ერთ ადგილზე გაყინული, რამდენიმე წუთი გაუნძრევლად იდგა. გონს სახეზე დაცემულმა წვიმის წვეთებმა მოიყვანა.
იქვე გაჩერებულ ტაქსში ჩაჯდა, ლუკას სახლის მისამართი უკარნახა და ფული წინასწარ მისცა.
დაორთქლილ ფანჯარას ხელი გაუსვა და ოდნავ ჩამოწია.
-აქ რო მოვწიო ხო შეიძლება? სარკეს შეხედა, საიდანაც მომღიმარმა მძღოლმა თავი თანხმობის ნიშნად დაუკრა. ჯიბიდან ამოღებული კოლოფიდან ერთი ღერი ამოაცურა, ტუჩებს შორის მოიქცია და სანთებელა გაუკიდა. სიგარეტი ისე სწრაფად ჩაწვა საჭესთან მჯდომმა თვალებ გაფართოებულმა შეხედა.
კორპუსის წინ გაჩერებული ავტომობილიდან გადმოვიდა, სადარბაზოში შევიდა, მესამე სართულზე აირბინა და კარებზე რამდენიმეჯერ დააკაკუნა.
-გამარჯობა ნანა დეიდა.. როგორ ბრძანდებით? ღიმილით მიეგება კარებში გამოჩენილ ქალს.
-ამის ხელში როგორ ვიქნები? უკან მდგომ ლუკაზე მიანიშნა და ბიჭს სახლში შეუძღვა.
-კაი რა დედა. შეწუხებული სახით გახედა მოქოთქოთე ქალს. - ნელიკოს სანახავად აღარ მიდიხარ?.
-აჰა სახლიდანაც მაგდებს. აღშფოთებულმა გახედა დივანზე მოკალათებულ გეგას. -მივდივარ. ქოლგის ასაღებად ოთახში გავიდა.. -ჭკუით იყავით არაფერი გააფუჭოთ. საფირმო ფრაზა მაინც თქვა, ჟაკეტი მოიცვა და სახლიც დატოვა.
-იკა და ნიტა სად არიან ? გეგამ თმა გაბურძგნულ ბიჭს გახედა.
-ექიმთან.
-რატო? რამე ჭირს?
-ნეტა ეგეთი რამე იმ სულელ სესილის ჭირდეს თან ჩემგან.. ჩაიბურტყუნა თავისთვის.
-რაა?
-აა არაფერი ორსულადაა უბრალოდ. გაეღიმა ბედნიერს -აზრობ? სუ რაღაც 7 თვეში ძმიშვილი მეყოლება ტო.
-ვა ვა გილოცავ. გაიცინა გეგამ და ლუკას ხელი მხარზე დაუტყაპუნა.
-არაყს ხო დალევ?
-მოიტა
-ინა როგორაა? გაღიმებულმა კითხა და არყის ბოთლი ორ ჭიქასთან ერთად დადო მაგიდაზე.
-წავიდა. დანაღვლიანებულმა თქვა და თავი უკან გადააგდო.
-სად წავიდა? გაიკვირვა ლუკამ
-ჰავაიზე.. თვალები ბრაზით აატრიალა. სად წავიდოდა თუ არა თბილისში.
-მერე რა . მხრები აიჩეჩა
-სესოც ხო თბილისშია? იგივე სიტუაციაში მყოფ რომეოს წარბ აწეულმა კითხა
-ხო და მაგიტო გეუბნები გინდ თბილისში იყოს და გინდ ამსტერდამში ისევ იგივე გრძნობა მექნება რაც ახლა მაქვს მის მიმართ.. გეგა მანძილი სიყვარულს ვერ გააქრობს. არაყი ჭიქაში დაასხა და მაშინვე გადაკრა. -სესოს ზაფხულის მხოლოდ ერთ თვეს ვნახულობ, ისიც შენც კარგად იცი ჩხუბის მეტს არაფერს არ ვაკეთებთ. გაეღიმა გოგოს წარმოდგენაზე, მაგრამ იმდენად მიყვარს მის გამო ჩემს სიცოცხლეს დავთმობ. გეფიცები მართლა დავთმობ.
-ვიცი ლუკა. თვალი ჩაუკრა ბიჭს და დაცარიელებული ჭიქები არყით შეავსო.
რამდენიმე საათი ლუკასთან იყო.
ბევრი არა, მაგრამ არც ნაკლები არ დაულევია.
ასე, რომ ვთქვათ ნასვამი იყო.
სახლში ტაქსით წავიდა.
ბინაში შესულმა იასამნის სურნელი იგრძნო.
პულსი აუჩქარდა..
ტელევიზორის ზევით უკვე დაცარიელებულ კედელს გახედა და უაზროდ გაეღიმა. ოთახში გავიდა, საწოლზე მოწყვეტით დაეცა და ჭერს მიაშტერდა.
-სიცარიელე.
