-მია ხომ გახსოვს დღეს ტვილდიანი გადმოდის და მისიის შესრულებაც იწყება.- მხარი გამკრა მარიმ.
-ვიცი მარიამ- შევუბღვირე მე. რათქმაუნდა მემახსოვრებოდა დღეს პირველი მაბიჯი უნდა გადამედგა საიცნებო მოტოსკენ, მაგრამ წარმოდგენა არ მაქვს ამას როგორ ვაპირებდი.
- ხო ეტყობა როგორაც იცი შენს ჩაცმულობას- შომომიბღვირა ისევ მარიამ და შუქნიშანთან გაჩერდა.
- რა შუაში იყო- გაურკვევლად გადავაქნიე თავი.
-რა რა შუაშია გოგო, აზრზე არ ხარ.- ამოიგმინა მარიმ და ხელები ჰაერში აათამაშა- ვერ ხვდები რომ ტვილდიანი ასეთ ჩაცმულს ზედაც არ შემოგხედავს?
-მარი ეგ ჩემი პრობლემა არის და მე მოვაგვარებ, თანაც შენ უნდა გიხაროდეს თუკი ყურადღებას არ მომაქცევს-თვალი ჩავუკარი მარის და ფართო დახეული ჯინსი და თავისუფამი მაიკა ტანზე შევისწორე, ხოლო ჩემი გრძელი თმა კეპში ჩავჩურთე.
-როგორც გინდა- ხელი აიქნია მარიმ დანებების ნიშნად.
-რაღა ამ სიცხეში მოგინდათ ფეხით სიარული ხალხო გავიწვი და ამოვიბუგე რომელმა ჭკვიანმა მოიფიქრეთ?- წამოგვეწია შეწუხებული ნუცა.
- არ ვიცი - წამოვიყვირე და ჩუმად მარიზე ვანიშნე. ნუცამ ჩაიგხუკუნა და გვერდით ამოგვიდგა.
-აბაა დღეს დიდი დღეა დიდიი-ხელები გაშალა ნუცამ.
-ოჰ გაჩერდი იმხელა დღეა ხელს ვერ ვაწვდენ.- შევუბღვირე მეც.
- ამას რა ჭირს რატო იბღვირება?- ნუცამ ჩუმად გადაულაპარაკა მარის.
-მაგ ქალბატონის ლექციები მოვისმინე და როგორ უნდა ვიყო?- არ დავაცადე მარის პასუხის გაცემა.
-ეს ქალბატონი იქნება რომ აგაკრავს გამვლელ მანქანას შპალერივით- გამეკრიჭა მარი.
-მივდიოდით ხო?- გამოერკვა უცებ ნუცა.
სკოლაში მივდიოდი და ფეხები უკან მრჩებოდა. არ მინდოდა ამ ყველაფერს გაგრძელება ჰქონოდა, მაგრამ რაღაც მექაჩებოდა, მაიძულებდა ახალი ნაბიჯის გადადგმას, მაგრძნობინებდა, რომ ამ თამაშს რაღაც დიდი მოჰყვებოდა და უბრალო ხუმრობად არ ჩაივლიდა, თუმცა ჯერ არ ვიცოდი ეს "რაღაც დიდი" კაირგი იქნებოდა თუ ცუდი.
-მია სად დაფრინავ დაგვაგვიანდება- მიჯიკა ნუცამ.
- ა ხო ხო ახლავეს.- ვუთხარი და სკოლის დერეფანს გავუყევი. კლასში შევედით და ზარიც დაირეკა. ოთახს თვალი მოვავლე და ახალი სახე რომ ვერ დავინახე ძალაუნებურად ამივისუნთქე, მგონი კიდევ ერთი დღით გადაიდო გეგმის შესრულება- ჩამეცინდა და ჩემის მერხს მივუახლივდი. ტრადიციულად ნიცა ჩემს გვერდით დაჯდა, მარი კი ჩვენს წინ მოკალათდა.
