წამით გავშეშდი და იმდენმა აზრმა გამიელვა თავში და ბოლოს იმ დასკვნამდე მივდიოდი რომ სწორედ გიგას თავზე იყო ის რაც წესით ნიკუშას უნდა მოხვედროდა... ვერ ვიჯერებდი და ოთახში აქეთ იქით დავდიოდი ...თან მეშინოდა და ვამბობდი აი ახლა დამერხა ახლა შეამოაღებს ნიკუშა კარს და დამბრიდავსთქო.. ბოლოს გამბედაობა მოვიკრიბე და ოთახიდან ჩუმად გავედი.. იმის მიუხედავად რომ ყვირილს და რაიმე ამდაგვარს გავიგებდი თითქოს სიცილიც მომესმაო.. თუმცა გიგას ნამტირალევი ხმა არ გამომრჩენია... უკვე კიბებზე ჩავდიოდი და ახლა უკეთ ისმოდა ვიღაცის სიცილის ხმა ან ვიღაცების... როგორც კი სასტუმრო ოთახში გავედი ეგრევე თვალი მოვკარი ნიკუშას როგორ იწვა დივანზე და სიცილისგან სკდებოდა.. წამით გავშეშდი დავაკვირდი მის ღიმილს კაი ჰო ჩაბჟორებას.. ასე თუ უხდებოდა ამ ჯმუხს აქამდე რას აკეთებდა! ვეკითხებოდი ჩემ თავს და დარწმუნებით შემეძლო მეთქვა რომ არცთუისე სერიოზულები ყოფილან სვანები.. გაშეშებული ვუყურებდი როფორც კი გიგას ხმა მომესმა შევბრუნდი და ნეტა არ შევბრუნებულიყავი .. პანიკური სიცილი რომ ამიტყდა და ვეღარ ვჩერდებოდი..
-აუუუ ამანაც დაიწყო ტოო.. ამოიკვნესა და აქეთ იქით დაიწყო სიარული.. მეკიდე თავს ვერ ვიკავებდი იმდენად მეცინბოდა მის აღაჟღაჟებულ თავზე..
-აუუ ტოო რაგაცინბთ მიშველეთ რააა...წუწუნებდა და არ ჩერდებოდა
-ვაიმეე დედაა... ამოისუნთქა ალექსანდრემ და ისევ ახალი ნაკადით დაიწყო სიცილი...
-აუუ საღოლ ნინუცაა ეს რამაგარი რაღც მოიფიქრე, ამდენი ცხოვრებაში არ მიცინია.. ახლა ლილემ წამოყო ძლივს თავი ოდნავ დაწყნარებულმა მაგრამ ისევ თავიდან დაიწყეს სიცილი.. ბოლოს როგორც იქნა თაბი მოვისულიერეთ და დავაკვირდით ჩვენს რიჟას..
-კაი კაი გვეყო , ჯობია ახლა ის მოვიფიქროთ რა ვუშველოთ შენს თმას! ..როგორც იქნა დაწყნარდა ჩემი სვანიც და ძლივს იჭერდა სერიოზუ სახეს..
-აი ნინუცა რაგინდოდა მე რაღას მერჩოდი ტოო.. წუწუნებდა და თან თავზე ხელებს ისმევდა იქნებ გამივიდესი..
- შენთვის არმინდოდა ნიკუშაზე მქონდა დაგეგმილი.. როგირც კი დავასრულე ეგრევე სიცილი აუტყდათ ყველას ჩემსა და ნიკუშას გარდა
-აჰაჰაჰაჰ ვაიმეე ჩემიი ... ძლივს ამოისუნთქა გიგამ-აუუ ნიკუშა შენ რომ წითელი თმები გქონოდა წარმოვიდგინე და ...
-ჰო თუმცა არც შენნ გაქვს ახლა ნაკლები.. სერიოზულად უთხრა რაზეც ეგრევე შეწყვიტა სიცილი და ისევ წუწუნი დაიწყო.. ბოლოს ისევ ჩემმა გამჭრიახობამ უშველა და იდეაც წამოვაყენე!
