თავი 9

-ლუი, რა მოხდა?-ჰარი უკვე მერვედ სვამს იგივე კითხვას. ითვლის. აი, ლუი კი გიჟივით მიაქანებს მანქანას და პასუხს არ სცემს, ჰარი პირველად ხედავს ასეთ გაბრაზებულ ლუის და როდესაც ჰარი კიდევ ერთხელ სვამს, ლუის მზერა წამით ჰარიზე ინაცვლებს და ჰარი ხვდება, რომ ჯობია მოკეტოს, მაგრამ ჰარი რის ჰარია...

-ზეინმა რამე გითხრა?-ჩურჩულით კითხულობს, მაგრამ ლუის მაინც ესმის.

-ამის დედაც!-ღრიალებს ლუი და მანქანას ბორდიულთან ისე სწრაფად ატორმუზებს, რომ ჰარის რომ ღვედი არ კეთებოდა შპალერივით აეკვრებოდა საქარე მინას.-ჯანდაბა, ჯანდაბა, ჯანდაბა!-იმეორებს ლუი და საჭეს ხელს ურტყამს, შემდეგ კი თითქოს ძალა გამოეცალაო საჭეზე თავს დებს და ჰარისკენ იხედება, რომელიც შეშინებული შეჰყურებს და მძიმედ სუნთქავს, ჯერ კიდევ მანქანის უეცრად გაჩერბით შეშინებული და ჩურჩულებს- ჰარი რა დავაშავე?

-ლუი, რა მოხდა?-ოხრავს ჰარი.

-ამის დედაც, მთელი წელი დამჭირდა რომ შევგუებოდი, რომ ჩემი საბმისივი ბიჭია! მესმის რომ დრო სჭირდება, მაგრამ კიდევ ერთხელ თუ გამომიყვანს მწყობრიდან, შეიძლება შემომაკვდეს!

-არ შემოგაკვდება, ნამდვილ დომინანტს არ შეუძლია საბმისივს ზიანი მიაყენოს, თუ ეს სასჯელი არაა-მშვიდად პასუხობს ჰარი- რა გითხრა?

-მისი შეყვარებული ახსენა, რომ ელის ის გოგო დომინანტი გახდება და...-ლუი ხმაურიანად ყლაპავს ნერწყვს, თავს წევს და გზაზე მიმავალ მანქანებს შეჰყურებს.-ამას არ გავაკეთებინებ, შენც ხომ იცი? მირჩევნია მასზე უარი ვთქვა და მისი სიკვდილის შემდეგ მეც მოვკვდე, ვიდრე მასთან ერთად გავუშვა.

-ლუი, ხომ იცი რომ ბოლოს მაინც შენთან დაბრუნდება. საბმისივს მის დომინანტს ვერავინ შეუცვლის, თქვენ შესაფერისი წყვილი ხართ... ბუნებრივად, გენეტიკურად, ხასიათით, ყველაფრით. ერთმანეთს ავსებთ.....

-ისევე როგორც შენ და ალექსანდრა არა?-ლუის მზერა მასზე გადმოაქ, მაგრამ ახლა ჰარი უყურებს გზაზე მიმავალ მანქანებს და ლუის თვალს არიდებს.

-ოდესმე მეც ამის აღიარება მომიწევს-ჩურჩულებს- მაგრამ, არა ახლა.

-შენ და ზეინი ერთნაირები ხართ!-ბუზღუნებს უეცრად ლუი და ჰარის მის ბავშვურ ბუზღუნზე ეღიმება- ვერც კი ხვდებით, რომ დომინანტს ამით გულს ტკენთ.

-რამდენიმე წუთის წინ ალექსანდრა ლამის მიწასთან გაასწორე, ახლა კი მას იცავ?-აღშფოთებული ჰარი მისკენ იხედება, მაგრამ ტუჩის კუთხეში ღიმილი უკრთება და ლუისაც ეღიმება, ხვდება რომ ჰარი ამას ხუმრობოთ ამბობს.