პირველი გაკვეთილი ქრთული გვქონდა და წიგნებიც მოვიმარჯვეთ. თეამაც არ დააყოვნა დ ამალევე შემოაღო ოთახის კარიც.
- მოგესალმებით ბავშვებო.- დაიწყო თეამ და კართან გაჩერდა.- სანამ უშუალოდ გაკვეთილზე გადავიდოდეთ მინდა გაგაცნოთ თქვენი ახალი კლასელი სანდრო ტვილდიანი, დარწმუნებული ვარ ყველას გსმენიათ მასზე ასე რომ დაახლოება არ გაგიჭირდებათ.- თვქა და ოთახში მაღალი სილუეტი შემოატარა.
-ყველა იცნობს ერთის გარდა- ჩემს გასაგონად დაიჩურჩულა მარიმ.
- არ იდარდო გავიცნობ- ცალყბად გავუცინე. თვალები ახალ კლასელს მივანათე და შევცბი, როცა მის, ჩემსკენ მომართულ, უჩვეულო ფერის თვალებს გადავაწყდი.
-ვინ თქვა ზედაც არ შემოგხედავსო?- ნიშნისმოგებით გადავულაპარაკე მარის.
-უცნაურია- თავისთვის დაიჩურჩულა ნუცამ.
- წადი სანდრო დაჯექი- ხელი მოუთათუნა თეამ და ბიჭი გამოატარა.
- მადობა თეა მას- მომნუსხველად გაუღიმა ახალმა, რასაც საპასუხოდ კლასში მყოფი გოგონებს გმინვა მოჰყვა.
- მეტიჩარა იდიოტი - დაისისინა მიამ.
-რაო შენც ხოარ მოიხიბლე-გაეცინა მარის.
-მამიკოს ბიჭები არ მიზიდავს- გამეცინა მეც და ჩვენსკენ მომავალ მსხვერპლს გადავხედე რომელმაც ადგილი მარის გვერდით დაიკავა.

სანდრო

- აბა შენ იცი ძმაო წარმატებები და გამძლეობა- დრამატიზმს არ იკლებდნენ ბიჭები სკოლის წინ.
- გეყოთ ახლა და მოშორდით აქედან- შევუბღვირე მე.
- კარგი ხო რაიყო აბა შენ იცი- თითქოს იწყინა დუდამ. მანქანა დაქოქეს და ადგილს დიდი სისწრაფით მოწყდნენ.
სკოლაში შესულმა მანდატურს სამასწავლებლოს ადგილსამყოფელი ვკითხე და ძლივს მივაგენი. ყველაფერი მოვაგვარე და ქართულის მასწავლებელმაც კლასისკენ გამოყოლა, რადგან როგორც გავიგე ახლა მისი გაკვეთილი მქონდა.
კლასში შესულმა მაშინვე დავიწყე ჩემი ფაქტიური მსხვერპლის ძებნა და მალევე გადავაწყდი მის ცისფერ თვალებს, რომლებშიც ირონია კიაფობდა. ჩამეცინა. მართლა ისეთი განსხვავებულია როგორიც ჩანს თუ თავს იკატუნებ? მოსვენებას არ მაძლევდა ეს კითხვა.
მასწავლებლის ნებართვის შემდეგ მას მადლობა გადავუხადე და მერხისკენ წავედი. ყურს, როგორც გოგონების გმინვა, ასევე არც ქალბიჭას ირონიული ჩაფრუტუნებ არ გამოჰპარვია. ჰჰ უცნაურია. ჩამეცინა და მის წინა მერხს მივუჯექი.
გაკვეთილები უინტერესოდ გადიოდა თვალი მიასკენ გავაპარე, თუმცა შეეუმჩნევლდ არ გამომოვიდა ისიც უტეხად მიყურებდა და აშკარა იყო სულარ უქმნიდა უხერხულობას მისი მზერის დაფიქსირება. ირონიული მზერა მომავლო და ისევ წერა გააგრძელა.
ზარის დარეკვის შემდეგ ფეხზე წამოდგომაც კი ძლივს მოვასწარი გოგონები ირგვლივ რომ შემომერტყნენ. გზა ძლივს გავიკვალე და მიას მერხთან მივედი.