-თმები გადაიპარსე!
ამაზე ყველამ გაკვირვებულმა შემომხედა ...
-აუ ჩემი თმები ტოოო... ამოიკვნსა გიგამ და სავარძელში ჩაესვენა
-ვაა თუ ეგრე აწითლებულმა გინდა სიარული მაშინ ნუღარ გვეკითხები ძმა ! მართალს ამბობს ნინუცა ! თმები გადაიპარსე ამოგივა სად წავა სხვაგან!
-ჰო მართალია , მეც ვეთანხმები.. თუმცა კარგიცაა ეგრე რო გაქვს არ შემოგხედავენ გოგოები! ..ლილემ გამოთქვა თავისი აზრი თუმცა ბოლოში მაინც წაიჩურჩულარაც არცერთს გამოგვრჩენია თუმცა გიგას მაინც კმაყოფილმა მზერამ გადაკრა...
-კარგი ჯანდაბას! გადავიპარსავ ჩემს წესით ყველაზე კარგ თმებს !!! ამოთქვა ბოლოს გიგამ და ჩვენც მეტი რა გზა გვქონდა თავი გადავპარსეთ.. არვიტყვი ცუდი იყოთქო პირიქით უხდებოდა კიდეც, უფრო სერიოზულის იმიჯსაც კი იჩენდა..
-ვავაა ახალი გიგას პრივეტებიი .. სიცილით მიეგებნენ ბიჭები
-ოო დავაით რა! ამის მერე კაციარვიყო თუ ვინმეს რამეს ხელი დავადო! ჩაილაპარაკა მტკიცეთ რაზეც ყველას სიცილი აგვიტყდა გიგას ჩათვლითაც კი... მე კი ჩემს სვანზე და მის ღიმილზე მიშტერდებოდა თვალი..აქამდე სად იყო ეს მოსასპობელი კბილებს რო მალავდა გეგონბა ოქროსი იყოს და დააცლიდა ვინმე.. ბოლოს ისევ ჩემს ფიქრებზე გამეცინა..
-აუ უკვე მოსაღამოვდა ხალხო და თან მესამე დღეა აქ ვართ და პლიუს ამ სამი დღის განმავლობაში სულ ერთი და იგივე ხდება და იქნებ რომელიმე ჭკვიანმა რამე იდეა წამოაყენოთ რომ გავერთოთ? პროტესტი გამოთქვა ქალბატონმა სალომემ რაზეც ყველა ჩაფიქრდა.. ბოლოს ისვ გიგამ წამოაყენა იდეა
-სალაშქროდ წავდეთ ტყეში..ამის ხსენებაზე ერთიანად ჟრუანტელმა დამიარა როგორც კი გამახსენდა ორიდღის უკან მომხდარი, წამით ნიკუშას გავხედე და მზერა მოვახვედრეთ ორივემ ერთმანეთს.. ამაზე ავწითლდი და თავი ჩავხარე, რაზეც არ გამომპარვია მისი ტუჩის ჩატეხა ..ამბოლო დროს რეები გჭირს ნინუცა?! რა გაწითლება და კომპლექსები დაგეწყო??? ვუწყრებოდი ჩემ თავს და ვერ ვხვდებოდი რა ამოუცნობი გრძნობა იდებდა ჩემში ბუდეს.. ამდენმა ფიქრმა აშკარად იმოქმედა ჩემს ხასიათზეც ამიტომ ბავშვებს ბოდიში მოვუხადე თავს შეუძლოდ ვგრძნობ მეთქი და ოთახში ავედი.. არც ის გამომპარვია როგორ დაეჭიმა ყველა ძარღვი სვანს! ახლაც ვერ ვხვდები რაუნდა.. ოთახში ავედი მათ კი საუბარი განაგრძეს მომავალ ლაშქრობაზე, რომელიც წესით ხვალ გაიმართებოდა.. ვხვდებოდი რომ ყველაფერი იცვლებოდა.. ვხვდებოდი რომ აქედან თუ წავიდოდი ყველაფერი სხვანაირად იქნებოდა.. ამის მიზეზი კი როგორც ყოველთვის ნიკუშააა!! არ ვიცი რა მჭირს ამ ბოლო დროს მაგრამ ყველაფერზე მეტირება..ახლაც ვწევარ ჩემს რბილ საწოლში და ვტ..მოიცა ჩემს საწოლში? ჯანდაბა ჯანდაბა და ისევ ჯანდაბა ნინუცა! იმდენად გაგიტკბა მისი ოთახი რომ უკვე შენად მიუღე? გველნაკბენივით წამოვხტი ლოგინიდან და სანამ შემოვიდოდა გასვლა დავაპირე.. ოთახის კარი უნდა გამეღო უეცრად რომ შემოაღეს და ვიღაცის სხეულს გულ-მკერდზე რომ შევასკდი.. სუნით ვიგრძენი ვინც იყო
-აქ რას აკეთებ პატარა ქალბატონო? მკითხა ბოხი და ამავდროულად ჩახშული ხმით..
