ყველაფერი სხვანაირად მოგეჩვენება დილით თვალის გახელისას იმ ერთს, რომ დაინახავ , გულში ძლიერად რო ჩაიკრავ და ბედნიერებით , რომ აივსები.
-დილამშვიდობის. ჯერ არ გამოფხიზლებულ გოგოს ცხვირზე აკოცა.
-დილამშვიდობის. გაიღიმა ინამ და ცალი თვალით გახედა ბიჭს.
-მინდა ყოველი დღე ასეთი იყოს. გოგოს ხელები ძლიერად მოხვია და გულზე მიიხუტა. - სულ ასე ვიყოთ. თვალები დახუჭა და ნიკაპი თავზე დაადო. -სულ ასე. თავზე აკოცა და ღრმად ჩაისუნთქა.
საღამომდე ერთად იყვნენ.
სრულ ნეტარებაში .
გეგას კალთაში, მასზე ჩახუტებული, ცხელი ჩაით ხელში, აივანზე მდგომ სკამზე იყვნენ და გაჰყურებდნენ წვიმიან ბათუმს.
-მიყვარხარ. ჩუმად თქვა, ბიჭს უფრო მეტად ჩაეხუტა და თვალები დახუჭა.
-ხო ვიცი. გაიღიმა გეგამ და ჩაი მოსვა.
სიჩუმე, რომელიც ყველაფერს ამბობს.
სიცივე, რომელიც ორ სხეულს ათბობს.
წვიმა, რომელიც იმ ორისთვის ლამაზ მუსიკას ქმნის, ქართან ერთად და ერთმანეთის გულები, რომლებიც სიყვარულით ფეთქავენ.
-გეგა
-ხო
-რა იქნებოდა ერთმანეთი, რომ ვერ გვეპოვა?
-არ ვიცი
-მაინც?
-ალბათ ისევ მარტოსული გეგა ვიქნებოდი. იმ გრძნობას ვერ გავიგებდი რასაც რაღაცნაირს ვუწოდებ, არ მეცოდინებოდა თუ რას ნიშნავს იზრუნო ვინმეზე, გიყვარდეს, მოგწონდეს, ფიქრობდე , ოცნებობდე და რაც მთავარია გეშინოდეს, რომ არ დაკარგო. ტუჩის კუთხე ოდნავ ჩატეხა და ჩაფიქრებულს მიაპყრო მზერა.
-მეც მეშინია.
-ვიცი. თავი რამდენჯერმე დაუქნია
-მოკლედ რა სულ ყველაფერი იცი. წარბები შეკრა
-დიახაც. გაიცინა გეგამ . -ინა ჩემი ხომ გჯერა? დასერიოზულებულმა კითხა
-მჯერა. დაუფიქრებლად უპასუხა.
-კარგია. გაეღიმა -უზომოდ მიყვარხარ. რამდენიმე წუთიანი პაუზის შემდეგ ჩუმად უთხრა. -წამო შევიდეთ თორემ გაცივდები.. გოგო ხელში აიყვანა და ასე მარტივი მოძრაობით გადაიყვანა მისაღებში. დივანზე დააწვინა, პლედი დააფარა და თვითონ ზევიდან დააცქერდა.
-რძიან ყავას დალევდა კაცი.. ჭერზე მიშტერებულმა ინამ ვითომც არაფერიო ისე თქვა. გეგამ დახედა..
თავი სიცილით გააქნია და სამზარეულოში გავიდა.
რამდენიმე წუთში ფინჯნით ხელდამშვენებული გამოვიდა, ფანჯარასთან მდგომ ინას თვალებ დაწვრილებულმა გახედა და ყავა ჟურნალების მაგიდაზე დადგა.
სიგარეტს მოუკიდა, დივანზე ჩამოჯდა და ისევ გოგოს დაუწყო ყურება.
ინამ რაღაცნაირად გამოხედა.
გეგას გაუკვირდა.
