თავი 12
ისეგავიდა ერთი თვე ვეც კი შევამჩნიე,ნელნელა ცხოვრება ისევ ძველებური გახდა.ისკიარა მედა ნეა ერთ გოგოს დავუმეგობრდით ჩემი სახლიდან ორი სახლის მოშორებით ცხოვრობდა და ელენა ერქვა.
მანუ?!აჰჰ მანუ უკვე აღარც მახაოვდა მის დანახვაზე უკვე აღარაფერს ვგრძნობდი აღარც ბრაზსს აღარც სიმპატიებს,თითქოს არც არასდროს ამჩქარებია გული როცა მას ვხედავდი.
ყველაფერი ნორმალურქდ მიდიოდა იმ საშინელ და ამავდროულად მაგარ ღამემდე.ჩემა ახალმა დაქალმა ელენამ დაიჟინა რომ მისი მეგობარი ბიჭის სახლში წვეულებაზე უნდა წავეყვანე.
-არა ელენაა არმომწონს ესაზრი
-კიი,უკვე 1 თვეა წვეულებაზე არწასულხარ.
-მერე რა არის ამაში ცუდი
-კარგი რაა გთხვ ერთხელ მაინც მოიქეცი თინეიჯერი გოგოსავით.
ამ სიტყვებზე ამ თვის განმავლობაში პირველად გამახსენდა მანუ.როგორი თინეიჯერი გოგო ვიყავი როცა ის მომწონდა,როგორი თინეიჯერი გოგოსავით მოვიქეცი როცა ვაკოცე.
არაა მანუ წარსულია.იქნებ კარგი აზრიცაა წვეუებაზე წასვლა ვინმეს გავიცნობდი. უკვე დიდი დრო იყო გასული რაც არავინ გამიცნია იქნებ ვინმე წესიერი ვიპოვნო.
-კარგი ჯანდაბას ამერთხელ
-აუ მაგარიააა
-ეხლა პატივი დამდე და ტანსაცმელი ამარჩევინე
მერე ელენამ ანაბელის კარადა გმოაღო და ტანსაცმლის ქექვა დაიწყო.
ელენამ თავის ქერა ფაფუკ თმებში ხელი შეიცურა და კარადის ცქერა დაიწყო.მომწოდა მისითმა როცა ვეხუტებოდი ყოველთვის მისი შამპუნის და სუნამს მცემდა.ოდნავ პუტკუნა იყო მაგრამ უხდებოდა.
-ჯანდაბა ანაბელ რაამბავია ამ ტანსაცმლის ნახევარს არცკი იცვამ.თქვა და თაფლისფერი თვალები შემომანათა.
-ხოო უნდა გადავახარისხო და ახალი უნდა ვიყიდო.
-კარგი
ცოტახნის შემდეგ გოგონებმა ძლივს ამოარჩიეს ტყავის ქვედაბოლო და შავი ზედა.მერე ელენამ სახლიდან თავისი წითელი პომადა მოიტანა და მეგობარს დაუტოვა რათა მაკიაჟის წასმის შემდეგ მკრთალად გადაესვა.მერე კი ელენა წავდა თვითონაც რომ მომზადებულიყო.
ცოტახანში ვივახშმე და მომზადება დავიწყე,ჩავიცვი მაკიაჟი გავიკეთე.სარკეში რომ ჩავიხედე ჩემი თავი ვერ ვიცანი 20 წლის გოგოს ვგავდი.მაკიაჟის მოშორება გადავწყვიტე მაგრამ უცებ კარებზე ზარი გაისმა.ელენა იყო,როგრც ყოველთვს ლამაზადეცვა ლურჯი ჯინსი და შავი ზედა წარწერით "fake blonde" . ლამაზი იყო.
-ჯანდაბა ანაბელ დროზე ჩაიცვი ფეხსამელი და წავედით
-მოიცადე მაკიაჟი უნდა მოვიშორო
-ხო არგაკლია?არაა მაგის დრო ტაქსი გველოდება.