-ამმ..ბოდიში მე.მე ოთახი შემეშალა.. ამიტომაც..აქ შემოვედი.. უკვე გავდიოდი დაა..
აღარ დავასრულე უნდა გავსულიყავი მკლავში რომ მომკიდა ხელი, კარები მიხურა და მძლავრად ამაკრო მასზე, ხოლო ცალი ხელი წელზე მომიჭირა ცალი კი კარზე მიადო და მის შორის მომიქცია, ანერნვიულებულმა და შეშინებული ვუყურებდი, ისიც მზერას არ მაშორებდა, ხან თვალებში, ხანაც ტუჩებზე მიყურებდა გამჭოლი მზერით, თითქოს რაღაცას წყვტდაო გონებაში, მეც ძალა მოვიკრიბე და ვეცადე ხმისთვის სიმყარე შემენარჩუნებინა რაც აშკარად არ გამომივიდა
-რა.აა გინდა ?
-შენ!
-რა? გაკვირვებულმა თვალები ვჭყიტე და დავაკვირდი-ახლა იცი რა მინდა ყველაზე მეტად?
-აა..რრ.ა
-მაგ ტუჩების მოჭმა!
-რეე..ბს ბოდავ? გამიშვი! აფორიაქებული დავეჯაჯგურე რაზეც უარესად მიმაკრა კარებზე და სახეც მომიახლოვა
-ნინუცა მაგიჟებ!
-რეებს ბოდავ! იცი უკვე ამომივიდა ყელში შენი ქცევ...სათქმელიბვეღარ დავასრულე ეგრევე ტუჩებზე რომ მეტაკა.. წუთით გავშეშდი და ვერაფრის აზრზე ვერ მოვედი.. გაუაზრებლად მეც რომ არ ვიცოდი ისე ავყევი კოცნაში რამაც კმაყოფილება შემატა და ახლა უფრო მონდომებით მიკოცნიდა ჯერ ზედა შემდეგ ქვედა ტუჩს, იმდენად ცხელი ჰქონდა ძნელიიყო წინააღმდეგობა გამეწია, უბრალოდ გათიშული ვიყავი და ვერც ვაზროვნებდი ან იქნებ უბრალოდ მეც მინდოდა ამდენი ხანი და ჩემს თავს არ ვუტყდებოდი ამაში, მაგრამ როგორც კი შემომიტია მეორე მემ და როგორც კი მივხვდი რა ხდებოდა.. გამწარებულმა ძლივს მოვიშორე და ოთახიდან სულ მთლად აწითლებული გამოვვარდი, კიბებთან გოგოები შემეფეთნენ თუმცა მათი თავიც კიარმქონდა ისე შევვარდი ჩვენს ოთახში და სააბაზანოში შევაჭერი, აკანკალებული და დაშოკილი კარს ვიყავი აკრული და ვერ ვიაზრებდი წამის წინ რა გავაკეთე.. -ეს რა გააკეთე ნინუცა! ეს როგორ გაბედე! ახლა თვალებში როგორ უნდა შევხედო? სირცხვილის გრძნობამ შემომიტია და კარებზე აკრული ჩავიკეცე წამით სიამოვნებამაც დამიარა როგორც კი მისი მწვავე ტუჩების გემო გამახსენდა , თუმცა ეგრევე სიწითლემ გადამირბინა სახეზე და გოგოებს რომლებიც ერთი საათი აბრახუნებდნენ კარებს კიტხვებით -ნინუცა რა მოხდა? ნინუცა გაგვიღე! გავძახე რომ ყველაფერი რიგზე იყო და როგორცკი შხაპს მივიღებდი მოვუყვებოდი! თუმცა ეჭვი მეპარება ჩემს აკანკალებულ ხმაზე დამშვიდებულიყვნენ..