-ზუსტად მახსოვს ერთი ციცქნა პრინცეა, ჩემს ეზოში გამოვარდებოდა და თამაშს იწყებდა ხოლმე, მაშინ ძალიან პატარა იყო, მაგრამ თავიდანვე შესწევდა ჩემი ნერვების მოშლის უნარი...ჩაეცინა და მოყოლა განაგრძო.. ზუტად მახსოვს იმდენად მიყვარდა მისი ნერვების მოშლა და გაღიზიანება ყველაფერზე ვიყავი წამსვლელი, პროსტა მერე მის აცრემლებულ თვალებს რომ ბუყურებდი, მინდოდა მივსულიყავი და ჩავხუტებოდი, მაგრამ დარწმუნებული ვიყავი ან ქვას ჩამარტყამდა თავში ან ფეხბშუა ამომარტყამდა და ისევ ბოლო ხმაზე იკისკისებდა, მაგრამ მაგაზეც თანახმა ვიყავი, იმისდა მიუხედავად ,რომ ვწმარდებოდი, მახსოვს ერთხელ სათამაშოდ გამოვიდა ვიღაც სტუმრად მოსულ ბიჭთან ერთად , იმას ელაპარაკებოდა და სათამაშოებს ანახებდა და ის ბიჭიც დარეტიანებული უყურებდა,მაგ დროს მე და ბიჭები ეზოში ვიყავით და ფეხბურთს ვთამაშობდით, რომ დამინახა და ენა გამომიყო, ისე გამაღიზიანა მათმა ჭუკჭუკმა და შემდეგ ჩემი პრინცესას ენის გამოყოფამ, გააზრებულად ,,ვითომ შემთხვევით" ბურთი ბიჭს მოვარტყი თავში ,რაზეც ტირილი აუტყდა და სახლისკენ დედას ძახილით გაიქცა, ამაზე სიცილი აგვიტყდა ყველას, ხოლო ჩემი ჭინკა გაკვირვებული უყურებდა, შემდეგ კი გამწარებული წამოვიდა ჩემსკენ და მეჩხუბა, როგორთუ ბურთი მოვარტყი, არადა თვითონაც იცოდა ასეთი მტირალა ბიჭი , რომ აღარ მოსწონდა.. შემდეგ ერთი დამობღვირა და სახლისკენ გაიქცა, იმის მერე არც ის ბიჭი გამოჩენილა და არც სხვა დანარჩენი, ვინც კი ახლოს ეკარებოდა ყველა მეორე დღეს ქრებოდა.. რამექნა ბავშვი ვიყავი, მაგრამ უკვე იმდენად მყავდა ტვინში ჩაბეჭდილი, რომ აღარ შემეძლო მისი სხვისთვის დათმობა..ჩემად ვაქციე და ბავშვური სიყვარულით ვიზრდებოდი, მაგრამ რავიცოდი თუ ამდენი ხანი გავიდოდა და ახლა ამდენად მეყვარებოდა.. დრო გადიოდა და იზრდებოდა, მეც გავიზარდე, აღარ გამოდიოდა სათამაშოდ .. მერე დაქალებიც შეიძინა, მეც სხვაგან გადავედი საცხოვრებლად, მაგრამ სკოლამ ისევ შეგვახსენა ერთმანეთი, უფროსწორად მე სულ მახსოვდა, სულ თვალს ვადევნებდი, მაგრამ ამას ვერ ხვდებოდა, სკოლაშიც და სკოლის გარეთაც მუდამ მასთან ვიყავი ჩუმად მაინც... ვერც კი იაზრებდა და ყოველთვის თვალს მარიდებდა.. ყველას ვაშორებდი ვინც კი გვერდით გაივლიდა და მიესალმებოდა, შეილება ეგოისტურადაც გამომივიდეს,მაგრამ რა მექნა მივისაკუთრე! ჩემად ვაქციე და ვერავის გავუყოფდი! რამდენჯერმე დაახლოებაც ვცადე, თუმცა უშედეგოდ ისევ თავს მარიდებდა ან ისე იქცეოდა თითქოს არაფერს წარმოვადგენდი, მეც ნერვებ მოშლილმა დავთანხმდი მშობლების წინადადებას და საზღვარგარეთ წავედი ,თუმცა არ დამვიწყებია ჩემი სიყვარული, იქიდანაც კი ვკითხულობდი, ვაკვირდებოი და ყურადღებას ვაქცევდი, აკვოატებულიც კი მყავდა, მენატრებოდა სიგიჟემდე და უკვე იმდენად მსძლია სულმა, რომ ჩამოვედი თუმცა ჩემ თავს