დილით რომ გავიღვიძე იოანეზე ვიყა ი აკრული დედა რა დანემართააა რამის გული ამოხტა საგულედან ისე სწრაფად მიცემდა. თვალები იოანემაც გააცილა და საყვარლად გამიღიმა.
-დილამშვიდობისა პატარა გოგო....დაბოხებული ხმით მითხრა.
-დილამშვიდობისა
ამოვილუღლუღე და წამოვჯექი. ფვალები მოვიფშვნიტე და ავდექი. სამზარეულოში გავედი და ყავა გავიკეთე. უკან ოთახში დავბრუნდი ნიკუშა შევამოწმე და ოთახიდან გამოვედი. სააბაზანოში შევედი კბილების გახეხვა დავიწყე და მომიდგა იოანეც გვერდით. ორივემ ერთად გავიხეხეთ კბილები.
-ყავას დალევ?
-კი დავლევ.
სამზარეულოში გავედი და იოანესაც გავუკეთე ყავა, მერე ჩემი ყავიანად აივანზე გავედი და დივანზე ჩამოვჯექი. ეჰ ემილი გირჩევნია სწრაფად გაეცალო იოანეს თორემ მერე გვიანი იქნება. სწორედ ამ დროს დარეკა ლადომაც.
-ლადო?
-როგორ ხარ?
-კარგად და ხო შენ უნდა მოგკლა სულ დამავიწყდა.
-რატომ?
-ახლა მივხვდი ეს ბინა რატომ მაჩუქე.
-იმიტომ გაჩუქე რომ მათ შენზე კარგად ვერავინ დაიცავს. საკუთარ თავს ნუ გასცემ.
-კარგი.
-ხო და იცოდე იოანესთან დაახლოება არ გაბედო.
-ეგ მეც ვიცი რომ არ შეიძლება.
-იცოდე შენზეც ნადირობს ის და იცოდე ორჯერ უფრო ძლიერად გატკენს გულს შენს წინააღმდეგ იოანეს გამოიყენებს.
-კარგი. წავედი გაკოცეე.
-მიდი მეც.
-ემილი
უკნიდან მომეპარა იოანე.
-გისმენ.
-შენ რა შეყვარებული გყავს?
-რა? არაა.
-აბა ვის ელაპარაკე?
-მამას ძმაკაცს ველაპარაკე. ის ჩემთვის მეორე მამაა.
-აააა.
-ისე რატომ დაინტერესდი?
-იმიტომ რომ მომწონხარ.
-არა, არ უნდა მოგწონდე იოანე ეს თავისან ამოიგდე გთხოვ.
-რარომ? არ შეიძლწბა მომეწონო?
-არა იოანე მე შენი მასწავლებელი ვარ, შენ კი ჩემი მოსწავლე ხარ.
-მერე რა არავის ვეტყვი რომ მომწონხარ.
-იოანე გთხოვ გაჩუმდი.
-რატომ? მოიცა მივხვდი იმიტომ რომ, მოგწონვარ.
-არა....მე წავალ.
-არავერ წახვალ ნიკუშას ვერ დატოვებ.
-კარგი მაშინ ნიკუშასთან წავალ.
ოთახში შევედი და ცრემლწბი წამსკდა. რა ჯანდაბა გემართება ემილი. ნუთუ ის მართლა მოგწონს და მერე მერე რა იქნება?? მათ რომ იოანეს რამე დაუშაონ შენს გამო მერე. ემილი გთხოვ ძლიერი იყავი. საკუთარი თავი დავამშვიდე და ნიკუშას ვეთამაშე. მალე ნანიმ დარეკა.
-გამარჯობა ემილი დღეს ნიკუშას მამა მივა და წაიყვანს.
-კარგით.
-ხო და შეგიძლია რომ საჭმელი გაკეთო ბიჭებს? მერე თვითონ მიხედავენ თავის თავს.
-კი რა პრობლემაა.
-მადლობა დიდი ჩემო კარგო.
-არაფრის.
ტელეფონი გავთიშე ნიკუშას ნივთები ჩავალაგე და მამამისიც მალე მოვიდა და წაიყვანა. მე სამზარეულოში შევედი და ინგრედიენტებს გადავხედე. ბორშის გაკეთება გადავწყვიტე. სახლში არავინ ჩანდა არც იოანე და არც ბექა. კარზე ზარი იყო მივედი გავაღე და იოანე შემოვიდა.
