კარისკენ წავიდა და ფრთხილად გააღო. თვალები გაუფართოვდა კართან აყუდებული გაწუწული სილუეტის დანახვისას .იფიქრა რომ მისამართი შეეშალათ ანდაც კოკისპირულ წვიმას ემალებოდა,მაგრამ ფიქრები ქალის წკრიალა ხმამ გაუფანტა
-ბათუ ბაღათურიას სახლია ხომ ?
-დიახ,მობრძანდით სახლში
-გმადლობთ ... იმედია სახლშია ხომ ? ადრე კი არის მაგრამ
-სახლშია ...მობრძანდით დავუძახებ ახლავე
-შეგიძლიათ მითხრათ რომელ ოთახშია?
-უკაცრავად ?
-დიდი ხანია არ მინახავს
ეკატერინე ჯერ კიდევ ქალის მალული თვალლიერებით იყო გართული. მისაღებისკენ რომ დაიძრნენ ქალმა გრძელი მოსაცმელი მოიშორა და სველი თმა თითების ნაზი მოძრაობით ზურგზე გადაიყარა.იმ წამს გაიაზრა რომ მასაც გრძელი თმა ჰქონდა ,შავად შეეღება და ღია ფერის თვალებს უფრო გამოკვეთდდა
-კატუშა ამდენ ხანს სად ხარ ? -ბათუს ხმა რომ გაიგო უცებ შებრუნდა ,მაგრმა უკვე შემჩნეული ჰყავდა ბაღათურიას ღამის სტუმარი
-ნინია -პირველად ხედავდა ბაღათურიას სახეზე მსგავს გამომეტყველებას, რომელიც ერთდროულად გაოცებას , სიხარულს და მწუხარებას ამჟღავნებდა - ნინიაა შენ ხარ ?
-ბათუუუ - ისე უცებ გადაკვეთა მანძილი და მოეხვია ბაღათურიას თითქოს დაფრინავდა. ყელზე ჩამოეკიდა და დათამაც ძლიერად მოხვია ხელები -მაპატიე ...მაპატიე რომ ასე გამოვიდა -ჩუმად თქვა ,მაგრამ კატოს მაინც არ გამორჩენია მისი სიტყვები
-ცოცხალი ხარ ,ჯანდაბაა ცოცხალი ხარ ასათიანო -უკან გასწია ხელს არ უშვებდა და ისე აკვირდებოდა
-მაპატიე რომ ვერ შეგატყობინე...არ შემეძლო ვფიცავ - არაბულად რომ დაიწყო საუბარი ეკატერინეს სიმწრის ღიმილმა გაუპო ბაგე .ბათუ იმდენად იყო გადართული ნინიაზე რომ არც კი მიუქცევია ყურადღება არაბულისთვის - ძლივს გამოვაღწიე ,მინდოდა შენთან დაკავშირება,მაგრამ გავიგე რომ წახვედი და ვიცოდი ვერ დაგიკავშირდებოდი. არც კი მეგონა რომ მოვიდოდი შენამე ...მან უნდა მოგვისმინოს? იქნებ მარტო დაგვტოვოს
-ეკატერინეს გულისხმობ?
-ქალი რომელმაც კარი გამიღო ? - არაბულად საუბარი განაგრძო ისე რომ ეკატერინესკენ წამიტაც არ გაუხედავს .კატოს შენარჩუნებული სიმშვიდე ფერფლად აქცია - შვილი ჰყავს? მკერდზე რძე აქვს...დამხმარეა შენი? არ ჰგავს დამხმარეს საოცრად გამოიყურება
დათამ კატოს ხელი მოხვია და ნინიას წინ გააჩერა . ბათუ სანამ რამეს იტყოდა კატომ დაიწყო-დიახ შვილი გვყავს ... დამხმარე არა ეკატერინე ბაღათურია ვარ ,ბათუს ცოლი - მშვიდად განუცხადა და დათას ხელს თავისი მოხვია .ბაღათურია ცოლის წელზე ათამაშებდა თითებს ისე შეუმჩნევლად მხოლოდ კატო რომ გრძნობდა
-არაბულად საუბრობს...ცოლია და შვილი გყავთ?
-დავიჯერო არ იცოდი?
-ვიცოდი,მაგრამ ვიფიქრე რომ გაითამაშე და რაღაც ხდებოდა. როგორ წარმოვიდგენდი რომ შენ ცოლი შეირთე და შვილი გყავს ...შვილი მართლა გყავს თუ გერია?
-ნინია !
-ჩაგეხუტებოდი ისევ ,მაგრამ არ მინდა იეჭევიანოს ეკატერინემ? უმაგრესი ამბავია ,მე არც კი ვიცი რა გითხრა, ისე მხიარია შენს გამო .სულ რაღაც ორი წელი გავიდა ბოლოს რაც გნახე და რას წარმოვიდგენდი თუ ამდენი რამ მოხდა
აშკარად გაოცებული იყო,მართალია უემოციო გამომეტყველება ჰქონდა ,მაგრამ სიტყვებზე და გამოხედვაზე ყველაფერი ეტყობოდა. ეკატერინეს შეხედა და ხელი გაუწოდა
-სასიამოვნოა ,მე ნინო ასათიანი ვარ ბათუს მეგობარი
-ჩემთვისაც სასიამოვნოა...მე დაგტოვებთ ბავშვი გაიღვიძებდა და ალბათ მარტო საუბარიც გინდათ - ოდნავ გაუღიმა დათას მკლავებდან თავი დაიხსნა და სწრაფად დაიძრა კიბისკენ. ბავშვი უკვე ტიროდა ,სწრაფად აიყვანა ხელში და დაამშვიდა. ჭამის დროს ჩაეძინა ანდროს, თავის საწოლში დააწვინა ბავშვი და გამოიცვალა.
-მეგობარი...მეგობარი ...მეგობარი მეგობრის მნიშვნელობა იცის საერთოდ? - სახეზე ხელები ჩამოისვა და ღრმად ჩაისუნტქა ჰაერი- დამშვიდდი ეკატერინე , დათაა შენი დათა რა მნიშნელობა აქვს ის ვინ არის მთავარია შენ ვინ ხარ
ქვემოთ ჩავიდა, ნინია და ბათუ მისაღებში ისხდნენ და საუბრობდნენ . კატო რომ შევიდა გოგო გაჩუმდა და უბრალოდ გაუღიმა
-კატუუს ნინია ჩვენთან დარჩება და რომელი ოთახი მოვუმზადოთ?
-კითხე იქნებ არ უნდა რომ დავრჩე - ინსტიქტურად დაიწყო არაბულად საუბარი და მერე გაჩუმდა- დამავვიწყდა რომ გესმის არაბული
-ყველა ენა ესმის ჩვენ რაც ვიცით ... პოლიგლოტია და თავს ნუ შეიწუხებ. უბრალოდ მითხარი რისი თქმაც გსურს . აქ იყავი , ოთახს მოგიმზადებ და მოვალ- ეკატერინეს თვალით ანიშნა და ისიც უკან გაჰყვა. ოთახის კარი როგორც კი მიხურა მაშინვე შეხედა ბაღათურიას
-რა
-ბათუ რატომ რჩება ის ქალი ჩვენთან? გასაგებია რომ საშინელია მინდია ,მაგრამ არ შეიძლება სასტუმროში წაიყვანო? საერთოდ არ მაქვს სურვილი ამ სახლში ჩვენი პირველი სტუმარი შენი „მეგობარი „იყოს
-ნინია ჩემი მეგობარია ეკატერინე , ნამდვილი მეგობარი მიუხედავად იმისა რომ დიდი ხანია არ მინახავს . არც ყოველწამს ვუკავშირდბეოდით ერთმანეთს და არც ყველა თემაზე გვიჭორავია,მაგრამ ქალია რომელსაც დიდ პატივს ვცემ და რომელსაც რიგი მიზეზებისდა გამო სასტუმროში ვერ წავიყვან !
-არც კი მჯერა რომ ეჭვიანობა გამომდის, მაგრამ როგორ უნდა დავიჯერო რომ ასეთ სექსუალურ ვიტყოდი გასაგიჯებელ ქალთან არაფერი გქონია შენ ბათუ ბაღათურიას . ხომ იცი რომ ამის გამო არ დავპანიკდები, წამიტაც არ მეპარება ეჭვი შენში ,მაგრამ რომ მითხრა უბრალოდ საყვარელი იყოო არ შეიძლება?