-პირიქით დღევანდელი ჩემი დებილური გამოხტომით თუ ვიმსჯელებთ, შენ გიცავ.

-ალექსანდრა კარგი გოგოა-ჩურჩულებს ჰარი და როდესაც ლუი ცალ წარბს წევს, იცინის- მართლა კარგი გოგოა, უბრალოდ შურისძიების წყურვილმა დააბრმავა და უნდა გამამწაროს. ვერ ხვდება, რომ ვერსად გავექცევი, რომ მერე მისი შეცდომების შედეგებით მოგვიწევს ცხოვრება.

-უკვე გაიზარდე, მე კი ვერ ვამჩნევდი-ლუი მისკენ იხრება და თმებს უჩეჩავს, რაზეც ჰარი ბუზღუნებს და ხელებს იქნევს, რომ ლუი მოიშოროს, ლუის კი ეცინება და აბურდულ კულულებს უფრო მეტად ურევს- მაგრამ ჩემთვის მაინც იმ პატარა, სულელ ბავშვად დარჩები რომელმაც სადუმლო ოთახი იპოვა და შიგნით შემთხვევით ჩაიკეტა, სანამ რამდენიმე საათის შემდეგ შემთხვევით არ ვიპოვე.

-სულ შემახსენებ?-ჰარი ისევ ბუზრუნებს და მკერდზე ხელებს აჯვარედინებს-ნ..ნაილი..?

-სახლშია, ახლა ალბათ შუა ძილშია-იღიმის და საათს შეჰყურებს, თორმეტი ხდება.

-რა დრო გასულა-ოხრავს ჰარი, შემდეგ კი ღვედს იხსნის და უკანა სავარძელზე მიძვრება.

-რა დროს დაძინებაა, მალე მივალთ.

ჰარი არაფერს პასუხობს, უბრალოდ უკანა სავარძელზე კომფორტულად ეწყობა და თვალებს ხუჭავს. ლუი მზერას მისკენ აპრებს და იღიმის, როცა უკვე ჩაძინებულ ჰარის შეჰყურებს, თუმცა მანქანას არ ძრავს და ამჯერად მანქანების შემცირებულ ნაკადს შეჰყურებს.

მის გონებაში სრული არეულობაა, ისევე როგორც სახელმწიფოს კანონებში, რომლებიც ხან ერთს ამბებენ ხან მეორეს. ყველა იმას უმეორებს, რომ ნამდილი წყვილის პოვნა რთულია, მაგრამ მან მალევე იპოვა. ყველა ეს წესი კი მხოლოდ არანამდვილი წყვილებისთვისაა მოფიქებული, სახელმწიფო საბმისივს იმ მომენტში იკიდებს ფეხებზე როცა ის მის ნამდვილ დომინანტს პოულობს. ლუი ტელეფონს დაჰყურებს და დედა ახსენდება. დედა, რომელმაც მისი ნამდვილი დომიანტი ვერ იპოვა და სახელმწიფომ გაყიდა და მამა, რომელმაც ის იყიდა. თუმცა ეს განსხვავება, საოცარია და არასდროს უგვრძნია. არასდროს უგრძვნია განსხვავება დედას და მამას შორის, სანამ თავად არ გახდა დომინანტი.... ალბათ არც ჰარის და ნაილს. თუმცა ნაილმა და მან ყოველთვის იცოდნენ, რომ ჰარი ყველაზე ძვირფასი შვილი იყო მათ სახლში. არა, იმიტომ არა, რომ ყველაზე უმცროსი იყო. იმიტომ რომ ის მშობლების ღვიძლი შვილი იყო, ის დედამ გააჩნინა, ის მამის შვილი იყო.... ლუი და ნაილი კი სხვადასხვა სუროგატი დედების გაჩენილები იყვნენ, მხოლოდ იმტიომ რომ დედა დაბალ შობადობის კატეგორიაში იყო და როდესაც როგორც იქნა დაორსულდა, ჰარის ყველა ელოდა. ბავშვობიდან ორივე შეეჩვია რომ ჰარის განსაკუთრებულად ექცეოდნენ, რომ უფროსებს მასზე ზრუნვას სთხოვდნენ, რომ მას ყველაფერს უსრულებდნენ და ლუიც ისე გაიზარდა რომ ჰარი მისთვის განსაკუთრებული იყო. ჰარის გარშემო ხომ მთელი ოჯახი და ლამის მთელი სამყარო ტრიალებდა. სწორედ ასე ტრიალებდა ლუის სამყაროც მისი ძმის გარშემო, ბავშვობიდან უნერგავდნენ რომ უმცროსზე უნდა ეზრუნა, ცივი ნიავი არ უნდა მიეკარებინა, ყველასგან და ყველაფრისგან უნდა დაეცვა, მისთვის თამაშისსას ან დაცემისგან ატყავებული მუხლები უნდა მოერჩინა, მისი ცრემლები უნდა მოეწმინდა და ჩახუტებოდა, როცა ეს ჰარის სჭირდებოდა.

