აეროპორტში უამრავი ხალხი ირეოდა , ჩემოდნებით ხელში, მეგობრებთან ერთად, ოჯახისწევრების გარემოცვაში, ღიმილიანი ან ცრემლიანი სახეებით. ზოგი მარტო იდგა, მშვიდად მიაბიჯებდა, ზოგიც გარბოდა და თან ჩემოდნებს მიარბენინებდა , ვიღაც საყვარელ ქალს ეხვეოდა, ვიღაც მონატრებულ მეგობრებსა და ნათესავებს . ზემოდან რომ დაგენახათ ტერიტორია წამსვე შეამჩნევდით წყვილს ,ქალი ხელჩანთით ხელში თავაწეული დინჯი ნაბიჯებით მიაბიჯებდა ,მის გვერდით ჩანთებით დატვირთული მამაკაცი მიდიოდა შეკრული წარბებით, დაჭიმული ძარღვებით და შეშლილი მწვანე თვალებით. ერთად მიდიოდნენ,მაგრამ იმდენად შორს იდგნენ რომ ერთმანეთს წამითაც კი ვერ შეეხებოდნენ. ისე გავიდნენ შენობიდან სიტყვაც არ უთქვამთ, წინ იყურებოდნენ და ერთმანეთს თვალს არიდებდნენ. ქალი ზედმეტად მშვიდად გამოიყურებოდა მამაკაცის ფონზე. ავტოსადგომისკენ გაემართა, დაპარკინგებული მანქანისკენ დაიძრა და მშვიდად დაიკავა მძღოლის გვერდით ადგილი. ინსტიქტურად გაახსენდა რამდენიმე თვის წინანდელი დაბრუნება ,ყველაფერი იმდენად სხვანაირი იყო სულ რამდენიმე თვეში ყველაფერი შეცვალა ,ფაქტობრივად თავდაყირა დააყენა საკუთარი ცხოვრება. ჩანთა მუხლებზე დაიდო და მობილური აიღო . კაცმა ჩანთები საბარგულში ჩაალაგა და საჭესთან დაჯდა
-არ დარეკო ,ისდაც გაიგებენ რომ დავბრუნდით!
-რა საჭირო იყო ასეთი გასაიდუმლოებული დაბრუნება
-თავად დაუგეგმე საკუთარ თავს დასახვედრი ვახშამი ...
-ამ სიჩქარით თუ ივლი ვფიქრობ უახლოესი ქელეხის სუფრა იქნება
-ბევრი არც გაკლია მიცვალებულამდე !
-შენ ხომ ხარ უკვდავი ...
-გეგონა გადმოგედებოდა ერთი თვის შემდეგ?-ირონიულად ჩაიცინა და სიცქარეს უმატა. ისე მოძრაობდა მანქანებს შორის ქალს სიტყვის თქმაც არ შეეძლო,გზას უყურებდა და ღვედს თითებს არ უშვებდა
-ღმერთმანი მსგავსი აზრები არასდროს მაწუხებდა
კაცმა თვალები აატრიალა და საჭეს შემოხვეული თითები კიდევ უფრო მოუჭირა,ჩუმად შეიკურთხა უმისამართოდ გინება ხშირად უწევდა. მანქანა სახლთან გააჩერა, კარი დაცვამ გაუღო და ეზოში შევიდა. სახლს შეხედა და ღრმად ჩაისუნთქა, ქალი უკვე გადასული იყო.თავადაც გადავიდა და დაცვის წევრებ ბარგის გადატანა სთხოვა. რამდენიმე ნაბიჯი ჰქონდა გადადგმული სახლიდან ჩქარი ნაბიჯებით ქალი რომ გავიდა
-დათააა... ეკატერინეე დაბრუნდიიით? ღმერთო რა სიურპრიზია...ასე როგორ შეიძლებოდა რატომ არ გამაფრთხილეთ აბა კიდევ დავრჩებით ერთი კვირაო?
-როგორ ხართ სოფიო?
-კარგად საყვარელო ... როგორ გამიხარდაა . ნელიკო გაგიჟდება გუშინ იყო და ისე წუწუნებდა მომენატრნენ როდის დაბრუნდებიანო
-ბაღათურიების სიამაყეები სად არიან დედა?
-სახლში არ არიან... მამაშენი სხდომაზეა და მაქსი თავის საცოლესთან ერთად ისვენებს ბათუმში
-არ გამაგიჟო ..მამავ ბატონმა ნება მისცა თუ გაპარულია?
-დავით როგორ საუბრობ? ასე აპირებ გაგრძელებას?
-შენ დაიკიდე ხარაშო? - თვალი ჩაუკრა ლოყაზე აკოცა და ეკატერინეს გადახედა- დავისვენებთ ჩვენ...იმედია ოთახი მზად არის
-რა თქმა უნდა...ყველაფერი მზადაა. რა მოვამზადებინო გოგონებს?
-არაფერი ...
-ეკატერინე შენ?
-არ შეწუხდეთ..რამდენიმე წუთში ჩამოვალ - ბათუს გახედა რომელიც უკვე კიბეზე ადიოდა და უკან გაჰყვა. საძინებლის კარი რომ მიხურა ბატონი მაშინვე მიუბრუნდა
-რამდენიმე კვირა ვიცხვორებთ ამ სახლში და არ არის აუცილებელი მათთან შესისხლორცება
-გმადლობთ ,რომ მეათასედ მიმეორებთ ერთსა და იმავე წინადადებას თითქოს პირველკლასელს აი იას ასწავლი .როგორმე ვხვდები რაც გინდა , უკაცრავად მაგრამ სოფიოს და მიხეილს მხოლოდ იმიტომ ვერ ავუვლი გვერდს რადგან შენ არ გინდა მათთან ურთიერთობა !
-მეატასედ გამეორებულს ისევ სხვაგვარად რომ იგებ რა დედის ტყვნ****
-თავი ამატკიე... აბაზანა მჭირდება შეგიძლია საკუთარ თავს ელაპარაკო - აბაზანის კარი გააღო და პირდაპირ ჯაკუზის ავსება დაიწყო . უკვე სურნელოვან ქაფში იყო ჩაფლული ბაღათურია რომ შევიდა ნახევრად შიშველი და საშხაპეში შეაბიჯა
-საღამოს ერეკლესთან წავალთ !
-რა ხდება ერეკლესთან?-თვალები არც გაუხელია ისე განაგრძო ქაფში თითების თამაში
-ანასტასიას დაბადებისდღეა
-ამიტომ დავბრუნდით ?-უცებ გაახილა თვალები თითქოს გონება გაუნათდდა
-ისეთი თაფლობის თვე ვერ მომიწყვე ტასუნას დაბადებისდღე რომ გამომეტოვებინა...
-რამდენი წლის ხდება?
-ოთხი
-საჩუქარი რომ არ მაქვს?
-იმდენი რამე წამოუღე რაღა გინდა?
-შენ რას აჩუქებ?
-რაც მითხრა იმას...
-და რა გითხრა?
-კვიცი ... თეთრი
-რაა? ოთხი წლის ბავშვს ცხენს აჩუქებ?
-კვიცს ,რომელსაც თავად მოუვლის და შენ რა გაწუხებს?
-წარმოვიდგინე რომ ჩემს ოთხი წლის შვილს ცხენს სჩუქნიან და ვფიქრობ ბარბარე არც ისე მოხარული იქნება
-მადლობა ღმერთს ბარბარე სხვანაირად აფრენს და არა შენნაირად ! - თვალებიდან ქაფი რომ მოიშორა სახეზე ხელი ჩამოისვა და წინ მდგომ ეკატერინეს შეხედა . წამსვე მოავლო მზერა,თავი გვერდით გადასწია და წამში ააკრა კედელს
-ხო რა თქმა უნდა ჩვენ ვაფრენთ და თქვენ ორნი ხართ გენიოს... დათაა
-რა ედის ტ*ვნაა ეს დათა დათა... თან ზუსტად მაშინ რომ მეძახი როდესაც მინდა მოგეფერო
-ხელს ვერ გიშლის ,ვხედავ
-აბა რას ფიქრობ ისე ვიჩხუბეთ წამოსვლამდე რომ სექ*ი შენს თავმოყავრეობას შელახავს თუ ერთი კვირის შემდეგ დამდებ პატივს
-ერთი კვირა არ გასულა
-8 დღეა არც კი მიკოცნია ქალისთვის და ლომკა მაქ - წყლის ნაკადის ქვეშ იდგნენ, ქალს ქაფს აშორებდა და თან ცხვირს მის ყელში დაატარებდა . თმიდან ქაფი მოაშორა და თითები შიგნით ახლართა -ასეთი ქვა როგორ ხარ
-ერთადერთი სუსტი წერტილი როგორ გაქვს და ისიც ასეთი ცხოველური როგორაა
-ღმერთის ბრალია რომ კაცი ვარ ... ჯანმრთელი და ნორმალური ! შენც ერთი სუსტი წერტილი გაქვს
-მე? და მაინც რა?