ვერ ვუტყდებოდი, რომ მიყვარდა ,დიახ ასე ეგოისტურად მინდოდა ჩემთან ყოფილიყო, მაგრამ ვერ ვაღიარებდი , უხეშად ვექცეოდი, მინდოდა ყურადღება მოექცია, მიმხვდარიყო, რომ ამდენი ხანი მიყვარდა, უბრალოდ იმდენად გამამწარა იმ ამბავმა, რომ შეიძლებოდა სხვა ყვარებოდა, რომ გაუაზრებლად დავუახლოვდი, შემდეგ კი იმდენად ტკბილი იყო მისი გვერდით ყოფნის ბედნიერება ვეღარ გავუშვი, შემეძლო მომეგვარებინა ყველაფერო , შემეძლო ხელი გაგვეწერა, არც არავისთვის გვეთქვა წინა ღამის ამბავი, არ მომეტყუებინეთ, მაგრამ ვერ შევძელი! მიყვარდა და მიყვარს! მინდოდა რომ ჩემს გვერდით ყოფილიყო! ვერ შეველეოდი და ასე უბრალოდ ვერ გავუშვებდი ... ხოდა ახლა რადგან ყველამ იცით სიმართლე, მინდა შენც გაიგო ნინუცა და ბოლომდე შეუშვა, რომ მიყვარხარ! ბავშვობიდან! იმ დროიდან მიყვარხარ ეზოში, ჩემს წინ რომ დაბაჯბაჯებდი და ნერვებს მიშლიდი, თან მეპრანჭებოდი და გინდოდა შენი ნატკენი ხელი ანდაც ფეხი მომეშუშებინა, ანდაც ცრემლები მომეწმინდა... სკოლის პერიოდშიც ვგიჟდებოდი შენზე , როდესაც გეგონა რომ არ მაინტერესებდი და არაფრად გთვლიდი, არა ასე არიყო, იმდენად მიგისაკუთრე ჩემს თავს აღარ ვგავდი, მაშინაც რომ დავბრუნდი, ძლივს ვერეოდი ჩემ თავს რომ არ მოგვარდნოდი და არ ჩაგხუტებოდი და ახლაც, როდესაც ყველაფრის მოგვარება შემეძლო არ გავაკეთე, რადგან არ მინდოდა გამეშვი! მინა სულ ჩემს გვერდით იყო! ცხოვრების ბოლომდე! რადგან სიგიჟემდე მიყვარხარ!
გაშტერებული და გამოფიტული, ვუყურებდი მას... ჩემს ერთადერთ სიყვარულს, თვალებიდან ცრემლები დაუდევრად ჩამოდიოდა ჩემს ღაწვებზე და კიდევ ვერ ვიჯერებდი მონაყოლს..ამდენი ხანი, როცა მეგონა, რომ არ ვაინტერესებდი, როცა მეგონა , რომ გამორიცხული იყო ჩვენი ერთად ყოფნა, როდესაც მიკვირდა, ასე უცებ , რომ ქრებოდნენ ჩემს ირგვლივ ბიჭები, რომელსაც ვუყვარდი და ამდენი ხანი, როცა მეგონა რომ დავივიწყე, გადავიყვარე და გრძნობები არ მქონდა, თურმე თავს ვატყუებდი, შემეძლო ბედნიერჯ ვყოფილიყავი, ამდენი ხანი ტყუილად არ მემზირა შორიდან ჩემი სიყვარულისთვის , უბრალოდ წარმოუდგენელი იყო ნიკუშას აღიარება... ვერ ვიაზრებდი,უბრალოდ იმდენად მისწვდა გულს ხმაც ვერ ამოვიღე დადუმებული და თვალცრემლიანი ვუყურებდი მის შავ თვალებს და მათში ვიძირებოდი, ვხვდებოდი, რომ ბედნიერება ასე ახლოს იყო ჩემთან და არაფერს ვაკეთებდი, პირიქით ხელსაც კი ვუშლიდი ჩემი ამდენი ფიქრით, მეგობრებიც მიხვდნენ, დადუმდნენ და ჩუმათ გაეცალნენ, ყველა თავიანთ სახლებში წაბიდა, ან რაღა იყო სათქმელი, განა ყველაფერი არ თქვა ნიკუშამ , მხოლოდ ჩვენ ორნი ვიყავით, მხოლოდ მე და ნიკუშა და თვალებში დადუმებულები ვუყურებდით ერთმანეთს, როგორ მინდოდა მივვარდნოდი და მოვხვეოდი ანდაც მეთქვა მეც როგორ მიყვარდა და ამდენი ხანი მის გარეშე სუნთქვაც ,რომ არ შემეძლო, ანდაც