კლასიკურ ფორმაში გამოწყობილი გამოვიდა. ჩვეულებრივი გამომეტყველებით, ყოველგვარი ცვლილებების გარეშე. მარიამმაც აიღო კლაჩი და ეზოში გავიდა.
-შეგვიძლია წავიდეთ ... -დაცვის უფროსთან მოსაუბრეს მიმართა და ისიც წამში შემობრუნდა. უცებ აათვალიერა გოგო, როგორც ჩვეოდა ყოველგვარი ზედმეტი დაკვირვების გარეშე და გაუღიმა
-შესანიშნავად გამოიყურები!
-გმადლობ!
რამდენიმე წამით დაიგვიანეს ალბათ, ესეც მხოლოდ მარიამმა შეამჩნია სხვა ალბათ ვერც გაარკვევდა. არ გაჰკვირვებია მანქანიდან გადასვლა რომ არ იჩქარა ბატონმა ,თითქოს ელდოა კიდეც. აკვირდებოდა დაბურული მინის მიღმა ლამაზად გამოწყობილ მდიდრებს დასიტუაციას წინასწარ ზვერავდა. ლამის ერთი საათი გავიდა , პიჯაკის საყელოზე ხელი დაისვა კარი გააღი და გადავიდა. მარიამს ხელი გაუწოდა ,დაეხმარა გადასვლაში შემდეგ კი შესასვლელისკენ დაიძრა.
რამდენიმე წამში მდიდრულ რესტორანში აღმოჩნდნენ,მარიამი პირველა დიყო მსგავს საზოგადოებაში, ყველაფერი ბრჭყვიალებდა თითქოს ყველა ვარსკვლავი ერთად დაეცა. ამდენი ყალბი ღიმილი, მლიქვნელი ადამიანი ...ყველაფერი თითქოს იგივე იყო რაც ღარიბთა წრეში უბრალოდ მათ სხეულებს ძვირადღირებული სამოსი ფარავდა. ყველას იცნობდა, არა პირადად არავის, მაგრამ ინფორმაციას ყველაზე ფლობდა. მალევე შეამჩნია ალექსანდრეს მშობლები, მათი ფოტოც კი არ ჰქონდა ნანახი,უბრალოდ მიხვდა რომ ისინი იყვნენ და წამსვე გაუმტკიცდა მოსაზრება იმის შესახებ რომ ალექსანდრე ხასიათით დედას ჰგავდა. მისი თვალები ლინზებით მამის ფერს ემთხვეოდა , რეალურად კი დედის მსგავსი ქამელეონის თვალები ჰქონდა. ქალი შესვლის წამიდან ისე სწავლობდა მარიამს ,რომ თითქმის არც შეუხედავს.
-მოგესალმებით მშობლებოოო , როგორ გიკითხოთ?
-როგორც ყოველთვის დაიგვიანე! - ელიზაბეტმა ყურადრება არ მიაქცია მის კითხვას ლოყაზე აკოცა და წარბშეუხრელად უსაყვედურა.
-რომ არ დაეგვიანა ის უფრო გამიკვირდებოდა.. უსაქმურს რა საქმე უჩნდება დაგვაინებისთვის არ ვიცი!
-როგორც ყოველთვის თბილები ხართ ...საყვარლებოოო რატომ მომიწვიეთ აქ რა ხდება ?
-რა თქმა უნდა არ იცი !
-რა უნდა ვიცოდე? -ისე იკითხა თითქოს წარმოდგენაც არ ჰქონდა რა ხდებოდა
-ირაკლი ჩამოვიდა და ახალ პროექტს იწყებს!
-რაოო მამიკო ასე რატომ ბრაზობ? ხომ არ გეშინია იმ პატარა ბიჭის?
-მამაშენი რომ ბერდება შენ ვერ იაზრებ შვილო ... ჯიბეში ერთი თეთრიც რომ აღარ გექნება გასაფლანგად მერე მიხვდები,მაგრამ გვიანი იქნება,იმ პატარა ბიჭს ექნება სენი მთელი ქონება ხელში , ასე რომ ანიავებ და არ ფიქრობ ოდესმე საქმე ჩაიბარო- ჩუმად ეუბნებოდა და რთული მისახვედრი არ იყო რომ მამა-შვილს მსგავსი დიალოგი ჰქონდათ ყოველთვის. ელენა კი მარიამის შესწავლას აგრძელებდა
-გეყოფა დავით ,გაიხსენე სად ხარ ! ალექსანდრე შენ კი გირჩევნია გოგონა გაგვაცნო
-არ იცნობთ? რა საინტერესოააა მარიამ გაიცანი დედაჩემი ელიზაბეტი და მამიკო დავითი
-სასიამოვნოა...მსმენია რა თქმა უნდა თქვენზე ,მაგრამ პირადად გაცნობით ბედნიერი ვარ!
