ერთი კვირა ძალიან ჩვეულებრივად გავიდა, ძირითადად სახლში იყო, ერთ დღეს სოსომ აიჩემა კლუბში წასვსა და დაითანხმა დიდი წვალების შემდეგ, ბევრი არდაულევია, კლუბის სიტუაციები არმოეწონა ამიტომ მალე წამოსვლა გადაწყვიტა, გარეთ გასვლისას შენიშნა თუ როგორ უყურებდა ერთი მამაკაცი, შემდეგ კი ტელეფონზე დარეკა და ხმამაღლა თქვა- მართალია ის დაბრუნდა- ლიზა დიდად არდაინტერესებულა მამაკაცით, ალბათ მისი რომელიმე თაყვანისცემლის ახლობელი იყო, და შეატყობინა რომ დაბრუნდა, მანქანაში დაჯდა და ადგილს მოწყდა, ძალიან უყვარს მანქნის ტარების დრო ადრენალინის გამოყოფა.
უკვე მოწესრიგებული იწვა საწოლში და ფიქრობდა, მიშოზე ფიქრობდა, მის ერთადერთ ნახევარ ძმაზე
-არა ლიზა თავს უნდა აუკრძალო შენ ფიქრი- ჩაილაპარაკა მისთვის, 2 აბი ძილის წამალი დალია და სიზმრების მორევში ჩაეშვა
დილით ნინიამ გააღვიძა უთხრა სტუმერია მოსული და სასწრაფოდ თქვენი ნახვა უნდაო
-10 წუთით დამელოდოს მოვწესრიგდები და გამოვალ-განაცხადა ქალბატონმა და მოწესრიგება დაიწყო ‘ნეტა ვინ არის ამ დილა უთენია?’ დაუსვა თავის თავს კითხვა და უნებურად გუშინდელი მამაკაცი გაახსენდა
კაბინეტში შესვლისას ნაცნობ სილუეტს მოკრა თვალი და ადგილზე გაქვავდა ყველას წარმოიდგენდა მიშოს გარდა
-ლიზა
-მიშო აქ რას აკეთებ- ცდილობდა ხმაში ღელვარება არ შემჩნეოდა
-რასქვია რას ვაკეთებ მე შენი ძმა ვარ
-ძმა ?-იკითხა და სიმწრის სიცილით გაიცინა- გამაცინე, ეხლა გაგახსენდა ჩემი ძმა რომ ხარ?
-მე ყოველთვის მახსოვდა ლიზა რო და მყავდა... შენსგან განსხვავებით
-უკაცრავად და არა ნახევარდა
-ამას მნიშვნელობა არააქვს
-ჩემთვის აქვს
-იცი რომ არასდროს არ გამიკეთებია განსხვავება, ეს უბრალოდ ორი სხვადასხვა სიტყვაა
-კარგი რა მიშო, ის არვიყყავი მე 5 წლის წინ და უფროსწორედ ნახევარ და კომპანიაში რო გაცვალა?
-ისე არიყო როგორც შენ ფიქრობდი
-მორჩი გეყოფა გაჩერდი მიშო გაჩერდი
-არუნდა დაივიწყო ხუთუ წლის წინ მომხდარი?
-5 წლის წინ მე მშობლები დავკარგე მიშო გესმისს, მშობლები დავკარგე რომელიც ჩემი საყრდენი ძლა იყო- გაცოფებული და გამწარებული ლიზა უკვე ღრიალებდა და სიმწრის ცრემლებს ყრიდა
-ლიზა!!! მშობლები მეც დავკარგე გესმის?
-მამაჩემის ცხედარი გაციებულიც არიყო მოტყუებით რაღაც საბუთებზე რომ მომაწერინე ხელი და კომპანია შენს სახელზე გადაიფორმე
-აბა რამექნა ლიზა 17 წლის ასაკში კომპანიის კაბინეტში დაჯდებოდი და მართვას დაიწყებდი??