-ბექა საფა?
-მათემატიკაზეა.
-შენ სად იყავი?
-არსად. გარეთ სუფთა ჰაერზე გავედი.
-კარგი.
კარები მივხურე და კომბოსტოს დაჭრა დავიწყე. ფიქრებში წავედი და ვერც მივხვდი რანაირად გავიჭერი ხელის გული. სისხლი ფიჟივით წამომივიდა. ეგრევე წყალს შევუშვირე და იოანეს დავუძახე.
-იოოო მიშველე რაა
-რა მოგივიდა?
-ხელი გავიჭერი.
-ფუი ამის.
უცბად მოარბეინა პირველადი დახმარების ყუთი ამოიღო ბინტი და ხელზე დამახვია.
-სულ გააფრინე? სად დაფრინავ?
-არა. არც კი იცი რა ჯანდაბა ხდება ჩემს თავს.
-რაზე ლაპარაკობ?
-არაფერზე დაივიწყე.
-ემი კარგად ხარ?
-კი კარგად ვარ. შეგიძლიადამეხმარო?
-კი.
-მაშინ ეს კომბოსტო გადააგდე და მეორე გამომიღე მაცივრიდან.
უ ბად დავასრულე საჭმლის კეთება და მისაღებში გავედი.
-იოანე მე მივდივარ სახლში თუ რამე დაგჭირდა დამიძახე.
-კარგი.
სახკში შევედი და რას ვხედავ სარკეზე წითელი ფერის პულივჯზატორით ეწერა "მაგ ბიჭს დაანებე თავი თორემ მოკვდება."
რამის იქვე მოვკვდი ვინ შეძლო სახლში შემოსვლა? გასაღები ჩემს გარდა არავის აქვს. ეგრევე ლადოს დავურეკე და აივანზე გავედი.
-ლადო სწრაფად მოდი ჩემთან.
-რა მოხდა?
-მოდი რაა ძაან გთხოვ.
-კარგი მოვდივარ.
თავი ხელში ავიყვანე და ოთახში შევედი გამოსაცვლელად. ტანზე გამოვიცვალე და ლადოც მოვიდა.
-რა ხდება?
-აი ეს ხდება.
ვნახაე სარკეზე დაწერილი წარწერა.
-ეს...რა..როგორ....
-მეც ეგ მაინტერესებს რა ხდება ლადო? შენ ხომ თქვი რომ მათ არ იციან ჩემზე არაფერი და იოანეს ჯერ საფრთხე არ ემუქრებოდა.
-ასეცაა. ისინი რაღაც უფრო დიდისთვის ემზადებიან და ეს მათი ნახელავი არაა ისინი ასეთ მაიმუნირ რაღაცეებს არ აკეთებენ.
-მაშინ ეს რა ჯანდაბა?
-არ ვიცი ემილი.
-კარგი შეგიძლია წახვიდე.
-მარტო დაგტოვო?
-ხო დამტოვე მარტო.
ლადო წავიდა და მაშინვე წავშალე ეს წარწერა. აივანზე გავედი სუფთა ჰაერი ხარბად სევისუნთქე და დივანზე ჩამოვჯექი. მეშინოდა? სიკვდილის არა, მაგრამ იოანეს დაკარგვის საშინლად მეშინოდა. ტელეფონმა დარეკა და როდესაც ვუპასუხე რამის იქვე მოვკვდი.
-ახლა მისმინე იოანეს გაეკარები და იცოდე მოკვდება.
-ვინ ჯანდაბა ხარ?
-შენ რა ჩწმზე არ გსმენია?
-არა ვინ ხარ.
-ლიდერი
-თეთრი დრაკონის ლიდერი ხარ?
-ხო. იცოდე არ გაეკარო მაგ ბიჭს თორემ ვერც შენ გადამირჩები.
-რატომაა ასეთი მნიშვნელოვანი?
-მამმისმა მამა მომიკლა ის კი მამამისის მოკვლაში შეიტანს წვლილს.
-შენი ნახვა მინდა!
-რატომ?
-იმიტომ! შენ მე არ მიცნობ და საკუთარ თავს ახლოდან გაგაცნობ!
-კარგი ხვალე შევხვდებით. მისამართს და დროს ხვალე მიგწერენ ტელეფონზე.
-მშვენიერია.