თბილი ჭავლის ქვეშ დავდექი და მომხდარზე ვფიქრობდი.. არც ვნანობდი პირიქით მომეწონა კიდევაც მაგრამ რავქნა ამ სირცხვილის გრძნობა რავუყო ყოველ წამს თავში რომ ჩამჩიჩინებდა.. ბოლოს უკვე ცოტა დამშვიდებული გამოვედი სააბაზანოდან და ხალათი მოვიცვი, ოთახში გასულს არ გამომრჩენია ლოგინზე ჩამწკრივებული დაქალები როგორი მომლოდინე მზერით მელოდნენ და კითხვისნიშნიანი თვალებით მიყურებდნენ..
-ხალხო დამშვიდდით! ყველაფერი რიგზეა..გავხედე დაეც საწოლზე მოვკალათდი
-ახლავე დაფქვი რატომ გამოვარდი ნიკუშას ოტახიდან თავქუდმოგლეჯილი! სერიოზული ტონით მკითხა მარიამმა, რაზეც წეღანდელი გამახსენდა და სულ მთლად გადავწითლდი სახეზე
-არაააააა...აღმოხდა სალომეს.-ეს ის სიწითლეა რასააც ვფიწრობ? ახლა უფრო დამაკვირდა და როგორც კი ჩავიცინე ეგრევე სიცილი ატეხა ყვირილთან ერთად და გოგოებმაც გაკვირვებულებმა შეხედეს
-ვერაფერი გავიგე რაზე ამბობ სალომე და აგვიხსენი თორემ ეს დამუნჯდა! უკმაყოფილება გამოთქვა ლილემ რაზეც სალომემ ეგრევე ჩაუკაკლა
-გოგო დათიმ რომაკოცა ზუსტად ასეთი მზერა და სიწითლე მქონდა რას ვერ მიხვდით????
-რააა?? მოიცაააა...არაააარსერბოობსს!!! ანუუ გააკოცააა? პირი დააღო მარიამმა და გაკვირვბულმა თან გახარბულმა შემომძახა
-ჰო, მაგრამ არმინდოდა, არა უფროსწორად მინდოდა მაგრამ ყველაფერი ისე უცბათ მოხდა...
-გაჩერდი ეხლა! სახეზეც გეტყობა როგორ მოგეწონა ..ჩაიცინა ლილემ რაზეც მუჯლუგუნი ვკარი
-იდიოტებო რაგაცინებთ! ახლა თვალებში როგორ შევხედო? ვაიმე დედა ეს რა შარში გავყავი თავი!
-აუ შენიჭირიმე ახლა არ გინდა თავის დაფასებები და წიკები რა ისედაც ცხადია ერთმანეთის სიყვარულით რომ იწვით ბავშვობიდან ! შემომიბღვირა სალომემ და გვერძე მომიწვა.. ასე გავლიეთ დილის 6საათამდე ლაპარაკი და ვერც კი მიხვდვით რომ შემოგვათენდა..დილით კი ლაშქრობაზე უნდა წავსულიყავით
-ბავშვებოოო დილის 6 საათია იცით? მარიამმა წამოუძახა და ყველამ მას გავხედეთ
-მერე?
