-- გილოცავთ სასწავლო წლის დაწყება.. მე თქვენი ახალი კლასის ხელმძღვანელი ნატა სილაგზე ვარ...-- მათ წინ ვიდექი დამფრთხალი და გამოუცდელი, მაგრამ ვცდილობდი არ შემემჩნია ჩემი არათავდაჯერებულობა. -- ალბათ გაიგებდით რომ თქვენი ძველი დამრიგებელი ქ-ნი ნანა გარკვეული მიზეზების გამო რაც ცემთვის უცნობია და არც თქვენთვის მგონია მნიშვნელოვანი იყოს დაემშვიდობა სკოლას, ასე რომ დრეიდან მე თქვენი ხელმძღვანელი და ისტორიის პედაგოგი ვიქნები.
ეს იყო სიტყვები რომლითაც მე 15 სექტემბერს გამოვეცხადე საზეიმო კონცერტის შემდგომ ჩემს ახალ და პირველ მოსწავლებს. ეს მე ვიყავი "ახალგამომცხვარი" პედაგოგი,ჩემი გამოცდილება ჩემი პროფესიული ამ სკოლით და ამ კლასის მოსწავლეებთან დაიწყო და აქვე დამთავრდა მაგრამ ეს ცოტა მოგვიანებით. 34 წელს ისე მივაღწიე არასოდეს მქონია სესაძლებლობა მემუშავა, ყველგან გამოცდილებას ითხოვდნენ, ხოლო გამოცდილება საიდან უნდა მომეტანა თუ კი არსად მიღებდნენ. საბედისწეროდ ნატესაური კავშირებით და ხათრით აღმოვჩნდი აქ.გამოუცდელობა სულაც არ მაძლევდა იმის საშვალებას რომ თავი უსუსური მგონებოდა. ტანით მშვენიერი აღნაგობა გამაჩნდა, ყოველთვის ვუვლიდი თავს, ის რაც მესმოდა და ვიცოდი, ამ საკითხებში ისე ვგრძნობდი თავს როგორც თევზი წყალში ხოლო ის რაც არ ვიცოდი ყოველთვის კარგად მიმუშავებდა გონება და პრაქტიკული აზროვნება ყოველთვის ლამაზად "გამომაძვრენდა " ხოლმე სიტუაციიდან. მაგრამ როდესაც ფაქტის წინაშე დავდექი კლასის წინ, შიში მაინც შემეპარა, მაგრამ ცოტა ხნით მხლოდ.
სექტემბრის თვე ზაფხულის ბოლო თვედ უფრო მიიჩნევა ვიდრე შემოდგომის დასაწყისად.თბილი დღეები დგას,სიცოცხლე გიხარია; მეც ამ სამუშაოსდა ამინდის სიხალისით დახვეწილი მომდგარი შავი ქვედაბოლოთი და სერი პერანგით, მაღალი ქუსლიანი ფეხსაცმლით დავაბიჯებდი სკოლის ჰოლში. ჩემი გაკვეთილების განრიგის გამოსატანად შევედი სამასწავლებლოში, საერთო სალამი ვთქვი
-- სალამი,-- თავაზიანადვე მომესალმენ კოლეგები-- თქვენ ნატა ხო? ძალიან სასიამოვნოა... მე ლევანი ფიზიკის პედაგოგი-- წარმომიდგა ლევანი, რომელიც მართლაც პირველად ვნახე, სხვა დანარჩენებს უკვე შენახვედრი ვიყავი
-- სასიამოვნოა ასევე-- ღიმილით თავი დავუარე ოდნავ
-- ჩამოჯექო ჩვენთან ცოტა ხნით კარგად გავიცნოთ ერთმანეთი-- შემომთავაზა გეოგრაფიის ნინომ
-- ეხლა არ მცალია და მოგვიანებით "ბუფეტში" შემოგიერთდებით.
ჩემი კლასისკენ გავემართე.
