ანის უფროდაუფრო აშინებდა ის ფაქტი რომ სიცივეში, თან ისე რომ არც წყალი და აც საკვები არ იყო როგორ უნდა ყოფილიყვნენ. მაგრამ იმედს იტოვებდა რომ მათსავით შეშლილებიც იქნებოდნენ აქვე სადმე ახლომხალო, და მხოლოდ ამით იმშვიდებდა თავს. უკვე დაღამდა და ძალიან აცივდა. გოგონები კარავში შევიდნენ და ცდილობდნენ ერთმანეთს ჩახუტებოდნენ, რომ გამთბარიყვნენ. სალომემ ანის თავი დაადო და ჩაეძიინა. ანისაც მოეხუჭა თვალები და მანაც ღმარდ შეტობა. კარავში ისმის ვიღაცეების ლაპარაკი და სალომეს გამოეღვიძა.
- ანი მგონი ვიღაცა არის გარეთ
- ვინ უნდა იყოს აქ ამ უბედურებაში?
- აუ როგორ არა. აბა კარგად დაუკვირდი ადამიანების ლაპარაკი ისმისს.
უცბდა ეს ორი უცნაური პერსონაჯები რომლის სახელს და გარეგნობას გიმალავთ დაეტაკნენ კარავს და ცოტაღა დააკლდებოდა და აღმართიდან გემრიელად დაეშვებოდა.
- ვაიმეეეეეეეეეეე დაიკივლა ანიმ
- ნუ კივიხარ გოგო!
- უკაცრავად ხართ აქ ვინმე? ( იკითხა უცნობმა ბიჭმა)
შეშინებულმა ანიმ ჰკითხა:
- ადამიანები ხართ?
- დიახ
გამოძვრნენ ორი თმებ გაჩეჩილი და დადებილებული სიფათიანები.
- გამარჯობათ ( მიესალმეს გოგონებს)
- გაგიმარჯოთ
- აქ რაგინდათ ამ უბედურ ტყეში?
- ეჰჰჰ...... ჩვენც ეგ ვაინტერესებს :)))
- თქვენი სახელები
- ანი და სალომე
- თქვენ?
- აკო და ვაკო
- სასიამოვნოა
- ჩვენთვისაც
აკო ლურჯთვალება ბიჭი იყო, გამხდარი, საშუალო სიმაღლის,შავგვრემანი უყვარდა იუმორი. ხოლო ვაკო იყო ძალიან სერიოზული, მაღალი, ხვეული თმით, ლოყებ წითელა და შავთვალება.
- კარგით აღარ მოგაცდენთ, თან მგონი გვიანია და გეძინებათ კიდეც.
- არა რასამობ, ძალიან გაგვიხარდა თქვენი დანახვა. ნუუუ ზოგადად ადამიანის ნახვა და არა ცხოველის.
- კარვები არ გაქვთ? ( იკითხა ანიმ)
- კი მაგრამ, ვერსად ვერ ვიპოვე ისეთი ადგილი სადაც შევძლებდით ამის გაშლას.
- აქ სხვა ადგილებთა სჰედარებით ბევრად მშრალი ადგილია, თუ გინდათ აქ გაშალეთ
- თქვენ არ შეწუხდებით?
- არაა. რატომ უნდა შევწუხდეთ პირიქით ცოტა დავმშვიდებით.
- მაშ კარგი
ბიჭებმა დაიწყეს კარვის გაშლა, გოგონები კი შევიდნენ თავის კარავში და ძილი გააგრძელეს. გათენდა დილა. ანი და სალომე რაღაც გემრიელმა სუნმა გააღვიძა და გუნებაშ თქვა-საჭმლის სუნიაო. ისეთი მოშიებულები იყვნენ სალომე და ანი, რომ დაენახათ მგელი იმასაც შეჩამდნენ. გავიდნენ გოგონები კარვიდა და ცოტა ხელები გაშალეს. ღმად ჩაისუნთქეს და ჩუმად თქვენს- საჭმელი.......... მმმმმმ.
- ანი იმედი მაქვს დაგვიძახებენ ეხლა
- მეც მაგის იმედი მაქვს, ისე მშია ეხლა კოღოსაც კი შევჭამ.
დაა აიიი გაისმა, ბიჩების ხმა:
- მობრძანდით, თქვენც დაგვეწვიეთ
- ანი ეხლა ვითომ არ გვშია, ისეთი სიპათები მივიღოთ და უარით გავისტუმროთ. თორე მერე იტყვიან ეგრევე წამოხტდნენო.
- არა იყოს გმადლობთ
გემრიელად მიირთმევდნენ პიცას და გემრიელად აყოლებდნენ ფორთოხლის წვენს. სალომე და ანი კი შეყურებნენ მყრალ ყვავილებს და ამით ტკბებოდნენ.
- რა გინდოდა სალომე მივსულიყავით და აგვეღო ჩვენც ერთი ნაჭერი რა ტეხავდა?
