დღეებიც კი წამებივით აღელდა,
თითქოს დედაც უფრო მალე დაბერდა,
სიცოცხლის წამს ღმერთს ხომ შენთვის ართმევდა,
მარტო როა ნუთუ არ გებრალება...

იქნებ ტირის ჩემი შვილი მინდაო,
რომ გავზარდე ძალზედ,ძალზედ წმინდაო...
იქნებ დღესაც მის კალთაში ინახავს,
ლამაზ ფოტოს,შენ რომ ყვირი - მიყვარხარ!

დედა გიყვარს როცა გაცმევს,გახურავს,
ფული არ აქვს კარს ძლიერ გაიხურავ,
ყოველდღე აქვს ღია შენთვის კარები,
და იძახის ნუთუ არ ვებრალები.

რომ წახვედი ღმერთმა დედა გაჩვენა,
აღარ გახსოვს ნეტავი ეს ვინ არის,
ღმერთმა გითხრა ნუთუ არ გებრალება!
ჯოჯოხეთის კარი ცოტა წინ არის...