ბიჭებს მივუჯექი.
-სად არიან?არ ჩამოდიან?(ალექსი)
-ვერ გავაგონე(მე)
-წავალ დავუძახებ მე(ალეკო)ადგომას აპირებდა
-არა არ გინდა.მოდი დავლიოთ რა.ასეთ კარგ დღეს ნუ გავიფუჭებთ(მე)დავიწყეთ დალევა,სადღეგრძელოები,სხვადასხვა ისტორიები,სასაცილო თუ სევდიანი,ანეგდოტები და სიცილი.ძალიან ვიხალისეთ.ბოლოს ისე დავთვერით,რომ ფეხზე ძლივს ვიდექით.ლაშა და ნანაც ჩამოვიდნენ.მე სიცილით ვკვდები.
-ოჰ გვრიტები მოდიან(მე)ხელი-ხელ ჩაკიდებულები ჩამოვიდნენ,კმაყოფილები.
-რას აღნიშნავთ?(ნანა)
-რას და ჩემს წარმატებას და რუსეთში წასვლას(მე)ლაშა დაიგრუზა მაგრამ არ შეიმჩნია.
-გილოცავ(ნანა)
-მადლობა(მე)გავუღიმე და არაყი დავასხი.
-არ შემოგვიერთდებით?(გიგი)ლაშა წამოიწია.
-არა არ ვსვავთ ჩვენ ხო ლაშიკო?(ლაშა)ლაშამ გაუღიმა და თავი დაუქნია.
-ნანა ძალიან გიყვარს ლაშა?(ალეკო)გაუღიმა
-კი ძალიან(ნანა)უფრო მიეკრო ლაშას.
-რამე რომ იყოს ცოლადაც გაყვები?(ანდრია)შეუტიეს ბიჭებმა.ლაშამ თვალები დაპარჭყა.
-კი რატომაც არა(ნანა)
-მერე შვილებიც ხომ?(ნოე)სიცილს ძლივს იკავებდნენ ბიჭები მე კიდე ჩაბჟირებამდე ვიცინოდი.
-ალბათ შვილებს ძალიან მალე შეგვიძლია ველოდოთ(მე)
-რას გულისხმობ?(ლაშა)ჩაერთო ლაშაც.
-უი შენ ლაპარაკიც გცოდნია?(მე)წასკდათ სიცილი
-შენ წარმოიდგინე და კი!(ლაშა)გაბრაზდა
-გამიკვირდა(მე)
-კარგით გეყოთ ეხლა.მარიამ შენ რა გეტაკა?(ალექსი)
-არაფერი საერთოდ(მე)
-მოდით ამ ჭიქით მეგობრობას და სიყვარულს გაუმარჯოს(გიგი)
-გაუმარჯოს(ყველა)ვთქვით,ჭიქები ერთმანეთს მივაჭახუნეთ და გადავკარით.
-ვსო მე აღარ ვსვავ.ისედაც ბევრი დავლიე(მე)
-ხო მგონი მართლა გვეყოფა(ანდრია)ყველა დაეთანხმა.
-ვინმე ცუდად ხომ არ ხართ?(გიო)ზოგმა თავი გააქნია,ზოგმა არაო თქვეს ზოგმა კი დაიწმუკუნა.
-ლილე შენ როგორ ხარ?(მე)
-კარგად ჩემი წასვლის დროა(ლილე)გამიღიმა.წამოდგა
-იყავი რა კიდე(მე)ლაშა გაბრაზდა
-ხო რა დარჩი(ალექსი)ბიჭებმაც უთხრეს ლაშას გარდა.
-არა არა მადლობა წავალ გვიანია უკვე(ლილე)
-კარგი გაგაცილებ მაშინ(გიო)
-არა იყოს მეთვითონ წავალ(ლილე)
-არა რა იყოს გაგაცილებ(გიო)დაგვემშვიდობა და სახლიდან გავიდნენ.ალაგებას შევუდექი.ჭიქები სამზარეულოში შევიტანე,მაგიდა ავალაგე და ჭურჭლის დარეცხვას შევუდექი.ვიგრძენი რომ ვიღაც შემოვიდა და მიყურებდა.მივხვდი ვინც იყო.
