-სიგარეტს მომცემ?-ინგლისურიდან ძალიან გაღიზიანებული გამოვდივარ უაზროა ეს გაკვეთილები მხოლოდ გოგონები და ისინიც სწავლაზე დამშეულები ორი საათის მანძილზე ერთხელ რომ არ იტყვიან სასაცილო ხუმრობას. ქუჩში პირველივე ბიჭს ვაჩერებ
-ახლავე,-ბიჭი ყოველგვარი კითხვების გარეშე იღებს ჯიბიდან ლურჯ-თეთრ კოლოფს იქედან ერთ ღერ სიგარეტს და მაწვდის
-ცუდი დღე გაქვს?-მეკითხება და სანთებელას მიწვდის
-არაფრით სხვებისგან გარსხვავებული,-სიგარეტს ვუკიდებ ერთი სული მაქვს ფილტვებში კვამლი ჩამივიდეს
-სად მიდიახა?
-ქიმიაზე მაგვიანდება,-მობილურს ვანათებ,-არა ჯერ თხუთმეტი წუთი კიდევ მაქვს
-სად უნდა წახვიდე?-მიყურებს ინტერესით
-ნანა ქისტაურთან სკოლის ჩიხში რომ ცხოვრობს
-გაგაცილებ,-მხრებს ვიჩეჩავ
-როგორც გინდა,-კიდევ ერთ ნაფაზს და კვამლის გამოშვებისას თავს ვაქნევ უცნობს ეცინევა
-ხშირად ეწევი?
-პირველია
-ყოჩაღ ერთხელაც არ დაგახველა
-ნიჭიერი ვარ,-ფეხებს ვაჩლაჩუნებ სიარულის დროს და ნელა მივდივარ
-აქ ცხოვრობ?
-არა სოფელში მოშორებით აქედან
-კარგია იქ?
-თავისებურად რაც მთვარია ამდენი ხალხი არ დადის და ტვინს არ მიჭამენ
-მეც ხომ არ გადმოვიდე?
-გაგიგებ თუ სადმე სახლის ყიდვა შეგიძლია,-წინ ვიხედები და უცნობს სიგარეტს ხელში ვჩრი
-მაშო რახდება?
-არაფერი სანდრო რა უნდა ხდებოდეს,-მხრები ავიჩეჩე
-სანდრო მას როგორახარ?
-მშვენივრად კაკი თქვენ საიდან იცნობთ ერთმანეთს?-ეჭვიანად გვიყურებს ბიძაჩემი და უცნობის როგორც გავიგე კაკის ხელში მბოლავ სიგარეტის ღეს აკვირდება რომელსაც ჩემი ტუჩის საცხი ეტყობა
-მოწევ მას?-კაკი ღერს აწვდის და ჩემი მუქი წითელი საცხიც კარგად ჩანს
-ეს პომადაა?-მანქანიდან კიდევ უფრო იწევა სანდრო
-დიახ მას შეყვანებული ეწეოდა და დამიტოვა,-მე ისე ვიყურები ვითომც აქ არაფერი
-კარგი საღმოს მოხვალ?
-კი მოვალ,-თვს ვუქნევ და გზას ვაგრძელებ.

-ვერ მიხვდა?-ვეკითხები კაკის
-ვერა მაშო ვერ მიხვდა,-საყვარლად მიყურებს
-მადლობა,-ცხვირს გვერდძე ვწევ და ჩიხში შევდივარ
-მაშო ლამაზი სახელია
-არ გინდა თვაზიანობა ყელშია უკვე ეგ ყველაფერი
-კაი ,-წარბაწეული ვიხედები მისკენ ის იცინის
-აბა თავაზიანობა არაო და,-ბავშვურად მიღიმის
-შენნაირი კიდევ ბევრია?-ვეკითხები და სადღც შორს ვიყურები
-იქნებ ასეცაა....

დღეები გადის და მე თითქოს ჯადოსნურად კაკის ყოველ მეორე დღეს ვხვდები
-სიგარეტი?-მიყურებს ისევ ბავშვურად
-არა დავანებე
-კარგია მაშო
-კარგი შენ ხარ
-მიყვარხარ მაშიკო
-საიდან მოგაქვს ეს სიტყვები?
-რომლები?
-სიყვარული სითბო და სიხარული
-მე არა შენ მოგაქვს ისინი ჩემს ცხოვრებაში
-ჩემნაირ გოგოებს ეგენი არ მოაქვს
-შენ მოგაქვს,-ხელს მხარზე მხვევს
-დღეს სტუმრები მოდიან ვერ გავუძლებ
-გაუძელი ჩემი ხათრით
-ვცდი,-იცის როგორ ვერ ვიტან ხალხმრავლობას
-გამოგივა,-თვალს მიკრავს და მიდის

