აბა მითხარით ახლა როგორ არ უნდა მიხაროდეს, როდესაც ჩემი ქმარი საქმრო თუ ვინცაა ეჭვიანობს მე და ირაკლიზე? ნეტავ იცოდეთ რა მაგარია , როდესაც სრულიად ძალით აეჭვიანებ! ეგოისტურად მსიამოვნებს, როდესაც ვუყურებ, რომ ძლივს იკავებს თავს ირაკლის ხოჭოსავით მიჭ....ტისგან. ვინ არის ირაკლი და საიდან გაჩნდა ამ ღვთისმიერ ადგილას? მოდი გაგარკვევთ, არა რა პრობლემაა თუ გინდათ არ გაგარკვევთ. აა ძალიან გაინტერესებთ? მაშინ კარგი!
ესეიგი ერთ საღამოს სახლში ვიჯექით, ნუ პრიცნიპში სულ სახლში ვზივართ რაც ჩამოვედით, ლაშხი ისეთი უჟმურია არაფერს არ მათვალიერებინებს! ვიჯექით სახლში და ლაშხი "სისხლივით წითელს" მე კიდევ "მოუთმენლობა გულისას" ვკითხულობდით და სიმშვიდით ვტკბებოდით, ნუ ყოველშემთხვევაში მე ნამდვილად ვტკბებოდი. მისაღებში დივანზე ვიყავით მიწოლილები მერე რა , რომ ჩემი ფეხები ლამის თავზე ედო ! ძალიან ზრდილობიანად ვთხოვე ფეხები იქით დამადებინე-თქო, არ დამადებინა, ხოდა მერე ძალიან ზრდილობიანად შემოვაწყე თავზე აბა სად წამეღო?! ნუ როგორც იყო ხო იყო არა?! ხოდა გაისმა კარზე ზარის ხმა..სიმშვიდეა და ამ იდუმალებით მოცულ ღამეში ისმის იდუმალებით მოცული ზარის ხმ..ჰო კარგი! შევქმენი მეც მისტიკური ფილმი! არ დაიჯეროთ, არანაირი იდუმალი ღამე არ ყოფილა და არც რომანტიკული, პირიქით ჭრიჭინები ტვინს ბურღავდნენ და ძაღლების ყეფა ისე მიჭამდა ტვინს ლამის გავასხმეინე ტვინი ყველას! კარზეც არანაირი იდუმალებით მოცული ზარი არ ყოფილა, უბრალოდ ძალიან ჩვეულებრივი ზარის ხმა გაისმა, აი როგორიც არის ხოლმე და თორნიკემ გააღო და ვიღაც შერმადინის შთამომავალი შემოვიდა ოთახში თაფლისფერი თვალებით, ქერა თმით და საშუალო ზომის ტუჩებით. კარი გაიღო თუარა თორნიკეს თვალები გადაუბრწყინდა და ბიჭს გადაეხვია , რომლის სახელიც როგორც უკვე მოგახსენეთ ირაკლია. სახლში შემოიპატიჟა და ჩემსკენ გამოაქანა:
-ნენე ეს ირაკლია ჩემი ძმაკაცი, რომელიც სადღაც დაიკარგა და აღარ ჩანდა ამ ბოლო დროს-საყვედურით გადახედა ბიჭს-ამ ბოლო დროს რა, პრინციპში 2 წელია უკვე!-ბოლოს მაინც ჩაეცინა-ირა, ეს ნენეა ჩემი საცოლე.
-ცოლი მოგყავს ბიჭო?-თვალები გაუფართოვდა ე.წ "ირას".
-როგორც წესი 1 კვირის წინ უკვე ამის ცოლი უნდა ვყოფილიყავი.-ამრეზით გადავხედე ქმარს, საქმროს , ნაცნობს, უცნობს, თუ ვინაა საერთოდ ჩემი? მოკლედ ამრეზით გადავხედე ადამიანს რა.-მომიტაცა ქორწილის წინა დღეს და გამომაქცია დიდის ამბით აქ, მეც დავნებდი ეხლა ჯანდაბას რამეს მაინც დავათვალიერებ-თქო, მაგრამ გამომკეტა სახლში ურჩხულმა და ეხლა პრინცს ველოდები, რომ დამიხსნას!-დავასრულე თორნიკეს "ქება-დიდება".
-პრიცნის რა გითხრა , მაგრამ მე დაგათვალიერებინებ თუ გინდა აქაურობას.
მითხრა თუ არა ეს თორნიკემ ეგრევე წარბი აწია:
-ამ ბოლო დროს გიდობას მიყავი ხელი?-ირონიულად კითხა. ჰმმ..რას უნდა მივაწერო ლაშხის ასეთი ცვლილება?
-მორჩი რა თუ ძმა ხარ! წინასწარ ვიზიარებ ამის ცოლობას.-"დამწუხრებული" მანათებს გადახუნებულ თვალებს. ლამაზია მწვანე ფერის თვალები, მაგრამ იმ შავ თვალებს ვერაფერი ვერ ჯობს , რომ მაშტერებს ხოლმე..სავარაუდოდ მიხვდით ხო ვის შავ თვალებზეა საუბარი? რათქმაუნდა მიხვდებოდით ჩემო მიხვედრილებო! ჰოო, ჰოო, აი მაგაზე!

გიორგი(ნენეს ყოფილი საქმრო):

ხალხი ღადაობს თუ რაარის ეს?! ნენე თხოვდება?! სულ რაღაც 1 თვის წინ არ უნდა გვქონოდა ქორწილი?! ასე მალე სად იპოვა ჩემი შემცვლელი? თან ვიზე ქორწინდება! თორნიკე ლაშხი! ჩემი ძველი კლასელი , რომელიც ყოველთვის ყველაფერში ძალიან მაგარი იყო! უნდა მიხაროდეს ეს ამბავი..? მეც როგორ მაკლია! რა უნდა მიხაროდეს?! საერთოდ როგორ დავუშვი ასეთი შეცდომა, როგორ ვუთხარი არვარ მზად-თქო! ყველაფერი უნდა გამოვასწორო..ნენე უნდა დავიბრუნო მიუხედავად იმისა , რომ ხვალ ზეგ ან ძალიან მალე უკვე ოფიციალურად თორნიკე ლაშხის ცოლი ერქმევა!


ისევ იმას გეტყვით , რომ ამ მოთხრობას არანაირად აღარ გავაგრძელებდი წერის სიყვარული, რომ არ მქონოდა გთხოვთ ნუ დაიწყებთ ჩხუბს მესმის როგორც ვიქცევი, მაგრამ მართლა ისეთ ზღვარზე ვარ , რომ ლამისაა შევწყვიტო წერა უბრალოდ შეაფასეთ ეს თავი "ტკბილიწიწაკა"-სია