მთელი ღამე ვიჯექი და ვფიქრობდი... ვფიქრობდი ყველაფერზე, ყველაზე მეტს კი ნოეზე... თითქოს მესმოდა მისი, მესმოდა მაგრამ ვერ ვპატიობდი ამ ტყუილს... ვერ ვპატიობდი რომ მთელი წელი ჩემი ნებართვის გარეშე მასმევდა აბებს.. ვერ ვპატიობდი მის ამგვარ საქციელს...
მოულოდნელად ავდექი და გიჟივით დავიწყე ოთახში სიარული, ტანსაცმელებს ვყრიდი თაროებიდან და ჩემოდანში ვალაგებდი, მოულოდნელად თაროდან გიშრისთვლებიანი ყელსაბამი გადმოვარდა რომელიც რამოდენიმე კვირის უკან სამსახურიდან დაბრუნებულმა ნოემ მაჩუქა. გადმოვარდა და თვლები აქეთ იქეთ მიმოიპანტა... ტანსაცმელებს თავი დავანებე და თვლების მიწიდან თითო თითოდ აღება დავიწყე, თან კი მახსენდებოდა როგორ მაჩუქა ნოემ ის .

***
ვახშმის შემდეგ მომიახლოვდა ნოე და ყურში ჩამჩურჩულა
-თვალები დახუჭე და ზურგით შებრუნდი
-კისერში უნდა მაკოცო? _ ღიმილით ვკითხე და კისერი გადავწიე იმის ნიშნად რომ შეეძლო ეკოცნა
-რა გაფუჭებული გოგო ხარ _ ჩაეღიმა და შუბლზე მაკოცა _შებრუნდი და დახუჭე თვალები
უსიტყვოდ დავმორჩილი და მალე ყელზე რაღაც ცივის შეხება ვიგრძენი ნოემ შემომატრიალა და კისერზე დამხედა
-არ შევმცდარვარ... საოცრად გიხდება _ მე ვეცადე დამეხედა მაგრამ ვერ დავინახე და სარკისკენ გავიქეცი... ჩავიხედე და ყელზე კისერზე მიდგმული საოცრად ლამაზი გიშრის თვლებით მოჭედილი ყელსაბამი მეკეთა... ვითომ ხომ არაფერი მაგრამ საოცრად გამაბედნიერა ამ მომენტმა.
-მოგწონს? _ზურგს უკან ნოე ამომიდგა და სარკეში შემომხედა
-ძალიან ნოე... ძალიან მომწონს
-რაც არუნდა მოხდეს... რაც არუნდა გაიგო მინდა რომ როცა ამ ყელსაბამს დახედავ გაგახსენდეს ნოეს ძალიან უყვარხარ... ერთადერთი ქალი ხარ მისთვის და არასდროს არავის მისცემს უფლებას შენ გატკინოს, იმედია თვითონ არ გახდება შენი ტკივილის მიზეზი
ჩუმად მეჩურჩულებოდა.. მისკენ შევტრიალდი და მაგრად მოვეხვიე
-შენ ვერასოდეს... ვერასოდეს მატკენ!

