მია
სარკეში ვიყურები და ჩემს თავს ვათვალიერებ . მწვანე თვალები ,შავი ხვეული თმა , წვრილი წელი და გრძელი ფეხები . ანარეკლს კმაყოფილი შევცქერი და სახელზე ღიმილი დამთამაშებს . ეს ბედნიერება დიდხანს არგრძელდება რამოდენი საათის წინგანვითარებული მოვლენები მახსენდება მომღიმარი სახეს გაბრაზება ცვლის . თვითნაც არ ვიცი რატომ მომეშალა ნერვები , გარეგნობით მუდამ გამოვირჩეოდი და თაყვანისმცემლებსაც ნამდვილად არ ვუჩიოდი , თუმცა ცხოვრებაში პირველად გამიჩნდა სურვილი გამეცნო ბიჭი , რატომღაც დარწმუნებული ვიყავი სიხარულით შემხვდებოდა , არც კი ვიცი რავიგრძენი როცა ხელი შეატოვა და გვერდი ისე ამიარა თითქოს მის წინ ადამიანი კიარა პირუტყვი მდგარიყოს. ყველა ემოცია ერთმანეთს ემატება . ჯერ უდედობა , რომელიც დღემდე ვერ მოვინელე , მამასთან ძალზედ დაძაბული ურთიერთობა , ის რომ გვერდში არავინ მყავს ნინის და ბიჭების გარდა ,თუმცა მათთვის თავი არასდროს შემიცოდებია ,არასდროს მიტირია და ჩემი ტკივილიც არ გამიზიარებია. ხოდა ახლა ზუსტად ის დროა ემოციებისგან დავიცალო იმდენად გაბრაზებული ვარ ერთი ცრემლიც კი არ მვარდება , იქვე მდგარ ჭიქას ვიღებ და კედელს ვახეთქებ , ერთს მეორე მოყვა მეორეს მესამე , ოთახს მთლიანად დავანგრევდი ნინი რომ არ შემოსულიყო . რათქმაუნდა მია კარის ჩაკეტვა ნამდვიალდ დაგავიწყდა . ნინი რაღაცის მოყოლას იწყებს თუმცა როგორც კი გადატრიალებულ ოთახს ამჩნევს სახე ეყინება .
- რაყო მესამე მსოფლიო ომი მოხდა და არვიცი ? - ცდლობს სიტუაცია განმუხტოს .
-მესამეც მოხდა და მეოთხეც - დივანზე ვეშვები უდარდელად, თითქოს რამოდენიმე წუთის წინ ოთახი მე არ გამენადგურებინოს .
- აბა მია მითხარი რახდება , არასდროს გვილაპარაკია როგორც დაქალებს .ვიცი რომ რაღაც შენს თავში რიგზე არაა დამიჯერე ყველაფერს თუ მომიყვები გულზე მოგეშვება და არც არაფერი დაზარალდება ოთახს ვგულისხმობ .
მთელი ჩემი ისტორიის მოყოლას ვიწყებ , ნინი კი ნამდვილად აჟიტირებული მისმენს , როგორც კი ამბავს ვამთავრებ ვდგები და ფანჯარასთან მივდივარ.
- შენ მხოლოდ თვრამეტი წლის ხარ , ამდენი რაღაც როგორ გადაიტანე , ცუდად არ მიიღო ,მაგრამ მაინტერესებს ემოციები აქ რატომ მოგაწვა იმედია შენს სახლში ყოველ დღე ამას არაკეთებ . მიას შავთვალებაზევ ვუყვები , აი ახლა ნამდვილად გაშტერებული სახე აქვს .
- ღმერთო ჩემო , ცივსისხლიანი - მხოლოდ ამას ამბობს და თვალებს ატრიალებს - კარგი რა სხვა ბიჭი ვერ ნახე ? არა გეთანხმები უდაოდ სიმპათიურია თუმცა გოგოებს ორ დღეზე მეტხანს არიჩერებს , ამიტომ მიაჩკა მაგაზე არ კი იფიქრო
-და შენ რაგგონია ამას შევარჩენ - თვალებს ეშმაკურად ვაცეცებ
-მიაკოო მიაკო , შარში არ გაეხვე , არარის ჩვეულებრივი ბიჭი საშიშია ...
- მერე ჩვეულებრივები როდიდან მომწონს ? - გაოცებას ვერ ვმალავ
-კარგი , უბრალოდ მინდა უსაფრთხოდ იყო
- ოო ახლა ნამდვილად ვიტირებ - ნინი ჩემსკენ მოემართება და მეხუტება - და კიდევ არამგონია აქ უმიზეზოდ შემოსულიყავი , მიდი შენი ამბავიც მომიყევი .ნინი ერთ ადგილას ვერ ჩერდება სანდროზე ყველაფერს მიყვება მე სიცილს ვერ ვიკავებ , ის კი აშკარად არარის ამით კმაყოფილი.
- არა რა მიაკო შენთან სულ მტყუილად მოვედი , ახლა წავალ ზუკას მაინც მოვუშლი ნერვებს.
ნინი ოთახიდან გადის და მე ისევ მარტო ვრჩები ჩემს თავთან , ვცდილობ დავიძინო თუმცა ფიქრები არ მასვენებს , აშკარად მომიხდებოდა ჰაერზე გასვლა , კიბეზე ჩავრბივარ და ვცდილობ დამიანე ან ზუკა ვიპოვო , იმ ადგილს ვუყურებ სადაც ,, დამამცირეს'' სასტავი ადგილზეა მხოლოდ ცივსისხლიანი აკლიათ , ალბათ სინდისმა შაწუხა და ახლა ტვალეტში ტირის , იმის წარმოდგენაზე თუ როგორ შეიძლება შავთვალებამ იტიროს მეცინება . თვალებით მის ძებნას ვიწყებ და აი ისიც , რაიყო პატარავ სად მიიპარები ? არა ახლა როარ გავყვე მოვკვდები , მარტო ხო ვერ გავუშვებ არა ?
ნინი
ნინი

