***
-შუა დღისას რატომ არ მოდი?
-ხომ იცი ლიკა , მე ვმუშაობ. საქმიანი კაცი ვარ.
-სადმე წავიდეთ?
-ბარი, კლუბი, რესტორანი.
-კლუბი, ჩვენ რომ გვიყვარდა, ის კლუბი.
-ჩაიცვი -ლიკამ სიხარულისგან შეკივლა და დათას აკოცა.
-ასეთი დათა მომენატრა
-მიდი ,ჩაიცვი -დათამ საჯდომზე ხელი დაარტყა , გოგონას გაეცინა და შეხტა.
-როგორ მომნატრებიხარ დააათ
-რამდენი წელია არ მინახიხარ?
-რაც სალომეასთან ურთიერთობა განაახლე , რაც მას სერიოზულად დაელაპარაკე. ოთხი თუ ხუთი წელია!
-მიდი მოემზადე და წავიდეთ.
გამაყრუებელი ხმაური, მძიმე კლუბირი მუსიკა , ალკოჰოლის და თამბაქოს სუნით გაჟღენთილი ჰაერი . დათამ მძიმედ ჩააისუნთქა ჰაერი.
-მომნატრებია -ყურში ხმამახღლა ჩაძახა ლიკას, ლიკამ კოცნით უპასუხა ბიჭს. დიდი ხანი იყვმენ იქ , იმდენად დიდი ხანი, რომ დათა უკვე თავს ვეღარ ცნობდა ისეთი მთვრალი იყო. ფეხი ეშლებოდა , თავში აზრს ვერ ალაგებდა. ლიკაც მთვრალი იყო , მაგრამ ზომაზე.
-სად წავიდეთ? ჩემები სახლში არიან.
-ჩემთან !
-მერე შენი ცოლი?
-ლიკუნა ჩემი ცოლი მის ოთახშია, ერთმანეთი არ გიყვარს, არ ვადარდებ! არ მადარდებს! თავისუფალი კაცი ვარ ! საბუთები, ცარიელი ქაღალდებია! ასე რომ, შენ ჩემთან წამოდი.
****
დილით სანდრას ხმაური შემოესმა , ოდნავ შეირხა . ცალი თვალი გაახილა და ფანჯარაში გაიხედა. მისი ახალი ოთახი, სახლის მეორე სართულზე იყო. ღია ფერებში გაწყობილი, მუხის ორადგილიანი საწოლით , ორი კომოდით ,კომოდზე მდგარი თითო სანათით , დიდი ტანსაცმელების კარადით. თავისი სააბაზანოთი და დიდი აივანით . აივანი მთელ თბილისს დაყურებდა; დილას ხომ მშვენიერი ხედი იშლებოდა, მაგრამ საღამოთი აქ ჯდომა შეგაყვარებდა თბილისს. ,,ღამის თბილისი მშვენიერია - ფიქრობდა სანდრა, როცა მისი ოთახიდან ხედი დაათვალიერა- აქ მარტო ყოფნაც კი საინტერესოა. სიჩუმე , მხოლოდ მანქანების მოძრაობის ხმა და თბილისი უსიტყვოდ გიყვება, მის ისტორიას. გესაუბრება მაშინ, როცა; მთელი ქალაქი ძილმა გათანგა. უსიტყვოდ გეუბნება, რომ უნდა მისდიო შენს ბედისწერას როგორც ის . თუ ბედისწერა დაგამარცებს, წაგაქცევს, და გაგანადგურებს, ბედნიერი უნდა მოკვდე. ; შენი სიკვდილი ხომ, იმ ათასობით ადამიანის სიკვდილს სჯობია, რომელსაც აზრად არ მოსვლია, რომ ბედისწერას უნდა მისდიოს." გაოგნდა ელენე, მართლაც ბევრი რამის გაგება შეგიძლია სიჩუმეში.
უფრო იმატა ხმაურმა.
კარადაში უკვე ფერებად დაწყობილი ტანსაცმელი გამოალაგა, მოკლე შორტი ჩაიცვა. ისეთი, მამა რომ საყვედურობდა ხოლმე: ,,მაგას შორტი ქვია სახელად, თორემ, ისე ტრუსისგან არაფრით განსხვავდება-ო" , ზოლიანი ზედა გადაიცვა თმა ზევით აიწია და ქვევით ჩავიდა ღიმილიანი სახით .
-ანა მოვიდა ? -გასძახა ქმარსს და მისაღებში შევიდა , როცა უცნობი სილუეტი დაინახა. დაიბნა, რომ ვერ იცნო.
-უკაცრავად.......არ მინდოდა ..........ხელი შემეშალა-დაბნეულმა ამოიბლუყუნა , ტელეფონი მაგიდაზე დადო და შეტრიალდა . ძირს უადგილოდ დაყრილი პაკეტების შეგროვება დაიწყო.
-ტელეფონი იყიდე? -დათამ სიტუაციის განმუხტვა დააპირა .
-კი
-მე ხომ ვთქვი .......
-სამუელმა გამყვა !
-უნდა გავიდე .-მშვიდი სახით უთხრა, ისე თითქოს, მას არ ელაპარაკება-ო.
-სად?
-ნიკა უნდა ვნახო .
-მე ხომ ვთქვი?! -გაცხარდა დათა.