-რა ?
-არ მეგონა ბუკოვსკის ფანატი თუ იყავი. მგვალ მაგიდაზე დადებული ყვითელი წიგნი აიღო, რომელსაც დიდი ასოებით ეწერა "ქალები" .
-არ ვარ. ჩაიცინა. -პროსტა კაი წასაკითხია ნასვამზე, ან თუნდაც ღამით უაზროდ, რომ ვარ.
გოგომ წიგნი გადაშალა, რამდენიმე წამი ჩუმად კითხულობდა, მერე აწითლებულმა თავი სწრაფად ამოწია წიგნიდან და გეგას ისეთი მზერით გახედა ბიჭს ხარხარი აუტყდა.
-რა გაკითხებს?
-რა ნაწილი წაიკითხე? სიგარეტი საფერფლეში ჩასრისა და გოგოსთან მივიდა.
ინამ ნერწყვი ხმაურიანად გადაყლაპა.
-უზრდელობაა. ჩაიდუდღუნა და სიწითლის დასაფარად თავი ჩახარა.
-ბუკოვსკი ეგეთია. პირდაპირი, უხეში, რეალისტური და ცოტა უზრდელიც .. გაიცინა გეგამ და წიგნი ხელში აიღო, რამდენიმე ფურცელი გადაშალა, მისთვის კარგად ნაცნობ გვერდზე გაჩერდა და ხმამაღლა წაიკითხა.
- "მე ხომ მხოლოდ მავნე მიდრეკილებები გამაჩნდა: სმა მიყვარდა, ზარმაცი ვიყავი, პოლიტიკა ფეხებზე მეკიდა, არც იდეა გამაჩნდა და არც იდეალი. არარაობაში ვარსებობდი და უკვე შევგუებოდი კიდეც. ვითომ რატომ უნდა ვყოფილიყავი საინტერესო პიროვნება? თუმცა, არც მინდოდა რომ ვყოფილიყავი, რადგან მაგ თვისების შენარჩუნებაზე ცალკე უნდა მეზრუნა. ერთადერთი რაც მართლა მინდოდა, მშვიდი, ნისლიანი ადგილსამყოფელი იყო, სადაც მარტო ვიქნებოდი, ყველასგან მოსვენებული. მეორეს მხრივ, რომ ვთვრებოდი, ვღრიალებდი, ვბობოქრობდი და ხელიდან მივდიოდი. ურთიერთსაპირისპირო საქციელი ვიცოდი, მაგრამ, ეს არც მედარდებოდა. "
-აჰამ. ახლა გასაგებია რატომაც მოგწონს.
-აბა რატომ? ინტერესით შეხედა ინას
-შენებურია
-ხო შეიძლება, მაგრამ მას სიყვარულის არ ჯერა.
-შენ გჯერა?
-ინა რო არ მჯეროდეს მიყვარხარს ხომ არ გეტყოდი? წიგნი თავის ადგილზე დააბრუნდა და გოგოს ღიმილით გახედა. -და არც აქ მეყოლებოდი ახლა.. მიუახლოვდა და ჩაეხუტა.
-მე რაც წავიკითხე იქ უზდელობა იყო. გაბრაზებულმა შეკრა წარბები.
გეგამ გადაიხარხარა.
-ნუ იცინი. ბიჭის მკლავებიდან თავის დაღწევა სცადა
-ჩემი ფერია ხარ. ყველაზე კარგი და წმინდა ფერია. გულაჩქარებულმა ძლიერად მიიხუტა და პირველად იგრძნო სხეულზე დავლილი ჟრუანტელი.
-ცუდი წიგნია. დაასკვნა წამში
-ნწ. თავისებურია. სულ სხვა აზრს ექვემდებარება. შუბლზე აკოცა და გაუღიმა. -რო გაიზრდები მერე წაიკითხე ჯერ შენთვის არ შეიძლება. გულიანად გაიცინა და გაბუტულ გოგოს გასხივოსნებულმა შეხედა .