-მერე ის რომ ყოველთვის როცა სადმე წასვლას ვგეგმავთ სულ ვათენებთ! და დილით კიდე ძააან სასიამოვნოხ ერხით ჰოარ გვაღვიძებენ ნეტა?
-ვაიმეეე ლაშქრობაა,.. ახლა სალომემ წამოიძახა-ვსო ვიძინებ.. თქვა და თავი დააგდო რადაც ჰქვია ამაზე სიცილით გავსკდით ბოლოს მივხვდით რომ ძილის დროიყო და ყველამ სათითაოდ დავაყენეთ ბუძელნიკი კიდე რომ არ ჩაგვძინებოდა..დილით ჩვეულებისამებრ მაღვიძარამ შეძლო ჩვენი გაღბიძება და მოწესრიგება დავწიყეთ, არ მავიწყდებოდა წუხანდელი რის გამოც აზრზე არვიყავი რა უნდა მექნა ან როგორ უნდა გავსულიყავი ოთახიდან, მაგრამ დარწმუნებით ვიცოდი რომ ყველაფერი ასე მარტივD არ ჩაივლიდა და მასთან ლაპარაკი ყველანაირ ვარიანტში მომიწევდა.. უკვ გამზადებულები ვიყავით .ხოლოდ ლილე და მარიამი იყვნენ სამზარეულოში და გზისთვის საჭმელს აწყობდნენ მე და სალომე კი ოთახში ვიყავით და ზუსტად ამ დროს დაგვიკაკუნეს კარზე შიშისგან შევხტი თუმცა როგორც კი ალექსანდრეს ხმა მომესმა -მივდივართ და მალე ჩამოდითო..დავმშვიდდი და ჩემი ჟაკეტი ავიღე, სალომეს არ გამოპარვია ჩემი რეაქცია რაზეც მომიხალოვდა და მხარზე ხელები დამაწყო
-ნინუც დამშვიდდი რა.. რამოხდა მერე თუ აკოცე.. ხოიცი რომ მაინც ვერ დაემალები და ბოლოს ლაპარაკი მოგიწევთ?
-ჰოდა ზუსტად მაგის მეშინია მეც.. თვალებში შევხედე რაზეც უაზროდ აიქნია თავი და მომშორდა
-რაარის საშიში? ორივეს გეტყობათ, რომ ერთმანეთის მიმართ გრძნობები გაქვთ! ამაში სასირცხვილო არაფერია! ბოლოს და ბოლოს ხოუნდა იყო შენც ბედნიერი!
- ჰოო რავიცი..
-რავიციკიარა დროზე გამოადგი ფეხი .. ხელი ჩამკიდა და ოთახიდან გავედით დაბლა ყველა დაგხვდა ნიკუშას გარდა, გამიხარდა და თან გულიც დამწყდა, სალომე მიხვდა და ეგრევე იკითხა
-ნიკუშა სადარის? არ მოდის?
-აუუ ნიკუშამ დაგეწევით თქვენ წადითო! ალექსანდრემ მოგივგო და გარეთ გავიდა რასაც ყველა უკან მიჰყვა
-ჰაჰ აქეთ შერცხვა ჩემი ბიჭს და შეეშინდა მეკიდე ვიზე რას ვამბობდი..ხმამაღლა ჩემთბის ჩავილაპარაკე თუმცა უკნიდან რომ ვიგრძენი ყურთან ცხელი სუნთქ ა წამით გავშეშდი, აი ხმა რომ მისწვდა კი მეგონა ჩავიკეცებოდი კიდევაც
-რაო პატარავ რასამბობდი? ჩამჩურჩულა და მომცილდა ..
-ვაიმე სალომე.
ამოვიჩურჩულე და დაქალს ხელი ჩავჭიდე..
-დამშვიდდი ნინუცა თორე შემომაკვდები! შემომიბღვირა და მიბიძგა წინ წავსულიყავი..
