ჩემ ჩანთას ხელი ჩავავლე და კმაყოფილი წავედი ჩემი კლასელებისკენ,
უცბად ჩვენი კლასი და სკოლა გამოაცხადეს მიკროფონში ჩვენი კლასის და 11 კლასის გოგოები ერთ კოტეჯში უნდა ვყოფილიყავით ჩვენი კლასის ბიჭები და 11 კლასელი ბიჭები (ალექსანდრეს კლასი)კი ერთად ერთ კოტეჯში
კოტეკში რომ შევედით ძალიან მყუდრო იყო ხის და თან ტყეში,საწოლები ორსართულიანი ხის იყო ყველამ აირჩია ვინ სად დაწვებოდა ყველასთან ძალიან დავმეგობრდი საწოლის გვერდით ტანსაცმლისთვის განკუთვნილი პატარა კარადები იყო ყველაფერი შევალაგე მოვაწესრიგე დავალაგე ოთახიც ცოტა მოვაწესრიგეთ გოგოებმა და გარეთ დასათვალიერებლად გასვლა გადავწყიტეთ მე და ნენემ კოტეჯში დაახლოებით 10 გოგო ვიყავით დანარჩენი ჩვენ გვერდით კოტეჯში იყვნენ ბიჭებს ოდნავ მოშორებით ჰქონდათ კოტეჯები
მე ნენემ და ელენემ (ელენე ჩვენი 11 კლასელი გოგოა აქამდე მარტო გამარჯობა-გაგიმარჯოთი შემოფარგლებოდით ახლა კი ძალიან დავმეგიბრდით)გასეირნება გადავწყვიტეთ ნისლიანი ამინდი იყო ამიტომ ნაცრისფერი კაპიშონიანი სვიტრი ჩავიცვი შავი შარვალი,ფეხზე შავი ბათინკები თმები კი ჩავიპწენი, კაპიშონი მოვიხურე და გარეთ გავედით ციოდა და თან ღამდებოდა იქვე გავიგეთ სტადიონი ყოფილა და გადავწყვიტეთ იქ წავსულიყავით იქ კი ჩვენი კლასის ბიჭები და 11 კლასელები დაგვხვდნენ იქ ალექსანდრეც იყო და თორნიკეც როგორც კი სტადიონს მივუახლოვდით ალექსანდრეს და თორნიკეს დაჟინებული მზერა ვიგრძენი და ცოტაარიყოს მესიამოვნა იქ სკამებზე ჩამოვჯექით ჩვენი გოგიებიც იქ იყვნენ და თამაშის ყურება დავიწყეთ ამ დროს თორნიკე მომიახლოვდა და გვერდით დამიჯდა
-მიაა
-თორნიკე (სწერვულად გავუღიმე)
-რას შვები?
-თამაშს ვუყურებ აი შენ კი ხელს მიშლი
-კარგი საყვარელო მაშინ ხელს აღარ შეგიშლი(გაიღიმა)
რაოო საყვარელოო? მე ხომ გავაფრთხილე აი ეხლა უკვე ვსოო
-თირნიკე(დავუყვირე ყველამ მე შემომხედა)მე რაგითხარი კიდევ ერთხელ დამიძახებ საყავრელოს და მაგენას ამოგაძრობ თქო
-ხო მერე?
-მერე და თუ გინდა ეგ ლამააზი სახე შეგრჩეს წესიერად იყავი
-ვაიმე ჩემი გოგო ეჭვაინობს
ამის გაგონებაზე ძალიან მაგრად დავარტყი სახეში ის კი დაგორდა,მე კიბეებზე ჩავედი და სახე შემოვუტრიალე
-მე გაგაფრთხილე მგონი შენ გადაწყვიტე ხოდა კიდევ ერთხე ლაბედავ და დამიძახებ რამე საშინელებას და ისე გაგამწარებ და ისე გაგალამაზებ მშობელი დედაც ვეღარ გინცნობს(ყველამ ხარხარი დაიწყო მარტო ალექსი იყო ჩუმად და მე მიყურებდა თან ტუჩის კუთხეს ჩატეხდა ხოლმე თორნიკეს კი ყურთან მივიწიე და ჩავჩურჩულე)ხომ კარგად გაიგე საყვარელო
უცბად ავდექი და იქაურობას მოვშორდი კოტეჯში ავედი მოვწესრიგდი შხაპი გადავივლე და პიჟამა ჩავიცვი როცა გოგოები შემოვიდნენ ოთახში
-ვაიმეე მიაა გოგოო,რამაგარი იყავი შენ არიცი(ნინა)
-ხოო მაგრამ ხვალ პრობლემები გექნება (ნენე)
-პრობლემები? რატო?(მე)
-რა რატოო,ბიჭი ცემე და შენი აზრით არაფერს გეტყვიან?ვერხარ შენ(ელენე)
-კაი რაა რამენაირად მოვაგვარებ (მე)
-იმედია (მარია)
-კაი უკვე 1 საათი დაიწუო დავიძინოთ(ელენე)
-ხო რა უკვე გვიანია (ნენე)
-თქვენ დაწექით მე რამეს წავიკითხავ (მე)
-კაი(ნენე)

მე კი "თუ დავრჩები"-ს კითხვა დავიწყე ეს წინგნი 1000 მაინც მექნება წაკითხული მაგრამ რავქნა ძალიან მიყვარს თან პერსონაჟს ჩემი სახელი ჰქვია 1 საათის შემდეგ ვიღაც მწერს
-შუქი ჩააქვრე და დაიძინე თორემ თვალები გეტკინება კითხვისგან
ძალიან შემეშინდა ვინ უნდა იყოს თქო მაგრამ მეც მივწერე
-ვინ ხარ?
