მე მას ვაგიჟებ...რა მაგარია სულ არ მჭირდება მისი დასტური მე მას ვგრძნობ,ვგრძნობ თუ როგორ უმუქდება თვალები ჩემს დანახვაზე უხშირდება სუნთქვა.
-კარგი კარგი...მარტო ავალ ჩემუთაც შემიძლია.
თბილად ვუყურებ და ამ ჩემი გამოხედვით ერთიანად ვეფერები.ოო როგორ მინდა ახლა მაგრად ჩაგეხუტო და მოგეფერო.თუმცა ვერცკი გავბედავ ცეცხლთან თამაშს.
ის იბრალოდ მიღიმის და თავს მიკრავს თანხმობის ნიშნად.
კარგი წავალ...სახელურს ვეტანები და გადასასვლელად ვემზადები რომ ვჩერდები და დაჟინებით ვაკვირდები.ისიც არანაკლებ დაჟინებით მომჩერებია და გაკვირვებული
-სხლა რა იქნება დიტო??
ვეუბნევი და ერთიანად აულ განაბული მივჩერებივარ.
ის მიღიმის სევდიანად,ვნებიანად მისი გამოხედვით ვგრძნობ რომ ცოტაც და შემჭამს და ეს მე აღარ მაშინებს პირიქით მსიამოვნებს.
-ახლა?!ახლა შენ ჩემი ხარ...
უნებლიედ ხველა მივარდები თითქოს ნერწყვი მცდება თუმვა მეეჭვება ამ გამომშრალ ყელში ნერწყვი შემრჩენოდეს.
-შენ ჩემი ხარ მაგრამ მეშინია...(ღმერთი ჩემო რა სევდიანია რატომ??არ უნდა ჩემთან,ჩემი წარსულის ეშინია?)მეშინია ტკივილი არ მოგაყენი...სანდრა შენ ჩემთვის ყველაზე სათუთიხარ.
მეღიმება მის სიტყვებზე ღმეეთო რა საყვარელია...და ის მიყვარს თან როგორ მიყვარ.
-დიტო.მიყვარხარ.
უცებ მინდება რომ ვაკოცო.ჯანდაბა და თავი რატომ უნდა შევიკავო?მინდა და ვკოცნი კიდეც ისე მოულოდნელად ვიხსნი ღვედს ვიწევი და ვკოცნი მის რბილ და ცხელ ტუჩებს გონზეც ვერ მოდის.ასევე მოულოდნელად გადმოვდივარ და მივდივარ სადარბაზოში უკანასკნელი რაც მახსოვს მისი სასიამოვნოდ გაოგნებული სახეა.
ფანჯრიდან ვხედავ რომ არ მიდის ნეტა რა სჭირს?რატომაა ასე სევდიანი და დაბნეული?!ჯანდაბა უკვე მაშინებს არ მინდა პარანოიკად ვიქცე და სულ იმას ვფიქრობდე რომ ჩემი წარსულის გამო განიცდის მაგრამ ამ ეტაბზე სხვა გზას ვერ ვპოულობ...გზაში ხომ ლაღი იყო?
ვერცკი ვაანალიზებ როგორ ან როდის ავიღე ტელეფონი და დავურეკე ფიქრებიდან მის სევდიან ხმას გამოვყავარ იჰ ღმერთო მართლა რაღაც აწუხებს.
-სანდრა აქ ხარ?გისმენ
-შენ ისევ დგახარ...
-ჰო...ვერ შევძელი წასვლა
-მაშინ ამოდი
-არ შემიძლია
-დიტო მაშინებ...
-ვიცი...სანდრა...მე...მე საქმეები მაქვს მოსაგვარებელი...მერე,რომ მოვაგვარებ მერე გპირდები რომ გაგაბედნიერებ.
ღმერთი რა ჯანდაბასჭირს ვგრძნობ ჯანდაბა ვგრნობ მის დაძაბულობას ამ ტელეფონის საშუალებითაც კი ვგრძნობ.