-შემომხედე - ძალიან მშვიდი იყო ბაღათურია, უემოციო ისე უსმენდა თითქოს ზუსტად იცოდა რასაც ეტყოდა ეკატერინე- ნინია ჩემი მეგობარია და შენ კარგად იცი რომ მე ამ სიტყვას ასე უბრალოდ არ ვამბობ
-ისიც ვიცი რომ შენს საყვარლებს მეგობარს არ უწოდებ ,მაგრამ
-მაგრამ არ არსებობს ის ნინიაა რომელიც ისევე მიყვარს როგორც ერეკლე და ნინიაა რომელთან ერთადაც მეტი მაქვს გამოვლილი ვიდრე ნებისმიერ ჩემს ძმასთან ! მოვრჩით საუბარს და მეტყვი სად გინდა რომ ნინია დავაბინაო თუ მე თავად ავარჩიო ოთახი
-მეორე სართულზე ავიდეთ... პირველზე პატარა საძინებლებია - ჩუმად თქვა და ბაღათურიას მწვანე სფეროებს თვალი მოაშორა. დათამ გასვლამდე შეაჩერა, ზურგიდან აეკრო შემდეგ თავისკენ შეაბრუნა და ტუჩებზე აკოცა
-მე როდის აგიკრძალე სისუსლელეებზე ნერვიულობა? როდის გითხარი რომ ეს გული მხოლოდ ჩემგამო უნდა ფართხალებდეს ,მხოლოდ ბედნიერებისგან და არავიტარი ნეგატიური ფიქრების გამო - ხელი მკერდზე მიადო და ტუჩების დაგემოვნება განაგრძო .ნელა ,ნაზად და ნეტარებით უკოცნიდა ტუჩებს .ეკატერინე კი თვალებდახუჭული იდგა და გონებაში წარმოქმნილ უარყოფით ფიქრებს აქრობდა
-წავიდეთ მოვუმზადოთ ოთახი,ეჭი მაქვს დიდი გზა აქვს გამოვლილი დასვენება დასჭირდება - ღიმილით უთხრა ტუჩები გაილოკა და ხელებიდან დაუსხლტა ბაღათურიას. მეორე სართულზე ავიდნენ , სწრაფად მოამზადა ყველაფერი და თავად ჩავიდა ქვემოთ. ნინია თავდახრილი იჯდა და საკუთარ ხელებს დაჰყურებდა,ნაბიჯების ხმაზე გამოფხიზლდა და წამოდგა
-ეკატერინე მე არ მინდა ცუდად გაიგო
-მაპატიე თუ ცუდად დაგხვდი, პირველად ვხედავ ბათუს უცნობ მეგობარს. მშობიარობსი შემდეგ უცვეულო ემოციები მიჩნდება .თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში და დაივწყე ის შეხვედრა ხომ?
-მეც მაპატიე შენში ეჭვირ ომ შევიტანე, ბათუს ცოლი სხვანაირი ვერ იქნებოდი ! გმადლობ
-მეორეზე ავიდეთ... შენი ოთახი მზადაა თუ რაიმე გჭირდება შეგიძლია მითხრა.სააბაზანოში ყველაფერია რაც შეიძლება დაგჭირდეს
-არაფერია საჭირო, თუ რამე იქნება არ შემრცხვება - გაიცინა და ნუშისებრი თვალები უფრო დაუწვრილდა. დათა დერეფანში იდგა და ელოდა მათ გამოჩენას
-ნინია ტანსაცმელი გაქვს მაგ ჩანტაში თუ მოგიტანო რამე ?
- მაქვს დამშვიდი ... ისევ ისე ნინია ვარ ორი წელი გავიდა მეტი ხომ არა
-შენ ისევ ცოტა გგონია ორი წელი...არადა დიდი დროა
- ვერასროს შევთანხმდებით მაგ ტემაზე... არ დაიძინოთ რა. მოვწესრიგდები და ბავშვს ვნახავ .ვერ მოვისვენებ პატარა ბაღათურია რომ ვერ გავიცნო ...ანრო ბაღათურია
-არ იჩქარო ... მალე ისევ გაიღვიძებს ჭამის დრო უწევს და შემოდი პირდაპირ
-კარგი ... - ერთადერთი ზურგჩანთა ჰქონდა მხარზე მოკიდებული ისიც საშუალო ზომის და სხვა არაფერი . ოთახში შევიდა და კარი მიხურა.
წყვილი საძინებელში იყო.ამჯერად ორივე მოემზადა დასაწოლად. ეკატერინეს თმას ვარცხნიდა ბაღათურია ნინიამ რომ დაკაკუნა და პასუხის გაგებამდე შევიდა. თეთრი პირსახოცის ხალათი ჰქონდა მოცმული ,თმები დაუდევრად შეეკრა და ძალიან მშვიდად გამოიყურებოდა. თვალებში ჭინკები უხტოდნენ ანდროს დანახვის წამიდან. პირდაპირ ბავშვის საწოლთან მივიდა და ზემოდან დახედა მძინარე უფლისწულს
-რა ციცქნაა... როგორია ...საოცრებაა- ჩუმად ლაპარაკობდა და ხელი ბავშვისკენ ნელა მიჰქონდა,თითქოს შეხებას ვერ ბედავდა.ეკატერინეს არაფერი უთქვამს. დათა წამოდგა და ბავშვთან მივიდა, ხელში ფრთხილად აიყვანა და ნინიას მიუახლოვდა- ბათუ ხომ იცი არ შემიძლია რამეს ვატკენ ... ჯანდაბა ბავშვიც კი გიხდება - გაიღიმა და უკან დაიხია- ვერ ავიყვან ბათუ!
-კარგი ნუ გაიქცევი მე მეყოლება ჩემი ბიჭი
-ყველაზე საოცარი სიზმარი მგონია რაც კი ოდესმე მინახავს ...მგონია რომ გამეღვიძება და მერე უბრალოდ ისევ ისე ბათუ დამხვდება
-ახლა სხვა ვარ?
-ბათუ და ცოლი? შენ შვილი გყავს ოჯახი და შენ სრულიად სხვა ადამიანი ხარ . იგივე ,მაგრამ სხვა და ის არასდროს იქნები ვისაც მე ვიცნობდი
-შესაძლებელია ხომ ხედავ
-ეკატერინე იცი შენი დამსახურებაა თორემ შეუძლებელია ბათუს თავისი ცხოვრებისთვის ზურგი ექცია ...შენ ვერც კი წარმოიდგენ ბათუ რომელსაც მე ვხედავდი როგორია . რაც არ უნდა გიამბოს უბრალოდ ვერ ახსნის ქაოსს რომელშიც ცხოვრება გვიწევდა. მე ვერასდროს დავაღწევ თავს...არ მინდა და არც მომინდება. ვიცი რომ იცი ,მაგრამ მაინც უნდა გითხრა რომ საოცრება ხარ !
-შენ არ იცვლები სამაგიეროდ- ბათუმ თვალების ბრიალით უთხრა და ბავშვი ისევ საწოლში ჩააწვინა-დაიძინე ახლა...ხვალ ვილაპარაკებთ !
-მაგდებ?
-ხო
-კიდევ კარგი მეზობელ ოთახში არ ვარ !- ჩაილაპარაკა მშვიდი ხმით და კატოსკენ შებრუნდა ისევ- ხვალამდე...
-ტკბილი ძილი ...

....ბაღათურიას მკერდზე ედო თავი და დაძინებას ცდილობდა,მაგრამ არაფერი გამოსდიოდა
-მკითხე რაც გინდა
-ნინი იბრძოდა?
-ყოველთვის !
-როგორ მოხვდა იქ
-არასდროს მიკითხავს, მე რომ გავიცანი დაჭრილი იყო და კიდევ იბრძოდა. არცერთს გვიყვარდა საუბარი წარსულზე, უბრალოდ ერთმანეთს ვენდობოდით. ყოველთვის შეეძლო დახმარება ნებისმიერ დროს ნებისმიერ საქმეში
-შრამები აქვს სახეზე
-ბევრი შრამი აქვს სხეულზე და უფრო მეტი ჭრილობა მის სულს აქვს !
-ძალიან ლამაზია
-ნინია უბრალო ქალი არ არის...მგონი მხოლოდ გარეგნულად ჰგავს სექსუალურ ქალს ,თავი ქალად არასდროს ურგძვნია საერთოდ არ ცნობს სქესობრივ განსხვავებებს და ებრძვის ყველას ვინც კი სუსტს ჩაგრავს
-მართლა არ იცოდი ცოცხალი რომ იყო?
-ნინია როცა საქმეს აკეთებს ყველაფერი ისე გამოდის როგორც მას სურს...როცა გავიგე რომ დაიღუპა ველოდი მის გამოჩენას მერე კი მეც გარდაცვლილად ჩავთვალე ,მაგრამ არასდროს მიგლოვია. ყოველთვის ამბობს რომ სიკვდილში შვებაა ,მაგრამ სანამ ცოცხალი ხარ ყოველი დღე ცხოვრებასთან ბრძოლაში უნდა გაატარო
-მისით აღფრთოვანებული ხარ !
-შეიძლება ასეცაა ... მისი მსგავსი ადამიანი არასდროს შემხვედრია ! -ერთხანს დუმდნენ ბაღათურიები, შემდეგ ბათუმ განაგრძო ისევ- დაიძინე სანამ ბავშვი გაიღვიძებს - შუბლზე აკოცა და ხელები უკეთ მოხვია .
