- არაფერი გინდა მითხრა?
-არ ვიცი რას ელოდები ჩემგან და რავიცი რომელი გითხრა ან საერთოდ სენთვის ღირს კი რამის თქმა?
- რაიყო არ მენდობი?- გაოგნებულმა ვკითხე ვატოს
- ნდობა სხვა თემაა აქ იმაზეა დამოკიდებული შენ როგორ გაიგებ ყველაფერს... რა აზროვნებით შეიგნებ..
- შეურაწყოფას მაყენებ შენი აზრით?- გავბრაზდი ეს ლაწირაკი როგორ მელაპარაკებოდა
- აჰა... აი მაგ აზროვნებაზე ვსაუბრობ ზუსტად
- რებს აკეთებ შეგიძლია მითხრა?
- ნატა რა გინდა გამაგებინე??- ყავის ფინჯანი მაგიდიდან გვერძე გასწია და წინ გადმოიხარა ხელებს დაეყდნო
-საიდან დავიწყო ისიც არ ვიცი..- რა მეთქვა ან როგორ მართლაც არ ვიცოდი, მეგონა თავად ახდიდა ყველაფერს ფარდას მე თავად მეუხერხულებოდა კითხვების დასმა
- პირდაპირ თქვი...
- კარგი... ვაჟა ვინახულე და...
- რა?? - წამოიყვირა - შენ რა ვაჟა ნახე? იმ ყველაფრის მერე დარდობ მაზე კიდეც??
- ეგ არაფერ შუაშია და მათქმევინე... შენ ჩემძე ტონი არ გაქვს ასაწევი და არ დაგავიწყდეს ვის ელაპარაკები...
- ეგ თეემა გაატარე და მთავარზე გადადი... მერე რო ნახე? -მოვუყევი ის რაც გავაკეთე მეორე დღს როგორ მივედი სკოლაში და როგორ გავიგე ვაჟას ამბები... ისიც ვუთხარი რომ მასზე ვიეჭვე და ამიტომაც წავედი ვაჟას სანახავად

* * *
- კარგად გაულამაზებიხარ ვიღაცას - ვაჟას დამცირებას ვცდილობდი - ეტყობა ძალიან გააბრაზე
- შენ გირჩევნია გაჩუმდე და კარგად მომისმინო ქალბატონო..
- მოგისმინო?? შენ მოგისმინო კი არა აქეთ მომისმინე... იცი რატომ მოვედი აქ? ,,, იმიტომ რო მენახე და სიამოვნება მიმეღო ამ სანახაობით... აი აქედან რომ გამოხვალ სად წახვალ დაგანახე...
- სად?... სად მაგზავნი აბა??
- იქ სადაც საჭიროა... შენ გგონია შეგარჩენ ამ დამცირებას?... შენ ხომ იცი რაც გელის... და რას უშვებიან შენ ნაირებს იქ?!
- ეხლა მე მომისმინე -. სახე დაეძაბა და ზიზღით მიყურებდა, რასაც ძიძღითვე ვპასუხობდი მეც- შენი მოსწავლეები ძალიან გიიყვარს ხომ?
- რა შუაშია აქ სკოლა და მოსწავლეები
- თავშია... შენ როგორ გგონია ვინ გამალამაზა როგორც შენ ამბობ ასე??... შენმა ძვირფასმა ვატომ....დიახ დიახ....- ხმას არ ვიღებდი ვაცდიდი დაემთავრებინა სიტყვა - შენ როგორ გგონია მე არ ვიცი ვინ მიქნა ეს მართლა? უბრალოდ ახლა ასეა საჭირო და როცა გავიხსენებ და აღვიდგენ მეხსიერებაში თუ ვინ იყო.... ხომ იცი რაც მოხდება.... ხულიგნობა, განზრახ მკვლელობა, ჩავაყუდებ სამივეს..- ისეთი კმაყოფილი ამბობდა ბოლო ფრაზას თავს ძლივს ვიკავებდი არ მიმეგუდა
- და შენ გგონია მე მაღელვებს რომელიმე მათგანი?!- ვკითხე ვითომ უდარდელად
- ეგ შენი საქმეა გაღელვებს თუ არა.. მაგრამ იმ ვაჟბატონს რომ ძალიან აღელვებ ეს ფაქტია... მაგას მოვუვლი კიდე... ჯერ ავდგე აქედან...