-ჩამოვალ
-არა
ისე მკაცრად ისე შეუპოვრად მეუბნევა ადგილზევე მაშეშებს
-კი მაგრამ დიტო შენ რაღრაც გჭირს.
-მჭირს...
გული მეკუმშება არასდროს არასდროს მინახია ასეთი უსუსური...რა ვქნა?
სანამ გავიაზრებ მანამ ვროშავ
-მეე?
ღმერთო ვგრძნობ როგორ უჭირს,უფრო ვხვდები ვიდრე ვგრძნობ როგორ ეღიმება სევდიანად?ღმერთო რა პარანოიკი ხარ დამქირქილებს ჩემი ეგო და ისე უმწეოდ ვუყურებ მასაცკი შევეცოდე.
-ჰო შენ...
თვალებს მაგრათ ვხუჭავ ჩემი ეგოც უკნიდან მეხუტება მართლა?გამომეტყველებით ვუყურებ და ისიც თავს მიკრავს ჰო გამომეტყველებით.არ ვიცი სადამდე ვიყავი ფიქრებში წასული...მის თბილ ბარიტონს გამოვყავარ ფიქრებიდან
-გესმის სანდრა?სათუთუ სუფდა და წრფელი ხარ.ვერ მემეტები.
იმ წამის მეასედში რა აღარ გავიფიქრე...ჯანდაბა აბა ვინ??
-საქმე იმ გოგოშია?
ვგრძნობ როგორ შეშდება ერთ წამს სუნთქვაც კი უწყდება და მერე ერთბაშად უშვებს ფილტვებიდან ჰაერს და იცლება
-შენ ამაზე არ იფიქრო ყველაფერს მოვაგვარებ
ჯანდაბა!ჯანდაბა!ისიც უყვარს?
-არჩევანს ვერ აკეთებ?გიძნელდება?
მისი ხარხარი მაკრთობს
-არჩევანს? სულელო გგონია ის მიყვარს
-მე...მე(ვიბნევი ვიძაბები გაურკვევლობა უკვე მკლავს)
-შენ გაღმერთებ სანდრა
-მას უყვარხარ...ვიცი ვიცანი სიმტომები მაშინ...ბარში
მისი ოხვრა გულს მიკლავს
-ჰო ვუყვარვარ...ვიცი რთილი იქნება მაგრამ ავუხსნი.მიმახვედრე შენ მიმახვედრე რაა სიყვარული და მეცოდება...მიუხედავად იმისა რომ არავის არაფერს არ ვპირდებოდი ურთიერთობაში...მას დავტანჯავ მაგრამ ღირსია რომ ავუხსნა.არა?
რაა ის რა რჩევას მთხოვს?იდიოტი...არ ვიცი მაგრამ რატომღაც ძალიან ვბრაზდები და უცებ ვაანალიზებ
-შენ რა მასთან მიდიხარ?
ვირინდები პასუხის მოლოდინში და ჩემს გულის ცემას და რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს მის გულის ცემასავ ყელში ვგრძნობ.
-ჰო
არა არა არა...არა რა გთხოვ არა...არვიცი რატომ მაგრამ არ მინდა მასთან წავიდეს.მას ხომ უყვარს?მასთან ხომ ფიზიკური კავშირიაქვს?ეფერებოდა კიცნიდა...ჯანდაბა წამლეკავ ეჭვიანობას ვერაფერს ვერ ვუხერხებ თვალზე ცრემლები უნებლიედ მიგორდება.
-...გთხოოვ...გთხოვ სანდრა ნუ ტირი...თავს ნუ იტანჯავ რა.
კარზე ზარია და მე როგორც ყოველთვის ვხტები და გული ათას ნაწილად იფლითება თითქოს
-ჯანდაბა!კარზე ზარია...ვიღაც მოვიდა
-ვიცი...ახლა საიმედო ხელში გტოვებ
-შენ დაურეკე?!
-ჰო.მიდი გააღე და...
-დიტო...