-ხო რა თქმა უნდა ! - ელიზაბეტმა მკვახედ მიუგო და ისევ შვილს გადახედა- უბრალოდ მარიამი?
-ელიზაბეტ სარძლო გყავს უკვე და შეეშვი შენს შვილს ხომ შეიძლება, იმ საქმეში ჩაერიე რაც მნიშვნელოვანია !
-ჩემთვის და შენთვის მნიშვნელოვანი ცნება განსხვავდება ! საცოლეს რაც შეეხება,როდის შეწყვეტს მოგზაურობას?
-არც თავად იცის და მე საიდან უნდა ვიცოდე დედა? მოვენატრები და ჩამოვა
-სამი თვეა წავიდა და აშკარად ძალიან ენატრები შვილო...იმედია ვინმე სხვა არ ჰყავს და არ ჩამიშლით საქმეს- მამამ ისევ საქმეზე დაიწყო საუაბრი,მაგრამ ელიზაბეტმა რომ გახედა წამში გაჩუმდა. ჭიქა აიღო და მოსვა
-თქვენთანს აუბარი კარგია ,მაგრამ უნდა წავიდე - პასუხი არ გასცა მამას ცარიელი ჭიქა მაგიდაზე დადო და წავიდა. მარიამიც გაჰყვა ,თავაზიანიდ ამშიდობების შემდეგ ,მაგრამ ორ წუთში გაიყარა მათი გზები. მარიამი თავის ამპლუაში იყო ყველაფერს აკვირდებოდა და სწავლობდა. მხოლოდ მაშინ მივიდა ალექსანდრესთან როცა თავად ანიშნა და გამოჩნდა კიდეც ირაკლი თავაძე . ერთი სეხედვით საქმიანი ახალგაზრდა კაცის იმიჯი ჰქონდა, განათლებული,ერუდირებული,ზრდილობიანი და უზადოდ მომხიბვლელი . მაგრამ მისი ღიმილი ყალბი იყო, კომპლიმენტები ყალბი და რეალურად ნამდვილი მლიქვნელი იყო,რომელიც თავისი საქმის გასაკეთებლად ყველაფერზე იყო წამსვლელი. ალექსანდრესთან რომ მივიდა ისე შეხვდა თითქოს ძალიან უყვარდა და განუყრელი მეგობრები იყვნენ. მარიამი კომპლიმენტებით აავსო და წამსვე იკითხა მისი ვინაობა და თან დააყოლა შენი მშვენიერი საცოლე რატომ არ გახლავს თან ალექსანდრეო. სანდრო უღიმოდა ავისუფლად და ისე იქცეოდა თითქოს მის დარტყმებს ვერც იგებდა. როგორც კი გაეცალათ მაშინვე მოიშორა სახიდან ღიმილი და ვისკი მოსვა
- !
-ხედავ ? აი როგორ უნდა მოიქცე საზოგადოებაში
-თუ ღმერთი გწამს დავით არ გააგრძელო, გაიგე რომ შენ არ გგავს ჩემი შვილი და ასეთი არასდროს იქნება!- პირველად მიმართა ელიზაბეტმა პირდაპირ ყოველგვარი მინიშნების გარეშე და თვალებიდან ნაპერწკლები სცვიოდა-ალექსანდრე აქედან ჩვენთან წამოხვალ და ვისაუბრებთ ამ არსებასთან დაკავშირებით-ჩუმად ესაუბრებოდა სხვას რომ არ გაეგო
-ამას რაზე უნდა ესაუბრო , რამე მაინც შეეძლოს!
-გაჩუმდები დავით?
-მე არ მოვდივარ სახლში და შეგიძლიათ დედა-შვილს ისაუბროთ!
-სახლში მოდიხარ და ვისაუბრებთ ერთად !
-კარგი - მარიამი გაოცებულიც კი იყო ასე მარტივად როგორ ემორჩილება ელიზაბეტს ეს კაციო,მაგრამ ბოლოს დაასკვნა რომ შეთანხმება ჰქონდათ დავითის ცოდვებზე ასე სთხოდვა პასუხს.
ცოტა ხნით დარჩნენ კიდევ,ტუმცა არცისე ადრე წამოსულან ყველას თვალში რომ მოხვედროდა მათი გასვლა.
-მე კობას გავყვები ... დილით გავფრინდებით?- ჩუმად უთხრა ალექსანდრეს დრო რომ იხელთა
-სახლში მოვდივარ და შენ სად გადაჯდები ?
-არ მიყვები?
-მაგას დავითი რომ უჯერებს ისიც საკმარისია ...