-სიჩუმე.
-სიცივე.
უკმაყოფილოდ გადააგდო თავი გვერდით და ფანჯარაში გაიხედა.
-ეს წვიმა ხო ამოვიდა ყელში. ბალიში აიღო და ფანჯრისკენ ისროლა.
მობილურზე ესემესი მიუიდა.
ტელეფონი ჯიბიდან ამოაცოცა, საწოლზე წამოჯდა და ინას სმს გახსნა. "ჩავედი" . უნდოდა რაიმის მიწერა, მაგრამ რამდენჯერაც ტექსტი აკრიფა იმდენჯერ წაშალა, მერე გაბრაზებულ გულზე ტელეფონი ლოგინზე მიაგდო და ოთახიდან გავიდა.
-ჩავიდა. ჩუმად დაიჩურჩულა და წყლით სავსე ჭიქა მთლიანად გამოცალა. -არც მომენატრე და არც მიყვარხარ. დამწუხრებული ჩამოჯდა სკამზე და მაგიდაზე ჩამოდო თავი. -მხოლოდ ერთი სიტყვა და ისიც ჩავედი. თვალები დახუჭა და რამდენიმე წამი სუნთქვა შეწყვიტა.
მობილურის ხმამ გამოაფხიზლა.
ოთახში შევიდა და იქვე მიგდებულ ტელეფონს დახედა.
ინა რეკავდა.
გულმა რამდენიმე დარტყმა გამოტოვა.
ხელის მარტივი მოძრაობით გადაუსვა სენსორს ხელი და ყურთან მიიტანა .
-გაბრაზებული ხარ? მაშინვე მოესმა ყურმილს იქით გაბუსული ინას ხმა და როდესაც წარმოიდგინა ახლა მისი სახე გაეცინა.
-არ ვარ. საწოლზე ჩამოჯდა და ფანჯრიდან გაიხედა.
-ხარ. მკაცრად თქვა და გაჩუმდა.. გაბრაზებული, რომ არ იყო მომწერდი. რამდენიმე წამიანი დუმილის შემდეგ უთხრა.
-თბილისშიც წვიმს? სალაპარაკო თემის შეცვლის მიზნით კითხა.
-ჰო.
-ეხლა სად ხარ?
-სადარბაზოსთან. ვაიმეე. ისე იყვირა გეგა მოულოდნელობისგან ადგილზე შეხტა.
-ინა. ჩაყვირა ტელეფონში. ინა რა მოხდა?
-რას დაატარებ მაგ ძაღლს აქეთ-იქით დაჭერა თუ არ შეგილია. ან რა ჯანდაბად გინდა ეს ამხელა ძაღლი ვერ ხედავ შენი ტოლია. გაკაპასებული ინას ხმა მისწვდა ყურმილს მიღმა. გეგა ჯერ გაოცდა, მერე როცა მიხვდა რაც ხდებოდა იმხელაზე გადაიხარხარა საწოლზე გაწვა. -უზრდელი. ბოდიშიც არ მომიხადა. არა და ლამის მაგისმა ძაღლმა დამგლიჯა. აგრძელებდა ქოთქოთს.
-ინა. მოსულიერებულმა ძლივს თქვა სამი ასო.
-ლამის ფეხი მომაჭამა. ისევ იგივეს იმეორებდა აღშფოთებული.
-ინა.. მიყვარხარ. თავისდა უნებურად გულიდან წამოსული ერთი და მრავლის მთქმელი სიტყვა წამოსცდა.
-არა მართლა დამგლეჯდა, რომ არ გავწე.. რაააა?
-რაც გაიგე. გაეღიმა მის დაბნეულობაზე.
-ვერ გავიგე. ბედნიერების ნოტებით გაჟღენთილი ხმა მოესმა.
-გაიგე. გაეცინა გოგოს ეშმაკობაზე.
-კიდევ თქვი. სიცილნარევი ხმით უბრძანა
-მიყვარხარ. რამდენიმე წუთიანი დუმილის შემდეგ საპასუხო სიტყვა, რომ ვერ გაიგო ღიმილი სახიდან წაეშალა. -მოიცა შენ არაფერს მეტყვი?
-ხო.. კარებთან ვდგევარ და გააღე.
-რაა?
-გავიყინე გეგა.
-ღადაობ? სწრაფად წამოფრინდა ფეხზე და კარები რასაც ქვია გამოგლიჯა. ტელეფონი ხელიდან გაუარდა, გოგოს ხელი წელზე მოხვია და გულზე მიიკრა. -სიზმარში ვარ?
-არა. გაუცინა ინამ და ყელში აკოცა .
გეგამ ბარგი სახლში შეიტანა, კარები მიხურა, კედელს მიეყრდნო და გოგოს მიაშტერდა.
-რანაირად ტო?