- მე ჩემს გასაკეთებელს ვიზავ და ყველამ თვიტონ უშველოს თავის თავს - უკან არ ვიხევდი არ მინდოდა ეფიქრა რომ გამაბა თავის მახეშ მაგრამ ის რაც მან მითხრა მართლაც რომ ძალიან მაღელვებდა... ეს ხომ ჩემს გამო მოხდა... ვატო რომ არ შესწრებულიყო ამ ამბავს არც არაფერი მოხდებოდა და ახლა ჩემი მიზეზით ვაჟას ციხეში გაეშვა???
- მე გითხარი... როგორც კი ვინმე მომაკითხავს მაშნვე გამახსენდება იმ პირების აღწერილობა ვინც სასიკვდილოდ მწირავდა... ასე რომ მერე ყველამ აგოს პასუხი რაღა მარტო მე ...
საავადმყოფოდან თავზარდაცემული გამოვედი... რა უნდა მექნა ვინ იყვნენ ვატოს გარდა კიდევ ის ორი... ან ესეთი სისულელე როგორ ჩაიდინა ვატომ...


* * *
- რა გააკეთე შენ ხვდები? - შევეკითხე ვატოს
- თავი ვერ შევიკავე... ალბათ არასოდეს ვაპატიებდი საკუთარ თავს ასე რომ არ მოვქცეულიყავი... ნატა გამიგე
- რა უნდა გაგიგო ვატო... ხომ ხედავ ხელ-ფეხი შემეკრა..
- არა... შენ წადი და შენი გასაკეთებელი გააკეთე და ჩემს პრობლემებს მე მივხედავ... შენ მაინც უჩივლებ იცოდე...
- ვინ იყვნენ ის ორნი შენთან ერთად?
- რა მნიშვნელობა აქვს?- გაკვირვებულმა მკითხა...
- ვაიმე ვატო მე ის მაინტერესებს ჩვენი სკოლიდან იყვნენ? და მერე კიდე ვინ დაიყოლიე ასეთ ტუტუცურ საქციელზე?!
- შენ ჩემი საქციელი ტუტუცური თუ გგონია - ფეხზე წამოდგა - მაშინ დავამთავრე შენთან საუბარი..
- აბა რაარის ვატო... არ ვიცი არ ვიცი... თქვენზეა ნათქვამი სესხლი უდუღთო რა... სად რა შარი ნახოთ არ იცით..- სამზარეულოში დავიწყე წინ და უკან სიარული
- შენ რა მართლა ვერაფერს ხვდები თუ არ გინდა მიხვდე?- მომიახლოვდა ხელი მომკიდა მხარზე და გამაჩერა
- რას უნდა მივხვდე ვატო... ვიცი ხო ეს თქვენი კაცური თუ ბიჭური ამბები მითუმეტეს...
- გაჩუმდი ...- ისევ ტუჩზე მომადო თითი- ის რასაც შენ ფიქრობ ყველაფერი მეორეხარისხოვანია... იმიტომ რომ.. მე.. მე საერთოს სხვა რამ მამოძრავებს...- დავიძაბე ძალიან და ვნატრობდი ის არ ეთქვა რასაც მე აფსურდს ვუწოდები
- ვატო გაჩუმდი ... და შეგიძლია წახვიდე... დავამთავრე საუბარი მე შენთან...- არ ვიცი, მართლა არ ვიცი როგორ მოახერხა ან როგორ მოასწრო, მაგრამ ვიგრძენი მისი ნაზი და მხურვალე ტუჩები ჩემს ტუჩებზე, იმდენად სასიამოვნო აღმოჩნდა მისი ამბორი ლამის თავი დავკარგე, მაგრამ მაინც მოვახერხე თავი გაკონტროლება და ხელი ვკარი და თან სილა ვუთავაზე
- რას აკეთებ??- შევყვირე.. გაოგნებული ვიდექი, შეგრძნებით გაოგნებული და მოქმედებით გაოგნებული- ვატო რეებს აკეთებ..- დედაჩემი შემოვიდა სამზარეულოში ჩემს ყვირილზე. ვატოს ხმა არ ამოუღია ისევ თავისით გაიკვლია გასასვლელამდე გზა და წავიდა.