- არა ანი უბრალოდ ჯერ საერთოდ არ ვიცნობთ, და რატომ უნდა ჰქონდეს ჩვენზე ცუდი წარმოდგენა.
ანიმ აიღო თავისი საყვარელი და ერთ-ერთი გამორჩეული წიგნი "ჰარი პოტერი" და შეუდგა კითხვას.
- ანი წავალ ცოტა გავივარჯიშებ, თან დავათვარიელებ აქაურობას
ანის ისე უყვარდა ეს წიგნი, თან როცა ამ წიგნს კითხულობს ითრევს და სადღა გაახსენდებოდა სალომე.
- კარგი როგორცგინდა.
არც თუ ისე ცუდი ყოფილა ეს ტყე, ბევრი ლამაზი ყვავილებიც ყოფილა და თან საინტერესოა აქ ყოფნა. უბრალოდ ერთი მინუსი აქვს საკვები არ არის აქვე ახლომახლო.უცებ სალომეს რაღაც ძახილი მოესმა. თავიდან ეგონა ანიაო მაგრამ ნურასუკაცრავად ანი არ ყოფილა.
- მშვენიერო შეჩერდი
- ეს ვინღა იდიოტი მეძახის
- გამარჯობა
გამოვიდა ლამაზი სიმპატიური ბიჭი რომელიც არ გავდა მარტო მყოფს.
- გაგიმარჯოს
- გზა არეული ხარ?
- არა მე და ჩემი მეგობარი ვართ აქ
-აბა მეგობარი?
- მოშორებით გვაქვ კარავი, აქეთ წაამოვედი ცოტას გავისეირნებ მეთქი
- კარგი იცი მე მოშორებიტ ახლახანს აგარაკის მშენებლობა დავასრულე და გეპატიზჟებით იქ. ხომ წამოხვალთ?
- იცი რაა არვიცი წამოდი და ჩემს მეგობარს ვკითხავ და ვნახოთ
- ანიიიი
-რახდება სალომე
- გაიცანი ეს . ვაიმე სახელიც არ მიკითხავს
- ვახო მქვია
- სასიამოვნოა
- აგარაკი აქვს ახლო აქ და წავიდეთ?
- კირავი
- მაშ აქეთ წამოდით
მართლაც ძალიან ლამაზი იყო. გარედან კარგად გამოიყურებოდან, დიდი უზარმაზარი თან გადამწვანებული ეზოთი, უამრავი ჯიშის ყვავილები ერგო.
-მობრძანდით
შეიპატიჟა ვახომ სალომე და ანი. ორი ქალი გამოვიდა ერთი არც თუ ისე დიდი იქნებოდა მგონი გოგონების თანატოლი იქნებოდა, ხოლო მეორე ალბათ დედამისია
- დედა სტუმრები გვყვავს
- გამარჯობა გოგონებო, მობრძანდით
გოგონები ისეთი უხერხულად იყვნენ ლოყები აუწითლდა ორივეს
- რა გქვიათ?
- სალომე და ანი
- სასიამოვნოა, მე ვახოს დედა თათია ვარ, ხოლო ეს კიდე მისი და ტასოა.
- ჩვენთვისაც სასიამოვნოა
ჩაეცინათ გოგონებს და სავარძელში მოთავსდნენ. დედამისი სამზარეულოში შევიდა რაიმე გემრიელის მოსამზადებლად.
- ანი რამდენი წლის ხარ? ( კითხა ტასომ )
- 21-ის შენ?
- რადამთხვევაა მეც
- ძალიან კარგი
- ტასო იქნებ გგოგონებს თავისი ოთახი აჩვენო. ცოტას დაისვენებ
- აქეთ წამოდით
გოგონები აქეთ-იქით ათვარიელებდნენ, ვერ წარმოედგინათ, რომ გადაურჩნენ ამ სიმშილს და წყურვილს.
- ტასო თუ არ შეწუხდები წყალი დამალევინე რა
- რა შეწუხება ახლავე, წამოდი ჯერ ოთახს გაჩვენებთ
შეიყვანეს სალო და ანი და თვითონ ყინულიანი წყლის მოსატანად წავიდა.გოგონები გაოცებით იყურებოდნენ, და ტან გუნებაში ამბობდნენ
- რაღაცით ჩვენს სახლს გვახსენებსო.
ამასობაში ტასომ ცივი წყალი დაალევინათ და უთხრა.
- დაისვენეთ და საღამოს ვახშამზე გელოდებით გოგონებო.
მოსაღამოვდა ანის ისე ეძინა, რომ ლიმონკა რომ გაესროლათ ისიც კი ვერ გააღვიძებდა. სალომე წამოდგა ტანსაცმელი გამოიცვალა, ლამაზად ჩაიცვა, ცოტა მაკიაჟიც გაიკეთა და შეუდგა ანსი გაღვიძებას
- ანი ადექი გოგო რომელი საათია, რამდენი ხანია უკვე გძინავს სირცხვილია უკვე სამჯერ დაგვიძახეს !
