ოთახში დავრჩი გარეთ გასვლის სურვილი დამეკრგა,ნიტას დავურეკე და რაღაცეები მოვუყევი ოთოსტან საუბარი და აპოლონის კოცნა გამოვტოვე,ქალბატონი ბაკურიანში წასულა რამოდენიმე დღით,მეკიდე აქ მარტო მიმატოვა,არა რა სულელი ვარ.აქ ერთ ამბავი მქონდა მაგის გამო ოთო ლამის მოვკალი და ეს დადის აქეთ-იქეთ სასეირნოდ და ყლაპავს ბაკურიანის ჰაერს უდარდელო,მაცალე შნ ქალბატონო.რომ ჩამოვა მერე ვეტყვი რომ აპოლონმა მაკოცა სამაგიეროს გადავუხდი უჩემოდ რომ წავიდა.მთელი დღის დაღლილს და გათანგულს,ემოციებისაგან დაცლილს მალევე ჩამეძინა,,დიით რომ გავიღვიძ პლედი მეფარა,ჩემი ოთახის ფანჯარა კი დაკეტილი იყო.
მიუხედავად იმის რომ გუშინ ღამით იწვიმა,დღეს დილიტ არაჩვეულებრივი ამინდი დამხვდა გრეთ.ქვემოთ ჩავედი სახლში თითქმის ყველას ეღვიძა აპოლონის და ლაზარეს გარდა.მისაღებ ოთახშ ოთო დადიოდა წინ და უკან და თავს აქეთ- იქეთ აქნევდა.
_რა გჭირს ბიჭო რას დადიხარ?თავბრუ მაინც არ დაგეხვა?დაჯექი რა,ეგ თავი მაინც გააჩერე,გაფუჭბული თოჯინასავით რო აქანებ აქეთ იქეთ.
_აუ ნენე მაცალე რა ისედაც მთელი ღამე არ მძინებია სიზმარი დამესიზმრა და ვცდილობ გავაანალიზო.ეს შენი დაქალი სიზმრებშიც კი არ მასვენებს უკვე.უთხარი რა ჩემზე ბევრს ნუ ფიქრობს თორე ხო ხედავ სიზმრებშიც ჩემთანა.
_შენ ფიქრობ მასზე ესიგი ბევრს და მაგიტო გესიზმრება,დააბრალა ახლა ნიტას.რაო რა მინდაო?მითხარი აბა?სიზმრის გააანალიზება აღარ გამიგია მე.მომიყევი და ერთად გავაანალიზო,ვუთხარი და გამეცინა.
_ჰო შენ იცინე რა გენაღვლება აბა მე მკითხე მეცინება? რაო და იმ შტერ ირაკლისთან ერთად დამესიზმრა,ვითომ მაგათი ქორწილი იყო და მეჯვარე ვიყავი მე.
_რაო?მეჯვარეო ვაიმე არარსებოს.სიცილი რო ამიტყდა ვერარ გავჩერდი,ოთოს გამოხედვას რო სევხედე უფრო გამეცინა,ალბათ კიდევ დიდხანს ვიცინებდი,აპოლონი რომ არ ჩამოსულიყო დაბალა თავისი ბარგით.
_უკვე მიდიხარ?გესაუზმა მაინც,ასე ადრე რა ამბავია,რამე საქმე გაქ?
_ოჰო ბატონო აპოლონ სად მიდიხართ?რა მალე მოიწყინეთ ჩვენთან,რა არ მოგეწონათ ვითომ ასე სწრაფად რომ გვტოვებთ? იქნებ აბულაძეები ვერ დაგხვდით ისე როგორც საჭირო იყო? ვთქვი მხიარული ხმით და გავხედე მომღმარ აპოლონს.სიმართლე რომ ვთქვა მეწყინა ნამდვილად მისი წასვლა,ვერთობოდი ხოლმე ის რომ სახლში იყო.
