1999 (პროლოგი)
პროლოგი ხშირად, ყველა განსაკუთრებულ მომენტსა თუ ურთიერთობას, უნდა ჰქონდეთ დროული დასასრული. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ის გაუბრალოებისთვისაა განწირული. *** მოსდევდნენ. მირბოდა, მირბოდა. ასწრებდა. ეწეოდნენ. ,,მაინც მომაგნეს." უკვე იცოდა, რაც სურდათ. ისიც იცოდა, რა მოელოდა, თუ უფრო სწრაფად არ ირბენდა. გიჟივით შევარდა სახლში და იატაკზე მიმოფანტული ფურცლებისა და კასეტების აკრეფა დაიწყო. ,,ვერ ვასწრებ, შენი დედაც, ვერ ვასწრებ." კარის ბრახუნის ხმა მაშინვე გაიგო. ,,შენი დედაც, შენი დედაც..." -სად წავიდა? ბოხხმიანმა დაიყვირა. -სად წავიდა, ამის დედაც! ბოლო წამს მოასწრო სამკვდრო-სასიცოცხლო მნიშვნელობის დოკუმენტების კედლის უკანა ნაწილში შეჩურთვა და ბინის მეორე მხარეს, ერთერთი სავარძლის ქვეშ შევარდნა. ხმაური მიჩუმდა და ნაბიჯების ხმა შეწყდა. ,,მახეა, მახე." გამოსვლას არც აპირებდა. საშინელი გრძნობაა, აჩქარებული სუნთქვის საერთოდ გაჩერება რომ გიწევს. ათი წუთი. ოცი. ოფლში იწურებოდა. თითოეულ სუნთქვას აკონტროლებდა. ჩამიჩუმი არ ისმოდა. მაინც ეშინოდა "სამალავიდან" გამოსვლის. მერე იგრძნო... მთელი სხეული უკანკალებდა. იცოდა, გრძნობდა... გული ცუდს უგრძნობდა. თვალები დახუჭა. ნახევარი საათი გავიდა. ის კი ისევ გაუნძრევლად იწვა სავარძლის ქვეშ. ალბათ ოფლის გუბეც კი დააყენა. ,,მნიშვნელობა არ აქვს, მოვკვდები თუ არა, კასეტებს მაინც იპოვიან. და ციხეში ამოალპობენ ამ ნაბი**რებს." დაფიქრდა იმაზე, თუ რას კარგავდა. არ ჰყავდა ოჯახი, მეგობარი, ხელის გამწოდებელი. და ის, რისი გადარჩენაც შეეძლო... ჯაფარიძეების გოგონასი. და ფალავანდიშვილების ერთადერთი ვაჟის. ეს ბევრად მეტი იყო, ვიდრე მისი უბადრუკი სიცოცხლე. ასე თვლიდა თვითონ. სასოწარკვეთილი წყვილი, ამერიკაში გააქციეს. თან რა დროს გაასწრეს! თითქოს ბედზე, ვაშინგტონისკენ მიმავალი ბოინგი სწორედ იმ დროს აფრინდა, როცა გიგა ჩოლოყაშვილმა ცენტრალური რესპუბლიკური საავადმყოფოს რეანიმაციაში, პირველად ჩაისუნთქა ჟანგბადი, ათთვიანი პაუზის შემდეგ. მთელი ის გამბედაობა,რომლის მოკრებაც სავარძლის ქვეშ ნახევარსაათიანი ლოდინის დროს შეძლო, ერთიანად მოიდო ზურგზე და სამალავიდან სწრაფად გამოძვრა. *** თუმცა, გამბედაობისგან დამძიმებულს, იღბალი სავარძლის ქვეშ დარჩენია. *** "ზოგჯერ სიმამაცე სიგიჟის ზღვარს აღწევს." ------ უცებ. რაღაცნაირად:) მადლობა. |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.