-რას ფიქრობ? რომელია სწორი პასუხი?-მოუთმენლობისგან ლამისაა ყურებიდან კვამლი გამომდის.ორ საათზე მეტია ერთიდაიგივე თემაზე ვაკეთებთ ტესტებს,მაგრამ ის მაინც ვერაფერს ხვდება. ჩემი და ანასტასიას ერთად სადილობის შემდეგ ორი კვირა შეუმჩნევლად და თითქოს ერთი ამოსუნთქვით გადის.მისმა მშობლებმა სპეციალური განაცხადი დაწერეს,იმისთვის რომ რეპეტიტორის მოვალეობა საკუთარ თავზე ამეღო.ახლა ყოველ მეორე დღეს შინ ტასოსთან ერთად ვბრუნდები სამეცადინოდ.ეს ისეთი უჩვეულოა. ყოველთვის წინააღმდეგი ვიყავი რეპეტიტორად მუშაობის,მით უმეტეს იმიტომ,რომ ბავშვები ჩემს სახლში უნდა მოსულიყვნენ მაგრამ,განა შემეძლო ამაზე უარის თქმა? შემეძლო მასთან ყოფნის შანსი ასე უბრალოდ გამეშვა ხელიდან?
,,შენ ხომ გამოუსწორებელი,თითქმის უკანასკნელი იდიოტი ხარ,რომელიც ერთმა ჩვეულებრივმა მოსწავლემ სულ გამო@სირა“-თვალებს ატრიალებს ჩემი ქვეცნობიერი,დისტანციური მართვის პულტს იღებს და ჩემგან ზურგშექცევით ტელევიზორის წინ კომფორტულად იკალათებს.
-არვიცი.მართლა ვერ ვხვდები რომელია-ისე საწყლად ბუტბუტებს ტასო სიცილს ვერ ვიკავებ.
-შენ მე გამაგიჟებ ანასტასია!-თავს ღიმილით ვიქნევ,იატაკზე გადაშლილ წიგნს მისკენ ვაბრუნებ და თითით იმ ადგილზე ვანიშნებ,სადაც სწორი პასუხის გაგება შეუძლია-წაიკითხე!
-დავიღალე!-ღუღუნებს საყვარლად,მე კი ამ ხმაზე სისხლი თითქოს ძარღვებში მიდუღდება.
-ჯერ მხოლოდ ორი საათია ვმეცადიებთ ანა!-უკმაყოფილებისგან ვვოხრავ და ვცდილობ არ დავნებდე.მოულოდნელად მასში რაღაც იცვლება.სახეზე უცნაური ჩრდილი უვლის და ერთიანად ფითრდება.ვერც კი ვიაზრებ ისე სწრაფად,თელავს მუხლებით ჩვენს შორის იატაკზე მიმოფანტულ წიგნებს,თითებით საყელოზე მეჭიდება და მის რბილ,სველ ტუჩებს ჩემსას აწებებს.
ჯანდაბა! ჯანდაბა! ჯანდაბა!
ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს აკრძალულ ხილს ვჭამ.რაღაც ისეთს ვეტანები,რაც სასტიკად აკრძალულია.ჩემს თავს იმაზე ვიჭერ,რომ ამის მიუხედავად,საოცრად მსიამოვნებს რასაც ვაკეთებ.შეეწინააღმდეგო იმას,რაც არ შეიძლება,საოცარი გრძნობაა!
თითით წინ ჩამოყრილ თმას ყურს უკან ვუმაგრებ,მეორე ხელით ლოყაზე ნაზად ვეხები და თვალებს კარგად ვახელ,რომ მისი სახე დავინახო.
ოჰ,ღმერთო! ჩემში რაღაც ფეთქდება,მრავალფერად იშლება და მთელ სხეულს სინათლის სისწრაფით ედება,როცა ვხედავ,როგორ ხუჭავს თვალებს.მისი კანი ისეთი ნაზია,როგორიც წარმომედგინა.