გარეთ ურიგო სიტუაცია ნამდვილად არაა , ყველა ცეკვავს და ერთობა , ღერთო მგონი მთელი საქართველო დაპატიჟა , ნეტავ რაპატივიაქ ასეთი ბატონ ალექსანდრეს . ბიჭების ძებნას ვიწყებ , ზუკა როგორც ყოველთვის ხელში ლობიანი უჭირავს და კმაყოფილია . ვერ ვხვდები როგორ შეიძლება ადამიანი ამდენს ჭამდეს და ვერ ძღებოდეს. ტანი ნამდვილად აქვს ორსული სპილოსავით , დამიანეს ჩემი გაფრთხილება ნამდვილად დაავიწყდა , ჭიქას ჭიქაზე ცლის , როგორ შეიძლება ამხელა სპორცმენი კაცი ასეთი ცალტვინა იყოს, ხელებს მაღლა ვწევ და მათკენ მივდივარ .

- აბა ნინაჩკა როგორ ერთობი ? - შემომციცინებს აქ მყოფთაგან ყველაზე ბედნიერი ზუკაკო

- კარგად ზუკაკო შენ , თუმცა ამას რა კითხვა უნდა სახეზე ისედაც ყველაფერი გაწერია .

- ლამაზია ? - მეკითხება დამიანე და ხელით წითურ გოგოზე მიმანიშნებს
- საკმაოდ , ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს უკვე მყავს ნანახი , თან არაერთხელ - გონებას ვძაბავ რათა გავიხსენო სად შეიძლება მენახა წითური , თუმცა ყველაფერი თავზე მენგრევა როცა , ბატონი კუჭი მეუბნება უცხოეთიდან ახლახან ჩამოვიდაო .
- შენ არაფერი არ შემარგო რა - მობეზრებულად ვატრიალებ თავს - არგინდა ვიცეკვოთ ?"
-იმ გოგოებს არ ვეცეკვები , რომლებიც ჩემს ტანს შეურაწყოფას აყენებენ - ენას მიყოფს მისტერ ვალენტინი 2017
-დამი შენ მაინც მეცეკვე რა -კნუტის სახეს ვიღებ , როგორც კი ვამჩნევ რომ მოქმედებამ გაჭრა ვიცინი და ,, რონალდო დვას ''სცენისკენ მივყვები , ჩქარ მუსიკას ხასითზე ნამდვილად მოვყავარ , მავიწყდება ყველაფერი და ჩემთვის არეინად ვცეკვავ . უეცრად წყნარი სიმღერა ირთვება გამაფრთხილე მაინც შეკაცო როგორ შეიძლება სეთი მკვეთრი გადასვლა , დამიანეს სახეს ვუყურებ და უკვე ვიცი რაც უნდა .
–კარგი კარგი ხო წადი შენს წითურს ეცეკვე , ვიქნები მე მარტო – თავს ვისაწ....ბ
– ნინაჩკა ხოიცი როგორ ძალიანაც მიყვარხარ , უბრალოდ ახლა როარ ვეცეკვო მერე მთელი ცხოვრება ვინანებ .
დამიანე მიდის მე და მუსიკა კი მარტო ვრჩებით .
– შეიძლება წვეულების სიმახინჯეს ვეცეკვო ? – ზურგსუკან მესმის იმ პირუტყვის ხმა , რომლის ხმასაც აპოკალიფსის დროსაც კი არ ვინატრებდი
– არშეიძლება – გააზრებასაც ვერ ვახერხებ ისე მხვევს ხელს და მიბიძგებს იცეკვეო
– და შენ რომ ხელი შემიშალე ეგ შეიძლებოდა ? ჩემთან ძალიან ახლოსაა ოღონდ ახლა არ წაიქცე ნინი
– მომისმინე საგიჟეთიდან გამოქცეულო პირუტყვო , უნდა იცოდე რო ყველას დასანახად არუნდა ქნათ ის ისს..
– კარგი ნუიბნევი – ირონიული სიცილი დასთამაშებს – როგორი უმწეო ხარ – ჩემს დაცინვას არ წყვეტს , კიდევ დიდხანს გაიცინებდა ფეხებშუა მწარე ტკივილი როარ ეგრძნო.
– აბა ახლა ვინარის უმწეო წითელტრაკა მაიმუნო ?