-ჰო
-მიყვარხარ და...და გენდობი
ვხვდები როგორ წყვეტს სუნთქვას მერე უცაბედად უშვებს ჰაერს ისე თითქოს ვგრძნობ მელამუნება ყურში...იღიმის...სევდიანად და მითიშავს ყურმილს
ვიცლები ემოციისგან და კარების გასაღებად წასულს ვეღარაფერი დამინახავს ცრემლების გადამკიდე.
კარებში მარიამი გაურკვეველი გამომეტყველებით მიყურებს და სანამ პირ აღებს რაღაცის საკითხავად მე მაგრად ვეკვრები გულში ვეხუტები და აზვირთებულ ქვითინს ვერაფრით ვეღარ ვერევი.არვიცი როგორ როდის მოახერხარ მარიამმა ჩემი დივანზე დაჯდომა ფეხებს ვიკეცავ და თავს მის კალთაში ვდებ.
უფრო ვგრძნობ ვიდრე ვხედავ მარიამი რამდენჯერმე პირს აღებს და ისევ კუმავს ვერ ბედავს ტომ მკითხოს.ბოლის გამბედაობას იკრეფს ან მობეზრდა ჩემი ქვითინი სიჩუმე და გაურკვევლობა და პირს საბოლოოდ მტკიცედ აღებს
-ვსოო სანდრა ან მეტყვი რამოხდა ან პირდაპირ მივდივარ და იმ გოლიათ იდიოტს ცხვირპირს ვუნგრევ.შენ აირჩიე
-ოჰ მარიამ...მე ისევ ქვითინებ
-სანდრა.
მის უმწეო გამომეტყველებას ვეღარ ვუძლებ ვსწორდები ცხვირს უდიერად ვისრუტავ და ასლუკუნებული ვუყურებ
-ვუყვარვარ გიჟდება ჩემზე...
მისი ხარხარი მაკრთობს გაოცებული მიყურებს.
-მეკიდევ რა აღარ ვიფიქრე უყვარხარ და მაგიტომ ბღავიხარ?ოჰ სანდრა
-ის მასთან წავიდა
დაეჭვებული მიყურებს
-ვინ მასთან?
-იმ გოგოსთან გახსოვს იმ დღეს ბარშირომ ჰყავდა მოყვანილი...მასთან
ვგრძნობ როგორ შეშდება გაქვავებული გაგიჟებული გამომეტყველებით მიყურებს
-რასქვია იმ გოგოსთან წავიდა?გაგიჟდა?მე მირეკავს სანდრასთან მოდიო და ის იმასთან მიდის?რატომ წავიდა!
-მითხრა უნდა ავუხსნა ყველაფერი მინდა სუფთა მოვიდე შენთან რომ მშვიდდად ვიყოო.
დივნიდგან დგება კისერზე ხელებს იჭერს და ღრმად ოხრავს
-ოჰ!ჯანდაბა!ასე ჩემი სიყვარულისთვისაც კი არ მინერვიულია ალბათ აკო რომ არ გამომტყდომოდა მაშინაც არ განვიცდდიდი ასე.
მეღიმება მსიამოვნებს ასე ძაან რომ ვუყვარვარ
-ნუ სულელობ მე მაინც ვიცი როგორ დარდობდი და განიცდიდი მე ამის შემსწრე ვარ...მაგრამ თქვენ ერთადხართ სტანდარტულად კანონზომიერად გიყვართ ერთმანეთი.აი ჩვენ კი...
თვალებში ვარსკვლავები უბრჭყვინავს აკოზე რომ ვლაპარაკობთ ან ხედავს როგორ მსიამოვნებს მისი გაბადრული სახე.
-არ ვიცი არ ვივი.ახლა მარტო ის ვიცი რომ ყავა მინდა დალევ?ყავას დავდგამ და ისე ვილაპარაკოთ
-ცხვირს ისევ უდიერად ვისრუტავ ცრემლებს ხელისგულით ვიწმენდდ და თანხმობის ნიშნად თავს ვუქნევ.და ჩვენ სამზარეულოში ვინაცვლებთ.