-გავიგე რომ თქვი
-მერე, მაინც რატომ უნდა ნახო?- სანდრამ კითხვა პასუხის გარეშე დატოვა. სამზარეულოში გავიდა. გული ჩაწყდა, დათამ რომ ეს ქალი სახლში მოიყვანა .......,, უეჭველა ლიკა იქნება" მერე საჭმლის კეთება დაიწყო. ელოდებოდა როდის მოიხარშებოდა მაკარონი . მანამდე ,,ინსტაგრამი " გახსნა . აქამდე თუ 100 ფოლოვერი ყავდა, ახლა 1000-ით მეტი იყო. თვალები გადაატრიალა, მერე ,,ფეიზბუქზე"-ც შევიდა. სანდრას ესემესი დახვდა
,,-შენი ბიჭი ვერ ითმენს? გადადი ამ ლინკზე" სულ ახალი ესემესი იყო. გადავიდა და მაშინვე, ძაფის გაწყვეტა იგრძნო ტვინში. წაბარბაცდა, განა არ იცოდა? მაგრამ არ უნდოდა ენახა უნდოდა დაეჯერებინა, რომ უბრალო მეგობრები იყვნენ! ტვინს იმის დაჯერებას უბრძანებდა, რაც თითონ უნოდა რეალობა ყოფილიყო. მაგრამ მაინც ნახა ფოტო მასალა, მაინც ნახა; როგორ ეხვეოდნენ ერთმანეთს დათა და ლიკა.
სანდრა ცეცხლწაკიდებულივით იყო, მთელი ტანი ეწვოდა, უდუღდა . ნერვები ეშლებოდა დათას სულელურ, ბავშვურ ქცევაზე.
-გილოცავთ!!! -ტელეფონი დაახეთქა მაგიდაზე. წყვილი შეხტა ,გოგოს კითხვანარევი თვალებით შეაცქერდნენ .
-ხალხნო დალევა თუ გინდოდათ სადმე მოგუდულში ვერ დალევდით? რა ჯანდაბაა ეს? რას გავს დათა შენი საქციელი? ერთადერთ რაღაცას ვითხოვდი , არ ვთქვი და იმდენს ვერ უნდა მიმხვდარიყავი? თქვენი არეული თქვენვე დაალაგეთ!! სულ არ მაქვს პრობლემა, რამდენი გოგოც გინდა იმდენი იყოლიე! არ მანაღვლებს, მაგრამ მამაჩებს გამარჯვების უფლებას არ მივცემ. გესმის?- იწივლა გოგომ . ტელეფონს ხელი სტაცა, კედები ამოიცვა, გარეთ გავიდა . ,,არ დავიკარგები, არ დავიკარგები , არ დავიკარგები" ერთიდაიგივე უტრიალებდა თავში. ,,ნიკას , ნიკას დავურეკავ . ახლა ნიკასთან მინდა ლაპარაკი" ნომერი აკრიფა
-გისმენთ?
-ნიკა გცალია? -ასლუკუნდა გოგო, თვითონაც ვერ მიხვდა, რატომ ეტირებოდა, ან ცრემლებმა როდის მოასწრეს გზის პოვნა, მის ამოზნექილ ღაწვებზე.
-სადნდრა შენა ხარ? რა გატირებს ?
-ვიცი რომ 5 საათი არაა , მაგრამ შემხვდი რა !
-გეგას მამიდამისისგან წამოვიყვანთ და წამოვალ, კერძოდ სად ხარ?
-არ ვიცი, ვინმეს ვკითხავ და მოგწერ.
*****
-რამე არასწორად გავაკეთეთ დათა? არ უნდა გვექნა?
-ნუ ტირი ლიკა ! გამოვასწორებ ყველაფერს.
-მათე მომკლავს, ჩემი ძმა შეიშლება! ხმას არ გამცემს. გადაირევა ცოლიან კაცთან, რომ მაქვს ურთუერთიბა. ყველაფერს მაპატიებს მაგრამ ამას? არა! ვერ გადავიტან !
-დაწყნარდი , ჩემი ხომ გჯერა? - ბიჭმა ასლუკუნებული ლიკა გულზე მიიხუტა. რამოდენიმე წუთში ტელეფონზე დარეკა.
-დემნა, ვიცი რაც მოხდა . გამირკვიე, მედიას საიდან აქვს ის ფოტო.......არ მაინტერესებს არაფერი !.... გამირკვი მეთქი და მორჩა......კარგი........ აუცილებლად ველოდები პასუხს, დღის ბოლომდე...... კარგად
-ლიკა , მომისმინე , შენ დაწყნარდი! დღეს საქმეები მაქვს. აქ დარჩი, საღამოს მეც მოვალ! სამსახურში აუცილებელი შეხვედრა მაქვს.- დათა სახლიდან გავიდა, მანქნაში ჩაჯდა, დაქოქა და სწრაფად მოწყდა იმ ადგილს. ,,მეტის ღირსი ხარ, მეტის ღირსი , უფრო მეტის, უარესი გეკუთნის '' ვერ მიხვდა როდის გაცხარდა , ერთიდა იგივეს მანქანაში ბოლო ხმაზე ბღაოდა , თან ხელებს საჭეს მაგრად ურტყამდა. კინაღამ მანქანამ დაეჯახა საჭეს ხელი მოკიდა და უფრო გაზარდა სიჩქარე. საჭეს ხელს უჭერდა ისე ძლიერად უჭერდა , ფრჩხილები ჩაესო .
****
-ნიკა ....იკივლა სანდრამ და მთელი ძალით მოეხვია. - წამის მიათედში ნიკაც ღიმილიანი სახით ეხვეოდა ატირებულ სანდრას. თავზე ხელს უსვამდა და სანდრას სუნამოს არმოატს ფილტვების ფსკერამდე უშვებდა!
-რა მოგივიდა? -ხელი ოდნავ შეუშვა მომტირალ გოგოს.-სანდრამ პასუხად ფოტო აჩვენა, ნიკას სახე შეეცვალა, სიბრალულით შეხედა გოგოს .
-ჯერ სულ პატარა ხარ, ამაზე ასე არ უნდა ტიროდე. იქნებ უბრალოდ მეგობარია?