ანიმ თვალები დააჭყეტა და ლოგინიდან უნდა წამომდგარიყო რომ გადმოვარდა
- ვაიიიიიი
- ოჰჰჰჰ..... ჰოგითხარი გაიღვიძე მეთქი არა, ეხლა როგორც გინდა ისე ადექი.
შეშინებული ანი წამოდგა, გადმოვარდნის შედეგიც კარგი იყო კარგად გამოხიზლებულიც იყო.
- რა ჩავიცვა?
- რავი რამე ლამაზი
- შენ სულ ესე იცი რაა. რა ჩავიცვა მეთქიი
- აი ეს ჩაიცვი
სალომემ მოკლე ლამაზი, შავი ხავერდიანი კაბაზე დაუდოო ხელი,
-თმები გაიშალე, გაშლილი გიხდება. მაკიაჟი არგინდა ისედაც ლამაზი ხარ.
ნახევარი საათის მერე ანი გამოეწყო, ისეთი ლამაზი იყო ყველას თვალები ზედ დარჩებოდა.
- კა წამოდი ჩავიდეთ სირცხვილია.
მოდი ეს ლამაზი და თვალისმომჭრელი ანი, ცოტა არ იყოს ყველა მას უყურებდა და შერცხვა
- რა ლამაზი ხარ ანი. ( თათია )
- ძალაინ დიდი მადლობა.
- კარგი მობრძანდით მოდი ყველამ ვივაღშმოთ
ყველანი სუფრას მიუსხდნენ, ვახო არსად ჩანს. დედამისი გამუდმევით ურეკავს. და აიი გამოჩდა ვახოც ისიც ძალიან სიმპატიური იყო. თან მოსდევს ვიღაც სიმპატიური და შარმიანი გამოხედვით.შემოვიდნენ და
- ბოდიშით რომ დაგვაგვიანდა, ჰოო მართლა გაიცანით ეს ჩემი მეგობარია ნიკა.
- გამარჯობათ ყველას. ( თქვა და სალომეს ცერად გახედა)
ისეთი გემრიელად მიირთმევდნენ კიტრი და პომიდვრის სალათს, ახლა მეც კი მომინდა. ვახშმობის შემდეგ, გოგონები და ბიჭები აუზზე გავიდნენ, ანი და სალომე მოწყენილები იყვნენ ვახომ ეს შეამჩნია და ანის ხელი კრა და ჩააჭყაპუნა აუზშში.
- აუუ რა იდიოტი ხარ !
- კარგი რაიყო. მაპატიე
პატიების ნიშნად ხელი გაუწოდა
-არ მჭირდება შენი დახმარება
გაბრაზებული, თან გაჟიებული ანი შევარდა ოთახში. სალომეც თან გაჰყვა.
- ვახო მგონი ეს გოგო მოგწონს ჰო?
- პირველად როგორც კი დავინახე ეგრევე მომეწონა.
- ვაიმეეე რა რომანტიკააა, ღმერთოოოო.
................................................................................................................................................
- ოჰჰჰჰჰ... ეგ იდიოტი ეგა
- ანი დაწყნარდი რა გთხოვ, იქნებ ძალით არუნდოდა.
- აუ სალომე შენ უარესად მიშლი ნერვებს.
- იცი რას გეტყვი ანი უკვე ძალიან გახვედი თავს, კარგი გეთახმები რომ იდიოტია და ცუდად მოიქცა რომ გადაგისროლა აუზშში, მაგრამ მე რატო მექცევი ასე?
-მაპატიე, შენ არაფერ შუაში ხარ
ჩაეხუტნენ ერთმანეთს. გათენდა დილა, დილის სასიამოვნო ნიავი დაკრავდა, ისმოდა ლამაზი ჩიტების ჭიკჭიკი.
- ანი წამოდი ვივისადილოთ
- არმინდა
- ესე ნუ იქცევი წამოდი ჩამოდი
ანი მოწესრიგდა, ღრმად ჩაისუნთქა და ჩავიდა მისაღებ ოთახში. ვახოს ზედ არ შეხედა ისე მიუჯდა მაგიდას
- მიირთვი ანი გთხოვ (თათია)
- არ მშია გმადლობთ
- ბავშვებო დღეს დასასვენებლად მივდივართ
- დასასვენებლათ? (ტასო)
- დიახ, დეეე ცოტას გავერთობით. გოგონებო თქვენც ჰომ წამოხვალთ?
- კიი რავი
- იცი რა მე არ მინდა წამოსვლა.
- რატომ ანი?
- სახლში მირჩევნია
- ძალიან გთხოვ აუცილებლად წამოდი ძალიან მეწყინება
- კარგით.
ანის ლუკმაც კი არ ჩაუდია პირში, ისე ავიდა თავის ოთახში. მის კარებზე გაისმა კაკუნი.
- მობრძანდით
ანიმ ვახოს სახე დაინახა და ესევე სახე ჩაღუნა
- ანი ვიცი , რომ ნაწყენი ხარ ჩემზე და მაპატიე გთხოვ
აზრიიი ანის ხმაცკი არ გაუცია ისე გავიდა ვახო ოთახიდან.