არ ვიცი რამდენხანს ვსხედვართ და ვლააპარაკობთ საერთოდ ასე გვემართება დროს ვეღარ ვგრძნობთ საათს რომ გავყურებ 4 სრულდრბა
-ფაქტიურად დაგვათენდა.
-ჰო...ნეტა ისევ იმასთანაა??მათ ხომ...მათ ფიზიკური კავშირიაქვთ!დავურეკო?
ის მხრებს იჩეჩს
-არ ვიცი...სანდრა რატომ იტანჯავ თავს?იცი ამ ბოლიდროს შენი გოლიათი სულ მაბრაზებს მაგრამ მის ადამიანობაში ეტჭვი არ მეპარება უკვე 5წელია ვიცნობ და ყოველთვის გაწონასწორებულია...მოდი დაალაგოს ყველაფერი.
ისევ გული მიჩუყდება
-ჰო
-ოხ სანდრა ქალურ ეჭვიანობას ვერ ერევი არა?
-ჰო...კაი არაუშავს დავიძინოთ ხვალ მე წავალ დილით და შენ კარგათ გამოიძინე.
-არავითარ შემთხვევაში.
-მარიამ შენი აზრით შევძლებ და დავიძინებ?ამ თემაზე კამათი დახურულია
.ისიც ფარხმალ დაყრილი თავს მიქნევს და სახინებლისკენ მიფრატუნებს.


*******
არ ვიცი 6როგორ გახდა ჩრმს ფიქრებში ვარ გართული.ჩვენ შეყვარებულებივართ თითქოს ბედნიერი უნდა ვიყო მაფრამ არ ვარ არაა საკმარისი რატომ??რატომ ვერვგრძნობ ბედნიერად თავს?უცებ ტელეფონის ვიბროს ვგრძნობდა როგორც ყოველთვუს ვხტები.ჯერ კიდევ შიშისგან აკანკალებული ხელებით ვხსნი სმს
-როგორ ხარ?
როგორ ვარ?!ჯანდაბა სიბრაზისგან ყელში რაღაც მეჩხირება მთრლი ღამე ნახევარი დღე სიე გადის არ მეხმიანება და ახლა როგორ ვარ?
-შენი აზრით?ცუდად ძალიან ცუდლად საშინლად ცუდად.
-როგორ მიყვარს შენი გაბრაზებული სახის ყურება ახლა მბანდ რომ ვიყო მაგ შუბლს დაგიკოცნიდი გაბრაზებისგან საშინლად საყვარლად რომ გეჭმუჭნება რას არ მივცემდი მანდ რომ ვიყო და გკოცნიდე
ღმერთო რა საყვარელიაა...როგორ მიყვარს სულით ხორცამდე მიყვარს..არ გაბედო და არ დაუთმო დოინჯ შემორტყმული დამქირქილებს ჩემი ქვეცნობიერი და მეც ზომიეეად გაბრაზებული ვწერ
-მერე მოდი.
-არ შემიძლია
ჯანდაბა რატომ რატომ ვიტანჯებით ასე?ჩემს ეჭვიანობას ვერაფერს ვერ ვუხერხებ რომელიც აზვირთებული მეჯახება და სანამ ვაანალიზებ მანამ ვწერ
-მის გამო?არ გიშვებს?
-მაგაზე ნუფიქრობ მეთქი ხომ გითხარი!
ღმერთო მის მკაცრ ბარიტონს ლათინური ასოებითაც კი ვარჩევ.ეს რა პასუხია?მის გამო ვერ მოდის?წამის მეასედში რა აღარ წარმოვიდგინე და გული ნაგლეთებად რამდენჯერ დაიშალა.უცებ მეორე სმსიც ყვება
-არა სამსახურის გამო.თავს ნუ იტანჯავ გთხოვ მოეშვი.დამშვიდდი
თითქოს ეს მჭირდებოდა დავიცალე ყველა უარყოფითი ემოციისგა დავიცალე იდიოტივით ვიცინი ის იქ არაა მასთან არაა.სკამზეტ ჩამოვჯექი სახეზე ხელები ავიფარე და მეღიმება.ის სამსახურშია მასთან არაა
-რა გაცინებს?!