-ბავშვი სად არის? -თემა გადაიტანა სანდრამ
-დედამისს ყავს. ასჯერ მოყოლილ ამბავს თავიდან უყვება . -გოგომ ვერ მიხვდა რა იგულისხმა, უბრალოდ გაუღიმა.
-აბა , ქალატონო არ გინდა მომიყვეთ თქვენი ისტორია?
-ჯერ შენ -შეევაჭრა გოგო.
-არაფლის ნებით, ათასჯერ უფრო კარგი მსმენელი ვარ ვიდრე მოლაპარაკე!....და სანდრამ დაიწყო, დაიწყო იქიდან სადაც მისი მეხსიერება ყველაზე სათუთი იყო, იქიდან რაც ძლივსღა ახსოვდა მის გონებას. დეტალებს ვერ იხსენებდა მხოლოდ მთავარი... და დაამთავრა ბოლო დღემდე.... ნიკა იღიმოდა ....იღიმოდა და არაფერს ამბობდა. სანდრა ტიროდა , ცრემლები შეუწყვეტლად მოდიოდნენ თვალებიდან , შეუწყვეტლად ეღვრებოდნენ აღაჟღაჟებულ ლოყებზე
მერე ....?
მერე საერთო არაფერი. ნიკა ხმას ვერ იღებდა .....ისევ სანდრამ დაიწყო
-არ ვიცი, არ მესმის , რატომ ვვარდები ისტსრიულ მდგომარეობაში .... მეტირება , ვტრი და ამითაც ვერ ვშველი თავს. როცა დავფიქრდები რა მტკივა მეთქი მიზეზს ვერ ვპოულობ. განა სული მტკივა? არ მტკივა, არც ჩემი თავი მეცოდება. ოღონდ გაურკვევლობაში ვარ , ვერ ვხვდები კარგად და ცუდად ყოფნა ერთდროულად შეიძლება? ზოგჯერ ძილი მინდა , მილიონობით წელი ვიძინო და არ გამომეღვიძოს. რატომ გავყევი ცოლად იმ კაცს? არ ვიცი.
-ჯერ სულ პატარა ხარ, დაწყნარდი.
ღალატი ის დარტყმაა, რომელსაც არ ელი. თუ გულის კარს გაუღებ ,ვეღარ გიღალატებს, რადგან შენ მისი ყველა ოცნება და სურვილი გეცოდინება ,ამიტომაც სჯობს მათ ყური უგდო, ამით მოულოდნელ დარტყმასაც აიცილებ. აი ჩემი პატარა ვაჟკაციც მოვიდაა- ხელში კულულა ყმებიანი შავთვალება ბავშვი აიყვანა ნინაკამ.
-ეს სანდრაა, მე რომ გიყვებიდი გეგა.
-ლამაზია -სამდრას გაეღიმა და მაბვშვს მოეხვია.
-მე რატომ არაფერი მითხარი ნიკა?
-გითხარი უბრალოდ არ გახსოვს.- შავგვრემანი, თხელტუჩება საშუალო სიმაღლის, ულამაზესი ქალი აესვეტა სანდრას წინ.
-მე ჟანა ვარ-გადაეხვია ქალი.
-საყვარელო, ბარემ აქ ვართ და ბიძაჩემი ხომ არ გვენახა?
-ბიძაშენი უკვე სამი წელია გარდაიცვალა.
-ხელში ვინ ბავშვი გიჭირავს?
-ღმერთო ჟანა , დღეს იმ სიდის არ უყურე?
-არა , იქნებ ბიცოლა მაინც მენახულა? მივუსამძიმრებდი.
-ბიცოლაშენი აქედან კარგა ხანია გადავიდა-სანდრა გაკვირვებული უყურებდა ოჯას, პატარა გეგა ცრემლებს წმენდდა.
-არ იტირო , დედიკოსავით არ გიხდება ტირილი. -ამშვიდებდა ბავშვი.
-მე რა მეძინა?
-დაახლოებით.
-ჩვენი ბავშვი სად წავიდა?
-რომელი ბავშვი? ღმერთო გეგა , წადი და დედას ყველაფერი აუხსენი.-ბავშვმა ქალს ხელი ჩაავლო და პარკისკენ გააქანა
-რა სჭირს?
-ალცაჰიმერი. 2014 წლის 2 იანვარს ავარიაში მოყვა. მანქანით მოდიოდა, ბავშვმა გადაურბინა მოყინულ გზაზე მანქანა ვეღარ დაიმორჩილა და ხეს შეასკდა. ყოველ დილოთ იღვიძებს და 2 იანვარი გონია.
-კი მაგრამ, არაფრით გამოკეთდება?
-წამლებს ვასმევ , მაგრამ 1%-ია იმისა რომ გამოჯანმთელდეს.
-ღმერთი შეგეწიოთ ,ყველაფერი კარგად იქნება.
-იმედია, რას აპირებ?
-სიგარეტი გაქვს? - ნიკამ თამბაქო ამოიღო , სანდრამ თითებ შორის მოიქცია ,გაუკიდა და ღრმა ნაფაზი დაარტყა
-არვიცი- მხრები აიჩეჩა გოგომ
-მაგრამ ვიცი რომ გავამწარებ
-ჰო? ნელა იყავი არ შეგიყვარდეს, თუ უკვე გიყვარს? -გაეცინა ნიკას
-სხვათა შორის, საყვარლად ეჭყლიტება ლოყა-ნიკამ ადაიხარხარა
-ნაყინი გინდა?
-თუ მარწყვის იქნება, კი.
