ამოუცნობი ზარი (15)
ყველა თავქუდმოგლეჯილი გარბოდა გასასვლელისკენ, ზოგი დემეტრეს ეძებდა, ზოგი იარაღს, არღვლიანი გაგიჟებული დაეძებდა ნიტას რომელიც უკვალოდ გამქრალიყო... *** სახლში შუაღამისას დაბრუნდა, ყველას ეძინა ამიტომ პირდაპირ ოთახისკენ აიღო გეზი, ნიტამ ყოველგვარ მოლოდინს გადააჭარბა, არ ეგონა ამდენის გაკეთება თუ შეეძლო, ასეთ რისკზე თუ იყო წამსვლელი, მიუხედავად იმისა რომ დემეტრე არღვლიანს ყველა იცნობდა როგორც წარმატებულ ბიზნესმენს, ამირეჯიბმა მაინც გაიგო მისი საიდუმლო ორგანიზაციის შესახებ, რომელიც საიდუმლოდ ააშკარავებდა მსოფლიო დონის კრიმინალებს და დამნაშავეებს, ჯეკის შემთხვევაშიც ამას აპირებდა მაგრამ.... ოთახში შესულს რამის თვალები შუბლზე აუვიდა როცა საწოლში მშვიდად მძინარე ნიტა დაინახა. ერთიანად დაეჭიმა ყველა კუნთი და დაიძაბა, ყბები ერთმანეთს მაგრად დააჭირა რომ თავი შეეკავებინა და საწოლშივე არ დაეხრჩო, უჭირდა თავის მოთოკვა, მთელს თავის მოთმინებას იყენებდა და როგორღაც ჩუმად მიაღწია კარადამდე, საჭირო ნივთები აიღო და სააბაზანოში შევიდა, შხაპის შემდეგ მოეხსნა დაძაბულობა და ოდნავ კარგად გრძნობდა თავს, უფრო დაწყნარებული გავიდა ოთახში და ლოგინში მინიმალური მოძრაობებით დაწვა. გოგონა შეიშმუშნა და მამაკაცისკენ მიიწია, შემდეგ მკერდზე დაადო თავი და მშვიდად განაგრძო ძილი. დემეტრე მთვარის შუქზე აკვირდებოდა ნიტას და უცნაური შეგრძნებები იპყრობდა, რა იყო ამ გოგოში დადებითი?! საკუთარ თავს უსვამდა კითხვას, რა მოსწონდა ნიტაში? მხოლოდ უარყოფითს თუ გაიხსენებდა, ძმა მოუკლა (მართალია დამსახურებულად მაგრამ სიკვდილს რა გამართლება აქვს), სამსახურეობრივი გეგმები ჩაუშალა, არ ემორჩილება, ბავშვს საფრთხეში აგდებს–ბავშვს! საკუთას შვილს., აი დადებითიც, ეს ქალი შვილს აჩუქებდა, სწორედ ეს ერთადერთი დადებითი იყო ნიტასგან, მეტი არაფერი.. ბედის ირონიაა მართლაც რომ იმ ქალისგან ეყოლება შვილი ვინც ასე გაამწარა... ფიქრებისგან უკვე ირეოდა და ბრაზი თავიდან იპყრობდა, უკვე მზე იყო ამოწვერილი დედამიწის თავზე როცა ძილი მოერია არღვლიანს და მასში ჩაიკარგა.... *** დილით რათქმაუნდა პირველმა ნიტამ გაიღვიძა, მაშინვე წამოდგა და სააბაზანოს მიაშურა, ჯაკუზი გაავსო და ში ჩაწვა, თვალები დახუჭა და შეეცადა გათავისუფლებულიყო ყველა ფიქრისა და ემოციისგან, საოცრად კმაყოფილი იყო, დავალება შეასრულა და თავისუფლებაც „მოიპოვა“, გულის სიღრმეში ვერ გრძნობდა ამ თავისუფლებას, თითქოს