ვინ იყო ლუი სანამ დომინანტი გახდებოდა? არც არავინ. მხოლოდ ჰარის ჩრდილი, რომელიც ყოველთვის ცდილობდა არარსებული საფრთხიდანაც კი დაეცვა და მას შემდეგ, რაც ჰარი საბმისივი გახდა უფრო გაუმძაფრდა ეს გრძნობა.

მაგრამ ამაზე ათასჯერ გამძაფრებული იყო ეს გრძნობა ზეინისადმი, ლუი კი ამ ყველაფერს ინსტიქტებს აბრალებდა. ამ სამყაროში ხომ ყველაფერი ინსტიქტებზე იყო დაყვანილი. მოულოდნელობისგან შეხტა, როდესაც ტელეფონის ხმა გაისმა და მანამდე დააჭირა ზარის მიღებას, სანამ დაინახავდა ვინ რეკავდა და სანამ ჰარი გაიღვიძებდა.

-ხვალ, პირველ საათზე არ დაგავიწყდეს.-ალექსანდრას ხმის გაგონებაზე, თვალები გადააატრიალა.

-კარგი, ზეინის წამოყვანა არ დაგავიწყდეს-თვითონაც ისეთივე ტონით უპასუხა და ჩუმად შეიგინა, როდესაც გოგონამ ტელეფონი გათიშა. ლუიმ მძინარე ჰარის გახედა და მანქანა დაძრა.

***

-ზეინ...

-რა გინდა?-ზეინის უხეში ხმის გაგონებისთანავე გოგონა იბნევა, თუმცა იატაკზე მის გვერდით მაინც ჯდება და ისიც მისი ძმასავით ცის შავ მასას აკვირდება.

-რატომ ჩვენ?-უეცრად ჩურჩულით კითხულობს ზეინი- ნამდვილი წყვილის პოვნა ხომ ასეთი ძნელია, ბევრი მოგზაურობს რომ როგორმე იპოვოს... ჩვენ კი ორივემ აღმოვაჩინეთ, თუმცა არცერთს ეს არ გვჭირდება.

-ელი რომ ემი დომინანტი იქნება?-ეკითხება ალექსანდრა ზეინს მისი შეყვარებულზე და ზეინიც თავს უქნევს.

-ალბათ იმედი ბოლოს კვდება, ლექსი. ჯერ კიდევ მჯერა რომ ერთად ვიქნებით, იმისდამიუხედავად, რომ მაჯაზე სულ სხვა ადამიანის სახელი მაწერია.

-იმედი აკრძალული სიტყვაა ზეინ, მეორეჯერ აღარ გაიმეორო, ჩვენ ოჯახს ისედაც თავზესაყრელად აქვს პრობლემები.