მეფიქრა? რა უნდა მეფიქრა? ან ვიზე? ჩემს მოწაფეზე? ლაწირაკ ბავშვზე? რომც არ ყოფილიყო ჩემი მოსწავლე რატომ უნდა მეფიქრა??? მაგრამ ფაქტი იყო რომ მისი კოცნის მომენტი გონებაში ხშირად დამიტრიალდა. გამახსენდა როგორი გამეტებით გავცხე და შემეცოდა, ძალიან გავიმეტე ალბათ როგორ ეტკინა.... ვატოზე ფიქრები უცებ გამეფანტა როდესაც გამახსენდა ვაჟა ქეთი სკოლა... ნიკა... ნიკამ რა იცის? ვატომ უთხრა?? არა არამგონია... ტყუილი არ ყოფილა კვამლი უცეცხლოდ არ არსებობსო... ზუსტად ახლა გამართლდა ეს გამონათქვამი..
" იმედია ეხლა ყველაფერი გასაგებია შენთვის"- ვატოს სმს
" არ გაბედო .. იცოდე არ გაბედო საერთოდ დამენახო ან სადმე მახსენო... შენ ნორმალური თუ ხარ?"
" არა არ ვარ და ალბათ დარწმუნდი... ბოდიშს არ მოგიხდი არ ელოდო უბრალოდ მიმიხვდი ალბათ"
" თავხედი ხარ"
"ალბათ,,, მაგრამ მიყვარხარ"
მეცინებოდა და მეტირებოდა. მეცინებოდა იმაზე თუ რა სასაცილო იყო ვატო თუ კი ფიქრობდა რომ მე მისი სიყვარული ვიყავი, მეტირებოდა იმაზე რომ "ვითომ" ამ სიყვარულის გამო ასეთ ამბებში გაება... და მაინც თავი დამნაშავე მხოლოდ საკუთარი თავი ჩავთვალე... რომ არა მე არავის არაფერი არ დაემართებოდა და არც მოხდებოდა.


* * *
ახალი წელს ისე შევხვდი, მემგონი არ გამიღიმია.. არსად წასვლის სურვილი არ მქონია და არც არავინ დამიპატიჟია..სალიუტები მილოცვები ჭიქა შამპანური და დავწექი დასაძინებლად. მეორე დღეს ქეთიმ მომილოცა ახალი წელი, ბოლო საუბრის შემდეგ აღარც მილაპარაკია მასთან და არც მინახავს, შემრცხვა მისი მაგრამ რატმ? არ ვიცი პასუხი არ მაქვს რატომ მარა სინდისის ქენჯნა მაწუხებდა. მეც მივულოცე და ზრდილობის გამო დავპატიჟე, ისიც დამთანხმდა და საღამოს მესტუმრა
- როგორ შეხვდი ახალ წელს?
- ჩვეულებრივად როგორც ყოველთვის უბრალოდ წელს ვატო გამ,ოგვეთიშა საახალწლო ტრადიციებისგან - არაფერი მითქვამს - ძალიან სერიოზული და საქმიანი დადის ამ ბოლო დროს
- ხო ეხლა ისეთ ასაკში ხართ..- გავუღიმე მინდოდა სერიოზულად არ აღექვა ვატოს საქმიანობა და გული არ დაწყვეტოდა
- კარგი ბიჭია ვატო- გულდაწყვეტილი თქვა ქეთიმ
- შენ არ იდარდო... საერთოდ ძირითადად ის რაც ნამდვილად გინდა ყოველთვის წინ რომ გაქვს ვერ ხვდები რო გინდა აი რო მოგაკლდება მერე გრძნობ რომ ის გინდოდა... აცადე ცოტა დრო გავიდეს..
- ნატა... რამდენი დროც არ უნდა გავიდეს... დათო?
- ხო რავიცი რავიცი მაგრამ ყველაფერს პოზიტიურად შეხედე...
-სკოლიდან მართლა წამოხვედით?-თემა შეცვალა უცბად
- კი სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ ეგ არ ვიცი
- მიზეზი?- გაიკვირვა ქეთიმ ინფორმაციის დადასტურება
- პირადულია
- რამე მოხდა?- ეჭვის თვალით მიყურებდა
- ისეთი არაფერი უბრალოდ ...- კარზე ზარია..სწრაფი მოძრაობით მივედი კართან და პირდაპირ გამოვაღE კარი ... ვატო..
- გილოცავ ახალ წელს...- საშინლად დავიბენი, ღია კარში ვიდექი და მიმიხურა კარი თუ შემომეშვა არ ვიცოდი.. სანამ ამას გადავწყვეტდი თავადვე შემოვიდა ქურთუკი დაკიდა...
- დახურე კარი და გამომართვი- შამპანური და შოკოლადის ფილა მომაწოდა.