ბევრი სიარულის შემდეგ. ლილეს წუწუნის შემდეგ, სალომეს დაღლის და შიმშილის გრძნობსი სემდწგ ინებეს ბიჭებმა და გაჩერდნენ, ცოტა წავიხმესეთ კიდვაც და ვიმხიარულეთ, ამისდა მიუხედავად მაინც დაძაბული ვიყავი რადგან ვგრძნობდი მწველ მზერას რომელიც სახეს მიწვავდა, მე კიდე თბალებსაც ვერ ვუსწორებდი...
-აუ ხალხო დავიღალეეე...წუწუნი დაიწყო მარიამმაც -ვეღარ დავდივარ ცოტახანი მოგვეთმინდა და მერე გაგვეგრძელებინა გზა არ შეიძლებოდა? გააპროტესტა რაზეც ალექსანდრე შემოუბრუნდა და ხელში აიტაცა
-ახლა კიდევ გავიგებ შენს ხმას და არვიცი რას გიზამ! დაემუქრა და ასე გავლიეთ გზა.. ბოლოს უკვე ღრმად ვიყავით ტყეში, თანაც მოსაღამოვებულიყო და კარვები გავშალეთ. ბიჭებს თაბიანთი ჰქონდათ გოგოებს ჩვენი... კოცონიც დავანთეთ და შემოვუსხედუთ ყვრლა, და როგორც ყოველთვის ისევ ჩემს წინ იჯდა ვაჟბატონი და თვალს არ მაშორებდა..
-აუ მოდი სიმართლე თუ მოქმედება ვითამაშოთ...იდეა წამოაყენა ალექსანდრემ, რაზეც ყველა დავრთანხმეთ და თამაში დავიწყეთ, პირველი ალექსანდრე ეკითხებოდა მარიამს
-მარიამ სიმართლე თუ მოქმედება?
-მოქმედება!
-ვაა ეს რა შეუპოვარი ყოფილა ნახეთ რა.. ჩაიცინა გიგამ
-ჩემთვის უკეთესი, თავისთვის თქვა ალექსანდრემ და ბოლო ფიქრის შემდეგ თქვა
-მაკოცე!
-რააა?? გაკვირვებულმა წამოიყვირა..
-მოქმედებაო და გეუბნები მაკოცეთქო! დროზე ეხლა!
-არა! ესეთი თამაში არ მინდა მე!
-აუუუ ნუ დაიწყე ეხლა აკოცე რაა! დაიწყეს ბუზღუნი..რაზეც ბოლოს დანებდა ალექსანდრესკენ მიიწია და იმდენად დამაბნეველად მოუთათუნა ლოყებზე ხელი და ბოლოს სახე წამოწეულ და თბალებ დახუჭულს ლოყაზე აკოცა..-ვსო ვაკოცე! უცებ წამოიძახა და თავის ადგისლ დაუბრუნდა
-რა? მოიცა ეს რაიყო?
-ვაჟბატონო შენ თქვი მაკოცეო! მაგრამ არ დაგიკონკრეტებია ასე რომ ვსიო..
-დაიცა შენ რპსოტა რას გიზამ.. მუქარასავით გაიჟღერა ხმამ.. -კაი ნიკუშ ახლა შენი ჯერია ვის დაუსვამ? ყურადღება აღარ მიაქცია აექსანდრს და ნიკუშას მიუბრუნდა
-ნინუცას! სიმართლე თუ მოქმედება? წამით დამაჟრჟუალა როგორც კი მისი ხმა გავიგე, თუმცა სიმტკიცით ვუპასუხე
-სიმართლე!
-ბოლოს ბიჭს როდის აკოცე? დავმუნჯდი ხმა ვერ ამოვიღე და მიხვვდი რომ დარხეული მქონდა!



ესეც ცხელ-ცხელი ახალი თავი <3 იმედია მოგეწონებათ <3 მადლობა ყველას შეფასებისთვის მაბედნიერებთ და მახარებბთ ჩემო შოკოლადებო <3 და ბოდიში ასეთი დაგვიანებისთვის <3 ველოდები თქვენს შეფასებას და ჰო კიდე ვცდილობ დიდი თავი დავდო მაგრამ მუზას რავუთხარი(( მიყვავხართ ყველა <3