***
ვიხსენებდი და ცრემლებს ვერ ვიკავებდი... თურმე როგორ... თურმე როგორ შეგიძლია მატკინო ნოე, თვლები შევაგროვე და ზარდახშაში ჩავყარე, ქვევით ჩავედი და ნოე არსად იყო... მოგატყუებთ თუ გეტყვით რომ არ ვიდარდე, ძალიან ვინერვიულე და შემეშინდა იქნებ დამტოვა?
გუშინდელი საღამო გამახსენდა და მისი წილი ტკივილიც მე ამტკივდა ჩემი სიტყვების გახსენებისას
"გრძნობ? გრძნობ გული რას გრძნობს ან რას გეუბნება? გეუბნება რომ ეზიზღები ნოე, გეუბნება რომ ამ სახლიდან წასვლა და შენი აღარასდროს დანახვა უნდა, გეუბნება რომ გაანადგურე, ნაწილებად აქციე... გეუბნება რომ სიკვდილი უნდა... მეზიზღები ნოე... მეზიზღები"
-არა არა ნოე... არგაქვს უფლება მიმატოვო ახლა და ასე... ასე ვერ დამტოვებ
ჩემმა ტელეფონმა დარეკა და იმის იმედით რომ ნოე იქნებოდა სწრაფად მივირბინე ტელეფონთან არც დავხედე და ვუპასუხე
-ნოე?
-არა დედი მე ვარ, როგორ ხარ? _ ნიაკოს ხმის გაგონებაზე ტკივილი გამიმძაფრდა
-კარგად ჩემო ფერია შენ როგორ ხარ
-კარგად დეე იციი შენ და მამიკო დაგხატეთ გუშინ, მთლად ვერ დაგამგვანეთ მაგრამ ძალიან ლამაზი გამომივიდა
-ეჭვიც არ მეპარება ჩემო ლამაზო _ ძვლივს ვიკავებდი თავს ცრემლებისგან
-მომენატრე დე, მამიკოს ეტყვი რომ მომაკითხოს? თქვენთან მინდა, გუშინ ვინატრე რომ თქვენს შუაში ჩავწოლილიყავი როგორც ვიცი ხოლმე რომ გატყუებთ რომ ვითომ შემეშინდა _ ეშმაკურად ჩაეცინა და მეც გამაცინა მისმა სიტყვებმა
-მამა სახლში არარის პატარავ რომ მოვა ვეტყვი აუცილებლად
-კარგი დე მიყვარხარ
-მეც ძალიან პატარავ
ახლა ნიაკოს ჩამოყვანის დრო ნამდვილად არიყო ასეთ დაულაგებელ სიტუაციაში, ჩემთვისაც კარგი იქნებოდა ცოტახნით აქაურობას მოშორება, ოთახში ავედი რამოდენიმე ხელი ტანსაცმელი ჩავდევი ჩანთაში და მამას დავურეკე
-ოჰო მამას პრინცესას გავახსენდი
-მა როგორ ხარ? _ვეცადე ხმაზე არაფერი დამტყობოდა
-კარგად მამი რაც შენმა ქმარმა გამომათრო დედაშენის დაბადების დღეზე იმის მერე წნევები მაქვს და მეჩხუბება დედაშენი _გაეცინა_ შენ რას შვები მოენატრე მამას
-მა რაღაც მინდა გთხოვო
-რათქმაუნდა პატარავ რა ხდება??
-მა ნოე სახლში არ არის დღეს რაღაც საქმეები აქვს და ცოტახნით სვანეთში მინდოდა წასვლა, ჰაერის შეცვლა და თან ნიაკოც იქ არის შეგიძლია წამიყვანო ?
-რათქმაუნდა წაგიყვან, მოგაკითხავ ასე 10-15 წუთში და წავიდეთ დაგტოვებ და გამოვბრუნნდები დღის მეორე ნახევარში თათბირი მაქვს
-კარგი მა

