თავი2
სახლში მისვლისას მამამ მომხალა რომ სახლის სანახვად უნდა წავსულიყავით,მეც დავდე ჩანთა და მამას გავყევი მანქანისკენ.გზაში ვაკვირდებოდი სახლებს იმ უბანში სადაც უნდა მეცხოვრა ყველა ლამმაზი და მდიდრული იყო ,გაკრეჭილი გაზონით და თეთრი ღობით,დარმუნებულივარ ყველა მათგანი საკმაოდ ძვირი ეღირება,გამიკვირდა მამას საიდან ქონდა ამხელა თანხა.ჩვენი სახლიც ისეთივე მდიდრული აღმოჩნდა როგორიც დანარჩენი ყველა.
სახლი 3 სართულიანი იყო გარედან თეთრი.სახლიში შესვლისას მამამ გასაღები ამოიღო დ კარი გააღო..მე ცოტა არ იყოს გამიკვირდა ის ფაქტირომ მამას გასაღები ქონდა მგრამ არშევიმჩნიე.
სახლი შიგნიდან კიდევ უფრო ლამაზი იყო.ინტერიერში ლამაზად ემრწყმოდა მუქი და ღია შპალიერი.1 საათში სახლიდან წამოვედით გზაში მამამ ლარაკი დაიწყო.
-ბელლ მოგეწონა??
-ძლიანნ ლმაზი სახლია მაა გმიხარდბა თუ ვიყიდით.
-ბელ მე ის უკვე ვიყიდე იქ გდავლაზე უკვე 1 თვეა ვფიქრობ.
გულში უცებ უცნაურმ გრძნობმ გამიელვა სიხარულიც და ტკივილიც ერთად ვიგრძენი მაგრამ მხოლოდ სიხარული დავანახე მამას.მამას ჩემ რეაქციაზე გაეღიმა და მეც ბედნიერი ვიყავი იმით რომ მამა ამდენი ხნის მერე ისევ ბედნიერი იყო.
მეორე დღეს წვიმიანი ამინდი აღმოჩნდა მუხლზე დახეული ჯინსი,ლურჯი ტოპი და ჯინსის კურტკა ჩავიცვი.შემდეგ სამზარეულოში ჩავედი და მამასთან ერთად ვისაუზმე,დღეს უჩვეულოდ კარგ ხასიათზე იყო მეც კარგ ხასიათზე დავდექი მისი შემხედვარე.
-მამ გავედი.
-კარგი ბელ,სკოლიდან რომ მოხვალ სადმე გავიდეთ პიცა ვჭამოთ.
-მაგარი იქნებაა...
ავტობუსის გაჩერებასთან მივედი და ნეა რომ ვერსდ ვიპოვე მოვიწყინე,ავტობუსი მალევე მოვიდა მე ჩემი ჩვეული ადგილი დავიკავე ფანჯარასთან,ის ძროხა(ეშლი)ჩემს უკან დაჯდა და მგონი მანუს ელოდებოდა,ორ გაჩერებაში მწვანე თვალები დავინახე რომლებიც მე მიყურებდნენ მანამ სანამ ჩამივლიდა და ეშლის მიუჯდებოდა.მე ცოტა მეწყინა გულის სიღრმეში იმედი მქონდა რომ ჩემთან დაჯდებოდა მაგრამ იმედები გამიცრუვდა და ამიტომ მოვიწყინე.
უცებ უკნიდან ხრინწიანი ხმა გავიგე მგონი მანუ იყოო.
-ჯანდაბაა...თქვა და ჩემთან გადმოჯდა
მე მოულოდნელობისგან შევხტი და თვალებში შევხედეე..
-უნდა შეწყვიტო ჩემზე მოშტერება
თქვა ეს თუ არა მაშინვე გავწითლდი..
-მეეე..ამმმ..
-ხედავვ როცა მხედავ ენა გებმისს,ასე მალე შეგიყვარდი?
ამის თქმაზე გაეღიმა,ღმერთო რალამაზი ღიმილი აქვსს...
-მე გაშტერდრბი თუ შენ?
ამ კითხვაზე დაიბნაა მერე ეშმაკურად გაიღიამა და თემის შეცვლის მიზნით მკითხა:
-რაგქვიაა?
-ანაბელი
-ლამააზი სახელია..
ამის გაგონებაზე გავწითლდი,მან ეს შეამჩნია და გაეღიმა.ღმერთო არმჯერა რომ ახლა გვერძე მიზის და მელაპარაკება.
-შენრაგქვია ,ვითომ არვიცოდი
ეშმაკურად გაეღიმა
-მანუ
სკოლამდე ჩუმად ვიყავითავტობუსიდან რომ ჩავდიოდით მკითხა პირველი გაკვეთილი რა მქონდა
-ქიმია
-მართლაა?მეცც,წამიდი ერთად მივიდეთ
გუშინ ქიმა არმქონია და ალბათ ამიტომ არვიცოდი რომ მე და მანუ ქიმაზე კლასელები ვიყავით..
-როგორცგინდა...
კლასში რომ შევედით ის მის მეგობართან მივიდა და გვერძე მიუჯდა,მე კი ლიზს ვკითხე მის გვერძე ადგილი თავიუფალი იყო თუ არა მანაც უარის ნიშნად თავი გააქნიაა მეკი მას გვერძე მივუჯექი.ლიზი ძალიან ლამაზი იყო ნახევრად ინდიელს შავი სწორი და მბზინავი თმა ზურგს სულ უფარავდა,დიდი წამწამები ლამაზ თვალებს უფრო გმოკვეთდნენ,თამამად შეიძლებოდა გეთქვა რომ სკოლის ერთ-ერთი ყველაზე ლამაზი გოგოს გვერძე ვიჯექი.მეკი მასთან შედარებით თავს არარაობად ვგრძნობდი ტალღოვანი თმა მხარს ძლივს მიფარავდა და ჩემ ნახევრად მწვანე და ნახევრად ყავისფერ თვალებში არაფერი არ მომწონდა..არაფერი არმქონდა ისეთი რაც განსხვავებულს გამხდიდა.

მოკლედ ხალხნო წინა თავზე დამავიწყდა მიწრა რომ ახალ თავებს დავამტებ თითქმის ყოველდღე,ნუ ჩემი პირველი მოთხრობაა და ძალიან მაინტერესებს თქვენი აზრი.ასერომ ვისაც არდაგეზარებათ და წაიკითხავთ კომენტარებში თქვენი აზრიდამიწერეთ.