დილით ადრე გავიდა საძინებლიდან, ჩაი უნდოდა გაემზადებინა . გათენებულიც არ იყო ,ღრუბლიანი დღე იქნებოდა ისე იქუფრებოდა ცა. პირველ სართულზე ჩასულმა ეზოში მდგომი ნახევრად შიშველი ნინია რომ დაინახა გაოგნებისგან წამოიკივლა. თვალები რამდენჯერმე დაახამხამა ,მაგრამ გამოსახულება არ იცვლებოდა. ქალი წელამდე გაშლილი თმებით იდგა ეზოში , თხელ თითებსშორის სიგარეტის ღერი მოექცია და ხედს უყურებდა . უმოკლესი შორტი და ბრეტელიანი მაისური ეცვა მხოლოდ . ისე სწრაფად შემობრუნდა თითქოს იცოდა კატო რომელი წერტილიდან უყურებდა, თვალი თვალში გაუყარა და ტუჩებშორის მოქცეული ღერი გამოიღო. კვამლი გამოუშვა და ისე მოისროლა ღერი იქვე ურნაში ეკატერინეს მოეჩვენა რომ თითებით ჩააქრო. მშვიდად დაიძრა სახლისკენ
-დილამშიდობისა
-დილამშვიდობის...ჩაისთვის ჩამოვედი . ხომ არ დალევ?
-არ შეწუხდე , არ მიყვარს ჩაი -ოდნავ გაუღიმა და კიბისკენ დაიძრა. ეკატერინე კანზე აკვირდებოდა და თითქოს ჩვეულებრივი ფერი ჰქონდა . ვერაფერი გაიგო , ჩაი გაიმზადა დიდი ფინჯანი გაავსო და ისე დაბრუნდა საძინებელში. საწოლში რომ დაწვა მერე მიხვდა რომ ციოდა. ბათუს მშვიდად ეძინა ,ჩაი დალია შემდეგ უკეთ მოკალათდდა და ბაღათურიას მკლავებში მოექცა.
.........
ახალიგაღვიძებულები იყვნენ, ბარბარე დღის გეგმებს ადგენდა და თან სახეს უკოცნიდა ნახევრად მძინარე დადვანს შეტყობინება რომ მოუვიდა . ერეკლემ ცალი ხელი გადასწია მობილური აიღო და ასე ნახევრად თვალებდახუჭულმა წაიკითხა შეტყობინება ,მერე თვალები გააფართოვა ისე ამოიკითხა და ისე უცებ წამოვარდა საწოლიდან ლამის ბარბარეც გაიყოლა. მობილური ყურზე მიიდო და ჩაცმა დაიწყო .ჩვეულებრივად დარბოდა სააბაზანოსა და საძინებელს შორის. ბარბარეც მიჰყვა მთელი ყურადღებით,სხმენით და მზერით
-ნინია აქაა? შენთანაა? -მხოლოდ ეს გაიგო და ესეც საკმარისი აღმოჩნდა უკვე ოთახიდან გასულ დადვანს რომ გაჰყოლოდა
-ახლავე გაჩერდი!
-გავალ და მალე დავბრუნდები .... ტასო რომ გაიღვიძებს ისაუზმეთ და მერე წავიდეთ სადაც გინდა- უცებ მიაყარა ერეკლემ და გაიქცა
-იცოდ...წახვედი? რა ჯანდაბააა რა არის არ უნდა შევრიგებოდი ახლა ასე თავის ნებაზე დაპარპაშებს.ნინია ვინღაა... რომელი საყვარელი ჩამოეთრა ნეტავ.ნინია ნონო? ნინა ის წაკლა გათახსირებული ქალო ჩამოეთრა მილანიდან? ამას რა მიარბენინებდა ...სისხლისგან დაგცლი დადვანო საყვარლის სანახავად თუ გაიქეცი. არა აბა სად გაიქცა? რა სისულელეა საყვარელი და ერეკლე? არაა არ ჰყოლია თუ რა... მოიცა ახლა რატომ უნდა ჰყავდეს ვითომ? გამოგყვებოდი ,მაგრამ ტასოს ხო არ დავტოვებ. ააააააააა ……მოგკლავ დადვანო
ტასომ რომ გაიღვიძა და გააფთრებული ბარბარე დაინახა წამსვე იკითხა ერეკლე სად არისო. მერე აიცემა ბათუსთან წავიდეთო. ბარბარემ სახლში ყოფნას რა აზრი აქვს ანდროს მაინც ვნახავო და ბაღათურიების სახლისკენ გაემართა.
საუზმეს ამზადებდა ეკატერინე, ბავშვი ბათუს ჰყავდა მკერდზე მიკრული და ოთახში ასეირნებდა . ნინია კი იჯდა ფეხმორთხმული დივანზე და ჩუმად უყურებდა მამა-შვილს.
ერეკლემ კარი რომ გააღო და შევარდა სახლში ყველანი მასზე გადაერთვნენ .
-თუ მომატყუე ბაღათურია იცოდე... ნინიი ცოცხალია ტოო
-ახლა რა ყველას უნდა გააგებინო?
-ნუ ხარ ბოროტი იცი როგორ მოთქვამდა? - ბათუმ სიცილით უთხრა და მერე ბავშვთან ერთად დატოვა ოთახი.
- რა საშინელი ქალი ხარ როგორ არ გვითხარი....ასე როგორ მოგვატყუე მე კიდე ჭკუიდან ვიყავი გადასული
-ვერ მოვახერხე!- ერეკლეს ყვირილს მშვიდად შეხვდა და მერე წამოდგა - ჩამეხუტე თუ გინდა
-საქართველოში დარჩენას აპირებ?
-აღარაა დრო დავიბრუნო ჩემი იდენტობა და ცხოვრება რომელიც უნდა მქონოდა?
-მაშ გილოცავ სამშობლოში დაბრუნებას
-დიდი დრო გავიდა ,დამაგვიანდა

სახლში შესულს ერეკლე რომ დახვდა დივანზე დასკუპული ლამის ბრაზისგან გაწითლდა.უცნობი რომ ვერავინ დაინახა მაშინვე მიეჭრა
-რომ გამოვარდი სად მიდიოდი რატომ არ მითხარი ....ვინ ჯანდაბაა ნინია მის გამო საწოლში რომ მტოვებ და მირბიხარ კისრისტეხვით- ჩუმად ელაპარაკებოდა თავზე ქორივით ედგა და თვალებს ისე აბრიალებდა ცეცხლს ისროდა.
-ახლა წამოსვლას ვაპირებდი ზუსტად
-შენი სიმშიდე რომ მაგიჟებს იცი ხომ?
-შემიძლია დაგამშვიდო ... თუ გინდა აქვე გავიდეთ სადმე - ქვემოდან უყურებდა შავი თვალების ციმციმით
-შენ ...მივალთ სახლში ახლა ბავშვი უნდა ვნახო ...ანასტასია სად გაქრა
-პატარა გოგონას თუ გულისხმობთ ბათუსთანაა - მოჩვენებასავით საიდანრაც გამოჩნდა ნინია . ბარბარემ ნინიას უემოციო სახეს მიაპყრო მზერა და წარბი მაღლა აზიდა
-მე თქვენ არ გიცნობთ ხომ?
-არაა არ მიცნობთ ... მე გიცნობთ მგონი ფოტოზე მყავხართ ნანახი ბარბარე უნდა იყოს ეკეს ცოლი
-ეკეს... დიახ და თქვენ?
-მე ნინია ვარ ასათიანი
-ნინია ?
-დიახ არ მითხრათ რომ გსმენიათ
-არა არ მსმენია არასდროს ! სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა
-ნინია უთხარი რომ მეგობარი ხარ თორემ გაგიჟდება და ან შენ დაუშავებ რამეს ან მე დამიშავებს რამეს !- ძალიან მშვიდად დთქვა ერეკლემ და ბარბარეს გვერდით დადგა
-მეგობარი არ არის ვერ მოგატყუებთ
-უკაცრავად?
-მაგრამ არც სექ*ი გვქონია ასე რომ ნუ იჩხუბებთ ჩემს გამო!- მშვიდად განუცხადა ისევ და თითებშორის მოქცეულ სიგარეტს მოუკკიდა. ღრმად შეისუნთქა და ოთახიდან გავიდა ისევ
-რა არსებაა- ბარბარე გაოცებული უყურებდა მერე ერეკლეს მიუბრუნდა-ამასთან როგორ არ იწექი...რა საცოდაობაა შენი საყვარლები რომ მახსენდებიან
-არ მოვწონდი არასდროს თორემ უარს არ ვეტყოდი...დაუძახე ბავშვს და წავიდეთ. ხო არ ჩავუსახლდებით ბათუს !
- ის აქ ცხოვრობს?
ეს და კიდე ათასი კითხვა დაუსვა,ყველა მათგანზე კი ან არა მიიღო ზოგი უპასუხოდ დარჩა .ბოლოს ფარხმალი დაყარა და ნერვებმოშლილი დაინტრიგებული დააბოტებდა მთელი დღე.
.....