,,უნდა შეწყვიტო! უნდა შეწყვიტო! უნდა შეწყვიტო!“-ჩემი გაანჩხლებული და ცოტა არიყოს შეშინებული ქვეცნობიერი ფეხზე დგას და ერთ ადგილზე ხტუნავს,ჩემი ყურადღების მისაქცევად.გოგონას ტუჩები კი,ისევ ჩემსაზეა მიკრულია.ვგრძნობ,როგორ მიჭერს შარვალი და მაშინვე ვაცნობიერებ,რასაც ვაკეთებ.
ეს საზიზღრობა უნდა შეწყვიტო! ახლავე!-ვარწმუნებ ჩემს თავს.ხელებს მხრებში ვავლებ გოგონას,და სწრაფად ვიცილებ.რამდენიმე წამი გაოგნებული მიყურებს.ტუჩები ჩვეულზე უფრო ასწითლებია,ლოყებიც ვარდისფრად აქვს შეფაკლული.ფაიფურის თოჯინას ჰგავს.
ოჰ,როგორ მინდა! აქვე და ახლავე!
-ეს რა ჯანდაბა იყო?-როგორღაც ხმის ამოღებას ვახერხებ მაგრამ,როგორც კი ტასოს სახეს ვხედავ მაშინვე ვნანობ,საერთოდ რომ დავილაპარაკე. წამით მეჩვენება,რომ ეშინია... ოჰ,არა!
-მე...მე...მაპატიეთ.არც კი ვიცი რას ვაკეთებ-მორცხვად ლუღლუღებს,როგორც ყოველთვის.თავდახრილი თავის ხელებს დაჰყურებს-მართლა ბოდიშს გიხდთ.
-ეს სიგიჟე იყო,ანასტასია! ყველაზე წინდაუხედავი საქციელი,იმათგან რაც ჩაგიდენია! ალბათ!-ვამატებ ბოლოს რაც შეიძლება რბილად.არ მინდა ჩემი ეშინოდეს.
-ღმერთო ჩემო!-სიწითლის დასაფარად ხელებს სახეზე იფარებს.ისეთი უმწეოა,როგორიც არასდროს.არც მაშინყოფილა ასეთი,როცა ბარში ვიპოვე საპირფარეშოს კაბინაში.არც ჩემს ოთახში,როცა იმ ნაბიჭვარზე მიყვებოდა.არც მაშინ,როცა კლასიდან ვაგდებდი.
იმედია არ იტირებს! გთხოვ. ამას ნამდვილად ვერ გავუძლებ!
-კარგი! ეს უკანასკნელად მოხდა და მეორედ აღარ განმეორდება.შეგვიძლია დავივიწყოთ!-ვამბობ მის გასამხნევებლად,მაგრამ რატომღაც მგონია,რომ საერთოდაც არ გამომდის.მისკენ ვიწევი,ფრთხილად ვეხები მის გრძელ,ნაზ თითებს და სახეს ,,ვუთავისუფლებ“.
-მორჩა! არაფერი მომხდარა!-სულ ოდნავ ვუღიმი.იმედი მაქვს,მალე წავა.ახლა ერთადერთი რაც მჭირდება მარტო დარჩენაა.აღარ მინდა მისი დანახვა.
-ასეთი ცუდი იყო?-წამით თვალები მიფართოვდება მისი მოულოდნელი კითხვისგან.
,,რა ჯნდაბაა?“-თავს იქნევს ჩემი ქვეცნობიერი,ხელს სახეზე იფარებს და დაღლილი მიჩანჩალებს.
-ანასტასია!-ვამბობ მკაცრად და კოპებს უნებურად ვკრავ.
888
-წარმოიდგინე,უცებ დგება და მეუბნება ჩავიფსიო-ისე საყვარლად ხითხითებს მიკა მეც მეცინება.როგორც ყოველთვის შესანიშნავად გამოიყურება,ჯინსებშიც კი შეუძლია მომხიბვლელობა შეინარჩუნოს-ამხელა მუტრუკი ბიჭი,რომ ჩაიფსამს,თავი როგორ უნდა შეიკავო? მეგონა ხოხვას დავიწყებდი სიცილისგან,მაგრამ როგორღაც თავს შემოვუძახე.ცრემლები კი მდიოდა მაგრამ...გეფიცები მართლა სასაცილო იყო- თვალებ გაბრწყონებული აგრძელებს და თან თავის შოკოლადიან შეიკს პირდაპირ ჭიქიდან სვამს. ვამჩნევ,რომ ეს ჩვევად აქვს.არასდროს იყენებს საწრუპავ მილს.