სასტუმრო ოთახში შევედით, ქეთის გაოცებული და გახარებული სახე, ვატოს გაკვირვებული სახე... მე დამუნჯებული...
- აქ თუ გნახავდი რას ვიფიქრებდი?!- ჰკითხა ქეთიმ
- ხო მერე რამოხდა - ცივად უპასუხა
- არაფერი უბრალოდ მიკვირს
- მე მიკვირს დათოს გარეშე რო ხარ - იაზვურად უთხრა ვატომ..ქეთი აშკარად მოიღუშა
- ძალიან გთხოვთ არ გვინდა ახლა ასეთი საუბრები... გადაიღეთ ბავშვებო მიირთვით...- სიტყვა ბავშვებზე ისე გამომხედა ვატომ აშკარად გაბრაზდა, მაგრამ რატომ ეგონა რომ ერთი თავხედური კოცნა მამაკაცად ჩამათვლევინებდა არ ვიცი.
- შენი ნახვა მინდოდა რამდენი დღეა გირეკავ გწერ არ მპასუხობ...
- ხო არ მეცალა.. რა ხდება მითხარი
- აქ გითხრა?- გაიკვირვა ქეთიმ
- ხო რავიცი ასეთი რა უნდა თქვა რაც ნატამ არ იცის ან გაუკვირდება?-ისეთი უხერხულობის ჟრუანტელმა დამიარა გამაკანკალა
-მერე ისაუბრეთ ჯობია...
- გისმენ- ბრძანებასავით უთხრა ვატომ
- ნიკას რა აწყენინე?-პირდაპირ კითხა ქეთიმ
- ნიკას ყველაფერი წყინს და აბა რავიცი რომელი რა ეწყინა..
- ე ი უფრო მეტად აწყენინე ვიდრე გგონია რომ ისეთ ჭორებს გიყრის შენც პრობლემებს გიქმნის ნატასაც და მეც..
- შენ რა პრობლემებს გიქმნის?-გაიკვირვა ვატომ,
- რა?,,, ის რომ გგონია მე ვჭორაობ-
- ააა ეგ ხო.. მარა არაუშავს ეხლა აღარ მეგონება...
- ვატო რა გჭირს?-გაოგნებულმა ჰკითხა
- ვაიმეე... თავი მომაბეზრეთ ამ თქვენი ბავშვური კითხვებით და აზროვნებით- ხელები გაასავსავაო რომ იტყვიან ისეთი მოქმედება დააყოლა ვაიმეს
- ჩემგან რა გინდა ჰა?- წამოდგა ქეთი ფეხზე...წადი და ვისაც საჭიროა და ვიზეც გასაბრაზებელია იმას მოკითხე რა... დამეტაკა მე... მადლობა თქვი მიყვარხარ და არ მძულხარ ამის გამო უნდა შემიძულო?- ხმა მაღლა საუბრობდა ქეთი
- მე არ მიყვარხარ არა... გაიგე და რატომ მიქმნი ყველგან და ყოველთვის პრობლემას?- ვატოც წამოდგა, დედაჩემი გაოგნებული ადევნებდა თვალს ტელევიზორის წინ მდგარი სავარძლიდან ამ სცენას
- ნუ მაკადრებთ აქ კამათს ...- უბრალოდ ვთქვი და ორივე დაშოშმინდა. დაძაბული ვიჯექი... ასეთი მგონი გამოცდებზეც არ ვმჯდარვარ..ზედმეტად ხმას ვერ ვიღებდი... მეშინოდა ძალიან... ამ ბავშვების მეშინოდა. დიდხანს აღარ გაჩერებულან, ჯერ ვატო წავიდა და ქეთიც გაყვა 5 წუთში.


* * *
კაცი კაცს მხოლოდ ქალის გამო თუ გადაეკიდება თორემ სხვა დანარჩენ შემთხვევაში ყოველთვის ახერხებენ რამე ალტერნატიულის გამონახვას და საბოლოო ჯამში ამ მშვიდობა ისადგურებს ან მეგობრობა. სწორედ ასეთი შემთხვევა იყო ნიკასა და ვატოს შორის...