რო არ ვნანობდი არც ერთ წუთს, მასთან გატარებულს, ანდაც მეთქვა ,რომ მახსოვდა ბავშვობიდან მახსოვდა, ისიც მახოვდა ,როგორ მაბრაზებდა, მაგრამ მაინც მთელი სულით მიყვარდა, რადგან ერთადერთი ბიჭი იყო ვისაც შეეძლო ჩემი მწყობრიდან გამოყვანა... უბრალოდ ვიჯექით ა ვუყურებდით ერთმანეთს, მაგრამ რაღა აზრი ჰქონდა, ამ ყველაფერს,როდესაც წამოდგა და მის თვალებში დანახულმა ნაღველმა და იმედგაცრუებამ გული მომიკლა და ადგილზე მიმყინა, მაშინაც ვერ შევძელი ავდგომოდი დაბუკან გავკიდებოდი, კარიდან,რომ გავარდა და სადღაც წავიდა... მხოლოდ მაშინ შევძელი წამოდგომა და ოთახში ავედი, თავს მივეცი უფლება და ემოციებისგან დავიცალე, ვტიროფი მთელი გულითა და სულით, მეტირებოდა ჩემს თავზე ასეთი სულელი, რომ ვიყავი და ჩემი ბედნიერებისთვის არაფერს ვაკეთებდი, შემდეგ გონზე მოსულმა გავაანალიზე, რაც გავაკეთე და უარესად მომეშალა ნერვები, რომ არც კი შევაკავე ისე გავუშვი ამ შუაღამეს ...არც კი დავფიქრებულვარ, ისე დავეშვი კიბეებზე მოსაცმელი მოვიხვიე და გარეთ გავვარდი, უნდა მომეძებნა, ასე სახლში ვერ დაველოდებოდი, ჩემს ბედნიერებას ვეღარ გავუშვებდი, არ შემეძლო, უბრალოდ ჩემთვის ყველაფერი იყო, ჰაერზე მეტი, ასე უმოქმედოდ ვერ დაველოდებოდი, კიდევ როდის მომეცემოდა მისი გვერდით ყოლის ბედნიერება, სწორედ მაშინ,როდესაც ჭიშკრიდან ვაპირებდი გასვლას დავინახე, როგორ შემოდიოდა თავად, შემომხედა, თითქოს ელოდა კიდეც, ანდაც არ ვიცი არ ელოდა, ახლა საერთოდ გაურკვევლად ვიყავი მეც, ვერაფერს ვხვდებოდი გარდა ერთისა, მე მასთან მინდოდა, მინდოდა სამუდამოდ ერთად ვყოფილიყავით , არასოდეს აღარ გამეშვა და უბრალოდ ცხივრებით დავმტკბარიყავით
-ნინუცა გარეთ რაყომ ხარ? გაცივდები! მისმა ხმამ გამომიყვანა ფიქრებიდან, ისეთი ჩამწყდარი მაგრამ მაინც მკაცრად ჟღერდა რომ ჟრუანტელმაც კი დამიარა, მხოლოდ მაშინ მოვეგე გონს და გამწარებული მისკენ წავედი
-ამის შემდეგ! გაფრთხილებ! აღარასდროს გაბედო ასე წასვლა გასაგებია? პასუხს დაელოდე და ისე წადი თუ საერთოდ გიშვებ! რადგან აღარასდროს ! გესმის აღარასდროს გაგიშვებ! სულ ჩემთან მეყოლები! იმიტომ ...იმიტომ რომ.. მეც სიგიჟემდე მიყვარხარ ნიკუშა ჯაჭვლიანო! იმდენად სიგიჟემდე, რომ შენს გარეშე სუნთქვაც კი მიჭირს! გაბრთხილებ მხოლოდ ჩემი უნდა იყო! ამიტომ აღარსად გაგიშვებ! თუ საჭიროა თავად გამოგ...სიტყვა შუაზე გამაწყვეტინმა მისმა ცხელმა ბაგეებმა, მომაკვდინებლად რომ დამაკვდნენ ტუჩებზე, მაშინ ჩამეღიმა და მეც უკვე დარწმუნებულმა და ბედნიერმა ხელები მხრებზე მოვხვიე და ავყევი.. როგორც იქნა მოწყდა ჩემს ტუჩებს და ბედნიერმა ისე ჩამიკრა გულში მეგონა შემოვეჭყლიტებოდი, მისი გულის ცემის ხმა მესმოდა და ორმაგად მიძლიერდებოდა ბედნიერების გრძნობა
-ამის შემდეგ ნაკლები ილაპარაკე და მეტი საქმე პატარავ! მხოლოდ ჩემი ხარ!