ხელოვნური იყო ეს ყველაფერი, ნუთუ სინდისი აწუხებდა დემეტრეს გამო, ნუთუ თავს დამნაშავედ გრძნობდა მის წინაშე, ჩადენილის გამო არასდროს დაუდანაშაულებია თავი და ახლა ვერ იგებდა ასეთი დამძიმებული რატომ იყო, ბოლოს როგორღაც ფიქრები უკუაგდო და გაქაფული კაბინაში შევიდა, შხაპი მიიღო და ტილოშემოხვეული გავიდა საძინებელში. დემეტრე ახლად შეფხიზლებულიყო, ჯერ კიდევ თვალებს იფშვნეტდა, მერე წამოდგა ისე რომ გოგონასთვის ყურადღება არ მიუქცევია, გვერდი აუარა და სააბაზანოში შევიდა... უფრო მეტად ეტკინა ამირეჯიბს, მძიმედ გადააგორა ნეწრყვი სასულეში და ამოიოხრა. ტანის სამოსი მოირგო და სამზარეულოში ჩავიდა –დილამშვიდობის ქალბატონო ნიტა. ერთ–ერთი მოსამსახურე მიეგება –კარგი რა ნანა რა ქალბატონო! „გაუბრაზდა“ და წარბები შეკრა საყვარლად –ვერ შევეჩვიე ჯერ. (უხერხულად გაიღიმა ქალმა) რას მიირთმევ? –მმმ.. შოკოლადის ნამცხვარი მინდა, თან ტუჩები გაილოკა –ვინ ახსენა შოკოლადის ნამცხვარი?! ქარიშხალივით შემოვარდა გვანცა კარიდან და ეგრევე ნირას ჩაეხუტა –ქაჯანა მოსულა! დამთბარი ხმით წარმოთქვა იმ წუთას შესულმა დემეტრემ, ნიტას გოგონა „აართვა“ და თავად ჩაიხუტა –მომენატრე ნათლი... კნუტის თვალებით ახედა ორი თავით მაღალ ბიჭს და მის მკავებში ჩამალა სახე –მერე გზა არ იცი სახლის? –აჰა ხო მოვედი! გაეკრიჭა და ნამცხვრის ჭამაში გართულ ნიტას მივარდა –წამო რა დღეს კლუბში... –რა ხდება კლუბში? დემტრეს ხმამ გაიჟღერა და მაცივრიდან ფორთოხლის წვენი გამოიღო –აქრაფერი პროსტა.. უდარდელად აიჩეჩა მხრები გვანცამ –დღეს ექიმთან მივდივარ და საღამოს წამოვალ! ნიტამ ლოყაზე აკოცა და ჭამა განაგრძო –იეს! ყველლაზე მაგარი რძძალი ხარ! –რომელზე მივდივართ ექიმთან? არღვლიანმა ნიტას გახედა, –პირველის ნახევარზე... –მიდი მაშინ მოემზადე და გავიდეთ! –მეც რომ გამოგყვეთ შეიძლება? გვანცა ჩაეკვეხა –პრაქტიკების გავლა გინდა? ყურში უჩურჩულა ნიტამ და გაიცინა –მაინტერესებს უბრალოდ... ოდნავ დაიბნა გვანცა –გიოს ვეტყვი დაიწყოს მუშაობა! ამირეჯიბმა თვალი ჩაუკრა და კიბეზე გაიქცა –ნიტაააააააააააააააააააა ვერ გადამირჩებიიი!!!! „გაბრაზებულმა“ გვანცამ ესღა მიაძახა ექიმთან ვიზიტმა ნირმალურად ჩაიარა, ბავშვის გულისცემას ჯერ ვერ მოისმენდნენ, შეზღუდვები არ დაუწესებია ექიმს, მხოლოდ კარგად კვება, დანარჩენი იდეალურად იყო ყველაფერი... –შემდეგ ვიზიტზე გულის ცემასაც მოისმენთ რა მაგაიაა! აჟიტირებული მისდევდა გვანცა