-არა ამას ვერ ვიზავ. სახლში ვბრუნდები. ალექსანდრესთან ვბრუნდები. -გამოვვარდი აეროპორტიდან ჩავხტი ტაქსში და სახლისკენ დავიძარით. არა მაინც როგორ დავუშვი ის ფაქტი რო ალექსანდრეს შეეძლო ეღალატა. ან რას გამოვიქეცი ეგრევე.ჩემი ბრალია რაა. დებილი ვარ დებილი. ალექსანდრეს არ ვენდე და იმ ვიღაცას დაუჯერე. კარგი იქნება ღმერთო ცოტა ჭკუა მეც მომცე არ გეცოდები
-თემო ალექსანდრე სად არის?
-შენ ვინ ხარ?-შემოტრიალსა უცბათ და თვალები შუბლზე აუვიდა
-რას მიყურებ ამოღერღე
-მარიი?
-ჰო ჰო ცოცხალი ვარ სადაა ალექსანდრე ან აქ რა ხდება.
-ქორწილი აქვს
-რაააა?
-შენ ცოცხალი ხარრრ!მარიიიი.
-ვის ეხუტები ვაჟბატონო -მოვარდა კატო ქოთქოთით
-ავხსენი კაი მე გავიქეცი.
-მეორე სართულზეააა
-კაიიი.-შევვარდი სახლში და მეორე სართულზე ყველა ოთახი შემოვირბინე არ დამხვდა. მერე ჩვენს ოთახში ავედი შევგლიჯე კარები და ალექსანდრეც შემობრუნდა
-გავექანე და კისერზე ჩამოვეკონწიალე.
-ავხსენი კაი მე გავიქეცი.
-მეორე სართულზეააა
-კაიიი.-შევვარდი სახლში და მეორე სართულზე ყველა ოთახი შემოვირბინე არ დამხვდა. მერე ჩვენს ოთახში ავედი შევგლიჯე კარები და ალექსანდრეც შემობრუნდა.გავექანე და კისერზე ჩამოვეკონწიალე...-მაბედნიერებ!
-....ჰაა?
-მაბედნიერებ!-სათვალე მოვიხსენი და ჩოლკაც გადავიწიე
-მარიიი? ჰა? მეჩვენები ხოო
-ნუ სულელობ რა.-ისევ ჩავეხუტე-ჩემი ბრალია არ მოგისმინე. ეგრევე გავიქეცი მერე რო გადავრჩი არ გითხარით და მოკლედ რო. მაპატიე კაი ძააან მიყვარხარ და ვიცი რო შენც გიყვარვარ. და გპირდები ასე ბატურად აღარ მოვიქცევი. აი მართლა არ ვიცი რატო არ მოგისმენე. ძააან ძაან სულელი ბატი ვარ. ბატზე კიდე უფრო სულელი. გთხოვ არ გამიშვა არსად კარგიი? არ მინდა შენი დატოვება. მე .... მე უბრალოდ მიყვარხარ. უბრალოდ მაბედნიერებ.-ვტიროდი და წელზე მქონდა ხელები მოხვეული მაგრამ მის ხელებს ვერ ვგრძნობდი.მოვცილიდი ავხედე ორი თავით მაღალ ალექსანდრეს და ისევ მოვიწყინე ცოტაც და ბოლო ხმაზე ბღავილს დავიწყებდი. უცბათ მომკიდა ხელი და გულზე მიმიხუტა.აი ახლა მივხვდი რომ სიამაყემ დამღუპა. სიამაყის დედაც. მისი სახე ხელებში მოვიქციე ავიწიე თითისწვერებზე და ვაკოცე.
-მგონი მრავალცოლიანობის წინააღმდეგი ხარ ხოო?-ვკითხე და გავიცინე
-კი ნამდვილად
-გამიშვი-ვუთხარი თავი დავიხსენი და სააბაზანოში შევვარდი-აბა მამიკო წავედით?
-რაა?
-ორი თვია ფეხმძიმე ვარ
-და ბავშვის ჩემ გარეშე გაზრდას აპირებდი?
-მგონი მაგრამ ეხლა აქ ვარ.
-წამო გავიპაროთ
-ჯერ ის უნდა დავადგინოთ ის ბავშვი შენია თუ არა. გამოვედით სახლიდან მე ბავშვი ავიყვანე ალექსანდრემ მისი"საცოლე"მანქანაში ჩასვადა ჰაიდა საავადმყოფოსკენ.
-ჩაიშალა ქორწილიიი სიძეს ცოლი ყოლია-დავიყვირე და თემოს მანქანაში ჩავუხტი...