ზეინი თავს წევს და ალექსანდრას შეჰყურებს.

-ნუ ცდილობ, რომ იყო დომინანტი. არ გამოგდის.

-ზეინ სისულელეს ამბობ, არ ვცდილობ, ვარ კიდეც დომინანტი!

-დომინანტი?-ჩაიცინა ზეინმა- შენი და დედას ლაპარაკი მოვისმინე, ჰარისთვის ოდესმე თქმას აპირებ რომ ის შენს გამო გახდა საბმისივი, როდესაც ის დომინანტი უნდა ყოფილიყო?!

-არ მესმის რაზე ლაპარაკობ-თვალებს ატრიალებს გოგონა- გონება არეული გაქვს....

-სკოლაში რომ მოხვედი საბმისივი იყავი!-აწყვეტინებს დას ლაპარაკს და ალექსანდრას გაოცებულ სახეს შეჰყურებს- მარცხენა ხელზე ვიღაცის სახელი და გვარი გეწერა, რომელიც ტონალურით გქონდა დაფარული! მარჯვენა ხელზე კი სამაჯური იმიტომ გეკეთა, რომ ყველას დომინანტი გონებოდი! ყველაფერი ვიცი, დედამ გირჩია რომ ასე მოქცეულიყავი, რომ მასზე ფსიქოლოგიური ზემოქმედება მოგეხდინა და ის საბმისივი გამხდარიყო და იმ დღეს როცა ჰარის გაყოფა ჰქონდა, შენ მეორეული გაყოფა გაიარე და დომინანტი გახდი! თუ ასეთი რამ შესაძლებელი იყო, მაშინ მე რატომ არ მითხარით? რატომ?!

-ზეინ, ეს მხოლოდ იმ შემთხევაში მოქმედებს, როდესაც წყვილიდან პირველი შენ გაქვს გაყოფა და არ გინდა რომ საბმისივი იყო-ჩურჩულებს ალექსანდრა და ბიჭს მზერას არიდებს-ამის შესახებ არავინ არ უნდა გაიგოს, ეს ოჯახის საიდუმლოა ხომ ხვდები...

-რადგან იმ მეცნიერის პირდაპირი შთამომავლები ვართ, ვის გამოც ხალხი საბმისივებად და დომინანტებათ იყოფიან?-გაბრაზებული შეჰყურებს დას და ყვირის- არც მე მინდა საბმისივობა, გააკეთეთ რამე!

-არ შემიძლია-ჩურჩულებს- ლუიმ თქვა რომ წელიწადზე მეტია იცის, რომ შენ მისი საბმისივი იქნებოდი.... შენ უნდა შეეგუო.

-არ მინდა! ემისთან მინდა... ემი მიყვარს, მასთან მინდა მთელი ცხოვრების გატარება. ლ..ლუის რომ რამე დაემართოს?

-ვერ მივხვდი-დაბნეული უყურებს გოგონა, როგორ აშტერდება ზეინი ზიზღით კედელს, თითქოს იქ ლუი იდგას. ადამიანი, რომელიც ბედნიერების საშუალებას არ აძლევს.

-ლუი რომ მოკვდეს, ბედნიერი ვიქნები?

-ლუი შენი ნამდვილი წყვილია, ზეინ ! ის თუ მოკვდება, შენც მოკვდები!

-დედამ თქვა რომ ეს მხოლოდ იმ შემთხევაში მოხვდება თუ ჩვენს შორის ემოციური კონტაქტი უკვე დამყარებული იქნება-ჩურჩულებს ბიჭი-ანუ შეიძლება, რომ გადავრჩე თუ ის მოკვდება?

-არა, ზეინ. ემოციური კონტაქტი... ეს... ემოციური კონტაქტი ბრძანებაა და მასზე დამორჩილებაა, შენ კი.. შენ მას დაემორჩილე. თუ ის მოკვდება, შენც მოკვდები.

