თავი მისკდება?! სად ვარ? ეს რა სიშავეა? ღმერთო რა დამემართა?
-ლეა, ლეა გახსოვარ?-საზარელი ხმა ისმის ოთახში. მწარედ მეცინება
-რა დამავიწყებს შენს თავს აბაშიძევ-ფეხზე ვდგები
-ქალბატონო ლეა ისევ ისეთი ძლიერი ხარ?!-ვითომ გაოცებულმა შემომხედა
-შეგეშალა, ბევრად ძლიერი-სკამი მაგიდასთან მივაჩოჩე და დავჯექი.
-თავდაჯერებულობა ისევ შენი მეგობარია-შრამზე ხელი ინსტიქტურად მოისვა
-როგორც ვატყობ ნაიარევი მთელი ცხოვრება შენი მეგზური იქნება-ცალყბად ვუღიმი
-ნერვების მოშლაც ისევ კარგად გამოგდის-თავი გვეძე გადააგდო
-კიდევ გეშლება საყვარელო, ყველაფერი ბევრად უკეთ გამომდის-იდაყვებით ვეყრდნობი მაგიდას
-მაოცებს შენი შეუპოვრობა-შავ თვალებს მანათებს
-აბაშიძევ 7 წელია კარგად ვერ გამიცანი-გავუღიმე
-ეჰ ლეა, ლეა კარგად რომ არ გიცნობდე ახლა აქ არ იქნებოდი-დამცინა
-რა იცი იქმებ აქ მინდოდა მოხვედრა?-თვალები ავაფახუნე
-ბატონო ვასილ პრობლემა გვაქვს-გაცოფებული შემოვარდა უნიფორმაში გამოწყობილი ახალგაზრდა კაცი.
-რა პრობლემა?-ფრთხილად გაიხედა
-პოლიცია ყველანი იატაკზე-გაისმა ცოტნეს ხმა
-ხედავ ვასილ? შენზე ბევრად ჭკვიანი ვარ-ფეხზე ზანტად წამოვდექი და მაგიდას მივეყრდენი-მე ვფიქრობდი იცი?! ვფიქრობდი თუ როგორ მომეძებნე, მაგრამ როგორც ჩანს საკუთარი ფეხით მოხვედი თან როგორ.-გავიცინე-10 კაციანი დაცვის სისტემით რით ვერ ისწავლე ჭკუა? ასე ადვილი, რომ იყოს ლეა ამაღლობელისთვის მახის დაგება შენი აზრით ასეთი წარმატებული ვიქნებოდი? ეჰ აბაშიძე რით ვერ შეუშვი თავში, რომ შენზე ჭკვიანებიც არსებობენ?-ამ ხნის განმალობაში აბაშიძე დადუმებული იჯდა
-ვაღიარებ უნაკლო ძუკნა ხარ-ქვევიდან ამომხედა
-კომპლიმენტად მივიღებ-ტანის რხევით გავაღე კარები და შიგნით ცოტნე შევუშვი.
<<24 საათით ადრე>>
-ლეა ქეისი შეინახე?
-კი ცოტნე ინფორმაცია მანქანაში დამხვდა სეიფს თუ გაშიფრავენ ბევრს ვერაფერს ნახავენ-აბაზანაში ხმის ჩამხშობს ვრთავ
-საბოლოოს დავიჭერთ აბაშიძეს
-ყველაფერი გათვლილი მაქვს, ესეიგი კონცერტიდან დიდი ალბათობით გამიტაცებენ ჯი პი ესი საცვალში მექნება დიდი ალბათობით ვერ მიაგნებენ თუმცა მეორეც დამჭირდება ფეხსაცმელზე
-სამი გადამცემი იოანეს პანპერსის შეკვრაშია მოთავსებული
-მისმინე რამე გაუთვალისწინებელი, რომ მოხდეს იცოდე უნდა დამაზღვიო-ნიჟარას დავეყრდენი
-კონკრეტულად?-ჩამეკითხა
-თორნიკე დადვანი-ამოვიოხრე
-ყველა ვინც შენთვის რამეს წარმოადგენს დაცულია-დამადშვიდა
-სახელები?!