მისაღებში ისხდნენ ბატონი მიხეილი და ქალბატონი სოფიო. მაქსიმე კი გილიოტინისკენ მიმავალი ტუსაღივით იდგა მათ წინ და მშვიდი გამომეტყველების შენარჩუნებას ცდილობდა. არასდროს დაუშვებდა მშობლებისთვის შეურაცხყოფის მიყენებას, საკუთარ ტავს ვერ აპატიებდა მათთან უზნეოდ მოქცევას. მთავარი წესივით ჰქონდაცხოვრებაში და არასდროს დაურღვევია, საკამათო საკითხსაც კი ისე აგვარებდა თითქოს მშვიდად საუბრობდა. შემდეგ ორმაგად მოაწვებოდა ბრაზი და სხვა რამეზე გადაჰქონდა ყურადღება,მაგრამ იმ დროს ყურებს ვერ უჯრებდა და ლამის ბათუზე უარესის ჩადენას გეგმავდა. ყველაზე მეტად სოფიოს დამოკიდებულება აგიჟდებდა, მიხეილი საუბრობდა მაქსიმე კი დედას უყურებდა,თვალს არ აშორებდა და ბოლომდე ელოდა რომ მიხეილს შეეწინააღმდეგებოდა ,მაგრამ ამაოდ.მიხეილი ისევ თავისას აგრძელებდა
-შესანიშნავი გოგონაა ... ზუსტად ისეთი შენს ცხოვრებას კალაპოტში რომ ჩააყენებს . ბათუმაც კი შექმნა ოჯახი , დაგვიჯერა და ხომ ხედავ რა კარგადაა . ამას წარმოიდგენდი ოდესმე? მართალია შენ არ გჭირდება შეცვლა ,მაგრამ არ დაიღალე ამ ბავშვური ფლირტებით და ვიღაც საცოდავ სულმდაბალ ქალებთან გართობით? ვის უყადრებ თავს შვილო ...მისმენ საერთოდ?
-ამის სათქმელად დამაბრუნეთ ? დედამ მითხრა ცუდად არის და მიხედვა სჭირდება მე ვერ ვუმკლავდებიო
-ცუდად ვარ ... ექიმთან ვიყავი წამლები დამინიშნა ისევ შემიცვალა დანიშნულება ,მაგრამ არ ვკვდები ჯერ ! ხოდა სანამ მოვკვდები შენს ოჯახსაც მინდა მოვესწრო . ის ქალბატონი ქმრის მხარესაა და იმის ნაცვლად რომ ბათუ გამოესწორებინა თავად გადავიდა მის მხარეს,ერთდაერთი რაც მახარებს ისაა რომ კარგად არიან და სისულელეს აღარ ჩაიდენს დათო .
-დედა შენ რას მეტყვი? ბარემ ამოწურეთ ყველა თემა რისი განხილვაც გსურთ
-სახლიდან წახვედი, ბუბუც კი წაიყვანე რასაც არასდროს აკეთებდი . არც კი ვიცი როგორ ან რატომ იყიდე ის ბინა , რატომ ფლანგავ შრომით გამომუშავებულ ფულს და რისთვის ირჯები ასე უაზროდ . მგონია რომ მოგაჯადოვეს , ჩემი მაქსიმე სადღაც წაიყვანეს და სხვა მოქმედებს მის ნაცვლად
-როგორც გავიგე შენი პრობლემა ის არის რომ ფული დავხარჯე და არა ის რომ ყურადღება მოგაკლდათ ,რომ მოგენატრე ან მსგავსი რამ. რა თქმა უნდა ცრუ ბრალდებით დამადანაშაულებდი
-როგორ შენ იმ ბინიდან საბოლოოდ წამოსვლას არ აპირებ?
-რა თქმა უნდა წამოვა სოფიო... ის გოგო უკვე ჩაიგდო ხელში და რა საჭიროა იქ დარჩენა
-უკაცრავად თუ სწორად გავიგე შენ გგონია რომ იქ იმიტომ გადავედი...
-არაფერი მგონია ,იმიტომ გადახვედი რომ არ შეგიძლია როცა ქალი მოგწონს მშვიდად უყურო. მოგბეზრდა უკვე ეს გოგო თუ კიდევ რამდენიმე თვე დაგრჩათ
-ეს შენ გინდა რომ ასე იყოს , სავარაუდოდ კვირა უფრო გაწყობს ვიდრე თვე თორემ შენს გეგმას გადავადება მოუწევს
-ვერ ვიტან შენს ირონიას და შეწყვიტე !
-კიდევ რა უნდა შეწვყვიტო
-იმ გაურკვეველი წარმომავლობის , გაურკვეველი მომავლის გოგოსთან ურთიერთობა !
-თქვენს გაურკვეველ თანამდებობაზე და სტატუსზე იფიქროთ სჯობს,მამავ ბატონო! თავისუფალ დროს ჩემი პირადი ცხოვრების შესწავლით ხართ დაკავებული ,მესმის მაგამ არ ვაპირებ ჩარევის უფლება მოგცე
-მეამბოხე სული გადმოვიდა შენში ამდენ ხანს ეკონტაქტე ძამიკოს?
-ისე გაშინებს ბათუს არსებობა რომ ყველგან გეჩვენება , ვერ იაზრებ რომ მე მას არ ვგავარ ,მაგრამ მაინც ვერ მართავ ჩემს ცხოვრებას. ემილია მიყვარს ,შეიძლება ოდესმე დავშორდეთ წინასწარ ვერ ვიტყვი ცხოვრება რას გვიმზადებს,მაგრამ არ ვაპირებ ვიღაც შენს შერჩეულ გოგოს შევხვდე , არ ვაირებ შენს გამო საყვარელ ქალს დავშორდე და ბედნიერების ერთი წამიც კი მოვიკლო!
-მის ცოლად შერთვასაც ხომ არ გეგმავ
-სამწუხაროდ სწავლა ჯერ არ აქვს დასრულებული თორემ დრესვე შევირთავდი ცოლად,მზად რომ იყოს და ვიცოდე რომ დამთანხმდებოდეს წამითაც არ დავკარგავდი დროს !
-კარგი გაერთე არავინ გიშლის... ახლა ეიფორიაში ხარ. მერე მიხვდები რომ არაა შენი შესაფერისი და დაშორდები
-შეგიძლია ელოდო მამა...ღმერთმა იმდენ წელს გაცოცხლოს სანამ მე და ემილია არ დავშორდებით მაგ მიზეზით...შეიძლება მე ა რვიყო მისი შესაფერისი უკეთესსაც იმსახურებს,თუმცა ეგოისტი ვარ და არ ვაპირებ სხვას დავუთმო ჩემი ქალი რომელიც ძლივს აღმოვაჩინე და მანამ არ გავუშვებ ხელს სანამ არ მივხვდები რომ მის გაბედნიერებას ვერ შევძლებ
-შენი რომანტიზმი მაოცებს... სულ თინეიჯერი გოგოსავით უნდა მიუდგე ამ საკითხს? აპირებ ის გოგო შემოიყვანო ჩვენს ოჯახში?
-არც მიფიქრია რომ ამ სახლში ვიცხოვრებდით ,ისეთი მეამიტიც არ ვარ რომ დამეჯერებინა კარგად შეხვდებოდით ამ საკითხს.ბათუსთან გაგიმართლად სწორედ ის ქალი სეუყვარდა ვინც თქვენ მოგწონდათ,ჩემთან ვწუხვარ მაგრამ არ გამოგივათ !
-მშვიდად და ღიმილიანი სახით რომ მელაპარაკება ამით შენ გგავს ხედავ? ორივე შენ გგავს ის შენს გიჟ ძმას ეს შენ ! რა ხდება ჩემი გენი საერთოდ გაქრა? - უცებ დაიყვირა მიხეილმა და სოფიოს შეუღრინა
-ბიძაჩემს და ჩემს ძმას ნუ ახსენებ! ოდესმე მოეგე გონს და შეეშვი ბოღმის ნთხევას ...შეეშვი სხვების ცხოვრების კონტროლს. ვერ შეძლებ, მხოლოდ თავს მოგაჩვენებ რომ მშვიდად იყო ,მაგრამ რა ბოლოს არც არაფერი !
მშვიდად საუბრობდა , თიტქოს ნერვიც არ უტოკდებოდა მათ შემხედვარეს. მიხეილი კი უკვე ცოფებს ყრიდა თვალებიდან.სოფიო მშვიდად იყო და უყურებდა, როგორც ყოველთვის მშვიდად აგავრებდა ყველაფერს. შესანიშნავად იცნობდა ორივეს,საკუთარი ხუთი თითივით და ისიც მშვენივრად იცოდა როგორ გასულიყო ფონს .
-დაშორდები ! იცოდე გავანადგურებ
-შეგიძლია ცხოვრება გაიხალისო და გეგმები შეადგინო, დარწმუნებული ვარ ემილია არ წამოეგება მითუმეტეს მე . ახლა კი დაგტოვებთ ვფიქრობ შევთანხმდით , გულიც აღარ შეგაწუხებს დაკავებული რომ იქნები, დედაც მშვიდად იქნება და მეც ბედნიერი რომ მეცოდინება მშობლები კარგად არიან! სამსახურში ვიქნები შეგიძლიათ დამიკავშირდეთ თუ რაიმეს მოიფიქრებთ
-მაქსიმეეეეეეეეეე როგორ ბედაავ...ნაბიჯი არ გადადგა! ასე როგორ წავიდა...ეს რას ნიშნავდა სულ გაგიჯდა? ხომ ხედავ . მერე რა რომ სასახელოა მერე რა რომ არსად მიდის რეალურად მისი გართობაა ყველაზე დიდი პრობლემა... გეუბნებოდი ქალები დაღუპავენ-თქო
დერეფანში მიაბიჯებდა სწრაფად მიდიოდა მაგრამ მაინც ესმოდა მიხეილის ღრიალით წარმოთქმული სიტყვები.თითქოს ჰაერი აღარ ჰყოფნიდა , სახლიდან როგორც კი გავიდა მაშინვე მანქანაში ჩაჯდა და იქაურობას გაეცალა. მობილურის ხმამ მოიყვანა გონს, ემილიას ნომერი რომ დაინახა სწრაფად უპასუხა
-როგორც იქნა მიპასუხე
- მაპატიე ... ინერვიულე?
