თავი მეოთხე

გამოღვიძება დავიწყე ვიღაცის კაბინეტში ვიყავი..თავი საშინლად მტკიოდა..სად ჯანდაბაში ვარ.
-როგორც იქნა გაიღვიძე,მძინარე მზეთუნახავო..მომესმა ხმა რომელიც მეზიზღებოდა და მივხვდი რომ შარში ვიყავი. გასვიანი თავის სავარძელში იჯდა და სიგარეტს აბოლებდა..
ადგომა ვცადე მაგრამ თაბრო მეხვეოდა..გასვიანი ადგა და ჩემთან მოვიდა..ჩემსწინ გაჩერდა.
-როგორია როდესაც სიტუაციას ვერ აკონტროლებ? გესლიანად ჩაიღიმა..
-შენ! გამწარებული ავდეგი და თავის ტკივილს ყურადღებას არვაქცევდი არმივცემ უფლებას,რომ სუსტი დამინახოს..
-მშვიდად საყვარელო თორე თავს გაგიხვრიტავ..
ჩემი იარაღის ძებნა დავიწყე..
-ამას ეძებ? ჩემს იარაღს გასვიანი ხელში ატრიალებდა-ეგეთი დებილი გგონივარ,რომ იარაღს დაგიტოვებდი? ჩაიცინა..
ჯანდაბა..ჯანდაბა.
-მაშინ უნდა მომეკალი შანსი რომ მქონდა...
-ჰმმ ხედავ ეგ განსხვავებაა ჩვენს შორის..თუ შენ იქნები კეთილი ვერასდროს მიაღწევ შენს მიზანს რადგან შენ ემორჩილები წესებს..მეკიარა..თუმცა მე ყოველთვის ვიღებ იმას რაც მინდა..
გამწარებული ვუყურებდი...შემომხედა და ჩამათვალიერა კიდევ არმჯერა,რომ შენ ხარ ის რომელმაც ჩემი დაჭერა შეძლო "პირველად"
-ცოტახანი მოიცადე და ამას კვლავ გავაკეთებ...და შემდეგში მოგკლავ გავუღიმე მეც.
გაიღიმა-შემდეგში? როგორც შენ იტყვი
-მოიცადე და ნახავ..სახე დავასერიოზულე.
-მიხარია,რომ ოპტიმისტურად ხარ და იმედიგაქვს რომ აქედან ცოცხალი გახვალ.
-აბა დეტექტივო ლაშხი,შენ მე გამაბრაზე რადგან დამიჭირე, მოსალოცად გაქვს საქმე.
-მოლოცვა სხვა დროისთვის შემოუინახე..შენი უკანასკნელი სიტყვები ეგ იქნება გავუღიმე.
-ჰმმმ...ახლოს მოიწია და ჩემს ლოყას შეეხო..-ჭკვიანიხარ არა? სირცხვილია ამას თუ დამალავ.
მის ხელს გავარტყი..-მომაშორე შენი ბინძური ხელები.
-გგონია აქ დიდხანს დავრჩები? ისინი ჩემსგამო მოვლენ და შემდეგ..სიტყვა არმქონდა დასრულებული როცა ტლიკინი დაიწყო..
-ისინი?ვინები? შენი უფროსი რომელიც გარწმუნებდა ჩემი საქმისთვის თავი დაგენებებინა? თუ თანამშრომლები რომლებიც შენი უფროსის ბრძანებას არ შეწინააღმდეგენ?
ის მართალი იყო მე არავინ მყავდა ერთი ადამიანის გარდა..
-გიორგი შეამჩნევს ჩემს გაუჩინარებას და მიპოვის! მტკიცედ ვთქვი
-გიორგი?.ისეთი სიცილი ატეხა გასვიანმა გეგონებათ სახლი ზანზარებსო..ჭკუიდან გადავედი..-რა ჯანდაბა გაცინებს!
-საყვარელო..რა სულელი ხარ..შენ რა მართლა გგონია,რომ გიორგი შენი თეთრ რაშზე ამხედრებული პრინცია?
დავიბენი და ვერაფერი ვერ ვუპასუხე...კარი გაიღო..და ის შემოვიდა..გიორგი იყო..დემეტრესთან მივიდა..-გიორგი?..ის თვალს მარიდებდა..
-რას ამბობდი? გიორგი გადამარჩენსო არა? დამცინავად ჩაილაპარაკა გასვიანმა?
-გიორგი? აქ რას აკეთებ?
-ელენე.. სინანულის თვალებით მიყურებდა..
-ვერ ვიჯერენ,რომ ახლა მასთან მუშაობ!შენ მას საშუალება მიეცი,რომ დაეშინებინე სხვებისავით?..თავის დასაცავად მზადყოფნაში ვიყავი..ისკი დუმდა არაფერს ამბობდა.
-დაშინება? ჩაიცინა გასვიანმა..გიორგი შენს მხარეს არასდროს ყოფილა!..
-რა? გაურკვევლობაში ჩავვარდი
-ის ყოველთვის ჩემთან მუშაობდა..ჩემი მარჯვენა ხელია..და თანაც ის ჩემი ბავშვობის მეგობარია..არა ძმაო?..გიორგი არაფერს ამბობდა...თავზარი დამეცა..იმედები გამიცრუვდა..ყველაზე საშინლად ვიგრძენი თავი.
-ვერ ვიჯერებ,რომ ამდენი ხნის განმავლობაში მატყუებდი...აკანკალებულმა ძვლივს ამოვილაპარაკე..უკვე ბრაზი მომერია და რაც ძალა მქონდა გიორგის ვუყვირე..
-ამდენი ხნის განმავლობაში მეგონა,რომ ჩემი მეგობარი იყავი! მე შენთან გულახდილი ვიყავი!ბოლო წლებში მეგონა,რომ სულ მხარში მედექი და მის დაჭერაში მეხმარებოდი,მიყურებდი როგორ ვწვალობდი მის დასაჭერად და შენ არაფერს მეუბნებოდი! ერთი ამოსუნთქვით მივაყარე და ამის გახსენებაზე გული მეტკინა...მივხვდი ღმერთოჩემო..