ზემოდან დოინჯსემორტყმუნი დამყურებს მარიამი და მე როგორც ყოველთვის შიშისგან ვკივი
-ვაიმე!შემაშინე
-დამიჯერე სანდრა შიში მერე ნახეთუ არ მეტყვი ასე იდიოტივით რა გაცინებს!
წარბს ისე საყვარლად წევს მეკიდევ ისევ მეღიმება
-შემეხმიანა...მასთან არაა სამსახურშია
-ოჰ სანდრა ეს ხომ ისედაც ნათელია დილის 7დან იქაა და ამ დრომდე ვერ გამოდის...მოიცა მთელი ედ რო გეგონა რომ მასთან იყო?!
ჯანდაბა ეს როგორ გამომრჩა?!ჩვენ შეყვარებული გგქვია და მე ისიც კი არ ვიცი სად მუშაობს ტერიტორიულად რომელზე იწყებს და ამთავრებს რა უყვარს და რა აღიზიანებს...
-ჰო მარიამ მთავარია მასთან არაა
მე ისევ გახარებული ვუყურებ
-მთავარია ერთად ხართ მიეცი საშუალება დაალაგოს ყველაფერი მიენდე
-ერთად ვართ?მე ასე ვერ დავარქმევდი ჩვენ წინ დიდი და რთული გზა გვაქვს გასავლელი მაგრამ არაუშავს გავუძლებ უარესებუსთვისაც გამიძლია...
-მიენდე
-ჰო სხვა გზა მაინც არ მაქვს
ის მოდის მიხუტებს და თავზე მკოვნის მეკი ვინაბები
-ახლა წადი და დაისვენე ზომბს ჰგავხარ უკვე
ჩანთას მაჩეჩებს და კარებიდან მაგდებს იქ კი აკოს ვეჩეხებით მარიამი თმას ისწორებს და უცოდველი გამოხედვით თვალებს ახამხამებს მე კიდევ სურვილი მიჩნდება გადავიხარხარო და მისი დესპოტური სახე დავანახო
-რახდება გოგოებოო?
-როგორ ხარ აკოო?
-საყვარელო სანდრა მიდის და მე მოგიყვები ყველაფერს წამო ჩემთან.
ოჰ მარიამის გადამკიდე სახლში ავდივარ ერთ ორჯერ ზარს ვუშვებ დიტოსთან და რომ არ მპასუხობს გაბუტულს როდის და რანაირად მაგრამ მეძინება.
უკვე 4დღეა ვცდილობ დაკავშირებას მაგრამ დიტო არც სმსზე და არც ზარზე არ მპასუხობს.ვგრძნობ რომ სასოწარკვეთის ზღვარზე ვარ ერთი გაფიქრება ისიც კი გავიფიქრე იმ გოგოს ხომარ მივადგე თქო.მაგრამ ჩემი თავმოყვარეობა ამის გაფიქრებასაც კი მიკრძალავს.
დავიჯერო ისევ უარმყვეს?არა არა და არა ამაზე ნუ ფიქრობ ყელ გამოშვერილი მევედრება ჩემი ეგო.და როგორც ყოველთვის მორჩილად ვჩუმდები.
.....