დემეტრეს, რომელიც ფქრებით სულ სხვაგან დაფრინავდა და ექიმთან ყოფნის დროსაც მხოლოდ რამდენჯერმე გამოელაპარაკა ცოლს ისიც მშრალად... სახლში მისვლის შემდეგ დემეტრე ისევ უკან გაბრუნდა საქმეებზე, გოგონებმა კი მზადება დაიწყეს –რას იცვამ ჩემო სექსუალურო რძალო? –შენ რას შემირჩევ? შევამოწმებ შენს გემოვნებას! –შევძვრები მაშინ გარდერობში... კუსკუსით გამოაღო კარადა და არცისე დიდხნიანი ძებნის შემდეგ თეთრი კაბა დაუდო წინ–გასაჩივრებას არ ექვემდებარება! კატეგორიულად უთხრა და თავისთვის შავი კაბა გამოაძვრინა... ორივემ მოისინჯა კაბა, მაკიაჟი გაიკეთეს და კმააყოფლებით ათვალიერებდნენ საკუთარ თავებს –ბიჭი რო ვიყო ხელიდან არ გაგიშვებდი! –დაკავებული ვარ! ენა გამოუყო გვანცამ და მისი ტელეფონიც ამღერდა–გისმენ! არ მცალია... მეგობართან ერთად ვარ... კლუბში... კაი! გაბრახებულმა გათიშა მობილური–ღმერთო ნერვებზე რატო არ იშლება! თვალები აატრიალა –ფსიქოლოგია და იმიტომ! –ხო მაგრამ იქნებ კლუბში ქალიშვილობა უნდა დავკარგო, ყურადღება მაინც მომაქციოს... –მოგაქცევს გადაჭრით უპასუხას ნიტამ –რამე იცი? თფალები დააწვრილა და ისე ჰკითხა –შეიძლება! ეშმაკურად გაუღიმა ამირეჯიბმა –ოხ ვერაფერს დაგაცდევინებს კაცი! ისევ ქოთქოთებდა და უკვე მანქანაში ჯდებოდა. საჭესთან ნიტა იჯდა და მშვიდად მართავდა, კლუბის კარიდანვე გვანცა უკვე ცეკვაცეკვით მიდიოდა, ბართან მივიდნენ და ტეკილა შეუკვეთა, ნიტასთვის კი ლიმონის წვენი –ბავშვი ვარ? უკმაყოფილო მზერაქ შეავლო გოგონას –ორსულად ხომ ხარ! –მაიმუნო! სიცილით მიჰკრა მუჯლუგუნი –ვაა დემეტრე?! პირი ღია დარჩა როცა ნათლია დაინახა –რაა?! ამირეიჯიბმაც ვერ დამალა გაოცება–მეც არ გამიკვირდა ასე მშვიდად როგორ შეხვდა ჩვენ მარტო წამოსვლასმეთქი?! ჩუმად გადაულაპარაკა გვერძემჯდომს (გვანცას) –ვაიმე გიორგიიიიი?!! უფრო წამოიკივლასავით როცა დემეტრეს მაგიდაზე მჯდომ გიორგის გახედა –ააი ეგ საერთოდ არ გამიკვირდა! ტუჩის კუთხეში ღიმილი შეეპარა...–გავალ და მალე მოვალ... ნიტა საპირფარეშოსკენ დაიძრა, მოწესრიგდა და ის იყო უკან გასვლას აპირებდა რომ კარის ზღურბლზე თვალებამღვრეული არღვლიანი დინახა –აჰ.. როგორ შემაშინე! ოდნავ წამოიკივლა და გულზე ხელი მიიდო –ეს ფაქტი რატომ ვერ გაითვალისწინე! სხვა რამეები ხომ წინასწარ იცი! გველური ღიმილი დასთამაშებდა და ნიტასკენ მიიწევდა ნელი ნაბიჯებით –შენთან კამათს არ ვაპირებ! მტკიცე ხმით უთხრა და გვერდის ავლა სცადა მაგრამ დემეტრეს ხელმა