-ეს შენ იყავი..შენ იყავი ის ერთადერთი რომელიც ხელსმიშლიდა მის დაჭერაში!..ამიტომ იცოდა მან ყველაფეი რა მქონდა დაგეგმილი და მაგიტომ მისხლტებოდა ხელიდან ყოველჯერზე..და ბოლოს როგორც იქნა რომ ვაკავებდი..შენ სხვა პოლიციელები სხვა მიმართულებით წაიყვანე...-და როდესაც ის ამდენი ხნის შემდეგ დავაკავე..შენ მე "პაემანზე" წამიყვანე,რომ მას მოვცილებოდი..ჰმ ტყუილები..გამწარებული ვიხსენებდი ყველა ფაქტს..ისკი უბრალოდ დასჯილი ბავშვივით თავ ჩარგული იჯდა მე კი ვაგრძელებდი..
-შენ თქვი რომ მასთან მცველებს გაგზავნიდი..და როდესაც მე მიეუბნებოდი,რომ რვაზე მზადვყოფილიყავი..შენ მე არ მგულისხმობდი..მას ეუბნებოდი მიანიშნა რომ რვაზე გაიყვანდნენ.. ჯანდაბაშიც წასულხარ..თვალით აღარ დამენახო!
-ჰმ ჩაიღიმა გასვიანმა-გიორგი შე ნაბი***..შენ მას გული გაუტეხე. გიორგი კი ადგა და კვლავ დუმდა.
-რაგჭირს? შენ ყოველთვის ხმაურიანიხარ ახლა რა დაგემართა? კითხა გასვიანმა გიორგის.
-რატომ მოიტაცე?
-ანუ ეს არის პრობლემა? ნუუ..მისგამო მე ციხეში მოვხვდი მინდა რომ სამაგიერო გადავუხადო..-და მე მას ასე ადვილად არგავუშვებ.. გავმწარდი და გასვიანს ვუყვირე.
-ავადმყოფი ხარ! ხალხის დახოცვით მხოლოდ ერთობი,და შენ შენი მშობლებიც კი დახოცე მხოლოდ იმიტომ,რომ ძალაუფლება და მაფია გქონოდა ხელში...
-მოკეტე! მიღრიალა გასვიანმა.
-მონსტრი ხარ!
-გითხარი მოკეტეთქო კედელზე მიმანარცხა და ყელში მწვდა..ჩემი დახრჩობა უნდოდა მეკი ვცდილობდი მესუნთქა..
-მომისმნე..ვცდილობდი შენდამი ცივილიზებულად მოვქცეულიყავი,მაგრამ შენმა სულელურმა ენამ ჩემი ნერვი გადაჭრა...უფრო მაგრად მომიჭირა ხელი და სუნთქვა შუეძლებელი გახდა
-დემეტრე! დაიყვირა გიორგიმ..გაუშვი ვერ სუნთქავს.
-მანდ იდექი!
მის თვალებს ვუყურებდი და ცრემლები წამომივიდა..ცივი,საშიში,დაუნდობელი თვალებიდან მიყურებდა..ვერაფერს ვგრძნობდი მის თვალებში ის მე მომკლავდა..მის ხელს ხელები დავადე და ვცდილობი თავი გამენთავისუფლებინა...გამიშვა მან გამიშვა და წავიდა..ძირს დავეცი და ხველება დავიწყე ძვლივს ვსუნთქავდი..გიორგი ჩემს გვერდით ჩაიმუხლა.
-ელენე! კარგად ხარ?
-გაეთრიე! ვუყვირე გიორგის.
-დააბით! ბრძანა გასვიანმა.
-დიახ უფროსო უპასუხეს მცველებმაც..და ჩემთან მოვიდნენ.
-არაა თავი დამანებეთ..გამიშვით..მაინცდამაბეს იდიოტები.
ოთახში კიდევ ერთი მცველი შემოვიდა..-უფროსო ბოდიში,რომ გაწუხებთ მაგრამ ადამიანი ვიპოვე რომელიც კოტეს ორმაგი აგენტია.
-ეს რატომ გააკეთე? ეკითხებოდა შემოყვანილ მსახურს.
-ბატონო მე.. გასვიანმა ძლიერად შემოარტყა მას ის კი დაეცა..-ათ ჩემი და ყავდათ და მათ თქვეს,რომ მას მოკლავდნენ თუ არ დავეხმარებოდი..მაპატიეთ..გთხოვთ მე ყველაფერს გავაკეთებ..
-ყველაფერს? კარგი გასვიანმა გოგონა წამოაყენა.
-შენ თქვი ყველაფერსო?
-დიახ.
-შენ ეს შენი ოჯახის გამო გააკეთე..მგონი შენს მიმართ უხეში ვიყავი..ამ ყველაფერს დაბმული ვუყურებდი..გასვიანმა გოგონა მისკენ მიატრიალა და უზრდელურად დაუწყო შეხება.
-იქნებ გაპატიო კიდეც..
-დიახ უფროსო.. გასვიანმა რაღაც ნიშანი დაასო გოგონას.
დავინახე როგორ მიუტანა მსახურმა ჩუმათ დანა დემეტრეს..რა ჯანდაბას აკეთებს ვცდილობდი გამეფრთხილებინა მაგრამ პირი ახვეული მქონდა..მან დანა მოიმარჯვა და მივხვდი რასაც აკეთებდა ვყვიროდი მაგრამ სახვევის გამო მხოლოდ ბურდღუნი ისმოდა..გასვიანმა კი შემომხედა..გოგონას კი ყელი გამოჭრეს..სასოწარკვეთილებაში ჩავვარდი..და გული წამივიდა..მსახურმა ხელების წმენდა დაიწყო..
-აქაურობა მოასუფთავეთ და ეს გოგო ოთახში აიყვანეთ და ჩაკეტეთ.გიორგი წამომყევი..გასცა ბრძანება გასვიანმა..გიორგიც გაყვა.

