-საკოს ქორწილში დაბრუნებულა... რა ქალია შოკი დამმართა
-ვინ ბიჭო ჩვენი ლეაჩკა?
-ხო ცო ჩვენი ლეაჩკა
***
-გოგო დაბრუნებულა ააწიოკა მთელი თბილისი
-ააწიოკებს აბა რა იქნება იმ დღეს მოვკარი თვალი რა გოგო დამდგარა
****
-მეღადავები?! ქალი შოკია
-დიდი ვერაფერი
-გაჩე რა ახლა მაინც შეწყვიტე-დაქალს თვალები დაუბრიალა
***
12 მაისი (საკოს ქორწილი)
-ლეა დროზე თორემ აღარ შემიძლია სალოს ასე ყურება-გაბრაზებული ჩასძახის სიძე ლეას
-მაცალე მათე რა დაგემართა?!
-ლეა დროზე რა სახე ჩამოსტირის სალინკას
-მათე ორი წამით მანქანა, რომ დავაყენო ეგ მაინც ხომ შეიძლება?-გაბრაზდა ლეა
-ვაიმე ლეა კარგი-გაბუსხულმა მათემ გაუთიშა ტელეფონი
დაახლოებით სამი წუთი იჯდა ლეა მანქანაში და 10 წლის უნახავ დაქალზე ფიქრობდა. ბოლოს გაბრაზებულმა გამოგლიჯა მანქანის კარებები და თავაწეული შეაბიჯა რესტირანში.
=კარი გაიღო და გეგონება ანგელოზი შემოფრინდაო=
ტანზე გამოყვანილ შავ კაბაში ლამაზად მოჩანდა სიმრგვალეები. მუხლს ქვევით გრძელ კაბას წითელი ქუსლიანები უმშვენებდა და გარუჯულ სხეულს მეტ სიხასხასეს სძენდა. მოკლედ შეჭრილი თმა გადაეწია და გაეშალა. როგორ ეზიზღებოდა ლეას თავისი გარეგნობა ბავშვობაში. ახლა კი ისევ ისეთია დახვეწილი და ბევრად ლამაზი. თურმე რა ლამაზი ყოფილა ლეაჩკა ამაღლობელი.
შოკოლადის ფერი თვალებიდან სასწაული მონატრება იგრძნობოდა და თან რომ არ ნებდებოდა? მიიწევდა თავ აწეული ნაცნობ და უცნობ ხალხში. დედოფალმა ერთი დაიგმინა ლეაო და ბავშვობაში როგორც იცოდა თავისზე მაღალ ლეას კისერზე ჩამოეკიდა. საოცარი სანახავი იყო ორი ანგელოზი ერთად. საკო ტიროდა, ლეა-არა.
-საკუნ გეყო რა რა გატირებს ნუ გადამრიე-სიცილით წმენდდა ცრემლებს საკოს
-აბა საქმე მაქვსო?-ტირილს ვერ წყვეტდა საკო
-საკუნა ჩემო ჩერჩეტო დაიჯერე შენ ეგ?-სიცილით მიიხუტა საკო
-უნამუსო ადამიანი ხარ ლეაჩკა ძალიან უნამუსო-გაბუტული ბუტბუტებდა სალო
-ვიცი საკ... ყველაფერი ხო იცი რთულად იყო-წითლად შეღებილი ბაგეები გახსნა ლეამ და გაიცინა
-როგორ მომნატრებიხარ-დიდხანს იდგებოდნენ ასე ვიღაც იარაღით, რომ არ შევარდნილიყო. გაგიჟებული იყო ყველა. მხოლოდ ლეა იდგა ისე თითქოს არაფერ მომხდარაო
-მოგკლავ უნამუსო ვიყო-გაკიოდა ბიჭი და მათეს იარაღს უმიზნებდა. უკნიდან კაცები გამოცვივდნენ, მაგრამ ლეამ გააჩერა ყველა
-შენი სახელი-უტიფრად მიუგო ლეამ
-უკაცრავად?-დაიბნა ბიჭი
-შენი სახელი მაინტერესებს-არ წყვეტდა ლეა
-თემო-დაბნეულმა უპასუხა ბიჭმა
-თემუშკა დარწმუნებული ხარ, რომ მაგ იარაღში ტყვიები დევს?-დამცინავად კითხა ლეამ
-გინდა ვცადოთ?-გაბრაზდა თემო
-მოდი მე ვცდი-სწრაფად მიახლოვდა და იარაღი ერთი ხელის მოსმით გამოართვა, შუბლზე მიიდო და სასხლეტს თითი გამოკრა. დარბაზში კივილი იყო. ლეა კი იღიმოდა
-სანამ ვინმეს მოკვლას გადაწყვეტ იარაღი შეამოწმე ხოლმე-დაცინა ლეამ და ბიჭს იარაღი დაუბრუნა
-ჯანდაბა-გატრიალებას აპირებდა ლეამ, რომ შეაჩერა
-საით გაგიწევია? განოფილებაში გადამყავხარ-ნაგლურად გაუცინა და მათეს თვალი ჩაუკრა
-შენ რა პონტში?-ირონიულად გაიცინა თემომ
-ესეც დაიმახსოვრე სანამ ვინმეს მოკვლას უტყვიო იარაღით გადაწყვეტ სტუმრების სიაც გადაამოწმე იქნებ სადმე პროკურორი გაგეჩითოს-კიდევ ერთხელ გაუღიმა და კარში მომავალ ტატოს თემო გადააბარა. ორი სიტყვით აუხსნა ყველაფერი და თვითონ ისევ მშვიდად ჩაეხუტა დაქალს.