სპორტულები ჩავიცვი და გარეთ გავედი სარბენად. განტვირთვა მჭირდებოდა. დიდი ხნის სირბილის მერე პარკში შევედი. ბედი არ გინდაა იოანე და ვიღაც ბიჭიც იქ იყვნენ.ვითომ ვერ დავინახე და სკამზე ჩამოვჯექი. როგორც მივხვდი ოიანემ დამინახა და სკამზე ჩემს გვერდით დაჯდა ის ბიჭიც მომიჯდა.
-კარგად ხარ?
-კი...შეგიძლია არ მომიახლოვდე?
-რატომ?
-იმიტომ რომ საამისოდ მიზეზი მაქვს, რომელსაც ვერ აგიხსნი უბრალოდ მინდა რომ სიტყვაზე მენდო და ცოტა ხანს ჩემგან თავი შორს დაიჭირო.
-არა....არ მინდა.
-კარგიმე წავალ მაშინ.
ფეხზე ავდექი და წამოვედი, მაგრამ ვინ მაცადა წამოსვლა იოანეც უკან გამომყვა. გზაზე გადავდიოდი როცა მანქანამ გიჟიცით ჩამოიარა და გამიტანდა იოანეს უკან რომ არ გავექაჩე. შიშისგან მაგრაფ ჩავწხუტე იოანეს.
-კარგად ხარ?
ხმა ვერ ამოვიღე ყბრალოდ თავი დავუქნიე, მი შორდი და სახლში სწრაფად წავედი. ტელეფონზე ზარმაც არ დააყოვნა.
-გგონია გეხუმრე როცა გითხარი მისგან თავი შორს დაიჭირეთქო? მოემზადე ხვალე ბევრს ვილაპარაკებთ!
-მშვენიერია და იცოდე ამ ინციდენტს არ შეგარჩენ!
-ვნახოთ ვნახით.
ტწლეფონი გავთიშე და ეგრევე სააბაზანოში შევედი ცხელმა შხაპმა მიშველა, მაგრამ ბოლომდე მაინც ვერ დამეხმარა. იოანე შემომივარდა სახლში. კიდევ კაი ხალათი მეცვა.
-ემილი.
-როგორ შემოხვედი?
-კარი ღია იყო.
-რა გინდა? მემგონი გასაგებად გითხარი ჩემგან თავი შორს.დაიჭირეთქო.
-რა მინდა? ხუთი წუთის წინ მაბქანამ კინაღამ გაგიტანა, მერე სმსი მომდის ეს ჯერ კიდევ დასაწყისიაო რა ჯანდაბა ხდება?
-ეგ მეც მაინტერესებს!
-ემილი რას მიმალავ. ფაქტია რომ შენ ჩემზე მეტი იცი.
-ხო ვიცი და მაგიტომ გთხოვ დამანებო თავი.
-ემილი ვერ ხვდები რომ ერთად თუ ვიქნებით მეტის გაგწბას შევძლებთ.
-არა იოანე არაა უნდა წახვიდე გთხოვ წადი.
-არა აქ დავრჩები.
-ჯანდაბა ვერ ხვდები რომ ჩვენზე ნადირობენ?
-ვინ ნადირობს? არ ამიხსნი რა ხდება?
-ვერ აგიხსნი იოანე ვერა
-ჯანდაბა რატო ვერ ამიხსნი.
-იმიტომ რომ ამას შეუძლია მოგკლას!
-ემილი რათაც ძალიან სერიოზულ ნიუანსს მიმალავ.
-ხო გიმალავ იმას რასაც შეუძლია მოგკლას.
-ემილი გთხოვ მითხარი.
-ვერ გეტყვი იოანე ვერაა...
-და რომ მომკლან რა მერე...
-რა მერე?
-ხო მერე შენ რა...თან ჩემსკენ წამოვიდა და საკმაოდ ახლოს დამიდგა.
-ის რომ არ მინდა შენი სიკვდილი.
-რატომ?
-რა გინდა იოანე? გინდა გითხრა რომ შენს გარეშე ვერ გავძლებ? გინდა გითხრა რომ მიყვარხარ ან მომწონხარ?? თუ ამ სიტყვების გაგება გსურს ვერ გაიგებ, იმიტომ რომ არ გეტყვი რომც ვკვდებოდე ახლა მაგ სიტყვებს არ გწტყვი იმიტომ რომ შენ დაზარალდები, რაც ყველაზე ნაკლებად მინდა.