-ვინ ... მე
-შენ? - წამსვე შეიცხადა და მისი ხელი მოიშორა - არ შემეხო !
-ხომ ხედავ, ერთი სიტყვა და წამსვე კარგავ მოთმინებას
-ნამდვილი სატანა ხარ !
სააბაზანოდან გავიდა, მოწესრიგდა და სოფიოსთან ჩავიდა. ბაღათურია საძინებელში დარჩა, სანამ წასვლის დრო არ მოვიდა. პირველ სართულზე ჩასვლისას მისაღებში უცნაური სიტუაცია დახვდა ,ვერ ხვდებოდა ხოლმე ეკატერინეს თავისმოჩვენების უნარი ჰქონდა ასე განვითარებული თუ უბრალოდ ასეთი იყო. სოფიოს გვერდით იჯდა ყავის ფინჯნით ხელში და რაღაცას უყვებოდა გაღიმებული. შემდეგ საჩუქრებს შეხედა ბათუმ გაახსენდა როგორ არჩევდა რამდენიმე საათი სოფიასთვის საჩუქრებს, როგორ დაიქანცა ამ დროს და ბოლოს დატოვა სავაჭრო ცენტრში ეკატერინე .
-მოემზადე და წავიდეთ
-სად მიდიხართ შვილო?
-ტასოს დაბადებისდღე უნდა მივულოცოთ დედა !
-მე ჩანთას ავიღებ და წავიდეთ - ეკატერინე გავიდა და მალევე დაბრუნდა ტასოს საჩუქრები ბათუს მიაჩეჩა თავად ხელჩანდა დაიჭირა მხოლოდ და სოფიოს დაემშვიდობა.
მანქანაში ისხდნენ ბათუმ რომ წამოიწყო საუბარი
-შენებს არ ნახავ?
-დავურეკე და გვიან გამოვლენ ... ვიფიქრე წასვლა არ ენდომებათქო
-სულ ჩემ სურვილებზე ფიქრობ შენ
-ისე როგორც შენ
-სამაგიეროს მაინც ვერასდროს გადამიხდი და ტყუილად ნუ ცდილობ!
-მეც ჩაგიშლი ერთ სარფიან საქმეს და ვნახოთ
-წინასწარ მაფრთხილებ? ცოხვრებაში რამე გაგიფუჭებია?
-არა!
-ანგელოზი ხარ პირდაპირ - გაიცინა და ხელზე აკოცა რომელიც წამსვე გამოაცალა ეკატერინემ- გაიქეცი თავის შეკავება რომ შეძლო
-გაჩუმდი!
-საერთოდ არ მინდა ლაპარაკი ...
-გულისამრევი ხარ
-რაღაც მეეჭვება ჩემი რომელიმე ნაწილი გულს გირევდეს - ჩაიცინა და თვალი ჩაუკრა
-აუტანელო
ენა ჩაიგდო აწითლებულმა და თავი საპირისპირო მხარეს შეაბრუნა. დადვანების სახლის კარი ერეკლემ გააღო , ზმაკაცს მოეხვია და შემდეგ ეკატერინეს გაუღიმა. ორივე სახლში შეიპატიჟა
-ტასუნააა მააა ჩამოდი ქვემოთ ნახე ვინ მოვიდა
-ოოო მაცადე საჩუქლებც ვქცნით მე და დედა ...ვინ მოვიდა აცეთი- ზემოდან გაიგეს ხმა. ეკატერინე კიბისკენ იყურებოდა წამში რომ გაჩნდა იქ ბაღათურია, ისე მიაბიჯებდა კიბეზე თითქოს ვეღარ ითმენდა
-პრინცესააა - ერთი დაძახება დასჭირდა სირბილით რომ გაიქცა ბავშვი და ხელზე ჩამოეკიდა
-ნათლიიიიი ...ლოგოლ მომენატრეეე.მეგონა ალ ჩამოქვიდოდი- მის ყელში ჩამალული ბუტბუტებდა და პაწუწა ხელებს არ უშვებდა. ბაღათურიაც ასე იდგა ,გაბადრული კოცნიდა ნამცეცა ქალბატონს
-როდის გამოუტოვებია ნათლიას შენი დაბადებისდღე?
-მათალია,მაგლამ აქლა მიზეზი გქონდა. კატოცთან იკავი,მამიკომ ამიქცნა ლო ალ უნდა გავბაზებულიყავი
-მამიკომ არ იცის რო ჩემთვის პირველი ქალბატონი შენ ხარ- ჩუმად უთხრა ყურში და ლოყაზე ხმაურით აკოცა. ბავშვი უკვე სახეზე ეფერებოდა და იცინოდა - საჩუქარზე არ მკითხავ?
-ჩენ ქო მოქვედი და სიულპლიძი გამიკეთე
-კაიი? მე კიდე კვიცი ვიყიდე სულ ტყუილად? ვიფიქრე არ მიმიღებს ისე ჩემი ტასუნათქო
-კვიციიიი ვაიმეეეე კვიცი მიკიდეეეე სუპეეელ ნათლია ხარ- კიდევ უფრო გახარებული მოეხვია და მერე ძირს ჩამოხტა -დედაააა ნათლიამ კვიციი მიკიდააა...მოიცა და სადაა?- გზაში გაჩერდა და წარბშეკრული მიბრუნდა
-სახლში ხო ვერ მოვიყვანდით არა? თავის დედიკოსთანაა ფოტოებს გაჩვენებ და ვიდეოს. ხვალ კი წაგიყვან და გაგაცნობ
-კაქიიი შევთანქმდით ...დედაააააა სად წავიდა ეც ქალი
-მოვდივარ ...რა ხდებაო ვინ რა მიყიდაო? ბათუუ დაბრუნდი?- ბარბარეც მოეხვია და გაუღიმა - რა უყიდე არ გამაგიჟო
-კვიცი
-გადაირიე ? კვიცი როგორ უყიდე ...მოგკლავთ რაა იმან პლანშეტი მოუტანა შენ კვიცი ორივეს მოგკლავთ ...რას მიკეთებთ გამიგიჟდება ბავშვი
-აუუ დედააა
-ჩუ შენ! ეკატერინე როგორ ხარ? ბარბარე იმ წამს ასულ კატოს მოეხვია .მერე ქალბატონიც მივიდა
-ოგოლ ქალ კატუშა?
-კარგად საყავრელო...გილოცავ დაბადების დღეს - საჩუქრები იქვე დადო - ბევრია და მერე ნახე
-მადლობა
მისაღებში ისხდნენ და საუბრობდნენ. ანასტასია ბათუს არ შორდებოდა,მის მუხლზე იჯდა ფეხებს ათამაშებდა ,თავი მკერდზე ჰქონდა მიდებული და გაყუჩული უსმენდა უფროსების საუბარს ,შიგადაშიგ ერთვებოდა. მოყვა როგორ გაატარა დღე, რამდენი მეგობარი ჰყავდა გასართობ ცენტრში და როგორი საჩუქრები მიიღო. შემდეგ გოგონები დატოვეს და მოსაწევად გავიდნენ გარეთ
-რა ჯანდაბაზე იჩხუბეთ ამოღერღავ?
-არ გითხარი?
