დილით თვალები როგორც კი გავახილე გამახსენდა სად ვიმყოფებოდი და ვისთან , გვერდზე გავიხედე, როგორც ჩანს ნიკუშა ამდგარა უკვე..ეგრევე ავდექი ჩავიცვი და სწორედ ამ დროს გამოვიდა აბაზანიდან წელზემოთ შიშველი ნიკუშა, თვალი წამით გამიშტერდა მის პრესზე, მხრებზე წვეთები რომ დაედინებოდა თმიდან
-თუ ჩემს დათვალიერებას მორჩი შეგიძლია შეხვიდე ცოლო..ცინიკურად ამოილაპარაკა და ჩემი აწითლებული სახის დანახვისას ხარხარი ატეხა,მეც გამწარებულმა გვერდზე გავწიე და აბაზანაში შევვარდი...ჯანდაბა შენს თავს ნინუცა! რა იდიოტი ხარ! როგორ მოგდის ასეთი დებილობები ყოველთვის შენ! მაგრამ მისი სხეული ისეთი მიმ...მოკეტე! ვსო! იდიოტია! თავის თავში დარწმუნებული ზესიმპათიური არსება! მე ნინუცაარ ვიყო თუ ნერწყვები არ გაყლაპინო ჯაჭვლიანო!
-თუ შენს ალტერეგროსთან ლაპარაკი დაასრულე, მაშინ მალე გამოდი დედამთილი უნდა გაგაცნო..მისი ხმა მომესმა კარის უკან და წამით გონსაც მოვედი, კიმაგრამ აზრებსაც კითხულობს? და კარები გამოვაღე საპასუხო დარტყმისგან, თუმცა სწორედ ამ დროს დააკაკუნეს კარზე
-ბავშვებო გაიღვიძეთ? როგორც მივხვდი ვაჟბატონმა გაუღო კარი
-კი დედა, ნინუცა მოემზადება და ჩამოვალთ..და ახლა გასაგებია დედამთილმა ამომაკითხა! ჩემს ფიქრებზე გამეცინა და მივემზადე, ოთახში გამოსულს ნიკუშასაც ჩაეცვა
-მზად ხარ? მკითხა და მომიახლოვდა
-ამმ..კი, ჩავიდეთ თორემ სირცხვილია..ამოვილაპარაკე მისი სიახლოვით გაბრუებულმა და კარებისკენ მივიწიე, წელზე ხელის შეხება რომ ვიგრძენი
-არ დაგავიწყდეს! თავდავიწყებით შეყვარებული წყვილი ვართ ნინუც..ხავერდოვნად ამოილაპარაკა და ტუჩის კუთხეში მაკოცა, გაბრუებულმა ვერაფრის თქმა მოვახერხე, კარებირომ გამოაღო და წასასვლელად მიბიძგა...კიბეებზე ჩავედით და მეორე უფრო ფართო ოთახში შევდიოდით, წესით სასტუმრო ოთახი უნდა ყოფილიყო, სავარძელში შუახნის ქალი იჯდა, ჩვენი დანახვისას ფეხზე წამოდგა და მოგვიახლოვდა , წამით თვალიც გამიშეშა მისმა სილამაზემ,-მოხვედით ბავშვებო?ეს რალამაზი გოგო მოგიყვანია ნიკუ, რა მშვენიერია..ღიმილით მომიხაოოვდა და მომეხვია, არ ველოდი ასეთ დახვედრას , იმდენად თბილი ქალია მიკვირს შვილი ვის დაემსგავსა..გულში წავგესლე ნიკუშას
-მოდით სუფრა გავშალეთ და თან უკეთ გამაცნობ სარძლოსსუფრასთან დავსხედით და საუბარი გავაბით, ძალიან სასიამოვნო და კეთილი ქალი იყო ნანა, საერთოდაც ვერ იგრძნობდი დაძაბულობას, საღამოს მამამისიც დაბრუნდა და მაშინ მივხვდი ასე ვის გავდა ვაჟბატონი, ხასიათებით ერთი-ერთში იყვნენ... თავი საკუთარ ოჯახში ვიგრძენი, გული მტკიოდა მათ ბედნიერ სახეებს, რომ ვხედავდი თვალებში ვუყურებდი და ვატყუებდი.. ყოველ ნიკუშას გამოხედვაზე ამოუცნობი მზერა იკითხებოდა, იმდენად სიყვარულით სავსე თვალებით მიყურებდა ეჭვებშიც კი მაგდებდა ასეთი მსახიობი როგორ იყო...