საწყის პოზიციაზე დააბრუნა –არც ბოდიშის მოხდას? –მთვრალი ხარ გამატარე! თავის არიდება სცადა –მოიცა მოიცა... აქამდე შენ ნებაზე იქცეოდი! ეხლა როცა მე მომინდება მაშინ წახვალ! –დემეტრე! მკაცრი გამომეტყველება გაუხდა გოგონასაც –იცი ასე აღმაგზნებ! ვნებიანი ხმით უთხრა და მისი ტუჩებისკენ გაიწია –გეყოფა! ცივად მოიშორა და ისევ გაწევა სცადა –ნუ მიჯიუტდები! ისევ კოცნა დაუპირა –არ გინდა რა! ასე არა! ოდნავ მუდარა იგრძნობოდა ამირეჯიბის ხმაში –კარგი რაა! გგონია ყოველთვის მინდიხარ?! ნუ იფასებ თავს! დამცინავი ტონი არ მოუშორებია დემეტრეს –ხოდა ბო*ების მეტი რაა! გაბრაზებულმა შეუღრინა –ხოდა მოვედი ხო ხედავ! ყელისკენ გაიწია და მაშინვე იგრძნო როგორ აეწვა ლოყა –ჯანდაბამდე გზა გქონია! მივდივარ! გამწარებულმა დაუყვირა და ხელი ჰკრა –მოდი აქ! დაიღრიალა მამაკაცმა და გოგონა ადგილზე შეხტა–როდემდე ივლი შენ ნებაზე? იგივე ტონალობით ჰკითხა–რამდენი რამე ჩავყლაპო?! აქეთ–იქით დაეთრევი! ვიღაც სი*ის რძანებას ასრულებ და თან ამით მე მაზარალებ და ყველაზე მერტად ის მაგიჟებს რომ გამიზნულად აკეთებ ამას! ღრიალებდა და ყელზე უფრო და უფრო ებერებოდა ძარღვები, თვალები უწითლდებოდა და ცეცხლს აფრქვევდა... როგორ უნდოდა იმ წამს ნიტას ბოდიში მოეხადა ან რამენაირად დაემშვიდებინა, ხვდებოდა რომ დემეტრე მართალი იყო მაგრამ პრინციპები და სიამაყე არ აძლევდა საშუალებას დამთბარიყო, ისევ ეს ჩხუბი და კამათი ერჩივნა რუტინულ ცხოვრებას, მაგრამ საკუთარ თავს მაინც არ ამართლებდა, მხოლოდ დემეტრეს წინააშე გრძნობდა უსუსურობას, არ შეეძლო თავის გამართლება, მაგრამ არც შეტევაზე გადადიოდა, უბრლოად უემოციო სახით იდგა და ისმენდა არღვლიანის ღრიალს –დაამთავრე? იგივე გამომეტყველებით ჰკითხა და თვალი აარიდა, დემეტრე კი გაჩუმებული იდგა და მძიმედ სუნთქავდა–მაშინ სახლში წავალ! –აბორტი გაიკეთე! არ მინდა ჩემ შვილს შენნაირი დედა ჰყავდეს! უპასუხისმგებლო, ქარაფშუტა და მკვლელი! ზარივით ჩაესმა ამირეჯიბს არღვლიანის სიტყვები, გულში დიდი ხვრელი გაუჩნდა, მწარედ გაჰკაწრა მთელს სხეულსა და სულში რაღაცამ, ყელში ბურთი გაეჩხირა და აეწვა, ყურების დაგუბება იგრძნო და თვალების აწვა, ცდილობდა მაქსიმალურად შეეკავებინა თავი რომ სისულელე არ ჩედინა... უხმოდ გავიდა საპირფარეშოდან, არ მიაქცია ყურადღება გიორგის და გვანცას ძახილს, საჭესთან დაჯდა და მანქანა დიდი სისწრაფით გააქროლა, მხოლოდ დემეტრეს სიტყვები ჩაესმოდა, საკუთარ თავს