****
-ახლავე გამოასწორე რაც გააფუჭე- მდივანი ლიფტთან შეეჩეხა ბიჭს
-ერთადერთი კაცი იყავი, რომელიც ნორმალური ზნის მეგონა, ჩემს ირგვლივ და შენ რას აკეთებ? მეძავებს ხელიდან არ უშვებ არა? არც უარყო ,რომ ის ქალი შენი საყვარელი არაა, ამ ხელებით ვწერ ყოველი დღის განრიგს და შენი ასავალ-დასავალი ყველაფერი ხუთი თითივით ვიცი! გესმის? იმაზე კარგად გიცნობ, ვიდრე შენ იცნობ შენ თავს! ბანალურად ჟღერს ხომ? მაგრამ ასეა! გული მერევა შენზე გესმის? ვერ გიტან!! რა გაუკეთე იმ გოგოს ? ორ დღეში უღალატე! შენ რა კაცი ხარ? რა გაქვს ახლა სატრაბახო? ფული? ცარიელი ქაღალდები? ყოჩაღ ბატონო დავით , ყოჩაღ. ამაზრზენი ხარ , გული მერევა შენზე- ატირებულმა მდივანმა მკერდზე მუშტები დაუშინა ბიჭს. დათა გახევებული იდგა, ალბათ ვერაფერს გრძნობდა. თითქოს ჩაფიქრებული გონებაში აზრების დაწყობას ლამობსო და ორგვლივ ვერაფერს ამჩნევსო.
-მე სამსახურიდან მივდივარ, აი განცხადება ! შენნაირ კაცს არასდროს გავუწევ სამსახურს. -მიამ ფურცელი ხელში შეაჩეჩა და გასასვლელისკენ გაიქცა. ჩაჩუამ ახლა მიხვდა, მია რომ სერიოზულად ლაპარაკობდა და სწრაფად მოეგო გონს.
-მია, მოიცა. -გოგო შეყოყმანდა
-ვიცი რაც გავაკეთე და ვიცი როგორ გაგიცრუე იმედი. ვიცი, რომ ვეღარ მიტან და ვიცი, რომ გულს გირევ. ისიც კარგად ვიცი, რომ ასეთი საქციელი პირუტყვსაც არ შეეფერება ,ისიც ვიცი, რომ სანდრას გული ვატკინე, რომ ასე არ შეიძლება, ისიც ადამიანია თან ქალი, მასაც ერევა ჩემზე გული . მაგრამ ის ჩემთვისაა მნიშვნელოვანი გესმის? მე თუ ვერ მიტანს, სამაგიეროდ მე ვიტან! უშეცდომო არავინ არაა, მინდა ეს შეცდომა გამოვასწორო. ყველას აქვს დაშვებული შეცსომის გამოსწორების უფლება. მეც შევძლებ ყველაფრის სწორად გაკეთებას, მაგრამ ჯანდაბას შენს გარეშე არარაობა ვარ. შენ ხომ ქალი ხარ, ჰო და ყველაზე მეტად შენი დახმარება მჭირდება, გამიგე რაა. გეფიცები არანაირი ქალები მხოლოდ სანდრა. არ შევეხები , ხელს არ ვახლებ თუ ჩემთან ყოფნას არ მოინდომებს, მაგრამ ჩემთან ყოფნაც ხომ რაღაცის გამო უნდა უნდოდეს. ქალი რომელიც პირდაპირ მეუბნება სათქმელს ჩემგან წასვლითაა დაკავებული , ვინ მეტყვის სისულელეს, რომ გავაკეთებ ეს არ ვარგაო? ვინ ამარჩევინებს იდეებს? ვინ მიბრძანებს რა უნდა გავაკეთო ყოველ დღე? ვინ დამეხმარება ცოლზე სიუპრიზების გაკეთებაში? არ მინდა ვიღაც იდიოტი... რომელიც არ მიცნობს, შენი დახმარება მჭირდება არ მიმატოვო რააა.-დათამ მუდარით მიაბყრო თვალები, თან ყელზე ორი თითი მიიბჯინა და კანი მოიწიწკნა.
-არანაირი გოგოები?
-არა!
-არც სალომეა?
-არა
-არც ლიკა?
-არა
-არანაირი სისულელეები?
-არა
-მხოლოდ სანდრა?
-ჰო
-იცოდე, უნდა დამიჯერო!..
-კარგი-გოგო ჩაფიქრდა
-კარგი , გული ამიჩუყე ისევ საქმეში ვარ!....-დათამ ტაში შემოკრა და მდივანი მიიხუტა
-გავიჭყლინტე დამსვი.
-კარგი
-ახლა ყველა შეხვედრას გადაგიდებ და ვისაუბრებთ
-კარგი
-პირველ რიგში ყვავილებით დავიწყოთ... ვარდები? გვირილები?
-არ ვიცი
-რა ფერი უყვარს?
-მე რა ვიცი.
-დათა, დაძაბე გონება.
-საყიდლებზე მუქ ფერს ეტანება, ალბათ შავი
-ორქიდეა
-გაგიჟდი? შხამიანია
-უნდა აჭამო?
-ეგ საქართველოში არ იშოვება.
-მაგრამ შენ ხომ დათა ხარ? იშოვე -ტელეფონი ხელში ესროლა, დათამ ტუჩებზე მიიდო და ფიქრი დაიწყო. მერე ნომერი აკრიფა .
-დედა , გახსოვს ერთი მებაღე რომ გვყავდა ....ჰო აი ეგ ..... მაგას სათბური ისევ აქვს? კარგი ...ნომერი მითხარი რაა....კაი დე კარგად...დაგელაპარაკები მაგ ფოტოზეც არ შემიძლია ეხა რაა.
-მომეცი დავრეკო...ისე სუნამო ხო არ ჯობდა?-ნომერი გამოგლიაჯა მდივანს ხელიდან
-აუ კაი რა ... რა ბანალურობაა 50 წლის ცოლ-ქმარი ხომ არ ხართ?
