სტუმრები წასვლას ჯერ არ აპირებდნენ, ნიაკოს კი ძალიან ეძინებოდა
-ბოდიში რომ მოვიხადო და გავიდე უხერხულია? _ ჩუმად გადავულაპარაკე ნოეს
-ცუდად ხომ არ ხარ?
-არა არა.. ნიაკო მინდა დავაძინო, გვიანია და ცოდოა დაიღალა
-მიდი პატარავ არაფერია უხერხული
ნოეს გავუღიმე, სტუმრებს მოვუბოდიშე დაღლილი ნიაკო ავიყვანე ხელში და ის ის იყო ოთახიდან უნდა გავსულიყავით ნოე რომ მოვიდა ბავშვი გამომართვა და თბილად გამომხედა
-მძიმეა... ბავშვს ავნებ რამეს _ გამეღიმა მის მზრუნველობაზე და საძინებლისკენ წასულ მამა-შვილს ავედევნე
-ძალიან მეძინება მამიკო _ ჩუმად ამოილაპარაკა ნიაკომ და მხარზე ჩამოადო თავი ნოეს
-ახლა დაგაწვენ მამას პრინცესა
ნოემ ნიაკო ჩააწვინა და შუბლზე აკოცა, ოთახიდან გასვლას აპირებდა რომ მოტრიალდა და ჩემს წინ გაჩერდა, ნიკაპზე მომკიდა ხელი ცხვირზე მაკოცა და გამეღიმა
-დე არ მოხვალ?
-კი დედას ანგელოზო ახლავე _ მოულოდნელად ვაკოცე ლოყაზე და ნიაკოსკენ წავედი
ნოეს ხმით ჩაეცინა, და ოთახიდან გავიდა
-დედი გამიხარად მამა და შენ რომ ჩამოხვედით _ მაგრად ჩამეხუტა ნიაკო
-ჩემი ფერია... ჩემი ლამაზი გოგო
-იციი.. მეშინია დე
-გეშინია? რისი ჩემო პატარა?
-დე ეგ პატარა რომ დაიბადება შენს მუცელში რომ არის მერე მე ისე არ გეყვარები როგორც ახლა _ მისი სიტყვები გულზე მომხვდა
-რატომ დე რატომ ფიქრობ ასე ?
-იმიტომ რომ ის შენი ნამდვილი შვილი იქნება... მამას ვიცი ორივე რომ ვეყვარებით რადგან ორივე მისი შვილები ვართ მაგრამ მე ხომ შენი შვილი არ ვარ, იმიტომ გიყვარვარ რომ მამა გიყვარს _ ხმა აუკანკალდა და სათქმელი ჩუმად დაამთავრა
-ეხლა მეწყინა... ძალიან მეწყინა რომ ასე ფიქრობ დედი... მე ჯერ კიდევ არ ვიცოდი ნოეს შვილი რომ იყავი მამას ოფისში რომ გნახე და მაშინვე მოვიხიბლე შენით... მე ნოე მიყვარს მაგრამ იმას არ ნიშნავს რომ შენც მაგ მიზეზით მიყვარხარ, შენ ჩემი პირველი შვილი ხარ.. ჩემი პირველი სიხარული ვინც მაგრძნობინა რას ნიშნავს იყო დედა... თავიდან ჩემდაუნებურად მომიწევს შენს მომავალ ძამიკოსთან ან დაიკოსთან დიდი დრო გავატარო რადგან ის სულ პატარა და დაუცველი იქნება დე, მაგრამ ეს იმას ხომ არ ნიშნავს რომ შენ არ მეყვარები... ის შენ უნდა დაიცვა პირველ რიგში რომ პატარა იქნებადა ვინმემ არ აწყენინოს, რაც შეეხება სიყვარულს კი პირიქით ჩემო პატარა რაც დრო გადის უფრო და უფრო მიყვარდები... შენ ასეთი საოცარი ხარ როგორ შეიძლება რომ არ მიყვარდე? კიდევ ერთხელ თუ მეტყვი რომ შენ ჩემი შვილი არ ხარ ძალიან მეწყინება დე ...