-ლაშას და ლუკას ევალინა ასათიანი და მისი ჯგუფის რამდენიმე წევრი.
ტასოს და საბას ქადაგიძეს ჯგუფი.
ნათიას და ერეკლეს ტყუპების ჯგუფი.
ლიზას, იოანეს და იაგოს ჩვენი გუნდის ხუთი აგენტი
დადვანს და შენ მე და ჩემი ჯგუფის დანარჩენი წევრი.
-მისმინე ყველაფერი გათვლილი მაქვს, მაგრამ ვერ გავთვლი დადვანის საქციელს
-ყველაფერს მივხედავ დაცვაზე ჩვენ ვიზრუნბთ დადვანს არაფერი მოუვა
-კარგი ხმის ჩამხშობი უნდა გამოვრთო რამეს იეჭვენებ-ტელეფონი გავთიშე კარტა ამოვიღე და უნიტაზში ჩავრეცხე.
<<7 საათის შემდეგ>>
-ცოტნე მე სახლიდან გავდივარ... დროა-საცვალში საბოლოო გადამცემი დავაყენე და უცნობის კონცერტზე წავედი.
<<2 საათის შემდეგ>>
-ცოტნე დადვანი-გაფითრებული შევდივარ კლუბის საპირფარეშოში
-მივხედავთ-გამოვედი თუ არა ვერანდაზე ინციდენტი მოხდა. მინაზე ჩამეძინა თუ არა? რათქმაუნდა არა. ეს ერთგვარი სიმულაცია იყო იმის, რომ მე სასმელმა რომელშიც წესით გარეული უნდა ყოფილიყო საძილე წამალი დავლიე. დადვანს რა ბედი ეწია? მანქანამ გზა გადაგვიღობა დადვანი პოლიციის ბიჭებმა ,,გაიტაცეს" მე კი გაჩერებულ მანქანაში დამტოვეს და აბაშიძეს ,,გადამაბარეს".
დანარჩენი დრო კი აბაშიძის ახალ იერს ვსწავლობდი. მომნატრებია ძველი მეგობარი. ვასილ აბაშიძე.
<<ახლა>>
-მშვენივრად იმუშავე ლეა-მითხრა ცოტნემ როცა გადამცემს საცვლიდან ვიღებდი
-აი ეს საზიზღარი გადამცემი მეორეჯერ არ გაიმეტო ჩემთვის-პარკში ვახვევ
-საზიზღრობაა-სახე დამანჭა
-მაგრამ...-აღარ დამამთავრებინა
-ცოლიანი ვარ დეგენერატო-ხელი მიჯიკა ცოტნემ
-უიმეეე ერთად მაინც არ ვიყოთ გაზრდილები-შევიცხადე
-ისევ ბავშვი ხარ-თმა ამიჩეჩა და ჩემს წარბაწეულ სახეს, რომ შეხედა დაამატა-საშიში ბავშვი-გახამეეხვია ჩემი მანქანის გსაღები მესროლა და აბაშიძესთან ერთად თბილისისკენ დაიძრა. სახლში, რომ მივედი თორნიკე ეზოში ნერვიულად მოსიარულე დამხვდა, ჩემინდანახვისას ჩემსკენ წამოვიდა და ჩამეხუტა. ასე არავინ მოქცეულა ლუკას გარდა. არ მახსოვს სპეც იპერაციის შემდეგ ლუკას გარდა ვინმდ ჩამხუტებიდა. თორნიკე მომშორდა.