-ალიო ... შოთა პაპა დათავარ ჩაჩუა...
-ხმამაღალზე ჩართე, მომასმენინე-ბიჭმა ხმას აუწია
-გამარჯობა დათა, შვილო, როგორახარ? ცოლი მოგიყვანია, გილოცავ !
-მადლობა შოთა პაპა, თქვენები როგორ არიან?
-რას იზამენ შვილო, ცოლი არცერთს არ მოყავს. ჩემი საწყალი ქალი კიდე, სულ მთლად ჩამოდნა....შენ რა საქმე გაქვს ბაბუ?
-თქვენთან ერთი თხოვნა მაქვს. ველური ორქიდეა ხომ არ გაქვთ სათბურში?
-ღმერთო მომკალი- მიამ ჩაიხითხითა კაცმა ისე ამოიხვნეშა.
-ბაბუ, ეგ მე კი არა მსოფლიოში 10 ადამიანს თუ მოეპოვება. აბა რა გიშველო ჩემნაირი ღატაკის საქმე ეგ არაა, მე მხოლოდ ვარდები და მინდვრის ყვავილები მაქვს. მაგას აქა ვერ იშოვი .-დათას იმედი სულ მთლად გადაეწურა
-კარგი, შოთა პაპა. მადლობა.
-გაიხარე შვილო
-ნახვამდის
-მოიცა შვილო...
-ერთი კაცი ცხოვრობს მესტიაში, ქართველი არაა, სანიმი ქვია...საქართველო ძალიან შეუყვარდა და აქ დასახლდა . დიდი სათბური აქვს. ნომერი ჩაიწერე, ადრე ეგ ამრავლებდა ორქიდეებს. არ ვიცი ახლა რამდენად შემორჩა მაგრამ მაინც გადაამოწმე.
-მია ნომერი ჩაიწერე -გოგომ კალამი თითებ შორის მოიქცია და შოთას ნაკარნახები ციფრები ჩაიწერა.
-მადლობა შოთა პაპა, ნახვამდის. -დათამ ისევ სისწრაფით აკრიფა ნომერი.
-ალო- გაისმა ბოხი ხმა.
-გამარჯობათ ბატონი სანიმ
-გაგიმარჯოთ! გამიკვირდა ქართველის ხმა, ვინ ბრძანდებით?
-ბატონო სანიმ მე დათა ჩაჩუა ვარ. გავიგე სათბური გქონიათ ... თქვენ თუ მიშველით.
-ორქიდეები არა? თეთრი ორქიდეები გამითავდა ....
-არა ბატონო, მე შავი მინდა- ყურმილოს იქეთ მძიმე სიცილი მოისმა ...
-არა ჩემო ბიჭო, ეს ყავვილი არ იყიდება, ფასდაუდებელია! შეუფსებელი.
-ბატონო სანიმ , თქვენ ახლა ბოლო იმედს მიკარგავთ....მე ეს ყავილი ჰაერივით მჭირდება, ამ ყვავილს შეუძლია გადამარჩინოს. ამ ყვავილს შეუძლია, ჩემი სისულელის გამო ჩადენილი შეცდომა გააქარწყლოს და დამიბრუნოს იმ ქალის ნდობა რომელიც ჩემი ხელით გავანადგურე.... მილიონი რომ დამიჯდეს ერთი ყლორტიც მაინც უნდა შევიძინო. -კაცმა ამოიხვნეშა , დუმილი ჩამოვარდა.
-მესტიაში ჩამოდი , ჩემი სახელი იკითხე სოფელს მიგასწავლიან და ორი საათი მოგიწევს კიდევ მგზავრობა. დიდ სათბურს დაინახავ და მანდ ვიქნები.
-თანხა რამდენი მოვიტანო?
-არაფრერი- აშკარა ღიმილით ჩაიბურტყუნა კაცმა .
-როგორ თუ არაფერი, თქვენ არ თქვით ძალიან ძვირი ღირსო?
-ყველაზე ძვირი ისაა რასაც ფულით ვერ იყიდი. ეს კი სიყვარული და პატივისცემა. სავარაუდოდ ეს ყვავილი საყვარელი ქალისთვის მიგაქვს, ეს ქალი არ დაკარგო. ქალი, რომლისთვისაც ბოლო გროშს გადაიხდი, რომ როგორმე ასიამოვნო.......
**********
-სანდრაა
-აააა -იკივლა სახლში შესულმა გოგომ, როცა შინ ვიღაც დახვდა.
-დაწყნარდი
-რა იყო, შენმა პრინცმა აქ დაგტოვა? იმასაც ვერ მიხვდა, რომ ახლა უნდა გაერიდებინე? ან თავმოყვარეობა სულ არ შეგრჩათ? ქმარი უკვე წამართვი და მალე ალბათ აქ პატარა ბავშვები ირბენენ. ჩემს საპატივცემულოდაც, დაარქვით ბავშვს სახელი. მთალდ უტაქტოდაც რომ არ გამოგივიდეთ- ხელებს იქნევდა და ირონიით ლაპარაკობდა სანდრა
-დაწყნარდი
-დავწყნარდე? მე რომ შენთვის ქმარი წამერთმია, ბარებში მევლო და მერე, შენ სახლში დავრჩენილოყავი დაწყნარდებოდი? არა ჩემო კარგო და მაგას ნუ მთხოვ . -საჩვენებელი თითი გამაფრთხილებლად აწია ლაგვილავამ- ვირისგან წიხლი არ უნდა გეწყინოსო და არ მწეყნია.... მშვიდად ვარ, არაფრის გაკეთებას ვაპირებ .ამისთვის ნერვებს არ მოვიშლი. დარჩი და თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში.