-ყველაზე კარგი ხარ დე.. ბოდიში ხო?
-არაფერია საბოდიშო... ახლა დავიძინოთ ხო?
-კარგი დედი ...
ვუყურებდი ნიაკოს და გული მტკიოდა რომ ასე ფიქრობდა, მართალია არ ვიცი ჯერ როგორი გრძნობაა როცა საკუთარი სისხლი და ხორცი აგყავს ხელში მაგრამ არამგონია ამ სიხარულმა ჩემი და ნიაკოს ურთიერთობაზე იმოქმედოს... ის იმდენად საოცარი ბავშვია სიტყვებით არცკი შემიძლია რომ გადმოვცე...

არ ვიცი როდის დამეძინა მაგრამ ნოეს შეხებამ გამომაფხიზლა
-დამძინებია.. რა სირცხვილია სტუმრებთან _ შეწუხებულმა ჩავილაპარაკე
-ის უფრო სირცხვილი იქნება ახლა თუ მარტო მომიწევს დაძინება _ მის ნათქვამზე გამეცინა ნიაკოს ვაკოცე ჩვენს ოთახში გავედით
სანამ საღამურს ჩავიცვამდი სარკესთან დავდექი ტრუსის და ლიფის ამარა სარკიდან ჩემს უკან მოხითხითე ნოეს გავხედე
-მეჩვენება თუ დამცინი?_წარბშეკრულმა გავხედე
-ჩუმად ვარ _ გაღიმებულმა მომიახლოვდა და ჩემს უკან დადგა სარკეში
მუცელზე ხელი მომისვა და ჟრუანტელმა დამიარა მთელს სხეულში, მოვტრიალდი კისერზე ხელები მოვხვიე და ვაკოცე, უფრო მეტი მინდოდა მისგან ვიდრე ჩახუტება და კოცნა მაგრამ მოულოდნელად მომშორდა
-ჩაიცვი პატარავ არ გაცივდე და დავიძინოთ _ გამიკვირდა მაგრამ არ ჩავძიებივარ რატომ და რა მიზეზით..
ჩავიცვი და უკვე დაწოლილ ნოეს მივუწექი გვერდით
-პატარავ ხვალ წავიდეთ კარგი?
-თბილისში?
-ხოო... დამიგროვდა სამსახურში საქმეები, სიმამრი ჯიგარი მყავს და შემიწყობს ხელს მაგრამ შეხვედრები მაქვს, თან საცაა დაიწყება უნივერსიტეტიც.
-ნოე მე ხომ ვივლი ისევ უნივერსიტეტში?
-როდის იყო გზღუდავდი პატარავ რამეში, მაგრამ მგონი ჯობია ფეხმძიმობის პერიოდი სახლში გაატარო _ მისი მხრიდან თავი წამოვწიე და შვლის ნუკრის თვალებით გავხედე
-გთხოოვ რა.. არ მინდა სახლში ყოფნა, მირჩევნია რომ სანამ შევძლებ ვიარო კარგი?
-დარწმუნებული ხარ?
-100 % ით
-ნოე
-რა პატარავ
-აწი ასე იქნება? _ ვერ მოვითმინე და ჩუმად ვკითხე
-როგორ?
-აი როგორც წეღან _ხმამაღლა გაეცინა და თავზე მაკოცა
-რამდენჯერ გაგისტუმრებივარ პატარავ უარით და თავად ერთი ღამე ვერ აიტანე?