-თუ არ გუყვარვარ და არც მოგწონვარ მაშინ მითხარი ვის უნდა ჩემი სიკვდილი. შენ ხომ ფეხებზე გკიდივარ.
-გეხებზე არ სამწუხაროდ.
-ემილი მითხარი ეამე თორემ გავგიჟდები.
-შენ კი არა მე გავგიჟდები იოანე მე! გეუბნები რომ თავი დამანებო მომერიდო, მაგრამ მაგის მაგივრად უფრო მიაოვდები და უფრო მაგიჟებ.
-მეილი.
-რა რა ემილი იოანე რა ემილი იცი რომ მოგკლავენ თუ მომიახლოვდები იცი რომ მოკვდები თუ ახლოს იქნები შენ კი უფრო ახლოს მოდიხარ.
უკვე ვეღარ ვაკონტროლებდი ჩემ თავს. ვყვიროდი და თან მუშტებს ვურტყავდი. იოანემ კი დამიჭირა და მაგრად ჩამეხუტა.
-პატაარ გოგო დაწყნარდი.
-ვერ დავწყნარდები იოანე შენ რომ მოკვდევერ გადავიტან მეც მოვკვდები.
-არც მე მოვკვდები და არხ შენ მოკვდები. მოვიფიქრებთ რამეს.
-იოანე გთხოვ წადი.
-ემილი..
-არანაირი ემილი წადი ცოტახანს მარტომინდა დარჩენა.
-კარგი.
შუბლზე მაკოცა და წავიდა. მე კიდევ ისტერიული ტირილი ამიტყდა. ცხოვრებაში პირველად ვტიროდი ასე. ბოლოს 15წლისამ ვიტირე, მას მერე არ მიტირია და ახლა როდესაც იოანე შემოვიდა ჩემს ცხოვრებაში ისევ ვიტირე ორჯერ ვიტირე უკვე. ნუთუ მართლა შემიყვარდა აკრძალული ხილი, ნუთუ მართლა მეშინია მისი დაკარგვის, ნუთუ მის გატეშე მართლა ვეღარ ვიცოცხლებ.
მე იოანე მიყვარს. წესით უნდა მიხაროდეს, მაგრამ ყველაზე მეტად ამის მეშინია ამ გრძნობის მეშინია, რადგან ამ გრძნობის გამო შეიძლება ის დავკარგო. ძლიერი უნდა ვიყო. როდის როდის მე დავმშვიდდი და დასაძინებლად მოვემზადე. ძლივს დავიძინე, მაგრამ კოშმარმა ისევ გამაღვიძა საათს რომ დავხედე ოთხი საათი იყო დილის. აივანზე გავედი და იოანეც იქ დამხვდა.
-რატომ გღვიძავს?
-კოშმარი ვნახე.
-ისევ?
-ხო.
-გინდა მივიდე?
-ახლა?
-ხო.
თქვა და ჩემს აივანზე გადმოძვრა.
-გიჟი ხარ
-შენ გამაგიჟე.
-მე?
-ხო შენი ამ ღიმილით, შენი ბავშვურობით და შენი სილამაზით გამაგიჟე.
-იოანე ნასვამი ხარ?
-არა.
-აბა რა გჭირს.
-დიდი ხანი ვფიქრობდი რა დამემართა და მივხვდი. ცხოვრებაში პირველად ვიგრძენი ის რაზეც მსოფლიო საუბრობს.
-და ასეთი რა იგრძენი?
-მე სიყვარული დავაგემოვნე.
-ოჰოო.
-ხო სიყვარული შევიგრძენი ენი დამსახურებით. ემილი მიყვარხარ.
-იოანე მე...
ხმა ვეღარ ამოვიღე, რადგან მაოცა. ვერ შევეწინააღმდეგე ავყევი, რადგან იოანე მეც მიყვარს. მალევე გავჩერდით.
-არც ეხა მეტყვი პატარა ქალბატონო რომ გიყვარვარ?
-არა!
-რა ასეთი ცუდი კოცნა ვიცი?
-სულელო კოცნა რა შუაშია ხომ გითხარი მეშინია შენი დაკარგ ის და რაც არ უნდა იყოს ჩევნ ახლაერთად ვერ ვიქნებით.
-ისევ იმაზე იწყებ საუბარს?
-ხო, რადგან ძალიან მიყვარხარ და მეშინია შენი დაკარგვის.