-ცოტა
-ცოტა ცოტა?
-თუ მოხვალ და ამენდღიანი განშორების შემდეგ პატივს დამდებ წარმოდგენებს და რეალურად ვიხილო შენი სახე მადლობელი დავრჩები- ჩუმად ბუტბუტებდა და მაქსიმეს წარმოედგინა როგორ იჯდა სავარძელში საყვარლად მოფუზული და მოწყენილი ელაპარაკებოდა
-ფოტოს გამოგიგზავნი გინდა?
-სულ არ მოგენატრე?
-ჩემთან დაგპატიჟე
-ახლა შენი მშობლები დაბრუნდნენ და როგორ მოვიდე...საერთოდაც რატომ უნდა მოვიდე . თუ არ გინდა ჩემი ნახვა - ხმა გაუწყდა ,მაქსიმეს სუნთქვა შეეკრა ყველაზე მეტად მისმა მდგომარეობამ შეძრა . მშობლების სახლს უბრალოდ გაექცა, გამოვიდა და იქაურობიდან შორს ყველაფერს დაივიწყებდა,მიჩვეული იყო.-როცა მოიცლი და გადაწყვეტ ჩემს ნახვას მიპოვნი- მანამ გათიშა მობილური სანამ მაქსიმე რამეს ეტყოდა.
კართან მისული წამსვე შედგა,თითქოს არ არსებობდა განვლილი კვირა ემილიას გარეშე. იცოდა კარი ღია იქნებოდა და არც შემცდარა.პირდაპირ საძინებლისკენ დაიძრა , კართან შეჩერდა .საწოლზე ემბრიონის ფორმაში იწვა ემა ,მის სახეს ვერ ხედავდა უმცროსი ბაღათურია ,მაგრამ გრძNობდა როგორ უსველებდა ღაწვებს ცრემლები, ხედავდა როგორ თრთოდა მისი მხრები .ინსტიქტურად დაიძრა საწოლისკენ ,ნაბიჯების ხმამ გადაკვეთა სივრცე და ემილიაც სწრაფად წამოიწია დამფრთხალი ცრემლიანი თვალები მოავლო ოთახს თოთქოს მზერის გაწმენდას ცდილობდა, მასიმეს სილუეტი რომ ამოიცნო ჩიტივით ფრთხიალით წამოფრინდა და ერთი ამოსუნთქვა დასჭირდა ბაღათურიას სხეულამდე მისაღწევად. საწოლზე იდგა,მაქსიმეს ყელზე ჰქონდა ხელები მოხვეული .მთელი სხეულით მიეკრა ბიჭმა გულში ჩაიკრა და მისი სურნელი ღრმად შეიგრძნო
-მაქსიმეეე
-მაპატიე ყოველი წამი ჩემს მონატრებაში რაც გაატარე - ყელში აკოცა და ჩახლეჩილი ხმით წარმოთქმული სიტყვებიც იქვე გააბნია.
-შეურაცხადს დავემსგავსე...სულ რამდენიმე დღე გავიდა ,მაგრამ მაინც ჭკუიდან შევიშალე უშენოდ. აქ იყავი,ახლოს, სულ მელაპარაკებოდი ,მაგრამ მე
-ჩშშ ახლა აქ ვარ და არსად წავალ- ცრემლები შეუმშრალა და მარილიანი სითხით დანამულ ტუჩებში აკოცა - არ უხდებათ ცრემლები შენს ტუჩებს
-შევიშლები უშენოდ...არ გაბედო მაიძულო წასვლა - თითქოს არ გაუგია მისი სიტყვები,თითქოს არაფერი უთქვამს ისე დაეწაფა ბაღათურიას ბაგეებს
აღარ წასულა, მთელი დღე ემასთან გაატარა . მართალია გასვლა დასჭირდათ და იდილეა დაურღვიეს,მაგრამ საღამოს მაინც მარტონი დარჩნენ. ემილიას ივანზე ისხნდნე ფანჯრის წინ ჩაიც ფინჯნებით ხელში
-რარაც უნდა გითხრა... ხომ იცი არ მიყვარს ყველაფრის გართულება. საიდუმლოები, ან უბრალოდ უთქმელი ამბები კი ყველაფერს ამძიმებს. ისეთი შეგრძნება მაქვს რომ გატყუებ, რეალურად ასე არ არის მაგრამ მაინც უნდა გითხრა ასე შეშლილივით რატომ ვიქცევი. ვიცი რომ შენთვის მნშვნელობა არ აქვს ჩემს წარსულს და ისეთი გიყვარვარ როგორიც ვარ,მაგრამ ჩემზე მოქმედებს ისევ ის დრო. თითქოს მარტივი უნდა იყოს უკვე დიდი ვარ ,მაგრამ ხომ იცი ყველაფერს რთუალდ ვიღებ . საშინელი მოგონების სახითაა ჩემს გონებაში მშობლების გამუდმებული კამათი,ყვირილი ,მტვრევა და მსხვრევა. როცა ვცდილობდი მათ დამშვიდებას პატარა ხელებით ვეხვეოდი დედას,ხანაც მამას მაგრამ აზრი არ ჰქონდა. მგონი ოთხი წლისაც არ ვიყავი მაშინ, არ უნდ ამახსოვდეს ეს ყველაფერი ,მაგრამ იმდენჯერ ვნახე კოშმარში რომ დავიწყების საშუალება არ მომეცა. სულ ვხედავ დედას საყვარლებს სახლში რომ აკითხავენ , როგორ ეხვევიან, კოცნიან და მე სადღაც ვიმალები ამ დროს. მერე საძინებელში შედიან,კარი იხურება მე თოჯინით ხელში ვრჩები სამალავში. მერე მამა ბრუნდება და იმ კარს აღებს ისევ ვერაფერს ვხედავ მხოლოდ ყვირილი ,გინება ჩხუბი მესმის. ისევ ყველაფერი იმსხვრევა, მამა დედას ხელს ურტყამს და დედა იატაკზე ეცემა. მერე დედა მაცმევს და მივყავარ . მამა არ ანებებს ორივე მექაჩება ვტირივარ ,მაგრამ მე ყურადღებას არ მაქცევენ . მერე არაფერი მახსოვს თიტქოს იმ პერიოდიდან მხოლოდ ეს დეტალებია ჩარჩენილი გონებაში და სხვა ყველაფერი გაასუფთავეს. მახსოვრობა უკვე იმ დროიდან მაქვს როცა განქორწინდნენ, მე მარტო დავიწყე ცხოვრება ამ ბინაში ,რომელიც ბებოს ეკუთნოდა . დღეს მამასაც სხვა ცოლი ჰყავს დედაც გათხოვილია.ორივე სხვადასხვა ქვეყანაშია , ორივე ერთნაირი სიხშირით მიკავშირდება. და-ძმაც მყავს იცი ? რომელთაც ერთნაირად კარგად ვიცნობ, არასდროს მივდივარ მათთან ვერ მივდივარ და არც ჩემთან ვეპატიჟები. უბრალოდ გოგონები თინეიჯერები არიან ჯერ კიდევ , ძალიან საყვარლები არიან და სულ მელაპარაკებიან მეჭორავებიან ყველაფერი ვიცი მათზე . მაგრამ არასდროს ვახსენებთ სტუმრობას, მათაც იციან რომ არ შემიძლია მისვლა. მე ... სულ მგონია რომ ვიღაც მიღალატებს. მე ერთაერთი ვინც მყავს ცოტნეა, რომელსაც არასდროს უღალატია ჩემთვის ,ცოტნე ყველაფერია როცა მჭირდება „დედა“,“მამა“ ძმა -და მეგობარი ... შენ კი შენ სხვა განზომილება ხარ მეშინია რომ ერთ დღესაც აღარ იქნები ჩემს ცხოვრებაში ,რომ უბრალოდ გაიყინება ყველაფერი და შენ წახვალ
-ემა სიტყვებს აზრი არ აქვს ,შენ იცი რომ მე მიყვარხარ.იცი რომ არასროს მიგატოვებ და გიღალატებ. მიხარია რომ მითხარი ეს ყველაფერი , მე და შენ გავაქრობთ მაგ კოშმარს გპირდები. უბრალოდ გემახსოვრება ,მაგრამ არასდროს იმოქმედებს შენს ცხოვრებაზე . იმაზე მეტად მიყვარხარ ვიდრე წარმოგიდგენია...არა მეც არ წარმომედგინა თუ ამდენად შემეძლო ვინმესთან კავშირის დამყარება. არ მეგონა ოდესმე ასე მძაფრად თუ ვიგრNძობდი ვინმეს ტკივილს .... ჩემებს არასდროს უჩხუბიათ. დედა არასდროს კამათობდა მიუხედავად იმისა თუ რას ამბობდა და აკეთებდა მამა. თითქოს მთელი ცხოვრება ისე გაატარეს ჩემს თვალწინ რომ მათი ვერცერთი საიდუმლო გავიგე და ვერც გავიგებ ვერასდროს. თითქოს ერთმანეთის ცოდვებს აბათილებენ , ერთმანეთს უგებენ და ასე სრულდება ყველაფერი. იციან რომ ერთმანეთის გარდა არავინ ჰყავთ და რაც არ უნდა ჩაიდინონ მაინც ამართლებენ ერთმანეთს .მოწინაარმდეგე თუნდაც შვილი იყოს , დედას სათაყვანებელი ბათუც კი მარტო რჩება მამას წინააღმდეგ რადგან დედას უბრალოდ არ შეუძლია მამასთან კამათი მიუხედავად იმისა რომ მამაჩემი საშინელი ადამიანია,ზოგჯერ ისე მაგიჟებს რომ არც კიი ვიცი თავს როგორ ვიკავებ.
