-გისმენთ ... დღეს ? მაგრამ მე ... და კატო ? ...კარგით, მოვდივარ.
-ვინ იყო ? (ტატო)
-ლევანის ერთი დაცვა ...მგონი ახალია .
-რა უნდოდა? (ტატო)
-თბილისში უნდა ჩავიდე .- ქურთუკს ხელი მოვკიდე და ქვემოდ ჩავედი .
-მოიცა და ჩვენ ? კატერინას რა უნდა ვუყოთ ? -ტატო კიბეზე დადგა და შემომხედა.
-არ ვიცი ...უბრალოდ თვალი არ მოაცილოთ . რამე რომ დაემართოს ყველას ჩაგაძაღლებთ .-კარი გავაღე და გარეთ გავედი . მანქანა დავქოქე და თბილისისკენ დავიძარი .
___ავტორი__
დემეტრესათვის კატერინასთან დაშორება არც თუ ისე ადვილი აღმოჩნდა . მის ფიქრებში მხოლოდ კატერინა იყო . მას მხოლოდ მისი უსაფრთხოება აინტერესებდა . ის დარწყმუნებული იყო რომ კატო დაცული იყო ამიტომ , ლევანისთან უკან მოუხედავად გაემართა . მაგრამ მან ისიც იცოდა რომ თუ კატოს რამე დაემართებოდა ის არ აპატიებდა არც თავის თავს და არც თავის ძმაკაცებს .
კატომ ძალები მოიკრიბა და დემეტრეს ოთახის კარზე დააკაკუნა , კარი გაიხსნა მაგრამ არა დემერეს არამედ ტატოს მიერ . კატომ იკითხა სად იყო დემეტრე მაგრამ ტატომ მას მხოლოდ ის უთხრა რომ დემეტრე რამოდენიმე დღით თბილისში წავიდა . კატომ გადაწყვიტა დალოდებოდა და შემდეგ დალაპარაკებოდა . მას ძალიან უნდოდა დემეტრეს ხმის გაგონება მაგრამ ამას არ აღიარებდა , ბაგრატიონების პრინცესას გულმა ისევ იგრძნო სიყვარული. მისთვის ახლა ქონებაზე , თმაზე , ტანსაცმელზე და რეპუტაციაზე მეტად დემეტრესთან ურთიერთობა ადარდებდა . ნუთუ ყინულის დედოფალსაც შეუძლია სიყვარული ? ... კატერინამ ბოლო სამი დღე ოთახში გაატარა , მას არც ყვირილი და არც ჩხუბი უნდოდა , ის ახლა სულიერად დაღლილი იყო , მისთვის ერთადერთი წამალი დევდარიანთა ვაჟი- დემეტრე დევდარიანი გახლდათ . ბიჭები ზრუნავდნენ კატერინაზე , ისინი უმზადებდნენ მას საჭმელს და უვლიდნენ მას . არცერთა მათთაგანმა არ იცოდა რა ხდებოდა კატოს გულში ... კატო კი - უბრალოდ გაქვავებული იწვა და ცისფრად შეღებილ ჭერს უყურებდა . გავიდა კიდევ 3 დღე დემეტრე კი არ ჩანდა . ბიჭებმაც ნერვიულობა დაიწყეს , ტატომ დაურეკა ლევანის დაცვას მაგრამ მან თქვა რომ არ დაურეკავს დემეტრესათვის , არც ჩამოსვლა უთხოვია და რომ ბოლო ,,ახალი’’ დაცვა 4 თვის წინ დაიმატა.
-რა უნდა ვქნათ ? -აკომ შეხედა ტატოს , მაგრამ პასუხი არავინ იცოდა .
-ეს რა იყო ?- (გუგა) ზემოდ რაღაცა დაიმტვრა .