-რას მიყურებ?(მე)მივბრუნდი.სერიოზული სახე მეჭირა.
-რა არ შეიძლება?(ლაშა)შევბრუნდი.
-არა(მე)ჩემს უკან ახლოს იდგა.უცბათ ტელეფონზე ესემესი მომივიდა.
‘‘-როგორ ხარ ლამაზო?მოგეწონა ჩემი საჩუქარი?ბოდიში ამდენი ხანი რომ ვერ შეგეხმიანე(ზაზა)’’სახეზე სულ გავფითრდი.ხელები გავიმშრალე და ონკანი გამოვრთე.მივტრიალდი და ხელით მაგიდას დავეყრდენი.
-კარგად ხარ?(ლაშა)
-კი(მე)ვუთხარი და გარეთ გავედი.ღრმად ჩავისუნთქე.ლაშა უკან გამომყვა.კიბეებზე დავჯექით და მივწერე.
‘‘-რა გინდა?(მე)’’ლაშა რაღაცეებს მეკითხებოდა მე კი არ მესმოდა.
‘‘-ხომ გაიგე რომ ჩემთან ხუმრობა არ შეიძლება?(ზაზა)’’
-მარიამ კარგად ხარ?(ლაშა)ხელები მკლავებზე მომკიდა და თავისკენ მიმაბრუნა.
-კი შემეშვი(მე)ვუთხარი და ხელები გავაშვებინე და ავდექი.მან დამიჭირა და ჩამიხუდა.
-მითხარი რა ხდება(ლაშა)მეც მოვუჭირე ხელები ზურგზე და ცრემლები წამომივიდა.
-ის არის...მეშინია რამე კიდე არ დაგვიშავოს(მე)
-ვინ ის?(ლაშა)არაფერი არ ვუთხარი,ხელები გავუშვი და ჩემი ოთახისკენ გავიქეცი.ბიჭებმა გაკვირვებულებმა შემომხედეს.მე ჩემ ოთახში შევიკეტე და კარებთან ჩავიკეცე.ოთახის იქით მესმოდა ბიჭების ხმა.
-რა დაემართა ლაშა?(ალექსი)
-არ ვიცი კერ სამზარეულოში ესემესი მოუვიდა და იქიდან ფერდაკარგული გამოვარდა გარეთ.მერე ვკითხე რა ხდებათქო და ის არის მეშინია რამე კიდე არ დაგვიშავოსო.არ ვიცი რა ხდება ეხლა კიდე ოთახში შეიკეტა(ლაშა)
-ავალ მე დაველაპარაკები(ანდრია)კართან მოვიდა და დააკაკუნა.
-მარიამ შეიძლება ვილაპარაკოთ?(ანდრია)უარი ვერ ვუთხარი.ახლა ნამდვილად ვინმესთან საუბარი მჭირდებოდა.კარი გავაღე და შემოვუშვი.საწოლზე დავჯექი,მან კარი მიხურა და ისიც გვერდით მომიჯდა.ცრემლები მოვიწმინდე.
-მარიამ ხომ იცი რომ შეგიძლია ყველაფერი მითხრა გპირდები არავის არაფერს არ ვეტყვი ეს შენ თუ არ გენდომება(ანდრეა)
-ზაზა იყო(მე)ესემესები ვაჩვენე.ამოისუნთქა და ჩამიხუტა.
-დაწყნარდი შენ.მაგას ჩვენ მოვუვლით(ანდრეა)
-არა.ჩემი გაფუჭებულია ეს საქმე და მეთვითონ მოვაგვარებ.არ უთხრა ბიჭებს(მე)
-ოჰ მარიამ მესმის რასაც გრძნობ მაგრამ ეს უნდა იცოდნენ ბიჭებმა.შენი პრობლემა იგივე ჩვენი პრობლემაა(ანდრეა)
-ვეტყვით ოღონდ ჯერ არა.გთხოვ მენდე.თუ კიდე რამე მოხვდება დამემუქრება ან რამე მერე ვუთხრათ გთხოვ(მე)
-ოხ მარიამ რა საცემი ხარ(ანდრეა)მითხრა და ღუტუნუ დამიწყო.