-კარგი მოვდივარრ
მეგობრები ტაქსში ჩასხდნენ გზად ნეასაც გაუარეს.მერე რიგრიგობით გადავიდნენ ტაქსიდან და დიდი სახლისკენ გაემართნენ,კარებში ელენას მეგობარი და დემე დაგვხვდა,ელენას მეგობარს მაქსი ერქვა მან ჩვენსახლი დგვათვალიერებინა და მერე თავს მეგობრებთან წავიდავდა თან ელენა გაიყოლა.ცოტახანში ნეა და დემეც სადღაც გავიდნენ.და მეკი დაფიქრებაც კი ვერ მოვასწარი ისე დავრჩი მარტო.ეხლა კიკარგი დრო იყო ბიჭის საპოვნელად.არც გაჭირვებია მალევე გავუბი ლაპარაკი კუთხეში მდგომ ქერა ბიჭს სახელად ნიკს.
საკმაოდ ბევრი დავლიე იმდენად ბევრი რომ იმ საღამოს გაცნობილ ბიჭს კინაღამ ვაკოცე ცეკვის დროს.თითქოს ყველაფერი კარგად მიდიოდა სანამ კუთხეში ნაცნობი მწვანე თვალები არ შევნიშნე.ჯანდაბა ისინი პირდაპირ მე მიყურებენ და თითქოს მაჯადოვებენ.უცებ ნიკს მოვშორდი და მწვნე თვალებს თვალი გავუსწორე.მანუმ მაშინვე გვერძე გაიხედა და იმ გოგოს მაშინ პარკში მზერითრომ მომკლა ხელი წელზე მოხვია მერე მისკენ მიიზიდა და აკოცა.ამის დანახვაზე გულში რაღც ჩამწყდა მაგრამ მაშინვე მოვთოკე თავი და ისევ ნიკზე გადავერთე.
-წამოდი დავჯდეთ.უთხრა ქერათმიანმა ანაბელს
-კარგი წამოდი
ნიკი გვერძე მომიჯდა ცოტახანი ვილაპარაკეთ ლაპარაკში კი სიმთვრალიდან გამოვედი და თავი ამტკივდა.
-ანაბელ გავალ და მოვალ
ცოტახანში გვერდით ვიღაც მომიჯდა მაგრამ ეს ნიკი არიყო...როცა მისი სახე დავინახე ვინც გვერძე მომიჯდა,თავის ტკივილი სულ გადამავიწყდა ახლა კი თავის ტკივილზე ბევრად დიდ ტკივილს ვგრძნობდი.
გვერძე გავიხედე და დავინახე ის ადამიანი ვის დანახვასაც ყველაზენაკლებდ ველოდი,გვერძე ისცხოველი მეჯდა რომლისგნც მანუმ გადამარჩინა.ბიჭ წარბ აწეულული დააშკარად კმაყოფილი სახით მიყურებდა,მან ხომ მე მარტო გამომიჭირა...
-გამარჯობა ლამაზო,რატომ მომანატრე თავი?
-მომშორდი
-თორემ რაა შენს ლამაზ ბიჭს დაუძახებ საშველად?!
-მომშორდი მეთქიი
-არალამაზო ეხლა შენ ადგები და წყნარად წამომყვები ისეთ ადგილას სადაც მარტო მედაშენ ვიქნებით.
-ჯანდაბა მომშორდი თორემ პოლიციას გამოვიძახებ
-რაპატარა და საყვარელიხარ.დარეკე და მერე ნახე შენი დაქალი და მისი შეყვარებული თუ მოვლენ ორშაბათს სკოლაში.
-უკაცრავად?
უცებ ბიჭმა ტელეფონი აიღო და ფოტო მანახა ნეა და დემე ვიღაცის შავ ავტობუსში ჯდებოდნენ.აშკარად დღევანდელი იყო ნეას იასამნისფერი ჟაკეტი ვიცანი რომელიც დღეს ეცვა.ჯანდაბა ესნაგავი ჩემიდაქალით მემუქრბა.
-თუ არგინდა ავტობუსმა მარშუტი ცოტათი შეიცვალოს ეხლა ადგები გაღიმებული გამომყვები გასაგებაა?!