-დედა ჩვენ გავისეირნებთ, თან დავათვალიერებინებ ნინუცას აქაურობას და დავბრუნდებით ხვალ კი უკვე წავალთ, თბილისშიც საქმეები გვაქვს
-კარგი შვილო, ბავშვი არ დამიღალო იცოდე! მართალია ბოლომდე არ გამნელებია წყენა ასე ჩუმად რომ დაქორწინდით, მაგრამ თქვენი ბედნიერებაც საკმარისია ჩვენთვის...
-ნინუცა შვილო..ახლა მამამისი (მიშა)მოგვიახლოვდა-ხოიცი ახლა უკვე ჩვენი ოჯახის წევრი და ჩვენი შვილიც ხარ, ყოველთვის გქონდეს ჩვენი იმედი და ნურაფრის მოგერიდება, რადგან ჩემმა ნიკამ ასეთი გადაწყვეტილება მიიღო ესეიგი მისთვის მართლაც მნიშვნელოვანი ხარ! მინდა მუდამ ბედნიერებს გხედავდეთ
-მადლობა ყველაფრისთვის ..აუცილებლად გაგიმართლებთ იმედებს ...მოვეხვიე ორივეს და ნიკუშას გვერდით დავდექი
-ეჭვიც არ მეპარება..ყურში ჩამჩურჩულა და წელში გასწორებულმა კვლავ განაგრძო
-კარგი მამა გაგვიშვი ახლა სანამ ბოლომდე დაგვიღამდა! უთხრა ორივეს დაემშვიდობა წინასწარ, რადგან დილით ადრე მივდიოდით, რაც იმას ნიშნავდა რომ ვეღარ ვნახავდით, და გარეთ გამოვედით
-აბა რას იტყვი? ისევ დაძაბული ხარ?
-საოცარი მშობლები გყავს! მაგრამ გული მწყდება თვალებში რომ ვუყურებთ და ვატყუებთ ნიკუშა..თავი ჩავხარე,როდესაც ნიკუშა მომიახლოვდა და ამაწევინა
-მომისმინე და დაიმახსოვრე! ამაზე პასუხისმგებელი შენ არხარ და არც არაფერში ხარ დამნაშავე! ეს ჩვენ გვეხება და ტყუილიც არაფერია და ძალიან გთხივ თავს ნუ იდანაშაულებ! მკაცრად გამაფრთხილა და მომეხვია, არც ველოდი, მისმა ზითბომ და ძლიერმა მკლავებმა მართლა დამავიწყეს ყველა და ყვრლაფერი, ისე გავიტრუნე მის მკლავებში და სურნელში რეალობის აღქმაც კი დავკარგე, ბოლოს მხოლოდ ნიკუშას ხმამ მომიყვანა გონს და ელდანაკრებივით მოვშორდი
-თუ ნებივრობას მორჩუ გზა განვაგრძოთ..ირინიულად ჩაღიმებაც არ გამოუტოვებია
-შენ მკლავებში ვერც ინებივრებს ადამიანი, ასე რომ ძალიანაც ნუ შეიფერებ..არც მე დავაკელი და კარგად წავგესლე
-რავი იმ ღამეს კარგად კი გეტყობოდა ,როგორც ნებივრობდი..გამყინა და მართლაც გამაშეშა, სიწითლისგან სად წავსულიყავი აღარ ვიცოდი
-ფუ რა იდიოტი ხარ! მივაძახე და გზა განვაგრძე, არ გამომპარვია, როგორ გადაიხარხარა და წამომეწია
-არადა როგორ კრუსუნებდი..ყურთან მისი ბოხი და ამავდროულად ვნებიანი ხმა ვიგრძენი და სხეულში დამაჟრჟოლა, შემდეგ კი გონს მოვეგე და გვერდზე გავხტი, სიწითლემაც გადამკრა და გაკვირვებული მისკენ მივბრუნდი
-შენ? როგორ? ან საიდან გახსოვს? ხომ მთვრალი იყავი!?