-არა უბრალოდ... _დავიბენი
-პატარავ, ჯერ ექიმთან მივალთ... არის სიტუაციები როცა ნაყოფი სუსტია და არ შეიძლება სქესობრივი კავშირი, ამიტომ ჯობია დროებით მოვთოკოთ სურვილები თორემ ჩემს გონებაში რაც გვერდით მომიწექი იმის მერე სე*სი გვაქ _ სიცილით ამიხსნა და შემრცხვა ... გულწრფელად შემრცხვა რომ მან ჩემზე მეტი გათვალა
-ნოეე... იციი ნიაკომ რა მითხრა?
-როგორც ჩანს ძილი არ უწერია ნოეს.. რაო პატარავ რა გითხრა?
-თუ გინდა ხვალ ვისაუბროთ _ ნაწყენმა ამოვილუღლუღე
-რა გითხრა ნიაკომ? _ არ შეიმჩნია ჩემი სიტყვები
-ეშინია რომ ბავშვის დაბადების შემდეგ შეიძლება პატარა უფრო მიყვარდეს ვიდრე თვითონ, რომ ვკითხე რატომ თქო ასე მითხრა მე ხომ შენი შვილი არ ვარ და ის შენი შვილი იქნებაო... ძალიან მეტკინა მისი სიტყვები... რათქმაუნდა მასში ლილეს ადგილის დამკვიდრებას არ ვცდილობ, მაგრამ არმინდა რომ ასე ფიქრობდეს
-დამშვიდდი ევა... ყველა პატარას აქვს მსგავსი სიტუაცია, ამაზე არ იდარდო ხო?
-მეშინია ნოე... ძალიან მეშინია იმედია შევძლებ კარგი დედა ვიყო ორივეს მიმართ
-შეძლებ პატარავ შეძლებ... შენ უბრალოდ სხვანაირად არც შეგიძლია

*** ანასტასია ***
დილით აბოს მკერდზე ჩახუტებულს გამეღვიძა, სრულიად შიშვლები ვიყავით და ძალიან შემრცხვა... სანამ გაიღვიძებდა ჩუმად ავდექი მოვწესრიგდი და სამზარეულოში ჩავედი, ყრუ ტკივილს ვგრძნობდი მაგრამ არ შევიმჩნიე ორი ყავა გავაკეთე დიდი ჭიქით და ოთახში დავბრუნდი აბოს ისევ ეძინა, თავთან დავუჯექი და ვეცადე გამეღვიძებინა სახეზე ვეფერებოდი და მეღიმებოდა ხელები მომხვია და ჩაიწია რომ გვერდით დავეწვინე
-რომელი საათია? _ ამოიზმუილა
-ათი სრულდება და სამსახუშიც გაგვიანდება
-და შენ შენი პატარა ჭკუით მაღვიძებდი? _ გაეცინა
-ხომ გაიღვიძე? _ ნიშნის მოგებით გავხედე
-კი დაახლოებით 15 წუთია და ოთახში რომ არ იყავი მეთქი გუშინდელ ღამეს ვერ გაუძლო და გამეპარა თქო
-სულელო _ გამეცინა და ვეცადე სირცხვილი დამეფარა _ ადექი თორემ მართლა დაგაგვიანდება
-თან თათბირია თერთმეტის ნახევრისთვის დანიშნული არადა შენთან რომ ჯობია?
მაკოცა და დედიშობილა წამოდგა ლოგინიდან, თვითონ ვითომც არაფერიო გააგრძელა აბაზანისკენ გზა მე კი საოცრად შემრცხვა და გვერდით გავიხედე ...