-რა მითხარი ვერაფერი გავიგე მარტო გინება და ეგ ვიცი ისედაც გმადლობ...შენ რაღა დაგემართა მეგონა ვაფშე არ იჩხუბებდით
-მეც მეგონა,მაგრამ ნერვები არ მყოფნის . ატანა აღარ მაქვს არ ესმის ელემენტარული როგორ ეგონა რო იმ კაცთან ერთად გავუშვებდი თაფლობის თვის დროს რაღაც შეხვედრაზე რომელიღაც ქალაქში
-ვინ იყო ის კაცი სად გამოხტა
-მე რა ვიცი ვიღაც ს*რი ... ტიპმა რო დაინახა ისე მივარდა მგონი სიზმარშიც ამას ნახულობს და ამ ჩემს ცოლს რადგან რეაქცია არ აქვს არაფერი დაშავდებოდა თურმე მასთან ერთად რომ წასულიყო ვიღაც ყ*ეების შეკრებაზე ჩვენი თაფლობის თვის დროს
-წასულიყო მერე შე ჩემა ,იეჭვიანე?- დაასკვნა დადვანმა და გაიცინა
-კი არ ვიეჭვიანე მისმა შეუგნებლობამ გამაცოფა ...იქეთ მეჩხუბა რა ამბები დამიტრიალა რომ მოგესმინა გაგიჟდებოდი ! ძლივს შევიკავე თავი რომ არ მიმეხრჩო ,თურმე მის საქმეს ხელს შევუშლი და უფლებებს ვუზღუდავ
-რეალურად შეუზღუდე საქმის გაკეთების უფლება ...ბავშვი ხომ არაა სადღაც რომ არ გაუშვა
-დადვანოო შენ ში* ხო არ გაქ რაებს მეუბნები ...რადგან იმ სირ*ან არ დაწვებოდა იმიტო უნდ გამეშვა?
-მე ის მიკვირს როგორ შეაჩერე
-მაგასაც თუ შეჩერება ერქვა... ტერორისტებს უფრო მარტივად ვუვლიდი ვიდრე ამ ერთ ქალს
-რა გიშველო რჩევის მოცემა მე არ შემიძლია
-შენ რას შვები
-ცხელი ზაფხულია წელს...- თავი დახარა და სიგარეტი ტუჩებშორის მოიქცია - ადვოკატი გაყრის საბუთებს ამზადებს - ჩუმად თქვა და კვამლი გამოუშვა
-მამააა - საუბრის გაგრძელება ვერ მოახერხა ტასუნა მივარდა
-რაო პატარავ
-ახლა არ შეიძლება ომ წავიდეთ იქ სადაც ცქენია?
-სად გყავს კვიცი?
-ქალაქგარეთაა და ახლა გვიანია...ხვალ დილით წაგიყვან გპირდები
-მპილდები?
-ტასიკოო არ გრცხვენია მაგას რო მეკითხები? როდის არ ამისრულებია სიტყვა?
-საუკეთეცო ქალ ჩენ...კაქი იკოც ქვალ. წამოდით საქლჩი ვაქჩამი მზადაა -ორივე წაიყვანა და მაგიდასთან დასვა,თითონ შუაში ჩაჯდა და ტიკტიკებდა ჭამის დროსაც. ფოტოებს ათვალიერებდა და ატასჯერ უყურა ვიდეოს სადაც ცხენი იყო .
მეორე დილით ადრე გაიღვიძა, ფრთხილად დაიწყო ოთახში სიარული კატო რომ არ გაეღვძებინა,მაგრამ ქალბატონმა თავად ინება გამოფხიზლება.
-მეც წამოვალ მიყვარს ცხენით ჯირითი
-დარწმუნებული ხარ ? მაშინ შესაფერისად ჩაიცვი ...სიცივე იქნება იქ
-ადრე არ არის ჯერ?-თავი არც აუწევია ბალიშიდან ისე ესაუბრებოდა თან თვალს აყოლებდა
-ხომ არ იცი ჩემი ლურჯი მოსაცმელი სად შეიძლება იყოს
-მარჯვენა კარი გააღე და იქ იქნება ,სავარაუდოდ - ბალიშს ხელები მოხვია და სახე სიგნით ჩამალა. უჭირდა გაღვძება, დაღლილობა გვიან იგრძნო
-შეგიძლია დარჩე...ბავშვთან ერთად მივდივარ და არ მომიტაცებენ
-წამოსვლა მინდა შენ რა შუაში ხარ
-ხო მე რა შუაში ვარ.სად დედის ტყვ**შია
-დამღალე- უცებ წამოდგა და კარადა გამოხსნა -გაიწიე... - ტანსაცმელი შიშველ მკერდზე მიაყარა და მერე ისევ ხმაურით მიხურა კარი- ჩაიცვი ამ საუკუნეში
-საცვალი არ მინდა?- წელზე მოხვეულ პირსახოცზე ანიშნა მანაც თვალი ცააყოლა და ზლივს მოაშორა მზერა-ჩემოდანში იქნება
-შენ ჩაალაგე და მე რა ვიცი
-ნერვებს მიშლი- ჩემოდანი გახსნა და საცვალიც ესროლა
-გმადლობ - იქვე მოიშორა პირსახოცი არსად წასულა,სამაგიეროდ ეკატერინე შევარდა სააბაზანოში.
ტასო გაღვიძებული დახვდა, მზად იყო და ელოდა ნათლიას. გახარებული წამოფრინდა მანქანა რომ დაინახა. მთელი გზა ცქმუტავდა და ლაპარაკობა. როგორც იქნა მიაღწიეს, ეკატერინემ ბავშვი გადაიყვანა და ხელი ჩაკიდა. გაქცევა უნდოდა მაგრამ ვერ ბედავდა იცოდა ბათუ გაუბრაზდებოდა ამიტომ მშვიდად მიჰყვებოდა უფროსებს. ცხენი რომ დაინახა ემოციები ვერ დამალა. ბათუმ ხელში აიყვანა რომ მოფერებოდა კვიცს და ისიც პაწაწინა თიტებს უსვამდა სახეზე
-რა ლამაზიაა ..როგორი ქატულა თვალები აქ. ნაქე მიკულეებს
-გინდა დაჯდე?
-ალ გადმომაგდებც?
-მე დაგიჭერ ...
-მაჩინ კალქი -გაიცინა და კომფორტულად დაჯდა კვიცს ჩაეხუტა და კისერზე დაუსვა თითები
-გინდა ფოტო გადაგიღოთ?- ეკატერინემ შესტავაზა და მაშინვე გაიცინა. კამერასთან პოზიორობა დაიწყო გადარია კატერინა.
შემდეგ ცხენებზე დასხდნენ , ბათუმ დაისვა ტასო და სეირნობა აიწყეს. კატერინამ ისე გააქროლა მინდორზე ცხენი ბაღათურიას თვალები გაუფართოვდა,ტასოც კი გაოცებული უყურებდა
-ლა ლამაძიააა
-ქალღმერთია- ბაღათურიას აღმოხდა, ნერწყვი გადაყლაპა და თვალები დაახამხამა. იმდენად მოხდენილად იჯდა წელში გამართული და მიაგელვებდა ყავისფერ ბედაურს ნამდვილად საოცარი სანახავი იყო .
-მე ჩავალ და შენც წადი გინდა?
-და კვიცთან მიხვალ ხო? არა ქალბატონო
-არ მივალ...აქ დავრჩები და გიყურებთ ტელეფონი დამიტოვე ოგონდ მამიკოც დავულეკავ
-მართლა?
-ბათუუ ალ გცქვენია?
-კარგი ...გენდობი იცოდე .ხომ იცი რომ მიხვიდე შეიძლება რამე გატკინოს
-ვიცი !-დადვანმა სიე შეკრა წარბები უკვე გაბრაზებული იყო უნდობლობის გამო. ბათუმ ფრთხილად დასვა ბალახზე და მობილური დაუტოვა - მალე დაბრუნდით
-არსად წახვიდე იცოდე გამოგხედავ და რომ არ დამხვდები
-წადიი უუუფ
ბაღათურიამ შორს გაჭრილ ქალბატონს გახედა და ცხენი სწრაფად გააჭენა. ეკატერინემ რომ დაინახა ბაღათურია ცხენი მისკენ წაიყვანა
-ბავშვი დატოვე? ბათუ ასე ახლოს ნუ მოგყავს ცხენი
-უნა მოვიყვანო ...ისე არ გამოვა- მისკენ გადაიხარა და ტუჩებზე დააცხრა.ისედაც აჩქარებული ჰქონდა სუნთქვა და დიდხანს ვერ გაუძლო-გინდა გიყიდო ასეთი? დიი ეზო გვექნება და თავლა გავაკეთოთ
-არც იმდენად დიდია რომ საჯირითოდ გამოდგეს
-მივამატებ ნაკვეთს ...
-ცხენით აპირებ მომისყიდო? სახლში რომ მომთხოვ დაჯდომას და სადილების მზადებას მაშინ რას მიყიდი !