ვატოს დედა ნაადრევად დაქვრივებულა და ერთადერთი შვილი რომელიც მას დარჩა ხელისგულზე გაზარდაო მასზე იყო ნათქვამი... როდესაც ვატო 12 წლის გახდა, დედამისმა ქალბატონმა ანამ გურამი გააცნო, გურამი მოუხშირა ვატოსთან სტუმრბას და ასე ვთქვათ მასთან მეგობრობას რაც თავად ვატოს საერთოდ არ მოსწონდა. საბოლოო ჯამში ბატონი გურამი ვატოს მამობილი გახდა. რათქმა უნდა ალბათ არცერთ ბავშვს არ სიამოვნებს როდესა საკუთარი მშობელის გვერდით უცხო ადამიანს ხედავს, მაგრამ ვატო ისევ დედამისის ხათრით არც აპროტესტებდა და არც თაშის კვრით მიესალმებოდა ამ ამბავს. ჩვეულებრივი დამოკიდებულება ჰქონდა ორივესთან და ოდნავ ოფიციალურიც კი. ბატონი გურამი ნიკას დედის ყოფილი მეუღლე იყო, და როდესაც ნიკას დედამ გაიგო რომ ბატონი ვაჟა არც ისე მოშორებით ახალ ოჯახში ჩასახლდა გადაწყვიტა თავად გასცლოდა იქაურობას და სწორედ ამიტომ გადაცხოვრდა ნიკა სხვაგან... მაგრამ ახლა ისე "უბანში" დაბრუნდა. შიდა სამზარეულოში რახდება არავინ იცის, მაგრამ ფაქტია რომ ნიკას და ვატოს არც ისეთი კარგი დამოკიდებულება აქვთ. ეს ყველაფერი დათოსგან გაიგო ქეთიმ რომელმაც მეც შემატყობინა. მაგრამ რა იცოდნენ რომ ნიკას აგრესიის მიღმა თავისი საუბრები სიმართლეს აჟრერებდა?! ყველაზე მეტად ქეთიზე განვიცდიდი. მისი დაკარგვის და იმედგაცრუების მეშინოდა, შემდეგ იმაზე ვდარდობდი უკვე ვინმეს რომ გაეგო რა იქნებოდა, იყო თუ არ იყო ჩემი ბრალი ყველა ჩემგან მითხოვდა ახსნა განმარტებას მე კი რა უნდა ამეხსნა რო...


* * *
- როგორ გიკითხო ნატა?- ვაჟას ამაზრზენი ხმა ტელეფონში
- მე თაიგულის შეკვეთას ვაპირებდი სამძიმარზე მოვდიოდი შენს მეუღლესთან - ცინიზმი და ირონია
- ჯერ ადრეა ძვირფასო..
- რამ შეგაწუხა?!
- როგორც ვატყობ ჩემმა საუბარმა გაჭრა ხომ? ... ასეა როდესაც ზღვარს კარგავ ადამიანებთან ურთიერთობაში ყოველთვის ზარალდები... მეც მასე მომივიდა მაგრამ ...
- დრო გვიჩვენებს ვის რა მოუვიდა
- ნამდვილად... მართლა გილოცავ ახალ წელს...ვატომ მოგილოცა უკვე?-კითხვა არ მესიამოვნა
- შენ რა გაღელვებს ?!
- არა მაინც... სიყვარულო ძალსა შენსა...- გავქვავდი, ყურმილში წყვეტილი ზუმერი ისმოდა,მე კი ისევ მეჭირა ხელში. იცის? საიდან? რა იცის?

ამ თავდაჟერებული და გამარჯვებული ვაჟასთვის რამე უნდა მომეხერხებინა აუცილებლად... გამოსავალი რა შეილება მეპოვა არ ვიცი...
ღამე გავათიე ფიქრში თუ რა გამეკეთებინა. ყველაზე მეტად რაც მაღიზიანებდა მისი ცინიკური და გამარჯვებულლი ტონი.. არანაირად არ გამომივიდოდა ისე რომ ბიჭები არ გარეულიყვნენ ჩემს რაიმე ნაბიჯის შემდეგ ... მაგრამ ერთი გამოსავალი მაინც ვიპოვნე... თავად უნდა გავსწორებოდი ვაჟას...ამომითვალწუნა გადამეკიდა და ან მე უნდა წამეგო ან მას,,, ასე რომ გამოსავალი ერთი იყო, ვატოს დაწყებული საქმე მე უნდა დამემთავრებინა,,, ასეთ შემთხვევაში არავინ არ დაზარალდებოდა ჩემს და ვაჟას გარდა,,, მაგრამ ვაჟას დაზარალებული არ ერქმეოდა მას უკვე "გარდაცვლილი" ეწოდებოდა.


--------
შემდეგ თავს დიდს დავდებ ასე მოუწია გაჩერება ამ თავს,, ძალიან ნუ გამაკრიტიკებთ :)