არ უტყდებოდა მაგრამ კარგად იცოდა რომ სწორედ დემეტრესგან თქმული სიტყვები სტკენდა, განა არ იცოდა რა დანაშაულებიც ჩაედინა?! მაგრამ მხოლოდ არღვლიანისა ეწყინა, ეტკინა და გაანადგურა, ვერარ გაუძლო და ცრემლების ნაკადმა იწყეს დენა მის ღაწვებზე, თითოეული წყლის ბურთიც კი ტკივილით იყო გაჟღენთილ–დემეტრეს ნათქვამი სიტყვების ტკივილით! უკვე ხმამაღლა ქვითინებდა, თითქოს ჭკუიდან გადადიოდა, საჭეს მჭიდროდ უჭერდა ხელებს, ტელეფონზე ზუზუნი არ წყდებოდა, დემეტრეს გარდა ყველა ურეკავდა, ესეც კი სტკიოდა, ესეც კი უკაწრავდა გულის ნაწილს, უკვე სუნთქვა უძნელდებოდა, ვეღარაფერს ხედავდა წინ, მხოლოდ დემეტრე და მისი ზიზღნარევი მზერა წარმოუდგებოდა თვალწინ, ვერ საზღვრავდა რამხელა სიჩქარით მიდიოდა, სარკეში გაიხედა და დაინახა გიორგის მანქანა რომელიც ფარებით ანიშნებდა რომ გზიდან გადასულიყო, გვანცაც გვერდით უჯდა, ისევ წინ გაიხედა, მერე ისევ უკან გახედა გიორგის მაგრამ მისი მანქანა ახლა დემეტრეს ჯიპს ჩაენაცვლებინა და გადაბმული სიგნალებით იკლებდა, მალე დაეწია არღვლიანის მანქანა და გვერდით ამოუდგა, ერათი სიჩქარით მიდიოდნენ, დემეტრე გზას აღარ უყურებდა, მხოლოდ ნიტასკენ იყო მისი მზერა მიმართული, ამირეჯიბი კი ჯიუტად არ იხედებოდა მისკენ, არ უნდოდა ვინმეს ენახა მისი სუსტი მხარე და ის ცრემლები რომლებიც დაუნდობლად უსველებდნენ ლოყებს, წქმით ვეღარც კი გასძლო და მზერა გააპარა, სწორედ ეს გახედვა აღმოჩნდა საბედისწერო... *** ერთი კვირის შემდეგ ქალაქის სასაფლაოზე დიდძალ ხალხს მოეყარა თავი, ყველა გულშეკუმშული ადევნებდა თვალყურს ცერემონიალს: ორ ცხედარზე დამხობილი სილუეტები სულისშემძვრელ ხმებს გამოსცემდნენ, კიარ ტიროდნენ სულის ნაწილს აყოლებდნენ ამოძახილებს... ამინდიც კი მოღუშული და მოქუფრული, თითქოს სოლიდარობას უცხადებს ჭირისუფლებსო, რამდენიმე წუთში იქუხა და მსხვილი ცრემლები გადმოყარა ზეცამ, თავშეკავების შემდეგ ერთიანად ამოხეთქა და წამში გადააფარა თავის სველი კალთა ნიადაგს... ხალხი დაიშალა, ყველა თავის გზას დაადგა, იმ თქეშიან ამინდშიც კი არ შორდებოდა შავოსანი სილუეტი საკაცეებს... *** იმედია დიდხანს დაკარგვა არ გამომივიდა... არ მინდა ბანალური იყოს ეს ისტორია, ამიტომ ვეცდები ერთფეროვანი გაგრძელება არ გამომივიდეს <3 ველი შეფასებებს და ემოციებს <3 მადლობა ვინც კითხულობს <3 პ.ს. ფოტოზე ნიტა და გვანცა კლუბის სამოსში <3 |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