მისი ბოხი და ჩახშული ხმაც კი მოქმედებდა ჩემზე, თვალებში ვუყურებდი და სიყვარულით ვივსებოდი, ისევ მიმიკრო თავისი ძლიერი ტორით სხეულზე და ტუჩებს დაეწაფა
-მგონი ჯობია სახლში შევიდეთ, თორე აცივდა რაღაც..ძლივს მოწყვეტილმა ამოვიჩურჩულე და მის მზერაზე სიცილი წამსკა
-მოკლედ მიზეზები არ გელევა ჯაჭვლიანის ქალო! საინტერესოა ამ საღამოს სადღა წამიხვალ..ტუჩები ყურთან მომაკრო და ვნებამორეულმა ჩამჩურჩულა,რაზეც წამში დავბუსუსუდი და სიცივე შეპარულს ნიკუშას სიცილმა მომიყვანა გონზე, მეც მუჯლუგუნი ვკარი და ისე დავიძარი სახლისკენ, გზაში რომ დამეწია მიმიხუტა და ერთად შევედით,
-მგონი მომშივდა..
-მე დიდიხანია მშივხარ! ვნებიანად დამჩურჩულა და ყელში სველი კოცნუს კვალი დამიტოვა
-ოოო კაი რააა მე სერიოზულად გეუბნები მშია თქო..აფორიაქებულმა ძლივს დავუსხლტი ხელიდან და სამზარეულოში შევედი..
-და ვინ თქვა რომ მე არასერიოზულად მშია! ვითომ ძაან გაკვირვებული შემომყვა და უკნიდან მომეხვია
-შენ სხვარამე გშია და მე საჭმელი..ბუტბუთით ამოვთქვი და ვეცადე ცოტა მაინც მომეშორებინა
-ხო მაგაში გეთანხმები! მე შენი მარწყვის ტუჩები მშია და კიდევ ოთხი ბურთი.. ვნებიანად ჩაილაპარაკა და თავიდან ფეხებამდე ამათბალიერა, რაზეც წამოვხურდი და გავეცალე
-თავხედო!
-მგონი შენ ხარ ის ვისაც თავხედი შეუყვარდა...დამცინა და ჩემი სახის დანახვუსას ისევ დასერიოზულდა-კარგი ჰო! გააკეთე რამე მეც შევჭამ, იმდენი ქენი მართლა მომაშიე.. თვალები აატრიალა და გზა მომცა, რათა საჭმელი გამეკეთებინა
- აი ჰომ ვთქბი.. გამარჯვებულმა ჩაბიქირქილე უეცრად, რომ მომავლეს წელზე ხელი და სამზარეულოს მაგიდაზე ამაკრეს
-ჰო, თუმცა მანამდე შიმშილით რომ არ მოვკვდე, წინასწარ დავაგემოვნებ მაგ დესერტს.. ვნებიანად ჩაილაპარაკა და ტუჩებზე დამაცხრა, მონაცვლეობით მიკოცნიდა ჯერ ზედა , ხოლო შემდეგ ქვედა ტუჩს და ენასაც ანაცვლებდა, ალბათ საერთოდ დავკარგავდი უნარს, რომ არ მომშორებოდა და ეშმაკურად არ ემზირა ჩემთვის
-გეყოს ტკბობა ახლა საჭმელს მიხედე ცუნცულ .. მითხრა მკაცრად და მეც დაბღვერილი შევბრუნდი უკანალზე რომ მომცხეს და ოთახიდან გავარდა, ჩემი გაოცებული და გამწარებული სახე, რომ არ დაენახა.. შემდეგ კი მეცინებოდა და ისე ვუდგებოდი საქმეს.. ბედნიერმა ძლუვს დავასრულე საჭმლის მომზადება და სწორედ ამ დროს მოვიდა ვაჟბატონიც
-მმმ.. რა გემირელი სურნელი მცემს
-მზადაა და შეგვიძლია ვჭამოთ
-ჰო ჯობია ბევრი ჭამო, ძალების მომატება საჭიროა ამ ღამისთვის..ეშმაკურად ჩამიკრა თვალი და ჭამას შეუდგა, მეკიდე აწითლებულმა და დაბნეულმა სად ჯანდაბაში წავსულიყავი, ვერც კი მოვტვინე..როგორ იქნა ჭამას მოვრჩით, და დაღლილიბამაც თავისი ქნა, ჭურჭელი გავრეცხე და მშრალებაას ,რომ ვამთავრებდი სწორედ მაშინ ვიგრძენი მუცლეზე შემოხვეული დაძარღვლულუ ხელი, რონელმაც სხეულზე ამაკრო და კისერზე სველი კოცნების დატოვება დაიწყო
- ნეტა იცოდე, როგორ მინდიხარ..