ქერა და იმისი დავტოვეთ საავადმყოფოში და ბარემ ექიმთან ვიზიტზე შევიარეთ.
-ჯანმრთელი გოგონები გყავთ გილოცავთ.-გვითხრა ექიმმა.
-მამას პრინცესებიიიიიი-თქვა და მუცელზე მომიღუტუნა.
-ნუ ცანცარებ რაა.
-ბოდიში უნდა დაგტოვოთ-გავარდა ექიმი გარეთ.
-რა მოხდა ნეტა-გამოვედით ჩვენც.
-პატარა ბავშვი შემოვიყვანეთ კლინიკაში რვა თვის ბიჭი. ობოლია ხარჯები კი დასაფარი.
-ყველაფერს მე დავფარავ-თქვა ალექსანდრემ-მინდა ვიშვილო-მეც ყურებამდე გავეკრიჭე. ბავშვს გულის ოპერაცია გაუკეთეს. კი მიკვირს რვა თვის ბავშვი და ამხელა ოპერაცია. მე და ალექსანდრემ ბავშვი ვიშვილეთ და ოპერაციის შემდეგ ის უკვე ჩვენი შვილი გახდა. არ ვიცი რატო მაგრამ დავარქვი ლაზარე. მალევე პატარა ბიჭი დავიჭირე ხელში. ისიც წყნარად იყო და მიღიმოდა. სახლში ისევ მხიარულება იყო. ახალი წევრი შემოგვემატა და კიდევ ერთს ველოდებოდით. მივიყვანეთ ბავშვი სახლში და გადმოვიღე ლაზარესთვია ნაყიდი ტანსაცმელი. კიდე კაი დიდი ზომებიც ვიყიდე. ბავშვს გამოვუცვალე, ბოდე ჩავაცვი და ლოგინზე გავაგორე
-ლაზარეეეეე-არ ვიცი რატო მაგრამ ფეხზე ხელი მოვუსვი და კოჭთან დავაკვირდი. სადაც ლაქა ჰქონდა.თავიდან პირდაღებული ვიჯექი. მერეა ლექსანდრე შემოვიდა ოთახში.
-მარი რა გჭირს?
-მარჯვენა ფეხი ნახე ლაქა მარათლა აქვს თუ მეჩვენება.
-აქვს ლაქა მერე
-რადა ლაზარეს ესეთი ლაქ ჰქონდა ფეხზე რო დაიბადა ჩემ შვილს-დავიწყე სიცილი და თან ცრემლები მომდიოდა.
-შენ ფიქრობ რომ
-ჰო ჰო ეს ჩემი ბიჭია ჩემი ლაზარე-ხალხნო დამიჯერეთ სასწაულები არსებობს. ასე რომ არ იყოს ვერ ვიპოვიდი ჩემს ლაზარეს...ბავშვმაც დაიწყო ტირილი. წავედი უნდა ვაჭამო. მე საჭმელს გავუკეთებ შენ კიდე გაართე ცოტახანი. გადით ოთახში და ფუმფულა სათამაშოები ჩამოუღე.

მეც გავაკეთე ფაფა და დავადექი მამა-შვილს თავზე მარა რად გინდა ჩასძინებიათ. ბავშვი ჩემთან ოთახში გამოვიყვანე და აკვანში ჩავაწვინე ალექსანდრე კიდე თვითონ გამოვიდა და ისევ დაეძინა. ნახევარ საათში გაიღვიძა პატარა პრინცმა. ვაჭამე გამზადებული საჭმელი და ისევ დავაძინე. მივუწექი ალექსანდრეს და მეც ჩამეძინა. ისევ მესმის ტირილის ხმა. წამოვხტი და საათს დავხედე. ოთხი საათი ეძინა ასე წყნარად? ყოჩაღ ამას. ისევ შია.
-ალექსანდრე ადექი რა საჭმელი გაუკეთე ალექსანდრეეე
-რა არის?-მკითხა ნამძინარევი ხმით.
-საჭმელი გაუკეთე რაა.
-ახლავე-დაამთქნარა და ოთახიდან გავიდა. ორ წუთშიბკიდე კატო შემოვარდა
-ჩუმად ქალო სძინავსსს-დავიწყე მთქნარება და გავიზმორე.
-ვსო ჩემ ძმას დარხეული აქვს. ვეღარ დაიძინებს წესივრად.
-აბაა მალე კიდე ორი დაემატება
-რაზე?
-ტყუპი გოგოები მყავს მუცელში. ამხელა ქალი ხარ გაანძრიე ტვინი.
-ეე რატო იშვილეთ.
