მათე
18:20
-აბაა?ვეკითხები მიას და მის გარშემო ვტრიალდები.
-პერფექტო
-კანფეტ.წავედით?
-იაჰ
მანაქანის გასაღებს ვიღებ და გარეთ გავდივარ.

ელენე
19:00
ნიკუშას გვერდით ვუდგავარ ჩემი მუხლს აცდენილი, ფამფარა, სპოლილოსძვლისფერი კაბით.
-შევედით.
-ხო შევედით.
დახვეილი წვეულება.ყველა მორთულ მოკაზმულა და თავის პარტნიოტებთან ერთად ცეკვავენ.
-ვაა ელე რა ლამაზი ხარ მეუბნება სანდრო და პარალელურად ნიკუშას ხელს ართმევს.
-ეიი მადლობა.
ვხედავ როგორ გვიახლოვდება ლუკა სასმელით ხელში.
-ვააა შეყვარებულებიც მოსულან.ეტყობა რო უკვე ნასვამია და სცენის გამართვას აპირებს.სანდრო მხარში სწვდება და უკან მიყავს.
-წამოდი ვიცეკვოთ ვეუბნები ნიკუშას და დარბაზის შუაგულში ვდგებით.
ერთი...ორი...სამი...ოთხიი...ჩვენი ფეხები ისე დაცურავენ იატაკზე როგორც თევზები წყალში.მუსიკას მთელი ტანით ვყვებით.ვცეკვავთ.ტანგო.ნიკუშა.მე.ვხედავ როგორ გვიყურებს ხალხი.მელოდიის ბოლოს ჩემი სახე პირდაპირ ნიკუშას სახის წინაა.თვალებში ვუყურებთ ერთმანეთს.მთელი ტანით ვეკვრი მას.აბლოდისმრნტები მაფხიზლებს და უკან ვიხევ.დაახლოვებით ერთი საათი უაზროდ გადის.
-გარეთ გავალ რა.ვეუბნები ნიკუშას და პასუხს არც ველოდები ისე გავდივარ გარეთ.ნიავია.გრილა.ოდნავ წვიმს.
-სადაც შენ იქაც მე.
მეუბნება ლუკა და ზურგიდან მეხუტება.მხოლოდ ახლაღა ვხვდები როგორ მომნატრებია ლუკა.შემდეგ მახსენდება რა გააკეთა და ვშორდები.
-ასე ხო?მეუბნება და ზურგზე მიკიდებს.
-დამსვიიი.ვყვირივარ.ხელებს ზურგზე ვურტყამ მაგრამ ამაოდ.მანქანაში მსვავს.და თვითონაც ჩემს გვერძე იკავებს ადგილს.
-მენდობი?
-არა
-ელენე.მკაცრად მეუბნება და მანქანას ქოქავს.
-რა გინდა რაა
-მაპატიე
-.....
არაფერს ვპასუხობ მინას თავს ვადებ და ჩემდა უნებურად მეძინება.