-გამარჯობა ნუცა როგორ ხარ- გადავეხვიე ნუცას.
- კარგად სანდრო შენ როგორ ხარ?- უხერხულად შეიშმუშნა ნუცა.
-შენი ძმის შემხედვარე როგორ უნდა ვიყო- ჩამეცინა მიას გაკვირვებულ სახეზე.- ეგ და დუდა დღითი დღე მინადგურებენ ნერვებს.
- ხო ჩემი ძმა მაგ საქმის ექსპერტია- ჩაეცინა ნუცასაც.
-შენს კლასელებს არ გამაცნობ?
-აა ხო როგორ არა. ეს მარია- მიმითითა ჩემს გვერდით მდგომ შავგრემან გოგოზე.
-სასიამოვნოა-მხიარულად გამომიწოდა ხელი.
-ასევე.
-მე კატო ვარ, შეგიძლია კაწკა დამიძახო- ხელი გამომტაცა ვიღაც გრძელფეხებამ. უნდა ვაღიარო კარგი ნაშაა.
-სასიამოვნოა- გავუცინე მეც. კაწკას მსგავსი ქმედება გაიმეორა რამდენიმე გიგიმ თუმცა, თითქოს განძრახ მიას არავინ მაცნობდა.
- კარგიი ახლა ბიჭებზე გადავიდეთ. ეს ბიჭი ვინ არის შენი სეყვარებულია? -სიცილით გადავხედე ნუცას და მიას რეაქციას დაველოდე.
-არა ახლაგაზრდავ, გოგო ვარ თუმცა არ მიკვირს რომ ვერ მიხვდი. შენ და შენისთანები გოგონებს ხომ მხოლოდ იმ ორგანოებით ცნობთ, რომლებიც თქვენი სექსუალური ფანტაზიების დასაკმაყოფილებლად გჭირდებათ- ირონიით სავსე სახით გადმომხედა და თვალი ჩამიკრა.
-მართალია მაგრამ შენ ნამდვილად არცერთი ორგამო არ გეტყობა ამიტომმ- არც მე დავაკელი ირონია.
- ხო ეს მიაა, ჩემი მეგიბარი.- სიტუაცია განმუხტა ნუცან და ჩუმად მიას უჩქმიტა.
- კარგი გავალ მე გარეთ- გადავწყვიტე ცოტა ხანს ნიას გავრიდებოდი.
მთელი დღე გარეთ გავატარე კლასში აღარ შევსულვარ. გაკვეთილების შემდეგ დავინახე როგორ გამოვიდნენ ნუცა მია და მარი გარეთ და დავლოდე როდის ჩამივლიდნენ გვერდს. როცა გადამისწრეს უკან გავყევი გოგონები მალევე გაიფანტნენ და სხვადასხვა მიმართულებით წავიდნენ. მე მიას ავედევნე. მოზომილი ნაბიჯებით მიაბიჯებდა ტროტუარზე და მიუხედავად მისი ჩაცმულობისა მაინც იკვეთებოდა მისი ქალურობა.
-კიდევ ერთხელ გამარჯობა- საუბრის წამოწყება ვცადე მე.
- გაგიმარჯოს- ეტყობოდა გაკვირვებული იყო ჩემი ამ ქმედებით.
- დღევანდელისთვის ბოდიში არ მინდოდა.-ნერვიულად მოვიქექე თავი.
-თვით სანდრო ტვილდიანი მიხდის ბოდიშს? რახდება წარღვნაა მოსალოდნელი?
-უბრალოდ არ მონდოდა ჩვენი ურთიერთობა კამათით დაწყებულიყო.
-რომელი ურთიერთობა?- ირონია აღებეჭდა სახეზე.
-მთელი დღეა ირონიული სახით მიყურებ რამე დაგიშავე და არ ვიცუ?- ძლივს დავსვი კითხვა, რომელიც მთელი დღეა მაწუხებდა.