-გეყოფა ანდრეა...ანდრეა არ მეცინება...გცემ იცოდე ანდრეა(მე)სიცილისგან ვბჟირდებოდი.ის კი ისევ აგრძელებდა ღუტუნს.ლოგინზე ავედი იქაც მომწვდა ბალიში ავიღე და ხელებზე დავარტყი.ბოლოს დაიღალა და მითხრა.
-კარგი წავედი მე.მთავარია ხასიათზე მოხვედი(ანდრეა)
გატრიალდა,მე კიდე ზურგზე შევახტი.ფეხები მუცელზე შემოვახვიე,ხელები კი ყელზე,მან ფეხები დამიჭირა,რომ არ გადმოვარდნილიყავი და ოთახიდან გავიდა სირბილით.ვიცინოდით და ოთახებში კრუგს ვურტყავდით.ნანას ხმა გავიგე.
-ღმერთო შენ მიშველე(ნანა)გამეცინა.ბიჭებმა ბევრი იცინეს ჩვენზე.ბოლოს დაღლილები დივანზე დავჯექით.ანდრეას ჩავეხუტე.გიოც შემოვიდა.
-რა სახეები აქვთ ამ ორს?(გიო)ჩვენ შემოგვხედა და გაიცინა.
-ბევრი ირბინეს და (ალეკო)ყველამ გაიცინა.მეც.
-ანდრეა ამიყვანე რა ძაან გთხოვ(მე)
-მე ავიყვან(ლაშა)წამოდგომას აპირებდა ნანამ,რომ ხელი ხელზე მოკიდა და დასვა.
-ვისაც თხოვა იმან აიყვანოს(ნანა)რარაცის თქმას აპირებდა მას კი მე დავასწარი.
-არ მინდა ანდრეა ამიყვანს.ხომ ანდრეა?(მე)გავუღიმე.
-მოდი ჩემთან ჩემი კუნთავიკი მრბოლელი.შენი თრევა არასდროს არ მომბეზრდება(ანდრეა)გამიღიმა,მხარზე გადამიკიდა სრული ამ სიტყვის მნიშვნელოდით და ქანაობ-ქანაობით ზევით ჩემს ოთახში ამიყვანა.დამაწვინა ლოგინზე და ადიელა დამაფარა.
-იცი რა არ მესმის(ანდრეა)ლოგინზე ჩამოჯდა
-რა?(მე)
-უყვარხარ და იმ უჭკუო და უჟმურ ნანასთან რა უნდა ვერ ვხვდები(ანდრეა)გაიღიმა.
-და რა იცი რომ ვუყვარვარ?(მე)გავუღიმე
-კარგი რა დებილები კი არ ვართ თან შენც არ ხარ სულელი,რომ ვერ ხვდებოდე.ხომ ასეა?(ანდრეა)გაგვეცინა
-არ ვიცი არ ვიცი.მას არაფერი არ უთქვია.დროა ჩემს ცხოვრებას მივხედო.თუ ვუყვარვარ რატო არ მეუბნება?რას ელოდება?(მე)
-ხელსაყრელ დროს(ანდრეა)
-ელოდოს მაშინ და მერე მითხრას სხვა,რომ შემიყვარდება(მე)ჩაიცინა
-ნუ ღელავ.მთავარია უყვარხარ და შენ ეს იცი ეხლა კი ძილისდროა ჩემი ლოთი დაიკო.დაიძინე ტკბილი ძილი(ანდრეა)ადიელა გამისწორა და შუბლზე მაკოცა.
-მადლობა(მე)გავუღიმე.მანაც გამიღიმა.
-ყოველთვის პაჟალუსტა(ანდრეა)გავიდა მე კი თვალები დავხუჭე და დამეძინა.


ბოდიში ამხელა პაუზისთვის ამდენი ხანი რომ ვერ დავდე <3 <3 <3 მადლობთ რომ კითხულობთ <3 <3 <3