ანამარიამ თვალები ზანტათ გაახილა და გონებაში ლინდას სიტყვების გადახარშვა დაიწყო... იმის გააზრება რომ მისი პატარა გოგონა ავტოკატასტროფაში დაიღუპა შიგნიდან ჭამდა და ანადგურებდა კვლავ ცრემლებმა გაიკვალეს გზა მის სახეზე ..
-ვიღაც არაკაცი ცრემლებად არ ღირს (გაისმა ბოხი ბარიტონი ხმა ანამარია მაშინვე შეხტა და მაშინღა გახედა ბიჭს რომელიც წველით ხელში იდგა შემოსასვლელთან და ანამარიას მომღიმარი მზერით უყურებდა გოგონა მაშინვე წამოდგა საწოლიდან და გასასვლელისკენ გაემართა )
-მოიცა სად მიდიხარ ? (ვაჟმა თავისი ხელებით მისი შეჩერება სცადა )
-ზედმეტი ზრუნვა არ არის საჭირო ! ( ხელი უხეშათ მოიშორა სვლა განაგრძო .... სადარბაზოსკიბეებიც მალევე ჩაირბინა .... და სახლლისაკენ გაემართა... სახლის კარები შეაღო თუ არაა მაშინვე ლინდას წააწყდა
- შვილო სად იყავი ამდენიხანი შენზე ვნერვიულობდით (ანამარიას ლინდას სიტყვებისთვის ყურადღებაც არ მიუქცევია კიბეები აირბინა და თავისი ოთახის კარები შეაღო საწოლზე დაემხო და აქვითინდა :( ვერ იჯერებდა რო მისი გოგონა აღარ იყო მისი პატარა , ენატრებოდა საშინლათ ენატრებოდა ეხლა უფრო სძლია მონატრებამ უნდოდა კიდევ ერთხელ ენახა მისი გოგონა კიდევ ერთეხელ ჩაეხუტა გულში ეგრძნო მისი სურნელი, ის პატარა ხელები ენატრებოდა, ალბათ იტყვთ რა უნდა რატომ თირის მისი გოგონა ხომ ისედაც არიყო მასთან რატომ აქვს ესეთი რეაქცია ის ხო შეგუებული იყო იმ რეალობას სადაც მისი შვილი არიქნებოდა, მართალიცაა შეგუებული იყო მის გარეშე დაძინებას იმას რომ ვერ უმღერებდა ძილის წინ ვერ მოეფერებოდა :(, ვერ უსურვებდა თკბილ ძილს, ვერ ჩაეხუთებოდა, ვერგაიგონებდა მისი პატარას პირველლ სიტყვებს ვერმოისმენდა ვერნახავდა თუ როგორ გადადგამდა პირველ ნაბიჯებს მაგრამ მთავარი ეს არ იყო მას უნდოდა მისი გოგონა ბედნიერი ყოფილიყო თუნდაც მის გარეშე, სჯეროდა რომ ოდესმე შეხვდებოდა და ისვე ჩაიკრავდა გულში მაგრამ ეს იმედი ამაო აღმოჩნდა მისი იმედები ერთმა დიალოგმა მოკლა გაანადგურა ... :( ფიქრებიდან გამოერკვა ცრემლები მოიწმინდა, საწოლიდან წამოდგა და სააბაზანოს კარები შეაღო ... სააბაზანოდან მალევე გამოვიდა და თანსაცმლის შერჩევა დაიწყო არჩევანი შავ გამოყვანილ კაბაზე და კეთებზე შეაჩერა მოირგო ჩანთას ხელი დაავლო და სახლი დატოვა ტაქსი გააჩერა მისამართი უკარნახა და ორიზონთს გახედა ... დანიშნულების ადგილას მალევე მივიდნენ მანქანის კარები გამოაღო და ბარში შევიდა, ბარმენს სასმელი შეუკვეთა პირველს მეორე მიყვა მეორეს მესამე .
- კიდევ ერთი თუ შეილება (ანამარია )
-საკმარისია (გაისმა ისევ ის ნაცნობი ბარიტონი ხმა და ანამარიას ჭიქა გამოართვა ხელიდან და თვითონ გამოცალა)
-რასაკეთებ (ანამარიამ მკვლელი მზერით ახედა)
-მემგონი გითხარი რომ საკმარისია. (ჯერ ანამარიას გახედა შემდეგ კი ბარმეს )-არასრულწლოვნებს როდიდან უშვებენ თქვენს ბარში ?ან ალკოჰოლს თავაზობთ ?
-უკაცრავათ ჯერერთი მე არასრულწლოვანი არვარ და მეორე რა თქვენი საქმეა (ანამარიას გაბრაზება უკვე ნაპერწკლებს ყრიდა თვალებიდან. მაშინვე წამოდგა და გარეთ გავიიდა და ფეხით გასეირნება გადაწყვითა ამდროის მანძილზე გრძნობდა ვიღაცის დაჟინებულ მზერას და არც შემცდარა მალევე იგრძნო თმაზე ვიღაცის ხელის შეხება )
-როგორ ხარ პატარა ?( გაისმა ის ხმა რომელიც ანამარიასთვის გულისამრევი იყო )
-შენ ?!