-არაფერს...თუ არ გინდა არც გექნება ! გამოსასყიდ დანაშაულებს არ ჩავდივარ
-მართალია, გამოსყიდვა ნამდვილად შეუძლებელია -აღვირი მოქაჩა და ცხენი უკანა ფეხებზე დადგა ,შემდეგ ისევ სწრაფად გააჭენა და მინდორს შემოუარა. ბაღათურია ბავშვთან დაბრუნდა, ცხენიდან ჩამოხტა და პატარა მაიმუნს მობილური აართვა
-გადაგვიღე ხო?
-ალ ვიცი... მამიკოც ტელეფონი კაი და ამაც ველაფელი გავუგე- ცხვირაბზეკილმა ჩაუდო ხელში მობილური და თვალების ფახუნით ახედა- მშია და სადმე მაწამე ლა რა
-პრინცესა უკეთ ამბობ სიტყვებს?
-ხო
-ჩემი გოგო ვინ არის?
-მე
-ნუ მეპრანჭები ასე თორე ვიღაც მოგიტაცებს - ხელში აიყვანა და ლოყაზე აკოცა
-ალ მომიტაცებენ
-მასე ამბობდა დედაშენიც მარა კი დაავლო ხელი მამაშენმა
-მამიკოცნაილი თუ მომიტაცებც მომიტაცოც დამსვი ძილს
-მაგას ვეტყვი მე ერეკლეს და გამოგკეტავს ციხესიმაგრეში გველეშაპატ ეკატერინეს გამოვუშვებ
-რაო ვის გაუშებ გველეშაპად?
-რა უცებ მოხვედი ... ჩემ გოგოს შია და წავიდეთ აქვე სასტუმროა და რესტორანში დავსხდეთ
-გუხუნებც? - ცას ახედა ქალბატონმა და წარბები შეკრა- აუუ ალ მინდა წვიმააა
-არ იწვიმებს ჯერ
-იქნებ იწვიმოს...
-ბავშვს კვიცთან უნდა თამაში და ერთ საათში ხო არ დავაბრუნდებით
-თუ გაწვიმდა აქ ხომ იცი როგორ იცის... შეიძლება ის მდინარე საერთოდ ადიდდეს და
-ნუ ხარ პესიმისტი... დამშვიდდი გაგიჟდა ბავში ვერ ხედავ?
-ალ გავგიჯდი...გიცმენთ და თქვენც საკვალლები ქალთ რო ჩხუბობთ
-შენ გიჯობს სიტყვების გამოთქმაზე ივარჯიშო პატარა ქალბატონო ...თორემ 4 წლის ხარ უკვე და არ გეკადრება ასე მეტყველება
-მალთლა ჯადოქარია რაა ...აიიი რრრ ვთქვიიი - ტაში შემოკრა და ბაღათურიას სიცილიში აჰყვა
-როგორ გგავს... კარგი არაფერი დაანათლე?
-მე მამას ვგავარ და საელთოდაც ალ მჭილდება ვალჯიში 4 წლის ვარ მხოლოდ
-ყოჩაღ ბარბარეს
-რა ვიცი იკლავდი ტავს შილი მინდაო და შენ წარმოიდგინე ჩემი გენები რომ ექნება როგორ იქნება
-მამამ თქვა შეიძლება მალე ეკოლოს შვილი ბათუსო და მათალია?
-არა ...მამაშენი ბოდავს ხოლმე -მანქანის კარი გააღო და ქალბატონი თავის სკავში ჩასვა
-აუუ ვერ ვიტან ამ გვედს
-საჭიროა
-ისე ატარებს შენი ნათლია აუცილებელია !
-ლა უნდა შენგან ამ ქალც?
-მეც არ ვიცი- ჩუმად უთხრა წარბშეკრულ გოგოს და ლოყაზე აკოცა- შოკოლადოო
-მიკაქალოოო - ხელით კოცნა გაუგზავნა და გაიცინა.ეკატერინე ცუმად იღიმოდა, მაგრმა ბათუმ რომ გახედა სახე დაასერიოზულა.
რესტორანში ისხდნენ, ქალბატონი მადიანად შეექცეოდა საჭმელს. ეკატერინე ნამცხვარსა და ჩაის აგემოვნებდა . ბატონი ბაღათურია კი საპირფარეშოში იყო გასული
-ნათლია გიკვარს?-იმდენად მოულოდნელი იყო კითხვა რომ ხველა აუტყდა ეკატერინეს
-შეიძლება ასეც ითქვას
-ეგ ლაც ნიჩნავს? ან გიკალც ან ალა... დედას მამა ალ უკალც...მამაც უკვარს
-ეგ საიდან დაასკვენი ანასტასია? ბარბარემ გითხრა?-შეშფოთება ძლივს დამალა
-არა... ერთხელ გავიგონე მამს რომ უთხრა .ეგონა რომ მე მეძინა არ უთქლა
-გაბრაზებული როდესაც ვართ ხოლმე სიმართლეს არ ვამბობთ ... მათ უყვართ ერთმანეთი ,დამიჯერე.ოღონდ არავის უთხრა კარგი?-თვალი ჩაუკრა და საჩვენებელი თითი ტუჩზე მიიდო
-კარქიი..მეც მინდა ეგ - თითით ტორტზე ანიშნა
-ჯერ ეგ დაასრულე და დესერტად მოგიტან
-მეტი რო აღარ მინდა?
-დანაყრდი?
-გავძექი
-კარგი მაშინ შევუკვეთოთ - გაუღიმა და ტორტის ნაჭერი მოუტანა. ქალბატონმა ჩანგალი აიღო და თავად მიირთვა ისეთი საყავრელი იყო კატო ღიმილს ვერ იშორებდა.
ბაღათურია რომ დაბრუნდა ისევ წარბები შეკრა
-მე ღიმილი არ დამანახო ღმერთი გაგინაწყენდება და რისხვას დაგატეხს! ასეც ლამაზი ხარ და ასე უფრო მესექსუალები - ისე უთხრა თიტქოს აქაც არაფერი, გააბრაზა ეკატერინე ტასომ კი ჩუმად ჩაიცინა . მერე ისეთი ქუხილი გაისმა პატარა ცქნაფო შეხტა და ეკატერინეს მიეკრა მკერდზე
-აააა მეჩინიააა ქუხუნიაციიი ვაიმეეე
-დედაც ვატირე... წავიდეთ და ცავალთ თბილისში სანამ გაწვიმება? წვიმს- ფანჯრიდან გაიხედა როგორ წამოვიდა წვიმა, იმხელა წვეთები ცვიოდა მანქანამდე მისვლას ვერ შეძლებდნენ. ხალხმა გარეთ გასვლა დაიწყო, ზოგი რას შვებოდა ზოგი რას.
-არაა არ გავალ გარეთ...მანქანას მექი რო დაეცეს?
-კარგი დავრჩეთ ... რომ გამოიდარებს წავიდეთ
-დღეს არ გამოიდარებს... წყალდიდობაა მოსალოდნელიო
-გეუბნებოდი გაწვიმდება დროულად წავიდეთ-თქო
-ნომერს დავჯავშნი თორემ ვატყობ ეს ხალხი ყველა აქ დარჩება- ბაღატურია სწრაფად წავიდა მიმღებისკენ და ნომერი დაჯავშნა. შემდეგ ერეკლეს დაურეკა აუხსნა ყველაფერი და გოგოებთან დაბრუნდა.
-ნომერში ავიდეთ ...
-ოო რა გავაკეთოო იიქ
-აბა წავიდეთ სახლში
-არ მინდა სახლში... თბილისშიც წვიმს?
-როცა უნდა რა კარგად ლაპარაკობს..რ.ატო არ გინდა თბილისში?
-დედა და მამა ეკრებიან ...ხოდა მარტო რომ იქნებიან იქნებ გადაიფიქრონ . კალქია ლო ცამოქვედი ჩენ თუ უჩველი მაგათ
-ხო აშკარად ზემოთ ასვლა სჯობს- ხელშ აიყვანა ბავშვი და გაოცებული ეკატერინეც უკან გაიყოლა. ოთახში რომ შევიდნენ ბაღათურიამ საწოლზე დასვა ბავშვი და წინ დაუჯდა ,სავარძელს მიეყრდნო და ისე შეხედა თითქოს დიდ ადამიანთან სერიოზული საუბრისთვის ემზადებოდა. ეკატერინე ისე გაიტრუნა თითქოს იქ არ იყო,შემდეგ ესიამოვნა რომ მიხვდა რომ ბათუს პირად საუბარს უსმენდა
-ბარბარემ იცის ერეკლემ რომ გაყრა გადაწყვიტა?