-შოკი ხარ ლეაჩკა-მათე გადაეხვია მათ
-არ ვიშლებით ქეიფი გრძელდება-იყვირა მათემ და ყველა თავის ადგილს დაუბრუნდა.
ლეა ტელეფონზე ლაპარაკობდა
-ქალბატონო ლეა მართლა აუცილებელია და გთხოვთ მოდით განყოფილებაში
-მოვდივარ საბა დამელოდეთ-გაბრაზებულმა მიაჯახუნა საპირფარეშოს კარი და დარბაზში გავიდა.
-ორი წუთი მინდა მხოლოდ მეგობრებო-მიკროფონში ჩასძახა ლეამ-ამ ყველაზე მაგარ წყვილს ვულოცავ ამ ულამაზეს დღეს და მინდა ბედნიერება ვუსურვო. სამწუხაროდ ადრე უნდა დავტოვო ქორწილი და ისე ვერ წავიდოდი ეს პატარაბსაჩუქარი მათთვის, რომ არ გდამეცა-პატარა ყუთი ამოიღო ჩანთიდან და წყვილს მაგიდაზე დაუდო ასე ვერ მომიშორებთო უჩურჩულა და ღიმილით დატოვა ქორწილი. გაბრაზებულმა დაძრა მანქანა და განყოფილებაში მივიდა.
-რა ხდება?-იკითხა წარბებშეკრულმა
-ქალბატონო ლეა იცით-თავი მოიქექა ბიჭმა და იქაურობას გაეცალა.
დაკითხვის ოთახში შევიდა და საბას მიაჩერდა
-ეგრე ნუ მიყურებ ლეა, ნარკოტიკი ამოვუღეთ-ლეამ ერთი ღრმად ჩაისუნთქა და ახალგაზრდა ბიჭს წინ დაუჯდა. ფეხები მაგინაზე შემოალაგა და ბიჭს მიაჩერდა
-აბა გისმენ-გაუღიმა ბიჭს
-მეღადავებით ამან რა უნდა გამოიძიოს? -გაეცინა ბიჭს
-საყვარელო ენა დაიმოკლე თორემ მერწმუნე ცუდი გაბრაზება ვიცი-გაეცინა ლეას
-საბოლოოდ ვამბობ ჩამიდეს, არ ვარ არც მომხმარებელი არც გამსაღებელი-იღიმოდა ბიჭი
-კარგი პატარა ბიჭი იყოს შენებურად-გაუღიმა ლეამ და კარისკენ წავიდა
-ლამაზი ტ*აკი გაქ პროკურორო-ლეამ ერთი გამოხედა გაიცინა და კაკუნით გავიდა
-ლეა აღიარა?-თვალები გაუბრწყინდა გიას
-რა შენი საქმეა?-უკმეხად მიუგო ლეამ და კაბინეტში შევიდა
-ესეიგი ჩაგიდეს კარგი ვნახოთ-მთელი ღამე მუშაობდა ,,თორნიკე დადვანის" საქმეზე.
დილით კარი ტატომ და საბამ შემოაღო
-ლეა რას გადაყევი ამ ბიჭის საქმეს?-კითხა საბამ
-გიას ხელი ურევია უეჭველი აქ-თავი არ აუწევია ისე უპასუხა ბიჭს
-კაი ნუ გადამრიე ამ გიასი?-გაიცინა საბამ
-მისმინე გახსოვს თუკა მალაყმაძის საქმე?
-კი როგორ არა
-ხოდა ეგ გოგო რითიც მოკვდა ის ნარკოტიკია აქ, ეგ ნარკოტიკი იყო მერე გიორგი ჩაკეტაძე იყო, რაღაც მეუბნება რომ ეს საქმეები ერთმანეთს უკავშირდება
-აუ ლეაჩკა ნიას თავს ვფიცავარ თუ ვგბულობდე რამეს შენი ლაპარაკიდან-შვილი დაიფიცა ტატომ
-ვერც გაიგებთ-ჩანთას ხელო დაავლო და გასასვლელისკენ წავიდა. ასეთი იყო ლეაჩკა გაუგემარი არსება. უცხოეთიდან ხელმძღვანელობდა აქაურ საქმეებზე და ყველა იცნობდა რათქმაუნდა. არც გასჭირვებია ერთ კვირაში სახელის დამკვიდრება ან რათ უნდოდა ყველა იცნობდა დაუნდობელ ლეა ამაღლობელს.

***
მივხვდი, რომ იმას კი არ აქვს მნიშვნელობა რამდენი იაქტიურებს არამედ ის არის თუ რამხელა სიამოვნებას იღებ შენ ამით. ჭორფლიანო-ს რაც შეეხება აღარ გაგრძელდება თუ მომავალში რაღაცამ არ შემომიტია. მომიტევეთ შეცდომები ტელეფონით ვწერ და თან სოფელში ვარ. სიყვარულით ქაცუ.