_არ ინერვიულო თავს არ მოგანატრებ ხშირად მოგწერ ხოლმე და აუცილებლად გამოგივლი.მაგდენ ლაპარაკს ჯობდა პირდაპირ გეთქვა მომენტრებიო. ჩემთან მოდი და ყურში მჩურჩულებს-ღამით ოთახის ფანჯარა დაკეტე თორემ გამიცივდები,პლედის დაფარება არ დაგავიწყდეს.ეს თქვა თვალი ჩამიკრა და წავიდა.თვითკმაყოფილი იდიოტი,ვინ უთხრა ახლა მომენატრებიო? გამოდის ღამით ჩემს ოთახშ იყო და პლედი მან დამაფარა? ფანჯარაც დაუკეტავს ამის გაფიქრებისას სასიამოვნოდ გამეღიმა..
ლექციაზე დაგინება არ მინდოდა ამიტომ სახლიდან ცოტა ადრე გამოვედი,გაჩერებაზე მივედი და ჩმი ავტობუსუის მოსვლას დაველოდე რომელიც სულ რაღაც ორ წუთშ უნდა მოსულიყო,ეს ორი წუთი კი ორ საათად გაიწელა.
_ნენე მესმის გოგონას ხმა,ვტრიალდები და იმ პატარა გოგონას ვხედავ რომელმაც აუდიტორიაში წერილი მომიტანა,ეს ბარათ შნ მეუბნება კონვერტს მიტოვებს და უცებ ადგილს სყდება,სწორედ ამ დროს მოიდს ჩემი ავტობუსი და იძულებული ვარ მასშ ავიდე,გოგონა კი თვალს ეფარება.ავტობუსში ავდივარ და კონვერტს ვხსნი ხელწერა იგივე.
"თკი ფიქრობ რომ არ ხარ პატარა,იცოდე ცდები ჩემო ალქაჯო,ნუ ცდილობ იცოდე გრძნობები დამალო" ი!
ალქაჯოო? ეს მე მითხრა? იდიოტი ალქაჯი თვითნაა თ კარგია,და სწორედ ამ დროს ვფიქრობ იმას რასაც მომავალშ ჩემი გულისცემის აჩქარება შუძლია.იქნებ გოგოა?ჰო იქნებ გოგოა და მაგიტომ მწერს ბარათებით? დავიჯერო ლესბოსელი ვგონივარ? ღმერთო ოღონდაც ეს არა,ასე ნუ გამწირავ ძალიან გთხოვ.
აუდიტორიაში შევედი და კუთნილი ადგილი დავიკავე,დღეს რარაცნაირად ცუდ ხასიათზე ვარ რატომ არ ვიცი თუ გინდათ ეს აპოლონის წასვლას დავაბრალოთ.პირვლი ლექცია ისე დამტავრდა ვერც გავიგე,არცერთი სიტყვა არ გამიგია რაც ლექტორმა თქვა.მივხვდი რომ ლექციებზე ჯდომას დღეს აზრი არ ქონდა.უნივერსიტეტის კაფეტერიაში ჩავედი,ყავა ვიყიდე და ფანჯარასტან დავიკავე ადგილი.წვიმამ დაიწყო,ფანჯრის რაფაზე სათითაოდ ეხეტქებოდა ზეცის ცრემლები,რომლებიც ერთმანეთ ეჯიბრებოდნენ რომელი უფრო შორს დაეცემოდა და რომელი უფრო მაღლა ახტებოდა.ჰარმონიულად ერწყომდა ერთამენთს ფანჯრის რაფაზე მოკაკუნე წვიმის წვეთების ხმა და კაფეტერიაში ჩამოწოლილი სიჩუმე.რასაც თან ერთოდა არომატული კაპუჩინოს სასიამოვნო სურნელი.ფირქბში გართულს გამახსენდა რომ ყავა უნდა დამელია,ჩემს ჭიქას მოვუბრუნდი და იქვე დადებული პატარა ბარათ დავინახე.ვარდისფერი იყო როგორ არ მიყვრას ვარდისფერი ფერი.ამან ჩემი ეჭვი იმის შესახებ რომ ჩემი უცნობი გოგოა კიდევ უფრო გააღრმავა რამაც ცოტა არ იყოს შმაშინა.ბარათი ავიღე და გავხსენი,მანამდე კი დავფიქრდი როგორ შმოვიდა აქ და როგორ დამიტოვა ასე უცებ და შუმჩნევლად ეს ბარათ>?