-ასეთი სიტკვებით ნუ მელაპაკარები კი არადა მელაპარაკები
-ანასტასია დედაშენმა იცის ერეკლემ დაშორება რომ გადაწყვიტა?
-ალა და იმედია ვერც გაიგებს თორემ ეგ ისეთი სულელია გაეკრება და ხომ დავიღუპები ... წარმოიდგინე როგორ უნდა ვიყო ხან ერთთან ხან მეორესთან... ვისთან დავრჩე? დედაჩემი რომ წამიკვანს მერე ერეკლეს გარეშე რა მეშველება ? რაგა აქლა გაგიჯდა? მაცე ჩქუბობენ სულ და ვეგარ უძლებც? ასეთი სუსტია?
-ერეკლეს ადანაშაულებ?
-ხო აბა დედაჩემი ასეთი იყო ცულ და რომ იტაცებდა რა ეგონა? იმიც მაგივლად შეირიგოს ბოლო ბოლო ახლა ეკრება? ანუ სულ ტკუილად იწვალა ამდენ ქანც? მერე სხვას მოიკვანც და სხვა ქალისგან ეკოლება ბიჭი და გოგო?
-ეგ არავინ იცის... და რომ მოიყვანოს ხომ იცი რომ შენს ადგილს ვერავინ დაიკავებს . ერეკლესთვის ყველაფერი შენ ხარ
-მე თუ ვალ რატო ეკრება?
-ძალიან პატარა ხარ ამისთვის...მე და შენ ადრეც გვისაუბრია
-ქოდა სულ მეუბნებოდი შერიგდებიანო და ესაა? შენ და ეკაუშაც ჩქუბობთ სულ ,მარა მერე რომელიმე თმობთ თუ ლა ვიცი ქო ლიგდებით?
-ყველა ერთნაირად ვერ მოიქცევა...მე და ეკატერინე სხვა ვართ. მამაშენს კიდე იმდენად უყვარს ბარბარე რომ ეს სიყვარული გონებას ურევს...როგორ გითხრა ვეღარ ფიქრობს სულ ეგეთი კი არ იყო
-მაინც ველაფელი გავიგე- თავი დახარა და ფეხები აათამაშა- არ უნდა გაეკაროც !
-და მაინც ასე რომ მოხდეს , შენ ჭკვიანი გოგო ხომ ხარ
-მერე რა ლომ ვალ.რ ? ბავჩვი ვარ ლომელსაც დედაც უნდა და მამაც...ორივე ერთნაირად მიკვარს და რა გავაკეტო მე? შენთან წამოვიდე?
-ბაზარი არაა ...კარგი აზრია ისე ხომ იცი
-გაგიჯდი შენ? - თავი აწია და გადაიკისკისა
-ორივე ისწავლის ჭკუას...
-მალტო ლო აგალ ცქოვლობ დაგავიწყდა? ლა პლუტუნა კაცი ხარ ... ეკატერინეცთან წამოვიდე?
-რას უწუნებ ჩემ ცოლს? წარბშეკრული მე მიყურებს დაუკმაყოფილებელი რომ არის თორე შენ მაგრა ევასები ,მეტიც აღფრთოვანებულია შენით და საერთოდ ბავშვები უყვარს ტირანი კი არაა... რა დროს ეკატერინეზე ლაპარაკი იყო ?!
-მე რა ვიცი რაც გაიცანი იმიც მელე სულ მაგაზე ლაპარაკობ და საელთოდ ჩვენ საუბალც ლატო ესწრება? ვეჭვიანობ ალ იცი?
-ნუ კაპასობ ახლა მაგრად ატრ*კებ ხო იცი არა რო ვერ ვიტან ასე რომ იქცევი? ქორწილამდე არ ვილაპარაკეთ მე და შენ ? იზრდები და გავიწყდება ხო ყველაფერი
-არაფერიც ... შენ გავიწკდება ლომ მე უნდა გიკვალდე კველაზე მეტად შენ კიდე ის გიკვარს მგონი და ველ ვგებულობ შენ როგორ შეიძლება მასთან იცხოვრო ისეთი სერიოზულია... შენთან რო წამოვიდე მაწამებს ... სიტკვებზე ივალჯიჩეო ველ გაიგე რა მითქრა? ასე ლო ვლაპალაკობ რაა ვერ იგებ? თვითონ ლა იცოდა ელთი ჩემქელა ლო იკო...ბავშვი ვუდეკინდი თუ ლაგაც ვალ მე - თავი მაღლა ასწია ეკატერინეს აგდახედა ოთახის ბოლოში და ისე გახედა გეგონებოდათ მოკლავსო
-ანასტასია!
-ალ უნა მაგაც ანაცტაცია...ისიც ალ მითქლა კიდე ალ მიკვალცო აბა ლას მოიკვანე ცოლად? ბავჩვი ჩენ ალ გინდა, გართობით ამაცთნა ველ გაელთობი და ქალი მეტი ველლ ნაქე დავიჯელო?
-ერეკლეს და ბარბარეს განქორწინებაზე ვსაუბრობდით!
-მე მელაპარაკები ასეთი ტონით?
-ყველა სიტყვა სწორად თქვი
-ნერვებს რომ მშლი ხომ იცი არა ?
-ტასოოო მიგტყიპავ ახლა !
-სალაპალრაკო არაფერია! თუ გაეყრებიან არცერთთან დავრჩები , არ მივცემ უფლებას სხვებთან იყვნენ ან ერთად იქნებიან ან მარტოები ,აგარც მე ვეკოლები ან შენთან წამოვალ და ეკატერინე ამიტანს ან გიორგისთან... ლიზიკო სჯობს ამას მაგარი გოგოა ეს რატო მოიყვანე?
-ლიზიკო გიჟია და მე გიჟები არ მიყვარდება...კი არადა არ მევასება და ვაფშე გაჩუმდი . შენ არ თქვი ეკატერინესთან რატომ მელაპარაკებიო?
-ჩემი საიდუმლო მოისმინა და შენიც გაიგოს
-რა საიდუმლო
-ოჰ შეიცხადა ახლა ... არაფერი- დაეჭყანა და თვალი ჩაუკრა .ააააააააა ისევ დაიგრუხუნააააა - უცებ წამოიკვლა და შეაფრინდა ბათუს- ხელი არ გამიშვა იცოდე
-ჩემი კნუტიი ...როდის გაუმკლავდები ამ შიშს? სულელ ბავშვებს ეშინიათ გრუხუნის - ზურგზე დაუსვა ხელი და ყელში აკოცა-ჩემი ჭიკარტი...რამხელა გაიზარდე გოგო მკერზე აღარ მეტევიი
-ოო მკერდძე ლოდიც გეტეოდი თოთო ლო ვიკავი? - თავი წამოყო და მერე ისევ კისერში ცაიმალა - ოოო ისევ გრუქუნიაააა ოოოო გადაიგოოოს მალეეე ალ მინდა გრუხუნიააა-ბაყაყივით გაშალა ფეხები და ისე შემოეხვია წელზე ნათლიას. თავი მხარზე დაადო და რომ დაიგრუხუნებდა ყელშ მალავდა სახეს .ბათუ არ განძრეულა,კომფორტულად მოკალათთდა სავარძელში და ყოველ დაგრუხუნებაზე აკივლებულ ბავშვს ეფერებოდა.
-ჩშშ... ნუ კივი თორე ფანჯრები დატყდება და შემოაწვიმებს
-ნუ სულელობ
-არ ვსულელობ ... ეკატერინემ გერმანიაში რომ დამიყვირა ჩხუბის დროს ისე კიოდა ფანჯრები დაიბზარა.მერე გავაჩუმე თორე ჩაიმსხვრეოდა
-როგორ გააჩუმე ხელი ააფარე? რომ ეკბინა?
-ეგ როგორ ვერ მოვიფიქრე ტუჩზე კბენას ხელზე ეკბინა არ ჯობდა? წამაჭამა ტუჩი ...ვამპირია მგონი.იცოდე რამე თუ დამემართა მაგის მოკლული ვიქნები შური იძიე
-რას მეუბნები ბავშვს...აუუ კიდე დაიგუხუნა. სად წავიდა შენი ცოლი? გაქრა? მართლა ვამპირია?