*** ნოე ***
მთელი ღამე ოთახიდან ევას ტირილი მესმოდა,,, შესვლა ვერ გავბედე და 24 საათიან ბარში წავედი სადაც ხშირად დავდიოდით მე და აბო
გამთენიოს აბოს დავურეკე
-თუ აუცილებელი საქმე არ გაქვს სიცოცხლეს დაემშვიდობე _ მძინარემ ჩაილაპარაკა და ზმუილი დაიწყო
-აბო გამო რა ჩვენს ბარში ვარ
-კარგად ხარ? _ მოფხიზლებულმა ჩაილაპარაკა
-ევამ გაიგო
-ჩავიცვამ და 5 წუთში მანდ ვარ
---
-ორსულადაა _ ჩუმად ჩავილაპარაკე და სული ამოვაყოლე ამ სიტყვებს _ ორსულადაა და *ლესავით ვუთხარი რომ ბავშვი უნდა მოიშოროს
-რაა? შენ არ თქვი რომ აბებს ვასმევო?
-არვიცი აბო... მეც არ ვიცი რა და რანაირად, მაგრამ ორსულადაა...
-როგორ ელოდებოდა ამ ბავშვს _ ჩუმად ჩაილაპარაკა და საუბარი გავაგრძელე
-ყველაფერი ვუთხარი და რა მითხრა იცი? მითხრა რომ ვეზიზღები, მითხრა რომ ჩემგან წასვლა უნდა... მესმის... მესმის რომ ნაგავი ვარ მაგრამ ვერ გავუშვებ... ასე ვერ გავუშვებ ძმაო... მისგარეშე მეორედ მოვკვდები... მთელი ღამე ტიროდა, მთელი ღამე ვგრძნობდი როგორ ტკიოდა და უფრო შემზიზღდა ჩემი თავი... მაპატიებს? შენი აზრით შეძლებს ოდესმე ჩემს პატიებას?
-ასე თუ იჯექი და სმა გააგრძელე არა ნოე... ხომ იცი რომ არ ეზიზღები ეს უბრალოდ გაბრაზებას ამოყოლილი სიტყვებია, წამო ჩემთან წამოდი გამოფხიზლდი მანამდე კი ანასტასიას ვთხოვ რომ ევასთან გავიდეს
---
აბოსთან მივედით სახლში, ყველას ეძინა და სამყოფ ოთახში დავჯექით
-შენ ხომ მაინც იცი როგორ მიყვარს... ლილეს გარდაცვალების მერე ცხოვრებაზე ხელჩაქნეულმა მის თვალებს რომ გადავეყარე მივხვდი რომ იმ მომენტიდან ყველაფერი შეიცვლებოდა... მივხვდი რომ სულ სხვა ნოე დაიბადა... როგორ იყო იცი აბო? ანგელოზს გავდა, მისი ცისფერი თვალები ზღვას მაგონებდა, საოცრად უსუსური იყო საუბარი არ შეეძლო.. მდუმარე ანგელოზი შევარქვი... მაშინ როცა კაბინეტში კომპიუტერთად მჯდომი მოულოდნელად აღშფოთდა და დავითს ტელეფონი მიაჩეჩა თვალები გაუმუქდა და წყლით აევსო... გასვლისხანს კი როცა ყველაფერი ჩაწყნარდა მამამისისგან შეუმჩნევლად პატარა ფურცელი ჩამიდო ხელში რომელზეც მხოლოდ ერთი სიტყვა ეწერა _ ბოდიში! ... არვიცი რისთვის მომიხადა მაგრამ მისი თითების შეგრძნებისას მივხვდი როგორი ნაზი და სათუთი იყო... მოფრთხილება სჭირდებოდა... ადამიანი სჭირდებოდა რომელიც დაიცავდა... მერე რესტორანში ვნახე და ვაკოცე ამაზე სულ გაგიჟდა, ეგონა ვიყენებდი, მაგრამ რა იცოდა მაგ სულელმა უკვე ჩემი ცხოვრების ნაწილი რომ იყო... მე და ჩემს დას ნიაკო გვყავდა კაფეში ეგ და ანასტასია რომ შემოვიდა ბარბარე ჩემი ცოლი ეგონა და იეჭვიანა... როგორ უნდა შევეშვა აბო... გგონია ყველა გაკეთების მერე მე არ ვღელავდი? იმ მომენტში ვერ ვაკონტროლებ ჩემს თავს თორემ მერე ვხვდები რა საშინლად ვექცევი ევას... ვერა ... ვერ დავუშვებ რომ წავიდეს... ვერ გავუშვებ ასე... იციი რაა? მივალ ახლა, მივალ და ვეტყვი რომ გააჩინოს ის ბავშვი, ხომ შეიძლება რომ ჯანმრთელი იყოს არა ?
-დამშვიდდი კარგი? დამშვიდდი გთხოვ... მივა სადაცაა ანასტასია ევასთან და.... _აბოს ტელეფონმა დარეკა _ აი რეკავს კიდეც ... ხო ტასო... რაა? ... რას ნიშნავს არ არის, გათიშული აქვს? ... კარგი კარგი მოვდივართ
-რაო... რა არ არისო რა ხდება აბო _ ნერვიულად ჩავილაპარაკე
-ევა... ევა არ არის სახლში და ტელეფონიც გათიშული აქვსო

*** ევა ***
-შვილო ერთი საათია მოვდივართ, მითხარი რამე მოხდა? ხომ იცი რომ შეგიძლია მამას ყველაფერი უთხრა
-არაფერი მა უბრალოდ დავიღალე... მაღაზიასთად გამიჩერე და ნიაკოსთვის რაღაცეებს ვიყიდი კარგი?
-ევა არ მომწონხარ! _ ანერვიულებულმა გამომხედა მამამ
-მა გთხოვ კარგი? _ ჩუმად გავხედე და ხელი ხელზე დავადე
-კარგი პატარავ კარგი.
მამამ მაღაზიასთან გამიჩერა
ნიაკოს შოკოლადები და წვენები ვუყიდე, მანქანაში ჩავჯექი და დაღლილს ჩამეძინა

*** დავითი ***
ვუყურებდი მძინარე ევას და ვერ ვხვდებოდი რა სჭირდა, რა ხდებოდა მის თავს... უკვე სახლთან მივედით რომ გავაღვიძე
-გაიღვიძე პატარა ევა მივედით უკვე
-არ შემოხვალ ??
-არა პატარავ უნდა დავბრუნდე თათბირი მაქვს ხომ გითხარი
-კარგი მამი მიყვარხარ, დედას ბევრი აკოცე ჩემს მაგივრად
მანქანიდან გადმოვედი და კარები გავუღე
-კარგი მამიკო მიდი შედი თუ რამე დაგჭირდეს დამირეკე... რაც არუნდა მოხდეს
-ჩემი თბილი მამიკო... როგორ მომნატრებიხარ _ ჩამეხუტა და კისერთან მისი ცრემლი დამეცა რაზეც ვერ მოვითმინე და უკან გავწიე
-ევა სიმართლე მითხარი ნოემ გაწყენინა? _სახეზე ჩამომისვა ხელი და თბილად გამომხედა
-მა არ გვინდა კარგი? პატარა აღარ ვარ, ჩემი ოჯახია და არმინდა იქ სხვისი ჩარევა თუნდაც შენ იყო ეს ... არ გეწყინოს უბრალოდ გამიგე კარგი?
-როდის გაიზარდე შვილო ასე... კარგი მიდი შედი და წავალ მეც
ევას დავემშვიდობე, ეზოში ჩავიდა თუ არა სანამ მანქანაში ჩავჯდებოდი ნოეს დავურეკე
-გისმენთ_ ანერვიულებულმა მიპასუხა
-ნოე, არ ვიცი თქვენ ორს შორის რა მოხდა მაგრამ დარწმუნებული ვარ გაინტერესებს ევა სადაა
-შენთანაა დავით ? _ თითქოს ხმა დაუმშვიდდა
-ეხლა მოვიყვანე შენთან სვანეთში და უკან ვბრუნდები... მინდოდა ეს გცოდნოდა !...