-- 11 კლასი ეს უკვე ბავშვობის ნაწილობრივ დასასრულია, ახლა პასუხისმგებლობის გრძნობა უნდა გაგიმძაფრდეთ იცოდეთ, იმედი მაქვს ამ ბავშვობას კარგად ჩაამთავრებთ -- გავუღიმე და კლასში აშკარად დაძაბულობა მოიხსნა ვიგრძენი.
-- რამდენი წლის ხართ?-- მოისმა ბოლო რიგებიდან, მაგრამ ვერც მკითხველი დავინახე და ცნობით ისედაც არავის ვიცნობდი ჯერ რომ მივმხვდარიყავი ვინ იყო
--34.. კიდევ რა გაინტერესებთ?!-- გამეცინა შეკითხვაზე
--გათხოვილი ხართ?-- წინა მერხთთან მჯდომმა გოგონამ იკითხა, რომლის სახელი ქეთი აღმოჩნდა შემდგომში.
-- არა არ ვარ და არც ვყოფილვარ- სანამ მომდევნო კითხვას დასვამდა ვინმე თავადვე გავეცი სრული პასუხი
--ძალიან ლამაზი ხარტ,,-- მომესმა მარცხენა ბოლო რიგიდან, ეს ვატო იყო...
-- მადლობა.. თქვენც ლამაზები ხართ.
პირველი სასწავლო დღე, გაცნობას მოვანდომე, როგორც ხდება ხოლმე, უამრავი კითხვები და პასუხები, სევეცადე ყველა მათი ინტერესი დამეკმაყოფილებინა ჩემი პიროვნულობის მიმართ რაც ჰქონდათ. ჩემს საქმეს კარგად გავართვი თავი ყველაფერმა კარგად ჩაიარა, გაკვეთილი დასრულდა და კლასიდან გამოვედი. შუა დერეფანში გამახსენდა რომ მოსაცმელი რომელიც ყოველიშემთხვევისთვის თან მქონდა სკამზე დამრჩა და მივბრუნდი... კლასში სესულას ვაპირებდი..
-- მაგარი ქალია რა...
-- ქალი არაა გოგო უფროა
-- ნუ ხო რაც არის რა... მაგარ "ვიდზე" კი დგას და
--გევასა??
-- თორე შენ არა რა...
-- "იასნია" მე არც უარვყოფ.. თან რა ფეხები აქვს...
აღარ დავაყოვნე და ხმაურით შევაღე ნახევრად ღია კარი, მიუხედავად იმისა რომ დერეფანში ხმაური იყო, პატარა ცელქი ბავშვები ყვირილით დარბოდნენ მაინც გავიგონე მათი საუბარი, არ მესიამოვნა ასეთი დამოკიდებულება მაგრამ საოცარი ის იყო რომ ეს დიალოგი 3 ბიწსა და ერთ გოგოს შორის მიმდინარეობდა, (რატი,ქეთი,დათო, ვატო) მაგრამ ვინ რას ამბობდა ქეტის გარდა ვერ მივხვდი ვინ რომელი ფრაზის ავტორი იყო.
-- ნატა მას??-- შეიცხადა ქეთიმ
-- მოსაცმელი დამრჩა--ცივად ვუპასუხე ავირე ნივთი და გამოვედი. აშკარად უნდა მიმხვდარიყვნენ რომ გავიგონე და მსგავსი საუბრები აღარ უნდა ჰქონოდათ წესით ასეთი მწვავე.
პირველი კვირა აურზაურში გავიდა, გაკვეთილების გადანაცვლებებში, ყველაფრის რეჯიმულად განლაგებაში, საბოლოოდ საბედნიეროდ კიდევ ერთი 8 კლასი დამითმეს და ეს ყველაზე კარგი ამბავი იყო ჩემთვის.შემდგარ დიალოგზე ხმა არ ამომიღია არცერთ მოსწავლესთან. არც ქეთისთან...