-ჰო, მაგრამ რაღაც რაღაცეები გამახსენდა! ამოილაპარაკა თავისთვის და გზა განაგრძო, მე კი წამოვეწიე და გვერდზე დავუდექი
-მაინც რა? ყველაფერი?
-გაინტერესებს ყველა დეტალი მახსივს თუ არა? კი მახსოვს და თუგინდა გაჩვენებ ამ საღამოს! ირონიული ეშმაკური და ნაგლური მზერა მტყორცნა, თან მომიახლოვდა და სუნთქვასაც ძლივს ვახერხებდი, ზედმეტი სიახლოვისგან ხელები მკერდზე მივადე და გაწევა ვცადე,თუმვა შენც არ მომიკვდე მიდი და ამ ლოდს ძვრა უქენი...
-რრა? მე უბრალოდ .. მაინტერესებდა, რომ მე რატომ არ მახსოვს არაფერი..დდა... შენ რატომ გახსოვს თქო.. მაგრამ. ვსს.ოო აღარ მაინტერესებს... ძლივს ამოვილაპარაკე და ვეცადე სახე გვერდზე გამეწია მისი სიახლოვისგან..
-გასაგებია, მე კიდე ვაპირებდი კიდევ რაღაცეები მეთქვა რაც მახსენდება ნელ-ნელა ...ვითომც არაფერიო მომშორდა და გზა განაგრძო
-არც მაინტერესებს! ჯიუტად დავუდექი და გზა განვაგრძე, გავიგონე როგორ ჩაიცინა და ყურთან მისი ხავერდოვანი ხა ბოხი ხმა მომესმა
-ამ საღამოს აგიხსნი პატარავ...ჩამჩურჩულა და წინ წავიდა, მეც გაშეშებული და ცოტა შეშინებული ადგილს მივეყინე
-ჰა აღარ მოდიხარ? არ მინდა დავაგვიანოთ! დღეს ბევრი საქმე გვაქვს..ჩაიცინა და გზა განაგრძო, მე კი გაოგნებული უკან ავედევნე, თუმცა რამდენიმე წუთშისულ დამავიწყდა მაღლობზე, რომ ამიყვანა, სადაც გადამწვანებული მინდორი და მინდვრის ყვავილებით მორთულიყო არემარე, ხედი კი საოცრება იყო, როგორ ჩადიოდა მზე, და ყველაფერი ნათლად ჩანდა, გადამწვანებული მიდამოები, ფოთლების შრიალიც რომ ერწყმოდა და ქარის ნელი სიო სახეზე ისე სასიამოვნოდ მელამუნებოდა, გვერდით იმ ადამიანის შეგრძნება, რომელიც გიყვარს და ხვდები რომ ამაზე იდეალური მომენტი და ბედნიერება შეიძლება ვეღარც განიცადო
-მოგწონს? ფიქრებიდან მისმა ამაღლებულმა ხმამ გამომიყვანა
-ძალიან! შეუდარებელია, სიტყვები არ მყოფნის ამ სილამაზის აღსაწერად.. მადლობა ამ ყველაფრისთვის .. წუთით თვალებში შევსცქეროდით და მისმა თვალებმა, როგორც იტყვიან დამატყვევეს, სიყვარულიც კი იკითხებოდა .. მზერა ავარიდე და თან შემაჟრჟოლა,როგორც ჩანს საღამოობით გრილა
-შეგცივდა? მომიახლოვდა და თავისი ჟაკეტი მომახვია, -წამოდი წავიდეთ..