-რომ არსებობ უკვე დანაშაულია.- თვალი ჩამიკრა მიამ.
-ღმერთო შენ მიშველე- ამოვიბურტყუნე მე.
-ჩემთან ღმერთი ვერ დაგეხმარება- ჩაეცინა მიას.
-მივხვდი.
-კარგი. აბა მითხარი რა გინდა ჩემგან?- გაჩერდა და ჩემსკენ შემოტრიალდა.
- ვერ გავიგეე?- გავიკვირვე მე.
- თავს ნუ იკატუნებ რა. შანსი იმისა, რომ შენისთანა ბიჭებმა ჩემნაირად ჩაცმული გოგო შეამჩნიოს ასი პროცენტიდან ერთია იმ ერთში კი შეუძლებელია მე და შენ აღმოვჩენილიყავით. ასე რომ ამოღერღე. -შემომიბღვირა მიამ.
-კარგი. შენზე ნიძლავი დავდე.- ვითომც არაფერიო ისე ვუპასუხე.
-რაა- გაოცებულმა შემომხედა მიამ, შემდეგ კი ისტერიკული სიცილი დაიწყო. გაოცებული ვუყურებდი. ვერ გამეგო რაზე იცინოდა.
- მეკაიფები ხო? გაიგე მე რომ დავდე ნიძლავი. პირდაპირ ვერ მეუბნრბი და გადაწყვიტე მიმახვედროა რა?- სცილს ამოაყოლა სიტყვრბი. ჯერ ისევ მის სიცილი ჩამესმოდა მისი სიტყვები რომ გადავხარშე.
- მოიცა რა ქენი?- გაოცება და აღშფოთება ერთდროულად აღმებეჭდა სახეზე.- ჩემზე ნიძლავი დადეე- შევუბღვირე მე.
-მოიცა არ იცოდი- დასერიოზულდა უცებ.- ანუ გამოდის რომ ჩემზე ნიძლავი დადეე?
-პირველი მე გკითხე- ვცადე კითხვის არიდება.
-კი. დავდე. ახლა შენ მიპასუხე.
-კი მეც დავდე.
-რასთან დაკავშირებით- არ ელეოდა კითხვები.
-მეც იგივე მაინტერესებს- არ ვაცადე მეც.
-მოდი მორიგეობით მოვყვეთ- ხელები გაასავსავა.
-დაიწყე.- წამოვიძახე მე.
-არა შენ დაიწყე.- არ დამითმო თვითონაც.
-ვითომ რატომ.
-სიჯიუტეში ვერ მაჯობებ და რომ გეუბნები დაიწყე.- შემომიბღვირა თვითონაც. მივხვდი შეკამათებას აზრი არ ჰქონდა და დანებების მიშნად ხელები ავწიე. იქვე პარკში ჩამოვჯექი და დავიწყე.
-ორი ძმაკაცი მყავს დუდა და დამიანე. როცა გაიგეს ახალ სკოლაში გადავდიოდი დუდამ აიკვიატა იქ გასართობი არაფერი გექნება და ვინმე ისეთი გოგო შეაბი ბანძივით რომ ეცვასო მერე დროთა განმავლობაში თავი მოაწონე და სტილი შეაცვლევინე, გამოსაშვებ საღამოზე კი ისე გამოაწყვე რომ ვერავინ იცნოსო. თანაც ჟურნალისტები სულ მაგარ ნაშებთან გხედავენ და ამჯერად გავახაროთო. სათაურიც კი მოიფიქრა ,, ნახეთ როგორ იცვლებიან გოგონები სანდრო ტვილდიანთან ყოფნის დროს, კონკია პრინცესად გადაიქცა". მერე ახალი კლასელების საერთო ფიტო ვნახეთ და დუდამ შენზე თქვა რომ კარგი ვარიანტი იყავი. თავიდან ბიჭი მეგონე მაგრამ მერე გადავამოწმეთ და გავიგეთ ვინც იყავი. როცა დამიანემ შენი სახელი გაიგო გვითხრა რომ გიცნობდა და შენი გმირობაც მოგვიყვა ირალკისთან დაკავშირებით. დუდამ ეს ამბავი რომ გაიგო გაეცინა და თქვა რომ მე შენ სტილს ვერ შევცვლიდი და დაახლოებაზრც ზედმეტი იყო საუბარი, ამაზე გავბრაზდი და დავენიძლავე- სიცილით დავამთავრე მოყოლა და მიას გაცოფებულ სახეს გადავხედე- კარი ახლა შენ მოყევი.