დრო რომელიც თვალის დახამხამებაში გავიდა არც კი შეუმჩნევიათ..
ან როგორ შეამჩნევდნან, როცა არაფერი არ აინტერესებდათ, ერთმანეთის გარდა.
მხოლოდ მაშინ დააკვირდნენ საათს ინას სალომ რო დაურეკა.
თვალებ ამღვრეულმა გადახედა გვერდით მჯდომ ბიჭს.
-უკვე მორჩი შენ საქმეებს?
-კი მოვილიე ყველაფერი. სად ხარ შენ?
-ესემესით მოგწერ მისამართს.
-კაი გელოდები.
-უკვე მიდიხარ? გულდაწყვეტილმა კითხა
-ხო.. ხმა ჩამწყდარმა ძლივს თქვა.
გეგა მიხვდა გოგოს რამდენად უჭირდა რამის თქმა. ტელეფონი გამოართვა, სალოს მისამართი მიწერა და გოგოს მოეხვია.
-მომენატრები. ჩასჩურჩულა მის ფერიას
-მეც.
-ძალიან მიყვარხარ.
-მეც მიყვარხარ
-ვიცი
-დამირეკავ?
-აბა რას ვიზამ. გაიღიმა
-ჭიკვიანად იყავი იცოდე. ასრუტუნებულმა საჩვენებელი თითი დაუქნია.
-არის სერ. გაიცინა გეგამ
ჩახუტებულები იჯდნენ და ერთმანეთით ივსებოდნენ.
ტელეფონი აზუზუნდა.
-ხო სალ
-ჩამო.
-ეხლავე.
-მოვიდა?
-ხო
ბარგი გეგამ ჩაიტანა და მანქანაშიც თავად ჩადო.
სალო ავტომობილიდან გადმოვიდა, ინას წარბაწეულმა გახედა და ეშმაკურად გაიღიმა.
-გამარჯობა მე გეგა გეგიძე ვარ.. ხელი ღიმილით გაუწოდა
-სალომე გერლიანი. ბიჭი აათვალიერ ჩაათვალიერა. -ინ მე მანქანაში დაგელოდები. ნახვამდის. გეგას გაღიმებულმა გახედა
-ნახვამდის. თავი დაუკრა გეგამაც.
ინა ბიჭს მოეხვია.
ბიჭმა იასამნის სურნელი ღრმად ჩაისუნთქა.
სადარბაზოს შესასვლელში იყვნენ ჩახუტებულები.
-მონოგამიით დაავადებული ვარ. ჩაეციანა გეგამ, გოგოს ცრემლები მოწმინდა და გაუღიმა.
-მთავარია პოლიგამიით არ იყო ავად. თვალების ხამხამით ახედა გაღიმებულ მამაკაცს.
-მე მხოლოდ ერთი გოგო მიყვარს, სხვები კი მეხმარებიან ,რომ უფრო მეტად მიყვარდეს ის ერთი. ცალი წარბი ასწია და რეაქციას დააკვირდა.
-იცოდე.. გაბრაზებული მოცილდა და გაკაპასებულმა შეხედა . -გეგა დავახრჩობ ყველას და შენც მიგაყოლებ .
კიდევ უნდოდა რაღაცის თქმა მარა ვინ აცადა? გეგა სწვდა მკლავში, თავისკენ მიქაჩა და ბაგეებზე დაეკონა.
ასე მოსწყვიტა პირველი კოცნა.
სრულიად მარტივად.
სულ ერთი მოძრაობით.
სალომე გაფართოებული თვალებით აკვირდებოდა.
ინა დაბნეული, გულ აჩქარებული, ანერვიულებილი და გაოცებული შესცქეროდა ბიჭს.
მამაკაციც მოეცვა უცნაურ გრძნობას.