-კი მაგრამ შენ? არ შეგციდეს
-ჩემზე ნუ ღელავ! წამოდი წავიდეთ სანამ უფრო აგრილებულა.. მითხრა მკაცრი მზრუნველი ხმით და მიბიძგა გავყოლოდი...გზად როგორც გავიგე მეზობელი მანანა შეგვხვდა, მოგვილოცა და დაგვლოცა, შემოგვიარეთ ერთხელო და დიდი ხვეწნის და თხოვნის შემდეგ ძლივს გამოგვიშვა ხელცარიელები, თუმცა ჩურჩხელები მაინც გაგვატანა, გინდა თუარა ჩემი ნახელავი უნდა გასინჯოსო და აღარც შევეკამათეთ, უკვე საკმაოდ დაბნელებულიყო სახლში, რომ დავბრუდით, ყველას ეძინა, ჩუმად შევედით ჩვენს ოთახში და გამოვბრუნდი ნიკუშასთვის, რომ მეთქვა აბაზანაში შევალთქო , წამით რომ ავეკარი მის სხეულს, იმდენად ახლოს იყო დავიბენი და უკან გაწევა ვცადე, თუმცა ამის საშუალება არ მომცა, მკლავები წელზე მომხვია და ახლოს მიმიზიდა, მისი გახშირებული სუნთქვა სახეში მეფრქვეოდა და გონებას მიბიდავდა..
-რრას აკეთებ? ძლივს ამოვილაპარაკე და ერთიანად გახურებულმა და დარეტიანებულმა ხელები მხრებზე მივადე, ოდნავ მაინც რომ მომშორებოდა, თუმცა ვის ვატყუებ, მოშორება თავადაც არ მსურდა
-ცოლს ვკოცნი! მტკიცედ ჩაილაპარაკა და ტუჩებზე დამეტაკა, მხოლოდ ჩასუნთქვა მოვასწარი და დაბნეულმა მხრებზე ხელები მოვხვიე და ავყევი, ამით გაშმაგებულმა უარესად ამაკრო მის სხეულს და ორმაგად შეუდგა ჩემი ტუჩების დაგემოვნებას,მხოლოდ მაშინ მოვედი გონს, ხელები მაისურის ქვეშ, რომ შემიცურაა მივხვდი არასწორად ვიქცეოდი, და ვცადე მოვშორებოდი
-არა ნიკუშა არასწორია! ძლივს ამოვილაპარაკე და კვნესა ვერ შევიკავე კისერზე რომ ჩაუყვა კოცნით,და მაშინ აღიქვა ჩემმა გულმა რამდენად მაგრად ,,მეკიდა" იმ წუთებში ყველა და ყველაფერი და მზად ვიყავი მთელი სამყარო მისთვის მიმეცა, რომ არა....


ბავშვებოოი ჩემოო ტკბილეეებოოო როგოოორ მომენატრეეეთ <3 ჩემო საყვარლებოო და შოკოლადეებოოო <3 ბზოდიიიშით ასეთი დაგვიანებისვისსთვისს.. არაფერს ვიტყვი იმიტომ, რომ მართლაც დამნაშავე ვაარ((( უბრალოდ ძალიაან მომენატრეეთ <3 და რადგანაც გავიგე ტელეფონიდანაც შემეძლო სიახლის დადება ვეცდები მალ-მალე დავდო და აღარ გადავიკარგო <3 მაბედნიერებს თქვენი კომენატრებიიი და ძალიაან მიყვარხართ <3 ველი თქვენს შეფასებას <3 იმედია ოდნავ მაინც მოგეწონებათ და შეცდომებისთბის ბოდიშით ((((