პოლიციის განყოფილება:

კესო მუშაობდა,როდესაც გაბრაზებული გიორგი შემოვარდა და მის გვერდით გაჩნდა..კესოს შეეშინდა და იყვირა..გიორგიმ პირზე ხელი ააფარა..
-დამშვიდდი მევარ..შემდეგ კი გაუშვა.
-დეტექტივო კიკვაძე..შემაშინეთ.
-აქ რატომ ხარ? უკვე გვიანია. გიორგიმ მიმოიხედა,რომ მხოლოდ კესო იჯდა განყოფილებაში.
-მინდა ბოლომდე შევასრულო ჩემი საქმე..თქვენ რას აკეთებთ აქ?
-იგივეს..გოგონამ შენიშნა გიორგის განწყობა.
-დეტექტივო კარგად ხარ? ჩაფიქრებული ჩანხართ.
-ხოო რაღაც მაწუხებს..
-თუ შემიძლია დაგეხმაროთ აქ ვარ. გაუღიმა კესომ.
-იცი? მგონი შეგიძლია ჩემი დახმარება ჩაიცინა გიორგიმ ისე როგორც გასვიანს ჩვევია..და გოგონა კედელს მიაჯახა..შემდეგ კი აკოცა..კესომაც უპასუხა კოცნით..გიორგის უფრო მეტი მოუნდა და გააკეთა კიდევაც.