ძალა გამოცლილმა ხელებიც ძირს ჩამოვყარე და უარესად ავეკარი მას, და სწორედ ამდროს გადამიწია მაისურის ცალი სალტე და მხარზე გადავიდა სველი კოცნებით, და სწორედ ამ დროს ვერ შევუკავე თავი და კვნესა აღმომხდა, მანაც გახელებულმა შემაბრუნა თავისკენ და მოწყურებულივით და გაშმაგებით დამაკვდა ტუჩებზე, მონაცვლეობით გადაფიოდა ერთიდან მეორეზე და შიგადა შიგ მკბენდა ,რაზეც თავს ვერ ვიკავებდი და უარესად ვახელებდი,ხელები მხრებზე შემოვხვიე მან კი თეძოებში ჩამავლი და სამზარეულოს მაგიდაზე შემომსვა, ტუჩიდან ნიკაპზე, ნიკაპიდან კი ყელამდე ჩავიდა და კოცნებთან ერთად მკბენდა, ამაზე უარესად გავხდი, და მხარში ფრჩხილები ჩავარჭე, თავად კი ხელებს ყველგან დაასრიალებდა, აი მაისურის ქვეშ რომ ვიგრძენი მისი ხელები, მაშინ დავკარგე ყველანაირი გააზრების უნარი, თავი ავაწევინე და ტუჩებზე დავაცხარი, რაზეც ამოიოხრა, ხელები თეძოებში ჩამავლო და წელზე შემომისვა, ვერც კი გავაანალიზე ისე აღმოვჩნით ოთახში, რბილად გადამაწვინა საწოლზე და ახლა უფრო მომთხოვნად შეუდგა ჩემს დაგემოვნებას, მაისური გადამაძრო და ყელიდან მკერდზე ჩაუყვა კოცნებით, რაზეც თავს ვერ ვიკავებდი და პირიდან გაუგებარი ბგერები ამომდიოდა, რაზეც ჩუმად ხითხითებდა და თავის საქმეს განაგრძობდა, იმდენად ვნებიანი იყო და ნაზი, ვერ ვიაზრებდი ვერაფერს, შარვალიც მომაცილა და მხოლოდ საცვლებისამარა ვიყავი მის წინ,ახლა მე გადავაძრე ზედა და კისერზე მივაწებე თუჩები, რაზეც ამოიხრიალა და ყველა ძარღბი დაეჭიმა
-საშინლად მოქმედებ ჩემზე ნინუცა.. ხრინწიანი ხმით ამოილაპარაკა და ისევ დამაკვდა ტუჩებზე, ხელებს მთელ სხეულზე ასრუალებდა.. ფეხებზე მიჭერდა და შემდეგ მუცელზე და მკერდზე ამოუყვებოდა, ზედა საცვალიც გამაძრო და მკერდძე მისჯ ცხელი ხელის შეხებამ და შემდეგ თბილი ტუჩების, საერთოდ დამაკარგვინა თავი და თავს უფლება მივეცი ხმა აღარ შემეკავებინა, რაზეც უარესად ხელდებოდა და მთლიანად გამაშიშვლ, თვითონაც გაშიშვლდა და წამით დაბინდული თვალებით შემომხედა
-მიყვარხარ და ვეცდები არ გატკინო
მეც ვნებისგა გაგიჟებულმა თმებში ხელი ჩავავლე და ტუჩებზე დავეტაკე, რაც ალბათ თანხმობად მიიღო და მთლიანად დამიპატრონა.. მციეროდენი ტკივილის შემდეგ განცდილ სიამოვნებას ვეღარ ავღწერ, ორი ზედიზედ შეერთებული სხეული, რომელთაც ვნებების ქარცეცხლში იწვოდნენ, და მხოლოდ მათი ჩუმი ოხვრა და კვნესა არღვევდა ოთახში გამეფებულ სიჩუმეს...