დღეს ბავშვებმა გადავწყვიტეთ სადმე გაგვესეირნა დავსხდარიყავით და დრო ერთად გაგვეტარებინა დიდი ხანია არ ვყოფილვართ ერთად.მეც დავთანხმდი მჭირდებოდა ცოტა განტვირთვა არ მაქყენდა ნამდვილად.ნუ სხვა გზა მაინც არ მქონდა ახლაც მეცინება მთელი 1დღე როგორ ცდილობდა მარიამი რომ დავთანხმებულიყავი ბოლოს პირობა სანამ არ დამადებინა არ მოისვენა.ახლაც მოდის მეუბნევა ერთად გავიდეთო ვიცი რაღაცააქვს ჩაფიქრებული ის ხომ მარიამის.ზარის ხმაა ზარსაც მარიამისნაირად თავისებურად რეკავს და მე მაშინვე ვუღებ კარს.ყურებამდე გაკრეჭილი მიყურებს და ვხვდები რაღაც სერიოზულიაქვს ჩაფიქრებული გაღიზიანებული ვშირდები კარს და მისაღებისკენ მივდივარ ისიც ერთი დიდი ნაბიჯით შემოდის კარს ხურავს და უკან მომყვება.
-რააა!
-შეეენ
-ვიცი მარიამ რაღაც გაქვს ჩაფიქრებული და ისიც ვიცი რომ იცი არ მომეწონება.რაჩაიფიქრე!
ანგელოზის სახეს იღებს ფრჩხილებზე იკვირდება და მხრებს იჩეჩს
-ჩავიფიქრეე?!არაფერი საყვარელო უბრალოდ ცოტა ფრჩხილები გვაქვს მოსაწესრიგებელი,თმები გასაკეთებელი და ჩვენ რომ გვიყვარს სადა მაკიაჟი ესაა და ეს.
აღშფოთებისგან პირი მეღება და ესაა და ეს?გამომეტყველებით ვუყურებ.ის კი ფხუკუნებს
-რაა?
-რომ იცოდე რა სახე გაქვს...
ფხუკუნს ვერც მე ვერ ვიკავებ და ხარხარში გვეზრდება.ფარხმალ დაყრილი პატარა ბავშვივით მივყვები უკან.
იმ პროცედურების მერე რაც სალონში ჩავიტარეთ არ ეყო და ჩემს ტანჯვას ახლა სახლშიც აგრძელებს.ახლა კაბებს ვირგებ.ნუ ვირგებრა...
-იცოდე მარ 112ში დავრეკავ და განვაცხადებ ძალადობის მსხვერპლი რომ ვარ
-მაგედან ყვირილს სჯობს გამოხვიდე და დამენახო
-არა ამას მაინც ვერ ჩავიცმევ
გამოვდივარ და თან იმ არასებულ სიგრძეს ვუგრძელებ კავას
-აუ ვსო ესაა რა
არა!ამას ვერ ხავიცმევ...მარიამის სახეს ვუყურებ...თი ჩავიცმევ?
-იცმევ იცმევ.
თვითონვე მიდასტურებს საბოლოოდ წითელ სწორ კაბაზე შეაჩერა არჩევანი რომელიც მუხლიდან საკმაოთ მაღლა დგას ნახევარ მკლავზეა და დეკოლტეც საგრძნობლად ამოღებულია ისევე როგორც ზურგი მრგვლად მხრებთან ისე ახლოსაა ასე მგონია გადამძვრება და გამომიჩნდება ყველაფერი
-სანდრა ახლა შენ თუ იმას ფიქრობ რომ...
მკაცრად მიყურებს და საძინებლისკენ მიდის
-შემახსენე სად მივდივართ?
-რესტორანში
-ზუსტად და ასე საბანკეტოდ რატომ გამომაწყვე!
-ხვირფასო სოლიდური ქალბატონები სულ ასე დადიან ხოდა კეთილი ინებე და მოკეტე.
-საზიზღარო.
თვითონ მუქ ლურჯ კაბაშია გამოწყობილი მუხლებამდეა და ტანზე მაგრად აზის საზიზღარი მე მაიძულა ეს უმოკლესი კაბა ჩამეცვა თვითონ კი....
-დროზე დროზე აკა გველოდება
გრაციოზულად გამოდის და ჩანთებს იღებს მე თვალებს კიდევ ერთხელ ვატრიალებ და ისევ არარსებულ ამ კაბის სიგრძეს ვქაჩავ.
