პირდაპირი გაგებით (თავი პირველი)
- ჰო წამო მეთერთმეტე კლასი მეოთხე სართულზეა - კაი წამო ვნახოთ - ზარია... კლასში შევიდეთ და ამის მერე დასვენებაზე ვნახოთ, ნამდვილად არ მინდა პირველივე დღეს გამიშვან კლასიდან დაგვიანების გამო. - კარგი წამო გოგოები კლასისკენ წავიდნენ და თავის ადგილებზე დასხდნენ,ერთ- ერთი მათგანი კი პარტნიორის გარეშე დარჩა გაკვეთილი ჩვეულებრივად დაიწყო შემოვიდა დამრიგებელი და დაიწყო - ბავშვებო გილოცავთ ახალი წლის დაწყებას, იმედი მაქვს ძველი ბავშვური ჩვევები დათმეთ და წესიერად... - კარზე კაკუნის ხმა გაისმა და მასწავლებელი გარეთ გავიდა, ბავშვები ამ მოვლენით ბედნიერები ერთმანეთს იკითხავდნმენ რაზე და ვისზე აღარ ლაპარაკობდნენ ხუთი წუთის შემდეგ მასწავლებელი შემოვიდა და სიტყვით მოგვმართა - ეს თქვენი ახალი კლასელია - თქვა და ხელი კარისკენ გაიშვირასაიდანც მაღალი, გრძელი ქერა თმიანი და ცისფერთვალება ბიჭი შემოვიდა. - გამარჯობა - (ბიჭი) აშკარად ეტყობოდა რუსი იყო, სასაცილო კილო და გარეგნობაც სწორედ ამაზე მეტყველებდა კლასში კი გაოცებული სახეებით მხოლოდ ორი გოგო უყურებდა ბიჭს შემდეგ ერთმანეთს გადახედავდნენ და ისევ ბიჭს უყურებდნენ... - კარგი დაჯექი აი ნინის გვერდით თავისუფალი ადგილია(დამრიგებელი) - კარგით - (ბიჭი) ნინიმ გაოცებული მზერა მოიშორა და ჩვეული თვითდაჯერებით ბიჭს მიმართა - ჰეი (ნინი) - გამარჯობა - (ბიჭი) ნინიმ ჩაიცინა და ბიჭის გაღიმების ღირსიც გახდა - მე უბრალოდ... ძალიან სასაცილო კილო გაქვს... მაპატია (ნინი) - სიცილიანი ხმიდან თანდათან ჩახველებაზე გადავიდა შემდეგ კი ისევ განაგრძო - ჯობს ჰეი ან პრიოვეტ თქვა დარწმუნებული ვარ უფრო კარგად გამოგივა, ჰო მართლა რა გქვია? - დიმა აბესლამიძე შენ? - ნინი ბერიძე, რამდენისხარ? - რა თქმა უნდა მასზე ყველაფერი იცოდა მაგრამ დიმამ ხომ არ იცის რომ ნინის იგიმოსწონს? უკვე თითქმის ერთი წელია... - თხუტმეტის შენ? - თოთხმეტი, სასიამოვნოა - ნინიმ ხელი გაუწოდა ჩამოსართმევად ბიჭმაც იგივეთი უპასუხა იმ დღემ ძალიან ჩვეულებრივად ჩაიარა დიმასა და სხვა ბავშებისთვის მაგრამ ნინი და მისი საუკეთესო მეგობარი ასე უბრალოდ არ შეგუებიან მა ამბავს, უბრალოდ ახალი კლასელი... არა ეს ასე არ უნდა ყოფილიყო და ნინის აზრით ეს ბედისწერა იყო... საღამოს ნინის ბავშვებმა დაუძახეს და გარეთ გავიდა, მოწყენილი და ცოტათი გაბრაზებულიც იყო რადგან ყველაზე "სწერვა" ადამიანთან და მის -ბოიფრენდ-თან უწევდა ყოფნა იქიდან არ წასვლის ერთადერთი მიზეზი მისი ორი საუკეთესო მეგობარი იყო... - სოფო, დიმამ რაო დღეს? - აუ მანჩო კაი რა... სულ იმ მეგისთან ერთად დადის... - აუ სანდრო გაურიგე რა ეს დებილი იმ დიმას (მანჩო) - ჰო რა რანაირი ადამიანი ხარ შენ (ნინი) - დიმა შენ მაინც არ შემოგხედავს (სანდრო) - და აი გულში რაღაც ჩასწდა, მისი ბავშობის მეგობარმა ისეთი რაღაც უთხრა რაც მას შინაგანად არყევდა ხო მართალია გარეგნულად და ქცევით თავდაჯერებული გახლდათ მაგრამ მის თავზე ისეთი საშინელი წარმოდგენა ქონდა რომ ალბათ ისეთი არავის მაგრამ კლასში მაინც ამაყსა და საკუთარ თავზე შეყვარებულს ეძახდნენ... სანდროს ეს სიტყვები ისე იყო როგორც ტყვია გულში იმდენად უდად გახდა არც კი იცოდარა ეპასუხა და უბრალოდ ადგა, სანდროსთვის და სხვა დანარცენებისთვის არც კი შეუხედია ისე გადადგა ნაბიჯებისახლისკენ, ბუნდოვნად ესმოდა ხმები აუ კაი რა ნინ(მანჩო) დაანებე წავიდეს(სანდრო)... ----- ამდენი ხანია ისტორია არ დამიწერია ვმუშაობდი და დრო არ მქონდა წინა ისტორიას რომელიც დავიწყე და არ დავასრულე აუცილებლად დავასრულებ, მადლობა რომ წაიკითხეთ, თითქმის ნამდვილი ამბავია უბრალოდ ჩემი ფანტაზიაც დავიხმარე რომ უფრო კარგი ყოფილიყო ჩემიდადიმასმბავი. რომელიცჯერ არც კი დაწყებულა და ფაქტი ისარის რომ ჩემი პარალელია და არა კლასელი <3 მიყვარხართყველანი ^^ იმედია მოგეწონებათ ^^ |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