-სააბაზანოში ვარ ანასტასია
-ააა გამისკდა გული...ამ ქალმა არ იცის 4 წლის ბავშვი რომ ვარ? ერთი ციდა
-მესმის ყველაფერი ... ჩუმად ტყუილად ლაპარაკობ- ეკატერინე საწოლზე დაჯდა და ძალიან კი უნდოდა ამ პატარა ონავარისთვის ჭკუა ესწავლებინა ,მაგრამ არ გამოუვიდა ბოროტი დეიდას როლი- ანუ არ მოგწონვარ? მე რატომ მეგონა რომ მოგწონდი?
-მეც მეგონა რომ მომწონდი... ლამაზი ხარ ,ძალიან ლამაზი ...აიიი რატო მოგიკანა ნატლიამ . ახლა მივხვდი .შენც შეცდი ხო?- თავი წამოწია და სერიოზულად ჰკითხა ბათუს. ბარათურიამ სიტყვსი თქმა ვერ მოასწრო ეკატერინეს კისკისმა გააფარა ყველა ხმა . იმდენი იცინა სუნთქვა აღარ შეეძლო . ბათუც კი გაოცებული უყურებდა- მათლა ლა მამაზია ...ლამაძია...კი არადა ლამაზია .
-ახლა რომ არ ვაკოცო ნათლია აღარ გეყოლება- ბაღათურიამ ჩახრინწული ხმით ,ჩუმად ჩაიბურტყუნა ტასო დასვა და ეკატერინე სანამ გონს მოვიდა და გაგონილი გონებაში გადახარშა ტუჩებზე დააცხრა. თან თავისკენ მიიზიდა და ფეხზე დაისვა
-მმმმ ბავშვია ... ბავშვია რას აკეთებ- ეკატერინე აფართხალდა როგორც კი შეძლო
-თვალებზე მაქ ხელი აფარებულიიიიი...შებრუნებულიც ვარ - წამსვე გაიგო ტასოს ხმა,მაგრამ ბაღათურია მაინც მოიშორა. რომ გაიხედეს ტასო მართლა ზურგით იდგა
-შენ რა სხვებსაც კოცნიდი ბავშვთან?
-შარს ნუ ეძებ ახლა არ გამაგიჟო თორე კოცნა არა და ჩხუბით მიჩხუბია მის თვალწინ !
-აუ არ დაიწყოთ ახლა ... შეეშვი ამ ნათლიაჩემს ლას ერჩი? ქალი არ ხარ? მერე მე რა მესველება მღუპავ?
-ღმერთო შენ მიშველე ეს ბავშვი ნამდვილად არ არის ნორმალური
-ბათუს ეჩქუბება და კიდე მე არ ვარ ნორმალური ...გაიწიე ახლა მე ვარ პატარა მე უნდა ჩამიჯინოს - ქვემოდან ახედა, ეკატერინე მაშინვე მოვიდა გონს და დაფეთებული წამოფრინდა, ფეხი გადაუბრუნდა და ისე აყირავდა ისევ ბაღათურიას დაეცა თავზე- დედააა უშვეელ ღმერთო სიარულიც არ სცოდნია ... რა ნათლიაჩემსი საქმე იყო ახლა ეს ქალი
-ანასტასია მორჩი ...ნუ გააგიჟებ ასე გახსნაც არ არის საჭირო
-მოიცა ამის საუბრები მარტო შენ იცი?
-ჩვენს პირადში რატო ერევი? ნათლია და ნათლულის საქმეა ეს -ქვემოდან ახედა პატარა კაპასმა ქალბატონმა და ბათუს ფეხზე აბობრდა, ისევ ისე მოკალათდდა და ხელები მოხვია- მალე დამეძინება მე... არ მინდა თქვენთან ყოფნა ან მარტო შენთან მინდა. მარტო დავრცები ნომერში
-ასე გამართლად როგორ ლაპარაკობს
-გამაბრაზე დ აიმიტომ!
-რომ ბრაზობ სწორად საუბრობ?
-რა ჭკვიანია - ჩუმად თქვა და თვალები დახუჭა- თუ დამეძნა შარვლით არ დამაძინო მცხება მელე ქო იცი
-ჯერ შუადღეა ისე ჩამობნელდა ხომ გახსოვს... მარტოს ვერ დაგტოვებ !
-უიმეე მე ალ გამეგვიძება საგამომდე...მელე წვიმაც გადაგებული იკოც იქნებ და წავიდეთ
-აბა არ წავიდეთო?
-მაგატ ალაფელი ეჩველებათ რომ დავფიქრდი. აი ახლა ეს რო გაჩუმდა...დედაჩემი მასე კი არ იზამს უნდა ამოიფქვას... იკივლოს, იწივლოს მერე მამაჩემი გადარიოს იმანაც დაიწყოს გინება,, ბგავილი და ალ იცნობ? ლაც მალაპალაკებ- აამთქნარა და პირზე აიფარა პაწუწა თითები -დამაწვინე დავიძინებ
-ასე დაიძინე და მერე დაგაწვენ- გაიცინა და თმა გაუშალა. თავზე ეფერებოდა,ისე უცებ ჩაეძნა ნამდვილ კნუტს გავდა. ეკატერინე ფანჯარასთან იდგა და ენაჩავარდნილი უყურებდა. ბათუმ საწოლში დააწვინა .ფეხსაცმელი და შარვალი გახადა, მაისურის და ტრუსისამარა დააწვიან და თხელი საბანი დააფარა. მერე ფარდები გადასწია ყველაფერი ჩააბნელა და ეკატერინეს მიუბრუნდა
-წამოდი
-სად...მარტო ტოვებ
-ჩვენს ოთახში წამომყევი - ჩუმად უთხრა და ხელი ჩაკიდა
-ხო მაგრამ
-როგორ იცი გაჯიუტება - კარი გააღო და მიხურა . მეზობელ ოთახში შეიყვანა და მაშინვე კოცნა დაუწყო
-რას აკეთებ...გამიშვი .გაგიჟდი?
-ხო გავგიჟდი...გადავირიე და მოთმინებაც ამომეწურა ფეხებზე რას იტყვი ა რას იფიქრებ ვიცი რომ შენც გინდა და მორჩი ამ სიამაყის გადმონთხევას შნეი ქმარი ვარ მტერი ხო არა - თმა აუშალა მუჭში მოიქცია და ისე შეისუნთქა თითქოს ლომკა ჰქონდა, ეკატერინემ დაინახა როგორ გააკანკალა ბაღათურიას, უბრალოდ შეუძლებელი იყო დაეიგნორებინა მისი რეაქციები
-აღარასდროს მოიქცევი ასე ველურივით?