-რომელი სჯობს ჩემი მდგომარეობა თუ შენი
-არ ვიცი ,ფაქტია ორივე საშინელია!
-ჩვენ ხო სხვანაირები ვართ? სრულიად განსხვავებულები და არასდროს მოვიქცევით უგუნური ადამიანებივით. ჩვენი შვილებიც ხომ არ დასხდებიან ერთ დღეს და ხომ არ გვეტყვიან ჩვენი ცხოვრება დიდი ჯოჯოხეთი იყო თქვენს გამოო ... ახლა ჩვენს შვილებზე ვფიქრობ თუ მეჩვენება?რას მმართებ მაქსიმე? ყველაფერს ვამბობ რაც კი გონებაში გამიფრინდება... არადა არავის ველაპარაკები ამდენს ცოტნეს გარდა
-უნდა შეეჩვიო რომ ჩემთანაც ისაუბრებ ბევრს ... ყველაფერს რაც კი მოგესურვება
-ტყუილია... ცოტნეს ვეუბნებოდი როგორ მინდოდ...მინდოდა ბევრი ტკბილეული შენ ხომ ვერ გეტყვი გავსუქდები მერე- უცებ გადააკეთა,მაგრამ რა აზრი ჰქონდა მაქსიმე უკვე ფხუკუნებდა- ნუ იცინი თორემ გავბრაზდები
-ცოტნე ასეთ ცუდ დღეშიც თუ იყო არ ვიცოდი
-რატომ ვითომ
-რომ წარმოვიგინე მეგობარი გოგო მიყვება თავის სექსუალურ ფანტაზიებზე ცოტა არ იყოს და გავწამდი
-იმიტომ რომ ცოტნე არ ხარ და იმიტომ რომ არ გყავს ემილი მეგობარი ემილი!
-ყველას არ ჰყავს „ემილი“
-დიახაც,ერტეულების ხვედრია ასეთი მეგობრობა .აბა სიყვარული ბოლოს და ბოლოს ყველას ეწვევა თუ ვერ დაიჭერენ,გაუშვებენ და გევრდს აუვლიან ეგ სხვა საქმეა!
-ყველა შემთხვევაში გეყვარებოდი? არასდროს გამიშვებდი თუნდაც დიდი აბრიერი იყსო ჩვენ შორის
თემის შეცვა არ მოეწონა ემას, დამფრთხალი თვალებით ახედა მაქსიმეს და მისი მხრიდან თავი ასწია. ჭიქა დადგა და ისე გაუსწორა მზერა ბაღათურიას
-დარწმუნებული თუ ვიქნებოდი შენს გრძნობებში და თუ შენ არ მაქცევდი ზურგს ბარიერი არ იარსებებდა ! არ აქვს მნიშვნელობა რა იქნებოდა ეს ბარიერი რადგან ვერაფერი გადაგწონის და გაგაქრობს შენი გამოსახულება სულ იქნება ჩემს თვალებში
-არაჩვეულებრივია , ანუ მამაჩემმა რაც არ უნდა გითხრას ,ვინც არ უნდა მოგიგზავნოს და რაც არ უნდა გააკეთოს მის მახეში არ გაებმები. ვიცოდი ,მაგრამ შენთვისაც ხომ უნდა მეთქვა , ნამდვილად არ მჭირდება შენი გამოცდა,ისედაც ვიცი რომ გიჟდები ჩემზე
-ანუ არასასურველი სარძლო ვარ? რა საოცრებაა- აკისკისდდა ემა და მერე უცებ დასერიოზულდა-მართლა არასასურველი სარძლო ვარ? ამის გამო იჩხუბებ მათთან?
-არა ..უბრალოდ დედამთილის დაქალებთან ერთად ჯდომა და ყავის წრუპვა არ მოგიწევს, არც სახლში დაგვიჯდება და ჭკუას დაგარიგებს. კიდევ რა იციან მომაბეზრებელმა დედამთილებმა არ ვიცი,მაგრამ არცერთი მათგანი გემუქრება.დამატებული მამამთილების ჭირვეულობებიც და მოკლედ ბევრი ტვირთი გაქვს მოშორებულირ აც გათხოვებას ახლავს ხოლმე თან ! შეგიძლია ახლავე გამომყვე ცოლად და ვნახოთ როგორ იფიქრებენჩვენზე შვილები
-ხელს მთხოვ ასე ორიგინალურად?
-ვიფიქრე თავად მთხოვდი ცოლად შემირთე ვიწვი ისე მინდიხარო და შევცდი?
-ცოლად შემირთე-თქო არ გეტყვი რომ დავიწვები შენი სურვილით .ბინაში შემოგიტყუებ გეძგერები და შენზე ვიძალადებ საკუთარი სისხლისღვრის თანხლებით !
-მტკიცედ გაქვს გადაწყვეტილი ?
-კარგი ფრთხილი ვიქნები მაინც მერე რა რომ ასაკით პატარა არ ვარ
-გავითვალისწინებ თუ არ დამავიწყდება მანამდე,რომ არ დამავიწყდეს რაც შეიძლება მალე უნდა დაიწვა და დაიფერფლო - ხელი წელზე მოხვია და თავისკენ მიიზიდა. თავბრუდამხვევი ხმა ჰქონდა უმცროს ბაღათურიას,იმდენად რომ ემა წამსვე მოდუნდა, კნუტივით გაიტრუნა მის მკლავებში და სანატრელ კოცნას დაელოდა. რომელიც არადა არ ეღირსა,მხოლოდ სუნთქვას გრძნობდა სახეზე და მზერას რომელიც წვავდა.თვალები გაახილა და თავად გახდა კოცნის ინიციატორი. ბოლოს მაქსიმეს სხეულზე იჯდა და მის ყელს საოცარი მონდომებით აგემოვნებდა ,მერე უცებ მოშორდა და თავი უკან გადასწია
-ცოლობას მთხოვ რომ გითხრა სადმე მთაში ,სოფელში მინდა ქმართან ერთად ვიცხოვრო ბევრი შვილი გავაჩინო და დაცარილებულ სოფელს ჩემი შვილების სიცილის ხმა აცოცხლებდეს-თქო?
-დავფიქრდები !
-დიდხანს იფიქრებ?
-ვნახოთ შენ რამდენ ხანს დაგჭირდება ფერფლად ქცევისთვის
-სერიოზულად?
-სერიოზულად რომ დავფიქრდები მთის სახლს ვიპოვი, სამსახურიდან წამოვალ რამე საქმეს ვისწვალი რითაც იქ ცხოვრებას შევძლებ. პირობებს გავეცნობი ჩემი ცასახული ბავშვები დაბადებამდე და შემდეგ რომ არ გამეყინოს ...მერე კარგად დავფიქრდები მინდა თუ არა ბევრი შვილი თავზე რომ დამახტებიან ყველას სხვადასხვა რამე ენდომება,ირბენენ,იკივლებენ,იწივლებენ.გოგონებს ერთნაირი კაბები ენდომებათ,ბიჭები იჭიდავებენ და ყველანი ერთად და ცალ-ცალკე ჩემს ნატიფ ცოლს დამაშორებენ .თუ ისევ მენდომება პირდაპირ მთაში წაგიყვან და შენ იქნები მზად? იქნებ მე გაზაფხულს შევხვდე მთაში
-მაქსიმეე გაიცინე თორემ მართლა მგონია რომ ჩემ გამო საქმეს დატოვებ რომელიც გიყვარს, ყველაფერს შეეშვები მთაში დასახლდები და ყოველ ცხრა თვეში თავიდან დამაფეხმძიმებ.მერე დაჯდები ამდენ ბავშვს ეთამაშები,მოუსმენ მათ წივილს,კივილს,ტირილს მერე დაღლილ გაგიჟებულ, გაწამებულ ფაფებში ამოსვრილ ცოლს დამამშვიდებ და
-სად ვიპოვო იმხელა სახლი ამდენი ბავშვი რომ დაეტიოს, კომფორტული იყოს და ფაფით დასვრილი გაწამებული ცოლი გავაშიშვლო ჯაკუზში ჩავსვა და მანამ ვაკოცო სანამ ყველა კუნთი არ მოუდუნდება და არ დაავიწყდება გადაღლა
-ისევ სერიოზული გამომეტყველება გაქვს...როგორ ახერხებ?