-ქალი ქალს ან ემტერება ან ემეგობრება, მე მტრობა არ მინდა . არც ის მინდა, რომ ვინმეს ვაწყენინო მითუმეთეს დათას. დათას არაფერი ახსოვს ისეთი მთვრალი ოყო და არაფერი მითქვამს. მაგრამ მე თუ მამცირებ შენ ქმარს მაინც მოექეცი პატივისცემით! არარის შენგან მაგის ღირსი. რაც გარიდან ჩანს შიგნით ყველაფერი ისე არაა. ჩვენ გუშინ ერთად არ გვეძინა -სანდრამ გადაიხარხარა.
-შენ რა მეხუმრები? და მატყუებ კიდეც ? ბრმა გგონივარ? დათას საძინებლიდა არ გამოტრაშუნდით ორივემ, თითქოს პლიაჟზე ყოფილიყავით?
-ერთ ლოგინში გვეძინა მაგრამ ჩვენ შორის არაფერი მომხდარა შეიგნე! -ხმას აუწია ლიკამ
-ქალბატონო ლიკატერინე ქმარი წამართვი, ჩემ სახლში ჩამოსახლდი მაგრამ ყვირილის უფლებას მოგცემ გგონია? ახლა იცი რას ვიზამ ? ენას ძირიანად ამოგდღლეზ და მოვხარშავ, მერე კატებს ვაჭემ- ლიკას სახე გაუშეშდა.
-სანდრა მომისმინე, მესმის შენი მე ნებისმიერ ქალს მოვკლავდი შენ ადგილას. ამიტომ გცემ პატივს , ცუდი საქციელია რაც გავაკეთე მაგრამ მატყუარა არ ვარ. გუშინ დათამ რომ ვკოცნიდი შენი სახელი დამიძახა , გავბრაზდი მოვშორდი და ტირილი დავიწყე . დამამშვიდა და მითხრა ,,ჩემს ცოოლს ვერ ვუღალატებ, ცხოველი ვერ ვიქნები . თუ ერთი წელი დამელოდები ერთად ვიქნებით"-ო
-ხო წარმატებები...
-მომისმინე.....
-რაგინდა გოგო რააა-იწივლა ქალბატონმა ლაგვილავამ
-არ დამიმთავრებია
-ვაიმე, ყველა დეტალი უნდა მომიყვე ?
-მოწონხარ
-მმართლაა?
-კი მართლა , მთელი ღამე შენს თვალებზე ბოდავდა. ცის ფერი გქონდა მეგონა და ზღვისფერიაო , ლაპარაკობდა შენს ტუჩებზე ტანზე და კიდე საჯდომზე -ჩაეცინა გოგოს
-ანუ მოვწონვარ- ლიკამ თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია
-მან არ იცის რომ გუშინ...
-არა არ იცის
-ხოდა არავის არ ეტყვი.
-ჩემი ძმა მომკლავს- ტანში გასცრა ლიკას
-მომისმინე ლიკატერინე ... ,,ქალები ან მეგობრები არიან ერთმანეთის ან არაო" ვიღაცამ თქვა . შენ არავისთან წამოგცდეს და მე მოვაგვარებ მაგ საქმეს. -ხელები აათამაშა და ენა კბილებში დაატრიალა გოგომ
****
დათა მესტიაში ჩავიდა და რის ვაი ვაგლახით დაბრუნდა უკან. ძალიან დაიღალა მაგრამ რა ექნა ახლა ყველაფრის მიუხედავად მაინც ცოლის ,,შემორიგებაზე" ოცნებობდა. თავში ათას ფრაზას აწყობდა, თუ რას ეტყოდა სანდრას. მერე ფიქრობდა როგორ ჩაუფლავდებიდა ყველა გეგმა და თავიდან იწყებდა ფიქრს. სიმღერებს ბოლო ხმაზე აღნავლებდა მანქანაში და რიტმზე აყოლებულ თითებს ძლიერად ურტყამდა საჭეს . მერე გაჩერდა საკუთარ თავზე გაეცინა ...
-ყველაფერი გამოგივა დათა, ეს პატარა გოგო ვერ დაგატერორებს. მე და შენ ხომ ვიცით, რომ გრძნობები მასაც აქვს, იმისდა მიუხედავად, რომ არ ამჟღაცნებს. საძირკველს გამოვუთხრი.... აბა დამაცადე პატარა ალქაჯო აბა დამაცადე....
თხუთმეტ წუთში სახლში იყო. ყვავილი მანქანიდან ფრთხილად გადმოიტანა. კარებზე დიდხანს აბრახუნა , იცოდა გოგო განძრახ რომ იქცეოდა ასე. ტელევიზორს ზედმეტად ქონდა ხმა აწეული. მანქანაში შებრუნდა, რის ვაი-ვაგლახით მონახა გასაღები და შეაღო კარი. სანდრა ყავისფერ ფუმფულა მდივანზე იჯდა და ტელევიზირს უყურებდა. თმები სულ სველი ქონდა და ტანზე პირსახიცი შემოეხვია . აშკარად ეტყობოდა აბაზანიდან ახალი გამოსული რომ იყო.
-სად ბრძანდებოდი?-არც კი შეუხედავს გამყინავი ხმით კითხა ქმარს.
-შემომხედე და მიხვდები- სანდრამ ქმარი შეათვალიერა.
-ვერ ვხვდები, ეგ ყვავილი თუ ლიკას მოუტანე წავიდა. -ახლაღა გაახსენდა დათას, ლიკას სახში დალოდება რომ სთხოვა, მოეშვა გოგომ რომ არ დაუჯერა.