სანამ აბო სააბაზანოში იყო მისმა ტელეფონმა დარეკა დავხედე და ნოე იყო
-აბოოოო .... აბოოოო_ ბოლო ხმაზე ვუყვიროდი კარებთან მდგარი შიგნით მყოფ აბოს
-რატომ კივი? _ გაკვირვებულმა გააღო კარები და მე სწრაფად შემოვბრუნდი და ზურგით დავუდექი, ტელეფონიანი ხელი უკან გავწიე და
-ნოე გირეკავს
აბომ ჩემს დანახვაზე სიცილი დაიწყო, ტელეფონი გამომართვა და ჩემს წინ 'ტანტალით' გაუყვა გზას ოთახისკენ
-ხო ძმა... დღეს ჩამოდიხართ? ... ხო მაგრამ... კარგი რაა ძმობასგაფიცებ მაინც? ... მესმის რომ ასე მალე ვერა მაგრამ... კარგი კარგი ... და იმ ამბავზე რახდება? ... კი ძმა ეგ რა პრობლემაა, ჩვენთან მოიყვანე კლინიკაში ... მომიკითხე ევაჩკა... კარგი
ინტერესით ვუსმენდი და როგორცკი საუბარი დაამთავრა წინ დავუდექი
-შენ და ნოე რამეს მალავთ? _ შევატყვე რომ აფორიაქდა მაგრამ არ შეიმჩნია
-რასუნდა ვმალავდეთ პატარავ?
-მესმის რომ ასე მალე ვერა... იმ ამბავზე რა ხდება... ან რა მალე ან რა ამბავი?
-ტასიკ ნუ აბუქებ კარგი? თორემ შენს მაგნაირ სახეზე ჩემი ბიჭიც სხვანაირად მოქმედებს
მის მზერას გავაყოლე თვალი და ჭარხალივით აწითლებულმა დავტოვე ოთახი...

***ევა***
სახლში შესვლისთანავე რაღაც სხვა გრძნობა დამეუფლა
-ნოე ახალი წელი ახლოვდება, როცა მოიცლი გავიდეთ ნაძვის ხის საყიდლად კარგი?
-ევა თვენახევარია ახალწლამდე _ გაკვირვებულმა გამომხედა
-თვენახევარია ახალწლამდე _ გავაჯავრე და გაბუტული ბავშვივით გავხედე ნიაკოს
-მე და შენ ვიყიდოთ დედი... არ გვინდა მამა
ჩანთები ოთახში ავიტანე და კარადასთან მიყუდებულ ჩემს ჩემოდანს გავხედე
-დედი ეს ჩემოდანი რად გინდოდა?
-ვიფიქრე რაც არ მჭირდება ტანსაცმელები გავაჩუქებ თქო _ ნოეც ამდროს შემოვიდა და წარბაწეულმა გახედა ჩემოდანს
-მამას ანგელოზო მიდი გამოიცვალე და ვჭამოთ მერე ხო?
-რა ჩავიცვა დე?
-რაც შენ გინდა პატარავ
-კარგი _ ნიაკო ბედნიერი სახით გავარდა ოთახიდან ნოემ კი ისევ ჩემოდანს უყურებდა
-წასვლას აპირებდი? _ ზურგი მაქცია და ფანჯარასთან დადგა
-ვერ შევძელი
-მაგრამ აპირებდი _ ვერაფერი ვუთხარი და ჩუმად ვიდექი _ არა... არ იფიქრო რომ გამტყუნებ... ისე შენი აზრით გაქცევა საუკეთესო გამოსავალია?
-ნოე გთხოვ.... _ შემოტრიალდა და შუბლზე მაკოცა
-არაფერია ისე უბრალოდ.... ვიცი რომ ვიმსახურებ მაგრამ მაინც ჩამწყდა რაღაც შიგნით...
-მაპატიე _ ჩუმად ამოვილუღლუღე
-საოცარი ხარ, გატკინე... გადაგიარე და მაინც შენ მთხოვ პატიებას... ვერ გაგიშვებ... რომ წახვიდე და დაბრუნება არ გინდოდეს ძალით დაგაბრუნებ, მხოლოდ მანამ სანამ ვიცი რომ გიყვარვარ ... შენ ისეთი ხარ მარტო გადაგივლიან, ამას კი ვერ დავუშვებ... გულწრფელად მიკვირს როგორ შეგიძლია ასეთი სუსტი და ძლიერი ერთდროულად იყო

იმედია ისიამოვნებთ ♥
სიყვარულით გვანცი ♥