-სამი დღის წინ სკოლაში რომ მივედი მარიმ განაცხადა თვით სანდრო ტვილდიანი გადმოდის ჩვენს სკოლაშიო. წარმოდგენა არ მქონდა ვინ იყავი ამიტომ გამიკვირდა ამხელა მნიშვნელობა რომ მოგანიჭა. ამაზე გოგონები გადაირივნენ როგორ არ იციო, შემთხვევით ხარ გოგოდ შექმნილიო და ასე შემდეგ. მოკლედ ბოლოს ისე მომეშალა ნერვები რომ გადავწყვიტე დავნიძლავებოდი, რომ გამოსაშვებ საღამომდე თავს ისე შეგაყვარებდი სხვა გოგოსკენ გახედბა აღარ მოგინდებოდა- ჩაეცინა მიას და მეც სიცილი ამიტყდა.
-შენ რა მართლა გგონია რომ ასეთი ჩაცმული თავს შემაყვარებ?- გაოცებისგან წარბი ზემოთ ავზიდე.
-ნამდვილად არ ვაპირებ შენისთანა იდიოტს თავი შევაყვარო და ნიძლავის მოგების შემდეგ როცა აღარ დამჭირდები ვეღარ მოგიცილო- თვალი ჩამიკრა მიამ.
- რატომ მითხარი. არადა ვაპირებდი კუდში დევანს- დანანებით ამოვიოხრე მე.
-შუტკა დააბი არ გაგექცეს.- დაიჭყანა მია.
-თუ მოიგე რას მიღებ?- დამაინტერესა უცებ.
-საოცნებო მოტოს.- ამოიოხრა მიამ და თვალები აუციმციმდა.- შენ?
-საოცნებო მანქანას.
- ოჰ საინტერესოა. და წაგების შემთხვევაში?
-ერთი თვე ვარდისფერი თმით უნდა ვიარო- ამოვიოხრე მე- შენ?
-ერთი კვირა გოგონების ყველა სურვილი უნდა შევასრულო.
-გვერხევა- ამოვიოხრე მე.
-არა თუ მივიგებთ- ჩაიცინა მიამ.
- მოიცა სტილს შეიცვლი?- გავოცდი მე.
-კი თუ ოთხი თვის განმავლობაში სხვისკენ არ გაიხედავ და ხალხში შეყვარებულებივით მოვიქცევით.- ეტყობოდა სულაც არ სიამოვნებდა ეს სიტუაცია.
- ორი თვე და შევთანხმდით.
-ფუ ბაბნიკი.
-მოვრჩეთ შეურაცყოფას სიხარულო- გამეცინა მე.
-რას არ აიტანს კაცი მოტოსთვის- ამოიოხრა მიამ.
-ისე მართლა რატო გაცვია ასე?- თცალი მის ტანსაცმელს მოვავლე.
-ვიღაც იდიოტს ჩემზე ნიძლავი რომ დაედო და კონკია პრინცესად გადავექციე- ცხვირი აიბზუა მიამ.
-კარგი ხო ჩუმად ვარ.- ხელები ავწიე დანებების ნიშნად.
- ჩემმა გოგონებმა და შენმა ძმაკაცებამა ამ შეთანხმებაზე არ უნდა გაიგონ- ხელი გამაფრთხილებლად დამიქნია.
-თავისთავად.- ვუთხარი დ აფეხზე წამოვდექით. მიაც თავის გზას დაადგა.
-ხო და მარლთლა სულაც არ მაცვა ბანძურად- დამიყვირა შორიდან.