ჰო სად გავჩერდი? სვანეთზე ხო? სვანეთი არის..რა სიტყვებით შეიძლება აღვწერო ეს სასწაული მხარე?! სად იყავი აქამდე თორნიკე! მგონი მოვკვდი და სამოთხეში მოვხვდი. სერიოზულად!
ძლივს ჩავაღწიეთ და მანქანა სახლთან გააჩერა ლაშხმა. ორსართულიანი ძალიან ლამაზი სახლია. რა ვიცოდი , რომ ყველაფერი ჯერ კიდევ წინ იყო?!
-აქ მარტო უნდა ვიყოთ ჩვენ?-წარბაწევით ვკითხე.
-ზეგ ჩემი მეგობრები ჩამოვლენ.
შიგნით შევედით და აი..ნუ სიტყვებით ვერც კი აღვწერ რაარის სვანეთის ხედი! მართლა! მე მეგონა სულ ეს იყო უბრალოდ ლამაზი , ულამაზესი სახლი , რომელიც მთაშია ჩაფლული , მაგრამ აივნაზე გავაღწიე და მივხვდი , რომ დიდი სიამოვნებით გავატარებდი მთელ ცხოვრებას აქ! სახლს უუდიდესი აივანი აქვს, მართლა ძალიან დიდი, წინ , რომ იყურები მთები მოჩანს, ნისლიანი მთები და ყველაზე ლამაზი სანახავია ეს ყველაფერი. თან ღამეა და ამ ღამეში ამ ხედის ყურებით ტკბობა..
-აუ თორნიკე, ტანსაცმელი არაფერი, რომ არ წამომიღია არაუშავს?
-ჩემი დის ტანსაცმლებია ოთახში, თან შენი ზომაა ყველაფერი, სულ თბილები აქვს იმიტომ, რომ აქ თითქმის სულ ცივა.
მართალია. მართლა ძალიან ცივა.
-მანახე რა სად დევს.
ოთახში შემიყვანა. გრძელი თბილი მაისური ჩავიცვი, ქვემოდან არაფერი და პლედი შემოვიხვიე. თორნიკე აივანზე იწვა ჰამაკში.
-სხვათაშორის ეგ მაიკა ჩემია,-ღიმილით მითხრა, ხელი დამტაცა და მეც მის გვერდით აღმოვჩნდი.
-მეც არ ვიფიქრე ლიზა ამხელა როდის გახდა-თქო.-გამეცინა.-ნინაც , რომ ჩამოვიდეს ზეგ შეიძლება?
-ნინა, რომელი დედაშენის როლს , რომ ასრულებდა?
-აჰამ.
-რა პრობლემაა. ისე გადაეცი , რომ სამსახიობოზე ჩააბაროს, ჰოლივუდში მოხვდება დამიჯერე.
-დარწმუნებული ვარ. აუ მცივა მაინც.
უფრო ახლოს მიზიდავს და მიხუტებს. ჰო, ახლა მცივა კი არა მგონი რაც მაცვია იმასაც შემოვიხევ, ნუ რათქმაუნდა მანამდე თვითონ თუ არ შემომახევს. შუბლზე მკოცნის, შუბლიდან თვალებზე გადმოდის, მერე ლოყებზე , მერე ტუჩებზე..მოხერხებულად ექცევა ჩემს ზემოდან, საჯდომზე ხელს მიჭერს, მკერდისკენ მოიწევს..
-თორნიკე, ამ ხედზე სექსი ძალიან მაგარი იქნებოდა , რომ არ ყინავდეს.-ვეუბნები და თან მაკანკალებს, მაგრამ არ ვიცი ეს სიცივის ბრალია თუ ლაშხის..
ხელში მიყვანს და სახლში შევდივართ, ბუხართან დივანზე მაწვენს და მაისურს მხდის, ლიფსაც მოხერხებულად მიხსნის და მკერდს მიკოცნის, ტრუსიც მის გზას მიყვება, კვნესა მხდება, როდესაც ბოქვენის თმას ეხება, ტუჩს მთელი ძალით ვკბენ და მეტალის გემოც არ აყოვნებს, სისხლს , რომ ხედავს ისევ ტუჩებს უბრუნდება, შემდეგ ისევ სხვა სხეულის ნაწილებს..კვნესის შეკავებას არც ვცდილობ, ლაშხი ამაზე უფრო გიჟდება და უფრო მონდომებით აკეთებს ყველაფერს..მე შემიძლია გავაჩერო ის , მაგრამ რატომ უნდა გავაკეთო ეს , როდესაც ყველაფერი ეს რაც ახლა ხდება მეც მინდა? ვერ ვხვდები რა ჯანდაბა მჭირს..მხოლოდ იმას ვხვდები , რომ საშინლად დაბნეული ვარ და ჩემი ფიქრები..ღმერთო ჩემო სად ჯანდაბაშია ჩემი ფიქრები? ჩემს გონებაში აბსოლუტურად არაფერი ტრიალებს ამ წამიერი მოვლენების გარდა..ჯანდაბა! რაც არის არის..

აიიი უუუდიდესი ბოდიში. 1 თვის წინ დაახლოებით თუ მეტის არა, ხველება, სპაზმები, სიცხეები დამეწყო. ექიმთან , რომ წავედი ბრონხები გაქვს გაციებულიო მითხრა. წამლები დამინიშნა და გამომიშვა. მაგის მერე გულსირევებიც დამეწყო, მაგრამ სპაზმებს ვაბრალებდი. ექიმთან აღარ წავსულვარ სანამ 2 დღის წინ გული არ ამერია საშინლად, სიცხემ არ ამიწია და თავბრუსხვევა არ დამეწყო, სასწრაფო გამოვიძახე და ამ ყველაფერს უკვე ფილტვების ანთებამდეც მიუღწევია..ჯანდაბა! ყველა ხიფათი მე მეყრება! უბრალოდ მართლა არ მქონდა ასეთ დღეში იმის თავი, რომ მეწერა! ასე სუსტად მგონი არასდროს ვყოფილვარ..ეს ფილტვების ანთება თუ ჯანდაბაა რაღაც, აუცილებლად გამივლის და მერე უფრო დიდი ენერგიით დავწერ ახალ თავებს , მაგრამ ახლა ამაზე უფრო დიდი თავის დაწერა მართლა არ შემეძლო..