-მგონი აშენება მოგვიწევს...სანამ აშენდება შენც გაიზრდები .ისე რაღას სწავლობ ამ ყელ -ყურს ისწავლე პედიატრია მოუვლი ბავშვებს. ექიმი აღარ დავჭირდება ... მე გამშობიარებ და შენ გაჩენილ ბავშვებს მოუვლი ახლა მართლა მეცინება და რა გავაკეთო?- ისე გაიცინა ემა უარესად გამოაშტერა
-მთაში მინდა გაზაფხულს შევხვდე შენთან ერთად - ჩუმად უთხრა ,ხელი ლოყაზე მიადო,შემდეგ თმაში შეუცურა და ბოლოებზე წაეთამაშა - მარტო მე და შენ
-გაზაფფხულს მთაში შევხვდებით მე და შენ - დაუდასტურა კოცნით თავისი დანაპირები და ისევ მკლავები მოხვია მის სიფრიფანა სხეულს .
.........
ცოტნე კლინიკაში იყო ,მთელი დღე არ დაუსვენია,მაგრამ დაღლილობას ვერც გრძნობდა. დერეფანში მოძრაობისას ვიღაცის მზერას გრძნობდა მაგრამ ყურადღება არ მიუქცევია უბრალოდ დრო არ ჰქონდა ამისთვის. ტვინი სხვა მნიშნელოვანი ფიქრებით ჰქონა გადატვირთული და არ შეეძლო პაციენტების გარდა სხვა რამეზე ეფიქრა. ბოლო პაციენტიც მიიღო ,კონსულტაციებს დამოუკიდებლად ატარებდა ბატონი შალვა სხვა საქმეებით იყო დაკავებული და მხოლოდ მშობიარობის დროს ერთვებოდა საქმეში ,ანდაც რთული მდგომარეობისას. რაც მთავარია პაციენტები ცოტნეს დადებითად ხვდებოდნენ მიუხედავად მწირი გამოცდილებისა ენდობოდნენ და უფრო კომფორტულად გრძნობდნენ მასთან ტავს ვიდრე მუდამ ჯმუხ პროფესორთან. ბოლო პაციენტი გააცილა და კაბინეტის კარი მიხურა. მაგიდაზე დაწყობილი ფურცლები გაასწორა ,ხალატი გაიხადა ნივთები აიღო და დერეფანში გავიდა. ისევ იგრძნო მზერა ,ისევ დააიგნორა და გზა განაგრძო. მანქანას სწრაფად მართავდა სახლში მისვლამე წამებს ითვლიდა ორი ღამის გამოუძინებელს საწოლი ელანდებოდა . მანქანის დაყენებას დიდი დრო დასჭირდა ეზო სულ გადავსებული იყო ,როგორც იქნა გადმოვიდა და სადარბაზოსკენ დაიძრა. პირველი სართულის ფანჯარაში ვიღაცის ანარეკლი დაინახა . ფეხით წავიდა ,კიბეზე ნელა მიაბიჯებდა და თავის სართულზე ასვლისას სწრაფად მიუბრუნდა მოთვალთვალისკენ. პირდაპირ ყელში წვდა და კედელს მიაჯახა
-რატომ მომყვები !- სიტყვები ისე წასკდა ხელებში მოქცეული ქალისთვის ნორმალურა არც შეუხედავს. მაღალი გამხდარი სხეული კედელთან ჰყავდა მიმწყვდეული ჩაბნელებულ სადარბაზოში რომელსაც იატაკზე დავარნილი მობილურის შუქი ანათებდა მხოლოდ - ვინ ხარ
-ცოტნე თუ არ გამიშვებ დამახრჩობ ასე
ხმა ეცნო ,საშინლად ეცნო მაგრამ ვერ გაიხსენა
-ვინ ხარ - გაკვირვებულს ზედმეტად ჩუმი და მშვიდი ხმა ჰქონდა
-გამიშვი და ნახავ - ცოტნემ უსიტყვოდ უშვა ხელი ,მაგრამ მკავზე მაინც მოუჭირა.რაღაცნაირად ეწვოდა მთელი სხეული, ქალის მოტანილი სურნელი იმდენად თავბრუდამხვევი იყო ,მისი ხმა ეს სიტუაცია ყველაფერი ურევდა გონებას ,რაღაც მოთმინებას აკარგვინებდა . ქალმა მობილური აიღო სახეზე მიინათა მისი თვალები იმდენად კარგად ჩანდა თოდუა გაშეშდა. თაფლისფერებს უყურებდა და ვერ იჯერებდა
-შეუძლებელია შენ ვერ იქნები ჩემი ...ნუცი -თითები შეუშვა უკან დაიხია,მაგრამ არ დასცალდა ქალმა ხელები მოხვია და ტუჩებზე დააცხრა. თითქოს ერთიანად იფეთქა ყველა ემოციამ, მოგონებამ,შერგძნებებმა წარსულიდან ყველა დავიწყებულმა ემოციამ ერთად შეკრება გადაწყვიტა. მომთხოვნად წაეტანა ქალის მსხვილ ბაგეებს ,მრავალჯერ დაგემოვნებულს ისევ იგივეს გრძნობდა და რაღაც უფრო მეტს . ხელი წელზე მოხვია და სხეულზე აიკრა, თითები თმაში შეუცურა და ქალის ყველა ემოცია დაიჭირა, გაეღიმა ჭინკებათამაშებული თვალები შეანათა აცახცახებულს და კბილებშორის მოქცეული ქვედაბაგე გაუთავისუფლა. მშვიდად მოშორდა ,ცივ კედელზე მიკრული დატოვა და ბინის კარი გააღო შუქი აანთო და კარი ფართო გახსნა - მანდ ბევრი მოგონება გვაქვს,მაგრამ არ ღირს დარჩენა - ნიშნისმოგებით უთხრა და თვალებდაწვრილებულმა გახედა ქალს.უყურებდა როგორ მიაბიჯებდა მისკენ ნაცნობ-უცნობი არსება და შიგნით ყველაფერი უდუღდა. ის იყო მისი ნუცი ,მაგრამ სხვა იყო სულ სხვანაირი უფრო ლამაზი, უფრო დახვეწილი, უფრო სექსუალური, უკვე გაზრდილი და ჩამოყალიბებული. ადრე მისი სხეულის დახატვა შეეძლო ,თვალს რომ დახუჭავდა ყველა ნაკვთის წარმოდგენა შეეძლო ახლა კი სულ სხვა იყო თითქოს იგივე ,მაგრამ მაინც სხვა.
-როგორ ვერ მიცანი
-სხვანაირი ხარ
-შენც ,მაგრამ მაშინვე მივხვდი ვინ იყავი როგორც კი დაგინახე !
-რომ დაგივიწყებდი ეჭვი გეპარებოდა?
-ისევ ისეთი ცივი ხარ , არაფერი შეცვლილა შენში?
-არ ვიცი ...შენ რომ შეიცვალე ვხედავ ხასიათიც შეგეცვალა თუ მხოლოდ მკერდის ზომა და სხვა ფორმები - ზედის ჭრილზე დაასწო მზერა და მერე წარბაზეულმა შეათვალიერა გამოყვანილ შარვალში დამალული გრძელი ფეხები ერთ დროს შეუჩერებლად რომ დაასრიალებდა თითებს ზედ.
-შევიცვალე ,მაგრამ ისევ ისე მინდოდა შენთან მოსვლა როგორც ადრე !
-კანაელი კაცები არ მოგეწონა?
-შენ ბევრი გიყავრდა ჩემს მერე?- წამსვე დაადუმა ქალმა, თითქოს პირდაპირ გულში გაარტყა და კამაყოფილებისგან უფრო აუკიაფდა თვალები ,ეშმაკურად ჩაიცინა და წინ წამოიწია-თუ პირველი და ბოლო ვარ
-პირველი იყავი ,ბოლო არავინ იცის ვინ იქნება. შეიძლება ამ წამს ვკვდები
-მე თუ ვიცი რომ ყველა შენ ხარ დავიჯერო შენ არ ფლობ პასუხს?
-ნუთუ - ჩაიცინა და გრძელი თითები ერთმანეთში ახლართა,ხელები უხურდა ისე უნდოდა თავისკენ მიეზიდა ქალის სხეული ,ყველა საფარი მოეშორებინა მისი კანისთვის .