დილით სასიამოვნო შეხებამ გამომაღვიძა, ვგრძნობდი როგორ მეხებოდნენ თმაზე ნიკუშას თითები და სიამოვნებისგან მეღიმებოდა
-ვიცი რომ გღვიძავს , და ჯობია გაახილო თვალები პატარა ქალბატონო.. ღიმილშეპარული ხმაც მომესმა და ბედნიერმა თვალები გავახილე, ისეთი ღიმილით მიღიმოდა მე რომ ასე მიყვარდა..
-როგორ ხარ? მკითხა მზრუნველად და სახეზე მომეფერა
-არაჩვეულებრივად შენ? ღიმილით ვუპასუხე და თავი მკერდზე დავადე
-ამაზე კარგად არასდროს ვყოფილვარ..
-რათქმაუნდა! გუშინ ხომ ჩემი გახდით ბატონო ნიკუშა.. სასაცილოდ ამოვთქვი და ტუჩები ყელზე მივაკარი, რაზეც რეაქციასაც არ დაუგვიანებია და დააჟრჟოლა
-ნუ ცუღლუტობ!
-რატომ ნუთუ ძალა აღარ შეგწევთ.. ვითომ დანანებით ამოვილაპარაკე და წამოდგომას ვაპირებდი, უეცრად ზემოდან რომ მომექცა და ეშმაკური მზერით დამაცქერდა
-რატომ არ ისვენებ?
-მმ..ალბათ იმიტომ, რომ მარწყუნიების დაგემოვნება უნდა შენს პატარა ქალბატონს! ღიმილით ვუთხარი რაზეც თვალები აენთო
-მაგაზე როგორ გაწყენინებ..უეცრად თქვა და ტუჩებზე დამაკვდა, შემდეგ, როგორც იქნა მოვწყდით ერთმანეთს და ავდექით, კუჭი პროტესტს გვიცხადებდა და ამიტომაც საჭმლის მზადება დავიწყეთ, მთელი დღე ერთად ვიყავით, მხოლოდ ჩვენ! არც არავის შევხმუანებივართ, ტელეფონებიც გამოვრთეთ და მხოლოდ ერთმანეთს დავუთმეთ ეს დღე, თუმცა დიდი ხანი არც გასტანა ჩვენმა სიმვიდემ, ტელევიზორს ვუყურებდით კარზე ზარის ხმა, რომ გაისმა
-ვინმეს ელოდებოდი? გაკვირვებულმა მხრები აიჩეჩა და წამოდგა
- აქ დარჩი მე გავაღებ! მითხრა და კარისკენ გასწია ,თუმცა ცნობის მოყვარეობამ მძლია და უკან გავყევი, კარების გაღების თანავე, ადგილზე შევდექი და გაფართოებული თვალებით შევხედე წინ მდგომს...




ესეც ახალი თავი <3 ახლა დავწერე თანაც მობილურით და ალბათ ბევრი შეცდომა იქნება და მომიტევეთ გთხოვთ ♥♥♥ ძლივს გამოვნახე დრო და ესეც ბოლოს წინა თავია (( იმედია არ მიწყენთ თუ შეცდომები შეგხვდებათ ( ხოლო დანარჩენს რაც შეეხება ყველას დიდი მადლობაა ასეთი კომენტარებისთვის, როგორსაც თქვენ მიწერთ ♥♥ მახარებთ სტიმულს მაძლევთ და მაბედნიერებთ ყოველი სიტყვით ♥♥♥ ველოდები თქვენს აზრს ამ თავთან დაკავშირებით, იმედია ძაან არ გავწელე და შემდეგ თავში ვასრულებ ♥♥ ველოდები თქვენს შეფასებას და კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა და ძალიან მიყვარხართ ჩემო მკითხველებო ♥♥♥