-ვინერვიულე-ისევ ჩამეხუტა და ჩემს კისერში ჩამალა თავი
-ცოცხალი ვარ და აქ ვარ-ხელები წელზე მოვხვიე
-სულ არ გამოგდის ადამიანის დამშვიდება-ამოიბურტყუნა
-რას ვიზამთ-მხრები ავიჩეჩე, თორნიკე მომშორდა და სახეზე დამაკვირდა. შემდეგ ხელი წარბთან გადამისვა.
-გტკივა?
-ცოტა... არაფერი-მის ფერად თმას და მწვანე თვალებს დავაკვირდი. უცებ ნატკენ ადგილას მაკოცა. მაშინ გაქრა ყველა ტკივილი. უსაზღვრო სითბო ვიგრძენი და ერთიანად გამაჟრჟოლა.
-ახლაც გტკივა?-თმა უკან გადამიწია
-აღარ-ავხედე
-ძალიან კარგი-ლოყაზე მაკოცა და სახლში შემატარა-სხვები ბებიასთან ავიდნენ გურიაში იოანეზე ნუ ღელავ ლიზასთან კარგად არის-ხელები მომკიდა
-მომენატრა
-ხვალ საღამოს ჩამოვლენ-ლოყაზე მაკოცა-მიდი მოწესრიგდი-ზევით ავედი და აბაზანაში შევიკეტე. ცხელი წყალი ეს არის სრული ბედნიერება. მდუღარე წყალი ჩემს სხეულს ეხებოდა და თითეული წვეთი ჩემს მოგონებებს ინახავდა. ცხელმა წყალმა მომთენთა ოთახში თეთრი მაიკით და ნაჭრის შორტით გავედი. მხრებამდე თმა გავიშალე და გაშრობას შევუდექი. დაღლილი თმის დავარცხნას არ ვაპირებდი თუმცა სავარცხლის შეხება ვიგრძენი. თვალები გავახილე და თორნიკე დავლანდე სარკეში.
-თმის დავარცხნა აუცილებელია ყოველი ვარცხლის დადება სისხლის მიმოქცევას ეხმარება-თან მელაპარაკებოდა თან თმას მვარცხნიდა. მოკლე თმა სამის მაგივრად ოთხ ნაწილად გაყო და საოცარი სინაზით ჩამიბწნა.
-ლამაზია-თმას შევხედე სარკეში
-დედამ მასწავლა ლიზას სულ მე ვუკეთებდი თმებს-ლოყაზე მაკოცა.-გეძინება?-ამდენი მზრუნველობა ცხოვრებაში არ მიგვრძვნია გავიფიქრე ჩემთვის
-კი-ვუთხარი მანაც ხელში ამიყვანა ლოგინზე დამაწვინა თვითონაც გვერდით მომიწვა და თხელი გადასაფარებელი გადამაფარა. მისკენ მივიჩოჩე. ხელები წელზე შემომხვია თავი ჩემს კისერში ჩარგო და მისი წამწამები ჩემს ყელს შეეხო. აქ დამემართა სასწაული გამეცინა თან როგორ.
-რა გაცინდბს?-მკითხა თავ აუღებლად
-მეღიტინება-სიცილით ვთქვი
-ხოო?-დაეჭვებულმა მკითხა
-ხო-ისევ სიცილით ვუთხარი
-ჰმ... და ასე?-ტუჩები ჩემს ყელს მიაწება და ამოიფრუტუნა
-აუ ვაიმე-სიცილს ვუმატე.
-იცი რა საყვარელი ხარ?-ჩემს ზევით მოექცა
-ნწ-თავი გავქნიე
-ძალიან, ძალიან-ჩემს ტუჩებს უკვე მეორეჯერ წაეტანა და სანამ გამოფხიზლებას მოვასწრებდი ჩემზე იწვა და თავი გული მხარეს ედო.
-ამ გულს სასწაული მელოდია აქვს-თქვა ჩუმად
-ეს მელოდია არაა-გავიცინე-ეს გულის მუშაობისგან გამოწვეული ხმაა
-ოხ ეს ასოციალური ხალხი-თავისთვის ჩაიფრუტუნა და უკეთ მოკალათდა. ხელები თმებში შევუცურე და თმებზე თამაში დავუწყე. არაფერია იმაზე ლამაზი როცა გაღვიძებისას ხედავ შენზე მოწებებულ საყვარელ სხეულს.