-რაუნდა გექნა?? გვერდით რო დამდგომოდი არგიფიქრია? საერთოდ არმჭირდება ეგ კომპანია მე უბრალოდ შენ მჭირდებოდი მინდოდა რო ერთმანეთი გაგვემხნევებინა მაგრამ მივხვდი მიზეზს თუ რატო გამოჩნდი ჩვენს ცხოვრებაში, შენ მხოლოდ ფული გინდა მეტი არაფერი
-ლიზა გაჩერდი-ხმამაღლა იღრიალა და გააწყვეტინა ანერვიულებულ სულ განადგურებულ გოგოს - გაჩერდი შენ არაფერი იცი გესმის? შენ ყოველთვის ნაშრომს იღებდი არასდროს არ გიფიქრია თუ როგორ მუშაობდა მამა არასდროს არგიფიქრია მის ბიზნესზე და წარმოდგენა არგაქვს არაფერზე მას იმდენი მტერი ყავდა რამდენი მოყვარეც არყავს, მგლოვიარე დავმჯდარიყავი დამე ყურებინა როგორ გვაცლიდნენ მამას ამდენო წლის ნაშრომს?
-მე მე უბრალოდ...
-შენ გაბრაზდი რადგან მე არ დავეცი და ფეხზე მყარად დავდექი?
-იმიტომ რო შენ მე მიმატოვე
-არასდროს არმიმიტოვებიხარ, მე სულ შენთან ვიყავი
-როდესაც წავედი ერთხელაც არ მოგიკითხივარ, ერტხელაც არ დაინტერესებულხარ, სადვიყავი და როგორვიყავი
-ლიზა მე შენი ყველა ნაბიჯი ვიცოდი გინდა ეხლაც მოგიყვები , დილიტ ადრე იღვიძებდი მხოლოდ ჩაის და კრუასანებს მიირთმევდი შემდეგ სარბენად მიდიოდი, სახლში მოწესრიგდებოდი და უნივერსიტეტშ მიდიოდი იქედან კი ისევ სახლში
-შენ, შენ
-მე ყველაფერი ვიცი ლიზა, გგონია ფულში გაგცვალე?
-მე ყოველთვის ვფიქრობდი რომ არგაინტერესებდი
-ყოველთვის ვფიქრობდი რომ დაბრუნდებოდი, ან ოდესმე დაინტერესებდებოდი ჩემით- არ ნებდებოდა ჯაფარიძე დაჭრილი ლომი მაინც ცხარედ იბრძოდა, და ვის ებრძოლებოდა? ისევ ჯაფარიძეს
-მე ძალიან ცუდად ვიყავი- ლიზა უკვე ძირში ეგდო და სლუკუნებდა შემდეგ მიშოც ძირს დაემხო და თვალებ დასიებული ორივე სიმწრის ცრემლებს ყრიდა თვალებიდან
-რატომ დაბრუნდი?
-როდესაც ჩემი ძმიშვილის დაბადების შესახებ გავიგე უცებ მივატოვე ყველაფერი ვიყიდე ბილეთი და წამოვედი, მაგრამ მოსვლა ვერ გავბედე
-იცოდი ცოლი რომ მყავდა?
- კი გავიგე... გილოცავ
-მადლობ
-შენ საიდან გაიგე ჩემი დაბრუნების შესახებ
-გუშინ ჩემმა კაცმა შეგნიშნა ბარიდან გამოდიოდი
-ის კაციი.. მოიცადე ის ვახო იყო?
-ხო ვახო
შემდეგ ორივე დუმდა ადგილიდან არცერთი ექანებოდა, ძალიან უნდოდა ლიზას მისულიყო და მაგრად მოხვეოდა მაგრამ ისე მიშოს ელოდებოდა, მაგრამ მიშო არაფერს აკეთებდა ალბათ ის ლიზას ელოდებოდა ბოლოს მიშ ფეხზე წამოდგა და გასასვლელისკენ წავიდა ლიზა უნებურად უყურებდა კარებში გაცერებულ კაცს ‘ლიზა დაივიწყე სიამაყე და გააკეთე ის რაც მთელი გულით გინდა’ ჩაილაპარაკა ჩუმად
-მიშო- მამაკაცი გოგონასკენ მოტრიაალდა, ლიზა რამოდენიმე წამი გაუნძრევლად იდგა შემდეგ თავქუდმოგლეჯილი გაიქცა და მონატრებულ ძმას მთელი გულით მოეხვია
აიი დასრულდა ეს თავიც, შემდეგი თავიდან ისტორია გამხიარულდება და უკეთესობისკენ 80%-ით გადაიწევსს
პ.ს მაპატიეთ ვერვახერხებ თავების მალე ატვირთვას
მიყვარხართთთ