-ჩემმა დამ დამირეკა და მითხრა ხვალ ჩამოვალ და წამოგიყვან მაქეთ საქმე მაქვს თაანო, ხო და მეც არ ვუთხარი ასე თავზე რო ვადგებოდი. როგორც კი ტელე გავთიშე მარშუტკიდან ჩამოვედი და აქეთ მომავალ მანქანას წამოვყევი. აღიარე ხო ვარ მხეცი? წარბები აათამაშა და ხელები გაშალა.
ბიჭს გაეცინა.
-ყველაზე კარგი ხარ. ისევ ჩაეხუტა მის ფერიას და შუბლზე აკოცა. -ჩემი მხეცი. გადაიხარხარა გეგამ . -მოიცა ის ძაღლი სად გაგეჩითა?
-შენს სადარბაზოსთან.
-და ის ესემესი რა იყო?
-მაინტერესებდა რას მომწერდი. მხრები აიჩეჩა და მისაღებში გავიდა.
-გავბრაზდი.
-მივხვდი. გაუღიმა წინ მდგომს. -შენი რეაქცია მანტერესებდა, რომ დამინახავდი.
-გამიხარდა. გაუცინა ინას. -ხვალაც არ წახვიდე.
-ეგ უკვე გამორიცხულია.
-სულ სველი ხარ.
-წვიმდა.
-მიდი ოთახში გამოიცვალე, მე მანამდე ჩაის გავაკეთებ. განკარგულება გასცა გეგამ.
ინამ ჩემოდნიდან ჯინსის შარვალი და თეთრი ბრეტელებიანი მაისური ამოაძვრინა, მერე ოთახში შევიდა და სწრაფად გამოიცვალა. სველ ტანსაცმელს ხელი მოკიდა, სააბაზანოში გავიდა, იქვე მდგომ სარეცხიმანქანაში შეყარა და რეცხვის რეჟიმზე ჩართო. სამზარეულოში გასულს მოფუსფუსე გეგა შერჩა ხელთ.
-მზადაა უკვე. გაუღიმა იმ წამს შესულ გოგოს. -ეს მოიცვი არ შეგცივდეს. სკამზე გადაკიდებული თავისი სპორტული მოსაცმელი მიაწოდა.
-არ მცივა.
-შეგცივა მასე. თავისი ხელით ჩააცვა და თავზეც წამოაფარა კაპიშონი.
ჩაი ლაპარაკთან ერთად დალიეს.
თან ერთმანეთს უყურებდნენ და იმ ბედნიერებით ივსებოდნენ რასაც სიყვარული ერქვა.
-რამეს ვუყუროთ..
-მაგალითად ამას.. თვალებ დაწვრილებულმა გახედა დივანზე მჯდომ გოგოს და საშინელებათა ჟანრის ფილმი ჩართო.
-გეგა არა. მაშინვე წამოხტა ფეხზე და ტელევიზორთან დადგა. -მეშინია .
-კაი რა. გაიცინა გეგამ და ჩაცუცქულმა ახედა თავზე დამდგარ ინას.
-მე არ მინდა ეგ. ხელები გადააჯვარედინა და გაიბუსა.
-კაი მაშინ კომედიას ჩავთავ. დანებების ნიშნად ჩართული ფილმი გამორთო.
ინამ ბიჭს ლოყაზე აკოცა და ისევ დივანს დაუბრუნდა.
გეგაც გვერდით მიუჯდა და ჩარლი ჩაპლინის ყურებაც ერთად დაიწყეს.
-აუ რა ტიპია. სიცილისგან ცრემლები მოსდიოდა გეგას.
-უმაგრესია. კისკისებდა ინაც.
ბოლოს ბიჭის მხარზე ჩაეძინა.
გეგამ მოძრაობა შეწყვიტა და ერთ ადგილზე გაშეშდა მის ფერიას, რომ არ გაღვიძებოდა, მაგრამ მერე შეეცოდა კისერი ეტკინებაო, ამიტომ ფრთხილად აიყვანა ხელში და თავის ოთახში შეიყვანა. პლედი გადააფარა და ოთახიდან გავიდა. ტელევიზორი გამორთო, შუქი ჩააქრო და ისევ ოთახში დაბრუნდა. ფანჯარასთან დადგა, რაფას მიეყრდნი და ინას გაღიმებულმა გახედა. ფეხსაცმელი გაიხადა, გვერდით მიუწვა და მძინარე ინას მოეხვია.
უბედნიერესი იყო.
აღუწერელ რაღაცას გრძნობდა და ამ გრძნობას ვერც ხსნიდა.
ისევ წვიმდა.
ელავდა.
შემაძრწუნებელი ჭექა-ქუხილის ხმა ისმოდა.
-ახლა გინდაც დაქცეულხარ დედამიწა მე მაგრად . ფანჯარაზე მცოცავ წყლის ბურთულებს გახედა, ნიდა უფრო მეტად აიკრა სხეულზე და გაღიმებულმა დახუჭა თვალები.