-საწყალი ბიჭი-ხმამაღლა ვოხრავ თანაგრძნობის ნიშნად,წარმოდგენაც არ მინდა,როგორ დამცირებულად იგრძნობდა თავს,როცა კლასელებთან ერთად მასწავლებელიც დაგცინის.მაგრამ იმ დროს ალბათ მეც კი ვერ შევიკავებდ თავს.
-ხო! ისე ცუდად ვიგრძენი თავი ბოდიშიც კი მოვუხადე, მაგრამ მორალური ზიანის მიყენებისთვის დირექტორთან მიჩივლა.-ღიმილით ამთავრებს მოყოლას და მთელ ჭიქას ცლის.
-ოუ.მაშინ, ღირსი ყოფილა,რომ დასცინეთ-ვხითხითებ მეც, მასთან ერთად.
-არ დამიცინია.უბრალოდ მოულოდნელი იყო-აპროტესტებს თითქოს ნაწყენი,მაგრამ თვალები გასცემს.ვიცინი,როცა მის ტუჩზე შოკოლადის ულვაშს ვამჩნევ.
-რა? რამე მჭირს?
-ტუჩთან,დასვრილი ხარ-მარჯვენა,ტუჩის კუთხეზე ვიდებ თითს,რომ მივანიშნო,მაგრამ ის ჩემს მითითებას თითქოს სარკისებურად აღიქვამს და მარცხენა კუთხეს იწმენდს.
-ახლა?-შეშფოთებული ჩურჩულებს.ტუჩს ვიკვნეტ ღიმილის შესაკავებლად,როცა იქეთ-აქეთ იხედება,იმის გასარკვევად,რომ არავინ უყურებს.ამდროს სულაც არ ჰგავს მასწავლებელს.უბრალოდ ლამაზი და თავისუფალი გოგოა! ბავშვური მანერებით.
ღმერთო ჩემო! იმედია მართლა პედოფილი არ ვარ!
რამდენიმე ცდის შემდეგ,როცა არაფერი გამოსდის,სუფთა სალფეთქს ვიღებ,მისკენ ვიხრები და ნელა ვწმენდ შოკოლადს.მხოლოდ თითის წვერით ვეხები მაგრამ მაინც ვგრძნობ,როგორი რბილი ტუჩები აქვს.უხერხულად მიყურებს,მაგრამ არაფერს ამბობს.მეც მალე ვუბრუნდები ჩემს ადგილს და ჭიქაშ დარჩენილ შეიკს ვწრუპავ.
-ყოველთვის მინდოდა ამის გაკეთება-ვიღიმი სიტუაციის განსამუხტათ-როგორც ფილმებშია ხოლმე.-მხრებს ვიჩეჩ,მიკას კი ისევ უჩნდება ჩემი საყვარელი ფოსოები ლოყებზე.
-ხო,ჯერ არ მინახავს ფილმი,რომელშიც ეს სცენა არ არის-ხითხითს იწყებს ისევ.ვმშვიდდები,როცა ვხვდები რომ ყველაფერი ისევ კარგად გვაქვს.
-ზუსტად!
-გინდა ცოტა დავლიოთ?-მთავაზობს მოულოდნელად.წამით ეჭვით ვაკვირდები,ხომ ნამდვილად სწორად გავიგემეთქი.საბოლოოდ კმაყოფილებისგაან ვაშორებ ტუჩებს ერთმანეთს და ფართოდ,დაუფარავად ვუღიმი.
-მომწონს შენი შემართება! წავიდეთ.-ენერგიულად ვდგები.ანგარიშს ვასწორებ და ორივე სწრაფად ვტოვებთ ყავის სუნად აყროლებულ კაფეტერიას.