ნუ მანქანაშიც და რესტორანშიც არ დავიწყებ როგორ გვაქეს და აღფთოვანდნენ ჩვენი სილამაზით რაც მართალი მართალი მარიამს შესანიშნავი დიზაინის ნიჭიაქვს რასაც ბამდვილად ვერ დავუკარგავ ვიცი რომ მართლა ლამაზად გამოვიყურები.როგორც იქნა მაგიდას მივუსხედით გეგა და ანკაც აქ არიან მარიამი აკო,ერთი ორი ვიღაც ტიპი მოიცა ზურა და ლევანი მგონი და მე.
დროს სასიამოვნოთ ვატარებდით ესენი თურმე კლასელებიც ყოფილან და ძველ ოინებს იხსენებდნენ
-აუ ის გახსოვთ ნანი მასწავლებელს ჩანთაში ქვები ეომ ჩავუწყვეთ?(გეგა)
ისევ სიცილს იწყებენ და ჩვენც გვედება ეს დადებითი ენერგია
-და მერე ჩვენმა ვითომ ჯელტმენმა დიტომ რომ მიატანინა სახლამდე რა სულელი იყო გახსოვს გვთხოვდა შევშველებოდით(აკო)
მათ ისევ სივილი უვარდება და ჩვენს ისევ ვყვებით
-ვითომ ჯელტმენი რა შუაშია?
ისმის საგრძნობლად მკაცრი ბარიტონი და ჩემი გული და ქვეცნობიერი 12ტე სართულიდან ენარცხება პირდაპირ მიწაზე..ფეხები მიკანკალებს თვალები მიჭრელდება და რატომღაც ყელში ნერწყვი მცდება და ხველა მივარდება.
-რამექნა ისე საცოდავად მიათრევდა იმ ჩანთას სინდისმა შემაწუხა.არა ისე როგორ ვერ მოუვიდა აზრად რომ გაეხსნა იმ დალოცვილსაც ტოო.მათ ისევ სიცილი უვარდებათ და ჩვენც ეს წრფელი გამასუფთავებელი სიცილია.უფრო ვგრძნობ ვიდრე ვხედავ მის დაჟინებულ მზერას სკამს აცურებს და ჩემს გვერძზე კალათდება.ხსლხისგან შეუმჩნევლად კისრიდან ზურგზე ცერას და საჩვენებელ თით მიცურებს და ჟრუანტელი მივლის ყურის ბიბილოზე ნაზად მკბენს და ბარძაყზე შიგნიდან ხელს მიცურებს მე რატომღაც ისევ ნერწყვი მცდება და ხველა მივარდება.ისკი მშვიდად ირონიულადაც კი იცინი.უცბათ ვხურდები და ვგრძნობ რომ ვწითლდები
-ძალიან ცხელა...უფრო ჩემთვის ვსმბობ მაგრამ სლბათ ხმამაღლა გამომდის და მასაც ესმის
-ნუთუ...ამ კაბაში შესაძლებელია კი დაგცხეს ადამიანს!
ჯანდაბა!ვერვხვდები ის რა ბეაზობს?თი სიამოვნებს ასე რომ მაცვია?გაბრაზების არანაირი უფლება არააქვს პირიქით.
-მე გავალ.
სხვა ვერაფერს ვერ ვახერხებ და უაზროდ ვროშავ მაგიდავ ვეცლები და ერთი სულიმაქვს აივნამდე მივახწიო ჰაერი აღარ მყოფნის გულს ყელში ვგრძნობ სხეული მითრთის და ფეხები მეკვეთება.რატომ მოქმედებს ასე ჩემზე?!როგორც იქნა აივანზე ვარ სახეს ჰაერს ვუშვებ და ვცდილობ გახშირებული სუნთქვა დავიწყნარო...მაგრამ ვინ გაცლის ვგრძნობ რომ ის აქაა ჩემს უკან მისი სუნამოს სუნი ვხცირს სასიამოვნოდ მიწვას.