"GA FROMAN-WERE SHE WENT.56
შავი ხაზები თეთრზე"
საყვარელი წიგნი და მისი ავტორი მაშინვე ვიცანი,გამახსენდა რომ ჩემი ოთახის ბიბლიოთეკაში ერთი ეგზემპლარი უნდა მქონდეს,იქნებ შიგ არის რაიმე დამალული? ვფიქრობ 56 გვერდი უნდა იყოს ან თავი მაგრამ როგორც მახსოვს ამდენი ტავი არაა ამ წიგნში გამოდის რომ მართლა გვერდია,შესაძლებელია რაიმე მონიშნა,მაგრამ ჩემს წიგნში? სახლში რომ მივალ აუცილებლად ვნახავ,ჯობია ახლა წავიდე.თავი შერლოკ ჰოლმის მგონია,მაგრამ ჩემს ადგილას მას ეს ყველაფერი უკვე გამოძიებული ექნებოდა.რატომ?იმიტომ რომ ის შერლოკია
გარეთ გავედი და კოკისპირული წვიმა ისევ შმომეგება თითქოს ჩემი კარგი მეგობარი ყოფილიყო თმცა რატომაც არა ის მართლა ჩმი მეგობარიია.სანამ გაჩერებამდე მივაღწიე დავლპი.ჩემი ავტობუსი 10 წუთშ მოვა.ჯანდაბა ახლა რა ვქნა? იქნებ ტაქსი გააჩერო?შმომიტია ჩემმა ალეტრეგომ.კაი ერთი რა ჭკვინაი ხარ აბა დამანახე აქ სადმე ტაქსს თ ხედავ? ალტერეგოც ჩემნაირი დებილია.არა რა რატომ არ წამოვედი მანქანით?მაგრამ დილით ისეთ კარგი ამინდი იყო.ეს კბაც არ უნდა ჩამეცვა.თეთრი კაბა ზედ მომწეპებოდა და ჩემს ბიუსჰალტერსა და ტრუს საკამოდ კარგად შეამჩნევდნენ.რა ვქნა ახლა მთელი 8 წუთი? იქნებ ვიმრერო?არა ხომ ცუდი აზრი?_გელიი გელიი მოგელიიიი ავტობუსოო მოგელიიი მოდიიი მოდიიი სწრაფაადდდ თორემმმ გავიყინე ჩქარააა.ასე დებილივით ვბღაოდი როცა ჩემ წინ ორ კარიანი მერსედესისი მარკის სავი ავტომობიი გამოჩNდა,გააჩერა და საქარე მინა ჩამოწია.
_დაჯე სახლში წაგიყვან თორემ აქ დალპები და გაიინები მესმის კმაყოფილი აპოლონის ხმა რომელიც ჩემს თვალიერებას არ წყვეტდა.
_ღმერთო ჩემო!ყველგან შნ რატო ხარ რატო?
_მოდიხარ თუ წავიდე?
_კარგი მხოლოდ იმიტომ რომ წვიმს და ავტობსუი 7 წუთს მოვა.
-კარგი იყოს მასე.
მანქანს მოვუარე და მის გვერდით დავჯექი,ზღვედი შევიკარი ოდნავ შსამჩნევი კანკალი დავიწყე შემცივდა.
_შეგცივდა? მეუბნება მზრუნველი ტონით თავის ხელს ჩემსას ადებს თვალებში მიყურებს და ამბობს,სულ გაყინულხარ .ცდილობს ჩემი ხელი გაათბოს.
-შეგიძლია უბრალოდ გამათბობელი ჩართო,გამათბობელი კაბას არ გაგიშრობს,
_აბა რა ვქნა? გაიხადე.
_ბატონო?
_ჰო ასე რატო მიყურებ გაიხადე და ჩემი ქურთუკი ჩაიცვი.