888
-მე არაყს დავლევ-ყვირის მიკა.ხმამაღალი მუსიკის გამო მის ნათქვამს ძვლივს ვარჩევ და ორ ჭიქას ვუკვეთავ.
-რას მივაწერო შენი ასეთი უეცარი, ალკოჰოლის მიღების სურვილი?-ვეკითხები სანამ ბარმენი სასმელს მოგვაწოდებს.მიკა მოცეკვავეებს მზერას აშორებს და ჩემკენ იხედება.ასეთ ცუდ განათებაშიც კი ვამჩნევ,როგორ უბრწინავს თვალები.ბართან ზურგით დგას და დახლის ზედაპირს იდაყვებით ეყრდნობა.შეგიძლია უბრალოდ იჯდე და მისი ყურებით დატკბე.ჯინსებიან ამორძალს გავს.სულაც არ არის ამ წამს ის მორიდებული მასწავლებელი,რომელსაც მე ვიცნობ.
-არც კი ვიცი.მომენატრა ის დრო,როცა ყველაფერს ვივიწყებდი და უბრალოდ კარგ დროს ვატარებდი.-მხრებს იჩეჩს-გაგვიმარჯოს დანიელ!-ჩემს სახელს ისე სექსუალურად წარმოთქვამს პირი უნებურად მეღება.ვერც კი ვხვდები,როგორ ვისუნთქავ ჰაერს.
-გაგვიმარჯოს!-ჩემს ჭიქას მისას ვაგებებ და ერთდროულად ვსვამთ.
იქამდე ვსვით სანამ მთელი ფული არ დავხარჯეთ.მთელი დღე იცინოდა და თავის ბავშვობაზე მიყვებოდა.ფხიზელი ამას ალბათ არასდროს გააკეთებდა.მომწონს მისი სიმთვრალე.მაშინ იმაზე მეტად გამბედავია ვიდრე ჩვეულებრივ.
-ოჰ,როგორ დავიღალე-ძვლივს ბუტბუტებს.მისი სადარბაზოს კიბეზე ვზივართ.ვხედავ,ისიც ჩემსავით ცდილობს თავი აიძულოს არ ჩაეძინოს.წარმოდგენა არ გვაქვს,რომელი საათია.ტაქსის ფულიც კი არ მოვიტოვეთ,რის გამოც ფეხით მოგვიწია წამოსვლა.
-ეს სულელური ფეხსაცმელი ბოლოს მომიღებს-წუწუნით იხდის დაბალ ძირიან მაგრამ,მაგარი მატერიით ნაკეთ ფეხსაცმელს და ,,გათავისუფლებულ“ ფეხის თითებს საყვარლად,შვებით ათამაშებს.
-ისე დავიღალე შეიძლება აქვე დამეძინოს და საერთოდაც არ მანაღვლებს-ხმამაღლა ვიცინი.ვგრძნობ,როგორ მოძრაობს ჩემს ძარღვებში სისხლთან ერთად ალკოჰოლი.
-ასეთ მდგომარეობაში სახლში ვერ წახვალ.
-გენიოსი ხარ!-ჩემს ნათქვამზე მიკაც ხითხითებს.სხეული უდუნდება და თავს მხარზე მადებს.მე კი მუცელში უცნაურ სითბოს ვგრძნობ.ალკოჰოლის გარდა მისი შამპუნის სუნი სასიამოვნოდ მიწვავს ნესტოებს.
-ჩემთან... ავიდეთ... თუ აქ დავიძინოთ?-ძვლივს აბამს თავს სიტყვებს.კიბის საფეხურზე კომფორტულად კალათდება.
-აქ დავიძინოთ-ვპასუხობ მეც ძილმორეული.სანამ ჩამეძინება ვგრძნობ,როგორ მკოცნის ლოყაზე და თავს ისევ ჩემს მხარზე ასვენებს...
==================================================
დააკომენტარეეთ რასაც ფიქრობთ, შეცდომები,რა არ მოგწონთ,ყველაფერი დაწერეთ და მალე დავდებ ა,უი ჰო,კიდე :დ ვისთან შიფავთ დანიელს? მიკასთან თუ ანასტასიასთან :დ