-ნუთუ პრინცესსა გამოფხიზლდა ? –(აკო)
-ადი და შეამოწმე . -აკო ზემოდ ავიდა , კატერინას ოთახის კარზე დააკაკუნა და ნელა გააღო. კატერინა ოთახში არ იყო მაგრამ ფანჯარა დამტვრეული დახვდა . ფანჯრიდან გადაიხედა და დაინახა ორი მამაკაცი რომლებიც ცდილობდენ კატოს მანქანაში ‘’ჩატენვას’’. აკომ კიბეები სწრაფად ჩაირბინა და ბიჭებს დანახული უამბო . ტატომ და გუგამ იარაღები გადატენეს და გარეთ გავარდნენ , მაგრამ დაიგვიანეს , მანქანა უკვე შორს იყო . ბიჭები მაინც არ დანებდნენ ისინი მანქანაში ჩასხდნენ და შავ ჯიპს გაყვნენ . გზაში სანამ გუგას მანქანა მიყავდა ტატომ ლევანის დაურეკა და ყველაფერი უამბო . ლევანი დაცვის გაგზავნას დაპირდა .ლევანი ტატოს ისე დაელაპარაკა თითქოს სულაც არაფერი მომხდარიყო , ტატომ იფიქრა რომ ლევანს არ ადარდებდა რა მოუვიდოდა კატოს , მაგრამ ეს ასე არ იყო , სინამდვილეში მამის გული ყველაზე მეტად დარდობდა მაგრამ არ იმჩნევდა . ალბად იკითხავთ ,, რატო?’’-პასუხი კი ისაა რომ ნამდვილ ლიდერს არ უნდა ახასიათებდეს სისუსტე რადგან მტერი ამ სუსტ წერტილს გამოიყენებს . მიუხედავად იმისა, რომ ლევანი ცდილობდა დაემალა თავის სუსტი წერტილი მას ეს არ გამოუვიდა რადგან კატო ახლა არჩილის ხელში იყო . არჩილ ჯღარკავა გამოირჩეოდა თავისი დაუნდობლობით და სისასტიკით , მასზე სასტიკი ადამიანი მთელ დედამიწაზე არ მოინახებოდა . წარსულში ლევანი , არჩილი და დემეტრეს მამა - ზვიადი ბავშვობიდანვე მეგობრობდნენ რასაც ქვია ,,ტრუსიკის ‘’ მეგობრები იყვნენ. მაგრამ გამოჩნდა გოგო რომელმაც ყველაფერი შეცვალა . ლევანსაც და არჩილსაც თამარი გულში ჩაუვარდათ და არცერთს არ სურდა მისი დათმობა . როცა თამარი და ლევანი დაქორწინდნენ არჩილი ჯარში იყო , დაბრუნებისას კი გაიგო რომ საყვარელი ქალი მის ძმადნაფიცს ცოლად გაყვა და პატარა გოგოზე ორსულად იყო . არჩილმა ყველას გასაგონად ფიცი დადო . ის ყველას დაპირდა რომ ლევანს ცხოვრებას გაუმწარებდა . ლევანი 16 წელიწადი განიცდის და ღელავს იმას რომ არჩილი დანაპირებს აასრულებდა და ახლაც როცა ხალხი გაგზავნა კატოს დასაბრუნებლად ის ვისკით ავსებული ჭიქით ხელში იჯდა თავის ტყავის სავარძელში და იხსენებდა ძველ დროს .
______კატერინა_____
-თქვენ რა სულ გაგიჯდით ?! ჯობია ახლავე გამიშვათ თორემ მამაჩემი ფხვნილად გაგცევთ ! - მაქნაში ჩამსვეს და თვალებზე შავი ნაჭერი შემიხვიეს .
-აუ გაჩუმდი რა , ტვინს ტყ*ავ !- ,,ნედავოლნი’’ ხმით წარმოთქვა წინ მჯდომმა მამაკაცმა .
-ვაიმე ერთი ამას დამიხედეთ რა, კიდე მე ვტყ*ავ ტვინს ! გამიშვი და აღარ გაგიბურღავთ არარსებულ ტვინს.