-ანუ ის ჩემზე უარს ვერ იტყვის?

-უარს ვერ იტყვის, რადგანაც მაგ შემთხვევაში თავადაც მოკვდება. ზეინ, ეს ჩვენი ოჯახის საიდუმლოა, ეს არავინ არ უნდა გაიგოს. ის რომ იმ მეცნიერის პირდაპირი შთამომავლები ვართ არაფერს ნიშნავს ჩვენი სახელმწიფოსთვის და არც ის რომ პირველი საბმისივის პირდაპირი შთამომავლები ვართ, მაგრამ თუ გაიგეს რომ ჩვენთან მათი საიდუმლო ჩანაჩერები ინახება, რომლითაც ბევრი რამის შეცვლა შეიძლება... რომლითაც მთელი სამყაროს დატრიალება შეიძლება, რომლითაც შეგვიძლია ჩვენი ნამდვილი წყვილის არჩვევა.... ჩვენ ოჯახს დიდი პრობლემები შეექმნება.

-ჰარი რატომ აირჩიე, შენ ხომ მარცხენა ხელზე სულ სხვა ადამიანის სახელი გეწერა. რატომ მაინდამაინც ჰარი?!

-ამ კითხვაზე პასუხი მეც კი არ მაქვს-ჩურჩულებს ალექსანდრა და თავს მხარზე ადებს ძმას.- უბრალოდ მინდოდა რომ ის გამემწარებინა, იმის გამო რომ ი ამბავი მთელ ქვეყანას მოსდო.

-მაშინ პატარა იყო, როდის დაივიწყებ 5 წლის წინ მომხდარ ამბავს?

-არც არასდროს-ოდნავ, ტკივილნარევი ღიმილით უღიმის გოგონა-ზეინ ასეთ რაღაცას არ ივიწყებენ....

-შენ და ჰარი წესით ნამდვილი წყვილი არ უნდა ყოფილიყავით! რას აპირებ როცა შენი დომინანტი ან ჰარის საბმისივი გამოჩნდება? შენ ყველაფერი აურიე, ახლა რა მოხდება.

-არ ვიცი, ზი- ჩურჩულებს ალექსანდრა- არ ვიცი, ჩემი დომინანტი რომ გამოჩნდება, რა მოხდება.... მაგრამ ამის შესახებ ჰარიმ არ უნდა გაიგოს, დამპირდი რომ არაფერს ეტყვი.

და სრულ სიჩუმეში, რომელსაც მხოლოდ ფანჯარაში შემოჭრილი ქარის წუილი არღვევს, ზეინის ჩურჩული ისმის "გპირდები"

და ეს "გპირდები" შემდგომში კიდევ უფრო რევს თითეულის ცხოვრებას, რადგან ყველაფერი სხვაგვარად უნდა მომხდარიყო.

ჰარის და ალექსანდრას გზები არ უნდა გადაკვეთილიყო. ჰარი დომინანტი უნდა გამხდარიყო, რომელიც მის ოჯახს შექმნიდა, ალექსანდრა კი საბმისივი რომელსაც თავად მოუწევდა თავისუფლებისთვის ბრძოლა, შემდეგ კი დანებება და დამორჩილება... მაგრამ გოგონამ ყველაფერი შეცვალა და აურია, ახლა მისი და ჰარის ცხოვრება ერთმენეთში აიხლართა და ერთმანეთში ახლართულ ძაფებს გაგლეჯვა ემუქრებათ, თუ ოდესმე ჰარის საბმისივი ან ალექსანდრას დომინანტი გამოჩნდება.

ალექსანდრას კი იმედი აქვს, რომ ეს არასდროს მოხდება.

ბოდიშით. დაგვიანებული თავია ინტერნეტის უქონლობის გამო და სამჯერ წაშლილი ტელეფონით ატვირთვის მცდელობის გამო. ძაანაც არ გამსაჯოთ