-შენ ნატუკა ხარ?-გაოცებულმა ამათვალიერა.
-შენ მძღოლი ხარ?-იგივე გამომეტყველებით ავათვალიერე.
-ჰო, მძღოლი ვარ.-ბარგი გამომართვა და მანქანისკენ წავიდა. ეს თუ მძღოლია იმედია ხშირად არ დავინახავ თორე შემიყვარდება მე ვიყო კუ. მანქანაში მივდივარ და უკან ვაპირებ დაჯდომას, მაგრამ წინა კარს მიღებს ის, მძღოლი რომაა თურმე.
-შენი სახელი?-თავს მისკენ ვაბრუნებ და ვეკითხები. აუუუ, რა სიმპატიურია! რა კაი ცხვირი აქვს თან პროფილში...მმმ, აუ რა ჯანდაბა მჭირს ხომ არ მაკლია მე?!
-სანდრო.-აჰამმმ, სახელიც , რომ შესაფერისი აქვს არა?! იმედია მალე მივალთ თორემ დავდნი ეს ფილარმონია ქალი! მინდოდა თუ არა თვალი მაინც მეპარებოდა და რა მექნა?! აუუფ, ასეთი ბიჭები არ უნდა იყვნენ მძღოლები! ცდუნებისკენ გიხსნიან ადამიანს გზას! მმმმ, შოკში ვარ! ნახევარ საათში დიდ კარს ვადგებით. სანდრო მანქანიდან გადადის და კარს აღებს, შემდეგ უკან ჯდება. ამ ბიჭის მერე ჩემ ქმარს როგორ უნდა შევხედო?! აუუუ! მანქანით ეზოში შევდივართ. ლამაზი სახლია , ლამაზი ყვავილებით, ნუ ძალიან ლამაზია. 2 სართულიანი დიდი სახლია ასევე ძალიან ლამაზი. მაკა ეზოში გვხვდება, რომ ხედავს მივაღწიეთ მანქანასთან მოდის მეხვევა და მკოცნის:
-აბა ნატუკა, გაიცანი უკვე შენი ქმარი?-ჯერ დავიბენი და უკნიდან სიცილის ხმა , რომ მომესმა მერე მივხვდი , რომ მძღოლი კი არა ჩემი "ქმარია" ეს...ეს საოცრება , რომ ვნატრობდი ნეტავ ჩემი ქმარი იყოს თქო. აბა კაცო, ასეთი მძღოლები, რომ არსებობდნენ რაღა გვიჭირს გოგონებს. ჩემი ძვირფასი ქმრისკენ ვტრიალდები , თვალს მიკრავს და ბარგით წინ მიდის. ისე, ასეთ ქმარზე უარს არ ვიტყოდი. უფფ, რა დღეში მაქვს ეს დასაწვავი ჰორმონები!
-წამოდი შიგნით შევიდეთ,-მაკა სახლისკენ მანიშნებს და მეც მორჩილად მივყვები. სახლი შიგნითაც ისევე ლამაზია როგორ გარედან ჩანს.
-სანდროო-მაკამ ზედა სართულზე ასძახა სანდროს.
-მოვდივარ.-ჩამოვიდა ეხლა უკვე გამოცვლილი. ამას, რომ ვუყურო გული დამარტყავს მე 1 წელში! შორტები და ჩვეულებრივი მაიკა აცვია და ამ მომენტშიც კი ისეთი სიმპატიურია ცუდი ფიქრებისკენ მივდივარ.
-წამოდი, შენ ოთახს განახებ.-მეჩვენება თუ ხელი მომხვია? ვაი დედა გულიიიი. გამასვენეთ! მეორე სართულზე ავედით და ერთ-ერთ ოთახში შემიყვანა:
-დღეს აქ ვრჩებით და მერე მე და შენ ჩემთან მივდივართ, ცალკე ვცხოვრობ, მაგრამ დღეს მაკას სურვილით დავრჩეთ აქ. შენ გვერძე ოთახში ვიქნები მე.
-კარგი.-გავიდა. გამოვიცვალე, კაბა ჩავიცვი მუხლებს ოდნავ აცდენილი, მოშვებული, თეთრი არაფერი არ აწერია და არ ახატია. ქვემოთ ჩავედი და მაკას საჭმლის გაკეთებაში დავეხმარე:
-სანდრო პატარა, რომ იყო სულ მეხმარებოდა, რაც გაიზარდა ცალკე გადავიდა, სამსახურზეა აქვს ყურადღება გადატანილი და სადღა ცალია ჩემთვის.
-სამაგიეროდ მე მცალია და მე დაგეხმარები, აქ ვარ მთელი 1 წელი.-გავუღიმე
-1 წელი კი არა შენ ისეთი გოგო ხარ სულ უნდა დაგიტოვო!-თავზე მაკოცა. აი ძალიან საყვარელი ქალია, უსაზღვროდ! ვერანაირ კომპლექსს ვერ იგრძნობ ისეთია. მთელი საღამო ძალიან კარგად გავიდა. დასაწოლად წავედი 11ზე მერე რა , რომ საერთოდ არ მეძინება? აუ რა უცნაური გრძნობა მაქვს! გვერძე ოთახში სანდრო წევს და ალბათ ამიტომ? აუ არვიცი ესე მგონია დღეს რაღაც მოხდება, მაგრამ კარგი თუ ცუდი აი მაგას კი ვეღარ ვხვდები. ძაალიან დიდი ხანი ვერ ვისვენებდი და ბოლოს ძლივს ჩამეძინა. ღამე კარზე ზარმა გამაღვიძა. ისეთი დაბნეული ვიყავი ვერც მივხვდი, რომ საღამური მეცვა თან მკერდთან საკმაოდ ჩახსნილი და მოკლეც. მივედი კარის გასაღებად დაუფიქრებლად..

აბა ხალხო? როგორ ხართ? შემდეგი თავი +18 იქნება:D +18 და მგონი მოგეწონებათ კიდეც, ყოველშემთხვევაში მე შევეცდები <3 გთხოვთ შემაფასოთ <3