-არა, ეს ყვავილი ჩემი ცოლისთვისაა....-დათა მდივანისკენ დაიძრა და ჩამოჯდა. სანდრამ დაკვირვებით მიიხედ-მოიხედა
-ვინმე შეირთე თავიდან? მე არ ვიცი? -ბიჭს ირინიულად ჩაეცინა.
-ეს ყვავილები შენთვისაა- გოგომ ტუჩის კუთხე წამით ჩატეხა. აშკარად გაეღიმა მაგრამ წამშივე აიკრა გამყინავი სიფათი.
-მე ორქიდეები არ მიყვარს. მაგრამ ჯანდაბას, ძვირი ღირს და იყოს
-თუ არ გიყვარს ფული პრობლემა არაა, ახლავე გადავყრი. -დათა სანაგვე ურნისკენ წავიდა.
-მოიცა, მოიცა. -გოგიმ სწრაფად იკივლა და ურნისკენ წაღებული ხელიდან, ყვავილი გამოსტაცა.
-დატოვე, შხამს გამოვწურავ და სამელში ჩაგისხამ. მერე მეთვითონ გადავყრი.-დათას გაეცინა, მიხვდა ცოლისთვის არც ისეთი უმნიშვნელი იყო ეს ყვავილი როგორადაც თვითონ აღწერა.
-ჩემთვის არაფერი არ გაქვს სათქმელი? არც საყვედურს არ მეტყვი? ასე უბრალოდ გაატარებ?
-როგორ ვერ უნდა მიხვდე რომ არ მანაღველბ?
-საერთოდ არ განაღვლებ? -დათამ თავი გადახარა და გაიღიმა, ლაგვილავამ უარყიფის ნიშბად თავი გააქნია.
-სულ ცოტათიც არა? -გოგომ ისევ თავი გააქნია , დათა მიუახლიდა მოტიტვლებულ ბეჭზე, საჩვენებელი თითი ნაზად ჩამოუსვა და ცხელი ტუჩები ყელზე მიაკრო. გოგომ თვალები დახუჭა, დათას ისევ გაეღიმა.
-ვერ დამაჯერე! -ნიშნის მოგებით უპასუხა
-არ მომიახლოვდე თორემ ვიკივლებ! მე შენი ტომარა კიარვარ როგორც გინდა ისე მომექცე! ნუ გგონია შენი ყოფილების მსგავსად კალთაში ჩაგიხტები და ფლირტაობას დაგიწყებ!
-არ გეკარები -ხელები მაღლა აწია დათამ და ტუჩი ამოაბრუნა
-ეს ყვავილი ოთახში დაიდგი ალქაჯო. შენსავით ლამაზი და შხამიანია-სანდრამ ბიჭს დაეჭყანა, დათა კარებისკენ წავიდა უცებ შემოტრიალდა და გოგოს მზერა მიაპყრო.
-რაა? -გაუკვირდა სანდრას
-ბოდიში ლიკას გამო... რაც შეეხება სალომეას მისთვის არ მიკოცნია. არც ეგეთი ნაბი^ვარი ვარ. -სანდრას პასუხს არც დალიდებია ოთახში შეიჭრა, ზედა გადაიძრო და აბაზანას მიაშურა. წყლის მიწაზე დახეთქების და ისევ ტელევიზორის ხმამაღალი ხმა ისმოდა აბაზანაში. დათამ ტანი შეიმშრალა , საცვალი , შორტი ამოიცვა და ლოგინში შეწვა როცა ბლანტი თხელი სითხე იგრძნო მთელს ტანზე. იღრიალა და სწრაფად ამოხტა ლოგინიდან.
-ეს რა ჯანდაბაა სანდრა? - კარებს უკან ამოფარებულ სილუეტს მკაცრად შეეპასუხა
-საყვარელო-დაჩაგრული ბავშვივით ამოისლუკუნა გოგომ- ვიფიქრე გუშინდელის მერე გავრეცხავ ზეწარს მეთქი.
-და მერე ერთი ტონა ფეირი დაასხი არა? -კბილებში გამოსცრა დათამ
-მიბრაზდები?
-არა საყვარელო როგორ გეკადრება.-დათა ისევ სააბაზანოში შევიდა . ძლივს მოიშირა ქაფი ზურგზე. ტელეფონი აიღო და ვერანდაზე გავიდა. დიდხანს ეჯახირა თავს, მაგრამ ბოლოს მაინც, ლუკას ნომერი აკრიფა. რამოდენიმე ზარის შემდეგ აიღო ბიჭმა ყურმილი
-დათაა-აშკარა გაკვირვების ხმა მოისმა .
-გაგაღვიძე?
-კი, მაგრამ არაუშავს. რამე მოხდა?
-არ შეიძლება, ჩემს საუკეთესო ძმაკაცს, რომ დავურეკო?
-კი როგორ არა, მაგრამ მეგონა, რომ გაბრაზებული იყავი.
-ვიყავი და ვარ. როგორ ვერ მივხვდი, სალომეა რომ გყვარებია.
-მაპატიე რააა....თუ ახსნა გინდა.
-იცი რაა? არაფრის ასახსნელად დამირეკავს . მოდი დავივიწყით ყველაფერი და მითხარი ღელავ?
-კი
-გახსოვს ბავშვობაში, რომ ერთმანეთის მეჯვარეები გვინდოდა ვყოფილიყავით.
-რა დამავიწყებს, მეორედ ვინც მოიყვანდა ცოლს, პირველის მეჯვარეობა უწევდა .
-ქალებივით ვიყავით ბრატ -სიცილი აუარდათ ბიჭებს.
-გახსოვს, გოგოს გამო რომ ვიჩხუვეთ მეტრეველთან?