-მხოლოდ შენ. მუდამ შენ იქნები. საჩვენებელი თითი გულთან დაადო. -შენ იქნები ჩემი ფერია.
-მიყვარხარ. ბიჭს ბოლოჯერ გადაეხვია, მერე სწრაფად მოსცილდა , ავტომობილისკენ წავიდა და სწრაფად ჩაჯდა.
სალომ გახედა ჩუმად მყოფ დას და გაიღიმა.
-გიყვარს! გაიოცასავით . -დედა გაგიჟდება, სხვათაშორის მამაც .
-სალომე.
-კარგი ხო არაფერს ვიტყვი.
სალოს ტელეფონზე მისმა მეუღლემ დაურეკა.
-ხო იკა.. კი მოვდივარ. ეხლა წამოვედით. მართლა?.. არა კარგადაა.. შეყვარებულია. წარმოგიდგენია? ინა და სიყვარული. გაიცინა სალომ და დაბღვერილ დას გახედა.
-ხო რათქმაუნდა არავის ეტყვის.. ჩაიდუდღუნა ინამ.
თბილისში ჩასულს რაღაც ეუცნაურა..
ადრე თუ თბილისის ტრაფარეტს გაღიმებული და მონატრებული შეხედავდა გაბრწყინებული სახით, ახლა დაბღვერილი და გაბრაზებული სრული უემოციობით უყურებდა.
ბათუმის..
უფროსწორად ბათუმელის მონატრება იპყრობდა.
უყვარდა..
მართლა უყვარდა თავისი ბათუმელი ბიჭი.
სახლთან გაჩერებული მანქანიდან ზლაზვნით გადმოვიდა. ბარგით ხელდამშვენებულმა, ჭიშკარი ფეხით შეაღო , სახლის კარებთან აიტუზა და დააკაკუნა.
კარები დედამისმა გაუღო.
ქალს ისე გაუხარდა რამდენიმე თვის მონატრებული შვილის ნახვა, რომ ცრემლი ვერ შეიკავა.
მამამისიც მიეგება კარებში და თავისი გამორჩეული ქალიშვილიც ჩაიკრა გულში.
იკასაც გადაეხვია და დიშვილიც ჩაკოცნა.
-მე ავალ რა ჩემ ოთახში ძაან დავიღალე.
-ჭამე დედა ჯერ რამე.
-არ მინდა დე ნაჭამი ვარ .. მეძინება.
-კარგი შვილო დაისვენე მაშინ . თბილად გაუღიმა შვილს
ბინაში ასული გეგა მაშინვე საწოლზე დაემხო, თვალები დახუჭა და დაძინებას შეეცადა. მობილურის ზმუილმა გამოაღვიძა ძლივს ჩაძინებული.
ინა იყო.
-მომენატრე.. ტირილნარევი ხმა მოესმა.
-კაი რა. არ იტირო ეხლა. დაბოხებული ხმით თქვა და ხმის დასაბრუნებლად ჩაახველა. -მეც მომენატრე.. მიდი რა სკაიპი ჩართე. გაიცინა ბოლოს. საწოლიდან წამოდგა ლეპტოპს მიუჯდა და ინას გამოჩენას დაელოდა.
ეკრანიდან ნანახი ინა ეუცნაურა.
ხედავდა მაგრამ არ შეეძლო არც ჩახუტება, არც კოცნა და არც მოფერება.
მონატრება ვირუსივით გავრცელდა მის სხეულში.
ლაპარაკში განვლეს მთელი ღამე.
ვერც ერთმა ვერ გაბედა გათიშვა.
მერე ისე მოხდა, რომ ინას ლეპტოპთან ჩახუტებულს ჩაეძინა.
გეგამ გაიცინა, საწოლზე გაწვა, ლეპტოპი გვერდით დაიდო და ჩაძინებული ინას ყურება დაიწყო.
მაიც რაღაცნაირი იყო...
რაღაც უცნაური.
შორს მყოფი ინას შორიდან ყურება.