01:10
მეღვიძება.სადღაც უცხო საწოლში ვარ.ოთახში არც ტელეფონია და არც კომპიუტერი.
-ჯანდაბა ვიკურთხები და ახლაღა ვამჩნევ ჩემს გვერძე მწოლიარე ლუკას.მიყვარს.წამში გამიელვა ამ სიტყვამ თავში.ვდგები და მანქანის გასაღების ძებნას ვიწყებ.
-კამოდშია.პირველ უჯრაში მეუბნება ლუკა და აბურდულ თმებს უფრო იბურდავს.
-სახლში მინდა.შენთან ერთადვ არ მინდა.არ მოგისმენ.
-ვინ გითხრა მერე რო უნდა მომისმინო?სიცილნარევიხმით მეკითხება და ხელს ხელზე მიჭერს.
-გამიშვი ამის თქმა და მის ზემოდან მოქცევა ერთი იყო.ხელები წელზე მჭიდროდ შემომხვია.მსიამოვნებს.არა?.კი?.
-მიყვარხარ მაისის ხოჭოვ
-მე არა
-კი გიყვარვარ.
-არა მეთქი.შენ არაფრით განსხვავდები მარკისგან.ზუსტად მისნაირი ხარ.ორივემ გამომიყენეთ სხვადასხვა მიზნებისთვის.შენ სანაძლეო მოიგე და რეპუტაცია არ გაიფუჭე ძმაკაცებში.იმან მატერიალური დახმარებაა მიიღო 1 წლის მანძილზე და პირადი სიამოვნებაც დაიკმაყოფილა.ამის გაგონებისას ხელს მიშვებს და საშვალებას მაძლევს წამოვჯდე.
-მომიყევი.
-არა
-იმ ნაბი*ვარს კარგად მოუყევი?
-....
ფეხზე დგება.ნაცრისფერი სპორტული წელზე ადგას.ახლა მისი პრესის დანახვა ნათლად შემიძლია.
-მომიყევი მეუბნება ხმამაღლა და თმაში ხელს იცურებს.
-არა მეთქი.მეც თითქმის ყვირილითვე ვპასუხობ.
-ამის დედაც ელენე.ყვირის და სარკეს ხელს ურტყავს.სარკე ნაწილებად იშლება.ძირს იყრება და ის დაყრილი ნაწილები კიდევ ათას ნაწილად იშლება.ზოგიერთ ნამსხვევზე სისხლის კვალია.ვხედავ როგორი სისწაფიდ მოსდის ხელიდან სისხლი.
-მითხარი თითქმის ყვირილით მეუბნება ლუკა.
-პირველადი დახმარების ნივთები სად გაქვს?
-მომიყევი
-პირველადი დახმარების ნივთებო სად გაავს მეთქი რო გეკითხები დაყრუვდი?
-სააბაზანოშო ზედა თაროზე მეუბნება და საზოლზე ჯდება.ჭრილობას ვუმუშავებ.ბინტით ვკრავ.ელასტიურ ბინტსაც ვუკუთებ ყოველი შემგხვევისთვის.
-ხვალ წავიდეთ დღეს გვიანია.ვამბობ და კარისკენ მივდივარ.
-სად მიდიხარ?
-სხვა ოთახში.
-რატო ჩემთან არ დაგიძინია ჯერ?
-ახლა.შენ აღარ ხარ ჩემი შეყვარებული.
-ორი წამით მოიწიე.
მეუბნება და მეც მისკენ მივდივარ.
-ელენე
-რა
მიახლოვდება და მკოცნის.სიგარეტის,ალკოჰოლისა და ლიმნის სუნი ასდის.
-ახლა ვარ?
-არანაირად ვუღიმი და ოთახს ვტოვებ.

12:10
ვიღვიძებ.ფანჯრიდან ვიხედები.ვხედავ მდინარეს და მთას.ტყეს.გარეთ გასვლა მინდა ,მაგრამ კარები ჩაკეტილია.მაცივარს ვაღებ .საჩამო არაფერია.მისაღრბში ვბრუნდები და ჩემი ტელეფონის მოძებნას ვიწყებ.ამაოდ.ლუკას სძინავს.სახლი პატარა და მყუდროა.ბოლოს ტელევიზორის პულტს ვპოიულობ და სავარძელში კომფორტულად ვკალათდები.მოიცადეთ?სად არის ჩემი კაბა?ეს რა სპირტულებია?ერთს გემრიელად ვიკურთხები და ფილმს ვრთავ.One day.
-ამის მეტი წესიერი არაფერია?
-კი,დილით გადის GDS-ზე ავატარი.მეუბნება ლუკა დაბოხებულკ ხმით.
-შენთვის არ მიკითხავს სწრაფად ვპასუხობ და ფეხზე ვდგები.
-სახლში მინდა და წამიყვანე.
-ჯერ არა.
-აბა როდის?
-როცა მომინდება.თვალს მიკრავს და Grey's anatomy-იის ყურებას იწყებს.

21:00
-რა გჭირს?ვეკითხები მკვახედ და ჩემთვის ჩაის ვისხამ.უკვე შევგუე იმ ფაქტს რომ აქ დარჩენა მომიწევს ცოტახნით.
-რავიცი,მცივა ცოტა.
ჯანდაბა.ფერიც არ აქვს კარგი.აუ ამის გაციებაღა მეკლდა.უნდა მივუარო ახლა?!
-მაჩვენე.ვეუბნები და მისკენ მივიწევ.შუბლზე ხელს ვადებ.ღმერთო.იწვის.
-წადი დაწექი.სიცხე გაქვს.წამლებს მოგიტან.
-ბუხართან დავჯდები.
-არა უნდა იწვე.
ვხედავ როგორ შლის პლედს ბუხრის წინ და ბალიშებს ყრის ზედ.წვება.ყავა მიმაქვს დიდი ფინჯნით.გვერძე ვუდებ და წამლების მოსაძებნად მაღლა ავდივარ.