_შენს მანქანში მხოლოდ ქურთუკით ვიჯდე?
_ხო ნენ იმიტომ რომ გაცივდები,რომ გეუბნები გაიხადე აჰამ ეს ჯაეტის აიღე და დაფიარე,ხედავ თვლაები დავხუჭე არ გიყურებ,სწრაფად რა.
მისი მოცემული ქურთული ავიღე კაბა გავიხადე და ჩავიცვი.ქვემოთ კი მისი მოცემული ჯაეტი მოვიხვიე.
_ახლა შეგიძლია გაახილო.
_აჰ ასე არ ჯობია? ისე გაცივდებოდი,რაც ნაღდად არ მინდა.
სახლში ავედით და აღმოჩნდა რომ ჩემი და აპოლონის გარდა აქ არავინაა.ვიცოდი რომ დეიდა და დათო უნდა წასულიყვნენ ოთოც გაიყოლეს თან,ნიტას მდგმური როდემდე უნდა იყოო,ჩემებიც სახლში წავიდნენ მაგრამ ეს ჩემი დგენერატი ძმა სად ჯანდაბაშია ნეტა.რა მაგარია არა მე რომელსაც მხოლოდ ქურთუკი მაცვია და იოანეს ჟაკეტი ფეხებს ძლივს მიფარავს,მარტო ვარ აპოლონთან ერთად სახლში,ბიჭთან რომელმაც ორი დღის უკან მაკოცა.
-წადი ჩაიცვი და ჩამოდი ყავას გავაკეთბ ხომ დალევ?
_მმ კი სიამოვნებით.
_ოთახში ავედი და ჩმი საყვარელი სპორტულები ჩავიცვი,თმის გაშრობა დამეძარა ამიტომ ქვევით სველი თმით ჩავედი.აპოლონს ყავა უკვე მზად ჰქონდა.
_აი აიღე უშაქრო ხო?
_მმ მადლობა,შნ საიდან იცი რომ უშაქრო ყავას ვსვამ?
_ლაზარემ მითხრა,ამერიკაში რომ ვიყავით ყავაში ყოველთვის უამრავ შაქარს იყრიდა.მეუბნებოდა ჩემი და უსაქროს სვამს და მის მაგივრად რესტორანში რომ მოაქვთ შაქარი მე ვიყრიო.
-აჰ გასაგებია.
-ნეენეე უცებ ყვირის აპოლონი ისე უეცრად რომ პირთან მიტანილ ცხელ ყავის ჭიქას ლამის ზედ ვისხამ,
_რა იყო? იდიოტო გული გამისკდა რა ჯანდაბა გაღრიალებს,ყრუ ვარ? ლამის ყავა გადავისხი.
_ნენე თმები რატო არ გაიშრე გააფრინე? გაცივდები.
- აუ ამხელა მაგიტომ დაიყვირე? დამეზრა უბრალოდ.
-წამოდი
-რა სად?
-წამოდი მეტქი
-ხელს მკიდებს და სკამმიდან მაყენებს.რომ ვაცნობიერებ რა ხდება უკვე ჩემს ოთახში ვარ და საწოლზე ვზივარ.
_თის საშრობი სად გაქ?
-რაა? რათ გინდა?
_რა რა გოგო თმის საშრობი სად გაქ მეთქი? რათ მინდა უნდა ვჭამო.
_მანდ უჯრაში დევს.
უეცრად თმის საშრობის ხმა მესმის და ამ დროს აპოლონის ნაზი თიტები ჩემს თმაში იღლართება.მოიცა? რაა? აპოლონი თმას მ იშრობს.არარსებობს!მგონი ახლა დამეძინება.
-იოანე ასე ჩამეძინება.
_არაუსავს დაიძინე.
ცემი ქვეცნობიერი მეუბნება რომ ახლახანს მას სახელით მივმართე.ვერარაფერს ვფიქრობ,მახსენდება ბარათი და წიგნი,მაგრამ ძილში ვიძირები და თმის საშრობის ხმაც ნელ-ნელა წყდება.