-ყოველთვის ველურივით მოვიქცევი...ველური ვარ და იმიტომ ! თუ ველურობაა ცოლს რომ ყოფილ საყვარელთან ერთად არ ვუშვებ სადღაც რომელიღაც ქვეყნის პროვინციაში ვიყო ველური მაგის დედაც - პერანგის ღილებს ნელა უხსნიდა და ისე ელაპრაკებოდა, მაისური ერთი ხელით გადაიძრო და შემდეგ ეკატერინეს პერანგი მოისროლა იატაკზე .კატო გვერდით გადგა
-რა იცი რომ საყვარელი იყო
-ვიცი როგორ უყურებენ ქალს რომელიც გაჟი*ული ჰყავთ და ნუ მახსენებ თორემ გული ამერევა ეს დედა მოტყნ*** ხვდები მაინც რა ს*რული გრძნობაა როცა შენი ცოლის ყოფილ ყ*ე საყვარელს ხედავ და ამ შენს ქალს რომელიც შენი ქალია უნდა წაყვეს სადღაც დედის ტყვ*აში - თავად მოშორდა ეკატერინეს და ლამის დაიღრიალა, ხელები ისე ექავებოდა თავზე გადაისვა რამე რომ არ დაემსხვრია
-მე არ ვიცოდი შენ თუ იცოდი ...მე მეგონა
-შენ სულ რაღაც გგონია ეკატერინე ...აბა რა სახლში გამოგკეტავ გგონია? არაფრისმაქნისი დიასახლისი ცოლი დამევასება შენი აზრით? მარტო საკუთარ დამცირებაზე საუბრობ ის არ ითვლება დამცირებად შენი წარმოდგენებით ერთი ჩვეულებრივი ყ*ე კაცი რომ გამოგყავარ სრულიად განუვითარებელი და მართლა საცოდავი . ვიღაც უტვინო ლამაზი ქალი იმიტომ არ მყავს გვერდით რომ არ მინდოდა ყველა ინფორმაცია ასე დაღეჭილი გადამეგდო მისთვის მეგონა გონეირებას ცხოვრებაშიც გამოიჩენდი და ამ შენს წარმოდგენებს დაამსხვრევდი, უბრალოდ თვალებს გაახელდი და მიხვდებოდი ,მაგრამ როგორც ყოველთვის შენთან მიმართებაში პროგნოზები არ მიმართლდება..ჩემს ცხოვრებაში ერთადერთი ლაფსუსი ხარ - სიმწრით გაიცინა და ბრაზისგან აკანკალებულ თითებში სიგარეტის ღერი მოიქცია იქვე გაუკიდა და ღრმა ნაპასი დაარტყა,მერე ეკატერინეს ზურგი აქცია იატაკიდან ისევ აიღო მაისური და გადაიცვა. აივანზე დადგა და მოწევა განაგრძო...შორიდანაც ეტყობოდა როგორი დაჭიმული ჰქონდა მთელი სხეული, ბეჭების ზოლიც კი ისე ჰქონდა დაჭიმული ეკატერინე თვალს ვერ აშორებდა. საკუთარ თავზე ბრაზობდა, ისევ შეეშალა, ისევ თავად აურია და მხოლოდ იმიტომ იჩხუბა რომ ყველაფერი სხვაგვარად წარმოიდგინა,ისევ მიზეზებს ეძებს ბათუს ცუდი მხარის დასანახად .
შავი ღრულების ფენამ დაფარა მთელი ცა, ისე ჩამობნელდა გეგონებოდათ შუაღამე იყო და მალე ვარსკვლავები გამოჩნდებოდა ცაზე, ინსტიქტურად დაუწყებდით მთვარეს ძებნას. წვიმდ აკოკისპირულად, შიგადაშიგ ცას ელვა ანათებდა და ქუხილიც ერთვოდა წვიმას. ბაღათურია კი საკუთარ სულში გაჩენილ ფერებს ხედავდა ირგვლივ.
ეკატერინე დიდხანს იდგა და უყურებდა, ისევ მის ნაბიჯს ელოდა. ყოველთვის ასე ხდებოდა,ბოლოს მშვიდდებოდა ბაღათურია და რაღაც გამოსავალს პოულობდა . ამჯერად ინსტიქტურად გადადგა მისკენ ნაბიჯები და გვერდით დაუდგა. დასჯილი ბავშვივით აიწურა, სიტყვის თქმა უნდოდა,მაგრმა მიხვდა რომ ვერაფერს იტყოდა. ხელი მაღლა რომ ასწია მხარზეც კი ვერ შეეხო . ერთმანეთში ახლართა თითები და თავი დახარა
-ნერვებს უარესად მიშლი და შეწყვიტე
-რა ...როგორ
-პატარა ბავშივით აწურული დგომა არ გეკადრება ეკატერინე ერისთავს !
-პატიების თხოვნა?
-მითუმეტეს ეგ ...
-როგორ
-ბოდიში უბრალოდ სიტყვაა რომელიც შესაძლოა გამცირებდეს და ამავე დროს არაფერს ნიშნავდეს რადგან რეალურად არ გრძნობდე დანაშაულს, ზოგჯერ კი საერთოდ არ იყოს საჭიროება რადგან შენი დანაშაული საკუთარ თავთან უფრო დიდი იყოს ვიდრე სხვასთან და შენ უფრო გაზარალებდეს ვიდრე სხვას
-და როგორ უნდა მოიქცე თუ ცუდად რძნობ თავს და ხვდები რომ არასწორად მოიქეცი და შენი ნაბიჯი რომელიც მიზანმიმართული გეგონა სრულიად ფუჭი და არაფრისმომცემი აღმოჩნდა
-ძალიან მარტივად, მაცადე დავმშვიდდე თავად და მოიქეცი ისე როგორც გინდა და არა რაღაც ნიღაბსამოფარებული ქალივით ! სამაგიეროს გადახდა რომ მოგინდება გაბრაზებულ გულზე სხვა ხერხი მოიფიქრე ისეთი რომელიც შენ გასიამოვნებს და მე გამამწარებს და არა ისეთი შენც რომ გაგამწარებს
-უკვე თვალებს მიჟუჟუნებ ,ანუ ნელ-ნელა მშვიდდები?- ქვემოდან ახედა და საყვარლად გაიღიმა.ბაღათურიამ სიცილი ვერ შეიკავა ტუჩები გახსნა და თავი გააქნია
-მართლა რანაირი ქალი ხარ რა ძალიან რომ მინდა მაშინაც ვერაფერს გიშავებ უცებ მომიცუცქები კნუტივით და ეგაა.არა რა ძალიან დავსუსტდდი, გულჩვილი გავხდი - სიგარეტი საფერფლეში ჩაასრისა და მთელი ტანით შებრუნდა კატოსკენ - აბაა ლექტორო და დოქტორო რა ვისწავლეთ დღეს?
-დათაა
-ვააახ გაბრაზებული ვარ და კიდე მიმატებს ...საერთოდ არ იცი ადამიანი როგორ მოთაფლო
-არავინ არასდროს მომითაფლავს, არ ჩამითვლია საჭიროდ და საერთო
-ვიცი ეგ ყველაფერი და რით ვერ გაიგე რომ შენი გამოცდილება ,წარსული და აწმყო რომელსაც ჩვეულებრივ მოკვდავებთან გაივლი მე არ მეხება
-გავიგე,მაგრამ მავიწყდება ყოველ ჯერზე
-ხოდა ბევრჯერ გაიმეორე
-უკვე დამცინი
-სიცივეა შიგნით შევიდეთ ...გაიყინე ვერ გრძნობ?- უცებ დააკვირდა აკანკალებულ ქალს და ისე შევიდა ოთახში არც შეხებია. კატერინამ კარი მიხურა და ბაღათურიას გახედა-რა ?
-ჩახუტება მინდა
-ჩახუტება უნდა,რატომ ვითომ
-არ ვიცი...უბრალოდ მინდა ლაპარაკის გარეშე უბრალოდ ჩამეხუტო
-შენ ჩამეხუტო თუ მე ჩაგეხუტო
-დათაა
-კიდევ ერთი დათა და კიდევ უფრო დაშორდი ჩემ მკლავებშ მოქცევის პერსპექტივას
-ასე არ შეიძლება !
-როგორ ,მეც ბევრი რამ მინდოდა ,მაგრამ მივიღე? ვერა ,თანასწორები არ ვართ? შენ რატომ უნდა აგისრულო სურვილები მაშინვე როგორც კი გაგიჩნდება და მე რატომ უნდა დავიჩაგრო ჩემი სურვილებითურთ და გამოვჩნდე როგორც ვნებამორეული ველური
-საერთოდ არ გეკითხები...- მისკენ წავიდა და თავად ცაეხუტა, ხელები წელზე შემოხვია თავი მკერდზე მიადო და გაიტრუნა . ბაღათურიას გულისცემა ზუსტად ყურისქვეშ ესმოდა და საკუთარი გულისცემაც მას ჰყვებოდა
-ჩემი ხერხებით თამაშობ? უკითხავად საკუთარი აზრით მოქმედებ>?
-ხო და მომწონს... კარგი ყოფილა არადემოკრატიულობა - გაიცინა და თავი მაღლა ასწია ცხვირი ყელზე გაუსვა, გაიღიმა როცა მთელი სხეულით იგრძნო როგორ გააჟრჟოლა ბარათურიას - მთელ ჩემს არსებას მოენატრე ...აღარ ვიჩხუბოთ რა . ვერ ვსუნთქავ ნორმალურად როცა ბუნებრივად არ ვიქცევი ,როცა ვბრაზობ შენზე ცუდად ვარ
-რა უნდა გავაკეთოთ რომ არ ვიჩხუბოთ? - ლოყაზე ხელი ჩამოუსვა და თითები თმაში შეუცურა
-როდესაც ისეთი პრობლემა გვექნება რომელზეც სხვადასხვა შეხდულება გვექნება, რაც აუცილებლად მოხდება ორივე მხარე დვაინახოთ და ადამიანურად ვისაუბროთ .შენთან საუბარი მომწონს როცა გაბრაზებული არ ხარ და უწმაწურ სიტყვებს არ ისვრი - თვალებში უყურებდა და ჭიკჭიკებდა
-შეთანხმება როგორ გავაფორმოთ?