-ერთადერთი
ვერ გავიგე რას გულისხმობდა აზრსს ვერ ჩავწვდი ამიტომ წიგნი დავხურე ტელეფონიც გამოვრგე და კომფორტულად მოვკალათდი და დაძინებისთვის მოვემზადე ძალიან გვიან დამეძინა რადგან იმ ვიღაცაზე ვფიქრობდი, დილით ელენემ გამაღვიძა:
-მიაა ,გაიღვიძე
-ვაიმე ელენე რაიყოო
-დირექტორი გიბარებს
-რაა?(ამის გაგონებაზე თვალები გამიფართოვდა)
-ჰოო მალე, გელოდება
-კაი
უცბად ავდექი ჩავიცვი მოვწესრიდჰი და კოტეჯიდან გავვარდი,მთავარ კორპუსთან მიმიყვანეს და დირექტორის კაბინეტში შევედი
-გამარჯობა მია (დირექტორი)
-გაბარჯობა ქალბატონო ეკა
-დაბრძანდი,გგავიგე გუშინ შენ და თორნიკეს კონფლიქტი მოგივიდათ და რაიყო მიზეზი?
-ქალბატონო ეკა,იცით ეს ცოტაარიყოს პირადულია
-კარგი მია გასაგებია მაგრამ,უნდა დამპირდე რომ მსგავსი შემთხვევა აღარ იქნებბა
-კარგით ქალბატონო ეკა,მსგავსი შემთხვევა აღარ განმეორდება
-კარგი მაშინ თავისუფალი ხარ
-კარგით,ნახვამდის
გარეთ რომ გამოვედი ყველა მთელი ბანაკის ბავშვები გარეთ იყვნენ და მე მიყურებდნენ მე კი ღიმილი დამთამაშებდა სახეზე და თორნიკეს ჩალურჯებული სახე რომ დავინახე ცოტა არიყოს მესიამოვნა
-მიაა,რაო რაგითხრა დირეტორმა?
-არაფერი,უბრალოდ გამაფრთხილა
-უჰ,ძალიან კარგი
დღემ ძალიან კარგად ჩაიარა საღამოს ისევ სტადიონზე გავედით მე ძილი მომერია 12 საათი იყო და ნენეს ვთხოვე კოტეჯში წასვლა ნენეც წამომყვა მოვწესრიგდი ჩემი მიკიმაუსის პიჟამა ჩავიცვი და საწოლში შევძვერი ვერ დავიძინეთ მე და ნენემ და ნენემ ლაპარააკი დამიწყო:
-მია
-ჰოუ
-აუ სანდრო რასაყვარელია (სანდრო ალექსის ძმაკაცია ისიც ძალიან საყვარელი და.კარგი ბიჭია მაღალი შავგრემანი და ცისფერი თვალებით ალექსის კლასელი იყო)
-ვიღაც შეყვარებულიაა
-კაი გოგო რა შეყვარებული გაგიჟდი?ისე შენ და ალექსი როგორ უხდებით ერთმანეთს
-აუ გაქრი რაა
-ჰო რაიყო სიმართლეს ვამბობ შენ თავს ვფიცავარ
-აუ ნენეე
-ჰო კაი რაგჭირს,მართლა რა სვანი ხარ
-კაი დაიძინე ეხლა
ამდროს გოგოებიც შემოვიდნენ და თან იცინოდნენ
-ეე ამათ უყურეთ, უკვე დაწექით?(ელენე)
-ჰო გვეძინებოდა და წამოვედით (ნენე)
-კაი ჩვენც დავწევებით ახლა (ნინი)
ვერვიძინებდი თვალს ვერ ვხუჭავდი ამდროს ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა
-გამო გარეთ ვიცი რომ ვერ იძინებ
-ვინხარ?რაგინდა?იქნებ მანიაკი ხარ?