-ყველაფერი შეგიცვლია, იგივე მხოლოდ მისამართია - ქალმა კითხვას თავი აარიდა, თემა მარტივად შეცვალა და მის მზერასაც დაეხსნა. ღრმად სუნთქავდა ეს ერთი შეხედვიტაც კარგად ჩანდა, თითებს მალავდა, ხანაც აწვალებდა გამშრალ ტუჩებს ისველებდა და მაქსიმალურად ცდილობდა მზერა მოერიდებინა თოდუასთვის. ის კი ისევ დაჟინებით უყურებდა , დახლთან მისულს მიუახლოვდა - არაფერს შემომთავაზებ? ასეთი მასპინძელი არ მახსოვხარ
-დალევა დაიწყე?
-შენ არ მასმევდი თორემ მე ვსვამდი ყოველთვის ! - უცებ შებრუნდა და უკან მდგომს წინ აესვეტა - აბა ? დამალევინებ რამეს თუ უბრალოდ უნდა ვისაუბროთ
-როდის ჩამოხვედი
-დღეს
-პირდაპირ ჩემთან წამოხვედი და საღამომდე ლოდინი როგორ გადაწყვიტე- თვალს არ აშორებდა ისე ესაუბრებოდა
-სახლში შევიარე,ბარგი დავტოვე რატომ პირდაპირ შენთან
-ასე თუ გენატრებოდი რატომ არ დაბრუნდი
-დავბრუნდი
-გვიანია
-დავიგვიანე ? ვინმე გყავს ?
-შენ არ გყავს?
-გინდა მოისმინო რომ ვერ დაგივიწყე, რომ არასდროს მიღალატია მერე კმაყოფილებისგან გასკდე და შენი გამაგიჟებელი სიცილით დამაჯილდოვო?
-ცადე იქნებ გაგაგიჟო კიდეც ჩემი სიცილით
-ხომ არ გამოატყუებ - ჩაიცინა და ჭიქაში წიტელი ღვინო ჩაასხა- გემოვნება არ შეგცვლია თუ მხოლოდ წითელი ღვინოა წარსულიდან
-შენი ტუჩები არ მქონდა დასაყოლებლად ... გემოვნების და ცხოვრების შეცვლა მე არ მჭირდებოდა.
უყურებდა როგორ უსველებდა წითელი სითხე ბაგეებს ქალს, უყურებდა და სხვას ვერაფერს ამჩნევდა, კარგა იცნობდა ნუცას იცოდა ვერაფერი შეცვლიდა მის ხასიათს,ისევ ისე გრძნობდა მის სურვილებს ანდაც უბრალოდ ქმედების გამართლებას ცდილობდა მისი ტვინი. ფაქტია ისევ წამში მოხვია დაძარღვული ხელი ქალს, მანამ დაეწაფა ბეგეებზე სანამ წითელი სითხის წვეთებს მოშორებდა.კვნესა წასკდა ნუცას ,აჩქარებული გულისცემა ცოტნესაც კი ესმოდა თითები პერანგის საყელოს ჩაავლო და ლამის დავიწყებული საქმე გაიხსენა. თითები ისე აებლანდა თითქოს პირველად უნდა გაეშიშვლებინა ცოტნე, აგიჟებდა კაცის შეხება, ჭუიდან გადაჰყავდა მის ქცევას. იმდენად სწრაფად შეწყვიტა ფიქრი და მიენდო თოდუას.
დილით გაღვიძებულს საწოლის მეორე მხარე ცარიელი დახვდა. ჩვევას არ ღალატობდა ქალბატონი. სამაგიეროდ თავად მოემზადა და ნაცნობი მისამართისკენ დაიძრა. სახლთან გაჩერდა ფეხით გადაჭრა ეზო,კარი გააღო და პირდაპირ საძინებლისკენ წავიდა. შესვლისთანავე გაიხადა მძინარე ქალს გვერდით მიუწვა და ხელები მოხვია . წამსვე გამოფხიზლდა ქალბატონი, ლამის კივილი დაიწყო შეშინებულმა. საცვლისამარა იწვა საწოლში და წარმოგიდგენიათ როგორ შეეშინდა ვიღაც რომ მიუწვა გვერდით?
-აქ რას აკეთებ?
-დრო შეიცვალა ... მე რ დილით არავინ მოვებს !
-მე გტოვებდი!
-მტოვებდი? მე მეგონა სახლში გეჩქარებოდა დედიკოს რომ არ გამოეჭირე და ბალიშები არ ენახა შენს ნაცვლად!
-აუტანელი იყავი და დარჩი!
-სეგუება მოგიწევს
-ხოო?
-არ გინდა?
-გუშინ მთელი დღე მაგისთვის გადევნებდი ნერწყვისყლაპვით თვალს რომ არ მინდა? ამისთვის დავბრუნდი რომ არ მინდა?
-დავიძინოთ ....ორ საათში სამსახურში უნდა წავიდე
-დღესაც?
-ვიღაც ბათუს მხარეს იყო და ამბობდა ექიმი უნდა გახდე თუ გინდაო
-მარტო ეგ გინდოდა და აბა რა მექნა
-მეორე რაც მინდოდი გაფრინდი რა მექნა აბა
-ბევრი მოფრინდებოდა სამაგიეროდ
-უუჰ უთვალავი
-ვერ გიტან!
-მეც
-რა შენც
-აი ეგ
-ნუ სულელობ
-ნუ ხვანცალოდ ამ დილაუთენია შიშველი კაცი გიწევარ გვერდით ან მოისვენე ან დავაკავებ მომავალ ორ საათს
-ორ საათს?
-შენი მკერდი ახლა უფრო მომწონს... სულ ვარჯიშობდი?
-ისე გაიზარდა ,მაგრამ ვარჯიშობდი კიდეც ...მეძინება
-აბა ჩვენ გვკითხე? მიხახუნებს აქ თავის ბურთებს და ახლა მეძინებაო
-შეიძლება ჩემი ძმა მოვიდეს
-აქ არ ცხოვრობს !
-გუშინ დავურეკე და ვუთხარი სახლში ვარ-თქო!
-სამსახურიდან გამოდის საერთოდ?
-ხელებიი გააჩერე ...ჯანდაბაა - საცვალში ჩაცურებულმა თიტებმა მეტყველების უნარი წაართვა ცოტნეს მკლავებს მოხვია თითები და ისე ამოიკვნესა კიდევ კარგი მისი ძმა მართლა დაკავებული იყო და დილაადრიან არ დაადგა ,თორემ კარგი ამბავი არ იქნებოდა.
-რას მეუბნებოდი?
-კარგად გისწავლია ყველაფერი
-არ ვიცოდი?
-ჯანდაბაა ნუ მაწვალებ ცოტნეეე - ხელი ჰკრა საწოლზე დააწვინა და ზემოდან დააჯდა - ასე აშკარად უკეთესია- სხეულზე აეკრო და ტუჩებზე დაეწაფა
რამდენიმე საათით შეიარა კლინიკაში, შემდეგ ბინაში დაადგა ემას . ქალბატონს ნახევრად ეძინა
-რა ხდება
-რომელი საათია იცი? რა დროს ძილია
-წუხელ გვიან დავიძინე
-რას აკეთებდი ასეთს?-საძინებლისა გამოსული მაქსიმე რომ დაინახა წამსვე უკან დაიხია
-მაგას არა რაც იფიქრე ... შემოხვალ თუ გავიყინო კართან
-არაა სხვა დროს მოვალ...მარტო რომ იქნები შენ გამოდი .დამირეკე მოსვლამდე მაინც- უცებ მიაყარა ხელისაწევით მიესალმა ბაღათურიას და სწრაფად წავიდა იქედან.
ქალბატონი ნუცა მთელი დღე არ გამოჩენილა, კიდევ კარგი ნომერი „მოპარა“ და დაურეკა . ასე მარტივად არ აპირებდა მის გაშვებას. ზუსტად იცოდა ეს იყო მისი წინათგრძნობა და საერთოდ არ გეგმავდა წარსულის გამო ყველაფრის გართულებას. შესანიშნავად იცოდა ვინ იყო ნუცა მის ცხოვრებაში.
შუაღამე იყო კარზე რომ დაუკაკუნეს, ნახევრად მძინარემ გააღო და მაშინვე სუნთქვა შეეკრა იმიტომ რომ ტუჩებზე ეძგერა ერთი ქალბატონი. სახლში შესვა, კარი მიხურა და მერე ფაქტობრივად ძალადობის მსხვერპლი გახდა. საძინებლისკენ მიჰყავა მუცელზე შესმული ნახევრად შიშველი ქალი მისი სიტყვები რომ გაიგო
-ერთი საათი გვაქვს ...მერე მივფრინავ!




ვიმედოვნებ რომ სიურპრიზი მოგეწონება ქალბატონო . თუ არ მოგეწონება და დაკარგავ ბიჭს !
იმედია ძალიან მოსაწყენიც არ გახდა ისტორია და ისევ კითხულობთ ველი თქვენს შეფასებებს, დამოკიდებულებას მაქსიკოს ამბებზე, ცოტნიკოს ლოვსთორიზე თუ გააკეთებთ პროგნოზებს გამახარებთ რადგან მომდევნო თავი მას დაეთმობა. მაინტერესებს თქვენი აზრი ნინიაზეც და გთხოოოოვთ გაიღოთ მოწყალება და დააფიქსიროთ თქვენი მოსაზრებებიიი რომელიმეზე მაინც