-მამაშენს კიდევ ყავს ასეთი ჭკვიანები თუ ერთადერთი ხარ ?- ცინიზმი არ დაგეკარგოს შენ !
-როგორც ჩანს შენებს ერთი დებილიც ეყოთ ხო ?
-ენას მოუკელით ორივემ ! - უცებ კიდევ ერთი მამაკაცის ხმა გავიგე ... სადრაც კიდევ ნახევარი საათი ვიმგზავრეთ შემდეგ კი ვიგრძენი რომ მანქანა გაცერდა და გვერდით მჯდომმა მამაკაცებმა ცასვლა დააპირეს . როცა ერთი მათთაგანი ჩავიდა მეც გამომქაჩა და მეც გავყევი . ნაჭრის გამო ვერაფერს ვერ ვხედავდი ...
-კარგად დააბით ! - უბრძანა ერთ-ერთმა . უცებ ვირაცა მომიახლოვდა და სკამზე უხეშად დამსვა . ისედაც დაბმული ხელები სკამზე დამიბეს . დაბმის შემდეგ თვალებიდან ნაჭერი მომიშორეს და მეც გავახილე თვალები . ცოტახანი თვალები მეწვოდა მაგრამ შემდეგ გამიარა და მეც შევხედე წინ მდგომ 30-35 წლის მამაკაცს რომელსაც ხელები გადაეჯვარიდებინა , ფეხები განზე გაეშალა და სერიოზული სახით მიყურებდა .
-აუ თუ ფულის გამო მომიტაცეთ ჯობია ახლავე დაურეკოთ მამაჩემს ის მოგცემთ იმდენს რამდენსაც მოისურვებთ შემდეგ კი გამიშვებთ . რაც უფრო მალე დაურეკავთ მით უკეთესი . - ზედემტად დაღლილი სახით შევხედე .
-ფული არაფერში არ მჭირდება .
-აბა რატო მომიტაცე?
-ჩემი ნებით არ მომიტაცებიხარ ბრძანება მივიღე , მოითმინე ცოტახანი როცა ჩემი უფროსი მოვა ყველაფერს გაიგებ .
-და მალე მოვა ?
-არ ვიცი .
-მოტაცება სხვანაირი მეგონა .- შეშინებულმა შევხედე წინ მდგომ მამაკაცს .
-და როგორი გეგონა ? -ცინიკურად მკითხა მან .
-რავი მეგონა არ დამელაპარაკებოდით, არც თვალებიდან ნაჭერს მომიხსნიდით , არც...
-კიდე გეგონა რომ გცემდით ? ან გაგაუპატიურებდით ? დაწყნარდი შენ ძვირფასი ხარ ჩვენი უფროსისთვის თანაც შვილად გვეკუთვნი ყველა ჩვენთაგანს . აქედან არავინ არ ვართ მანიაკები ან გახრწნილი ადამიანები ეს უბრალოდ ჩვენი სამუშაოა ამიტომ შეგიძლია დაწყნარდე . - უცებ ნაბიჯების ხმა გავიგეთ , კარი გაიხსნა და ოთახში მამაჩემის ხელა მამაკაცი შემოვიდა .
-ეკატერინი ბაგრატიონო , სასიამოვნოა შენი გაცნობა . - მამაკაცი ჩემს წინ მდგარ სკამზე ჩამოჯდა .
-ვინ ბრძანდებით ? -ინტერესით შევხედე მამაკაცს.
-მე მამაშენის და დედაშენის ძველი მეგობარი ვარ - არჩილ ჯღარკავა .
-აქ რისთვის მომიყვანეთ ?
-შენ ბევრი რამ არ იცი პატარა პრინცესავ დროა ყველაფერს ფარდა აეხადოს . მაგრამ ჯერ დასვენება გჭირდება , ლუკა აიღვანეთ ეკატერინე მისთვის გამოყოფილ ოთახში .
-რამდენ ხანს აპირებთ ჩემს აქ დატოვებას ?
-იმდენ ხანს სანამ ყველაფერს არ გიამბობ.