-რა დამავიწყებს მაგას, ხუთ ბიჭს ვეჩხუბეთ და მაინც ისინი გაილახნენ.
-ნუ აზვიადებ, ვერც ჩვენ გვიცნეს მშობლებმა.
-ის თუ გახსოვს წითური რო მოგწონდა და ტალახში ჩაგივარდა შემთხვევით.
-აუ, რა ეწყო იმ ჩანთაში ესეთი ეხაც მაქ შრამი თავზე.
-ლუკა ის თუ გახსოვს, ექსკურსუაზე რომ ვიყავით და დამრიგებელი ოთახში ჩავკეტეთ.
-რა საშინელი ბავშვები ვიყავით- გადაიხარხარა ლუკამ.
-მომენატრე ძმა
-მეც... -სიჩუმე ჩამოვარდა
-მაპატიებ?
-რა გჭირს საპატიებელი?
-მაგრამ ის ამბავი?
-მორხჩი რა ჯუჯღუნს...ხვალ სიტყვა არ შეგეშალოს, ყველაზე ძნელი ეგაა.
-აჰამ, რჩევას მივიღებ გამოცდილი კაცისგან
-ძილინებისა ძმა, იქ გნახავ.- ყურმილი დაკიდა და შვება იგრძნო როგორ მოეშვა გულზე ტვირთი, ოთახში შებრუნდა
*********
დათა რომ აბაზანაში შევიდა, წინა დღით ნაყიდი ჟელე სულ ჩაცალა მის ლოგინში ლაგილავამ. მართალია ორქიდეებმა , იმ ამბავმა რომ ლიკასთან არაფერი ყოფილა და არც სალომეასთვის უკოცნია გაახარა, მაგრამ დათას გამწარებას დღედიდან მაინც შეუდგა. ჟელეში ამოსვრილი, სიბრაზისგან აჭარხლებული დათა, რომ დაინახა სიცილი წასკდა და ძლივს შეიკავა. რის ვაი-ვაგლახით მიიღო დამნაშავე ბავშვის სახე. მერე მის ოთახში შებრუნდა და ნინას დაურეკა.
-ალიო
-ჟელეში ჩაწვა
-მოუგე არა?
-დიახ -გამარჯვებულმა მედიდურად ამოილაპარაკა.
-სად იყურებოდა ნეტა?
-ორქიდეაზე შენ უთხარი?
-რა ორქიდეა?
-იცოდე თუ მატყუებ
-ვაიმე ორქიდეა მოგიტანა?
-ხო, ასე ადგა და შავი ორქიდეა მომართვა. თან მითხრა; დამნაშავე ვარო... თან განაცხადა სალომეასთვის არ მიკოცნიაო.
-მისით მოგცა მთავარი კოზირი ხელში.
-შენთან რა ხდება?
-რა ვიციი... არაფერი...
-შენ გგონია მომატყუებ? აბა, მალე დაფრქვი, სანამ დაგაწიწკნე ეგ თმები.
-ლევანი მწერს
-ვინ ლევანი? ჩემი ქვისლი ლევანი? ჩემი დათას ძმა? -'ჩემი დათას ძმაა' გაიმეორა გულში და ნერვები მოეშალა მის თავზე.
-ხო , ხო ეგ ლევანი. დამპირდა ჩამოვალო.
-შეხედე შენ ლევანს, იცოდე ჭკვიანად იყავი.
-ჰო -ჩაეცინა ნინას
-დათა მოდის , რა უნდა ნეტა ? კაი წავედი. -ტელეფონი ბალიშის ქვეშ ამოდო და თვალები დახუჭა, ვითომ ეძინა. დათამ ზეწარი აწია, ლოგინში შეწვა და მოპირისპირე მხარეს გადავრუნდა.
-რას აკეთევ იდიოტო? გადი ჩემი ოთახიდან -თავზე დააცხრა სანდრა.
-ნუ დამჩხავი რა, მეძინება.
-ღმერთო გადაირიე?ახლავე გაეთრიე აქედან.
-მე გადავირიე? შენ არ ჩამისხი ჟელე ლოგინში? ახლა ყველაზე უსაფრთხო ადგილას ვწვები.
-რამდენი ოთახია , წადი სხვაგან დაწექი.
-რატომ? ისევ ჟელეში რომ ჩავწვე?- დათა ახლოს მიიწია სანდრასთან იმდენად ახლოს რომ, გოგო მის ცხელ სუნთქვას გრძნობდა. ერთიანად გაწითლდა უცებ ბალიში მოუქნია და მთელი ძალით შეახეთქა სახეზე.
-იცოდე ამ ბალიშს არ გადმოცდები.-ახლა დათამ მოიქნია ბალიში და კარებს მიეხეთქა.
-არ მჭირდება საზღვრები, მითუმეტეს ჩემ სახლში, ჩემი ცოლის ლოგინში. - დათამ ხელები მუცელთან დაუჭირა გოგოს ზურგიდან მიეკრო , სანდრა აფართხალდა.
-მორჩი ფართხალს რაა, მეძინება
-შემეშვი
-ფართხალს მორჩი მეთქი...-დათამ ცხვირი სანდრას ყელს მიავჯინა და ფილტვის ფსკერამდე ჩაუშვა მისი 'მთისა და ჩანჩქერის სურნელი' ცხელი ტუჩები ყეზე მიაკრო, აკოცა და ჩაეძინა....
--------------
მეღირსა ხალხნო, მოვიდა მუზა, მუზა და ჯანდაბა ამას და მეც.........ჩაფირებული იყო ასე , რომ მიმილანძღეთ ჩემი დათა და გათათხეთ ბოლო დონეზე ..... აბა ფიფოლ როგორია შეაფასეთ ....მადლობთ რომ კითხულოოოიოობთ <33333