-მოიფიქრებ რამეს ,დარწმუნებული ვარ - გაიცინა და ხელები ყელზე მოხვია
-დარწმუნებული ხარ რომ მე უნდა მოვიფიქრო?
-კარგი მე მოვიფიქრებ „უშენოდ“- მოშორდა ბაღათურიას და საწოლისკენ წავიდა უკანსვლით, უყურებდა ბათუს აციმციმებულ თვალებს და პერანგის ღილებს ნელა ხსნიდა. შემდეგ ჯინსის მოტკეცილი შარვალიც გაიხადა და ბაღათურიას ხელი გაუწოდა ისიც სიცილით დაიძრა მისკენ
-ხანდახან მაოცებ ისეთ რამეებს იფიქრებ
-დარწმუნებული ვარ რომ გაოცებ
-შენ რამდენ რამეში ხარ დარწმუნებული - კატომ მაისური რომ გადააძრო და თითები მხრებიდან წელამდე ჩამოაყოლა ტუჩები გაილოკა -მგონი მეც მოვიფიქრე
-არააა.... მხოლოდ მე !-კატეგორიულად განაცხადა და ტუჩებზე წაეტანა,ვნებიანად კოცნიდა ისე გაუხსნა შარვალი ბაღათურია ძლივს მოვიდა გონს, გაიცინა და სხეულზე აიკრა ცოლი. შემდეგ სრულიად გააშიშვლა და მონატრებული სხეული ისე შეისწავლა თითქოს პირველად ეხებოდა.
ტასომ რომ გაიღვიძა ორივე საძნებელში დახვდა, ფანჯარასთან ისხდნენ ჩახუტებულები და ცხელ ყავას აგემოვნებდნენ. ქალბატონმა ანასტასიამ თავი წამოყო საწოლიდან ჩავიდა და პირდაპირ მათ წინ დადგა
-იმდენ ქანც მეძინა შერიგდით?
-სიფრფანა გაიღვიძე როგორც იქნა... რა ძილისგუდა ბავშვი ხარ- ბათუმ ხელშ აიყვანა და ჩაიხუტა
-შერიგდით? ასე მალე როგორ რიგდებით
-გეწყინა ?-კატომ ჰკითხა და შეხედა
-მომწონხარ და შემიკვარდები თუ შენ ჩემი ბათუ გეკვარება და არ გააბრაზებ ,გულს არ ატკენ და ნერვებც არ მოუჩლი.მერე უქასიათოდაა რომ ბაზდება ულჩქულდება
-მეც არ მინდა შენი ბათუს გაბრაზება... მგონი შევთანხმდებით და შეგიყვარდები
-ისე მაინც არა როგორც ნათლია მიკვარს
-რა თქმა უნდა ...ნათლიას არ ვეჯიბრები
-შევთანქმდით...ახლა მე მინდა კაკაო და ბლინები
-ჩაიცვი ქალბატონო და ჩავიდეთ ქვემოთ ვჭამოთ ბლინები და დავლიოთ ცხელი შოკოლადი
-არაა მე კაკაო მინდა
-იყოს კაკაო ...მე დვალევ შოკოლადს
-მე თითონ ჩავიცვამ ... გაიწი იქეთ- ბათუს ხელი აუქნია ა შარვლის ცაცმა დაიწყო
-როგორც ინებებთ დედოფალო
-პლინცეცა და ალა დედოფალო...დედოფალი დიდია და მოხუცი
-მე მოხუცი ვარ?- ეკატერინემ შეიცხადა
-შენ დედოფალიც ალ ქალ...ნათლია ქალგმერთს გეძაქის და იკმარე - სიცილით აიქნია ხელი და დაადუმა წამსვე ეკატერინე
-საოცრება ხარ რა...
-ერთი ჩემნაირი საოცრება თუ გინდა შერიგების დროს იფიქრეთ მაგაზე
-რაო? არ მიტხრა რომ ამ წერტილმა იცის ბავშვები როგორ ისახებიან- ბათუს მკლავში წვდა და ჩუმად უთხრა
-რა თქმა უნდა არ იცის ! ის იგულისხმა რომ არ უნდა ვიჩხუბოთ და დავმშვიდდეთ ჩხუბის დროს
-იქნებ იცის
-მე არ მითქვამს !
-სხვა ვერ ეტყოდა?
-ვინ სხვა...ერეკლე ახლა მაგის მთქმელია?
-ვერ გავიგე შენ გეჭორავება ?
-რა ვერ გაიგეე მე და ნათლია მესაიდუმლოე..მესაიდუმლო აუუ ლოგოლააა წამტკდაა ენაა
-მესაიდუმლეები ვართ
-ანუ ყველაფერს გავიგებ თუ შენ მოგთაფლავ?
-ამას არ უნდა მეუბნებოდე... რა საყვარელია - ბავშვმა ახედა დახრილ ეკატერინეს და მერე ბათუს უთხრა
-გავგიჟდები ...ნამდვილად გამაგიჟებს ეს ერთი ციდა
-შენ გაგიჟებ მე და აქ ტასოს ნუ ჩარევ რა - ბავშვი აიყვანა და კატოს შეუბღვირა
-საკვარლები ხართ- ბავშვმა თავი მხარზე დაადო,ჩვეული პოზა მიიღო და გაიტრუნა
-ხელით რატომ დაგყავს ... არ უჩნდება პრეტენზია რომ პატარასავით ექცევი?
-მე მელაპალაკე... ალ ვალ პატარა თუ?
-აბა რატომ დაჰყავხარ სულ ხელით?
-მიკვარს და იმიტომ , ასე თბილად ვარ და მაღლა ვარ . შენ ხომ არ ბრაზდები?
-რატომ უნდა გავბრაზდე?
-ალ ვიცი... რას გაუგებ ქალებს
-მამაშენი ამბობს ზუსტად ეგრე- ბაღათურიამ გააიხარხარა და ლოყაზე აკოცა ბავშვს - ნუ მიბაძავ ბოთე მამაშენს
-რას ეუბნები ბავშვს?
-თვითონაც იცის რომ მამამისი ბოთეა... აბა რა გახდა ცოლის შემორიგება . არ ვიცნობდე მაინც როგორია, ბარბარესთან კიდე ვეღარ ვცნობ !
-ბლინები მინდაა ბანანის ნაჭრებით ზემოდან და კიდევ ნუსით
-ამდენი ტკბილი ერთად არ შეიძლება ...
-დაიწყო
-ბათუ აჭმევ?
-არა რა თქმა უნდა
-არა?
-მხოლოდ ბანანით ...ნუსს გვიან გაჭმევ მერე ცოტას .გული აგერევა ახლა ერთად რომ ჩაიყარო ყველაფერი
-კარგი ხო - ანებდა ქალბატონი და სკამზე დასკუპდა- მიიწიე შეგიძლია ჩაეხუტო ნუ გერიდებათ ჩემი - რომ დაჯდა და გაახედა წყვილს ხელებით აუხსნა ყველაფერი . ეკატერინეს ისევ გაეცინა ბატუმ თავი გადააქნია და შეკვეთა მისცა.
შეუძლებელია ტასოს გარემოცვაშ მოიწყინო, გაურკვეველია როგორ შეიძლება ასეთი შვილი გყავდეს და მაინც ასეთი იდიოტი იყო. იმდენად იდიოტი რომ 5 წელი დაგჭირეს ურთიერთობის მოსაგვარებლად და ისიც განქორწინებით დაასრულო. დიახ სწორედ ერეკლეზე და ბარბარეზე მაქვს საუბარი ,რომლებიც კონსესუსამდე 5 წელი ვერ მივიდნენ ბაღათურიასა და ერისთავისგან განსხვავებით ,რომელთაც ერთი გონზე მოსვლა სჭირდებათ და წამსვე აგვარებენ პრობლემას. შეიძლება ცოტა ვიტყუები და ვერც ვერაფერს აგვარებენ ბოლომდე,მაგრამ სტაბილურობას მაინც ინარჩუნებენ .