*** ევა ***
ნიაკო დავინახე ეზოში თამაშობდა როგორცკი დამინახა მარი დეიდას გახედა და ჩემსკენ გამოიქცა
-დედა ჩამოვიდა ბეე, ჩემი დედიკო
მოირბინა და მაგრად ჩამეხუტა
-როგორ გამიხარდი დეე _ სახეზე მისვამდა მის პატარა ხელებს და მკოცნიდა
-მეც ძალიან მომენატრე დედას ანგელოზო... მეც ძალიან
-დე მამა არ არის აქ?
-არა პატარავ, მამა მერე ჩამოვა, წამო ეხლა ბებოც ვნახო
ნიაკოს ხელი მოვკიდე და მომღიმარი დედამთილისკენ წავედი
-როგორ ხართ მარი დეიდა
ვაკოცე და მაგრად მოვეხვიე
-შენ რომ გხედავ ასე ლამაზს და ნიაკოს ასე ბედნიერს რა გამხდის ცუდად შვილო, შემოდი სახლში დაღლილი იქნები
სახლში შევედით და გამიკვირდა არავინ რომ არ დაგვხვდა
-დანარჩენები სად არიან? _ღიმილით ვიკითხე
-ბარბარე მეგობრებთანაა ბათუმში, გიორგი სადღაც აქვეა და მოვა მალე.. საჭმელს ხომ შეჭამ?
-არა არა არაფერი მინდა მართლა დაჯექით რა
ნიაკო მოვიდა და მუხლებზე დამიჯდა
-ჩემი ლამაზი დედიკო
მხარზე თავი დამადო და ხელები მომხვია
-დედიკომ შოკოლადები მოგიტანა ძალიან ბევრი_ პარკი გავუწოდე და სიხარულით გაიქცა სამზარეულოში გაიქცა
ძალიან მეძინებოდა რაც მარი დეიდამ შემამჩნია
-დაიღალე შვილო, მიდი დაისვენე და ჩამოდი მერე
მარი დეიდამ არ მომასვენა და ლამის ძალით გამიშვა ოთახში
-შენ მიწვებოდი ხოლმე ახლა მე მოგიწვები და დაგაძინებ _ ნიაკომ შუბლზე მაკოცა და გვერდით მომიწვა
-დედას ანგელოზო ... ძალიან უყვარხარ დედას
-იცი რომ ძალიან მიყვარხარ? ძალიან ბედნიერი ვარ ჩემი დედა რომ ხარ
ვერაფერი ვეღარ ვუთხარი და მაგრად ვაკოცე
---
რომ გამეღვიძა ოთახში მარტო ვიყავი, ავდექი გამოვიცვალე და ის ის იყო ქვევით უნდა ჩავსულიყავი ნიაკოს კისკისი მომესმა
-ნუმიღიტინებ მაა, ცუდად ვარ უკვე _ ადგილზე გავშეშდი და ნელა გავაგრძელე გზა, ჩავედი და გაშეშებული ვუყურებდი ნოეს
-ვერ გაძლო და ჩამოგაკითხათ _ სიცილით გამომხედა მარი დეიდამ
ნოე მიყურებდა და მიღიმოდა თითქოს არაფერი მომხდარა, მე ჯერ კიდევ ჩუმად ვიდექი ფეხზე რომ წამოდგა
-დედა ევამ გითხრათ უკვე ახალი ამბავი?
-მოხდა შვილო რამე? _შეშინებულმა გამომხედა
მე ნოეს გავხედე და ჯერ კიდევ ვერ ვხვდებოდი რახდებოდა... მეშინოდა რომ ეტყოდა დავშორდითო ან რაიმე მსგავსი მაგრამ მისმა სიტყვებმა გამაოცა
-ევა ორსულადაა, მალე მეორე ანგელოზი გვეყოლება...


ბოდიში მეგობრებო დაგვიანებისთვის, იმედია ისიამოვნებთ ♥