მათე
21:00
-სად არის ეს გოგო უკვე მეორე დღეა არ ჩანს.
-ასე მითხრა ჰაერზე გავალო და მერე აღარ დაბრუნებულა.
-მიაა...რამე თუ იცი თქვი ეუბნება სანდრო და აქეთ იქით სიარულს განაგრძობს.
-მარტო ის დავინახე ლუკა რო ელაპრაკებოდა.
-ანუ?
-რა ანუ ?არვიცი.შეიძლება ლუკასთან ერთადაა.
-ლუკა გათხლეშილი მთვრალი იყო
-ვაიმეე აბა ვიგონებ?
-კაი დაიცადეთ დავურეკავ.სანდრო რამოდენიმეჯერ ურეკავს და ბოლოს როგორც იქნა პასუხობს.
-სად ხარ ბიჭო.
-.......
-მანდ რა გინდა?
-........
-ელენე შენთანაა?
-........
-ტელეფონი გამითიშა ამ იდიოტმა.
-რაო?ვეკითხები ხმამაღლა.
-რა და ელენე ჩემთანააო.
-სად არიან?
-ანანურში,დაჩაზე
მანქანის გასაღებს ხელს ვავლებ და ელვისსისწრაფიდ გავდივარ ოთხაიდან.

ელენე
21:22
ლუკას წამალს ვაწვდი.დრო გადის.სიცხე უწევს.სველი თმა სახეზე მიწებებია.მშვიდად ქშინავს.
-არ მეგონა ძილში თუ მიყურებდი.
-შწნ არ გიყურებდი.ცხვირს მაღლა ვწევ და გვერდით ვიხედები.
-ელენე
-...
-შეიძლება მაშიჯ მართლა დავდე ნიძლავი ,მაგრამ რო გაგიცანი მართლა შემიყვარდი.ურთიერთობა ტყუილით დავიწყეთ თუმცა შემდეგ ყველაფერი მარტივი ფაბულით წავიდა.
-შენ იცოდი რომ ერთი ადამიანი უკვე მომექცა ასე.ჩემთვის რთულია უნდა გაიგო.იგივე გააკეთე რაც მან.
-არა,განსხვავება დიდია.მე მიყვარხარ.მას არუყვარდი.
-ვუყვარდი მოულოდნელად ვისვრი ამ სიტყვას და კბილს ენაზე ვიჭერ.
-შენ ის ისევ გიყვარს.
-არა
-კი
-მე მართლა მიყვარდა ის.
-ახლაც გიყვარს
-ახლაა აღარ.
კარზე ზარია.წამიც და ბრახუნი ტყდება.
-ვინ არის?ვეკითხები შეშინებული და ვდგები.
-მოიცადე მეუბნება ლუკა და თვითონ დგება.პლედი მოხვეული აქვს.მაისური გახდილი.თმა აბურდული.
კარს აღებს და გაშეშებული ვდგავრთ ორივე.მათე.ნიკა.სანდრო.დემე.მია.ლუკა.მე.პირი ღია მრჩება.
-აქ რა?როგორ ?
სიტყვას ვერ ვასრულებ ისე მტაცებს ხელს მათე და ზღურბლს უკან მაყენებს.
-რა გჭირს?ეკითხება სანდრო და მისკდნ მიდის.
-სიცხე აქვს საუბარში ვერთვები
-შენ გაჩუმდი მკაცრად მეუბნება მათე.
-ბიჭო შენ სულ გამოდებილდი?ეკითხება ნიკა და სანდროს გვერძე უდგება.
-არაა,ელენე როგორღა წამოიყვანე?ამბობს დემე და სიცილით კვდება.
-მოკლედ მივდივართ მე მია და ელენე.თქვენ დარჩებით ამასთან.?
-კი ერთხმად თქვეს და შიგნიდ შევიდნენ.მათემ ამრეზად გადახედა ლუკას შემდეგ ხწლი მოგვკიდა ორივეს და მანქანაში ჩაგვსვა.