-გაგიჟდება
-ხვალ მოვა , მე კი სახლში აღარ ვიქნები მაგ დროისთვის ასე რომ სხვა დროს ნახავ როგორია გაცოფებული ელიზაბეტი - მანქანის კარი გაუღო და გაიცინა
-ძალია გავხარ...
-ვიცი !
-ძლიერი ქალის შთაბეჭდილებას ტოვებს
-ქმარს რომ უბრიალებს თვალებს იმიტომ? ძლიერ ქალს ძლიერი ოჯახი აქვს და ერთგული ქმარი ჰყავს ! მაგას მხოლოდ სხვების მართვა შეუძლია , ის არ ადარდებდა არასდროს რაც მნიშვნელოვანი იყო
-მექალთანე მამაშენი ჯაჭვით უნდა დაება სახლში? გგონია შესაძლებელი იქნებოდა?
-იცავ? გამაკვირვე! იცი კაცს მბრძანებელივით რომ ექცევი მონის მოსაძებნად გარბის , თავადაც რომ იყოს ვინმეზე ძლიერი . როცა მონასავით დაიჭერ თავს და მბრძანებელი იქნები აი მაშინ ხარ ნამდვილად ძლიერი . გაითვალისწინე რომ გათხოვდები !
-გმადლობ რჩევისთვის, მაგრამ მეეჭვება ეგ დედაშენს არ სცოდნოდა . მე მაინც ვფიქრობ რომ შენი მშობლების საკითხს ყურადღებით არ განიხილავ და გაბრაზებული შვილის თვალით უყურებ ყველაფერს!
-შეიძლება...თუმცა არ მინდა სიმართლის დანახვა ჯერ-ჯერობით ისიც მყოფნის რასაც ვხედავ !
-ბატონო წვიმის გამო შეფერხებით მოგვიწევს აგდაადგილება და ცოტა ხნით გაჩერება მოგვიწევს - მძღოლი მოუბრუნდათ ,მართლაც საშინლად წვიმდა. გზა კი საკმაოდ გრძელი ჰქონდათ გასავლელი. მანქანაში საუბარიც მოასწრეს, ალექსანდრემ რამდენიმე საქმეც გაარკვია და შემდეგ მშვიდად მიწვა სავარძელზე. გალავანთან რომ მივიდნენ რამდენიმე წამით შეჩერდნენ სანამ დაცვა ჭიშკარს გააღებდა,წვიმის გამო რაღაც დაზიანებული იყო და ხელით მოუხდათ შესასვლელის გახსნა.
მარიამი ფანჯრიდან იყურებოდა ,უზარმაზარი წვეთები ცვიოდა ციდან . ელვა ანათებდა მთელს ცას . ალექსანდრე მობილურში იქექებოდა და ყურადღებას არ აქცევდა არაფერს, ისევ თორნიკეზე ფიქრები აწუხებდა.
-გააჩერეთ !- მარიამი უცებ მოშორდა მინას და წამოიწია. მძღოლმა მაშნვე დაამუხრუჭა ალექსანდრემ კი მზერა მიაპყრო
-რა ხდება?
-ღობესთან რაღაც არის...კალათია შეამოწმონ რა არის
-ალბათ ვინმემ რამე დააგდო ... შეეშვი
-ალექსანდრე იმ ღობესთან ზედმეტი არასდროს არაფერია! გადახვალ კობა თუ მე გადავიდე..
-არსად გადავა კობა...სახლში შეგვიყვანე და დაცვის უფროსს უთხ- სიტყვა არ ჰქონდა დამთავრებული მარიამმა კარი რომ გააღო და სწრაფად გადავიდა. გრძელი კაბა მუჭში ჰქონდა მოქცეული და ისე მიდიოდა. ღობესთან სანამ მივიდა მთლიანად დასველდა. კალათთან მიახლოებისას ტირილის ხმა რომ გაიგო და მიხვდა რომ არც მანქანაში მოჩვენებია ხმა წამში კალათსკენ დაიხარა
-მარიააამ ! მარიამ სად წახვედი -ჯერ მანქანიდან ღრიალებდა მერე როგორც ჩანს თავადაც გადმოვიდა და კალათისთვის ხელი რომ უნდა მოეკიდებინა იმ წამს წვდა მაჯაში- გაჩერდი! იქნებ ბომბია ... რომ მივარდი
-ალექსანდრე გამიშვი ...ხმა არ გესმის? ბავშვია



ვცდილობ ძალიან მოსაწყენი და მდორე ისტორია არ გამოვიდეს არ ვციი რამდენად გამომდის. ველი შეფასებებს
მიყვარხართ მე თქვეეენ