-გაიღვიძე?-ვკითხე
-არა ლეა მძინავს და სიზმრიდან გელაპარაკები-მწვანე თვალები აუციმციმდა
-საზიზღარი-გვერდი ვიცვალე
-ვითომ რა იყო ახლა ეგ-წამოიწია
-არაფერი-ვთქვი და ყელში კოცნა ვიგრძენი
-კაი ერთი-გადმომატრიალა-აი რას ვიფიქრებდი ასეთი უჟმური თუ...-უცებ გაჩერდა
-თუ შეგიყვარდებოდა ხო?-ქვევიდან ავხედე
-არა თუ მომიშლიდა ნერვებს-წარბები მაღლა აწკიპა მომშორდა და ოთახიდან გავიდა. რა ჯანდაბა იყო ეს? რა გააკეთა ამ იდიოტმა? გაბრაზებული ავდექი კიბეები სირბილით ჩავიარე მაცივრიდან წვნიანი გამოვიღე და მისაღებში მჯდომს თავზე გადავასხი.
-რას ვიფიქრებდი თუ შენნაირ იდიოტს წვნიანს გადავასხამდი-გამარჯვებულმა შევხედე და ოთახში ავბრუნდი. ტელეფონი მოვიმარჯვე და ნიკას დავურეკე.
-როგორ გრძნობს თავს ჩემი ძმა?
-საშინლად დაღლილი
-რას გავარჯიშებენ ამდენს
-ლეა დღეს 3 თამაში მქონდა ზედიზედ და სამივე თამაშში ძირითად შემადგენლობაში ვითამაშე მენტორმა მითხრა შენს საქმეს განიხილავენო
-ძალიან კარგი ჩემო საყვარელო იცოდე, რომ მე სულ შენს გვერდით ვარ და არ მოგერიდოს რამის თქმა ისევე როგორც ეს ზბორი მოგერიდა და იცოდე შენი წარმატება ჩემი წარმატებაცაა არ დაზოგო თავი ითამაშე ისე, რომ დაუვიწყარი გახდე და რაც მთავარია მოხვდე იმ გუნდში სადაც შენი კარიერა აეწყობა
-მადლობა ლეა ასეთი კარგი რომ ხარ
-ვიცი რომ კარგი ვარ ახლა დაისვენე მიყვარხარ და მენატრები
-მეც ძალიან-ტელეფონი გამითიშა. რა გავაკეთო მთელო დღე ამ არსებასთან? დამებადა სრულიად ლოგიკური კითხვა. ქვევით ისევ ჩავედი და სამზარეულოში შევედი. თორნიკე შემოვიდა და უკნიდან შემომხვია ხელები მისკენ შემაბრუნა მეც ელვის სისწრაფით კარადიდან ნუტელას ბანკა გადმოვუღე თვალი ჩავუკარი და ეზოში გავედი.
-ბუჩი-დავიყვირე, ისიც ყეფით გამოემართა ჩემკენ.-ჩემო არანორმალურო ვეღარ გითმობ იმდენ დროს რა ცუდი ვარ არა?-ისევ დაიყეფა-სამაგიეროთ ახლა შემიძლია გეთამაშო. მწვანე ბალახზე მე და ბუჩი გორაობით ვირთობდით თავს შემდევ ვავარჯიშე და დაღლილი შევედი სახლში.

***
უდიდესს ბოდიშს ვიხდი სათითაოდ ყველა მკითხველის წინაშე. მქონდა რაღაც პრობლემები, რომლებმაც შემაფერხეს. ტექსტი არ არის გასწორებული, თვალიც არ გადამივლია, ამიტომ ესეც მაპატიეთ, დაგვიანებაც და პატარა თავიც