.................
-მთელი დღე თეფშებით დავდივარ უკვე ყელში მაქვს ეს ყველაფერი
-მაშო არ დაიწყო შენებურად,-მიყვირის სამზარეულოში შემოსული დედა
-ოოკ
-მაშო მართლა გეუბნები
-დედა ეს გადაპრანჭული ქალები ერთ თეთრად არ ღირან რატომ ემსახურები იციან სამზარეულო სადაცაა
-მაშ ეს არაა სტუმარ-მასპინძლობა ჩემი ხათრით მაშო დამშვიდდი
სინამდვილეშ არავისი ბრალი არაა ასე რომ ვიქცევი ხალხი მაშნებს ისინი მე ცუდად მექცევიან ხოლმე ჩემი თვრამეტ წლიანი ცხოვრების მანძილზე ყველამ მატკინა ვინც გზაზე გადამეყარა მხოლოდ კაკი მექცევა ისე თითქოს ფაიფურის თოჯინა ვიყო და მისთვის იმდენად ძვირფასი რომ არ უნდა გავიბზარო... ეეჰა კაკი ვაი რომ მე უკვე დამსხვრეული და უბრალოდ შეწებებული ვარ და ერთი უხეში შეხებაც მომიღბს ბოლოს მე უბრალოდ ნამსხვრევების გროვა ვარ ნეირონების სასაფლაო.
შენ კი ისეთი ხარ მზესავით თბილი ცასავით კრიალა თოვლივით სუფთა შენ ნათელი სხივი ხარ ამ სანაგვეში ......
-მაშო გელას საფერფლე უნდა სადახარ აქამდე?
-მოვდივარ მამიდა,-მამიდაჩემის ქმარს წინ საფერფლეს ვუდებ და იქვე დედასთნ ვჯდები
-ლელა რატომ არ გაქვს მაცივარზე მაშოს ნიშნების ფურცელი მიკრული ჩვენ სულ ასე ვიქცევით,-თვის შვილს სახეზე უსვამს ხელს და მე მამიდაშვილისკენ ზიზღით ვიყურები
-იქნებ იმიტომ რომ მაშო საშინელი მოსწავლეა,-თვალებს ქაჩავს სერგი
-იქნებ ეგ ტორტი სახეში შეგაზილო?-ვეკითხები ირონიულად
-მაშო
-რა დედა
-ადი შენს ოთხში ფოტო კამერა ჩმოიტანე მამიდაშენს ფოტოებს ვუჩვენებ,-არავითარი ფოტო ჩემს მოსაშოებლად ამბობს
უხეშად ვდგები და კიბეზე ავდივარ ოთხის კარს ვიჯახუნებ და საწოლზე სახით ვეხეთქები მაგრამ ვინ მაცდის
-მაშკაააა
-რაგინდა ლიკა,-ძვირფასი დეიდაშვილი
-სადახარ გოგო მომიყევი რამე რაც მოვედი გიჟივით დარბიხარ
-რაც მოხვედით დაჯდომას არ მაცდით,-მხრებს ვიჩეჩვ და საწოლზე ვჯდები
-ეს რაა?-ლიკა ჩემს დღიურს შის და იქ ჩემ დახატულ მონსტრებს ხედავს
-ეგ ჩემი სამყაროა ლიკა სამყარო რომელიც თქვენ შექმენით
-მაშ სულ გაგიჟდი? ასათიანზე ხარ წასაყვანი დიდიხანია უკვე
-ლიკა დახურე და გადი
-არა ყველას ვაჩვენებ
ლიკა ოთახიდან გარბის და მეც უკან მივსდევ დედამ რომ ეს ნახოს გულ ეტკინება და მე ლიკას ყელს გამოვჭრი
-დედა, დედა ნახე ეს,-ლიკას კიბეზე ფეხი უცდება დღიური მიფრინავს და ეზოში პირდაპირ ანთებულ ცეცხლში ვარდება და წამში ფურცლების დასტა ნახშრს ერთვის
-ლიკა ეს რა ჩიდინე,-ვამბობ ხმა ჩხლეჩილი მან მთლი ჩემი შინაგანი სამყარო დაფერფლა
-შენთხვევით მოხდა,-ლიკას სერგი აყენებს და მუზლებიდან მიწას აშორებს
-საერთოდ რატომ შეეხე
-ეს ხომ მხოლოდ ბლოკნოტია
-ხო თქვენთვის ჩემი გრძნობები მხოლოდ ბლოკნოტია ჩემი ცხოვრება დაცინვის ობიექტი და დედაჩემი საშუალება რომ დამცინოთ დამთვრდა გაეთრიეთ აქედან დავიღლე გესმით დავიღლე წაეთრიათ არც ერთი თქვენგანი არ მიყვარს მთლი ცხოვრება მხოლოდ მამცირებთ და მტკენთ რა კირად მინდა თქვენნაირი ნათესავები წადით გაეთრიეთ
-მაშო,-დედაჩემი სილას ძლიერად მაწნის და იქვე ტირილით იკეცება
-მაპატიე დედიკო მე მეტი აღარ შემიძია
ჭიშკრისკენ მივრბივარ ვაღებ და ქუჩაში გავდივარ
უკანასკნელი რაც მახსოვს ღმის ბაცი სიბნელე და მანქანის ორი ფარია მერე ვითიშები ............
გამუდმებით ჩმესმის წიპ წიპი.
-მაშიკო ჩემო მაშიკო გაიღვიძე რაა,-კაკის ხმას ვცნობ მაგრამ თვალებს ვერ ვახელ,-ღმერთო ჩემო რა გიქნეს,- თმაზე ხელებს მისვამს და მგონი ტირის ასე ცუდად გამოვიყურები? თუმცა რა თვსაც ცუდად ვგრძნობ
-მაშიკო მე მაპატიე მათ მაგივრად კარგი? როგორ გაგტანჯა ამ სამყარომ ჩემო სიყვარულო შემომხედე გამიღმე და ისევ დამიძახე დებილი მიდი მაშიკო მიდი ჩემო ლამაზო
კაკი მართლა ასე გენატრები?
მაშო რა იდიოტი ხარ ხომ გითხრა მიყვარხარო
სიყვარული
სითბო
სიხარული
...
თავს ძალას ვატან და პირველი რასაც ვხედავ დედას სახეა
-კაკი,-ამბობს ტირილით და მალე კაკის ცისფერ თვალებსაც ვხედავ
-მაპატიეთ ხო?-ვტირი მეც
-ყველაფერი მაგრად იქნება,-კაკი შუბლზე მკოცნის დედა ხელზე ხელს მიჭერს
...
დაინტერესებული ვარ კომენტარებიიტ