- რა თქვი? გაიმეორე?
-ვთქვი რომ ძალიან მიყვარხარ.
იოანემ ხელში ამიტაცა და მაგრად ჩამეხუთა.
-ვსო ახლა ხომ მაინც ჩწმი ხარ.
-არ ვარ. ჯერ ეს საქმე უნდა მოვაგვარო.
-უჩემოდ ვერაფერსაც ვერ გააკეთებ.
-იოანე გითხარი რომ ეს ჩემი საქმეა მხოლოდ ჩემი.
-კარგი რა.
-წადი დაიძინე მეც დავიძინებ.
-ჯერ მაკოცე.
ლოყა მომიშვირა მეც ავიწიე საკოცნელად და უცბად თავი სემოაბრუნა და ტუჩებში ვაკოცე.
-საძაგელო.
-მეც მიყვარხარ.
-ჯანდაბას აჰა მეც მიყვარხარ.
იოანე წავიდა და მეც გაღიმებულმა დავიძინე. დილით კარგ ხასიათზე გავიღვიძე. სარბენად წავედი და მალევე დავბრუნდი. ბინაში ლაშა დამხვდა.
-ეეე ლაშააა....მაგრად ჩავეზუტე და ლოყები დავუკბინე.
-რაღაც კარგ ხასიათზე ხარ.
-ვიცი. მოვალ გამოვიცვლი ოღონდ ჯერ.
-კარგი მიდი.
შავი ტყავის ელასტიკი და შავი მაიკა ჩავიცვი. ფეხზე ბათინკები ჩავიცვი და მისაღებში გავედი.
-სადმე მიდიხარ?
-კი.
-სად?
-ვიღაც უნდა გავიცნო და დავანახო რომ არ მეშინია მისი მუქარების.
-ემილი არ იმთხრა რომ იმ კაცის სანახავად მისიხარ.
-თუ თეთრი დრაკონის ლიდერზეა საუბღი მსინ კი მასთან შესახვედრად მივდივარ.
ბაიკის ჩადხუთი ავიღე და სახლდიან ორივე გამოვედით.
-სულ გააფრინე?
-კი გავაფრინე.
-ემილი მან რომ გაგოს ვინ ხარ ადგილზევე მოგკლავს.
-ვერ გაიგებს ვინ ვარ.
გარეთ გავედით და ლაშა რომ მიხვდა არ ვხუმრობდი მაჯა დამიჭირა.
-არ გაგიშვებ!
-ლაშა მე წავალ მოგწონს ეს შენ თუ არა მე წავალ.
-ემილი სულ გაგიჟდი?
-კი გავგიჟდი.
-ხელი გამიშვი!
როფორღაც ხელი გავაშვებინე ბაიკზე შემოვჯექი და წავედი. ამ დროს იოანე მიუახლოვდა ლაშას.
-რა ხდება? ეე ლაშა? ემილის საიდან იცნობ?
-ვააა ბიძაშვილო..ლადომ შეიფარა ემილი როცა მამა მოუკლეს და აი ახლა შანსი მიეცა გაიცნოს ის ვინც მამა მოუკლა.
-მე მითხრა რომ ავიაკატასტროფის მსხვერპლი იყო. სად წავიდა?
-ხო ასე მანამდე ფიქრო და სანამ ლადოს მუქარის წერილი არ მოუვიდა. იმ კაცთან შესახვედრად წავიდა.
-რატომ არ შეაჩერე?
-ვეცადე მაგრამ თხასავით ჯიუტი გოგოა.
-სად წავიდა არ იცი?
-არა.
-ამის....გიჟია ეგ გოგო.
-ხო ვიცი...
-ასე მშვიდად როგორ შეგიძლია იყო.
-ეს ხომ ემილია. რომ მოინდომოს მთას გადადგამს. სერიოსზულად საშიში გოგოა თუ გაამწარებ.
-ანუ მშვიდად ვიყო?
-ხო
-კარგი.
მე მივედი დანიშნულ ადგილას რაღაც მიტოვებულ ქარხანასთან მივედი და ბაიკიდან გადმოვედი. ჩემს წინ გაჩერდა შავი M5 და იქიდან გადმოვიდა თეთრი დრაკონის ლიდერი.....



როგორც იქნა..აბა როგორია? შემიფასეთ...მიყვარხღთ და ბოდიში ასე ძალიან რომ დავაგვიანე.. :*