-იცი რო ჩვენი შვილია ესს? ღვიძლი შვილი
-არ არსებობს
-რსებობს
-ვაიმეეე სად არის მამიდას ბიჭიო ჰაა-ახლა ამან დაიწყო პატარა ბავშვივით ლაპარაკი.
-მოვიტანეეე-შემოვიდა თმააჩეჩილი ალექსანდრე ოთახში
-დაეძინა.
-აბა ეხლა მამიდა ახტი და გახტი ამ ოთახიდან გვეძინება-უთხრა ალექსანდრემ და გაეკრიჭა.

********

-დედააა სანდროს გაეღვიძა-შემოტანტალდა სამზარეულოში სამი წლის ლაზარე.
-წამო დე გავიქცეთ თორე მამიდაშენი დაგვხოცავს ბავშ ვერ მოუარესო.-სანდრო კატოს და თემოსშვილია. იქიდან გამომდინარე რომ ოთხი ბავშვის გამო სულ სახლში ვარ. კატომ თავისიც დამიტოვა და ხუთი გამიხდა... სახლში ცოტას ვმუშაობ და ქათულ წიგნებს ინგლისურად ვთარგმნი. როცა ბავშვებს ვაძინებ ან ბაღში არიან
-დე ნაყინი მინდა-მითხრა და თვალები აუციმციმდა მამამისივით
-გუშინ სიცხე გქონდა რა ნაყინი შვილო. წამო გაგისინჯო სიცხე.
-დე მინდააააა
-ლაზარე არ გამაბრაზო
-რას ერჩი მამას ვაჟკაცს-შემოვიდა ალექსანდრე სახლში და მოჰყვა ორი ქერათმიანი გოგო უკან
-ნაყინი უნდა
-აჭამე მერე
-ალექსანდრე სიცხე ჰქონდა
-კაი რა მიდი აიღე მამას ვაჟკაცო
-ცუდად რო იქნება შენ მოუარე მაშინ.
-არის სერ.
-ლილეეე, ელიზაბედ მოდით ჭამეთ-ამოვიღე ტაფიდან შემწვარი კარტოფილი და დავუძახე ბავშვებს. ჩემს გოგონებს რომლებსაც მარტო მე და ალექსანდრე ვარჩევთ. ლილეს მარცხენა ლოყაზე აქვს პატარა ხალი ელიზაბედს კი მარჯვენაზე... მამამისის ნაირად ორივე ქერა და ორივე შავთვალებაა... ჭამეს საჭმელი და ჩამოუსხდნენ ტელევიზორს. კატოც მოვიდა, ჩამოვუყვანე ბავშვი და გავგზავნე სახლში. ეხლა ანდრია აღნავლად. მოკლედ ასეა ამ სახლში სულ ისმის ტირილის ხმა სულ. ჩამოვიყვანე ანდრია ვაჭამე გამოვუცვალე დავსვი დაბლა და დაიქყო ხოხვა. უკვე ექვსი თვის არის. მერე ალქაჯებს გამოვუცვალე. და ბოლოს დადგა ლაზარეს ჯერი. შემომარბენუნა მთელი სახლი სანამ დავიჭერდი. იმასაც ჩავაცვი ახალი ტანსაცმელი და . დავისვენე. ახლა მერე ამათი დაძინება და ერთი ამბები. მოდი აქქქ დაწექიი გამოიცვალე. გაიხადე ჩაიცვი-მარტო ეს სიტყვები ისმოდა მთელ სახლში. დაიძინეს ბავშვებმა თავიანთ ოთახში და ჩვენ აქეთ გამოვედით. ანდრია აკვანში ჩავაწვინე და ჩვენც დავწექით. ის იყო უნდა ჩამძინებოდა ზემოდან რომ მომექცა და ეშმაკურად დამაცქერდა
-ალექსამდრე გეყოს რაა მეხუთეს ვერღარ გავზრდი. ბოდიში მეექვსეს კატოს ბავშვი გამომჩა-ვუთხარი და დავამთქნარე.
-რას ქვია ვერ გაზრდი ქვეყანას ჭიდება და შენ იძახი ვერ გავზრდიო
-ნუ მაიმუნობ, დამაძინე. დღეს არ მძინებია ისედაც გამაგიჟა ლაზარემ. სულ ლაპარაკობსს. აი სულლლ სულ და აღარ შემიძლია ძალიან დავიღალე. აი ძალიან რა. ცოტა გამოვიძინო და მერე ვიფიქროთ ქვეყნის მომავალზე. გაუღიმა და ალექსანდრეს მკერდზე თავდადებულს ჩაეძინა.