-სუნთქვას ასე თუ გააგრძელებ გეფიცები თავს ვეღარ შევიკავებ და აქვე...
სათქმელს ვერ ამთავრებს...წელზე ხელს მკიდებს და მთელი ძალით მასზე მაჯახებს მის გულის ცემას მთელს სხეულზე ვგრძნობ ღმერთო მასზე მეც ვმოქმედებ ისევე როგორც ის.პირის გაღება მინდა ვკითხო სად იყო მთელი ეს დრო მაგრამ სათქმელი მავიწყდება როცა მის ტუჩებს ვგრძნობ ხარბათ ვნებიანად ჯიუტად და მომთხოვნადაც კი მკოცნის.
გონს რომ მოვდივარ ის ტუჩებზე ხელს ისმევს და დაჟინებულად მიყირებს.უცბათ ის ვიბრაზე მეჯახება გონებაში და მკაცრი ბარიტონით ვეუბნევი
-შენ არ სჩანდი...არსად არც ტრლეფონით...
-ჰო სამსახურში ვიყავი
სამსახურში თუ მასთან?ჩემი ეგო ყვირის ბოლოხმამდე და ერყიანად ვხურდები სიმწრით იმდენად რომ აზვირთებულად მომდგარი ცრემლები თვალებზევე მაშრება და თითქოს ვგრძნობ კვამლი როგორვამდის.
-ვფიქრობ იმის ღირსი ვიყავი მე ეს მცოდნიდა...
იხრავს და ვგრძნობ რომ იბნევა...რა აბნევს?ის რომ ანგარიშ ვთხოვ?
-რაქენი მოაგვარე საქმე...იმასთან დაკავშირრბით.
იყინება ერთ ადგილე იყინება თვალებს ხუჭავს...უძნელდება ღმეეთო რაა ასეი რომ ვერ მეუბნევა?
-აუცილებლად მოვაგვარრბ მაგრამ უკვე ათასჯერ გითხარი ეს შენ არ გეხება...მეცოდება თავს დამნაშავედ ვგრძნობ მასთან მე...
იჰ როგორ მიმძიმს მისგან ამის მისმენა თვალთან მომდგარ ცრრმლებს ვყლაპავ და თვალები და ცხვირი ერთიანად მეწვება სიმწრით.
-მაშინ ჩვენ არაფერიგვაქვს სალაპარაკო სანამ არ მოაგვარებ...
ზურგს ვაქცევ და მივდივარ მაგრამ უცბათ ზურგით კედელს ვეჯახები და მთელი სხეულით მეკვრის წინიდან.ჩამიქებული მზერით მიყურებს მთელს სხეულზე.ღმერთო მაშინებს სუნთქვა ისევ მიხშირდება და ჩემს მკერდს უტიფრად თვალის მოუშორებლად უყურებს
-ხომ....გითხარი...ასე...ნუ... სუნთქავთქო
წყვეტილ წყვეტილ ვნებისაგან ხმაჩახლეჩილი მეუბნევა ისე რომ მკერდს თვალსაც არ აშორებს.შემდეგ ცალ ხელში ჩემს ყბას იქცევს თავს მაწევინებს ერთხანს დაჯინებით მაკვირდება და მერე ხარბათ მმვარდება ტუჩებზე.ზედ ჩემს ტუჩებზე კვნესა ხდება პირიდან და მთელი ძალით მაწვება სხეულზე...


ამ საიტზე ვკითხულობდი ისტორიას და რატომღაც ავტორმა შეწყვიტა შეწყვიტა და მივხვდი რა ძნელი ყოფილა როცა კითხულობ და ასე არეულს გაურკვეველს გტოვებენ მინდა თუნდაც იმ 2 თუ 3 ადამიანს დავუწერო.დავუსრულო ეს ისტორია ვინც კითხულობდა და ძალიან დიდი ბოდიში მოგიხაფოთ ჩემი ასეთი ტუტუცური საქციელითვის.