მათე
00:20
-ელენე, დვუძახე და მის პასუხს დაველოდე.ჩემსკენ მოტრიალდა და ინტერესიანი თვალები მომაპყრო.
-რა
-ვილაპარაკოთ ვამბობ და მისაღები ოთახისკენ მივდივარ.დივანზე ვჯდები და ელენეს ვუცდი.ისიც მალევე ჯდება ჩემს წინ ლოტოსის პოზაში ბალიშს ხელბშუა აქცევს და საუბარს იწყებს.
-რაიყო?
-ვიცი რო კარგი ძმა არ ვყოფილვარ ,არასდროს დავინტერესებულვარ ცუდ ხასიათზე რატომ იყავი,მაგრამ ახლა...შეგიძლია მომიყვე ყველაფერი.
წამები,წუთები გადის ,მაგრამ ხმას არ იღებს.ბოლოს ვდგები და ოთახიდან გასვლას ვაპირებ როდესაც საუბარს იწყებს.
-მარკი ხო გახსოვს?უფროსწორად როგორ არ გემახსოვრება.მიზეზი რატომაც დედა მოკვდა.მაშინ..ღმერთო მაშინ განადგურებული ვიყავი.მეგონა მას მართლა ვუყვარდი.დივანზე ვჯდები.ელენე ქვითინებს.-მე მართლა მიყვარდა.ეს რთულია.რთულია როცა გატყუებენ.რთულია როცა ისე გიყურებენ როგორც უკანასკნელ ქუჩის ქალს.რთულია როცა შენი საყვარელი ადამიანი შენს გამო კვდება.გაქვავებული ვუსმენ.ვიცოდი რაც გაკეთა მარკმა ,მაგრამ ამით არ დავინტერესებულვარ.ღმერთო რა იდიოტი ვარ.ისე დამაბრმავა სიბრაზემ რომ...-საბოლოოდ არვიცი მივხვდი თუ დრომ მიმახვედრა რომ ახალი ურთიერთობისთვის მზად ვიყავი.ლუკა გამოჩნდა.მომეწონა.შემდეგ ისე შემიყვარდა ვერც კი მივხვდი.გავიგე რომ მატყუებდა.სანაძლეო დადო რომ შემაბავდა.და აი მიაღწია მიზანს.მან მითხრა,რომ მართლა შევუყვარდი.არ ვიცი დავუჯერო თუ არა.არვიცი რა გავაკეთო.არვიცი.არვიციარვიცი.ტირის.თავს ხელებში რგავს.
-ჰეი,ვუახლოვდები და მხარზე ხელს ვადებ.მეხუტება.ეს იმდენად უცნაურია.მე..მას მას შემდეგ არ ჩავხუტებულვარ რაც 14 წელი შრუსრულდა.არასდროს ვყოფილვარ სენტიმენტალური.
-იცი რა?შენ და ლუკა...ისაა...ვიცი რაც გააკეთა ლუკამ.და ისიც ვიცი რომ მას მართლა უყვარხარ.ასე რომ ახლა უნდა წახვიდე.გადააბიჯე შენს სიამაყეს და აპატიე.აპატიე რომ ურთიერთობა ტყულით დაიწყო.აპატიე რომ მოშუშებული ჭრილობები განგიახლა.ფეხზე დენდარტყმულივით დგება და კარებიდან ისე გარბის კურთუკის ჩაცმა ავიწყდება.ვიღიმი და ტელევიზორს ვრთავ.

ელენე
01:00
მთელი ძალითგავრბივარ.მივრბივარ.ცივი ჰაერი სუნთქვაში ხელს მიშლის.სუნთქვა ფილტვებს მიწვავს.ვქოშინებ.დაახლოვებით ნახევარი საათია მივრბივარ.ვჩერდები.სულს ვითქვამ.ცოტაც.გავრბივარ.გაიქეცი.მუხლები მეკვეთება.კარზე ზარს ვრეკავ.არავინაა. კარზე მუშტებს ვარტყავ.ბოლოს ვხედავ პლედშემოხვეულ წელსზემოთ შიშველ ლუკას.
-ელენე?
-არაფერი თქვა.მიყვარხარ..ვეუბნები და ჩემს ტუჩებს მისას ვაწებებ.მთელი ძალით ვეხუტები.
-მეც მიყვარხარ მაისის ხოჭო!