-აჰაჰა რა მანიაკი გამოდი და მნახავ ვინც ვარ
არმიპასუხია ისე ავდექი პიჟამაზე ჟაკეტი შემოვიცვი კედები ჩავიცვი და ჩუმად გარეთ გავედი
-მია
უკნიდან ხმა გავიგე შევტრიალდი და ალექსი იყო მომიახლოვდა
-როგორ ხარ?
-კარგად შენ?
-მეც კარგად,რაიყო რატოვერ იძინებ?
-მოიცა რა,შენ საიდან იცი რომ ვერ ვიძინებ
-ვგრძნობ
-გრძნობ?გეფიცები გიჟი ხარ
-გინდა ძალიან მაგარი ადგილი განახო
-კი მაგრამ.ძალიან გვიანია შეიძლება ტყეში მგლებიც იყვნენ
-ვაიმეე მია კაი რაა ღადაოობ?რა მგლები
-ჰო რაიყო
-რაუნდა აქ მგლეებს
მეკი მოვიბუსე და სასაცილო სახე მივიღე
-ეე კვანჭიანი რა 2 წლის ბავშვივით ხარ
-აუუ აფრასიძე გეყოფა
-კაი ჰოი წამო იმ ადგილს განახებ
-კაი
ხელი ჩამავლო და სადღაც მივყავდი ბოლოს დიდ ჰამაკთან მივედით წინ ულამაზესი ხედი იშლებოდა იქვე პლედი და ცხელი შოკოლადი იყო
-მოდიი
-ვაიმეე რასაყვაფელი ხარ ალექს
-სინამდვილეში ალექსი არმქვია
-აბაა
-მე ალექსანდრე ვარ
-მართლაა კაი მაშინ მე ალექსანდრეს დაგიძახებ
-როგორ გავხარ,ზუსტად იმას მახსენებ
-ალექსანდრე ვის ვის გულოსხმობ?
-კაი მოგიყვები თუ გაინტერესებს თქვა და ცხელი შოკოლადი გამომიწოდა ჰამაჯში ჩავჯექით და პლედი ორივემ შემოვიხვიეთ ძალიან ახლოს ვიჰავით ერთთმანეთთან
-კიი ძალიან მაინტერესებს მომიყევი
-კარგი,წინა წელს ჩემი შეყვარებული გარდაიცვალა მასთან დაახლოებით 2 წელი ვიყავი მერე კი ავარიით დაიღუპა ჩემი სიხარული,ჩემი სიყვარული,ჩემი ცხოვრება იყო ჩემი მარიამი ჩემი გოგო ეხლა მიწაში წევს ის იმდენად განახვავებული იყო იმდენად თბილი მაგრამ ძალიან მკაცრი სულ თბილი იყო ყველას მიმაღტ მაგრამ როცა საჭირო იყო ძაალიან მკაცრი ხდებოდა არავის არაფერს პატიობდა უულამაზესი აი ვერ ავღწერ ისეთი იყო მაგრამ ერთ დაწყევლილ დღეს ერთ დაწყევლილ სექტემბერს ერთი დაწყევლილი მანქანა დაეჯახა ჩემ ანგელოზს ჩემ მარიამს ჩემ სიხარულს მაგრამ... შევეჩვიე უმარიამობას შევეჩვიე მაგრამ გამოჩნდი შენ... მარიამს იმცი როგორ გავხარ მასავით თბილიხარ მაგრამ თუ გაბრაზდიი არავის არაფერს შეარჩენ და ნამდვილი სვანი ხარ მარიამიც ზუსტად შენნაირი იყო შენსავით შავი კუპრივით თვალები ჰქონდა შავი გრძელი თმები შენსიმაღლე იყო ზუსტად შენსავით გრძელი სწორი ფეხები ჰქონდა და შენსავით ულამაზესი იყო
ვერც მივხვდი როგორ წამომივიდა ცრემლი
-ძალიან ვწუხვარ ეს ვთქვი და ჩავეხუტე არვიცი რატომ მაგრამ ჩავეხუტე და ისიც ჩამეხუტა დიდი ხანი ვიყავით ასე შემდეგ კი წამოსვლა დავაპირეთ

გამარჯობა ჩემო საყვარლებო ... შემიფასეთ გავაგრძელო წერა თუ არა? წინასწარ ძალიან დიდი მადლობა ყველას