ღამის ორი საათი იქნებოდა აივანზე რომ გავედი, შუა ზაფხულში პირველად ვიგრენი სიცივე, ვიცოდი რაიყო ამყველაფრის მიზეზი მაგრამ ამის გახსენება არმინდოდა, არმინდოდა ამ თემას შევხებოდიი, რადგან ვიცოდი მეტკინებოდა..
-რატომ არ გძინავს?
შეშინებული უკან მოვტრიალდი
-შემაშინე სულელოო გაბრაზებით ვუპასუხე ნიცას
-მგონი გკითხე რაღაც! პასუხის მოლოდინში დამიბღვირა
-აა ჰო, რავი ვერვიძინებ
-მატყუებ
-არა რატომ?
-კარგად გიცნობ, ვიცი რაცგჭირს გინდა მომიყევი თუარადა სულელივით იდექი აქ მარტო
-დაწოლას აპირებ?
-აბა რომელი გიჟი მემნახე ამ შუაღამე აქ რა მესაქმება
-მიდი მეც მალე მოვალ
გავუღიმე და ეს ყველაფერი მისთვის საკმარისი აღმოჩნდა
-არიტირო
მკაცრი კილოთი მითხრა, პასუხის ყოველგარი გზა მომიკლა და კარები გააღო
-მოიცადე..
-რამოხდა?
ატირებული ჩავეხუტე და ძლივს ძლივობით წარმოვთქვი
-მეე ნნნააა ტ ტ რებააა
ისე მაგრად მომხვია ხელები ცოტაც და გამჭყიპავდა
-ყველაფერი კარგად იქნება ჩემო პატარა
თითქოს ამ სიტყვებმა დამამშვიდაო თავში რაც პირვლი მომაფიქრდა ის ვკითხე
-დაბრუნდება?
-თუ უყვარხარ დაბრუნდება...
-იცი დღეს პირველად ვიძინებ ისე რომ ტკბილ ძილს არვუსურვებ მას..
-ყველაფერი კარგად იქნება...კიდევ ერთხელ გამიმეორა ესსიტყვები და კარებისკენ მანიშნა...
პს. დიდი ბოდიშით რომ ვერ ვწერ დიდი ისტორიებს პატარებს ვწერ და ჩანახატებს ვდებ იმედია მოგეწონებათ აუ რავიცი ხვალ ჩანახატს დაგიდებთ გთოვ ბევრი კომი რაა გამოთქვით თვენი აზრი გთხოვთ რომ გავითვალისწინო