მეორე დღე გასვიანის სახლი:

გაღვიძება დავიწყე და დაბმული ვიყავი..ყველაფერი გამახსენდა რაც მოხდა..განთავისუფლება ცვადე მაგრამ უშედეგოდ! ჯანდაბა. ვერ ვიჯერე,რომ გუშინ ვერაფერი მოვიმოქმედე. ის მართლაც ცივი და საზიზღარია მან ისე მოკლა გოგონა არცკი დაფიქრდა..ჩემი ბრალია..მე რომ მომეკლა ის მაშინ როდესაც შემეძლო..ეს ყველაფერი არ მოხდებოდა..კარი გაიღო და ვიღაც შემოვიდა..ის იყო..
-დილამშვიდობისა მზის სხივო! ჩაიცინა
-გაა**
-დარწმუნებულიხარ რომ ეს გინდა? ჩემთან ახლოს მოვიდა...და კედელზე ამაკრო
-რახდება საყვარელო? ნა ჩაყლაპე?
-ხელი გამიშვი,საზიზღარო განთავისუფლება ვცადე
-საზიზღარო არა?..შეიძლება მართალიხარ..მან ხელი აწია..მეკი ის მომენტი გამახსენდა ჩემი დახრჩობა,რომ სცადა..თვალები დავხუჭე და სიკვდილისთვის მოვემზადე...მან კი ცხირზე მიჩმიტა..გამოვშტერდი!ამას გაკვირვება არქვია რაც მე დამემართა ამას გამოშტერება ქვია..გასვიანმა კი ელენეს რეაქცია შეამჩნია..როგორც ჩანს შევაშინე..
-ნუ მეთამაშები მომკალი და დაისვენე. გამწარებულმა.
-წყნარად იყავი,და იფიქრე რაზე ოცნებობ რადგან შეიძლება,რომ მოხდეს.
-ისეთი მონსტრისგან როგორიც შენხარ ყველაფერს მოველი.
-კარგია ეს გევალება შენც.
ძირს დავეცი რადგან გამანთავისუფლა და ბორკილები მომხსნა.
-გირჩევ ენა დაიმოკლო..ოთახიდან გავიდა და კარი ჩაკეტა..ვერმივხვდი ეს რატომ გააკეთა მაგრამ მე ჩემს მიზანს შევასრულებ მე მას მოვკლავ

დემეტრეს კაბინეტი:

გიორგი კაბინეტში შევიდ..
-სად იყავი? მე შენ მისი საბუთების მოტანა გთხოვე რადგან არავის დაესვა კითხვა სად გაქრა.
-პატარა დაბრკოლება შემექმნა ჩაიღიმა გიორგიმ..
-ჰმმ უნამუსო..მე მეგონა ის ალქაჯი გიყვარდა.
გიორგის განწყობა შეეცვალა.
-როგორ არის? იკითხა გიორგიმ.
-ოთახშია ჩაკეტილი და მას გაკვეთილიც ჩავუტარე.
-რამე დაუშავე? წამოენთო გიორგი..მისი რეაქცია დემეტრემ შეამჩნია.
-ჰმმ არც ისე..მას ჩემი ეშინია გუშინდელის მერე..
გიორგიმ ამოიხვნეშა.
-მოიტანე მისი საბუთები?
-კიი მიაწოდა საბუთები დემეტრეს.
-მან კი აიღო და წაკითხვა დაიწყო,როდესაც გაკვირვებისგან თვაკები დაჭყიტა.
-ისარის! საბუთები მოისროლა და სურათი აიღო.
იმ სურათზე ელენეთავის მშობლებთან ერთადაა ის დღეა როდესაც უნივერსიტეტი დაამთავრა და მისით მოამაყე მშობლები ფოტოზე იღიმიან.

პ.ს მემგონი საინტერესო გამოვიდა თუ მოგწონთ დაალაიქეთ ან დააკომენტარეთ მადლობა ყურადღებისთვის..<3